จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 612

    กลุ่มผู้เล่นชั่วร้ายอันดับหนึ่ง  บลัดคาร์นิวัล
    พวกมันกระทำความชั่วมากมายเพื่อแลกเงิน  จำนวนของผู้เล่นที่อาฆาตแค้นบลัดคาร์นิวัลมีนับไม่ถ้วน  บางคนถึงกับวางแผนจะแก้แค้นบลัดคาร์นิวัลอย่างลับๆ

    แต่การถอนรากถอนโคนทำลายบลัดคาร์นิวัลถือเป็นสิ่งเพ้อฝัน
    สมาชิกแต่ละคนล้วนแข็งแกร่ง  แถมฐานทัพลับของกลุ่มก็ยังเป็นปริศนา  ไม่เคยมีคนนอกรู้ที่ตั้งแน่ชัดมาก่อน
    แต่ในวันนี้...

    "นี่น่ะหรือ  ฐานทัพลับของบลัดคาร์นิวัล"

    แร้งเกอร์อันดับหนึ่งชาวไทย  ต้มยำ  เธอเดินทางมาถึงหุบเขาดราเวี่ยน
    หลังจากถูกลอบสังหารโดยฝีมือบลัดคาร์นิวัล  เธอจึงทำการรวมกลุ่มผู้เล่นที่เคยตกเป็นเหยื่อจำนวนมาก  จากนั้นก็ว่าจ้างสกังก์  ผู้เล่นนักสำรวจอันดับหนึ่งด้วยเงินมูลค่าสูง  
    จนในที่สุด  ทุกคนได้รวมตัวกันหน้าฐานทัพของบลัดคาร์นิวัล
    
    "ฐานทัพของพวกมันอยู่ด้านใน"

    เมื่อสกังก์รับเงินก้อนโตตามที่ตกลง  เขาจึงเริ่มระบุเส้นทางอย่างละเอียดให้ต้มยำ
    ต้มยำเดินไปยังหน้าทางเข้าถ้ำขนาดยักษ์ก่อนจะขมวดคิ้ว

    "ข้อความระบบเตือนว่า  นี่คือถ้ำของมังกรคลั่งเนอวาร์ธาน"

    ฐานทัพของผู้เล่นตั้งอยู่ในรังมังกรเนี่ยนะ...  หลอกต้มกันรึเปล่า
    สกังก์รีบอธิบายต้มยำผู้กำลังแสดงสีหน้าเคลือบแคลง

    "ระบุให้ชัดก็คือ  สถานที่แห่งนี้เคยเป็นรังของเนอวาร์ธานมาก่อน  แต่ปัจจุบัน  เนอวาร์ธานละทิ้งรังแห่งนี้ไปนานหลายร้อยปีแล้ว  หลงเหลือเพียงกลิ่นอายไว้เล็กน้อย  ทำให้ไม่มีมอนสเตอร์ตัวใดกล้าตั้งถิ่นฐาน  ฉันหมายความว่า  ไม่มีสถานที่ใดในโลกจะเหมาะสำหรับเป็นฐานทัพของกลุ่มผู้เล่นชั่วร้ายไปมากกว่านี้แล้ว"

    "หืม... เข้าใจล่ะ"

    ต้มยำกวาดสายตามองรายชื่อสมาชิกปาร์ตี้
    ทั้งหมดคือผู้เล่นที่เปี่ยมด้วยความแค้นกับบลัดคาร์นิวัล     
    สาเหตุที่คนเหล่านี้ตกเป็นเป้าบลัดคาร์นิวัล  เพราะพวกเขาล้วนเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นในแต่ละสาขา
    กลุ่มคนจำนวน 300 มีเลเวลเฉลี่ยสูงจนน่าทึ่ง...  ราว 250 เห็นจะได้
    แถม 19 คนจาก 300 ยังเป็นแร้งเกอร์แถวหน้าของโลก  ไม่ใช่กองกำลังที่บลัดคาร์นิวัลจะเอาชนะได้ง่ายนัก

    'ไม่จำเป็นต้องปราณีไอ้พวกสมองน้อย  ที่เห็นแก่เงินจนขาดศีลธรรม!'

    ตาต่อตา  ฟันต่อฟัน 
    ต้มยำเริ่มออกคำสั่ง

    "ทุกคนพร้อมรบตลอดเวลา!  ทันทีที่พวกเราเข้าไปด้านใน  สังหารศัตรูทุกคนที่พบ  อย่าได้ปราณีเด็ดขาด!"

    "ดีล่ะ!  จัดการไอ้พวกบัดซบบลัดคาร์นิวัล!"

    "คนที่บังอาจลอบสังหารฉัน  มันต้องพังพินาศ!"

    กลุ่มต่อต้านบลัดคาร์นิวัลต่างชักอาวุธอย่างพร้อมเพรียง  พวกเขาเดินเข้าถ้ำโดยปราศจากความลังเล
    ทว่า...

    'ไม่มีใครเลยหรือ'

    'ข่าวการบุกรั่วไหลรึไง'

    'หรือสกังก์จะหลอกเรา...'

    ภายในถ้ำนั้นว่างเปล่า  ไม่มีร่องรอยสมาชิกบลัดคาร์นิวัลที่น่ารังเกียจเลยสักคนเดียว
    
    "ทุกคนใจเย็นก่อน"

    เป็นกับดักงั้นหรือ
    ต้มยำคิดหาทางรับมือ  หากกลุ่มพันธมิตรตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายที่สุดจริง
    เธอพยายามสงบสติอารมณ์สมาชิกที่เหลือ

    "ห้ามประมาทเด็ดขาด  มองหาร่องรอยศัตรูเข้าไว้!"

    ต้มยำรวบรวมคนเหล่านี้อย่างยากลำบากตลอดหลายเดือน  เธอคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้รวมตัวเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว
    ไม่ว่ายังไง  ต้มก็ต้องแก้แค้นให้สำเร็จในวันนี้
    เธอกวาดสายตามองไปรอบถ้ำด้วยสีหน้าตึงเครียด  
    ทันใดนั้น...

    "พบทางเข้าดันเจี้ยนแล้ว!"

    มีทางเข้าดันเจี้ยนซ่อนอยู่ในส่วนลึกสุดของถ้ำ
    ขวัญกำลังใจของกลุ่มพันธมิตรเริ่มฮึกเหิมอีกครั้ง

    "ไอพวกสวะบลัดคาร์นิวัล...!  มันคงรู้ว่าพวกเราจะบุกโจมตี  ก็เลยหดหัวหลบในดันเจี้ยนกันหมด!"

    "เข้าไปบดขยี้พวกมัน!"

    "โอ้สสส!"

    กลุ่มต่อต้านบลัดคาร์นิวัลปราศจากความเกรงกลัว  ฝ่ายตนมีมากถึงสามร้อย  แถมยังมีเลเวลเฉลี่ยสูง  ดันเจี้ยนแค่นี้ไม่ทางหยุดยั้งการรุกรานได้แน่  ต่อให้เป็นกับดักของบลัดคาร์นิวัลก็ตาม
    ทุกคนย่างก้าวเข้าดันเจี้ยนอย่างมั่นใจ
    ทันใดนั้นเอง...

[ ท่านเข้าสู่ดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> ]
[ ดันเจี้ยนตรวจพบผู้บุกรุก  กับดักร้ายแรงทำงาน! ]

    ฉึก!

    ฉึกกกก!

    ฟ้าวววว

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม

    "อ๊ากกกก!"

    ดันเจี้ยนแห่งนี้มีชื่อค่อนข้างพิสดาร
    เมื่อตรวจพบผู้บุกรุก  บริเวณทางเข้าก็แปรเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิงและทะเลใบมีดทันที
    กลุ่มพันธมิตรหลายคนบาดเจ็บสาหัส  บางส่วนจบชีวิตในพริบตา

    "บาเรียโครเมี่ยม!"

    "บาเรียยักษา!"

    "ม่านวายุ!"

    มีสมาชิกอีกส่วนที่คุ้นเคยกับดักเป็นอย่างดี  พวกเขาใช้ทักษะป้องกันตัวเองและพวกพ้องอย่างใจเย็น
    ทว่า  ปัญหาไม่ใช่กับดักเพียงสิ่งเดียว
    
    กรี๊!

    โฮกกกกก!

    มอนสเตอร์ขนาดใหญ่เริ่มปรากฏกายภายในดันเจี้ยน
    สมาชิกที่ใช้ทักษะป้องกันตัวก่อนหน้านี้  ปัจจุบันเริ่มได้รับบาดเจ็บ

    'เป็นไปไม่ได้!'

    ต้มยำยิ่งตกตะลึงเมื่อการต่อดำเนินผ่านไป  
    มอนสเตอร์กลุ่มนี้ชำนาญการต่อสู้เป็นระบบอย่างมาก  ระดับเดียวกับทหารในกองทัพเลยทีเดียว
    ราวกับมีใครบางคนคอยบงการ

    'นักฝึกสัตว์...! บลัดคาร์นิวัลมีนักฝึกสัตว์ระดับสูงด้วยรึไง!'

    สมกับที่เป็นกลุ่มผู้เล่นชั่วร้ายอันดับหนึ่ง  บลัดคาร์นิวัลมีปมปริศนาซ่อนอยู่มากมาย
    ขณะเดียวกัน  ต้มยำไล่เชือดมอนสเตอร์ทีละตัวสองตัวอย่างใจเย็น

    "โอ้!!"

    ผู้เล่นฝ่ายพันธมิตรส่งเสียงชื่นชมเธอ 
    ผู้เล่นระดับสูงร่วมมือกันสังหารมอนสเตอร์ภายในดันเจี้ยนอย่างยากลำบาก
    จนกระทังตัวสุดท้ายล้มลง
    
    "แฮ่ก... แฮ่ก..."

    "พวกเราฆ่าหมดรึยัง..."

    พวกเขาทำลายกับดักและมอนสเตอร์จนหมดแล้ว  แต่ก็ยังมิอาจนิ่งนอนใจได้
    ไม่สิ  ทุกคนตึงเครียดยิ่งกว่าเดิม  เพราะคิดว่าสมาชิกบลัดคาร์นิวัลจะฉวยโอกาสนี้รุมโจมตีขณะอ่อนแรง
    แต่สิ่งนั้นก็ไม่เกิดขึ้น  ทุกอย่างเงียบสงบ  ฝ่ายพันธมิตรค่อยๆ ผ่อนคลายและดื่มโพชั่นฟื้นฟู    

    'เกิดอะไรขึ้นกันนะ...'

    'นี่มัน...!'

    ผู้เล่นคนหนึ่งส่งเสียงตะโกนเมื่อพบประตูลับที่มุมมืดของดันเจี้ยน

    "ดันเจี้ยนแห่งนี้... แบ่งออกเป็นหลายเขต...!"

    "บ้าจริง...!"

    แค่เขตแรกยังยากขนาดนี้
    จากสมาชิกกว่า 300 คน  ปัจจุบันเหลือเพียง 250
    พวกเขาไม่กล้าจินตนาการถึงความโหดเหี้ยมของเขตถัดไป  
    ขณะที่กลุ่มพันธมิตรเริ่มเกิดบรรยากาศตึงเครียดและหวาดกลัว  ต้มยำพยายามพูดปลุกใจ

    "ไม่ต้องกังวล!  นับตั้งแต่เขตต่อไป  พวกเราจะระมัดระวังตัวมากขึ้น  แตกต่างจากเขตแรกที่พวกเราประมาท  ทุกอย่างจะง่ายกว่าเดิมแน่นอน!"

    "จำนวนของมอนสเตอร์ที่นักฝึกสัตว์สามารถครอบครองได้นั้นมีจำกัด  มอนสเตอร์ในเขตถัดคงอ่อนแอลงอย่างมาก  แถมมีจำนวนน้อย"

    "ระวังกับดักและการซุ่มโจมตีจากบลัดคาร์นิวัลไว้ก็พอ"

    "โอ้สส!"

    ขวัญกำลังใจทุกคนกลับมาฮึกเหิมอีกครั้ง  พวกเขาย่างกรายเข้าสู่เขตถัดไปอย่างระมัดระวัง  
    แต่สิ่งที่รอคอยอยู่กลับเป็นกับดักที่ทรงอานุภาพ  และมอนสเตอร์สุดโหดเหี้ยมที่มีจำนวนมากกว่าเดิม
    
    กรร~!

    กรี๊!

    "บ--บ้าบอสิ้นดี!"

    ทุกคนพลันหน้าซีด
    จำนวนของมอนสเตอร์ในเขตที่สอง  สูงกว่าเขตแรกหลายเท่าตัว
    ไม่ใช่สิ่งที่นักฝึกสัตว์ธรรมดาจะควบคุมได้แน่

    'ต่อให้มีนักฝึกสัตว์หลายสิบคน  แต่ไม่มีทางบังคับมอนสเตอร์มากมายขนาดนี้ได้!'

    'บ้าจริง… เหตุใดมอนสเตอร์ถึงต่อสู้ตามธรรมชาติได้มีแบบแผนนัก'

    'ดันเจี้ยนนี้มีระดับความยากเท่าไรกันแน่!'

    'ไอ้พวกบลัดคาร์นิวัลขี้ขลาด...!  เล่นหดหัวหลบอยู่ในสถานที่น่ากลัวแบบนี้'

    กรี๊~

    การต่อสู้อันดุเดือดเริ่มขึ้นอีกครั้ง
    เมื่อต้องรับมือกับมอนสเตอร์หลากหลายชนิดและมีจำนวนมาก  ค่าเรี่ยวแรงของทุกคนจึงถดถอยอย่างรวดเร็ว  

    ***

[ คำเตือน  เขต 3 ของดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> ถูกเคลียร์! ]
[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์และไอเท็มจำนวนมากจากผลงานของผู้บุกรุก  นี่คือส่วนหนึ่งในค่าชดเชยสำหรับการสร้างดันเจี้ยนใหม่ ]

[ ผู้เหลือรอดทำการบุกรุกเขต 4 ]
[ กับดักและมอนสเตอร์ในเขต 4 เริ่มทำงาน ]

    "อึดเอาเรื่องเหมือนกันนี่… แต่พวกแกจบสิ้นเท่านี้แหละ"

    ราวหนึ่งเดือนก่อน  ดาร์คได้รับบทเรียนอย่างใหญ่หลวงหลังจากมีผู้บุกรุกปริศนาปรากฏตัว  
    แม้ดันเจี้ยนระวังสุนัขดุจะเป็นผลงานชิ้นเอก  แต่มันกลับมิอาจหยุดยั้งการบุกรุกจากใครบางคนได้  ดังนั้น  ดาร์คจึงปรับแต่งดันเจี้ยนใหม่ให้มีระดับความยากสูงกว่าเดิมหลายเท่า
    เขาลงทุนทั้งเวลาและเงินทองมหาศาลเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

    ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นน่าทึ่งมาก  
    มอนสเตอร์และกับดักในดันเจี้ยนทำงานได้มีประสิทธิภาพมากกว่าที่คิดไว้  
    ผู้บุกรุก 300 คนได้รับความเสียหายหนักตั้งแต่เขตแรก
    
    "แม้จะน่าเสียดายที่ทั้งสามเขตถูกเคลียร์  แต่ฉันก็ยังได้รับประโยชน์มหาศาลจากไอเท็มดรอปในตอนที่พวกแกตาย"

    ดาร์คพลันขนลุกซู่  มันรู้สึกอิ่มเอมใจเมื่อความแข็งแกร่งของตนประจักษ์แก่สายตา
    คลาสลับ <นักสร้างดันเจี้ยน>  
    ประโยชน์ของคลาสนี้มีหลากหลาย  และมันจะได้รับโบนัสค่าสถานะจำนวนมากหากต่อสู้ภายในดันเจี้ยนของตัวเอง

    'แม้แต่จอมอสูรก็ดวลกับเราในดันเจี้ยนไม่ชนะ!'

    ครอเกล  แอ็กนัส  กริด  และผู้เล่นเกรดดวงอาทิตย์ที่เหลืองั้นหรือ… ช่างน่าขัน
    ดาร์คมั่นใจว่า  ดันเจี้ยนของตนจะคร่าชีวิตผู้บุกรุกที่เหลือรอดในไม่ช้า
    มันแสยะยิ้มชั่วเมื่อข้อความระบบแจ้งเตือนเลเวลอัพ 

    "เมื่อไรจะได้เวลาเข้าไปเก็บไอเท็มดรอปกันนะ..."

    ***

    "บ--บ้าจริง..."

    ต้มยำหหนีรอดจากดันเจี้ยนอย่างหงุดหงิด
    ไอเท็มสวมใส่เกือบทุกชิ้นได้รับความเสียหายหนัก  บางชิ้นใกล้ถูกทำลายเต็มที
    ต้มยำทรุดลงคุกเข่าด้วยสีหน้าเจ็บแค้น  เธอกำลังท้อแท้สิ้นหวัง

    'พันธมิตรที่รวบรวมอย่างยากลำบากตลอดหลาเดือน… พังพินาศหมดแล้ว'
    
    โดยที่เธอไม่พบสมาชิกบลัดคาร์นิวัลแม้แต่คนเดียว  
    แผนการแก้แค้นไม่สำเร็จแม้เพียง 1%

    'เราคงต้อง… ยอมตัดใจกับการแก้แค้นแล้วสินะ'

    ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา  ต้มยำพยายามอย่างหนักในการรวบรวมเหยื่อบลัดคาร์นิวัลให้มากที่สุด  แต่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกลับสุดอเนจอนาถ
    เธอไม่ได้รับรางวัลตอบแทนความพยายามแม้แต่น้อย  
    ต้มยำเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ 
    เธอไม่ต้องการเผชิญหน้าบลัดคาร์นิวัลอีกแล้ว  
    คงฉลาดกว่า  หากลืมความแค้นทั้งหมดไปและใช้ชีวิตให้ห่างพวกมันไว้

    "ฮึก..."

    ในเสี้ยววินาทีที่มนุษย์ยอมละทิ้งศักดิ์ศรี  พวกเขามักมีจิตใจอ่อนแอและสิ้นหวัง
    ต้มยำก้มหน้าลงพร้อมกับหลั่งน้ำตาแห่งความเจ็บแค้น

    "เชื่อกระผมเถอะ!  กระผมไม่เห็นแม้แต่มดซักตัว!  อย่าว่าแต่มอนสเตอร์เลย… อ๊ะ!  นั่นหล่อนเป็นใครกัน"

    "ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงหลงทางและกำลังร้องไห้  ปล่อยเธอไว้ดีกว่า  พวกเรารีบเข้าดันเจี้ยกันเถอะ"
    
    "สถานการณ์แบบนี้  ไม่ใช่ว่าต้อไต่ถามสารทุกข์สุขดิบแล้วยื่นมือช่วยเหลือหรอกหรือ"

    "ฉันเกลียดพวกอ่อนแอ  หากไม่มีผลประโยชน์เกี่ยวข้อง  ฉันไม่มีทางยื่นมือช่วยเหลือแน่นอน"

    "ความฝ่าบาทน่ารังเกียจฉิบ"

    "แล้วยังไง... นายสนใจหล่อนงั้นหรือ"

    "ช่างเถอะขอรับ  รีบไปกันดีกว่า"

    "..."

    เสียงบทสนทนาดังจากปากทางเข้าถ้ำ  
    ต้มยำหยุดร้องไห้และรีบหันกลับไปมอง  
    ทันใดนั้น  เธอได้พบกับชายหนุ่มผมสีดำมาพร้อมกับเด็กหนุ่มปริศนาหนึ่งคน  
    สายตาต้มยำจดจ้องชายหนุ่มผมดำอย่างตกตะลึง

    "ก--กริด...!"

    เหตุใดตัวตนที่ยิ่งใหญ่ถึงเดินทางมาที่นี่...!
    ต้มยำจดมองกริดอย่างระมัดระวัง  เธอรีบหยิบอาวุธออกมาถือ  เผื่ออาจเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น

    'เขามาที่นี่ทำไม… หรือกริดเป็นคนของบลัดคาร์นิวัล...!'
    
    จากคำกล่าวของสกังก์  ฐานทัพลับของบลัดคาร์นิวัลมิใช่สถานที่ทางผ่าน  ไม่มีทางถูกพบเข้าโดยบังเอิญแน่  
    หมายความว่า  การมาเยือนของกริดคือสิ่งที่ตั้งใจไว้แล้ว  
    กริดชำเลืองมองต้มยำพร้อมกับขมวดคิ้ว  
    ชายหนุ่มรีบออกปากเตือน

    "ฉันขอพูดแค่ครั้งเดียว… อย่าได้คิดเข้าไปในดันเจี้ยนเด็ดขาด  รีบออกจากที่นี่ซะ"

    แร่ทั้งหมดจะต้องเป็นของฉันแต่เพียวผู้เดียวเฟ่ย!
    แต่กริดมิได้กล่าวคำสุดเห็นแค่ตัวนี้ออกไป  
    ส่งผลให้ต้มยำเข้าใจผิดมหันต์

    'เขารู้ว่าด้านในมีอันตรายรออยู่… จึงพูดแบบนี้เพราะเป็นห่วงเราสินะ...!'

    หมายความว่า  กริดไม่ใช่คนของบลัดคาร์นิวัล
    เช่นนั้นแล้ว....

    'กริดจะมาทำลายบลัดคาร์นิวัล!'

    บลัดคาร์นิวัลก่อเรื่องชั่วกับแร้งเกอร์ที่โด่งดังไว้มากมาย  มีโอกาสสูงมากที่กริดจะตกเป็นเหยื่อและโกรธแค้นพวกมัน  
    ต้มยำรีบโพล่งขึ้นขณะกริดกำลังจะเดินเข้าไปในดันเจี้ยน

    "อ--อันตราย...!  อย่าเข้าไปคนเดียว… นายคิดจะฆ่าตัวตายรึไง!"

    "อะไรนะ..."

    กริดชำเลืองมองต้มยำพร้อมกับหรี่ตาลง
    ทันใดนั้น  ต้มยำพลันอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก
    ด้วยค่าความน่าเกรงขามอันสูงลิบ  ประกอบกับแววตาอันคมกริบของกริดเป็นทุนเดิม  สองสิ่งนี้ก่อให้เกิดแรงสะกดข่มใส่ร่างต้มยำ

    "(ก็แค่คลังแร่ขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า) ทำไมถึงกลายเป็นการฆ่าตัวตายไปได้…  นี่เธอกำลังดูถูกฉันงั้นหรือ (กำลังขู่ไม่ฉันให้เข้าไปสินะ)"

    ด้านในคือคลังแร่ล้ำค่า  
    กริดสัญญากับตัวเองว่า  ตนต้องนำแร่ทุกก้อนในดันเจี้ยนกลับไปให้ได้
    นี่มิใช่การกระทำอันน่ารังเกียจที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว  หากแต่เป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่และสูงศักดิ์ในนามกษัตริย์แห่งอาณาจักร
    กริดจึงไม่ชอบใจเลย  ที่ผู้หญิงคนนี้พยายามข่มขู่มิให้ตนเข้าไปขุดแร่
    
    ซู่ววว

    กริดและไมเนอร์ไม่แยแสคำเตือนจากต้มยำ  
    คนทั้งสองหายวับไปในทางเข้าดันเจี้ยน...

    "ส--สุดยอด..."

    ต้มยำหลงไหลในความกล้าหาญของกริด
    ดันเจี้ยนตรงหน้าเป็นสถานที่แบบใดกัน...  มันคือดันเจี้ยนสุดโหดซึ่งสามารถทำลายกลุ่มปาร์ตี้ของผู้เล่นกว่าสามร้อยคนอย่างง่ายดายเชียวนะ… กริดต้องรู้เรื่องนี้อยู่แล้วแน่นอน 
    กริดเป็นกษัตริย์  เครือข่ายข้อมูลย่อมเหนือกว่าผู้เล่นคนอื่นหลายขุม  
    ชายคนนี้รู้อยู่แล้วว่าด้านในเป็นฐานทัพลับบลัดคาร์นิวัล
    ถึงกระนั้น  กริดยังคงเดินเข้าไปตามลำพังพร้อมกับ NPC อ่อนแออีกหนึ่งคน

    'เขาคิดจะทำลายดันเจี้ยนไปพร้อมกับบลัดคาร์นิวัลได้ด้วยตัวคนเดียวงั้นหรือ...'

    สมกับเป็นกริด… ความกล้าหาญของชายคนนี้สูงเสียดฟ้า 
    ทว่า...

    'ไม่มีทางที่จะผ่านดันเจี้ยนได้ตามลำพังแน่… หรือต่อให้ผ่านได้  ด้านในก็ยังมีกลุ่มบลัดคาร์นิวัลสุดแกร่งรอรุมโจมตีอยู่  แถมยังมีสองพี่น้องแบล็คไวท์เกรดดวงอาทิตย์... '

    กริดจะตายในอีกไม่ช้า  ความจริงคงเป็นเช่นนี้
    ต้มยำเคยประจักษ์พลังของกลุ่มบลัดคาร์นิวัลด้วยตาตนเองมาแล้ว
    เธอจึงคิดว่า  กริดประมาทคู่ต่อสู้เกินไป

• Next
• Previous