จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 617

    หัวหน้าใหญ่แห่งบลัดคาร์นิวัล

    ชายผู้ปกปิดตัวตนที่แท้จริงอยู่หลังฉากมาโดยตลอด
    ชื่อเรียกขานของมันคือ… ดาร์ค
    ส่วนสาเหตุที่มันต้องปิดบังตัวตน...  คำตอบนั้นง่ายมาก  
    ดาร์คมีความฝันอันยิ่งใหญ่ในอนาคต  มันต้องการโด่งดังและเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก  ดาร์คต้องการถูกผู้คนยอมรับ  ดังนั้น  มันจึงต้องใช้เงินเป็นแรงขับเคลื่อน  
    บลัดคาร์นิวัลไม่มีประโยชน์อื่นใดกับมัน  นอกเสียจากเป็นองค์กรสำหรับไว้หาเงิน
    ดาร์คไม่ต้องการให้ใครรับรู้ว่า  ตนมีส่วนเกี่ยวพันธ์กับองค์กรชั่วช้าเช่นนี้

    "นายเป็นใครกันแน่… ท่าทางไม่ปรกติเลยนะ"    

    ดาร์คสวมหน้ากากตลอดเวลา  เพื่อมิให้ถูกรู้ตัวจริงในยามติดต่องานกับบลัดคาร์นิวัล

    "เงียบทำไม...  เป็นใบ้รึไง"

    กริดพลันขมวดคิ้ว  
    ผู้เล่นปริศนาตรงหน้าสวมหน้ากากปกปิดใบหน้าและชื่อตัวละครไว้    
    หากมองจากเนื้อหาภารกิจ  ชายคนนี้คือเจ้าของดันเจี้ยนไม่ผิดแน่
    กริดได้นึกสงสัย...  หมอนี่เป็นเจ้าของดันเจี้ยนจริงหรือ  
    เหตุใดผู้เล่นถึงกลายเป็นเจ้าของดันเจี้ยนได้...  ต้องทำอย่างไรบ้าง
    เกิดคำถามมากมายผุดขึ้น  กริดต้องการคลายความสงสัย  แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเงียงราวกับเป็นใบ้
    
    "นายเป็นใคร!"
    กริดเค้นเสียงถาม

    ทันใดนั้น  ดาร์คตอบด้วยโทนเสียงเหยียดหยัน

    "นิสัยของแก  แย่เหมือนกับในข่าวลือเลยนะ...  ทั้งที่เป็นฝ่ายบุกรุกทำลายดันเจี้ยนของผู้อื่นแท้ๆ  แต่กลับซักถามเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว  ไม่มีความรู้สึกผิดในฐานะผู้ทำลายทรัพย์สินของคนอื่นเลยรึไง  อย่างน้อยก็ควรขอโทษกันบ้างสิ"
    
    "ฉันจะไปรู้หรือ  ใครจะรู้ว่าดันเจี้ยนเป็นทรัพย์สินของผู้เล่น"

    "การที่แกไม่รู้  แปลว่าไม่มีความผิดรึไง!"

    "ก็ใช่น่ะสิ"

    ที่ดาร์คกล่าวมาข้างต้นนั้นถูกต้อง  นิสัยเดิมของกริดเป็นพวกต่ำช้า  เห็นแก่ตัวและโลภมาก  ไม่เคยแยแสผู้อื่น  
    กริดจะไม่ลังเลหามีผลประโยชน์รออยู่ตรงหน้า  เขาไม่สนว่าผู้อื่นจะเดือนร้อนอย่างไรบ้าง
    แต่นั่นเป็นอดีตไปแล้ว  กริดในปัจจุบันเริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจ
    หากชายหนุ่มรู้ว่า  กระทำของตนจะมีผู้บริสุทธิ์เดือดร้อน  เขาคงไม่ทำมันแน่
    หากกริดได้พบดาร์คก่อนมีภารกิจ <ขโมยไข่มังกรคลั่ง>  เขาคงรู้สึกเสียใจและเห็นอกเห็นใจดาร์คเป็นอย่างมาก

    "แต่ตอนนี้ฉันกำลังทำภารกิจ  ภารกิจคือสิ่งสำคัญที่สุดในเกม  ฉันเสียใจกับนายก็จริง  แต่ไม่ชดใช้ให้หรอกนะ...  ส่งไข่มังกรคลั่งมาซะ"

    การพูดของกริด  เป็นการหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองอย่างหน้าไม่อาย
    เขาใช้เหตุผลบังหน้าความโลภ  อ้างเป็นการกระทำในนามภารกิจ
    จากมุมมองของดาร์ค  กริดคือผู้ร้ายสุดโฉดที่หน้าด้านอย่างมาก
    แต่ดาร์คก็มีได้ต่อว่ากริด  เพราะตัวมันก็ทำทุกสิ่งเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเช่นกัน
    นี่คือชะตาของผู้ที่จะก้าวไปยืนบนจุดสูงสุด

    "แกตามหาไข่มังกรคลั่งสินะ..."

    ดาร์คส่ายศีรษะ
    ตนลงทุนลงแรงไปมากมายเท่าไรกันนะ  ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา  เมื่อรู้ว่ามีไข่มังกรซ่อนอยู่ในถ้ำแห่งนี้  
    ดาร์คหวังจะเป็นผู้เล่นคนแรกที่เลี้ยงมังกร  
    มันยอมทำทุกสิ่งเพื่อให้บลัดคาร์นิวัลได้กำไร  และนำกำไรเกือบทั้งหมดมาทุ่มเทสร้างดันเจี้ยนแห่งนี้  
    แต่แล้ววันหนึ่ง  กริดก็เดินมาหาแล้วพูดว่า  ส่งไข่มังกรมาให้ฉัน!
    ใครจะไปยอมกัน

    "ไร้ยางอาย"

    ซู่ว...

    ดาร์ดปลดปล่อยจิตสังหารอันทรงพลัง

    "แกประเมินฉันต่ำไป!"

    นักสร้างนักเจี้ยนคือคลาสลับชนิดเติบโต  
    ปัจจุบัน  ดาร์คพัฒนามาถึงเกรดยูนีค  
    แม้งานหลักอาจดูเหมือนคลาสสายผลิตที่เชี่ยวชาญการสร้างดันเจี้ยน  แต่เช่นเดียวกับผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า  ดาร์คเองก็ต่อสู้ได้เก่งกาจไม่แพ้ใคร
    ค่าสถานะทุกชนิด  รวมถึงความรุนแรงทักษะ  จะเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อต่อสู้ภายในดันเจี้ยนตนที่สร้างขึ้น  บัดนี้  ดาร์คกำลังบรรลุเงื่อนไขบัฟดันเจี้ยนทั้งหมด  
    ฝีมือการต่อสู้ของมันมิได้อ่อนแอ

    "ใครจะสนว่าแกเคยโค่นท้องฟ้า… ฉันนี่แหละท้องฟ้าผืนใหม่!"

    ครืนนนน!

    เมื่อสิ้นเสียงตะโกน  เขต 8 ดันเจี้ยนระวังสุนัขดุพลันเกิดการสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับแผ่นดินไหว 
    ทั้งผนัง  พื้น  และเพดานทุกส่วนของเขต 8 ล้วนติดตั้งกับดักสำหรับปกป้องไข่มังกรไว้ 
    กับดักทุกชนิดทำงานพร้อมกันโดยมีเป้าหมายเดียวคือกริด

    'อะไรกัน...'

    ชายหนุ่มพลันตะลึง
    กับดักของดาร์คทั้งรุนแรงและมีจำนวนมากชนิดที่กริดไม่เคยพบเห็นมาก่อนนับตั้งแต่เริ่มเล่นซาทิสฟาย

    "หัตถ์เทวะ!"

    หัตถ์เทวะรายล้อมกริดไว้สี่ทิศ  พวกมันช่วยปัดป้องหอกและศรที่ยิงจากกำแพง
    แต่ด้วยจำนวนที่มีเพียงสี่  ไม่ว่าจะรวดเร็วเพียงใดก็มิอาจปัดป้องได้หมด
    กับดักของอีกฝ่ายมีอาวุธมากมายนับพัน

    "คลื่น"

    ซ่าาาา!

    ชายหนุ่มอาศัยการปัดป้องจากหัตถ์เทวะเพื่อสร้างโอกาสให้ตัวเองใช้ทักษะโจมตีวงกว้าง  
    ระหว่างนั้น  กริดถูกโจมตีไปไม่น้อยก็จริง  แต่ความเสียหายก็มิได้รุนแรงเพราะเขากำลังสามชั้นกับผ้าคลุมลันเทียร์  
    ปัญหาคือกำดักบนพื้น  
    พื้นที่เคยเป็นหินกำลังแยกจากกัน  เกิดเป็นลาวาร้อนระอุผุดขึ้นแทนที่  พวกมันพยายามกลืนกินกริด

    ชายหนุ่มรีบสลับร้องเท้าบราฮัมสวมพร้อมกับลอยขึ้น
    แต่นั่นคือความผิดพลาด

    ครืนนนน!

    เพดานหินพังทลายลงในพริบตา
    เศษหินขนาดใหญ่หล่นใส่กริดด้วยน้ำหนักมหาศาล  
    เมื่อรู้ตัวว่าใช้กำลังฝืนเอาชนะไม่ได้แน่  เขาจึงกัดฟันใช้ <เคลื่อนที่อิสระ> ในการพุ่งตัวเข้าหาดาร์คอย่างปลอดภัย

    "สังหาร!"

    ขณะปลายดาบของกริดกำลังจะเสียดแทง

    "สร้างกำแพง!"

    ครืนนนน!

    ดาร์คหยิบค้อนยักษ์ออกมาถือ  พร้อมกับฟาดลงพื้นสุดแรง
    เกิดเป็นกำแพงหินที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าบาเรียของจอมเวทขึ้นขัดขวางคมดาบ
    การโจมตีของกริดถูกสลาย

    'ดูดซับความเสียหายทั้งหมดของ <สังหาร> ที่ใช้ออกไปด้วย +9 ความผิดพลาด...'

    เศษกำแพงหินแตกกระจัดกระจายไปทุกทิศ 
    กริดไม่แยแสหินคมที่กระเด็นพุ่งใส่  เขามุ่งมั่นเพียงการดับลมหายใจดาร์ค  
    แต่เรื่องราวย่อมไม่ง่ายขนาดนั้น  
    ดาร์คใช้พลั่วขุดซีเมนต์ใส่กริดเพื่อขัดขวางการวิชาดาบ <ร่ายรำ>

[ ท่านตกอยู่ในอาการ <แข็งเป็นหิน> ]
[ ท่านต้านทาน ]
[ สมญานาม <กษัตริย์คนแรก> แสดงผล ]
[ ทักษะ <บารมีมหากษัตริย์> ทำงาน ]
[ ท่านสะท้อนอาการผิดปรกติล้มเหลว ]

    'ชิ...!'

    กริดและดาร์คประสานสายตาเมื่อต่างฝ่ายต่างตระหนักถึงความแข็งแกร่งกันและกัน
    พวกเขาเริ่มหวาดระแวงฝีมือของศัตรู  
    ชายหนุ่มใช้ <วังวน> สะท้อนพลั่วของดาร์คกลับไป  จากนั้นเปิดใช้โหมดร่างมืด
    ดาร์คเสียการทรงตัวเพราะถูกสะท้อน  มันจึงขว้างอิฐเพื่อขัดขวางการโจมตีต่อเนื่องจากกริด  
    เมื่อชายหนุ่มพลาดโอกาสทองในการปิดฉากศัตรูหลายครั้งหลายหน
    เขาจึงเริ่มมั่นใจในตัวตนของอีกฝ่าย

    'ดูจากทักษะและการควบคุมกับดักได้ดั่งใจนึก...'

    เป็นนักสร้างดันเจี้ยนไม่ผิดแน่...
    ผู้เล่นที่สามารถสร้างดันเจี้ยนได้ด้วยตนเอง...

    "นายเป็นคลาสลับสินะ!"

    "เข้าใจก็ดีแล้ว!  อีกไม่นานฉันจะกลายเป็นตำนาน!"

    เคร้งเคร้ง!

    เคร้งเคร้งเคร้งเคร้ง!

    กริดบัฟโทสะช่างตีเหล็กพร้อมกับลงมือกระหน่ำโจมตี
    แต่ดาร์คก็รับทุกดาบไว้ได้อย่างน่าตกตะลึง  
    ไม่เพียงเท่านั้น  ดาร์คยังเปิดใช้งานกับดักในจังหวะที่กริดเผยช่องว่าง

    'ทุกวิดีโอของกริดที่เราเคยดู  ชายคนนี้มีจุดอ่อนใหญ่หลวงอยู่หนึ่งข้อ  นั่นคือระยะเวลาของบัฟที่สั้นมาก'

    โอกาสชนะของดาร์คจะเพิ่มขึ้นเมื่อโหมดร่างมืดของกริดสลายไป
    การสวนกลับที่แท้จริงจะเริ่มขึ้นหลังจากตอนนั้น  
    ดาร์คมั่นใจว่าตนได้รับชัยชนะแน่แล้ว  มันจองมองกริดด้วยสายตาเย้ยหยัน
    ค่าพละกำลังและความว่องไวของมันไม่มีทางแพ้กริดแน่นอน  ดาร์คคิดเช่นนั้น

    'ฉันทุ่มเทกายใจสร้างดันเจี้ยนมาตลอดสามปีโดยไม่หยุดพัก!'

    ดาร์คหวังจะใช้ค่าเรี่ยวแรงที่เหนือกว่าเพื่อทนรับการโจมตีจากกริดไปเรื่อยๆ
    มั่นใจมากว่า  จะสามารถอดทนรอจนกว่ากริดเป็นฝ่ายหมดแรงไปก่อนได้
    ใช่แล้ว  มันกำลังรอให้กริดหมดแรง
    ทว่า...

    ...

    'แฮ่ก… แฮ่ก... หมอนี่เป็นตัวอะไรกันแน่'

    ผ่านไปแล้ว 15 นาทีหลังจากการต่อสู้อันดุเดือดเริ่มขึ้น
    ร่างมืดหมดลงไปนานแล้ว  แต่กริดก็ยังกระหน่ำรุกหนักดาร์คฝ่ายเดียว
    ชายหนุ่มเปิดฉากบุกตะลุยโดยไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อย  
    กลับกัน  ดาร์คผู้เคยมั่นอกมั่นใจ  บัดนี้ลมหายใจเริ่มขาดห้วง
    มันไม่อาจเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย

    'กริดมีค่าเรี่ยวแรงเหนื่อว่าราชากรรมกรอย่างเราได้ยังไง!'

    แถมตนยังมีบัฟจากดันเจี้ยนคอยเสริม!

    'ต้องเป็นเพราะไอเท็มแน่...!'

    กริดคงสวมใส่ไอเท็มที่ทำให้เหน็ดเหนื่อยช้าลง
    แต่ความจริงคือสิ่งใด… ช่างน่าขัน
    หากดาร์คเป็นราชากรรมกร
    กริดก็คงเป็นเทพกรรมกร
    ชายหนุ่มใช้เวลาหนึ่งวันเต็มในการบรรจงสร้างไอเท็มแต่ละชิ้นด้วยมือ
    ตรงกันข้ามกับช่างตีเหล็กคนอื่นที่สร้างไอเท็มด้วยเพียงการกดปุ่ม
    หากวัดจากค่าสถานะกรรมกรเพียงอย่างเดียว  กริดจะสูงกว่าดาร์คเล็กน้อย
    
    'เริ่มเหนื่อยแล้วสินะ'

    ทุกครั้งที่กริดกำลังจะปิดฉากดาร์ค  เขามักถูกกับดักหรือทักษะสร้างดันเจี้ยนขัดขวางไว้มอ  
    กริดค่อนข้างประทับใจในฝีมือและความเจนศึกของดาร์ค  
    ชายหนุ่มตัดสินใจเพ่งสมาธิกับการต่อสู้อย่างเต็มกำลัง
    เมื่อเวลาผ่านไป  เขาเริ่มสัมผัสได้เลือนลางว่า  กับดักและทักษะของดาร์คทำงานช้าลง

    "ท่านจะเป็นราชาแห่งความตายได้รึไม่"

    แกร่ก!

    แกร่ก!  แกร่ก!

    ดาร์คพลันตะลึงขณะตนกำลังรับมือกริดและหัตถ์เทวะ
    โครงกระดูกปริศนาทำการขว้างด้ายเงินมาจากมุมอับ

    'แกเป็นหมอผีรึไง!'

    แต่นั่นเป็นเพียงโครงกระดูกขว้างระดับต่ำที่ขว้างด้ายแสนธรรมดา  มิได้สลักสำคัญแต่อย่างใด
    ดาร์คคิดว่านี่คือตัวหลอกที่กริดใช้เบี่ยงเบนความสนใจ
    มันจึงยังคงเพ่งสมาธิอยู่กับกริดและหัตถ์เทวะ
    ซึ่งนับเป็นการตัดสินใจที่พลาดมหันต์

    ฉึบ!

    เมื่อด้ายเงินตรึงร่างดาร์คไว้แน่นหนา
    ชายหนุ่มเปิดใช้ท่าใหญ่เพื่อหวังปิดฉากในทันที

    "คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร"

    เปรี้ยง!

    เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!

    กำแพงหินที่ดาร์คสร้างขึ้นอย่างลนลานถูก <ร่ายรำสังหาร> ป่นเป็นผงละเอียด

    ซ่าาาาาา!

    เมื่อจบส่วน <ร่ายรำสังหาร>  การป้องการของดาร์คได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น
    เหลือเพียงร่ายกายอันเปลือยเปล่าที่ถูกด้ายเงินพันธนาการแน่นหนา
    รอรับแรงกระแทกจาก <คลื่นทำลายล้าง>  อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

    "อ๊ากกกกก!"

    ดาร์คกรีดร้องเมื่อถูกคลืนยักษ์ซัดถาโถมพร้อมกับพายุรัศมีดาบ
    พวกมันฟาดผ่าลงจากด้านบนประหนึ่งสายฟ้าสวรรค์

[ ท่านได้รับความเสียหายรุนแรง ]
[ ท่านจะไม่ตายโดยง่ายภายในดันเจี้ยนตัวเอง  ท่านจะเข้าสู่สภาวะอมตะเป็นเวลา 2 วินาทีด้วยพลังชีวิต 1 หน่วย  ]
[ ท่านสามารถใช้ทักษะ <ทางออกฉุกเฉิน> ]

    "ยังไม่ตายสินะ..."

    ดาร์คยังมีลมหายใจ  แม้จะรับการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของตนเข้าไป
    กริดจ้องมองดาร์คด้วยสายตาชื่นชม  
    แต่กลับกัน  สีหน้าของดาร์คกำลังบิดเบี้ยวสุดขีด

    "แล้วแกต้องชดใช้ความแค้นในวันนี้!"

    ร่างกายดาร์คอยู่ในสภาพเละเทะประหนึ่งผ้าขี้ริ้ว
    หน้ากากดำที่เคยปกปิดใบหน้าอย่างยาวนาน  บัดนี้ถึงเวลาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
    ชื่อตัวละครเหนือศีรษะถูกเผยให้เห็นอย่างชัดเจน

[ สวาปามจกบัลรสเผ็ด* ]

( 포식이불족발 <โพชิกิบุลจกบัล>
ประกอบด้วย 포식이 <โพชิกิ> แปลทำนองว่าการกินอย่างตะกละ 
กับ 불족발 <บุลจกบัล> หมายถึงจกบัล <ขาหมู> รสเข้มข้น  ในที่นี้คือเผ็ดร้อน )

    "..."

    "..."

    บรรยากาศที่เคยตึงเครียดเมื่อครู่พลันสลายไป
    เกิดเป็นบรรยากาศกระอักกระอ่วนเข้าแทนที่
    ดาร์คแสดงสีหน้าบิดเบี้ยว...  
    ไม่สิ  สวาปามจกบัลรสเผ็ด...  มันตัดสินใจใช้ทักษะทางออกฉุกเฉินทันที  
    เกิดเป็นประตูห้วงมิติขึ้นภายในดันเจี้ยน

    "อ--ไอ้ระยำ!  รอฉันได้ตั๋วเปลี่ยนชื่อตัวละครก่อนเถอะ!"

    ซู่ววว

    สวาปามจกบัลรสเผ็ดมิอาจเก็บซ่อนความอับอายไว้ได้  
    นี่กระมังที่เค้าเรียกกันว่า… อายจนแทรกแผ่นดินหนี 

    "...ชาวเกาหลีใต้!"

    กริดให้ความสนใจในตัว <สวาปามจกบัลรสเผ็ด> มาก  ฝีมือการต่อสู้และความสามารถในการสร้างดันเจี้ยนของชายคนนี้  จัดอยู่ในระดับน่าทึ่ง

    'ไว้ค่อยตามหาสวาปามจกบัลรสเผ็ดทีหลัง'

    หากนั่นเป็นชื่อร้านอาหารก็คงดี  อาจเป็นสิ่งช่วยบอกใบ้ในการพบปะกับสวาปามจกบัลรสเผ็ดในชีวิตจริง  
    ใช่แล้ว  กริดต้องการให้ชายคนนี้เข้าร่วมโอเวอร์เกียร์  
    ทักษะสร้างดันเจี้ยนคือสิ่งที่หาได้ยาก  แถมฝีมือในการต่อสู้ยังเหนือกว่าสมาชิกส่วนใหญ่ของกิลด์

    'จากนั้นค่อยชดเชยค่าเสียหายในสิ่งที่เราก่อ'

    หากได้รับรางวัลตอบแทนภารกิจไข่มังกร  มันก็คุ้มแล้วกับค่าชดเชยที่ต้องจ่าย
    กริดเดินตรงไปยังหินก้อนใหญ่ที่อยู่ใจกลางดันเจี้ยน  
    ชายหนุ่มได้พบไข่มังกรทรงรีฟองหนึ่ง  มันมีขนาดใหญ่กว่าตัวเขาเสียอีก

• Next
• Previous