จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,106
“…!?”
แอ็กนัสประหลาดใจเมื่อเห็นเฟนเรียร์ปรี่เข้าหาอย่างเกรี้ยวกราด แต่หลังจากสัมผัสถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย สมองได้ประมวลผลว่าไม่ควรรับเวทโลหิตจากเฟนเรียร์เข้าไปซึ่งหน้า
‘แวมไพร์?’
เคร้ง!
อัศวินความตายตนหนึ่งขวางทางเฟนเรียร์
สิ่งมีชีวิตประเภทนี้ล้วนเคยเป็นสุดยอดตัวตนสมัยยังมีชีวิต ไม่เพียงบดขยี้แรงเกอร์หัวแถวได้ง่ายดาย อัศวินความตายยังมีบทบาทโดดเด่นในการเผชิญหน้ามอนสเตอร์ระดับบอสใหญ่
แต่ไม่ใช่ต่อหน้าเฟนเรียร์
กร๊อบ!
เฟนเรียร์คว้ากะโหลกอัศวินความตายพร้อมกับบีบจนแหลกคามือ แต่ดาบอันเดดยังคงตวัดใส่แวมไพร์มาร์ควิสตามสัญชาตญาณ
อย่างไรก็ตาม เฟนเรียร์อ่านทางออกและชิงจังหวะนำหน้าหนึ่งก้าว เล็งโจมตีใส่สี่โครงอันเดดอย่างรุนแรง
อัศวินความตายมีจิตใจแข็งแกร่ง แม้จะสูญเสียกะโหลกศีรษะไป ก็ยังพยายามโจมตีใส่เฟนเรียร์สุดความสามารถ
แต่ทันใดนั้น
บึ้มบึ้ม!!
เสาโลหิตพวยพุ่งจากกึ่งกลางลำตัวอัศวินความตายในลักษณะแนวตั้ง บดขยี้เศษกะโหลกอย่างโหดเหี้ยม
หลังจากล้มศัตรูได้ง่ายดาย เฟนเรียร์ปรี่เข้าหาแอ็กนัสด้วยความเร็วสูงอีกครั้ง แต่ก็ถูกขวางทางโดยอัศวินความตายเหมือนเดิม
“ยอมแพ้ดีกว่าน่า! ขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์ อย่าเสียเวลานักเลย!”
เฟนเรียร์แผดเสียงประกาศกร้าว
แอ็กนัสไม่ได้แยแสเลยสักนิด สมาธิของมันกำลังจดจ่ออยู่กับข้อความระบบด้านข้าง
[เผชิญหน้าแวมไพร์เคาต์เทส แมรีโรส]
[เผชิญหน้าแวมไพร์มาร์ควิส เฟนเรียร์]
…
…
“…”
‘เจ้ากบนั่นมีตาทิพย์หรือไง ไม่คิดว่าจะได้พบทายาทผู้ถูกขับไล่เร็วขนาดนี้’
แต่พวกมันมาทำอะไร…
หรือว่า…?
ปึด!
แอ็กนัสจ้องมองแมรีโรสด้วยสายตาอาฆาตแค้นหมายฉีกกระชากเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“แกฆ่านังดำไปแล้วหรือ”
นังดำ หรือชื่อคือเบเนียลู เป็นดาร์คเอลฟ์สุดทรงพลังในสายตาแอ็กนัส
เลเวลใกล้เคียง 500 ชำนาญศาสตร์ธนูทุกแขนง รวมถึงการซุ่มโจมตี ภูตธาตุ และเวทมืด จุดเด่นหนีไม่พ้นพลังโจมตีกายภาพซึ่งเคยเป็นจุดอ่อนสำคัญของเผ่าเอลฟ์
เหตุผลข้างต้นคือปัจจัยทำให้แอ็กนัสพ่ายแพ้มาแล้วเจ็ดครั้งติดต่อ แต่ลำพังดาร์คเอลฟ์ไม่มีทางเอาชนะแวมไพร์ระดับท็อปสองตนพร้อมกันได้
เฟนเรียร์เก่งเท่าเบเนียลู และแมรีโรสแข็งแกร่งกว่าเฟนเรียร์หลายขุม แถมยังมีบุรุษนามซิกเฟรคเตอร์นั่นอีก บรรยากาศรอบตัวไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
“ตอบมา! พวกแกฆ่านังดำไปแล้วหรือยัง”
แอ็กนัสแผดเสียงถามด้วยดวงตาเดือดดาลแฝงความสับสน
ชิ้นส่วนสุดท้ายในแผนชุบชีวิตคนรัก…
เมื่อเข้าใจว่าเบเนียลูถูกฆ่าทิ้งจนไม่เหลือซาก แอ็กนัสมิอาจรักษาสติสัมปชัญญะได้อีก
มันถลึงดวงตาจนปูดโปน ขณะเดียวกันก็ต้องการแหกปากตะโกนสุดเสียงจนคอแตก เอาให้โลกแหลกสลายพร้อมกันในคราเดียว
“ทำไม…!! แกทำแบบนั้นทำไม!!!”
“…”
“ว๊ากกกก!!!”
สติแอ็กนัสขาดผึ่ง มันอัญเชิญอัศวินความตายทั้งหมดพร้อมกับปรี่เข้าหาแมรีโรสด้วยจิตสังหารท่วมท้นท้องฟ้า
แม้ทราบดีว่าโอกาสชนะเป็นศูนย์
แต่ก็หาได้หวาดหวั่น
ไม่ใช่เพราะกล้าหาญ
…แต่เพราะไม่มีอะไรให้สูญเสียอีกแล้ว
“ตาย! ตาย!! พวกแกตายไปให้หมด!!”
ไม่มีการสำรองพลังแม้แต่เศษเสี้ยว ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลพรั่งพรูทุกสิ่งทุกอย่างของตัวเองใส่แมรีโรสโดยไม่หวงแหน
อย่างไรก็ตาม ร่างกายกลับไม่ยอมฟังคำสั่ง
“…?”
เมื่อได้สติบางส่วนกลับคืนมา แอ็กนัสเริ่มตระหนักว่าตนกำลังถูกพันธนาการแขนขา
ประหนึ่งตาข่ายใยแมงมุมขนาดมหึมาผุดขึ้นกลางอากาศว่างเปล่า เถาวัลย์โลหิตสีแดงฉานรัดพันอัศวินความตายและแอ็กนัสไว้อย่างแน่นหนา
“ทำไมผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลถึงได้กระจอกเยี่ยงนี้ ไม่ต่างอะไรกับสันตะปาปาเลยสักนิด โลกกึ่งกลางเหลือแต่พวกอ่อนแอแล้วหรือไง”
เมื่อกล่าวจบ เถาวัลย์โลหิตบีบรัดร่างเหยื่อแน่ถนัดยิ่งกว่าเดิม
แมรีโรสจ้องมองแอ็กนัสด้วยสีหน้าเย็นชา
‘การฆ่าไอ้กระจอกนี่จะทำให้บาเอลเจ็บแค้นจริงหรือ… ไม่กระมัง ตัวตนชั่วร้ายเยี่ยงบาเอลคงไม่แม้แต่กะพริบตา’
หลังจากทบทวนคำถามในสมองตัวเองจบ แมรีโรสหันไปมองเฟนเรียร์
“ฆ่ามันซะ อย่างน้อยก็ทำให้ชื่อเสียงของบาเอลแปดเปื้อนได้บ้าง”
ทำลายเทพยาธานและจอมอสูร
สิ่งนี้ไม่ใช่ความปรารถนาสูงสุดในชีวิตของแมรีโรสแต่อย่างไร แต่อย่างน้อยก็ควรแสดงความจงรักภักดีต่อท่านแม่เบริอาเช่บ้าง
แมรีโรสมิได้หิวกระหายบุกถล่มขุมนรกเพื่อล้างบ้างเหล่าจอมอสูร—ศัตรูของมารดา—ให้พินาศสิ้น แต่ถ้ามีโอกาสแก้แค้น เธอก็ไม่คิดปล่อยหลุดมือเช่นกัน
ฉึก—!
เมื่อสิ้นเสียงคำสั่งแมรีโรส เฟนเรียร์ใช้ท่อนแขนกะซวกใส่แผ่นอกแอ็กนัสอย่างไร้ความปรานี
“แค่ก…!”
กึ่งกลางแผ่นหลังถูกทะลวงจนเลือดสีแดงปนดำสาดกระเซ็นเป็นฝอยละออง ความเจ็บปวดแสนสาหัสแล่นไปทั่วร่างแอ็กนัสขณะเนื้อหนังและกระดูกถูกฉีกทำลาย ไม่เพียงเท่านั้น เฟนเรียร์ยังบดขยี้ลำไส้และอวัยวะภายในจนไม่เหลือซาก
แอ็กนัสตัดพ้อกับตัวเอง
ในอดีต ตัวมันเคยถูกรังแกด้วยฝีมือบุคคลแข็งแกร่งกว่า และทำได้เพียงเฝ้ามองคนรักถูกย่ำยีโดยมิอาจยื่นมือช่วยเหลือ
ในปัจจุบัน มันกำลังถูกศัตรูแข็งแกร่งบดขยี้จนหมดสภาพ
ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนไปเลย
ถูกข่มเหงอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนเดิม
เคยสัญญากับตัวเองว่าจะเปลี่ยนแปลง
‘แต่เราก็ทำไม่สำเร็จ…’
“คึ…! คึคึ่ก! คึคึคึคิก! คึฮ่าฮ่าฮ่า!”
อุตส่าห์พบวิธีชุบชีวิตคนรักแล้วเชียว
เหลืออีกแค่ขั้นตอนเดียว
ล่าเอลฟ์อีกแค่ตนเดียว…
แม้จะแอ็กนัสจะได้สติกลับมาเล็กน้อยในวินาทีเมื่อครู่ แต่ก็กลับไปบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์อีกครั้ง
“คึฮ่าฮ่าฮ่า! …อั่ก!”
“…!?”
เฟนเรียร์พลันขมวดคิ้วหลังจากใช้มือกระชากหัวใจแอ็กนัสออกมาสำเร็จ
เพราะระหว่างกำลังทำตัวเสียสติ แอ็กนัสฉวยโอกาสกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปก่อนแล้ว
ในเวลาเดียวกัน
ซู่ว—
ร่างกายแอ็กนัสเริ่มผุกร่อนอย่างรวดเร็ว โลหิตระเหยกลายเป็นไอน้ำสีแดง เนื้อหนังเน่าเปื่อยผุกร่อนประหนึ่งเศษธุลี
เฉกเช่นหัวใจในมือเฟนเรียร์
จนกระทั่งร่างกายแอ็กนัสแทบไม่หลงเหลือเนื้อหนัง มีเพียงโครงกระดูกกำลังดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการเถาวัลย์โลหิต
“เสียสติไปแล้วรึไง!”
ต้องการรักษาหัวใจไว้ จึงตัดสินใจฆ่าตัวตายให้เป็นอันเดดแทน?
แทบไม่น่าเชื่อว่า แอ็กนัสสามารถตัดสินใจได้สุขุมขนาดนี้ ขณะร่างกายถูกควักหัวใจไส้พุ่งออกมาทั้งเป็น
เปรี้ยง—!
ศอกของเฟนเรียร์ผู้มิอาจระงับโทสะกระแทกใส่กะโหลกครึ่งมนุษย์ครึ่งอันเดดของแอ็กนัสเต็มแรง
“…คิคิ”
แอ็กนัสหัวเราะในลำคอ ตามด้วยลิชมูมัดลอยตัวขึ้นเหนือศีรษะ
“ยื้อเวลาให้ฉัน”
เคร้ง—
หลังจากสิ้นสุดคำสั่ง ลิชมูมัดลืมตาขึ้น
กับแค่ลิชจะทำอะไรได้
เฟนเรียร์พ่นลมหายใจเหยียดหยันอย่างไม่แยแสมูมัด แต่สีหน้าแมรีโรสกลับเริ่มเคร่งขรึม
บึ้มมมมมม—!
เวทมนตร์เจ็ดสีถูกปลดปล่อยในระยะใกล้
เฟนเรียร์ได้รับบาดเจ็บสถานหนักเป็นครั้งแรก มันอาเจียนโลหิตออกมาหนึ่งคำใหญ่
ในเวลาเดียวกัน เถาวัลย์โลหิตรอบตัวอัศวินความตายและแอ็กนัสถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“เวทมนตร์น่าสนใจ”
เสียงชมเชยของแกรนมาสเตอร์ซิกเฟรคเตอร์ดังกังวานทั่วอาณาเขตป่าเงียบสงัด
ขณะเฟนเรียร์กำลังแหกปากคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด สายตาแมรีโรสจับจ้องมูมัดโดยไม่กะพริบ
“เจ้าเป็นใครก่อนตาย”
แม้แต่แมรีโรสยังทึ่งในพลังเวทของมูมัด
ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น เพราะมูมัดคือสุดยอดอัจฉริยะผู้มีพรสวรรค์ก้าวข้ามได้แม้กระทั่งมหาจอมเวทบราฮัม·เฮชวาล
แต่ปัจจุบันอยู่ในร่างอันเดด ย่อมไม่มีทางรับมืออสุรกายอย่างแมรีโรสไหว
ฉึบ—
เพียงเธอเหยียดปลายนิ้ว
บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!
ก้อนเลือดจำนวนมหาศาลพุ่งใส่มูมัดและอัศวินความตายพร้อมกับระเบิดออก
จบสิ้นแล้ว
“ซิกเฟรคเตอร์!!”
ขณะยังไม่ถึงจุดเกิดเหตุ ซีบาลเห็นซิกเฟรคเตอร์กำลังยืนท่ามกลางกองไฟลุกโชน จึงเข้าใจผิดคิดว่าแกรนมาสเตอร์เผลอทำให้แมรีโรสโกรธเคือง
มันตัดสินใจวิ่งเต็มฝีเท้าโดยไม่สนใจค่าเรี่ยวแรงของตัวเอง
“ปลอดภัยดีหรือ…?”
ขณะซิกเฟรคเตอร์กำลังหันมาตอบซีบาล ตัวมันเกิดอาการชะงักค้างกะทันหัน สีหน้าไร้อารมณ์ตามปรกติพลันซีดเซียวพลางเผยแววตาตกตะลึงสุดขีด
แมรีโรสเริ่มออกท่าทางเกียจคร้าน ส่วนเฟนเรียร์กำลังขบกรามแน่นอย่างเจ็บแค้น สีหน้าบิดเบี้ยวสุดขีด แต่อากัปกิริยาไม่ต่างจากแมรีโรสมากนัก
สายตาทุกคนกำลังจ้องมองหนังสือในมือแอ็กนัส มันคือหนังสือโบราณ อธิบายเกี่ยวกับบาปต้นกำเนิดของเทพบางองค์
ไม่เพียงเท่านั้น สิ่งนี้ยังเป็นต้นเหตุให้มารลำดับ 6 ซิก และเบริอาเช่ ถูกฉาบด้วยคำสาปเกียจคร้านโดยสมบูรณ์
“หนังสือแห่งความเกียจคร้าน!”
เฟนเรียร์และซิกเฟรคเตอร์รีบปรี่เข้าไปหา
แต่สายเกินไป
แอ็กนัสเปิดหนังสือออกมาแล้ว
“คิฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!”
เสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งดังก้องผืนป่า
แมรีโรส เฟนเรียร์ และซิกเฟรคเตอร์ พวกมันย่อมมิอาจทนต่อคำสาปเกียจคร้านสุดทรงพลัง จึงพากันอ่อนเพลียอย่างพร้อมเพรียง
“ทุกสิ่งน่าเบื่อไปหมด นอนดีกว่า… คร่อก”
เฟนเรียร์เริ่มกรนเป็นคนแรก
“บาเอลเตรียมตัวมาดีเกินไปแล้ว…”
ซิกเฟรคเตอร์หยิบมีดออกมาแทงต้นขาเพื่อให้ตัวเองไม่หลับไป
แมรีโรสรีบส่ายศีรษะสลัดความงัวเงีย เธอยังหลงเหลือสติสำหรับร่ายเวทมนตร์
“ความแค้นในวันนี้ต้องถูกชำระ”
ฉึบ—
เวทมนตร์แมรีโรสแสดงผลพร้อมกับการหายตัวไปของเธอและเฟนเรียร์ สิ่งนี้คือสุดยอดทักษะเคลื่อนย้ายตำแหน่ง ก้าวข้ามสามัญสำนึกของมนุษย์ไปไกลมาก
แอ็กนัสถลึงตาแดงก่ำใส่ซิกเฟรคเตอร์ผู้หลงเหลือตามลำพัง
“คึ…คิิคิคิก… ฉันจะตัดแขนขาและเชือดทิ้งอย่างทรมาน”
“…”
หากเป็นเหตุการณ์ปรกติ ซิกเฟรคเตอร์คงทำเพียงพ่นลมหายใจเหยียดหยัน แต่คำสาปเกียจคร้านช่างรุนแรงกับมันเหลือเกิน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ซิกเฟรคเตอร์ไม่สามารถทนต่อคำสาปเกียจคร้านได้ และก่อบาปร้ายแรงแก่พวกพ้องจนยากเกินให้อภัย
ท่ามกลางสงครามระหว่างเทพ มันไม่ยอมช่วยเหลือเพื่อนฝูงเพราะคำสาปเกียจคร้านกำเริบ ปล่อยให้สหายคนแล้วคนเล่าร่วงหล่นในสงครามโดยตัวเองเอาแต่นอนหลับ
กึก. กึก. กึก.
แอ็กนัสย่างสามขุมเข้าไปใกล้ซิกเฟรคเตอร์ผู้จวนเจียนหมดสติเต็มที
มันถือดาบกระดูกในมือซ้าย และจ่อปลายแหลมไปทางเหยื่อผู้ไร้เรี่ยวแรงขัดขืน ฉากเช่นนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงภาพยนตร์สยองขวัญ
ทันใดนั้น
“หยุดก่อน!”
ซีบาลชุ่มเหงื่อรีบเข้ามาขวางไว้ได้ทันการ ก่อนซิกเฟรคเตอร์จะหลับไปโดยสมบูรณ์
ซีบาลจ้องมองแอ็กนัสไม่กะพริบ
“เขายังตายไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าเขาทำอะไรให้นายไม่พอใจ แต่ได้โปรดช่วยไว้ชีวิตสักครั้ง”
แววตาซีบาลเปี่ยมด้วยความเห็นอกเห็นใจ มันทราบอดีตอันขื่นขมของแอ็กนัสเป็นอย่างดี รวมถึงบาดแผลทางใจของชายคนนี้
“คึ…คึคึ…”
ใบหน้ายิ้มแย้มของแอ็กนัสพลันบิดเบี้ยว เพราะสายตาแสนสมเพชของซีบาล มันจงเกลียดจงชังยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในโลก
“งั้นเริ่มจากแกก็แล้วกัน”
เคร้ง—!
ดาบแอ็กนัสและดาบซีบาลปะทะกันกลางอากาศจนเกิดเสียงโลหะสนั่น ทั้งสองอยู่ในสภาพไม่ดีนัก แอ็กนัสสิ้นเปลืองพลังไปมาก และซีบาลก็ใช้แรงขับหุ่นรวมถึงแรงวิ่งจนแทบไม่ลงเหลือ
การต่อสู้ของสองคนหมดแรงเริ่มต้นขึ้นอย่างไม่มีประจักษ์พยาน ไม่มีแม้แต่ฝูงนกล้อมวงชมเหตุการณ์
“แอ็กนัส นายสู้กับฉันไปเพื่ออะไร! น่าจะตระหนักได้ไม่ใช่หรือ ว่าพวกเราไม่เหลือเรี่ยวแรงพอจะฆ่ากันเอง!”
“หุบปาก! หุบปากไปซะ!!”
“บ้าจริง! ช่วยสงบสติอารมณ์หน่อย!!”
“ว๊ากกก!!”
“ช…เชี่ย”
ด้วยความสัตย์จริง ซีบาลหวาดกลัวในความเสียสติของแอ็กนัส
สภาพอีกฝ่ายเละเทะไม่ต่างจากซากศพเดินดิน แถมยังส่งเสียงร้องแหกปากเหมือนคนบ้าตลอดเวลา ใครไม่หวาดผวาก็คงมีจิตใจเข้มแข็งเกินไป
‘เมื่อไรอัศวินสีชาดข้างนอกจะรีบตามเข้ามาช่วยสักที’
ทันใดนั้น
“ทอร์นาโด”
ฟ้าววววววว—
พายุเกรี้ยวกราดพัดผ่าน
สิ่งนี้ไม่ใช่เวทมนตร์เพื่อทำร้ายแอ็กนัสหรือซีบาล แต่มันถูกใช้เป็นเครื่องมือแยกคนทั้งสองออกจากกัน
“…?”
แอ็กนัสและซีบาลรีบหันไปทางผู้ร่ายเวท
หญิงสาวผมทองร่างเล็ก
“หยุดเถอะ… พอได้แล้ว”
เธอกล่าวด้วยสีหน้าเจ็บปวด
ชื่อเหนือศีรษะเขียนว่า ‘ยูเฟอมิน่า’
“เธอยังไม่เลิกตามฉันอีก—”
ยังไม่ทันกล่าวจบ ใบหน้าแอ็กนัสพลันบิดเบี้ยวประหนึ่งปีศาจร้าย มันรีบอ้าปากเตรียมตะโกนบางสิ่งออกมา
ฉึก—!
แต่สายเกินไป
ศรปริศนาพุ่งปักหัวใจยูเฟอมิน่าแม่นยำ
“อะ…”
แอ็กนัสรู้สึกคล้ายบางสิ่งในร่างกายขาดผึ่ง
แอ็กนัสคงหนักกว่าเดิม5555
ReplyDeleteหรือเริ่มมีใจให้ยู แล้วนะนัส
ReplyDeleteมันไปมีตอนไหน
Deleteลืมเมียเก่าแล้วเอาน้องเฟอร์ไปแทนเถอะ
ReplyDelete