จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 710

    หากกล่าวถึงผู้เล่นอัจฉิยะในซาทิสฟาย  ชื่อของครอเกลจะปรากฏเป็นลำดับแรกเสมอ
    ทั่วโลกต่างยกย่องให้ครอเกลคือตัวตนที่มีพรสวรรค์สมบูรณ์แบบทุกด้าน
    
    สาเหตุที่ครอเกลสามารถครองบัลลังก์อันดันหนึ่งอย่างยาวนาน  ผู้คนต่างเชื่อว่า  เป็นเพราะพรสวรรค์อันล้นเหลือที่เขาครอบครอง
    ครอเกลคงมิต้องออกแรงพยายามให้เหนื่อยเหมือนกับคนอื่น

    แต่ความจริงแล้วใช่หรือ?
    ทั่วทุกมุมโลกล้วนมีอสูรกายดุร้ายเร้นกายซุ่มเงียบ
    หากครอเกลเป็นมนุษย์เกียจคร้านที่มีเพียงพรสวรรค์ติดตัวจากพระเจ้า  เขาไม่มีวันเป็นที่หนึ่งได้แน่
    สาเหตุที่ครอเกลสามารถรั้งอันดับหนึ่งอย่างยาวนาน  เพราะเขาขยันหมั่นเพียรและไม่ย้อท้อ  ครอลเกมีสิ่งเหล่านี้คอยส่งเสริมผลักดันพรสวรรค์ตน

    ในการจะเป็นที่หนึ่ง  ครอเกลกระหายพลังอยู่ตลอดเวลา  เขามุ่งมั่นปีนป่ายขึ้นไปด้านบนโดยไม่เสียเวลาเหลียวหลังมองลงมา
    หากให้ยกตัวอย่างชัดเจน  ครอเกลคือกริดเวอร์ชั่นอัจฉริยะ

    แต่ในทางกลับกัน
    อีกหนึ่งผู้เล่นแถวหน้าของโลก...

    ‘คิคิคิคิก!  มันต้องแบบนี้!  ในที่สุดเจ้างั่งนั่นก็เข้าใจสถานการณ์สักที!  ไม่อย่างนั้น  การลงทุนช่วยชีวิตมันคงเป็นเรื่องสูญเปล่า’

    ชายที่สามารถยืนบนจุดสูงสุดโดยใช้ความพยายามน้อยกว่าใครทั้งหมด

    แอ็กนัส
    ผู้เล่นที่ครองอันดับเจ็ดของโลกอย่างยาวนาน  แม้จะเป็นคลาสลับเกรดอีปิกคนแรกก็ตาม
    ผู้คนทั่วไปต่างดูแคลนฝีมือแอ็กนัส
    
    ในฐานะผู้ครอบครองคลาสเกรดอีปีกคนแรก  แอ็กนัสควรมีอันดับโลกที่ดีกว่านี้  การไม่อาจก้าวข้ามครอเกลคือสิ่งที่เข้าใจได้  แต่อย่างน้อยแอ็กนัสควรรั้งอันดับสองของโลกแทนซีบาล

    ทว่าทุกคนที่มีโอกาสเผชิญหน้าแอ็กนัสอย่างใกล้ชิด  พวกเขาล้วนมิกล้าดูแคลนชายเสียสติผู้นี้
    ตรงกันข้ามกับแรงเกอร์ทั่วไป  แอ็กนัสคือผู้เล่นที่ไม่เกรงกลัวความตายแม้แต่น้อย
    มันถวิลหาความสุขอันล้นปรี่ในทุกลมหายใจ

    แอ็กนัสเล่นเกมเพียงเพื่อความสนุกและตื่นเต้น  มิได้หวังเงินทองเป็นกอบกำ
    ด้วยเหตุนี้  แอ็กนัสจึงพบกับความตายมากกว่าแรงเกอร์คนใดทั้งหมด  กระนั้น  มันกลับยังรักษาอันดับเจ็ดของโลกไว้อย่างเหนียวแน่น
    ผู้คนต่างพากันหวาดกลัวในความเสียสติเกินเยียวยา

    หากผู้เล่นทั่วไปตัดสินใจสุ่มเสี่ยงแลกชีวิตเฉกเช่นแอ็กนัส  พวกมันจะไม่มีทางเป็นแรงเกอร์อันดับสูงได้เลย
    นอกเหนือจากอันดับเจ็ดของโลก  แอ็กนัสยังได้รับฉายา ‘แข็งแกร่งที่สุด’ จากการบอกเล่าปากต่อปากของเหล่าแรงเกอร์ระดับสูง
    ยิ่งไปกว่านั้น  รอบกายมันยังมีผู้เล่นพรสวรรค์สูงมากมายรายล้อม
    
    แอ็กนัสที่ช่วยชีวิตกริดให้รอดพ้นจากความตายเมื่อครู่  ในวินาทีนี้  มันอัญเชิญลิชมูมัดโดยผ่านการคิดคำนวณอย่างละเอียดรอบคอบ

    ไคล์
    หนึ่งในห้าเสาหลักแห่งจักรวรรดิ
    อาจอ่อนแอที่สุดในห้าเสาหลัก  แต่เลเวลของมันย่อมไม่ต่ำกว่า 450 
    
    แอ็กนัสทราบดี  วิธีต่อสู้ธรรมดาไม่สามารถเอาชนะไคล์ได้แน่  
    เมื่อเวลาผ่านไป  ในที่สุดมันก็นึกวิธีพิสดารออก

    วิธีดังกล่าวก็คือ  การพึ่งพาพลังของมูมัดและบราฮัมที่ถูกแก้ไขเลเวลให้กลายเป็นระดับ 400

    “อัญเชิญลิชมูมัด!”

[ ลิชมูมัดถูกอัญเชิญ ]
[ มูมัดสัมผัสได้ถึงดวงวิญญาณบราฮัม ]
[ ภารกิจบราฮัม VS มูมัดถูกกระตุ้น ]
[ เลเวลของลิชมูมัดกลายเป็น 400   เปิดใช้งานเวทมนตร์บางชนิดที่ถูกผนึกไว้ ]
[ แต่ด้วยสาเหตุบางประการ  ท่านมิอาจควบคุมร่างมูมัดได้ ]
        
    มูมัดคือจอมเวทที่มีพรสวรรค์เหนือตำนานอย่างบราฮัม
    เวทมนตร์ของเขาย่อมข้ามขีดจำกัดสามัญสำนึกมนุษย์ยุคปัจจุบันไปมาก

    “ไอ้บ้าเอ้ย!!”
    
    เป็นเสียงของผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายที่ตะโกนกึกก้อง 

    “ไฟบอล!”

    เวทมนตร์พื้นฐานเวอร์ชั่นพัฒนาของบราฮัม  หนึ่งในยอดตำนานแถวหน้าของโลก 
    พลังทำลายฝั่งนี้ก็มิได้ด้อยกว่ามูมัดเลยสักนิด

    จะเกิดอะไรขึ้นหากมีใครสักคนตกเป็นเหยื่อท่ามกลางสองเวทมนตร์ของอดีตตัวตนระดับตำนาน?
    แอ็กนัสมั่นใจ  แรงกระแทกจะขึ้นในระดับมหาศาลจนแม้แต่ไคล์ก็มิอาจต้านทาน

    บึ้มมมมมมม—

    เปลวเพลิงยักษ์อุบัติขึ้นจากการปะทะของเวทมนตร์มูมัดและบราฮัม
    ท่ามกลางแรงระเบิดกัมปนาท  ไคล์กำลังยืนอยู่ในจุดศูนย์กลางของหายนะทั้งหมด
    
    “หลบเร็วเข้า!  ทุกคนหมอบ!”

    อาเรสรีบหันไปสั่งทัพด้วยสีหน้าลนลาน

    กลับกัน  ทัพจักรวรรดิกำลังโกลาหลเพราะไม่มีคนสั่งการ  
    พวกมันต้องเผชิญกับความฉิบหายอย่างเลี่ยงไม่ได้

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม—

    ป่าลิเบรอนถูกทำลายจนพินาศซ้ำแล้วซ้ำเล่า
    แรงระเบิดต่อเนื่องดังกึกก้องไปทั่วสนามรบ  ทหารทัพจักรวรรดิจำนวนมากต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถ

    แอ็กนัสหัวเราะอย่างสะใจเมื่อได้เห็นโลหิตและซากศพสาดกระเซ็นเต็มฉากหน้าจอ

    “คิคิก!  คิฮ่าฮ่าฮ่า!  ยอดเยี่ยมมาก!  ยอดเยี่ยมที่สุด!!  อาละวาดให้มากกว่านี้!  มากกว่านี้อีก!!  มูมัด!!”

    “...แอ็กนัส  ได้โปรดอย่าลืมจุดประสงค์ของภารกิจ”

    เวอราดินมีงานหนักที่ต้องคอยดึงสติแอ็กนัสให้กลับสู่เนื้อหาภารกิจบ่อยครั้ง  ชายเสียสติผู้นี้มักหลงไหลไปกับสิ่งรอบข้างได้ง่าย

    ***

[ ดวงวิญญาณบราฮัมผัสสัมถึงลิชมูมัด! ]
[ ภารกิจบราฮัม VS มูมัดถูกกระตุ้น ]
[ เลเวลของท่านกลายเป็น 400  ท่านสามารถใช้งานเวทมนตร์ที่ถูกปิดผนึกด้วยค่าสติปัญญาที่เพิ่มขึ้น ]
[ แต่ด้วยสาเหตุบางประการ  ท่านมิอาจควบคุมร่างตัวเองได้ ]

[ บราฮัม·เฮชวาลกลายเป็นผู้ควบคุมร่าง ]
[ บราฮัม·เฮชวาลสวมใส่ไม้เท้าบีเลียล ]

    “ไฟบอล!”

    หลังจากแอ็กนัสอัญเชิญลิชมูมัดได้ไม่นาน  บราฮัมช่วงชิงร่างกริดพร้อมกับปลดปล่อยเวทมนตร์อันทรงพลัง
    เป้าหมายคือมูมัด  และมูมัดก็โต้ตอบด้วยเวทมนตร์ชนิดพิเศษกลับมา
    
    เหตุการณ์กำลังดำเนินไปสู่หายนะ      กริดคิดเช่นนั้น
    ทว่า...    

    ‘เอ๋?’

    บึ้มมมมม—

    ณ  ใจกลางจุดปะทะของสองสุดยอดเวทมนตร์แสนทรงพลัง
    ร่างของมนุษย์ขาว ‘ไคล์’ ได้ถูกบดขยี้อย่างเหี้ยมโหดจากผลของแรงระเบิด

    ไคล์หลบเวทมนตร์ที่พุ่งมาจากสองทิศทางไม่ทัน  มันกำลังเผชิญความฉิบหายไม่ต่างจากกองทัพตัวเอง

[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 3,250,900 หน่วย ]
    
    นี่คืออานุภาพที่แท้จริงของเวทมนตร์ระดับตำนาน  เมื่อใช้งานร่วมกับไม้เท่าบีเลียล
    ผืนฟ้าดินสั่นสะเทือนทุกหัวระแหงประหนึ่งภัยพิบัติโลกาวินาศ

    ห้าเสาหลัก ‘ไคล์’ ได้รับความเสียหายรุนแรง  สภาพของมันร่อแร่สาหัส

    ‘อย่าบอกนะว่า…!’

    กริดพลันเย็นสันหวังวาบเมื่อได้เห็นฉากสุดอนาถและน่าหดหู่ที่เกิดขึ้นกับไคล์

    ชายหนุ่มได้แต่นึกสงสัย  นี่คือสิ่งที่แอ็กนัสเล็งไว้แต่แรกหรือไม่?    
    ไม่แปลกที่กริดจะคิดเช่นนี้  เพราะตำแหน่งการยืนของตน  ไคล์  และแอ็กนัสประจวบเหมาะเกินไป

    แต่ความคิดนี้ก็คงอยู่ไม่นาน

    “คิฮ่าฮ่าฮ่า!  ยอดเยี่ยมมาก!  ยอดเยี่ยมที่สุด!  อาละวาดให้มากกว่านี้!  มากกว่านี้อีก!  มูมัด!!”

    ‘...ไม่มีทาง  คนเสียสติอย่างหมอนั่นไม่มีทางคำนวณสิ่งซับซ้อนแบบเมื่อครู่ได้’

    แต่ผลพวงของการกระตุ้นภารกิจบราฮัม VS มูมัดยังไม่จบเท่านี้
    
    ปัจจุบัน  ตัวตนทั้งสองกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำตามสัญชาตญาณโดยที่ไม่มีผู้เล่นฝ่ายใดควบคุมได้
    หากไคล์ฟื้นฟูบาดแผลกลับมา  จะไม่เหลือใครที่สามารถหยุดยั้งมันได้อีก
    
    ‘ถ้านายยังเอาแต่โจมตีมูมัดอยู่เช่นนี้  ไคล์อาจลอบโจมตีพวกเราจากด้านหลังได้!  ได้โปรดใจเย็นลงก่อน!  บราฮัม!!’

    กริดจะโตนสุดเสียงจากด้านใน

    “มูมัด…!  ฉันจะปลดปล่อยนายให้เป็นอิสระเอง!”
    
    เสียงของกริดส่งไปไม่ถึง
    ห้วงความคิดของบราฮัมกำลังสนใจเพียงศิษย์รักในอดีตตรงหน้า

    ‘...นายแกล้งฉันอีกแล้ว’

    ชายหนุ่มได้แต่กรีดร้องอย่างเจ็บปวด

    ***

    “อั่ก…!”

    ท่ามกลางพื้นทะเลเพลิงอันร้อนระอุที่ลุกไหม้เป็นวงกว้าง
    มนุษย์สีขาวกำลังนอนแผ่หราบนพื้นอย่างหมดสภาพ
    
    ไคล์

    “ปีศาจพวกนี้เป็นใครกัน…?”

    ดวงตาของไคล์พลันกระตุกเมื่อได้เห็นมูลิชมัดและผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายเต็มสองตา
    พลังเวทมนตร์ที่แผ่จากร่างคนทั้งสอง  มิได้ด้อยไปกว่าพลังเวทมนตร์ของหนึ่งในห้าเสาหลักอย่างมันเลย

    ไคล์กำลังสับสน

    นับตั้งแต่ครอบครองพลังเวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยมกว่ามหาจอมเวท  ไคล์ภาคภูมิในพลังเวทมหาศาลของมันเสมอ  มันคิดมาตลอดว่า  ตัวเองได้ก้าวข้าวมหาจอมเวทในตำนานจากอดีตเรียบร้อยแล้ว
    
    ถ้าเช่นนั้น...ผีสองตนนี้คือใคร?
    จอมเวทที่พลังทัดเทียมมัน...ปรากฏตัวทีเดียวพร้อมกันสองคนเลยหรือ?
    โดยเฉพาะผู้สืบทอดราชาไร้พ่าย

    ‘ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายใช้เวทมนตร์ได้ยังไง…!’

    ตำนานของราชาไร้พ่ายยิ่งใหญ่เกินกว่าจะให้ชาวซาฮารันเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง

    แต่ไคล์ได้เห็นมากับตา
    ตำนานการฟาดฟันที่สามารถสังหารกองทัพหนึ่งแสนในเสี้ยวอึดใจ…

    มิใช่เรื่องเกินจริงเลยสักนิด

    แต่ในบันทึกของจักรวรรดิ  ไม่เคยมีกล่าวไว้แม้แต่บรรทัดเดียว  ว่าราชาไร้พ่ายเคยสำแดงเวทมนตร์เป็นที่ประจักษ์

    เบื้องหน้ามัน...
    ไม่ผิดแน่...นั่นคือเวทมนตร์ที่ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายเป็นผู้ปลดปล่อย  
    เวทมนตร์พื้นฐานที่ทรงพลังยิ่งกว่าเวทมนตร์ของมหาจอมเวท!

    “ไฟบอล!”

    “โฮกกกกก!!”

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม—

    ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายและลิชปริศนากำลังดวลกันด้วยพลังเวทมหาศาล

    “อั่ก…!”

    แรงกระเพื่อมจากคลื่นเวทมนตร์ได้แผ่กระทบร่างไคล์ที่กำลังนอนบาดเจ็บ  
    ไคล์คลานหนีอย่างลนลาน
    มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนำตัวเองหลบให้พ้นเขตภัยพิบัติ
    
    แต่ปัญหาคือ
    ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายและลิชกำลังต่อสู้ในจุดที่ใกล้กับมันเกินไป

    บึ้มบึ้มบึ้ม!

    ตู้มตู้ม!

    “แค่ก!”

    สองเวทมนตร์ทรงพลังได้แผ่แรงกระแทกออกไปเป็นวงกว้างเป็นระยะ
    ไคล์กระเด็นอีกหนพร้อมกับกระอักเลือดคำโต

    มันแทบไม่เชื่อสายตา
    
    ‘นี่คือไฟบอล...แน่หรือ?  ไม่ใช่อุกกาบาตแน่ใช่ไหม?’

    ไฟบอลคือหนึ่งในเวทมนตร์พื้นฐานระดับต่ำ  จุดดีคือความเร็วในการร่ายและระยะระเบิดเป็นวงกว้าง
    แต่จุดอ่อนก็มีอยู่มากมาย  ทั้งความทรงพลังและความแม่นยำของเวทมนตร์ที่ต่ำ  ไม่แปลกที่จะถูกจัดเป็นเวทมนตร์สุดพื้นฐาน
    
    ใช่แล้ว
    ไฟบอลดั้งเดิมไม่มีทางระคายเคืองผิวหนังไคล์แน่
    แต่ไฟบอลจากผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายนั้นผิดแผกพิสดารเหนือสามัญสำนึก
    ความเร็วในการร่ายเวทยังคงสูงเช่นเดิม  แต่พลังทำลายกับความแม่นยำได้ก้าวข้ามเวทมนตร์ระดับตำนานไปแล้ว
    
    ไคล์พลันนึกถึงบราฮัม  อดีตมหาจอมเวทในตำนานคนก่อน…
    ความน่าสะพรึงกลัวของฉากตรงหน้า  อยู่ในระดับนั้นเลยทีเดียว

    ‘แต่บราฮัมไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายได้...’

    หงึก...หงึก

    ไคล์ส่ายศีรษะพร้อมกับปฏิเสธความคิดเมื่อครู่
    ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายจะครอบครองเวทมนตร์ของบราฮัมงั้นหรือ? 

    ตนคงคิดมากไปแล้ว…

    “ทำไมถึงมีสิ่งที่เราไม่รู้มากมายเต็มไปหมด...”

    แต่สถานการณ์ปัจจุบัน  มันต้องรีบหนีให้ไกลที่สุด  และด้วยเวลาที่สั้นที่สุด
    
    ต้องกลับไปยังจักรวรรดิและวิเคราะห์เหตุการณ์ในวันนี้โดยละเอียด
    ไคล์พยายามขยับเขยื้อนร่างที่สั่นระริก
    
    มันเปิดใช้งานพลังมังกรคราม

    “ไคล์...เจ้ามีพลังเวทมนตร์มหาศาลติดตัวตั้งแต่เกิดก็จริง  แต่กลับขาดพรสวรรค์ในการตีความสูตรเวทมนตร์  คนเยี่ยงเจ้าไม่มีประโยชน์ที่จะเดินบนเส้นทางเดียวกับข้า  คงต้องปล่อยให้เจ้าออกไปเผชิญโลกตามลำพัง  จงเลือกทางเดินใหม่ของตัวเอง  ไสหัวไปซะ  ข้ามิอาจทนเห็นหน้าเจ้าได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว”

    เปรี้ยะ!

    ทุกครั้งที่พลังของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์อัดแน่นไปทั่วร่าง  ความทรงจำอันขมขื่นสมัยอดีตจะตามหลอกหลอนไคล์อยู่เสมอ  
    ความทรงจำเมื่อครั้งถูกทอดทิ้งโดยบุคคลที่เป็นทั้งอาจารย์และบิดา

    ขณะร่างไคล์เริ่มห่อหุ้มด้วยพลังอัสนีอันเข้มข้น
    
    “ไฟบอล!  ไฟบอล!!”

    “โฮกกกกก!”

    “…!”

    บึ้มบึ้มบึ้ม  ตู้มตู้มตู้ม!

    บึ้มมมมมมมมมม—

    ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายและลิชปริศนาต่างเพิ่มระดับความรุนแรงของเวทมนตร์ขึ้นในพริบตา
    ทั้งสองกระหน่ำเวทมนตร์ระดับสูงใส่กันจนฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย  แรงกระเพื่อมระลอกล่าสุด  ส่งผลให้ร่างไคล์ที่อยู่ไม่ไกล  เป็นอันต้องได้รับบาดเจ็บรุนแรง
    
    สภาพไคล์เลวร้ายกว่าที่ทุกคนคิด

    “อ๊ากกกกก!”

    ไคล์ถูกแสงระเบิดเข้มข้นอาบร่าง
    แม้ในที่สุด  มันจะหลบหนีออกจากสมรภูมิดวลเวทสุดเดือดสำเร็จ  แต่ก็ต้องสูญเสียแขนไปหนึ่งข้างจากภัยพิบัติ
    
    เสาหลักที่คอยค้ำจุนจักรวรรดิซาฮารัน
    มันไม่ควรบาดเจ็บอย่างหมดสภาพเยี่ยงนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย
    
    “อั่ก…!  แค่ก!”

    ดวงตาไคล์พลันแดงกำอย่างเคียดแค้น
    
    ปึดปึด…!
    
    สายตาไคล์จ้องเขม็งไปยังผู้สืบทอดราชาไร้พ่าย  
    
    “สักวัน…!  สักวันเจ้าต้องชดใช้!!”

    “แกเป็นใคร? หืม?  ก็แค่มดปลวก”

    “เฮือก!”

    วันนี้ตนจะรีบหนีกลับจักรวรรดิ  
    วันหลังค่อยกลับมาแก้แค้นอย่างสาสม  
    นี่คือบทสรุปภายในใจไคล์
    
    ทว่า...ผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายที่เอาแต่เพ่งสมาธิดวลกับลิชเมื่อครู่  บัดนี้หันชำเลืองมองไคล์ด้วยสายตาสุดเหยียดหยันเสียเต็มประดา
    ราวกับไคล์เป็นเพียงมดปลวก...
    
    แววตาเย็นชาไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง
    
    ในวินาทีที่ไคล์ประสานสายตากับผู้สืบทอดราชาไร้พ่าย  ตัวมันรู้สึกต่ำต้อยราวกับเป็นแมลงตัวน้อย

    “หืม...เมื่อครู่พูดว่าอะไรนะ?  ไม่รักชีวิตตัวเองแล้วหรือ?”

    ผู้สืบทอดราชาไร้พ่าย
    ระบุให้ชัดคือ  บราฮัมที่ยืมร่างกริด  เขากำลังคุกคามชีวิตของไคล์ด้วยถ้อยคำแสนโอหัง
    
    อีกฝ่ายเป็นถึงห้าเสาหลักเชียวนะ...

    “ข—ขออภัยด้วยครับ!”

    ไคล์ก้มศีรษะอย่างนอบน้อมก่อนจะเผ่นหนีสุดกำลังด้วยเวทมังกรคราม

    ในวันนี้  ไคล์ไม่มีวันลืมใบหน้าผู้สืบทอดราชาไร้พ่ายไปชั่วชีวิต  ใบหน้าสุดแสนโอหังภายใต้หมวกฟาง
    ใช่แล้ว  เป็นใบหน้าของกริด

    ในภายหลัง  เหตุการณ์นี้จะกลายเป็นตัวแปรใหญ่ที่ทุกคนคาดไม่ถึง

    ***

[ ไคล์หลบหลี ]
[ ภารกิจ ‘หน้าที่ลับ’ สำเร็จ ]

    แอ็กนัสบรรลุจุดประสงค์ในการเดินทางมาเยือนวัลฮัลล่า

    “ฆ่าฉันเร็ว”
    
    มันหันไปสั่งเวอราดิน  ลูกน้องคนสนิท
    แอ็กนัสเลือกหนทางความตาย  เพื่อกำราบมูมัดในสภาพคลุ้มคลั่งจนมิอาจควบคุม
    
    แอ็กนัสเกิดเห็นใจกริดและไม่ต้องการฆ่าเขางั้นหรือ?
    ไม่ใช่เลยสักนิด
    
    นั่นเพราะกริดในสภาพปัจจุบันเก่งกาจทรงพลังเกินรับมือต่างหาก  การมีบราฮัมกุมบังเหียนควบคุมร่างมหาจอมเวทที่สวมไม้เท้าบีเบียล  แม้แต่แอ็กนัสยังต้องยอมถอย

    บราฮัมเพิ่งจะขับไล่ไคล์เยี่ยงหมูหมาไปเมื่อครู่มิใช่หรือ?
    แถมโดยรอบยังมีทัพอาเรสที่ไม่เป็นมิตรกับพวกตนเลยสักนิด

    ไม่ว่าจะทางใด  แอ็กนัสก็ยากจะหลีกหนีความตายพ้น

    มันไม่เคยหวาดกลัวความตายอยู่แล้ว  แต่มันเกรงาภารกิจบราฮัม VS มูมัดจะล้มเหลว  
    คงฉลาดกว่าหากเลือกจบชีวิตตัวเองเพื่อหยุดภารกิจไว้กลางคัน
    
    เวอราดินเองก็เห็นด้วย
    “ผมดีใจที่คุณเยือกเย็นได้ในสถานการณ์แบบนี้”
    
    “คิคิคิก!”

    ฉึก!

    แอ็กนัสเสียชีวิตลงพร้อมกับลิชมูมัดที่กำลังเลือนหายไป

    “ทางนี้ก็ขอตัวเช่นกัน”

    ขณะเส้นผมของกริดกลับมาเป็นสีดำอีกครั้ง  เวอราดินได้หายตัวจากสนามรบอย่างไร้ร่องรอย

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,153

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous