จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 613
[ ท่านเข้าสู่ดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> ]
"เห... เหมืองที่นี่ชื่อพิลึกจังแฮะ"
ระวังสุนัขดุ
เป็นป้ายที่กริดพบเห็นได้บ่อยในหมู่บ้านเมื่อตนยังเด็ก
แต่ปัจจุบันกริดกำลังอยู่ในซาทิสฟาย ลักษณะคำที่ใช้ตั้งชื่อ มีกลิ่นอายของป้ายภาษาเกาหลีอัดแน่นอยู่มาก
ชายหนุ่มสำรวจบรรยากาศภายในเหมืองเล็กน้อยก่อนขมวดคิ้ว
"ทำไมถึงยุ่งเหยิงขนาดนี้"
ด้านในเหมืองถูกกทำลายไปบางส่วน สภาพพังเละเทะราวกับเพิ่งผ่านศึกสงครามมาไม่นาน
'เกิดอะไรขึ้นกันแน่'
ขณะกริดกำลังกวาดสายตามอง ไมเนอร์เล่าเหตุการณ์เมื่อครั้งก่อนให้ฟัง
"ในครั้งก่อน กระผมต้องทำลายกำแพงอิฐเป็นลำดับแรก จึงจะเริ่มขุดเหล็กมังกรคลั่งออกมาได้ ดูเหมือนมีใครบางคนพยายามก่ออิฐไว้ตามผนังและเพดานเพื่อปิดกั้นเหมืองแร่ไว้"
"คงเป็นฝีมือมังกรคลั่งเนอวาร์ธานนั่นแหละ เดิมที่ สถานที่แห่งนี้อาจเคยเป็นเหมืองมาก่อน แต่ภายหลังเนอวาร์ธานได้ยืดมันเป็นรัง จึงตกแต่งเพื่อให้ดูสวยงาม"
นั่นคงเป็นสาเหตุให้สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าดันเจี้ยน มิใช่เหมือง
กริดเริ่มคลายความกังวล
ขณะเดียวกัน ไมเนอร์นำจอบสองหัวออกมา
"ช่างเถอะ... แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่ชัด ดันเจี้ยนแห่งนี้ขุดแร่ได้ยากมากนอกเสียจากจะเป็นอัจฉริยะด้านขุดแร่โดยตรง ฝ่าบาทต้องขุดผนังอิฐออกก่อน จากนั้นจึงจะขุดผนังเหมืองในส่วนที่เป็นแร่ได้ ฝ่าบาทคงไม่แคล้วเหงื่อชุมกายแน่"
"นายประเมินฉันต่ำไปแล้ว"
กริดอมยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นอัญเชิญโนเอะกับแรนดี้ออกมา
"เมี๊ยว! นายท่าน!"
"กริด!"
โนเอะและแรนดี้ต่างส่งเสียงดีใจ ทั้งสองมิได้ออกมาสูดอากาศภายนอกนานแล้ว
พวกเขาคลอเคลียรอบตัวกริดพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข ประหนึ่งครอบครัวอันแสนอบอุ่น
เด็กสาวตัวน้อย บิดาที่ยังหนุ่มแน่น และแมวสัตว์เลี้ยง
"ฝ่าบาท..."
เหตุใดถึงอัญเชิญสัตว์เลี้ยงออกมาก่อนลงมือขุดแร่ ไม่เนอร์ไม่เข้าใจเลยสักนิด
ทันใดนั้น ใบหูโนเอะพลันกระตุกเมื่อเขาสัมผัสถึงตัวตนไมเนอร์
"เจ้านาย มนุษย์นี่เป็นใครกัน เมี๊ยว! หรือจะเป็นเครื่องเซ่นสำหรับสัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรก! เมี๊ยว!"
โนเอะยกอุ้งเท้าสีชมพูขึ้นมาเลียโดยไม่รอคำตอบจากกริด
หากมองผิวเผิน แมวตัวนี้ไม่มีความน่ากลัวเลยสักนิด บรรยากาศสุดน่ารักรอบตัวได้กลบทุกสิ่งจนมิดชิด
แมวดำที่กระดิกหางซ้ายขวาไปมา ดวงตาส่องประกายราวอัญมณี
ไมเนอร์จ้องมองด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม
"ฝ่าบาท ขอกระผมเลี้ยงเจ้าตัวนี้ได้รึไม่!"
"ไม่ได้"
กริดปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นนำจอมสองหัวออกมาสองเล่ม ยื่นส่งให้ทั้งแรนดี้และโนเอะ
"ครั้งนี้เหนื่อยหน่อยนะ"
"เหมียว..."
โนเอะและแรนดี้พลันฉงนเมื่อกริดยื่นจอบสองหัวให้
ชายหนุ่มจึงไขข้อสงสัย
"หน้าที่ในวันนี้ของพวกเธอก็คือ ช่วยฉันรวมรวบแร่ทั้งหมดจากเหมืองแห่งนี้"
"แง่งง!"
โนเอะโยนจอบทิ้งทันทีเมื่อได้ยินคำอธิบาย
"เหลวไหล! เมี๊ยว! สัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรกไม่มีทางจับจอบแน่เมี๊ยว! ผายลม!"
โนเอะทั้งเบื่อและเหงานับตั้งแต่กริดได้ครองบัลลังก์
เจ้าแมวอ้วนเฝ้ารอโอกาสจะได้ออกล่ามอนสเตอร์กับกริดอีกครั้งอย่างใจจดใจจ่อ
และวันนี้ กริดอัญเชิญตนออกมา
ซึ่งเป็นครั้งแรกหลังจากห่างหายไปนาน ที่กริดอัญเชิญโนเอะออกมาภายนอกวังหลวง
ใช่แล้ว โนเอะคาดหวังการต่อสู้อันดุเดือด
แต่กลับถูกสั่งให้ขุดแร่งั้นหรือ...
สิ่งมีชีวิตระดับสูงอย่างตน แม้แต่จอมอสูรยังดูแลทะนุถนอมเป็นอย่างดี
กลับถูกมนุษย์ใช้แรงงานเยี่ยงทาสให้ขุดเหมือง
โนเอะหงุดหงิดอยางมาก เขาได้แต่ตัดพ้อกับตัวเองว่า เหตุใดตนถึงถูกเจ้านายมนุษย์กดขี่ครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้
ตรงกันข้ามกับโนเอะที่ไม่พอใจ แรนดี้กลับแสดงสีหน้าตื่นเต้น
"กริด...! สอนฉันใช้จอบหน่อยสิ!"
"ทำแบบนี้นะ"
"..."
โนเอะรีบสลัดความโกรธทิ้ง
บรรยากาศระหว่างกริดและแรนดี้กำลังอบอุ่นเกินไป
โนเอะกลัวว่ากริดจะไม่รัก จึงกลับไปเก็บจอบสองหัวที่ตนโยนลงพื้น
"โนเอะจะช่วย... เมียว..."
"น่ารักมาก"
กริดลูบหัวโนเอะอย่างทะนุถนอม จากนั้นอัญเชิญหัตถ์เทวะทั้งสี่ออกมา
แน่นอนว่า ทุกข้างย่อมถือจอบสองหัวในมือ
ไมเนอร์ที่ยืนอึ้งมาสักพัก บัดนี้เริ่มเข้าใจเจตนา
"ฝ--ฝ่าบาทเสียสติไปแล้วหรือ... คิดจะให้สัตว์เลี้ยงช่วยขุดแร่รึไง...!"
แร่ทุกก้อนในเหมืองแห่งนี้ล้วนมีมูลค่ามหาศาล แพงยิ่งกว่าทองคำเสียอีก
ผู้เชียวชาญขุดเหมืองมักพยายามเลี่ยงให้แร่มูลค่าสูงเกิดรอยขีดข่วน พวกเขาค่อยๆ บรรจงขุดอย่างปราณีต
จึงเป็นการยากที่จะเข้าใจว่า เหตุใดกริดถึงนำสัตว์เลี้ยวที่มิได้เชี่ยวชาญการขุดแร่ออกมาช่วย
"ฝ่าบาทจะดูถูกการขุดแร่ไม่ได้นะ!"
ไมเนอร์คือบุตรชายของนักขุดแร่อันดับหนึ่งในหมู่บ้าน เขาย่อมมีความใฝ่ฝันในการเป็นนักขุดแร่ที่ยิ่งใหญ่ตั้งแต่เด็ก
ไม่ว่าไมเนอร์จะชื่นชมกริดมากเพียงใด แต่การหากเป็นการขุดแร่ เด็กคนนี้จะเอาจริงเอาจังเสมอ
ทว่า ความโกรธของไมเนอร์คงอยู่เพียงไม่นาน
ฉึก! ฉึก! ฉึกกก!
"...ส--สุดยอด"
ไมเนอร์เริ่มครางเสียงต่ำ
ฝ่ามือสีทองทั้งสี่ข้างใช้จอบสองหัวขุดแร่อย่างไร้ที่ติ
ราวกับเป็นนักขุดแร่ระดับชำนาญการมาเอง
"ของวิเศษสำหรับช่วยขุดแร่โดยเฉพาะ...!"
ไมเนอร์ไม่เคยเห็นกริดต่อสู้มาก่อน เขาจึงเข้าใจผิดว่าฝ่ามือสีทองมีไว้สำหรับขุดแร่โดยเฉพาะ
หัตถ์เทวะเกรดยูนีคจะได้รับค่าความชำนาญจากกริด 30% ส่งผลให้ค่าความชำนาญมีสูงกว่าช่างตีเหล็กขั้นกลาง แถมทักษะขุดแร่ที่ได้รับจากกริดก็ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน
เช่นนั้นแล้ว โนเอะกับแรนดี้ล่ะ
"เคี้ยะฮ่าฮ่าฮ่า! สนุกจังเลย!"
"สัตว์อสูรอันดับหนึ่งของขุมนรกกำลังถือจอบสองหัว... เหมียว... น่าอับอายจังเลย..."
โนเอะและแรนดี้ขุดแร่ได้ไม่เลวเช่นกัน
โนเอะคือสิ่งมีชีวิตอัจฉริยะที่รู้ภาษาพูดตั้งแต่แรกเกิด ทักษะการเรียนรู้ด้านอื่นย่อมมีสูง เจ้าแมวอ้วนทำความเข้าใจกับจอบสองหัวในเวลาไม่นาน เขาเริ่มคุ้นชินกับมัน
แต่เนื่องด้วยโนเอะมีค่าความชำนาญไม่สูงนัก บางครั้งจึงมีท่าทางไม่ทะมัดทะแมง ซุ่มซ่ามและเชื่องช้า
ถึงกระนั้นก็ยังขุดแร่ออกมาได้เป็นระยะ กริดจึงไม่คิดตำหนิ
ส่วนแรนดี้นั้นโดดเด่นมาก เธอจำแลงกายเป็นกริด จึงสืบทอดพลังจากกริดได้มากถึง 30%
แรนดี้ในร่างกริดมีค่าความชำนาญไม่แพ้หัตถ์เทวะ สปีดการขุดแร่จึงน่าทึ่งมาก
'นี่ก็สัตว์เลี้ยงสำหรับขุดแร่โดยเฉพาะ!'
ไมเนอร์ตกตะลึงในความยิ่งใหญ่ของกริด ชายคนนี้เพียบพร้อมในทุกด้านอย่างแท้จริง!
งานไม่สำคัญอย่างการขุดแร่ แต่กริดกลับมีของวิเศษและสัตว์เลี้ยงสำหรับขุดแร่โดยเฉพาะ!
'ฝ่าบาทคงมีของวิเศษเตรียมไว้สำหรับทุกสถานการณ์... สมกับเป็นกษัตริย์จากสามัญชน'
กริดหันมาถามไมเนอร์พร้อมกับขมวดคิ้ว
"หืม... นายไม่คิดจะทำงานบ้างหรือ"
"อ๊ะ--... ทำขอรับ!"
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เขต 1 ของดันเจี้ยนระวังสุนัขดุ ที่ดาร์คทุ่มเทเวลาและเม็ดเงินจำนวนมากสร้างขึ้นใหม่ตลอดเดือนเต็ม
ปัจจุบันถูกกริดทำลายจนราบคาบชนิดไม่มีวันกู้คืนกลับมาได้
เมื่อโนเอะ แรนดี้ และหัถต์เทวะเริ่มชำนาญการใช้จอบมากขึ้น
ความเร็วในการทำลายล้างก็ยิ่งน่าตกตะลึง
***
"ยอดเยี่ยมกว่าที่คิดอีกแฮะ... ต้องขอบคุณพวกแกจริงๆ"
กลุ่มพันธมิตรต่อต้านบลัดคาร์นิวัลถูกทำลายจนราบคาบ ดาร์คได้รับไอเท็มดรอปมากมายสมใจอยาก
สิ่งตอบแทนที่ได้มีมูลค่าสูงกว่าสิ่งที่เสียไปหลายเท่าตัว
ดารค์กำลังภูมิใจกับพลังของตน จะมีใครในโลกที่สามารถล้มแร้งเกอร์เลเวลเฉลี่ย 250 จำนวน 300 คนได้ตามลำพังอีกบ้าง...
แถมตัวมันแทบไม่ต้องออกแรงเลยสักนิด
'ถ้าเราได้รับคลาสรองเมื่อไร...'
มันจะกลายเป็นตัวตนที่ยอดเยี่ยมจนไร้คำบรรยาย ตำแหน่งผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกคงตกเป็นของผู้อื่นไม่ได้อีกแล้ว
"...เอ๋!"
ขณะดาร์คกำลังตื่นเต้นและวาดฝันถึงการเป็นอันดับหนึ่งจากสองพันล้าน
มันพลันชะงักเล็กน้อย
[ มีผู้บุกรุกปรากฏตัวในดันเจี้ยน 'ระวังสุนัขดุ' ]
"อีกแล้วหรือ..."
พันธมิตรต่อต้านบลัดคาร์นิวัลเพิ่งพ่ายแพ้ไปไม่นาน มีผู้บุกรุกรายใหม่ปรากฏกายรวดเร็วถึงเพียงนี้เชียว...
'เมื่อถูกพบเข้าแล้วหนหนึ่ง สถานที่นี้คงไม่ใช่ความลับแล้วสินะ'
แต่ดาร์คก็ไม่คิดว่าระลอกที่สองจะมาเร็วเช่นนี้
'คงมีผู้เล่นอีกมากที่หวังทำลายบลัดคาร์นิวัล หากต้องคอยรับมือทั้งวันทั้งคืน เราคงไม่เป็นอันทำสิ่งใดแน่'
ถึงเวลาย้ายฐานทัพของบลัดคาร์นิวัลแล้ว
ขณะดาร์คกำลังครุ่นคิด
'เดี๋ยวนะ... ทำไมผู้บุกรุกถึงอยู่ในเขต 1 นานนัก...'
พันธมิตรต่อต้านบลัดคาร์นิวัลได้ฝ่าด่านดันเจี้ยนไปจนถึงเขต 4
ดันนั้น เขต 1 ถึง 3 จึงว่างเปล่าไร้กับดักและมอนสเตอร์
จากการคำนวณของดาร์ค ปัจจุบัน ผู้บุกรุกควรเข้าสู่เขต 4 เรียบร้อยแล้ว
แต่อีกฝ่ายกลับยังไม่เข้าสู่เขต 2 เลยด้วยซ้ำ!
ดาร์คเริ่มมองหาความเป็นไปได้
'พวกมันหวาดกลัวงั้นหรือ... จึงค่อยๆ สำรวจเขต 1 โดยละเอียด'
ผู้บุกรุกปอดแหกจนน่าสมเพช คงเป็นกลุ่มผู้เล่นเลเวลน้อยแน่นอน
'ช่างเถอะ ถึงเขต 4 เมื่อไรคงตายกันหมดอยู่ดี'
ดาร์คเริ่มวางใจ มันกลับไปสร้างเขต 8 ที่อยู่ท้ายสุดของดันเจี้ยนอย่างใจเย็น
[ เขต 1 ของดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> ถูกทำลายจนมิอาจซ่อมแซมได้อีก ]
"อะไรนะ...!"
เหตุผลหลักที่ผู้เล่นท้าทายดันเจี้ยน คงหนีไม่พ้นค่าประสบการณ์และไอเท็มดรอปจากมอนสเตอร์
รวมถึงการต่อสู้อันน่าตื่นเต้นกับบอสใหญ่และของรางวัลสุดพิเศษที่รออยู่
กล้าพูดได้เต็มปากว่า ไม่มีผู้เล่นคนใดคิดท้าทายดันเจี้ยน เพื่อหวังทำลายดันเจี้ยนดังกล่าวให้สิ้นซากแน่
จนกระทั่ง ดาร์คได้พบกับผู้บุกรุกที่มีพฤติกรรมประหลาดเข้า
ใช่แล้ว ผู้บุกรุกปริศนาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน...
"อ--อย่าบอกนะว่า!"
ดาร์คพลันเย็นสันหลังวาบ
มันแสนมั่นใจ ว่าผู้บุกรุกรายใหม่ ต้องเป็นคนเดียวกับที่ปรากฏตัวเมื่อหนึ่งเดือนก่อนแน่นอน
"ไอ้ลูกกะหรี่!"
ดาร์คต้องการเห็นหน้าให้ได้ ว่าไอ้มนุษย์บัดซบนั่นเป็นใครกันแน่!
ขณะมันกำลังเริ่มคลื่นไหว
[ ผู้บุกรุกปรากฏตัวใน เชต 2 ของดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> ]
...
[ เขต 2 ของดันเจี้ยน <ระวังสุนัขดุ> ถูกทำลายจนมิอาจซ่อมแซมได้อีก ]
"บัดซบ!"
ความเร็วในการทำลายเพิ่มขึ้นได้ยังไง...
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่ช้า เขต 3 จะต้องหายตามไปด้วยแน่ สิ่งที่เกิดขึ้นจะก่อความเสียหายร้ายแรงกับดาร์ค
การที่ดันเจี้ยนถูกทำลายโดยสมบูรณ์ หมายความว่ามันต้องสร้างใหม่หมดตั้งแต่ต้น มิใช่การซ่อมแซม
ดาร์คผู้ตึงเครียดรีบเร่งฝีเท้าไปยังเขต 3
***
"เขาตายรึยังนะ..."
กริดเข้าไปในดันเจี้ยนนานเกินกว่าชั่วโมงแล้ว
ในเมื่อกองกำลังพันธมิตรบุกตะลุยดันเจี้ยนไปได้ถึงเขต 4 กริดก็น่าจะผ่านไปถึงเขต 4 ในเวลาไม่นานนัก
จากนั้นจะได้พบกับฝันร้ายที่รออยู่ในเขต 4... มอนสเตอร์เผ่าอสูรสุดแกร่ง!
<เผ่าเนตรมาร> สิ่งมีชีวิตที่ทำลายกองทัพพันธมิตรจนย่อยยับ
เฉกเช่นแวมไพร์ เผ่าเนตรมารคือสิ่งมีชีวิตที่เกิดมาเพื่อเอาชนะผู้เล่นโดยเฉพาะ
พวกมันครอบครองพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่าง <ทำนาย>
ว่ากันว่า เผ่าเนตรมารสามารถคาดเดาการกระทำล่วงหน้าของผู้เล่นได้แม่นยำ
ในทางทฤษฏี พวกมันจึงมิใช่มอนสเตอร์ที่มนุษย์จะเอาชนะได้
'กริดน่าจะยังมีชีวิตอยู่... เขาคือชายผู้โค่นท้องฟ้า'
แต่กริดอาจกำลังท้อแท้สิ้นหวัง และต้องการความช่วยเหลือจากใครสักคน
'ฉ...ฉันจะไปช่วยนายเอง'
ไม่มีใครสมควรตกเป็นเหยื่อของบลัดคาร์นิวัลไปมากกว่านี้
ต้มยำขบกรามแน่นพร้อมกับเดินเข้าประตูดันเจี้ยน
แม้จะกังวลกับค่าความคงทนของไอเท็มสวมใส่บนร่างกาย แต่ปัจจุบัน ชีวิตคนย่อมสำคัญกว่า
'เอ๋...!'
เมื่อเข้าสู่ดันเจี้ยน ต้มยำต้องขมวดคิ้วอย่างสับสน
ฉากตรงหน้าไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย กำแพงอิฐถูกทำลายจนหมด ทั้งผนังและเพดานต่างถูกเจาะเป็นรูโหว่
'เหมือนกับ...'
เหมือนกับเหมืองร้างไม่มีผิด...
เกิดอะไรขึ้นกันแน่
แม้ต้มยำจะนึกสงสัย แต่เธอไม่มีเวลาว่างสำหรับหาคำตอบ ชีวิตของกริดกำลังตกอยู่ในอันตราย
ต้มยำรีบเร่งฝีเท้าไปยังเขต 4 จากนั้นก็ได้เห็นเต็มสองตา...
เผ่าเนตรมารจำนวน 20 ตนที่จัดการกับกองทัพพันธมิตรอย่างราบคาบ บัดนี้กำลังตกตะลึงและแข็งทื่อราวรูปปั้นหิน
ยิ่งไปกว่านั้น ตัวหัวหน้าที่มีพลัง <ทำนาย> กลับนอนแผ่หราอยู่บนพื้น
ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์
"ปะ...เป็นไปได้ไง"
กริดเอาชนะเนตรมารที่แข็งแกร่งทั้งหมดด้วยตัวคนเดียว...
ต้มยำแทบไม่เชื่อสายตา เธอพยายามหรี่ตาลงเพื่อสำรวจสถานการณ์อย่างละเอียด
ปัจจุบัน กริดกำลังใช้ขาข้างหนึ่งเหยียบเนตรมารนักทำนายไว้ ส่วนมือข้างหนึ่งกำลังถือจอบสองหัว
"ทำไมมอนสเตอร์กระจอกพวกนี้ถึงคลุ้มคลั่งได้ล่ะ"
"..."
เนตรมารกลายเป็นมอนสเตอร์กระจอกได้อย่างไร...
ต้มยำหมดคำพูด
มันเป็นเพราะการขุดแร่จากจอบนั้นแหละเลยทำให้เนตรมารอ่อนแอลง ทำบาป กลุ่มพันธมิตรที่ตายไปก่อนหน้านี้จัง
ReplyDeleteพี่แกเล่นขุดซะซ่อมไม่ได้เลยอ่ะ😆
ReplyDelete