จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 630

    'บ่าน่า...นั่นไม่ใช่มุกตลกหรอกหรือ'

    เฮ่าพลันเหงื่อแตกเมื่อยืนอยู่หน้าร้านอาหารจีนพร้อมยองวู
    ป้ายร้านตัวใหญ่สีแดงฉาน  ประดับด้วยรูปสลักมังกรทองสองตัว
    บรรยากาศรอบร้านอัดแน่นด้วยความเป็นจีนทุกอนู
    ป้ายร้านเขียนว่า <ยองซองกัก>
    เฮ่าเริ่มหน้าซีด

    'ชาวจีน...เดินทางมายังเกาหลีใต้...และถูกพามาเลี้ยงอาหารจีน!'

    หากเฮ่าไม่รู้จักยองวูมาก่อน  เขาคงคิดว่า  ชายคนนี้ได้เสียสติไปแล้ว
    แต่ชินยองวูเป็นใครกัน
    กษัตริย์กริดแห่งโอเวอร์เกียร์  ผู้เล่นคนแรกของโลกที่ได้เป็นราชา

    'ต้องแฝงความนัยบางประการไว้แน่!'

    ยองวูยื่นเมนูให้เฮ่า  ผู้กำลังจดจ้องทุกการกระทำของยองวูเพื่อตีความหมาย

    "ฉันขอแนะนำจัมปงหม้อหิน...อ๊ะ--!  จังปงหม้อหินอาจเผ็ดเกินไปสำหรับชาวต่างชาติ  ฉันว่านายลองกินจาจังก่อนก็ได้"

    ยองวูชอบสั่งอาหารเดลิเวอรี่จากร้านนี้  
    แต่น่าเสียดาย  ที่จังปมหม้อหินร้อนเกินไปจนไม่สามารถข่นส่ง
    ยองวูดีใจมาก  เมื่อสามารถใช้เฮ่าเป็นข้ออ้างในการมากินจัมปงหม้อหินที่ร้าน  
    ใช่แล้ว  สาเหตุหลักที่ยองวูพาเฮ่ามาที่นี่  มิได้แฝงความนัยอย่างที่เฮ่าคิด
    แต่เพียงเพราะ  เขาต้องการสนองตัณหาความหิวของตน

    "ฉันเกิดที่เสฉวน  จังปงคือซุปทะเลที่ปรุงจากพริกเผาและพริกไทยแดง  ฉันชอบอาหารรสเผ็ดอยู่แล้ว  เรื่องนั้นไม่มีปัญหา"

    ชาวเสฉวนภูมิใจในการกินเผ็ดของตนมาก  
    พวกเขาถือตนเสมอ  ว่าสามารถกินเผ็ดได้มากกว่าชาวเกาหลี
    เมื่อได้ยินดังนั้น  ยองวูจึงคลายกังวล  เขาสั่งจัมปงเป็นเมนูแรก

    "ส่วนของฉันเอาเป็น...จาจังมยอง"

    "..."

    "ทูน...นายเอาจัมปงใช่ไหม"

    "...ครับ"

    ลงเอยด้วย  กริดสั่งจัมปงสองที่  จาจังมยองหนึ่งที่
    ร้านแห่งนี้จะเสิร์ฟหมูผัดเปรี้ยวหวานเป็นออเดิร์ฟ
    หมูผัดเปรี้ยวหวานจึงถูกยกออกมาเป็นจากแรก  
    หลังจากลองชิม  เฮ่าพลันเหยียดหยันรสชาติอาหารอยู่ในใจ
    
    'อย่างที่คิด...แค่ของปลอมเลียนแบบ  ซอสเปรี้ยวเกินไป  เนื้อหมูถูกความร้อนน้อยเกินไปจนเหนืยว  รสสัมผัสแย่มาก'
    
    เฮ่ากล้าเรียกตนว่านักชิมอย่างเต็มปาก
    เขาลิ้มรสอาหารระดับสูงขั้นต่ำ 50 ชนิดในทุกสัปดาห์
    หมูผัดเปรี้ยวหวานของเกาหลีใต้  สอบไม่ผ่านมาตรฐานนักชิม    

    "บริหารพิเศษค่ะ"

    พนักงานยกจานเกี๊ยวซ่ามาเสริฟ
    แต่เฮ่าวางตะเกียบลงแล้ว  เขาคาดว่า  เกี๊ยวซ่าคงมีรสชาติเลวร้ายไม่ต่างจากหมูผัดเปรี้ยวหวานมากนัก  ตนอยากข้ามไปลองจัมปงที่ยองวูแนะนำ
    ส่วนยองวูก็มิได้สนใจท่าทีของเฮ่า  เขาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาคีบหมูผัดเปรี้ยวหวานใส่ปากไม่หยุด

    ทูนกำลังประเดิมเกี๊ยวซ่าทอด
    เขากัดเข้าไปหนึ่งคำ
    
    'หือ...!'

    ต่อมรับกลิ่นของเฮ่าเริ่มทำงาน
    ในวินาทีที่แป้งเกี๊ยวซ่าแยกจากัน  กลิ่นพริกไทยได้ลอยฟุ้งเตะจมูก  
    กระตุ้นความอยากอาหารของเฮ่าอย่างรุนแรง

    'กลิ่นไม่เลวนี่...'

    เฮ่าเริ่มสนใจเกี๊ยวซ่า  เขายกตะเกียบขึ้นพร้อมกับคีบหนึ่งชิ้น
    เมื่อกัดเข้าไปหนึ่งคำ  ดวงตาเฮ่าพลันเบิกโพลง

    'มีแค่ผักกับเนื้อ...แต่ทำไมถึงอร่อยขนาดนี้!  กลิ่นพริกไทยหอมหวลมาก  เกี๊ยวซ่าจานนี้ไม่เลวเลย'

    เฮ่าเริ่มกินเกี๊ยวซ่าชิ้นถัดไป...และถัดไป
    เฮ่าใช้เวลากินสองชิ้น  เท่ากับทูนใช้เวลากินเพียงชิ้นเดียว
    ยองวูจ้องมองด้วยสายตาสมเพช

    'เฮ่า...หมอนี่ไร้รสนิยมชะมัด  ต้องใช้ชีวิตอยู่กับอาหารห่วยแตกขนาดไหน  ถึงมองว่าเกี๊ยวซ่าแช่แข็งพวกนี้เอร็ดอร่อย'

    เกี๊ยวซ่าร้านยองซองกัก  
    เฉกเช่นร้านอาหารจีนมารฐานต่ำทั่วไป  ร้านนี้ใช้เกี๊ยวซ่าแช่แข็ง
    อาหารจานด่วนที่สามารถเตรียมได้ไว  เพียงนำลงทอดในน้ำมัน
    เฮ่าลิ้มรสอย่างเอร็ดอร่อย  ส่งผลให้ยองวูเริ่มสงสาร
    
    ในที่สุดก็ถึงคิวจัมปง  ได้เวลาพนักงานยกมาเสิร์ฟ
    ซุปทะเลร้อนสีแดงฉานประหนึ่งลาวา

    "ขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย...จัมปงที่นี่เผ็ดมาก  เผ็ดกว่าจัมปงเสฉวนที่ขายในร้านอาหารจีนทั่วไป"

    อันที่จริง  จัมปงต้องมีรสเผ็ดอยู่แล้ว  
    แต่จัมปงซุบหินของร้านยองซองกักจะเผ็ดเป็นพิเศษ
    เฮ่ายักไหล่เล็กน้อย  เขาไม่แยแสคำเตือนของยองวู

    "ฉันเป็นชาวเสฉวน  ฉันไม่เคยมองว่าอาหารเกาหลีเผ็ด"

    เดี๋ยวตนจะแสดงให้เห็นถึงลิ้นและกระเพาะที่แข็งแกร่งของชาวเสฉวน!
    เฮ่าลุกโชนด้วยไฟแห่งความมุ่งมั่น  
    ปลายตะเกียบค่อยๆ คีบเส้นจัมปงอย่างบรรจง
    หนึ่งคำประกอบด้วยเนื้อสัตว์ทะเลและผักนานาชนิด
    ทันใดนั้นเอง...

    'เผ็ด!'

    ใบหน้าเฮ่าพลันแดงก่ำ  
    เขาคาดไม่ถึงว่า  ผงเผ็ดที่อัดแน่นอยู่ในชามจะมิใช่พริกไทยแดง  หากแต่เป็นแคปไซซินบริสุทธิ์  ซึ่งจะเผ็ดและกระตุ้นต่อมรับรสได้รุนแรงกว่าพริกเสฉวนหลายเท่า
    มันมากพอจะทำให้ลิ้นเฮ่ารู้สึกพุพอง

    ทว่า  เฮ่ากลับมิอาจหยุดการคีบเส้นเข้าปากได้เลย
    ทุกครั้งที่เขากินจัมปงหนึ่งคำ  รสชาติอันจัดจ้านจะระอุอยู่ในปากเสมอ
    ราวกับได้สัมผัสโลกใบใหม่

    'หยุดกินไม่ได้เลย'

    จัมปงชามนี้  มันห่างไกลกับคำว่าอาหารจีนมาก
    เป็นอาหารจีนรูปแบบใหม่  ที่เฮ่าไม่มีทางหาทานได้ในจีน

    'มันคืออาหารจีนสไตล์เกาหลี...เหมือนกับเกี๊ยวซ่านั่น  ชาวเกาหลีส่วนใหญ่ชื่นชอบอาหารรสชาติจัดจ้าน  พ่อครัวจึงเน้นหนักในความเข้มข้น...พ่อครัวที่นี่ไม่ธรรมดาเลย'

    เพียงวัตถุดิบอย่างเดียวมิอาจสร้างรสชาติเข้มข้นขนาดนี้ได้แน่
    พ่อครัวต้องมีเคล็ดลับที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพความอร่อย...
    เฮ่า...ชายผู้เรียกตนเองว่านักชิม
    ชายผู้ทานแต่อาหารเลิศรสในทุกสัปดาห์...
    ปัจจุบันกำลังติดใจรสชาติงผงชูรสในร้านอาหารจีนเกรดต่ำที่มีดาษดื่นในเกาหลีใต้

    ***

    ซาทิสฟายถือเป็นโลกใบใหม่
    คำว่า 'ซาทิสฟาย' ได้ถูกเลือกใช้เพื่อบ่งบอกเจตนารมณ์ของ S.A กรุ๊ปที่หวังจะทำให้ผู้เล่นทุกคนพึงพอใจ  
    พวกเขาไม่ต้องการให้มองเป็นเพียง 'เกม'
    หากแต่เป็นโลกเหมือนจริงอีกใบ
    ใช่แล้ว...มีผู้เล่นจำนวนมาก  ที่มองซาทิสฟายเป็นโลกใบหลักของตน
    
    แอ็กนัสคือหนึ่งในนั้น
    มันแยกไม่ออกระหว่างซาทิสฟายกับโลกความจริง
    มันหลอกตนเองเสมอว่า  ซาทิสฟายคือความจริงสำหรับมัน

    ด้วยเทคโนโลยีของซาทิสฟาย...และคลาสผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล
    แอ็กนัสเชื่อว่า  ตนสามารถชุบชีวิต 'เธอ' ขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้ง

    "คิคิ…คิคิคิ!  ยังยากเกินไปหรือนี่"

    ณ หมู่เกาะเบเฮน  เกาะหมายเลข 62
    สถานที่แห่งนี้มีปีศาจที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่าลันเทียร์สถิตย์อยู่
    ขนาดตัวตนวิกลจริตอย่างแอ็กนัสยังรู้สึกสิ้นหวัง
    แม้จะใช้พลังทั้งหมดที่บาเอล  จอมอสูรลำดับหนึ่งมอบให้  แต่มันก็มิอาจเอาชนะปีศาจที่อยู่บนเกาะหมายเลข 62 ได้

    แกร่ก...แกร่กแกร่ก

    ลิชมูมัดนอนแผ่อยู่บนพื้นเกาะอย่างหมดสภาพ...สายตาจ้องมองท้องฟ้า
    ราวกับเขาต้องการเป็นอิสระโดยไว
    แอ็กนัสใช้เท้าเตะไปยังโครงกระดูกของมูมัดที่ไร้ทางสู้  จากนั้นก็หันไปพูดกับภูติบีนี่

    "ครั้งหน้าจะไม่เหมือนเดิมแน่!  ฉันจะชำระล้างหมู่เกาะเบเฮนทั้งหมด  พร้อมกับครอบครองทุกสิ่งที่แพ็กม่าเหลือทิ้งไว้!"

    "อ--อึ๋ย...เข้าใจแล้วครับ  ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย"

    นัยน์ตาสีทองของมันกำลังอัดแน่นด้วยความโกรธแค้น

    บีนี่หวาดผวาสุดขีด  เขาคิดว่าคงไม่รอดแน่แล้ว...จึงร้องขอชีวิตโดยไม่ละอาย
    แอ็กนัสหัวเราะเย้ยหยันสภาพอันน่าสมเพชของบีนี่
    จากนั้น  มันก็เดินหายออกไปจากหมู่เกาะเบเฮ็นอย่างเงียบงัน

    แอ็กนัสมั่นใจว่า  ไม่มีใครในโลกสามารถเคลียร์หมู่เกาะเบเฮ็นสำเร็จก่อนตนแน่นอน

    ***

[ สูตรผลิตกางเกงใน  เลเวล 1 ]
    ท่านสามารถสร้างกางเกงในจากผ้าและแผ่นหนังหลายชนิด
    มีโอกาสปานกลาง  ในการสร้างกางเกงในเกรดแรร์
    มีโอกาสต่ำ  ในการสร้างกางเกงในเกรดแรร์ซึ่งมาพร้อมออปชั่น
*  เมื่อกางเกงในเกรดแรร์ถูกสร้างขึ้น  ท่านจะได้รับค่าสถานะทุกชนิด 2 แต้มเป็นการถาวร  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 30  แต้ม

[ ทักษะตัดเย็บขั้นกลาง  เลเวล 8 ]
    ท่านสามารถสร้างไอเท็มจากวัสดุประเภทผ้าและหนัง
    มีโอกาสเล็กน้อย  ในการสร้างไอเท็มเกรดแรร์ถึงอีปิก
    มีโอกาสน้อยมาก  ในการสร้างไอเท็มเกรดยูนีค
*  เมื่อไอเท็มเกรดแรร์ถูกสร้างขึ้น  ท่านจะได้รับค่าสถานะทุกชนิด 2 แต้มเป็นการถาวร  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 30  แต้ม
*  เมื่อไอเท็มเกรดอีปิกถูกสร้างขึ้น  ท่านจะได้รับค่าสถานะทุกชนิด 4 แต้มเป็นการถาวร  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 80  แต้ม
*  เมื่อไอเท็มเกรดยูนีคถูกสร้างขึ้น  ท่านจะได้รับค่าสถานะทุกชนิด 12 แต้มเป็นการถาวร  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 300  แต้ม

    "ฮ...เฮ้ย"

    ผ่านมาแล้วหลายปี  นับตั้งแต่กริดกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า
    ปัจจุบัน  เขามิอาจสนุกสนานไปกับการเพิ่มค่าสถานะแบบเมื่อก่อนได้อีก
    ยิ่งฝีมือตีเหล็กพัฒนา  บทลงโทษและผลข้างเคียงยิ่งมีมากขึ้น
    แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว  
    เมื่อได้รับทักษะตัดเย็บ  กริดสามารถมีความสุขกับการได้รับแต้มสถานะอีกครั้ง  

    ยิ่งไปกว่านั้น...

    "ปุ่มสร้างไอเท็ม!"

    ปุ่มใหม่ที่กริดไม่เคยเห็นมาก่อน  ได้ปรากฏขึ้นในหน้าต่างรายละเอียดทักษะตัดเย็บ
    ปุ่มสร้างกางเกงใน
    ปุ่มสร้างไอเท็มผ้า
    ปุ่มสร้างไอเท็มหนัง
    ระยะหน่วงของและปุ่มคือ 120 นาที  หรือสองชั่วโมง
    ในอนาคต  กริดสามารถสร้างไอเท็มได้ง่ายดายเพียงแค่กดปุ่มนี้
    แม้จะใช้งานได้เพียงหนึ่งครั้งในสองชั่วโมงก็ตาม
    
    "มีปุ่มที่สะดวกสบายขนาดนี้ได้ยังไง...!"

    น่าเสียดายที่ปุ่มใหม่ไม่มีในทักษะช่างตีเหล็ก  แต่เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับกริด
    ชายหนุ่มพลันกระโดดโลดเต้นเมื่อรู้ตัวว่า  การอัพเลเวลทักษะช่างตัดเย็บ  จะไม่เหน็ดเหนื่อยอย่างที่เคยคิดอีกแล้ว

    "สุดยอด...ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็สุดยอด!  โชคดีชะมัด!  เราทำยังไงถึงค้นพบระบบลับอย่างปุ่มสร้างอันโนมัติได้นะ..."

    สร้างไอเท็มเพียงปลายนิ้วคลิก!
    กริดไม่เคยคิดมาก่อน  ว่าชีวิตจะสะดวกสบายขนาดนี้

    'ไม่มีทางที่ S.A กรุ๊ปหน้าเลือดนั่นจะใจดีกับผู้เล่นแน่...อย่าบอกนะ  ว่านี่เป็นบั๊กที่เราค้นพบแค่คนเดียว!'

    กริดไม่เคยรู้เลยว่า
    ปุ่มสร้างไอเท็มอัตโนมัติสำหรับคลาสสายผลิต  ที่จริงแล้วมีมาตั้งแต่ซาทิสฟายเริ่มเปิดตัว
    ผู้เล่นอื่นได้ใช้กันจนอิ่มหนำสำราญนานกว่าสามปี  
    โชคดีมากที่กริดไม่รู้ความจริง
    ไม่อย่างนั้นคงได้อกแตกตายเป็นแน่...

    ***

[ ท่านสร้างเกราะผ้าสำเร็จ ]
[ ท่านสร้างกางเกงในเยติสำเร็จ ]

    "เกรดทั่วไปทั้งคู่..."

    ระหว่างทางกลับไรน์ฮาร์ท  กริดสร้างไอเท็มทุกสองชั่วโมงด้วยปุ่มสร้างอัตโนมัติ
    แตกต่างจากการตีเหล็ก  ที่ต้องเริ่มต้นใหม่หมดตั้งแต่การจุดฟืน  
    ปุ่มสร้างไอเท็มนั้นสะดวกสบายมาก  เพียงคลิกปลายนิ้ว  ตนก็จะได้รับไอเท็มที่ต้องการเมื่อครบกำหนดเวลา
    แต่ปัญหาคือ  เกรดที่ได้รับ  ออกมาเป็นเพียงระดับทั่วไป

    'บ้าจริง...ซาทิสฟายไม่เคยมีอะไรง่าย!'

    ระบบอำนวยความสะดวกต้องมีข้อเสียแน่…กริดคิดเช่นนั้น
    การสร้างไอเท็มอย่างง่ายดายทุกสองชั่วโมง  หากมันออกมาเป็นเกรดสูงจำนวนมาก  สิ่งนี้อาจทำลายสมดุลของเกม
    ลงเอยด้วย  กริดได้ข้อสรุป 

    'เราต้องสร้างด้วยมือสินะ...'

    ปุ่มสร้างอัตโนมัติกลายเป็นสิ่งไร้ค่าทันที
    ไอเท็มที่เหลือ  ตนต้องสร้างด้วยมือเท่านั้น
    กริดเดินทางกลับมาถึงไรน์ฮาร์ทด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
    จากนั้นก็ได้รับข่าวร้ายสุดขีดจากลอเอล

    "มีอัครทูตจากจักรวรรดิขอเข้าเฝ้า"

    "อะไรนะ...จักรวรรดิ!  พวกมันมิแยเคยแสอาณาจักรโอเวอร์เกียร์เลยสักครั้ง  แล้วทำไมถึงส่งคนเข้าพบในเวลาเช่นนี้"

    "คงเป็นการ...เรียกร้องบรรณาการ"

    "จะบ้ารึไง...!  ทำไมพวกเราต้องจ่ายบรรณาการจักรวรรดิ"

    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์กำลังไปได้สวย
    เพียงสามเดือนหลังจากก่อตั้ง  อาณาจักรก็หลุดพ้นจากภาวะเป็นหนี้
    แต่กลับมีมารผจญ  ต้องส่งบรรณาการในเวลาเช่นนี้เนี่ยนะ
    อาณาจักรจะไม่ถึงจุดจบเอาหรือ

    "ไอ้พวกระยำ..."

    กริดสถบอย่างหัวเสีย  ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องรับรองแขก
    อัครทูตที่รอคอยกริดอยู่  เธอคือหญิงสาวผู้มีใบหน้างดงาม
    ชื่อเหนือศีรษะเขียนไว้ชัดเจน  ด้วยอักษรสีทองระยิบระยับ...
    <เมอร์เซเดส>
    
    'NPC พิเศษ!'

    นี่เป็นการประกาศศักดิ์ดาจากจักรวรรดิรึไง...
    ขณะกริดกำลังกระอักกระอ่วน  เมอร์เซเดสก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อทักทาย

    "การเข้าพบกษัตริย์กริดแห่งโอเวอร์เกียร์ในวันนี้...มีเพื่อประกาศเจตจำนงของมหาจักรพรรดิฮวนเดอร์ให้ได้รับทราบ"

[ ดวงตาอันเฉียบแหลมของเมอร์เซเดสกำลังจดจ้องท่าน ]
[ ทักษะและค่าสถานะบางส่วนของท่าน  ถูกบังคับเผยให้เมอร์เซเดสเห็น ]
[ ท่านมิอาจต้านทาน ]

[ ปราณดาบอันแหลมคมของเมอร์เซเดสกำลังคุกคามท่าน  แรงกดดันมหาศาลได้ส่งผลให้จิตใจและร่างกายท่านสั่นระริก  ความเร็วทุกชนิดลดลง 30%   ความเร็วร่ายเวทลดลง 20% ]
[ ท่านต้านทาน ]

[ ท่านสะท้อนกลับอาการผิดปรกติล้มเหลว ]

    หนึ่งในตัวตนทรงอิทธิพลของทวีปตะวันตก
    บัดนี้ปรากฏกายเบื้องหน้ากริดแล้ว

• Next
• Previous