จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 618

    "ก็ไม่ได้เลวร้ายนัก"

    สวาปามจกบัลรสเผ็ดถอนหายใจหลังจากหนีรอดปลอดภัย  
    มันเปิดหน้าต่างข้อความระบบขึ้นตรวจสอบ
    กริดสังหารมอนสเตอร์และทำลายกับดักทุกอันในดันเจี้ยน  ส่งผลให้สวาปามจกบัลรสเผ็ดได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมาก  
    
    'เราได้เพิ่มมาสองเลเวล  และเหนือสิ่งอื่นใด  เรามีโอกาสวัดพลังกับกริดโดยตรง'    
    โอกาสในการดวลกับผู้เล่นที่แข็งแกร่งอย่างกริดหรือครอเกลมีมูลค่าเทียบเท่าเงินจำนวนล้านดอลล่าส์  
    สวาปามจกบัลรสเผ็ดหวังจะนำข้อมูลการดวลครั้งนี้ไปปรับปรุงพัฒนาตนเอง  
    ใช่แล้ว  มันมิได้สิ้นหวัง  แม้ต้องสูญเสียไข่มังกรที่คอยเฝ้าดูแลมานานหนึ่งปีเต็ม
    พลังใจของมันแข็งแกร่งเกินกว่าจะล้มลงจากความผิดพลาดเพียงหนเดียว  

    หากหยิบยืมคำพูดของพีคซอร์ด
    นี่คือจิตใจของชาวเกาหลีใต้ที่แข็งแกร่งหลังจากถูกต่างชาติรุกรานในอดีตหลายหน
    ความแข็งแกร่งทางพลังใจของชาวเกาหลี  ส่งผลให้พวกเขาได้ครองบัลลังก์วงการเกมทั่วโลกอยู่นานหลายสิบปี  และสิ่งนี้ได้ตกทอดต่อมายังซาทิสฟาย

    'แม้จะน่าเสียดายอยู่บ้าง  ที่ต้องละทิ้งความฝันในการเป็นผู้เลี้ยงมังกรคนแรกไป'
    
    แต่ความเป็นจริงแล้ว  หากฟังจากสิ่งที่เผ่าเนตรมารพูด  ฝันของสวาปามจกบัลรสเผ็ดแทบไม่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ตั้งแต่ต้น  
    โอกาสที่มังกรจะยอมติดตามรับใช้มนุษย์เกือบเป็นศูนย์

    'สำหรับกริดก็ไม่ต่างกัน'

    หากพิจารณาจากเนื้อเรื่องหลักของซาทิสฟาย  ไข่มังกรคลั่งคือตัวตนอันยิ่งใหญ่ที่สามารถกดดันจอมอสูรในขุมนรกได้  ไม่มีทางจะรับมือโดยผู้เล่นเพียงคนเดียวไหวแน่
    สวาปามจกบัลรสเผ็ดพยายามสงบสติอารมณ์  จากนั้นตัดสินใจส่งข้อความส่วนตัวไปหามิตรสหายเก่า
    พวกมันคือ  สามผู้ก่อตั้งบลัดคาร์นิวัลในตอนต้น

    >>  กริดพบตัวฉันแล้ว

    >>  ได้ยังไง  เขาใช้วิธีไหน...!

    >>  ฉันเองไม่รู้...  รู้แต่ว่า  เครือข่ายข้อมูลของกริดในฐานะกษัตริย์มีมากกว่าที่พวกเราประเมินไว้  กริดรู้ว่าฉันคือหัวหน้าใหญ่บลัดคาร์นิวัล  เขารู้กระทั่งเรื่องของไข่มังกรคลั่ง

    >>  ปีศาจชัดๆ... 

    >>  เขาไม่ได้เป็นกษัตริย์คนแรกเพราะโชคช่วย  พวกเรามิอาจวัดพลังชายคนนี้ได้...  ฉันคิดว่า  เราสี่คนไม่ควรเอาตัวไปเสี่ยงมากกว่านี้  ฉันจะยุบบลัดคาร์นิวัลทิ้ง  พวกเราจะเก็บตัวเงียบกันสักพัก

    ***

[ ไข่มังกรคลั่ง ]
    
    ไข่ทรงรีที่วางอยู่กลางแท่นบูชา  ขนาดของมันใหญ่กว่าร่างกายกริดถึงสองเท่า
    ทั้งที่กริดคือชายหนุ่มกำยำสูงกว่า 181 เซนติเมตร

    "ถ้านำไปทำบิบิมบับ*ล่ะก็   คงอิ่มท้องได้เป็นร้อยคน… มังกรน้อยแรกคลอดมีขนาดใหญ่กว่ามนุษย์ตั้งแต่เกิดเลยหรือ"

(* บิบิมบับ - ข้าวยำเกาหลี  มีไข่โปะตรงกลาง)

    "มันฟักจากไข่  ไม่ได้คลอด"    

    "อ่า...จริงด้วยสินะ"

    ไมเนอร์  ผู้แอบซุ่มอยู่นานระหว่างต่อสู้  บัดนี้เดินมาหากริดพร้อมเผ่าเนตรมาร
    เหตุใดเผ่าเนตรมารถึงไม่ช่วยกริดสู้สวาปามจกบัลเผ็ด...
    เป็นเพราะสัญญาที่ได้ทำไว้กับเจ้าของดันเจี้ยน  เผ่าอสูรจึงมิอาจทำอันตรายกับผู้ทำสัญญาได้  
    แต่อันที่จริง  หากเป็นเผ่าอสูรชั่วร้ายสักหน่อย  พวกมันสามารถหักหลังผู้ทำสัญญาได้  แต่สิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับเผ่าเนตรมารแน่นอน
    เผ่าเนตรมารมีคุณธรรมและความจงรักภักดีสูงส่ง  ส่งผลให้พวกมันไม่คิดโจมตีใส่สวาปามจกบัลรสเผ็ด

    "แล้วไข่จะฟักตอนไหน"

    ชายหนุ่มพยายามใช้ทักษะตรวจสอบ  แต่รายละเอียดที่ได้รับก็ไม่ระบุวันเวลาฟักไว้
    ดังนั้น  การถามเนตรมารจ่าฝูงที่มีทักษะทำนายน่าจะได้รับคำตอบน่าพึงพอใจกว่า

    "เมื่อสองจันทร์ปรากฏยามค่ำคืนครบเก้าหน  และเพลงกลอนถูกขับขานกังวาล… คงเป็นเช่นนั้นกระมั้ง…  คุคุคุคุ!"

    "ปรากฏการณ์สองจันทร์จะเกิดทุกสี่เดือน... เก้าครั้ง… ก็สามปีสินะ"

    ต้องถอดความซ้ำอีกหนจึงจะเข้าใจภาษาพูดของเนตรมาร 
    กริดเริ่มเข้าใจแล้วว่า  เหตุใดจอมอสูรจึงทนไม่ไหวและขับไล่ออกจากขุมนรก
    ทันใดนั้น  ข้อความระบบแสดงขึ้น

[ ท่านบรรลุภารกิจ! ]
[ รางวัลภารกิจ : เนตรมารทั้ง 17 ตนกลายเป็นบริวารของท่าน ]
[ ค่าความสัมพันธ์กับเผ่าเนตรมารเพิ่มขึ้น  ท่านมีสิทธิ์ติดต่อเจรจากับเผ่าเนตรมาร ]

    "เจ้านำไข่มังกรคลั่งออกมาได้สำเร็จ  พวกเราจะยอมเป็นบริวารของเจ้าก็ได้  จงยืดอกภูมิใจได้เลยที่มีพวกเราคอยรับใช้  คุคุคุ"

    "เชิญออกคำสั่งมาได้ทุกเมื่อ  ไม่ว่าต้องการสิ่งใด  พวกเราจะมอบให้เจ้าได้มากกว่านั้นเสมอ   ฮุฮุฮุ!"

    "..."
    
    ถึงปากบอกว่ายอมเป็นบริวาร  แต่ถ้อยคำกลับยังไม่เคารพเช่นเดิม
    ทว่า  กริดก็สัมผัสได้ถึงความจงรักภักดี  
    ซึ่งเขาไม่ได้เกลียดเนตรมารเลยสักนิด  เพราะเจ้าพวกนี้เหมือนกับลอเอลไม่ผิดเพี้ยน

    "ฉันคงเสียสติแน่ถ้าต้องคอยบงการพวกนายด้วยตัวเอง  นายจะได้อยู่ในความดูแลของลอเอล  ชายคนนั้นคงรู้วิธีใช้พวกนายให้เกิดประโยชน์สูงสุด"

    "ลอเอล...  เจ้านั่นเป็นใครกัน"

    "พวกเราเคยบอกไปแล้วมิใช่หรือ  ว่าจะรับใช้เจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น!  ไม่มีมนุษย์หน้าไหนควรค่าแค่การรับใช้ไปมากกว่าเจ้าอีกแล้ว!  พวกเราจะไม่ยอมรับมนุษย์อื่นเด็ดขาด!"

    "ไม่เลย… เชื่อฉันสิ  ชายคนนั้นจะทำให้พวกนายรู้สึกดีแน่นอน  ตั้งแต่แรกพบเลยล่ะ...  ลอเอลคือสหายร่วมเป็นร่วมตายในชีวิตที่แล้วของพวกนาย"

    "สหายจากชีวิตก่อนงั้นหรือ… โฮ่..!  ต้องไปได้สวยแน่!"

    "ว่าแต่… พวกนายจะทำยังไงกับไข่มังกรคลั่ง"

    ต่อให้มังกรคลั่งฟักออกมา  มันจะยอมเชื่อฟังเนตรมารงั้นหรือ...
    กริดเพียงแค่คิด  มิได้ถามออกไป
    นับแต่เริ่มเล่นซาทิสฟายมาจนถึงปัจจุบัน  ความเข้าใจในตัวเกมมีเพิ่มขึ้นมาก
    ใช่แล้ว  จากพื้นฐานของเนื้อหาภารกิจ  มังกรคลั่งที่กำลังจะฟักจากไข่  คือสิ่งมีชีวิตอันยิ่งใหญ่ที่ตนไม่มีสิทธิ์ครอบครองแน่นอน

    "ไม่ใช่เรื่องถูกต้องแต่แรกแล้ว  ที่มังกรจะเป็นสมบัติของผู้เล่นคนใดคนหนึ่ง"

    ซาทิสฟายจะพบกับปัญหาใหญ่แน่  ใหญ่ระดับบั๊กทำลายเกม  ไม่ใช่เรื่องความสมดุลเล็กน้อยอีกต่อไป
    กริดมั่นใจมาก  เขาจึงสลัดความคิดครอบครองไข่มังกรไป
    จากนั้น  เนตรมารได้หันมาอธิบาย

    "ประการแรก  พวกเราจะนำกลับไปยังหมู่บ้าน  และปกป้องมันจนกว่าจะฟัก"

    "มังกรคือสิ่งมีชีวิตทรงปัญญา  มันจะรับรู้เรื่องราวของโลกได้ทันทีเมื่อฟักออกจากไข่  มันจะรู้ว่าศัตรูของบิดาคือใคร  และรู้ว่าควรร่วมมือกับเผ่าเนตรมารเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย"

    "หลังจากนี้อีกหนึ่งพันปี  ทายาทของมังกรคลั่งจะโตเต็มวัยและเริ่มออกอาละวาด  ฮุฮุฮุ!"

    "พันปี...!"
    
    บ้าไปแล้ว...
    กว่ามังกรจะโตเต็มวัยต้องใช้เวลานานถึงพันปีเลยรึไง

    'เผ่าเนตรมารคงแก่ตายกันหมดแล้ว  โดยที่จอมอสูรยังสบายดี'

    ดูเหมือนไข่มังกรคลั่งจะไม่มีผลต่อเนื้องเรื่องหลักของผู้เล่นโดยตรง
    เป็นเพียงภารกิจปลีกย่อยเสริมให้ดูน่าตื่นเต้น

    'แต่แบบนี้ย่อมดีกว่า  เพราะหากถึงบทมังกรออกโรง  ผู้เล่นคงไม่เป็นอันทำสิ่งใดแน่'

    ไม่ใช่เรื่องน่าสนุกเลยสักนิด...
    กริดพึงพอใจแล้วที่ได้เนตรมาร17 ตนเป็นบริวาร

    "เจ้ามนุษย์  ช่วยมาที่หมู่บ้านของพวกเราก่อนสิ"

    "ราชาของพวกเราต้องมอบรางวัลใหญ่ให้เจ้าแน่"

    'รางวัลสินะ  หรือก็คือ… สิ่งที่มอบให้ผู้ที่มีฐานะต่ำกว่า'

    กริดเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ  ถึงกระนั้นก็ยังพยักหน้าตอบรับ
    ในอนาคต  เขาไม่รู้ว่าจะมีสิ่งมีชีวิตประเภทใดรุกรานอาณาจักรโอเวอร์เกียร์บ้าง 
    คงเป็นการดีกว่าหากผูกมิตรกับสายพันธ์ที่แข็งแกร่งไว้

    'เราต้องระวังเรื่องคำพูด  ต้องทำให้เผ่าเนตรมารกลายเป็นพันธมิตรให้ได้'
    
    กริดตัดสินใจหนักแน่น

    "ฉันจะไปหมู่บ้านของพวกนาย"

    แต่ก่อนอื่น

    "ขุดแร่ที่นี่ให้หมด"

    ก่อนจะกลับ  กริดไม่ลืมที่จะขุดแร่ในเขต 8 ให้เรียบร้อยเสียก่อน
    เขารีดเร้นค่าเรี่ยวแรงของเนตรมารจนหยดสุดท้าย

    ***

    "ท่านขุนนางผู้มีพลังทำนายเอ๋ย  ตัวข้ามีคำถามทรงปัญญาที่ต้องการคำตอบ"

    "หืม… เจ้าคือสามัญชนผู้มีดวงตาอัคคีพิโรธสินะ  คุคุ!  ว่ามาเลย  ขอสาบานด้วยเกียรติของขุนนาง  ว่าจะตอบคำถามทรงปัญญาของเจ้าอย่างตรงไปตรงมา"

    "พวกเราลั่นสัตย์สาบานว่าจะตามรับใช้มนุษย์ที่ชื่อกริด  ชายคนนั้นเหมาะจะเป็นเจ้านายของพวกเรา  แต่ข้ายังนึกสงสัยว่า  มันดีแล้วหรือที่จะนำทางกริดไปยังหมู่บ้านของพวกเรา  การกระทำเช่นนี้จะเข้าข่ายผู้ทรยศหรือไม่"

    ภายในหมู่บ้านเนตรมาร  จะมีเนตรมารอาศัยอยู่ราวหนึ่งพันตน
    แม้จำนวนอาจน้อย  แต่ทุกตนล้วนเปี่ยมด้วยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่
    โดยเฉพาะเนตรมารราชาซึ่งมีดวงตาสำหรับสยบทุกสิ่ง
    หากกริดล่วงเกินเข้า  สถานการณ์อาจเลวร้ายสุดขีด

    "หากถูกดวงตาข้างนั้นจ้องมอง  กริดจะตกเป็นทาสของเผ่าเนตรมารไปชั่วชีวิต  ซึ่งนั่นไม่ต่างจากการที่พวกเราล่อลวงกริดให้ไปติดกับ  ศักดิ์ศรีและความจงรักภักดีของข้าคงไม่ยอมให้เกิดเรื่องเช่นนั้นแน่"    

    "ไม่ต้องเป็นห่วง  กริดคือมนุษย์ที่ช่วยเรานำไข่มังกรคลั่งกลับไป  ท่านราชาผู้ยึดถือความถูกต้องเป็นที่ตั้ง  ย่อมไม่มีทางทำอันตรายกริดแน่"

    เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

    ระหว่างขุดทำลายเขต 8 ของดันเจี้ยนระวังสุนัขดุ  เนตรมารได้เรียนรู้ทักษะการขุดแร่เบื้องต้น  
    พวกมันกำลังเป็นกังวลเกี่ยวกับกริด  
    เนตรมารคือเผ่าอสูรที่ขึ้นชื่อด้านความจงรักภักดี  แต่แน่นอนว่าไม่ใช่กับทุกตน
    เฉกเช่นมนุษย์ที่มีบุคคลหลากหลายรูปแบบ  เผ่าเนตรมารก็ด้วย

    เนตรมารทั้ง 17 ตนยึดมั่นในคำสาบานและพร้อมรับใช้กริดก็จริง  
    แต่ไม่ได้หมายความว่าเนตรมารในหมู่บ้านจะเห็นพ้องต้องกัน
    กริดมิได้ตระหนักถึงความจริงข้อนี้มาก่อน  เขาคิดเพียงจะติดต่อกับสิ่งมีชีวิตสายพันธ์ใหม่เท่านั้น

    ลัลล้า~

    ชายหนุ่มฮัมเพลงอย่างมีความสุขเมื่อช่องสัมภาระอัดแน่นด้วยแร่มังกรคลั่งหลายชนิด

    ***

[ <บลัดคาร์นิวัล> ถูกยุบ ]

    "อะไรกัน...!"

    บนโลกใบนี้  มีคนจิตใจต่ำทรามและชั่วร้ายแผงอยู่นับไม่ถ้วน
    และขณะเดียวกัน  ก็มีกลุ่มคนที่ต้องการใช้งานพวกมันไม่น้อย
    ด้วยเหตุนี้  ธุรกิจของบลัดคาร์นิวัลจึงรุ่งเรืองแม้จะก่อตั้งได้เพียงไม่กี่ปี
    ปัจจุบันมีสมาชิกกว่า 400 คนเข้าร่วมสังกัด  
    ทว่า  กองกำลังอันยิ่งใหญ่กลับถูกยุบในชั่วข้ามคืน  
    แถมยังไม่มีการประกาศแจ้งสาเหตุให้สมาชิกรับรู้

    "เจ้าดาร์คนั่น...!"
    
    "ฉันไม่เคยเห็นหน้าของมันมาก่อน  แม้จะทำงานที่นี่มานานหลายปี  พวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด  แต่มันกลับยุบองค์กรโดยไม่พูดอะไรสักคำเนี่ยนะ"

    "ใครจะอยากพูดกับอาชญากรอย่างเราล่ะ...  ว่าแต่  มันไม่โง่ไปหน่อยรึไงที่ตัดสินใจยุบองค์กรกำไรมหาศาลไปง่ายๆ แบบนี้"

    "หืม..."

    สมาชิกบลัดคาร์นิวัลต่างพากันสับสน
    ไม่ว่าจะครุ่นคิดมากเพียงใด  ก็มิอาจหาสาเหตุที่ดาร์คตัดสินใจยุบบลัดคาร์นิวัลได้
    ทุกคนต่างสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้น
    จนกระทั่ง  หลังจากนั้นอีกสองสามวัน

    "พันธมิตรต่อต้านบลัดคาร์นิวัลบุกฐานทัพลับพวกเรา!"

    "พวกมันมีมากกว่า 300 คน  แถมยังมีแร้งเกอร์ระดับสูงรวมอยู่ถึง 20 คน"

    "เรื่องใหญ่ขนาดนี้ดันเกิดขึ้นในตอนที่ไม่มีใครอยู่เนี่ยนะ"

    "ดาร์คถูกฆ่าจากเหตุการณ์ครั้งนั้น  ก็เลยตัดสินใจยุบบลัดคาร์นิวัลงั้นหรือ"

    "ไม่ใช่แบบนั้น… ถึงจะเชื่อได้ยาก  แต่กลุ่มพันธมิตรถูกจัดการอย่างราบคาบ"

    "อะไรนะ..."

    ดาร์คเอาชนะผู้เล่น 300 คนตามลำพังได้ยังไง...!
    แถมยังเป็นกลุ่มที่มีแร้งเกอร์ระดับสูงมากขึ้น 20 คน

    "ดาร์คแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่...  เก่งกว่าฝาแฝดแบล็คไวท์รึเปล่า"

    "ทุกครั้งที่ได้พบก็เอาแต่ซ่อนตัวอยู่หลังฉาก  หมอนั่นเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงไว้ตลอดสินะ"

    "ถ้าอย่างนั้น  แล้วทำไมดาร์คถึงยุบบลัดคาร์นิวัล..."
    
    "เรื่องนั้น..."

    <โน้ป> แร้งเกอร์นักสำรวจระดับสูง  ด้วยเครือข่ายข้อมูลมหาศาล  มันจึงรู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงในการยุบบลัดคาร์วัล
    โน้ปกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะเปิดปากเล่า

    "ว่ากันว่า  กริดปรากฏตัวทันทีหลังจากกลุ่มพันธมิตร 300 คนถูกดาร์คทำลาย"

    "อะไรนะ...!"

    "กริด!!"

    บลัดคาร์นิวัลที่ได้ฟังต่างพากันขนลุกซู่

    "กริดอยู่เบื้องหลังพันธมิตรต่อต้านบลัดคาร์นิวัลนี่เอง"

    "ฉันมั่นใจมาก  ว่ากริดอาศัยพลังของกลุ่มพันธมิตรช่วยค้นหาฐานทัพลับบลัดคาร์นิวัล  จากนั้นก็ลงมือจัดการกับดาร์คเอง"

    "ไม่เพียงเท่านั้น  กริดยังยื่นคำขาด… เขากล่าวว่า  หากบลัดคาร์นิวัลยังไม่ถูกยุบ  ตนจะใช้พลังอำนาจของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ถล่มให้ราบคาบ!"

    "...นี่เป็นการแก้แค้นเรื่องเกาะคอร์กรึเปล่า"

    "น่ากลัวฉิบ..."

    "พวกเรายุ่งผิดคนแล้วสิ  ไม่ควรไปข้องเกี่ยวกับกริดตั้งแต่แรก!"

    "ท--ทาร์ม่า… พวกเราจะทำยังไงกันดี  จะถูกกริดตามล่ารึเปล่า"

    "..."

    ทาร์ม่าและเหล่าลูกน้องที่สมรู้ร่วมคิดทำลายเกาะคอร์ก  บัดนี้กำลังสั่นระริกอย่างหวาดกลัว
    ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องขนลุก...  
    องค์กรผู้เล่นชั่วร้ายอันดับหนึ่งของโลก  เพียงวันเดียวหลังจากกริดค้นพบฐานทัพลับ  ชายคนนั้นได้ทำลายทุกสิ่งจนบลัดคาร์นิวัลต้องยุบตัวลง
    
    กริดไม่มีวันรู้เลยว่า  ความต้องการแร่ของตนจะส่งผลทางอ้อมมากมายเพียงนี้  
    เป็นความจริงที่ห้ามมิให้ใครรับรู้เป็นอันขาด

    "ช่วยไม่ได้… พวกเราคงต้องหลบซ่อนตัวไปสักสองสามเดือน...  ถ้าอยากรอดพ้นจากการถูกกิลด์โอเวอร์เกียร์ตามไล่ฆ่าอย่างไม่จบสิ้นล่ะนะ"    

    "แต่ถ้าพวกเราเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวก...  นั่นจะไม่แย่เอาหรือ"    

    "ก็ยังดีกว่าถูกตามฆ่าเรื่อยๆ จากไอ้ปีศาจนั่นไม่ใช่รึไง"

    "อึก..."

    หลังจากนี้อีกพักใหญ่  ความสงบสุขได้กลับสู่โลกซาทิสฟายอย่างน่าประหลาด
    วีรบุรุษผู้ทำลายกลุ่มนักเล่นเกมสุดชั่วและสร้างสันติสุขให้โลก  แม้กระทั่งตอนนี้  เขาก็ยังไม่ตระหนักถึงคุณงามความดีที่ตนได้กระทำลงไป

    "ทำไมพักนี้ถึงคันหูบ่อยนักนะ..."'

    ระหว่างการเดินทางไปยังหมู่บ้านเนตรมาร  
    กริด  วีรบุรุษผู้กวาดล้างบลัดคาร์นิวัล  
    เขามัวแต่ครุ่นคิดหาสาเหตุของอาการคันหู

• Next
• Previous