จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 625

    "หนาวฉิบ... เมืองนี้ไม่เหมาะกับมนุษย์ธรรมดาเลยสักนิด"
    
    "นี่คือเหตุผลที่ NPC ของวินสตันบอกให้ซื้อชุดขนสัตว์มาสวมสินะ"

    "ฉันบอกไปกี่หนแล้ว  คำแนะนำของ NPC มีค่าเสมอ..."

    ฟรอนเทียร์  เมืองหลวงของดินแดนตอนเหนือ  ภายใต้การปกครองดยุคสไตม
    ฟรอนเทียร์ตั้งอยู่เหนือสุดของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์  เป็นเมืองที่ถูกพายุหิมะถาโถมใส่ตลอดทั้งปี  
    ผู้เล่นที่เพิ่งเคยมาครั้งแรกมักประสบสัญหาเดียวกัน...  ความหนาวเหน็บ
    ผู้เล่นเลเวลต่ำบางคนถึงกับแข็งตาย

    "เมืองที่หนาวขนาดนี้  กลายเป็นเมืองอันดับหนึ่งของแดนเหนือได้ยังไง"

    "เห็นด้วย  ไม่น่าจะปลูกพืชผลได้  แถมกิจกรรมของผู้คนก็ยังถูกจำกัด"

    สมัยยังเป็นอาณาจักรอีเทอนัล  ดินแดนตอนเหนือคือแหล่งมอนสเตอร์ดุร้ายชุกชม
    แต่ด้วยวามปรีชาของดยุคสไตม  เขาไล่กวาดต้อนพวกมัน  จนดินแดนแห่งนี้เริ่มสงบสุข  
    จากนั้นได้พัฒนาเขตเหนือทั้งหมดให้เจริญก้าวหน้า
    ชายคนนี้...เขาใช้วิธีใดพัฒนาเมืองที่มิอาจปลูกพืชพล  ให้เจริญมั่นคงเช่นนี้ได้

    คำตอบง่ายมาก  
    นอกเขตถิ่นอาศัยของมนุษย์  แดนเหนือยังมีรังมอนสเตอร์หลงเหลือ
    ดยุคสไตมนำกองทัพออกล่ามอนสเตอร์  เพื่อล่าเนื้อมาเป็นอาหาร  
    นำกระดูกและหนังทำเป็นเครื่องประดับ  นำสัตว์บางชนิดมาฝึกให้เชื่องและขี่  
    กิจกรรมเหล่านี้สร้างความมั่งคั่งให้ดินแดนตอนเหนือได้มาก 
    ความหนาวเหน็บมิเคยเป็นปัญหาเลยสักครั้ง  ชาวเหนือสามารถทนทานอากาศหนาวเย็นได้มากเป็นพิเศษ
    มีบางคนกล่าวไว้ว่า  'ผู้คนแดนเหนือมิรู้หนาวเย็น' 
    ชาวเหนือที่ได้  ฟังต่างภูมิอกภูมิใจในสายเลือดนักรบอัญห้าวหาญ

    แต่สาเหตุที่แท้จริงคือสิ่งใด...

    "ชาวเหนือไม่หนาวเพราะพวกเขาสวมกางเกงในชนิดพิเศษ!  พวกนายสนใจจะซื้อไปลองใส่สักตัวไหม"

    หงึกหงึก!  หงึกหงึก!

    ทันทีที่ผู้เล่นหน้าใหม่เดินทางมาถึงฟรอนเทียร์ด้วยร่างกายที่สั่นเทา  NPC ในเมืองรีบปรี่เข้าไปขายของทันที
    ในมือของพวกเขากำลังถือกางเกงในขนสัตว์อ่อนนุ่ม

    "กางเกงในตัวนี้ทำจากขนเยติ  มีคุณสมบัติพิเศษป้องกันมิให้ร่างกายถูกน้ำแข็งกัด  กางเกงในชนิดนี้คือสิ่งที่ขาดไม่ได้ในแดนเหนือ  ชาวเหนือทุกคนสวมมันไว้ตลอดเวลา"

    'พ่อค้ากางเกงในมีมากขนาดนี้เชียว...'

    อันที่จริง  ตามเมืองมักมี NPC พยายามหลอกขายของให้นักท่องเที่ยวหน้าใหม่เสมอ
    แต่นี่เป็นครั้งแรก  ที่พวกเขาเคยเห็น NPC พยายามขายกางเกงใน

    "เฮ่อ... ฉันไม่ซื้อ!  จะไม่ยอมเสียเงินกับของไร้สาระแบบนี้เด็ดขาด"

    แค่กางเกงในตัวเดียว  จะอุ่นขึ้นสักเท่าไรเชียว
    ผู้เล่นต่างมองว่า  คำโอ้อวดของ NPC เหล่านี้เกินจริงไปมาก  พวกเขาจึงไม่ใส่ใจฟัง
    บางคนพยายามตรวจสอบรายละเอียดไอเท็ม  จากนั้นก็ส่ายหน้า

[ กางเกงในชาวเหนือ ]
    กางเกงในที่สร้างจากแผ่นหนังเยติหนา
    มีคุณสมบัติป้องกันความหนาวเย็น  แต่ด้วยความที่แผ่นหนังมีความหนาเกินไป  ผู้สวมใส่จึงรู้สึกไม่สบายตัว
* ค่าต้านทานความเย็น +5%
* ค่าความว่องไว -5%
* ทักษะร่างกายส่วนล่างลดลง 10%

    เป็นไอเท็มที่มีผลเสียมากเกินไปสำหรับค่าต้านทานความเย็นเพียง 5%  

    'แต่การที่กางเกงในมีออปชั่นพิเศษแบบนี้ได้...'

    'น่าเสียดาย  ค่าความว่องไว -5% เป็นโทษร้ายแรงเกินไป'

    'แต่แถวนี้มีมอนสเตอร์ไม่มาก... การอุ่นขึ้นเล็กน้อย  น่าจะดีกว่าความว่องไวเพิ่มขึ้นเล็กน้อยมิใช่หรือ'

    คลาสจอมเวทที่มีความว่องไวต่ำ  พวกเขาไม่แยแสต่อผลเสียเพียง 5%
    ทว่าคลาสอื่นกลับเป็นผลกระทบร้ายแรง  
    กลุ่มผู้เล่นต่างแสดงสีหน้าผิดหวัง  พวกเขาตอบปฏิเสธต่อค้าพร้อมกับเดินจากไป

    "ขอดูกางเกงในนั่นหน่อย"

    ชายปริศนาปรากฏตัว  เขาตรวจสอบรายละเอียดกางเกงในจากพ่อค้าอย่างละเอียด
    ชายผู้นี้ปราศจากอาการหนาวสั่น  ทั่งที่ร่างกายมิได้สวมชุดขนสัตว์แต่อย่างใด  
    ใบหน้าและชื่อไม่ปรากฏแน่ชัด  เพราะถูกหมวกปีกกว้างปกปิด

    "ออปชั่นเหมือนกันหมดไม่ว่าจะร้านไหน... ไม่มีกางเกงในที่ดีกว่านี้แล้วรึไง"

    "ที่จริงก็มี...แต่ของแบบนั้นจะถูกขายให้เฉพาะขุนนาง"

    "ทำไมกัน"

    ชายปริศนา...เป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากกริด  
    การที่เขาต้องปลอมตัว  เพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาโดดเด่นเกินไป  ตอนนี้กริดมีตำแหน่งเป็นถึงกษัตริย์

    "มีช่างตัดเย็บเพียงคนเดียวที่สามารถสร้างกางเกงในระดับสูงได้  ทำให้ปริมาณของมันมีน้อย  ไม่สอดคล้องกับความต้องการ"

    'นักทำกางเกงในที่ว่า  คงเป็นช่างตัดเย็บผู้นี้สินะ...'

    กริดพอจะทราบมาก่อนว่า  ไม่ใช่ใครก็สร้างกางเกงในได้
    ไม่อย่างนั้น  ตามท้องตลาดคงมีกางเกงในที่ออปชั่นยอดเยี่ยมวางขายนานแล้ว 
    ผู้เล่นระดับท็อปแต่ละคน  คงสรรหากางเกงในชั้นยอดมาสวมใส่กันถ้วนหน้า

    'อาจเป็นเพราะอากาศในฟรอนเทียร์เลวร้ายเกินไป  ช่างตัดเย็บที่นี่จึงต้องดิ้นรนคิดค้นหาวิธีสร้างกางเกงในให้ความอบอุ่น'

    จากหลากหลายวิธีในการรับมือความหนาวเหน็บ  หนึ่งในนั้นคือการผลิตกางเกงในกันหนาว

    "ช่างฝีมือทำกางเกงในคนนั้น... ไม่สิ  ช่างตัดเย็บผู้นั้น  ฉันจะหาตัวเขาพบได้ที่ไหน"

    "ไม่มีใครรู้... จู่ๆ เขาก็หายตัวไป"

    "หายตัวไป... ทำไมกัน"

    "ใครจะรู้ล่ะ... อยู่มาวันหนึ่ง  เขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย"

    "ชิ..."

    สมกับเป็นภารกิจประจำคลาส  
    ไม่ง่ายเลยสักนิด

    'ต้องรวบรวมข้อมูลให้มากกว่านี้'

    ตนต้องรู้ให้ได้ว่า  ช่างฝีมือกางเกงในหายไปไหนกันแน่  และจะหาตัวพบได้ที่ใด
    กริดเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น  เขาตระเวนไปรอบเมืองเพื่อไต่ถาม NPC จนทั่ว
    เพียงไม่นานก็กลายเป็นจุดสนใจ

    ***

    "เมื่อไม่นานมานี้  ชายปริศนาผู้หนึ่งพยายามถามหาข้อมูลเซอร์ฟาติม่า"

    ช่างตัดเย็บขั้นสูง  ฟาติม่า
    ขุนนางหลายคนต่างไม่สบายใจ  เมื่อรู้ว่าสมบัติของฟรอนเทียร์หายตัวไป
    พวกเขากังวลว่า  ตนอาจไม่มีโอกาสสวมใส่กางเกงในของฟาติม่าอีก
    ดังนั้น  ทุกคนจึงส่งลูกน้องฝีมือดีเพื่อออกตามหาตัว  
    แต่น่าตกใจมาก...ไม่มีใครค้นพบร่องรอยแม้แต่คนเดียว

    ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น 
    เพราะปัจจุบัน  ฟาติม่าถูกลักพาตัวและกักขังโดยฝีมือขุนนางใหญ่ผู้หนึ่งในฟรอนเทียร์
    เอิร์ลบรูโน่  
    ใครจะคิดว่าเอิร์ลบรูโน่คือผู้ลักพาตัวฟาติม่า

    "เซอร์ฟาติม่า  คุณน่าจะดีใจนะ  ที่ได้รู้ว่ามีคนตามหามากมายเช่นนี้"

    "คุณ... ทำแบบนี้ทำไม"

    ณ  ห้องใต้ดินของบ้านพักเอิร์ลบรูโน่  ฟาติม่าที่ถูกล่ามโซ่กำลังแสดงสีหน้าหวาดกลัว
    ฟาติม่าไม่สบายใจเลยสักนิด  เขาไม่รู้ว่าขุนนางผู้นี้ลักพาตัวด้วยจุดประสงค์ใด
    เอิร์ลบรูโน่แสยะยิ้มขณะนั่งบนเก้าอี้  มันไขว้ขา  และกำลังทำความสะอาดเล็บมือ
    
    "ฉันทำไปทำไมน่ะหรือ... แน่นอนอยู่แล้ว  เพื่อกางเกงในของคุณยังไงล่ะ"

    "ฉ--ฉันก็ขายกางเกงในให้คุณมาตลอด!"

    "ฉันต้องการรู้สูตรผลิตกางเกงในของคุณ  หากยอมสอนล่ะก็  สัญญาว่าจะไว้ชีวิต"

    เอิร์ลบรูโน่กำลังเล็งเห็นความยิ่งใหญ่ของธุรกิจกางเกงใน
    สำหรับชางเมืองและขุนนางฟรอนเทียร์  กางเกงในเป็นเพียง 'เครื่องดับความหนาว' เท่านั้น
    แต่สำหรับบรูโน่  มันมองว่า  ศักยภาพของกางเกงในไร้ขีดจำกัด  สามารถเสริมออปชั่นลงไปได้ทุกชนิด    
    หากมันทำสำเร็จ  และส่งออกขายให้ราชวงศ์อาณาจักรข้างเคียง  เงินทองก็จะไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

    "ท่านดยุคสไตมรู้เห็นด้วยรึเปล่า..."

    ฟาติม่าได้แต่นึกสงสัย
    ดยุคสไตมผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น  จะอยู่เบื้องหลังการลักพาตัวอันต่ำช้านี้หรือไม่

    "ฉันไม่คิดแบ่งปันธุรกิจล้ำค่าให้คนทรยศหรอกนะ"

    "คนทรยศ..."
    
    เอิร์ลบรูโน่คือสมุนมือขวาของดยุคสไตมมาช้านาน  เป็นคนที่ดยุคสไตมไว้ใจมากที่สุด
    ทันทีที่กษัตริย์กริดแต่งตั้งให้สไตมเป็นดยุค  สิ่งแรกที่ทำคือการมอบตำแหน่งเอิร์ลแก่บรูโน่
    ถึงกระนั้น  บรู่โน่กลับเรียกดยุคสไตมว่าเป็นคนทรยศ  
    สีหน้าแววตาของมันกำลังเปี่ยมด้วยจิตสังหาร

    "ละทิ้งราชวงศ์  ยื่นมือช่วยบุตรเขยให้ครองบัลลังก์  เท่านี้ยังไม่เพียงพอให้เรียกคนทรยศรึไง!"

    ใบหน้าฟาติม่าพลันขาวซีด

    "แกคือ... หนึ่งในผู้ต่อต้านท่านกริด!"

    กลุ่มต่อต้านกริด... คนกลุ่มนี้ประกอบด้วยอดีตขุนนางอีเทอนัลที่ยังเคียดแค้น
    พวกมันไม่มีวันอภัยกริด  ที่เป็นต้นตอการล่มสลายของอีเทอนัล  
    พวกมันจ้องกระชากกษัตริย์มิชอบลงจากบัลลังก์  
    ในวันงานพิธีก่อตั้ง  เป็นที่โด่งดังไปทั่วว่า  กลุ่มต่อต้านกริดส่วนใหญ่ถูกดยุคสไตม  และดยุคคริส  สังหารจนหมดสิ้นแล้ว
    แต่ส่วนที่เหลือย่อมกระจัดกระจายแฝงตัวอยู่ทั่วอาณาจักร  หนึ่งในนั้นคือเอิร์ลบรูโน่

    "ปัจุบัน  ขุนนางของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์เกินกว่า 10% อยู่ในกลุ่มต่อต้านกริด  แต่พวกเขาทุกคนล้วนแสร้งจงรักภักดีต่อกริดอย่างผิวเผิน"

    เอิร์ลบรูโน่ต้องการเงินจำนวนมาก 
    มากขนาดสะสมอาวุธและสร้างกองทัพขนาดใหญ่

    "กลุ่มต่อต้านกริดจะจัดการดยุคสไตมเป็นอันดับแรก  จากนั้นกลืนกินแดนเหนือ  และเข้าประจัญบานกับกริดโดยตรง  แต่การกระทำที่ว่ามาจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก... เซอร์ฟาติม่า  คุณเองก็เป็นชาวอีเทอนัลใช่ไหม  ดังนั้นมาร่วมมือกันเถอะ"

    'หมอนี่เสียสติไปแล้วรึไง...'

    อาณาจักรกำลังอยู่ในภาวะสงบสุข  แต่มันกลับคิดก่อสงครามขึ้นอีกหน...
    มีเพียงประชาชนเท่านั้นที่ต้องเจ็บช้ำ
    เด็กหนุ่มก่อนวัยจะถูกเกณฑ์ไปรบ  ผู้คนมากมายต้องหลั่งเลือด  สละชีพ      
    ฟาติม่าเดือดดาลทันที

    "ช่างน่าขัน...! สิ่งที่แกกล่าวมา  เป็นเพียงความทะเยอทยานส่วนตัวทั้งสิ้น!  มิได้แยแสความเป็นอยู่ของประชาชนเลยสักนิด!"

    "พวกคนทรยศจะไปรู้อะไรกัน"
    ใบหน้าเอิร์ลบรูโน่พลันแดงก่ำ  มันเริ่มสะบัดแส้ในมือ
    "ถ้าไม่อยากตายก็รีบสอนวิธีสร้างกางเกงในมาซะ!"

    "อั่ก...!"

    ฟาติม่าถูกแส้ฟาดจนบาดเจ็บ  เขาเริ่มหวาดกลัว
    ความเจ็บปวดมากพอจะทำให้ฟาติม่าหลั่งน้ำตา  
    ถึงกระนั้น  ฟาติม่ามิได้ปริปาก  ศักดิ์ศรีของช่างตัดเย็บมิได้เปราะบางเช่นนั้น
    แต่ชายคนนี้จะทนได้อีกนานแค่ไหนกัน

    เอิร์ลบรูโน่ลงมือทรมานฟาติม่าต่อไปอีกหลายวัน  
    จิตใจของชายผู้นี้เริ่มอ่อนล้า

    เอิร์ลบรูโน่มั่นใจมาก
    "ขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์  ไม่มีใครมาช่วยแกได้แน่!  อีกไม่นานก็ต้องยอมศิโรราบต่อฉันคนนี้!"

    "อั่ก...!  อึก!"

    แส้ของเอิร์ลบรูโน่ทวีความรุนแรงขึ้นในทุกวัน
    จิตใจของฟาติม่าเริ่มถูกสั่นคลอน  ประหนึ่งเปลวเพลิงกำลังสั่นวูบวาบยามต้องลม

    ***

    "มีคนเห็นครั้งสุดท้ายใกล้กับแมนชั่นของเอิร์ลบรูโน่..."

    สี่วันที่ผ่านมา  กริดตระเวนไปทั่วฟรอนเทียร์  เพื่อรวบรวมข้อมูลจากชาวเมือง  
    ลงเอยด้วย  เขาได้รับข้อมูลที่น่าสนใจ
    ฟาติม่าหายตัวไปใกล้กับแมนชั่นเอิร์ลบรูโน่

    "...มือขวาของท่านพ่อตาสินะ"

    ตลอดชีวิตสี่วันภายในฟรอนเทียร์  กริดมิได้ใช้เงินไปแม้แต่ทองแดงเดียว
    ยามหิว  เขาจะไปขอข้าวกินที่ปราสาทดยุคสไตม

    "ขอรับฝ่าบาท  ชายคนนั้นคือมือขวาของกระหม่อม"

    วันนี้  กริดยุ่งจนไม่มีเวลาเข้าไปทานอาหารเที่ยงที่ปราสาท  เขาจึงร้องขอกล่องข้าวกลางวันให้มาส่ง
    โดยผู้นำมาส่งคือตัวดยุคสไตมเอง
    เขาตอบกริดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

    "เอิร์ลบรูโน่เป็นชายที่เชื่อใจได้  อาจหัวโบราณไปบ้าง  แต่ความจงรักภักดีเป็นของจริง... ขอให้ฝ่าบาทมีความสุขกับเนื้อเยติมื้อนี้  มันจะช่วยเพิ่มเรี่ยวแรงให้ท่านได้มาก"

    "งั่มงั่ม... ฉันว่าจะไปหาเอิร์ลบรูโน่สักหน่อย  บางทีเขาอาจรู้ว่าฟาติม่าอยู่ไหน"

    "น้ำชาขอรับ... ฝ่าบาทตามหาฟาติม่าทำไมหรือ"

    "ฉันต้องการสูตรผลิตกางเกงใน"

    "..."

    ตนหูฝาดไปรึเปล่านะ
    ดยุคสไตมพยายามแคะหูแล้วฟังใหม่
    กริด... กษัตริย์แห่งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ 
    กำลังตามหาช่างตัดเย็บเพื่อเรียนสูตรกางเกงใน...

    "ฝ่าบาท... เหตุใดท่านถึงต้องเรียนสูตรผลิตกางเกงใน"

    "...มันเป็นหน้าที่"

    "..."

    "ช่างเถอะ...อาหารอร่อยมาก  รบกวนท่านพ่อตาแล้ว"

    ค่าเรี่ยวแรงชายหนุ่มฟื้นฟูกลับมาเต็มหลอด  
    กริดสวมหมวกปีกกว้าง  จากนั้นก็ยื่นกล่องอาหารที่ว่างเปล่ากลับคืน
    
    'จะเป็นคนแบบไหนกันนะ... มือขวาของท่านพ่อตา'

• Next
• Previous