จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 741

‘ขยับร่างกายไม่ถนัดแฮะ’

ก่อนจะเป็นแรงเกอร์ในซาทิสฟาย  
เฮ่าคือผู้ฝึกศิลปการต่อสู้ในชีวิตจริง
เขาบรรลุวิชาหลากหลายแขนงในระดับสูงสุด  บนโลกความเป็นจริง  เฮ่าคือนักสู้ที่แทบไร้คู่ต่อกร
จึงไม่แปลกที่เขาจะไม่ชอบใจกับร่างกายอันเชื่องช้าของสนามต่อสู้

นี่เป็นร่างกายที่เทียบเท่าผู้เล่นเลเวลสิบในซาทิสฟาย
อืดอาด  เชื่องช้า  และอ่อนแอ
จินตนาการของเฮ่าพุ่งไปไกลหลายขั้น  แต่ร่างกายกลับขยับตามไม่ทัน  ราวกับมีโซ่เส้นใหญ่คอยพันธนาการร่างไว้

เฮ่าหงุดหงิดใจจนไม่รู้ว่ามีคนซุ่มดูอยู่นานแล้ว

‘แต่ว่า…’

เฮ่าครุ่นคิด  สิ่งนี้เกิดกับทุกคนอย่างเท่าเทียม  ไม่เฉพาะตนเท่านั้น  ผู้เข้าแข่งขันทุกคนต้องอาศัยร่างกายสุดห่วยแตกนี้
เป็นสถานการณ์ที่ทั้งหมดต้องเผชิญร่วมกัน

เฮ่าพยายามวิเคราะถึงตัวตนชายปริศนาที่ขอท้าดวล

‘ไม่ใช่ครอเกลแน่’

ครอเกลคือปีศาจสุดแกร่งที่แม้แต่เฮ่ายังยอมรับ  คงเหลวไหลไม่น้อยหากตัวตนเช่นนั้นกล่าวว่า ‘ต้องการทดสอบฝีมือตัวเอง’

ชื่อมากมายของผู้ที่น่าจะเป็นชายถือกระบองได้แล่นเข้ามาในหัว

‘ดาเมี่ยน  แวนเนอร์  โทบัน  บูบัต  เชน  โรนัม…’

ทั้งหมดคือรายชื่อของเหล่าแรงเกอร์ที่ชำนาญในอาวุธประเภททุบ
และในบรรดาทั้งหมด  ดาเมี่ยนเป็นคนเดียวที่ชำนาญทั้งดาบและอาวุธทื่อ
ดาเมี่ยนเป็นพาลาดิน  เขาสามารถใช้อาวุธทั้งสองประเภทได้ช่ำชอง

เฮ่าเริ่มได้ข้อสรุป

‘ดาเมี่ยนสินะ…’

เฮ่าตัดสินด้วยหลักการที่ว่า  ทั้งแวนเนอร์  โทบัน  บูบัต  เชน  และโรนัม  ทุกคนต่างมีระดับต่ำกว่าเฮ่าอยู่สองถึงสามขั้น

เฮ่ามั่นใจมาก
‘หากคนเหล่านั้นเห็นฝีมือของเรา  ย่อมไม่มีทางเข้ามาขอท้าดวลแน่’

กลับกัน  ทางด้านดาเมี่ยนนั้นแตกต่าง
ในการแข่งนานาชาติปีที่แล้ว  ดาเมี่ยนต่อสู้กับกริดได้อย่างสูสี  จึงไม่แปลกที่เฮ่าจะนับถือให้ดาเมี่ยนเป็นคู่แข่งอีกหนึ่งคน

‘แต่นี่ไม่ใช่ซาทิสฟาย’

ในซาทิสฟาย  ดาเมี่ยนคือสันตะปาปา
ด้วยอำนาจของสันตะปาปา  ดาเมี่ยนย่อมถือครองปัจจัยได้เปรียบกว่าผู้เล่นทั่วไปหลายส่วน  การสู้กับดาเมี่ยน  เฮ่าไม่เคยมั่นใจว่าจะชนะ

แต่นี่คือสนามต่อสู้  โลกใบใหม่ที่ไม่เกี่ยวข้องกับซาทิสฟายโดยสิ้นเชิง  เฮ่าไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวพลังสันตะปาปา

‘หากเราดวลภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน…ฝ่ายชนะต้องเป็นฉันอยู่แล้ว’

ฉึบ!

เฮ่าแทงหอกใส่ด้วยสีหน้าสุดมั่นใจ
นี่คือท่าแทงพื้นฐานของพื้นฐาน
เฮ่าเป็นปรมาจารย์ดาบในชีวิตจริงที่ฝึกฝนวิชาดาบดาบมานานกว่ายี่สิบปี
แต่ฝีมือการใช้หอกก็มิได้เป็นศูนย์

ยิ่งไปกว่านั้น  เฮ่าผู้ครอบครองทักษะชำนาญอาวุธทุกชนิด  เขาจึงเคยผ่านการใช้งานหอกในซาทิสฟายมาบ้าง
เพลงหอกที่มีระดับความยากสูง  แต่เฮ่ากลับบรรลุได้เพียงชั่วข้ามคืน

แล้วเหตุใดถึงเปิดศึกด้วยท่าแทงแสนธรรมดาเช่นนี้?
คำตอบคือ  ยิ่งกระบวนท่ายาก  ก็ยิ่งต้องพึ่งพาร่างกายที่มีศักยภาพสูง
เขาประเมินแล้วว่า  ด้วยร่างผู้เล่นเลเวลสิบ  ไม่มีทางรีดเร้นเพลงหอกระดับสูงสุดได้แน่

การฝืนใช้รังแต่จะสร้างช่องว่างให้ถูกสวนกลับ  ท่าแทงที่ง่ายจึงเป็นอาวุธชั้นเลิศภายในสนามต่อสู้

ผลล่ะ?

ฉึก!

ท่าแทงแสนธรรมดาแต่สุดทรงพลัง
เฮ่ากำลังคิดว่าศัตรูของตนคือดาเมี่ยน
เขาจะไม่ออมมือเด็ดขาด

หอกในมือเฮ่าพุ่งทะลวงทรวงอกกริดด้วยความเร็วสูง

เร็วเกินไป...  
หอกที่แทงโดยไม่หักเหวิถี  ไม่มีการหลอกล่อ  พุ่งทะลวงเป็นเส้นตรงด้วยระยะทางสั้นสุด

กว่ากริดจะรู้ตัวว่าเฮ่าลงมือโจมตี  ปลายหอกก็สัมผัสกับหน้าอกเรียบร้อยแล้ว

‘ดีล่ะ!’

เฮ่ารีบดึงหอกกลับ  เขาต้องการสร้างความเสียหายเพิ่มเติมด้วยการแทงต่อเนื่อง
แต่การชักหอกของเฮ่ากลับไม่เกิดประสิทธิภาพมากนัก

ขณะหอกถูกชักกลับ  กริดก็พุ่งตามเข้ามาด้วยความเร็วที่เท่ากัน ชายหนุ่มเข้าประชิดตัวเฮ่าโดยยอมแลกกับการถูกแทงหนึ่งครั้ง

นี่คือระยะหวังผลของศาสตราวุธประเภททุบตี

วืด!

กระบองในมือกริดหวดเฉียดศีรษะเฮ่าไปเล็กน้อย

‘นั่นสินะ…ในเมื่อเป็นการโจมตีที่ไม่ถึงตาย  ศัตรูจึงกล้ารับเข้าไปโดยไม่เกรงกลัว’

ขณะที่กระบองกริดกำลังเหวี่ยงใส่กกหูตน  เฮ่ารู้สึกเศร้าใจที่ระบบสนามรบไม่มีคริติคอล
หากเป็นในชีวิตจริงหรือในซาทิสฟาย  คงไม่มีใครโง่พอจะยอมถูกแทงทะลวงขั้วหัวใจแน่

นั่นคงเป็นสาเหตุที่ศัตรูตรงหน้ามีการตัดสินใจที่บ้าบิ่นสุดกู่… 

วืด!

เฮ่าหลบกระบองของกริดที่หวดซ้ำเข้ามาเป็นหนที่สอง  เขาก้าวถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างของหอกไว้

จากนั้นก็เล็งแทงซ้ำอย่างแม่นยำโดยปราศจากความลังเล  กริดถูกหอกเสียบทรวงอกอีกครั้งขณะปรี่ไล่ตามเฮ่าโดยไม่ห่วงชีวิต

ฟุ่บ!

กระบองในมือกริดซัดเข้าหากกหูเฮ่าอีกหน  แต่คราวนี้  เฮ่าบิดตัวเพื่อโยกหลบการโจมตีที่มีวิถีเหมือนคราวก่อนอย่างง่ายดาย
ขณะเดียวกันก็อาศัยแรงเหวี่ยงในการดึงหอกกลับ

เมื่อหมุนร่างกายครบหนึ่งรอบจนกลับสู่สมดุล  หอกในมือเฮ่าพลันถูกแทงไปด้านหน้าอย่างแม่นยำอีกครั้ง

ฉึก!

คราวนี้เป็นท่อนแขน  
ภายในระยะเวลาไม่กี่วินาที  เฮ่าโจมตีใส่กริดสำเร็จสามครั้งซ้อน  เกิดความเสียหายรวมสามหน่วยอย่างรวดเร็ว

‘ไม่ใช่ดาเมี่ยน…เป็นแวนเนอร์ไม่ก็โทบันงั้นหรือ?’

ระดับของคู่ต่อสู้ต่ำกว่าที่คิด  เฮ่าเริ่มมั่นใจว่าไม่ใช่ดาเมี่ยน

ผู้ชมทางบ้านได้แต่ถอนหายใจอย่างผิดหวัง

===  เฮ่อ…การดวลซึ่งหน้า  กริดไม่สามารถเก็บได้แม้แต่คะแนนเดียว  ขณะที่เฮ่าเก็บไปแล้วสามแต้ม  

===  ต่างชั้นมากเกินไป  กริดกำลังคิดอะไรอยู่?

===  ก็แค่ไอ้งั่งที่มั่นใจเกินตัว  ตอนนี้คงตาสว่างแล้วกระมัง

===  นี่แหละ  ฝีมือที่แท้จริงของกริด

เมื่อได้เห็นฉากการต่อสู้  ทุกคนต่างคิดว่ากริดเป็นเพียงไอ้งั่งที่บังอาจท้าอัจฉริยะอย่างเฮ่าดวล

กริดสูญเสียความมั่นใจจึงต้องหาทางแสดงออกงั้นหรือ?
นี่กริดเป็นบ้าไปแล้ว  หรือว่าแค่โง่กันแน่?
ทุกคนล้วนคิดเช่นนี้

ฉึก!

เมื่อกริดถูกแทงที่ท่อนแขนด้วยหอก
เฮ่ารีบถอยหลังเพื่อรักษาระห่าง

ทันใดนั้น  กริดกลับโยกตัวซ้ายทีขวาทีต่อหน้าเฮ่า  ท่าทางการเคลื่อนไหวรุ่มร่ามเกินกว่าจะเป็นจังหวะโจมตีทั่วไป

เหมือนกับกำลัง…

รำดาบ 

‘การเคลื่อนไหวแบบนี้มัน…!’

ดวงตาเฮ่าพลันเบิกโพลง

  ===  เอ๋?

===  ฉันเคยเห็นท่าแบบนี้ที่ไหนมาก่อน?

ผู้ชมต่างสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคย
จากนั้น  กระบองทื่อในมือกริดได้เหวี่ยงฟาดโดนเฮ่าเป็นหนแรก

ผัวะ!

หนที่สอง

ผัวะ!

หนที่สาม!

ผัวะ!

เฮ่าถูกโจมตีหลายครั้งภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่วินาที  ขณะเดียวกัน  กริดกลับหลบการแทงจากเฮ่าได้ทั้งหมด

นี่คือจังหวะเท้าของวิชาดาบแพ็กม่า·ร่ายรำที่ถูกสำแดงโดยร่างของตัวละครเลเวลสิบ 

“กริด...!”

เฮ่าเรียนขานนามศัตรูด้วยเสียงสั่น  เขาตะลึงอย่างมากเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคือกริด

กริดตอบรับด้วยรอยยิ้ม

“สิ่งที่คุ้นเคยที่สุด  คือสิ่งที่ดีที่สุด…นายคิดว่างั้นไหม?”

เมื่อเริ่มจับทางเพลงหอกพื้นฐานของเฮ่าได้  กริดจึงอาศัยจังหวะเท้า ‘ร่ายรำ’ เพื่อหลบหลีกและโจมตีไปพร้อมกัน
จังหวะเท้าของวิชาดาบแพ็กม่าคือสิ่งที่กริดได้รับมาพร้อมทักษะทั้งห้า
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา  กริดต้องรำดาบเพื่อใช้งานทักษะไม่รู้กี่พันหมื่นหน

มันคือ ‘พื้นฐาน’ ทั้งมวลของวิชาดาบแพ็กม่าที่กริดครอบครอง

ชายหนุ่มหวนนึกถึงความขมขื่นในอดีต
ตรงข้ามกับทักษะอื่นที่จะแสดงผลทันทีเมื่อตะโกนชื่อ  วิชาดาบแพ็กม่าบัดซบกลับต้อง ‘รำดาบ’ ให้สำเร็จก่อนทุกครั้ง
จุดอ่อนที่ต้องอยู่ร่วมกับมันมาตลอดหลายปี  บัดนี้กำลังถูกสำแดงออกมาด้วยรูปแบบแปลกใหม่ในการแข่งสนามต่อสู้

ปมด้อยที่กริดต้องแบกรับมาตลอด
บัดนี้ได้กลายเป็นอาวุธแสนสำคัญ

“วิชาดาบแพ็กม่า”

ชายหนุ่มเริ่มรำดาบอีกครั้ง
เป็นจังหวะเท้าอันซ้ำซากจำเจที่เขาต้องคอยกระทำเป็นพันเป็นหมื่นหน

ด้วยความสัตย์จริง  กริดสามารถรำจังหวะเท้าเหล่านี้ได้แม้เขาจะหลับอยู่
สิ่งนี้ได้ซึมลึกเข้าไปในสัญชาตญาณ
เป็นการเคลื่อนไหวที่ไม่ต้องผ่านระบบนึกคิดของหัวสมอง  แต่เกิดจากระบบจดจำของกล้ามเนื้อและร่างกาย

กริดพุ่งตัวหาเฮ่าไปพลางหลบการแทงหอกสวน  เขาโยกตัวซ้ายทีขวาทีจนเฮ่าเดาทางลำบาก

ภาพตรงหน้ากำลังสั่นคลอนจิตใจเฮ่าไปหลายส่วน  
ดวงตาที่สามารถมองการเคลื่อนไหวของศัตรูได้อย่างละเอียด  บัดนี้เริ่มก่อปัญหาให้ตัวเฮ่าเอง

“สังหาร!”

ผัวะ!

ในซาทิสฟาย  ท่าสังหารคือทักษะที่พุ่งเข้าหาศัตรูพร้อมกับแผ่จิตสังหารอันทรงพลัง
แม้ในสนามต่อสู้  ความเสียหายที่เกิดขึ้นจะมีเพียงหนึ่งหน่วย
แต่ด้วยเหตุผลบางประการ  เฮ่ากลับรู้สึกว่ามันช่างเป็นภัยคุกคามร้ายแรง

นั่นเป็นเพียงภาพลวงตา

[ ท่านได้รับความเสียหาย 1 หน่วย ]

“อึก…!”

เฮ่าลืมหายใจไปชั่วขณะเมื่อถูกกริดโจมตีสำเร็จ

นี่เป็นสนามต่อสู้มิใช่หรือ?
แล้วเหตุใด…แววตาของกริดเมื่อครู่ถึงสามารถแผ่จิตสังหารอันล้นพ้นออกมาได้?

สิ่งนี้คือผลพวงของระบบทักษะ ‘วิชาดาบแพ็กม่า·สังหาร’ ในซาทิสฟาย 
กริดอาจไม่รู้ตัว  แต่วิชาดาบสังหารจะครอบงำจิตใจด้วยแรงอาฆาตมหาศาลในเสี้ยววินาทีก่อนทักษะถูกปลดปล่อย
กริดจึงถูกสะกดให้มีอารมณ์ ‘อาฆาต’ ในชั่ววินาทีที่ใช้ ‘สังหาร’ อยู่เสมอ

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นซ้ำไปมาเป็นเวลานานแรมปี  หลอมรวมกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันกริดโดยปริยาย

ข้อความระบบได้เรียกสติเฮ่ากลับคืนมา
เขามีทีท่าเยือกเย็นได้อีกครั้งเมื่อตระหนักว่าที่นี่คือสนามรบ  
แต่ฝ่ายที่กำลังฮึกเหิมได้ใจคือกริด

“วิชาดาบแพ็กม่าไร้สิ้นสุด!”

ไม่มีระยะหน่วง
ไม่ต้องใช้มานา
กริดรีบเปิดฉากโจมตีอย่างหนักโดยไม่หยุดพัก  
ชายหนุ่มปรับใช้จังหวะเท้าของร่ายรำ  สังหาร  คลื่น  ทำลายล้าง  และวังวนให้เข้ากับสถานการณ์

กริดสามารถหลบหลีกไปพร้อมกับโจมตี
สามารถสวนกลับเฮ่าในจังหวะประจวบเหมาะ

จนในที่สุด

วืด!

ผัวะ!

วืด!

ฉึก!

การโจมตีที่เคยแม่นยำสมบูรณ์แบบของเฮ่า  บัดนี้ลดลงเหลือเพียง  เข้าเป้า1 ครั้งต่อการโจมตี 3 ครั้ง
การโจมตีที่เคยห่วยแตกและไม่โดนเป้าหมายของกริด  บัดนี้เพิ่มขึ้นกลายเป็น  เข้าเป้า 1 ครั้งต่อการโจมตี 3 ครั้ง

ก่อนหน้านี้ต่างชั้นขนาดไหน  จงหลงลืมไปให้หมดสิ้น  
ปัจจุบัน  สถานการณ์ของทั้งสองกำลังคู่คี่สูสี

การต่อสู้อันดุเดือดและน่าทึ่งทำให้พิธีกรและผู้ชมต่างอ้าปากค้าง

===  กริดเสมอกับเฮ่า...

===  การดวลกันของมังกร… 

===  สุดยอด…พี่กริดเท่โคตร!  ขนาดไม่มีไอเท็มยังเก่งขนาดนี้!!

===  ทำไมใครหลายคนถึงปรามาสว่ากริดจะไร้ฝีมือในยามปราศจากไอเท็ม?

===  กริดได้แสดงให้เห็นแล้ว 

===  แม้แต่เฮ่าที่เป็นถึงยอดอัจฉริยะก็ยัง…กริดคู่ควรกับคำว่าตำนาน 

กริดคือผู้เล่นคนแรกที่ได้เป็นราชา
กริดคือผู้เล่นคนแรกที่ได้เป็นราชาวีรบุรุษ
กริดคือผู้เล่นคนแรกที่ถูกจากรึกชื่อไว้ในหอเกียรติยศ

เขากำลังแสดงสิ่งที่สั่งสมมาตลอดหลายปีให้คนทั้งโลกเห็น
ประสบการณ์อันล้ำค่า  มีแพ้  มีชนะ  ล้มลุกคลุกคลานมากมาย
ทั้งหมดกำลังปรากฏอย่างเด่นชัดในศึกดวลตัวต่อตัวอันมีเกียรติกับเฮ่า

กริดเองก็เป็นแรงเกอร์ระดับท็อปคนหนึ่งเช่นกัน  เขากำลังพิสูจน์ตัวเอง

“ย่าาาาห์!!”

“อึก…!”

เคร้ง!

เคร้ง!  เคร้ง!

นี่ตนกำลังตื่นเต้นเกินไปรึเปล่า?
กริดส่งเสียงคำรามดุจดั่งสัตว์ป่าขณะกำลังเหวี่ยวกระบองทื่อในมือ

เพื่อมิให้เฮ่ารักษาระยะที่หอกได้เปรียบ  กริดจึงเพ่งสมาธิไปกับการพุ่งเข้าประชิดซึ่งเป็นของถนัดของอาวุธทุบ
เนื่องด้วยความทื่อของปลายอาวุธ  การกวัดแกว่งสร้างความเสียหายจึงกินพื้นที่เป็นวงกว้าง

‘สมกับเป็นกริด…!’

เฮ่าให้การยอมรับกริดตั้งแต่งานแข่งนานาชาติปีที่แล้ว
เขายกย่องกริดอย่างมาก  ถึงขนาดกล่าวว่า  ป่านนี้คงได้ติดตามรับใช้กริด  หากว่าไม่ได้พบกับครอเกลเสียก่อน

ถึงกระนั้น  เฮ่ายังไม่ยอมแพ้กับสถานการณ์ตรงหน้า

‘กริดใช้ประโยชน์จากธรรมชาติของอาวุธทื่อได้ดี’

สายตาเฮ่าเริ่มมองไปยังด้านหลังกริด
จุดที่เขาสนใจคือด้านในกระท่อมเล็ก

นับตั้งแต่เริ่มสู้กัน  กริดหันหลังให้กับกระท่อมเล็กมาโดยตลอด

‘เราสร้างส่วนต่างใหญ่หลวงได้ตั้งแต่เริ่ม  หากการต่อสู้ดำเนินต่อไป  ผู้ชนะต้องเป็นเราแน่นอน  แต่ความเสียหายที่ได้รับคงไม่น้อยเช่นกัน’

สายตาของเฮ่าเริ่มเหลือบไปมองดาบยาวที่ซัทสึกิดรอปไว้ในกระท่อม  ไม่ห่างจากประตูทางเข้ามากนัก

เฮ่ามั่นใจ  หากตนได้ใช้ดาบยาว  การดวลกับกริดในระยะประชิดคงง่ายดายกว่านี้
เขาไม่ต้องการโจมตีแลกเลือดอย่างไร้ประโยชน์อีกต่อไป

และอันที่จริง  เฮ่าถนัดวิชาดาบมากกว่าเพลงหอกหลายสิบเท่า

แต่ปัญหาก็คือ… 

“นายไม่รู้งั้นหรือ…สาเหตุที่ฉันหันหลังให้กระท่อมตั้งแต่ก่อนพวกเราเริ่มสู้”

กริดคือผู้ที่ปรารถนาในอาวุธประเภทดาบยิ่งกว่าใครทั้งหมด  เขาจัดรูปแบบการต่อสู้เช่นนี้เพื่อเปิดโอกาสให้ตนฉกฉวยดาบได้ง่ายกว่าเฮ่า

กริดวางแผนไว้แยบผลตั้งแต่ก่อนเริ่มสู้  
แต่กลับกัน  เฮ่าเพิ่งจะมาต้องการดาบเอาเมื่อครู่  มิใช่ตั้งแต่แรก

เฮ่ามั่นใจว่าสามารถเอาชนะชายแปลกหน้าได้ด้วยหอก  เพราะเขาคิดว่าคู่ต่อสู้คือดาเมี่ยน… 

เฮ่าเริ่มขมวดคิ้ว

กริดรีบฉวยโอกาสที่เฮ่ากำลังผงะ
เขาพุ่งตัวไปในกระท่อมเพื่อหยิบดาบด้านหลังที่เล็งไว้นานแล้ว

ขณะเฮ่ากำลังมีสีหน้าบิดเบี้ยว  กริดได้ตอกลิ่มเพิ่มเข้าไปอีกหนึ่งอัน

ชายหนุ่มถือดาบในมือขวา… 
พร้อมกับเปิดคัมภีร์อ่านด้วยมือซ้าย

ทันใดนั้น

ชิ้ง— 

ร่ายกายกริดเกิดแสงขาวนวลส่องสว่าง  พลังชีวิตของเขาฟื้นคืนหลายระดับในพริบตา

แม้แต่สนามรบที่ห่างไกลจากซาทิสฟาย  
กริดก็ยังพึ่งพาพลังไอเท็มจนถึงที่สุด

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,180

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous