จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 740

    ผู้เข้าแข่งบางคนจะเริ่มจากการหาอาวุธ  ส่วนบางคนเลือกหลบซ่อนตัวในที่ปลอดภัยในช่วงแรก
    และแน่นอน  มีบางส่วนที่ไล่ล่าสังหารผู้เล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน
    
    หลบซ่อน  ไล่ฆ่า  และแย่งชิงไอเท็ม
    ยิ่งเวลาผ่านไป  สิ่งเหล่านี้ยิ่งเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หยุด

    ไม่มีจุดปลอดภัยที่แท้จริงบนเกาะอันคับแคบซึ่งผู้เข้าแข่งแออัดมากถึง 1,500 คน

    การแข่งขันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
    เพียง 20 นาทีแรก  
    จาก 1,500 ก็เหลือเพียง 900    

    เมื่อได้เห็นจำนวนผู้เหรือรอดที่กำลังแสดงอยู่บนมุมหน้าจอ  กริดเริ่มขมวดคิ้ว
    
    ‘มันกลายเป็นนรกเพราะเกาะมีขนาดแค่ 100,000 พยองนี่แหละ’

    อันที่จริง  ขนาด 100,000 พยองนับว่าค่อนข้างกว้าง  ใหญ่ราวครึ่งหนึ่งของเขตตัวเมือง
    ครั้งแรกที่กริดได้เห็นสนามต่อสู้  เขามองเห็นยอดเขา  หุบเขา  สิ่งก่อสร้าง  และผืนป่าอีกมากมาย  

    ชายหนุ่มเคยคิดว่า  ผู้เล่นจะฆ่ากันหมดภายในสามชั่วโมงจริงหรือ  
    กว่าจะหากันพบ  เวลาคงหมดไปก่อนกระมัง

    แต่นั่นไม่เป็นความจริงเลย

    เกาะขนาดแสนพยองจะเล็กลงทันที  เมื่อผู้เล่นกว่า 1,500 คนไล่ล่าตามหาไอเท็มอย่างบ้าคลั่ง

    ชายหนุ่มเปิดแผนที่เพื่อสำรวจเส้นทางข้างหน้า
    
    ‘เราจะแวะศาลเจ้าที่ใกล้ที่สุด’

    ศาลเจ้าดังกล่าวอยู่ห่างจากกริดราว 110 เมตร  นั่นเป็นจุดที่เขาอาจได้รับคัมภีร์เพิ่มเติม
    แต่กริดคาดว่า  มันคงเต็มไปด้วยอันตรายเช่นกัน

    ‘กลุ่มที่ดักซุ่มหน้าศาลเจ้าเมื่อครู่  พวกมันอาจเลือกเดินทางมายังศาลเจ้าแห่งนี้เหมือนกับเรา’

    คงได้เกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่แน่
    การต่อสู้อันดุเดือดเลือดพล่านกำลังจะเริ่มขึ้น  ชายหนุ่มเป็นกังวลว่าตนอาจตกอยู่ท่ามกลางอันตราย

    ‘หรือควรใช้ทางใต้ดิน?’

    สนามต่อสู้มิได้มีเพียงพื้นดินและบนภูเขา  แต่ยังรวมถึงทางใต้ดิน
    ทางใต้ดินมีทางเข้าหลายจุด  ไม่ใช่เรื่องยากที่จะลงไป
    
    แต่นั่นย่อมมาพร้อมกับความเสี่ยง
    เส้นทางใต้ดินมิได้ถูกแสดงไว้บนแผนที่ให้ผู้เล่นมองเห็น  การเดินทางใต้ดินล้วนมืดแปดด้าน

    เดิมที  ทางใต้ดินควรเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุด  เนื่องจากหลีกเลี่ยงสายตาผู้คนเบื้องบนได้ง่าย
    
    ‘แต่ตอนนี้คงไม่ใช่’

    หากกริดคิดได้ว่ามันปลอดภัย  คนอื่นก็ต้องคิดได้เช่นกัน  ผู้เล่นที่ต้องการหลีกเลี่ยงการปะทะ  คงแห่หลบหนีมายังทางใต้ดินกันหมด
    ส่งผลให้เกิดการปะทะที่ใหญ่กว่าเดิม

    เฮือก… 

    กริดพลันสะดุ้งขณะกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก  เพราะปัจจุบัน  เขากำลังอยู่ในสภาพมือเปล่า…     

    ‘ไม่ดีแน่…’

    กริดต้องการอาวุธ
    นั่นคือปัจจัยพื้นฐานสำหรับความอยู่รอดบนเกาะนรกแห่งนี้
    
    ชายหนุ่มพยายามกวาดสายตามองไปรอบด้าน  จนเตะตาเข้ากับพุ่มไม้แปลกประหลาด
    …ภายในนั้นต้องมีอาวุธแน่

    “กระบอง?”
    
    กริดพบกระบองในพุ่มเถาวัลย์หนามหนาทึบ  เขาทดลองกวัดแกว่งมันหลายหน
    น้ำหนักกำลังพอดี  ไม่ต่างจากกานกวัดแกว่งดาบมากนัก
    ทุกอาวุธในสนามต่อสู้คงมีลักษณะคล้ายคลึงกัน  ไม่หนีกันมาก

    ยกเว้นธนูและไม้เท้าเวทมนตร์
    
    ‘ถึงอย่างนั้น…ความรู้สึกก็ยังแตกต่างเล็กน้อย’

    อาวุธประเภททุบจะมีความยาวเพียง 50 เซนติเมตร
    สั้นกว่าดาบยาวค่อนข้างมาก
    เทียบได้จากดาบยาวในมือหญิงสาวปริศนาที่ศาลเจ้าเมื่อครู่
    
    ‘ไม่ค่อยถนัดแฮะ’

    ในฐานะผู้สืบทอดแพ็กม่า  กริดสามารถสวมใส่อาวุธได้ทุกชนิด
    เขาจึงทดลองมาหมดแล้ว  แต่ที่ชอบที่สุดคงหนีไม่พ้นดาบยาวและดาบใหญ่

    อาวุธทื่อจะไม่ได้รับโบนัสจากวิชาดาบแพ็กม่าในโหมดปรกติ  ส่งผลให้กริดไม่มีโอกาสใช้งานจริงมาก่อน

    ‘ต้องรีบหาดาบ’

    คัมภีร์ไม่จำเป็นต้องอยู่ในศาลเจ้าเสมอไป  อาจค้นพบได้ตามพุ่มไม้เหมือนกับกระบองในมือ

    ช่ายหนุ่มผ่อนคลายลงหลายส่วนเมื่อรู้ว่าตนไม่ต้องยึดติดกับศาลเจ้า

    ‘อา…’

    คงดีที่สุดถ้าได้พบคัมภีร์พร้อมกับดาบสักเล่ม  กริดเปี่ยมด้วยความคาดหวังขณะกวาดสายตามองโดยรอบอีกครั้ง

    จนกระทั่ง… 
    เขาเหลือบไปเห็นกระท่อมเล็กที่ซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบห่างออกไปไม่ไกล
    เป็นกระท่อมที่เก่าและเล็กมาก  ดูเหมือนจะเข้าไปหลบด้านในได้แค่คนเดียว

    ‘จะได้อะไรติดมือกลับมานะ…’

    ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน  กริดไม่สามารถเข้าใกล้ศาลเจ้าได้เลย
    โอกาสเดียวในการพบไอเท็มคือระหว่างทาง
    
    จากหลักการพื้นฐานของเกมเอาตัวรอด
    ภายในสิ่งก่อสร้างย่อมต้องมีไอเท็มให้เก็บรวบรวมเสมอ
    ดังนั้น… 

    ‘ไม่เข้าไปดีกว่า’

    ชายหนุ่มมั่นใจ  จะต้องมีใครบางคนซุ่มซ่อนอยู่ในกระท่อมเล็กแน่นอน
    
    ‘ผู้เล่นที่อยู่ข้างในคงวางไอเท็มไว้หลอกล่อ  และคอยโจมตีใส่คนที่เข้าไปเก็บทีเผลอ…’
    
    ชายหนุ่มแอบซุ่มในป่าอีกฝั่งพร้อมกับสำรวจภายนอกกระท่อมอย่างละเอียด    

    ‘กระท่อมมีหน้าต่างอยู่รอบทิศ  ไม่มีทางลอบเข้าไปใกล้โดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว  คงต้องซุ่มดูสถานการณ์ด้านนอกไปก่อน’

    อีกไม่นาน  ต้องมีใครสักคนเดินผ่านมาและเข้าไปด้านในกระท่อมโดยไม่คิดอะไรแน่
    จากนั้นก็จะเกิดการต่อสู้อันดุเดือดขึ้น

    ‘แล้วเราค่อยฉวยโอกาสลงมือทีเผลอ’

    ขณะที่ทั้งสองกำลังต่อสู้โดยไม่ทันระวัง  
    กริดมีโอกาสจัดการไปพร้อมกัน  หรือไม่ก็ฉกชิงไอเท็มและรีบหนีไป

    แต่รอยยิ้มชั่วของกริดก็ปรากฏบนใบหน้าไม่นาน  เพราะเมื่อครุ่นคิดให้ถี่ถ้วน  โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี
    
    ‘แรงเกอร์ทุกคนบนเกาะล้วนเฉลียวฉลาด  หากเราคิดได้  พวกเขาก็ต้องคิดได้…คงไม่มีใครโง่พอจะเดินดุ่มเข้าไปในกระท่อมโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง...’
    
    กริดขมวดคิ้ว  
    กระท่อมแห่งนี้อันตรายเกินไป
    แถมยังไม่คุ้มค่าแก่การรอคอยดักซุ่ม

    ‘ต้องยอมทิ้งโอกาสที่ไม่มีทางเกิดขึ้น  และไปหาไอเท็มจากจุดอื่น…เอ๋?’
    
    ขณะชายหนุ่มกำลังจะผละจากพุ่มไม้ที่ซุ่มอยู่

    ทันใดนั้น…     

    สวบ… 

    “…!”

    กริดรีบหมอบราบไปกับพื้น
    ชายปริศนาผู้หนึ่งกำลังเดินเข้าไปทางกระท่อมเล็ก  กริดรีบใช้มือปิดปากเมื่อมิให้เสียงลมหายใจเล็ดรอด
    ขนะเดียวกันก็แสยะยิ้มเฝ้ารอดูความโชคร้ายของผู้เล่นดังกล่าว

    ‘ไอ้งั่งมีอยู่จริง!!’

    เหมือนกับตนในอดีตไม่มีผิด
    เมื่อเห็นชายแปลกหน้าเดินเข้าไปในกระท่อม  กริดพลันตระหนักถึงพัฒนาการของตัวเองได้ทันที

    แต่สิ่งที่เกิดขึ้น…
    ทั้งหมดกลับนอกเหนือความคาดหมายกริดโดยสิ้นเชิง 

    แกร่ก!

    “ย่าาห์!!”

    ในวินาทีที่ชายปริศนาเปิดประตูกระท่อม  หญิงสาวที่ซุ่มอยู่ด้านในได้ลงมือจ้วงแทงดาบอย่างแม่นยำ
    เป็นการลอบโจมตีในช่วงจังหวะและเวลาที่สมบูรณ์แบบ

    แต่เมื่อสมบูรณ์แบบเกินไป  
    มันจึงถูกจับทางได้ง่าย

    ฉึก!

    ชายที่ใช้มือเปิดประตู  บัดนี้รีบดึงประตูกลับเพื่อบล็อคปลายดาบ
    ดาบที่ควรจะเสียบปักร่างมนุษย์  ปัจจุบันกลับทะลวงติดแหง่กอยู่ที่ประตูไม้แทน
    
    เมื่อเห็นว่าดาบปักอยู่กับประตู  ชายปริศนาจึงออกแรงผลักประตูกลับไปอีกครั้ง    
    จากนั้น… 

    “กรี๊ดดดด!”

    ร่างของหญิงสาวในกระท่อมพลันล้มเซไปด้านหลัง  ชายปริศนาพุ่งตามเข้าไป  เขาใช้หอกในมือแทงซ้ำอย่างแม่นยำ

    ฉึก!

    คมหอกปักเสียดแทงหัวใจเหยื่อ
    น่าเสียดายที่สนามต่อสู้แห่งนี้ไม่มีคริติคอล  ความเสียหายจึงเป็นค่าคงที่
    หากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ในซาทิสฟาย  ชายที่ใช้หอกจะโจมตีเป็นคริติคอล 100%

    ตอบโต้ได้อย่างหมดจดไร้ที่ติ
    นำสภาพแวดล้อมมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด  และการแทงหอกที่รวดเร็วแม่นยำนั่น… 

    แม้จะเห็นจากระยะไกล
    แต่กริดก็มั่นใจ

    ‘แรงเกอร์ระดับท็อป…’

    ชายคนนี้ไม่ใช่ไอ้งั่ง  เพียงแต่มั่นใจในฝีมือตนเองเสียเต็มประดา
    มีคนหลบอยู่แล้วอย่างไร  จัดการให้สิ้นซากก็พอ
    
    กลับกัน…ลองย้อนมองตัวเองดูบ้าง
    เขาเองก็เป็นแรงเกอร์ระดับสูง
    แล้วเหตุใดถึงเอาแต่หลบซ่อนอย่างหวาดกลัว? 

    ‘ทำไมเราถึงไม่มั่นใจแบบชายคนนั้น…’

    หงึกหงึก… 

    นัยน์ตาดำของกริดเริ่มสั่นระริก  หลังจากได้เห็นแรงเกอร์ระดับท็อปจัดการอีกฝ่ายด้วยฝีมือที่ต่างชั้นสุดขั้ว

    นี่คือวินาทีที่กริดถูกปลุกให้ตื่นจากภวังค์  โลหิตในกายราชาโอเวอร์เกียร์กำลังเดือดพล่าน
    
    ราชาวีรบุรุษเหนือวีรบุรุษทั้งปวง

    ***

    『 สมกับเป็นอัจฉริยะแห่งการต่อสู้…!!  ชายคนนี้สามารถสร้างฉากที่น่าตื่นตะลึงได้เสมอ 』

    ในสนามต่อสู้  
    ชายปริศนาได้เอาชนะหญิงสาวในกระท่อมด้วยเทคนิคและพรสวรรค์ที่เหนือชั้นกว่า
    ฉากนี้กำลังถูกฉายไปทั่วโลก
    
    ทั้ง 1,500 คนเริ่มต้นโดยมีพื้นฐานเดียวกัน
    แต่สติปัญญา  แผนการ  และฝีมือควบคุมล้วนแตกต่าง

    ภายใต้สถานการณ์เดียวกัน  ใครบางคนอาจผ่านพ้นไปได้ง่ายดาย
    ในขณะที่อีกคนเอาแต่หวั่นวิตกจนเกินเหตุ

    มีผู้เล่นจำนวนมากที่ถือครองอาวุธชั้นยอด  แต่กลับต้องพ่ายแพ้ให้แก่กำปั้นเปลือยเปล่า
    
    ฝ่ายที่เอาชนะอย่างน่าทึ่งมักเป็นแรงเกอร์ที่มีชื่อเสียงของโลก

    ยักใหญ่ของซาทิสฟายส่วนใหญ่จะขึ้นครองบัลลังก์ด้วยฝีมือและพรสวรรค์อยู่แล้ว
    สิ่งเหล่านี้จึงยิ่งเด่นชัดขึ้นเมื่ออยู่บนเวทีสนามต่อสู้

    ในบรรดาทั้งหมด  ผู้ที่สร้างฉากการดวลสุดน่าทึ่งอย่างต่อเนื่องคือเฮ่า
        
    ปาฏิหาริย์ของทวีปและแรงเกอร์อันดับหนึ่งของจีน
    ฝีมือการดวลของเฮ่าเข้าขั้นไร้พ่าย

    เฮ่าเองก็เหมือนแรงเกอร์ส่วนใหญ่ที่ตัดสินใจเลือกคลาสสุ่มเสี่ยง
    เฮ่าเป็นจอมเวท  แต่กลับใช้หอกที่สร้างความเสียหาย 1 หน่วยสังหารศัตรูคนแล้วคนเล่า
    ยอดเยี่ยมยิ่งกว่านักรบคนใดทั้งหมด

    ในสายตาผู้ชม  ฝีมือควบคุมของเฮ่าสอดประสานกับกลยุทธ์และวิสัยทัศน์ได้อย่างน่าทึ่ง
    ฉากการดวลของเฮ่าราวกับเป็นภาพยนต์กำลังภายในจีนเสมอ

    “กรี๊ดดดด!”

    แม้จะอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบกว่ามาก  แต่แรงเกอร์สาวชาวญี่ปุ่นในกระท่อมก็ถูกจัดการอย่างง่ายดาย
    ทันทีที่เห็นเฮ่ากำราบเธอด้วยบานประตูไม้  ทุกคนต่างเข้าใจได้ทันที  ว่าเพราะอะไรเฮ่าถึงถูกเรียกขานด้วยฉายา ‘อัจฉริยะแห่งการต่อสู้’
    ผู้ชมทางบ้านต่างหลงไหลไปกับภาพเหตุการณ์เมื่อครู่
    
    ===  เฮ่าคือผู้เล่นที่มีฝีมือควบคุมใกล้เคียงครอเกลที่สุด…สมกับเป็นตัวแทนชาวจีนแผ่นดินใหญ่ 

    ===  เห็นด้วย  คงดีกว่านี้ถ้าเฮ่าเก็บเลเวลได้เร็วเท่าครอเกล

    ===  ถ้านัดชิงชนะเลิศปีที่แล้วไม่ใช่กริด VS ครอเกล  ฉันมั่นใจว่าต้องเป็นเฮ่า VS ครอเกลแน่นอน

    ฉากการกำราบศัตรูของเฮ่าเมื่อครู่ทำให้ทุกคนต่างมั่นใจ  เฮ่าจะอยู่รอดไปถึงช่วงสุดท้ายของสนามต่อสู้แห่งนี้แน่นอน
    
    เช่นนั้นแล้ว  กริดที่กำลังซุ่มอยู่ในพุ่มและเอาแต่เฝ้ามองสถานการณ์ล่ะ?

    อาจจริงที่ก่อนหน้านี้  กริดได้แสดงกลยุทธ์ที่ไม่เลวให้ทุกคนประจักษ์
    แต่เมื่อเทียบกับเฮ่าแล้ว  มันกลับดูจืดชืดไปเสียสนิท
        
    ===  กริดจะซ่อนตัวอีกนานแค่ไหน…?

    ===  คงรอให้เฮ่าไปก่อนมั้ง… 

    ผู้เข้าแข่งขันจะไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
    แต่กริดก็ยอมรับและทึ่งในฝีมือของเฮ่า  
    เขาสัมผัสได้ว่าเฮ่าไม่ใช่แรงเกอร์ทั่วไป    
    การดวลกับเฮ่าในตอนนี้  โอกาสชนะเกือบเป็นศูนย์เลยทีเดียว

    ===  ถึงจะดูไม่สมศักดิ์ศรี  แต่กริดก็ตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว
    
    ===  นั่นสิ…จุดประสงค์ของการแข่งคือการอยู่รอด  ไม่ใช่ฆ่ากัน 

    ภายในสนามต่อสู้ที่ไม่มีไอเท็มจากซาทิสฟาย  ผู้ชมต่างประเมินให้กริดอยู่ในระดับอ่อนแอ
    
    กริดคือผู้ที่มีชื่อเสียงในด้านไอเท็ม
    ถึงขนาดเรียกตนเองว่าราชาโอเวอร์เกียร์
    
    กริดคงรู้ตัว  ว่าไม่มีพรสวรรค์มากพอจะเพียงชั้นแรงเกอร์ระดับท็อปคนอื่น
    หลักฐานก็คือ  เขาพยายามเลี่ยงการต่อสู้มาโดยตลอด

    หากเทียบกับชื่อเสียงอันโด่งดังในซาทิสฟาย  ฝีมือที่แท้จริงของกริดกลับไม่สูงอย่างที่ควรจะเป็น

    ถึงอย่างนั้น  ไม่มีผู้ชมคนใดคิดเย้ยหยันในกลยุทธเอาตัวรอดของกริด
    หากรู้จักประมาณตน  แต่ละคนย่อมมีวิธีในการชนะเกมแตกต่างกันไป
    
    สายตาที่ทุกคนมองกริดมิใช่การดูแคลนหรือเย้ยหยัน
    พวกเขาเข้าใจได้    

    『 ร—เร็วมากครับ!!  เฮ่าจัดการล็อกเอาต์ซัทสึกิไปแล้ว!!  』

    『 เป็นการดวลที่น่าทึ่งมาก…เฮ่าสูญเสียพลังชีวิตไปเพียงสองหน่วยเท่านั้น  』

    『 หรือก็คือ…เฮ่าโจมตีซัทสึกิได้ 20 ครั้ง  และโดนโจมตีกลับเพียงครั้งเดียว  
    ผมไม่รู้ว่าแรงเกอร์เหล่านี้ไปทำอะไรมา  ถึงได้ฝีมือควบคุมที่เหนือมนุษย์นัก
    คนธรรมดาอย่างผมคงไม่มีวันเข้าใจไปตลอดชีวิต 』

    『 ฉากเมื่อครู่ทำให้ผมเชื่อว่า  มีมนุษย์บางคนที่ DNA เหมาะกับการเล่นเกมออนไลน์เสมือนจริงเป็นพิเศษ…ด—เดี๋ยวก่อนครับ!!  นั่นมันอะไร?  』

    『 ไม่สิ…ไปเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหน?  』

    ขณะพิธีกรกำลังกล่าวชมเฮ่าไม่ขาดปาก  
    ชายที่เอาแต่หลบซ่อนมาตลอด… 
    ราชาโอเวอร์เกียร์
    กริดกระโจนออกมาจากพุ่มและขวางทางเฮ่าไว้ 

    ===  เกิดอะไรขึ้น?

    ===  กริดคิดจะดวลกับเฮ่ารึไง?

    ===  กริดเคยแสดงฝีมือทางกลยุทธ์มาแล้ว  บางทีเขาอาจต้องการแสดงฝีมือทางด้านต่อสู้บ้าง  ด้วยการดวลกับคนแข็งแกร่งเช่นเฮ่า

    ทุกคนต่างคาดหวังกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

    “ป็อน?  เรกัส?  หรือครอเกล?  ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเป็นใคร..”

    กริดจับกระบองในมือแน่นพร้อมกับชี้มันไปทางเฮ่า

    “มาสู้กัน”

    ชายหนุ่มจ้องมองเฮ่าด้วยสายตาที่แน่วแน่

    “…ฉันอยากรู้มาตลอด  ว่าตอนนี้ฝีมือของฉันอยู่ระดับไหนแล้ว”

    เฮือก… 

    เมื่อหันไปเห็นแววตากริด  เฮ่าพลันสัมผัสได้…ชายคนนี้คือนักล่าเหมือนกับตน

    “อันที่จริง  ฉันก็อยากชนะการแข่งนี้เหมือนกัน…”

    เฮ่ายิ้มจืดชืด
    จากนั้นก็ตั้งท่าเตรียมต่อสู้

    “แต่ในเมื่อนายท้าดวลอย่างมีเกียรติ  ฉันคงตอบปฏิเสธไม่ได้”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,180
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous