จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 744

    “นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน?”

    นัยน์ตาจิสึกะกำลังเปล่งประกายส่องแสงลอดหน้ากาก  เธอดีใจมากที่กริดจดจำตนได้ตั้งแต่แรกเห็น
    เป็นความสุขอันล้นปรี่ที่มิอาจหาได้จากเงินทองและชื่อเสียง    

    “เรื่องนั้น…”

    “…?”

    “…แค่มองตาก็รู้ใจแล้ว  พวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีไม่ใช่หรือ”

    กริดมิได้ตอบกลับตามความจริง  เขากังวลว่านั่นอาจเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ
    คำตอบที่คลุมเคลือของกริดมิอาจสลายความใคร่รู้ของผู้ชมทางบ้านได้

    แต่กับจิสึกะ  เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
    เธออมยิ้มอย่างมีความสุข

    “ถึงจะเปลี่ยนเสียงและปกปิดใบหน้า  แต่นายก็ยังจำฉันได้…ฮิฮิ!”

    “หือ? ฉ—ฉันไม่ใช่พวกโรคจิตชอบสะกดรอยตามนะ  อย่าเข้าใจผิดไป”

    “มีความสุขจังเลย”

    “…”

    กริดยังคงตึงเครียด  เขาไม่รู้ว่าจิสึกะกำลังอยู่ในอารมณ์ใด
    แต่ตัดประเด็นที่จิสึกะหลงรักตนออกไปได้เลย  ไม่มีทางที่สาวงามเซ็กซี่อันดับหนึ่งของโลกจะคิดเช่นนั้นแน่นอน

[ ท่านได้รับขวาน 1 เล่ม ]
[ ท่านได้รับดาบยาว 1 เล่ม ]
[ ท่านได้รับมีดสั้น 1 เล่ม ]
[ ท่านได้รับธนู 1 คัน ]
[ ท่านได้รับลูกธนู 4 ดอก ]
[ ท่านได้รับ ★ กระเป๋า ★  1 ใบ ]

[ ★ กระเป๋า ★ ]
    ไอเท็มลับ
    ช่วยให้พกโพชั่นติดตัวได้มากขึ้น
    
    “โฮ่…?”
    
    สามประสานชาวฝรั่งเศสออกล่าในแคโรไลน์กว่าหนึ่งชั่วโมง  พวกมันสังหารผู้เล่นไปเกินกว่า 40 ราย  ไม่แปลกที่จะครอบครองไอเท็มหายากอยู่บ้าง
    กริดได้รับผลประโยชน์อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

    ลัลล้า~

    ชายหนุ่มฮัมเพลงอย่างมีความสุขพร้อมกับส่งคันธนูและลูกศรให้จิสึกะ
    
    “คันศรฟินิกซ์แดงคงคล้ายคลึงกับธนูสั้นมากกว่าธนูใหญ่ใช่ไหม?  เอานี่ไปใช้แทนก็แล้วกัน”

    “นายจะให้ฉันจริงหรือ?”
    
    จิสึกะกำลังคิดจะคืนคันธนูที่กริดมอบให้เมื่อก่อนหน้า  แต่กลับกลายเป็นกริดยื่นคันธนูใหม่ให้ตน
    เดินที  ทั้งหมดมันควรเป็นไอเท็มของกริดเพียงผู้เดียว

    เมื่อชายหนุ่มเห็นแววตากังวลของเธอ
    กริดจึงเข้าใจได้ทันที  ว่าจิสึกะไม่อยากเป็นหนี้ตนไปมากกว่านี้
    
    เขารีบอธิบาย
    “ฉันเป็นนักบวช  ใช้ธนูไม่ได้หรอกนะ”

    “นักบวช?”

    “ถูกต้อง”

    “…”

    เฉกเช่นผู้อื่นอีกมาก  จิสึกะคิดว่ากริดจะเลือกเล่นนักสร้าง  
    …แต่กลับเป็นนักบวชเนี่ยนะ?
    
    “…ไม่ใช่นักสร้าง  จอมเวท  หรือนักรบ…แต่เป็นนักบวช?”

    “ใช่”

    “…”

    กริดกับนักบวช…
    เป็นการผสมผสานที่ไม่ควรเกิดขึ้นได้ตั้งแต่ต้น
    
    เมื่อเห็นจิสึกะขมวดคิ้วฉงน  กริดยักไหล่เล็กน้อย 
    
    “หรือต่อให้ฉันใช้ธนูได้  ฉันก็จะมอบให้เธออยู่ดี  ไม่มีใครใช้ธนูได้เก่งกว่าเธออีกแล้ว”

    กริดโยนขวดโพชั่นให้จิสึกะ

    “ดื่มซะ”

    ใช่แล้ว…หลังจากเห็นเฮ่าตายไปต่อหน้า  กริดจึงตัดสินใจหนักแน่น
    เขาจะไม่ลังเลอีกเด็ดขาด

    “จิสึกะ…มาจับทีมกับฉัน  พวกเราจะเป็นผู้ชนะในการแข่งนี้” 

    “อ…อื้อ!!”

    เธอฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับรีบพยักหน้า
    
    สนามต่อสู้คือเกมการแข่งที่สามารถมีผู้ชนะได้สามคน
    เธอดีใจเมื่อได้จับทีมกับชายที่สามารถพึ่งพาได้มากที่สุดในโลก    

    ***

    ผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมงครึ่ง

    『 ตอนนี้แทบไม่เหลือผู้เล่นโซโล่แล้วครับ 』 

    ผู้เหลือรอดทั้ง 166 คน  เกือบทั้งหมดล้วนจับกลุ่มกันต่อสู้  ปรากฏการณ์เช่นนี้ย่อมต้องเกิดขึ้นเป็นปรกติ
    ยิ่งจำนวนผู้เข้าแข่งลดลง  เหล่าแรงเกอร์ที่เหลือจึงล้วนเป็นระดับท็อป  พวกเขาย่อมจดจำฝีมือของกันและกันได้ง่าย

    แม้ในซาทิสฟายอาจอยู่ต่างขั้วอำนาจ  แต่ภายในรายการเดี่ยวเช่นนี้  พวกเขาย่อมมีผลประโยชน์ร่วมกัน
    
    『 อันที่จริง  สนามต่อสู้คือเวทีที่ออกแบบเพื่อให้ผู้เล่นได้แสดงฝีมือควบคุมตัวละคร…ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า  ทาง SA กรุ๊ปต้องการให้นักกีฬาตั้งทีมกันเช่นนี้หรือไม่ 』    

    เริ่มต้นด้วยการแข่งโซโล่ก็จริง  แต่เมื่อเวลาผ่านไป  มันได้แปรเปลี่ยนเป็นการแข่งทีมไปโดยปริยาย

    ขณะมีคนตั้งคำถามเช่นนี้… 

    『 การสื่อสารและกลยุทธ์ก็ถือเป็นทักษะที่สำคัญอย่างหนึ่งครับ  ใครก็ตามที่ฝ่าฝันอุปสรรค์ได้ด้วยทุกสิ่งที่ตนมี  คนผู้นั้นย่อมคู่ควรกับชัยชนะด้วยประการทั้งปวง  ผมคิดว่านี่คือจุดประสงค์ของ SA กรุ๊ปตั้งแต่ต้น 』

    การจับทีมก็ถือเป็นความสามารถชนิดหนึ่ง  ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็ชื่นชอบที่เกมดำเนินไปในแนวทางปัจจุบัน

    === นี่คือเกมที่มีผู้ชนะได้สาม  การจับทีมถือเป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว
    
    === ความสามารถในการหว่านล้อมให้ผู้อื่นเข้าร่วมทีม  หรือแม้กระทั่งการไหวพริบในการเลือกหัวหน้าทีมที่เก่งกาจ  ทั้งหมดล้วนถูกจัดให้เป็นพรสวรรค์ชนิดหนึ่ง    

    ยิ่งโลกอินเทอร์เน็ตกำลังถกเถียงอย่างร้อนแรง  กลุ่มผู้เข้าแข่งทั้ง 166 คนก็ยิ่งปะทะกันบ่อยครั้งมากขึ้น
    หลายต่อหลายคนล้วนเป็นแรงเกอร์ระดับท็อปชื่อดัง
    
    สามคนใดจะเป็นผู้ชนะในวินาทีสุดท้ายกันนะ?

    แต่หนึ่งในนั้นค่อนข้างแน่ชัดแล้ว

    ****

    ในวินาทีที่สนามต่อสู้เริ่มขึ้น  มีผู้เข้าแข่งไม่น้อยเลือกหลบหนีลงไปยังทางใต้ดิน
    แรงเกอร์ที่อ่อนแอต่างประเมินว่า  ด้วยบรรยากาศที่มืดมิดและไร้แผนที่ระบุทิศทาง  
    การป้องกันตัวเองจากใต้ดินอันมืดมิดคงง่ายกว่าบนดินที่มีแสงสว่างเปิดโล่ง

    หลังจากลงไปถึงด้านล่าง  บางคนหาไอเท็มและยึดครองจุดยุทธศาสตร์ที่เหมาะสม  จากนั้นก็ซุ่มซ่อนตั้งรับเป็นเวลานาน
    กลยุทธ์เช่นนี้ก็เพื่อให้ตนอยู่รอดไปจนถึงครึ่งหลังของเกม  ยกเว้นเสียแต่เกาะในบริเวณนี้จะถูกลบเลือนหายไป

    แต่นั้นเป็นความคิดที่แสนตื้นเขิน
    หายนะได้คลืบคลานเข้าหาเหล่าแรงเกอร์ที่แอบซุ่มในความมืดทีละมิด

    ตัวตนของหายนะดังกล่าวคือ…
    อริยดาบครอเกล 

    การมองเห็นที่มืดมิด  ทางเดินคับแคบ  และภูมิประเทศลาดชันสูงต่ำ
    ในมุมมองคนทั่วไป  ทางเดินใต้ดินคือสถานที่ประจวบเหมาะแก่การซุ่มตั้งรับ  ฝ่ายบุกค่อนข้างเสียเปรียบ
    คนที่ยึดยุทธศาสตร์สำคัญได้ก่อนจะถือว่านำไปแล้วครึ่งก้าว    

    นั่นคือความคิดเห็นของผู้เข้าแข่งขันส่วนใหญ่  แต่ไม่ใช่กับครอเกล

    ครอเกลมั่นใจมาก  ตนสามารถออกล่าได้อย่างอิสระท่ามกลางบรรยากาศที่มืดมิดและคับแคบ
    เพื่อแลกมากับความปลอดภัย  ทางเดินใต้ดินย่อมมีไอเท็มดรอปไม่มาก  แถมยังไม่มีทางให้ถอยหนี
    
    ครอเกลก็เป็นหนึ่งในผู้ที่ท้าท้ายเกาะเบเฮ็นหมายเลข 30 อยู่บ่อยครั้ง  
    เขาต้องใช้ร่างเด็กต่อกรกับจอมอสูรเฟอร์ฟูซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างน่าอดสู  

    ครอเกลไม่ต่างจากกริด  เขามีประสบการณ์ในร่างเด็กมากกว่าผู้เข้าแข่งคนอื่น

    การเดินตะลุยทางเดินใต้ดินของครอเกลช่างง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ
    ทุกคนที่เผชิญหน้าครอเกลล้วนกลายเป็นเหยื่อที่มีจุดจบน่าสมเพช

    พจนานุกรมมีคำศัพท์น้อยเกินไปที่จะบรรยายฝีมือควบคุมระดับเหนือเทพของเขา
    ด้วยเหตุนี้  ผู้คนจึงเรียกขานครอเกลด้วยคำเรียบง่าย

    ฟ้าเหนือฟ้า

    ในสนามต่อสู้ที่สงเสริมและเชิดชูฝีมือควบคุมเป็นพิเศษ  ครอเกลคือชายไร้พ่าย
    ไม่เพียงอีกฝ่ายจะหลบครอเกลไม่พ้น  แต่การโจมตีสวนกลับใส่ครอเกลก็ไม่เคยสำเร็จ
    เขาปัดป้อง  หลบหลีก  และสวนกลับได้อย่างไร้ที่ติ  ครอเกลแทบไม่ได้รับบาดแผลแม้จะสังหารผู้เล่นไปมากมาย

    ระดับของชายคนนี้อยู่เหนือมนุษย์ไปไกลมากแล้ว    
    ราวกับเป็นตัวตนในภาพยนต์ที่ถูกกำหนดให้รับบทพระเอก

    ‘หมดแล้วหรือ…?’

    ครอเกลสังหารเหยื่อที่น่าสมเพชในทางเดินใต้ดินไปมากกว่าร้อยศพ
    จนสุดท้ายก็ไม่เหลือผู้ใดอยู่อีก
    มีเพียงตัวเขาถูกโดดเดี่ยวท่ามกลางความมืดมิด
    
    สวบ

    สวบ 

    ครอเกลเป็นผู้เล่นคนแรกและคนเดียวที่สามารถสังหารผู้เข้าแข่งกันเกินกว่าร้อยศพ
    หากระบุให้ชัดคือ…127 คน  
    สถิตินี้เกิดจากระยะเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงครึ่งเท่านั้น

    “อา…”

    ครอเกลเก็บรวบรวมไอเท็มที่จำเป็นและเก็บใส่ช่องสัมภาระ  
    แต่ขณะกำลังปืนขึ้นด้านบน  เขาพลันชะงักไปเล็กน้อย

    ปัจจุบัน  จำนวนผู้รอดชีวิตเหลือ 166 คนมานานกว่าสองนาทีแล้ว    

    ‘เริ่มจับกลุ่มแล้วสินะ’

    หากคำนวณจากขนาดของแผนที่ปัจจุบัน  ไม่มีทางที่ผู้เหลือรอด 166 คนจะอยู่ในร่วมกันอย่างสงบสุขได้

    ครอเกลพลันตระหนัก  
    นับแต่นี้ไป  สนามต่อสู้คงไม่ใช่การแข่งโซโล่อีกแล้ว

    ดังนั้น… 
    
    ‘เราคงต้องรอไปก่อน’

    เหตุใดครอเกลผู้ไร้พ่ายถึงกังวลนัก? 
    คำตอบคือกริด… 

    ‘กริดคงรวบรวมสมาชิกโอเวอร์เกียร์ได้หลายคนแล้ว’

    ครอเกลให้การยอมรับในตัวกริด  ตั้งแต่เมื่อครั้งผู้ชมทั่วโลกยังคงเย้ยหยันถากถางกริดอย่างสนุกปาก

    เขาไม่เคยคิดประมาทกริด
    กริดคือคู่แข่งเพียงคนเดียวที่สามารถดับลมหายใจครอเกลอย่างเป็นทางการบนเวทีนานาชาติ

    ฝีมือควบคุม  ความเร็ว  รวมถึงการสื่อสารและกลยุทธ์  ทั้งหมดคือปัจจัยสำคัญในสนามต่อสู้
    
    หากกริดมีขุนพลโอเวอร์เกียร์เคียงข้างกายจำนวนมาก  แม้แต่ครอเกลก็ไม่มั่นใจว่าตนจะเอาชนะได้
    
    ‘มีแต่ต้องรอคอยอย่างใจเย็น’

    ครอเกลตัดสินใจซุ่มซ่อนภายในเงามืดของทางเดินใต้ดินต่อไป
    เขาต้องการให้จำนวนผู้เหลือรอดมีตัวเลขที่น้อยกว่านี้เสียก่อน

    ระหว่างนั้นก็จัดการเชือดทุกคนที่ลงมายังด้านล่างเป็นการฆ่าเวลา

    ***

    ผ่านไปแล้วสองชั่วโมงครึ่ง
    เหลือเวลาอีก 30 นาที  ขนาดของเกาะจะเล็กลงจนเหลือเพียง 1 ใน 3 ของขนาดเริ่มต้น

    ในช่วงเวลาที่ผ่านมา  มีเหยื่อผู้โชคร้ายเพิ่มอีก 32 คนที่ถูกครอเกลดับลมหายใจในทางเดินใต้ดิน

    “นายท่าน…!”

    บนเครื่องบินโดยสารของนักกีฬาทีมชาติมองโกเลีย
    ทันทีที่เข้าสู่สนามรบ  ฮิวรอยได้ใช้ทักษะยั่วยุหมู่จนเขาถูกรุมกระทืบจมกองเท้า  
    ฮิวรอยคือผู้เล่น ‘คนแรก’ ที่เสียชีวิตในสนามต่อสู้

    ปัจจุบัน  เขากำลังเฝ้ามองกริดผ่านหน้าจอเดียวกับผู้ชมทั่วโลก
    นับตั้งแต่จับกลุ่มกับจิสึกะ  ทีมของกริดก็มุ่งเน้นไปที่การเพิ่มจำนวนลูกธนูและคัมภีร์
    
    ขณะเดียวกัน  ผู้เข้าแข่งขันที่เหลือมักจับเป็นกลุ่มใหญ่ขนาดสามถึงห้าคน
    
    แม้ครอเกลจะอยู่ตามลำพัง  แต่ชายคนนั้นถือเป็นข้อยกเว้น

    “นายท่านกำลังตกที่นั่งลำบาก…!”

    หากตนมีสมองคิดมากกว่านี้…
    ในวินาทีที่ฮิวรอยถูกส่งตัวเข้าสนามต่อสู้  เขาเริ่มใช้ทักษะยั่วยุที่รุนแรงอย่าง ‘พ่อมึงตาย’ ตะโกนดังกังวาลด้วยความเคยชิน
    ซึ่งนั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมหันต์  ฮิวรอยควรยั่วยุไปทีละคนด้วยเสียงที่ไม่ดังมากถึงจะถูก

    “ถ้าเราได้อยู่เคียงข้างนายท่านตอนนี้ล่ะก็…โธ่เว่ย!!  ไม่น่าเลย”

    “…ฟู่ว”

    แรงเกอร์ชาวมองโกเลียที่เหลือต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก
    หากปล่อยให้ฮิวรอยมีชีวิตในสนามต่อสู้นานกว่านี้  เกรงว่าถ้อยคำด่าพ่อล่อแม่จะตามมาอีกไม่รู้จบสิ้น  พวกเขาโล่งใจที่ชื่อเสียงของประเทศมองโลเกียไม่ต้องตกต่ำลง

    เป็นการดีแล้วที่ฮิวรอยถูกส่งออกจากสนามคนแรก

    ***

[ หลังจากนี้สองนาที  ขนาดของเกาะจะเล็กลง ] 

    ติ๊ดติ๊ด!

    ยิ่งใกล้เวลา  สัญญาณเตือนก็ยิ่งดังถี่
    กลุ่มผู้เล่นที่เหลือรอดต่างมองหาจุดหลบภัยเพื่อซ่อนตัว  แต่นั่นก็ไม่ง่ายเลยสักนิด    

    ระยะห่างของแต่ละกลุ่มแคบลงทุกขณะ  หากไม่มีสิ่งปลูกสร้างขวางกั้นไว้  เกรงว่าคงได้เกินการนองเลือดใหญ่โตไปนานแล้ว

    “ของจริงจะเริ่มขึ้นหลังจากนี้”

    “ไม่มีปาร์ตี้ไหนแข็งแกร่งกว่าพวกเราแล้ว”

    ปัจจุบัน  เหลือผู้เข้าแข่งเพียง 32 คน
    สีหน้าของผู้เล่นทุกปาร์ตี้กำลังเปี่ยมด้วยความมั่นใจ  โดยเฉพาะปาร์ตี้ซึ่งประกอบด้วย  ลอเอล  เรกัส  และป็อน
    นี่คือส่วนผสมอย่างลงตัวของมันสมองและฝีมือ

    พวกเขาสามารถต่อกรได้ทุกปาร์ตี้ในโลก  ลอเอลมั่นใจมาก
    และสถิติที่ผ่านมาก็พิสูจน์ให้เห็นเป็นอย่างดี  พวกเขาไม่เคยพ่ายแพ้ทีมใด  ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด

    ไม่มีใครหยุดความฮึกเหิมของทั้งสามได้

    “ฮุฮุ…แม้แต่ฝ่าบาทก็ไม่มีทางเอาชนะพวกเราได้”    

    ลอเอลแสยะยิ้มชั่วร้าย

    ผู้ชมทางบ้านก็คิดไม่ต่างกัน  นี่คือปาร์ตี้สุดสมบูรณ์แบบและถือเป็นตัวเต็งอันดับหนึ่งอย่างไร้คู่เทียบเคียง
    แม้แต่ครอเกลก็ล้มปาร์ตี้นี้ไม่ได้
    ไม่เพียงฝีมือต่อสู้  แต่ยังอาศัยจุดยุทธศาสตร์และแผนการเอาชนะคู่ต่อสู้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องหลั่งเลือด

    สามประสานป็อน  เรกัส  และลอเอลแสดงฝีมือได้อย่างโดดเด่นตลอดหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา
    
    แต่พวกเขามองข้ามบางสิ่งไป

    สิ่งนั้นคือกริด

    “ทุกคนจงฟัง!!”

    “…?”

    ทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกน  สายตาผู้เหลือรอดทุกคนพลันจับจ้องไปยังทางเดียว
    
    ต้นเสียงเป็นชายหญิงคู่หนึ่ง

    ฝ่ายชายส่งเสียงตะโกนต่อไป
    “ฉันจะสร้างไอเท็มให้กับทุกคนที่ยอมถอนตัวตั้งตอนนี้!!”

    “…?”

    หมอนี่เป็นใครกัน?  เหตุใดถึงกล้ากล่าวถอยคำเหลวไหลเช่นนี้ออกมาโดยไม่ละอายใจ
    ขณะทุกคนกำลังขมวดคิ้วฉงน  มีเพียงลอเอลที่หน้าซีดเผือด

    “ข—ขี้โกง...”

    “ฉันคือราชาโอเวอร์เกียร์!!”

    “…!!”    

    นัยต์ตาดำของผู้เหลือรอดทุกคนพลันสั่นระริกอย่างหยุดไม่ได้
    
    ไม่เว้นแม้แต่ครอเกล

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 วัน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,183
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous