จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,105

ซีบาลเคยรับใช้องค์ชายอีธานมาก่อน

ในภายหลัง องค์ชายอีธานก่อกบฏ และปองร้ายต่ออดีตมหาจักรพรรดิฮวนเดอร์ แต่ตัวมันก็สิ้นลมตามไปในเวลาไล่เลี่ยกัน ทุกคนจึงพากันคิดว่าซีบาลคงถูกขับไล่ออกจากจักรวรรดิซาฮารันทันที

แต่มันกลับปรากฏตัวอีกครั้งพร้อมกับกลุ่มอัศวินสีชาด

นับเป็นเรื่องน่าประหลาด เหตุไฉนลูกน้องของกบฏ แผ่นดินถึงยังทำงานกับกลุ่มอัศวินใกล้ตัวเชื้อพระวงศ์

“นายก่อความผิดร้ายแรงต่อบ้านเมืองชนิดต่อให้ถูกประหารก็ไม่น่าแปลกใจ แต่กลับยังรับใช้จักรวรรดิได้อีกหรือ สงสัยเชื้อพระวงศ์คงประทับใจในฝีมือของนายมาก”

แน่นอน จักรวรรดิซาฮารันมิได้ตีแผ่เรื่องราวของแกรนมาสเตอร์ให้ทั่วโลกรับรู้ ผู้คนจึงทราบเพียงว่า องค์ชายอีธานก่อกบฏ และมหาจักรพรรดินีบาซาร่าได้ขึ้นครองบัลลังก์หลังจากจบสงคราม

ใช่แล้ว ทางวิหารยาธานก็ได้รับข่าวแบบเดียวกัน เพราะอีธานตัดขาดการติดต่อไปกลางคัน

พวกมันไม่ได้รับข้อมูลเพิ่มเติมในช่วงหลังของแผนก่อกบฏ จึงเข้าใจว่ากลุ่มอัศวินสีชาดตรงหน้าเป็นฝ่ายเดียวกับจักรวรรดิ

“ไหนมหาจักรพรรดินีประกาศว่าทุกอาณาจักรจะอาศัยร่วมกันอย่างมีความสุข ฉันเข้าใจมาตลอดว่านั่นรวมถึงการไม่แทรกแซงกองทัพอาณาจักรอื่น แต่ดูเหมือนพวกแกไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสินะ ยังคงแฝงตัวอยู่ในกองทัพชาติอื่นประหนึ่งเห็บหมัด…”

“…”

“ไม่สิ ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ จักรวรรดิแอบแทรกแซงชาติอื่นในรูปแบบเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าเดิม ไม่เห็นต่างจากวิหารยาธานตรงไหน ทำไมพวกนายไม่นับถือวิหารยาธานเป็นศาสนาประจำชาติไปเลยล่ะ”

โรสกล่าวเย้ยหยันอย่างไม่ไว้หน้า เธอไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวสิ่งใด สาวกยาธานส่วนใหญ่กำลังรวบตัวรอบผืนป่าแห่งนี้

ด้วยจำนวนเหนือกว่า การรุมจัดการอัศวินสีชาดย่อมไม่ใช่เรื่องยากเย็น จากนั้นก็เป็นการเคลื่อนทัพเข้าไปในป่าตามแผนเดิม

“อยากเย้ยหยันจักรวรรดิสักเท่าไรก็เชิญ มิได้ใส่ใจอยู่แล้ว งานของพวกเราคือ จะไม่ยอมให้ใครผ่านเข้าไปในป่าโดยเด็ดขาด”

อัศวินสีชาดคนหนึ่งชี้ปลายดาบเข้าหาโรส อักษรเหนือศีรษะเขียนไว้ว่า ‘ซูซาน’ กึ่งกลางหน้าผากปรากฏรอยแผลเป็นขนาดใหญ่

“เห…? เกิดอะไรขึ้นกับพวกแก ฉันเคยได้ยินว่าความจงรักภักดีของอัศวินสีชาดนั้นกว้างใหญ่ลึกล้ำยิ่งกว่ามหาสมุทร นั่นเป็นแค่ข่าวลือหรอกหรือ”

“เมื่อไรจะหยุดเห่าสักที พวกสวะยาธาน ถ้าอยากตายนักก็ลองก้าวขาเข้ามา”

“รอยแผลเป็นอัปลักษณ์ชะมัด แค่ได้เห็นก็จะอ้วกแล้ว”

“สรุปว่าหล่อนเลือกความตาย”

ฉึบ!

ซูซานตวัดดาบออกไปเป็นเส้นตรง การโจมตีของเธอเกิดขึ้นในพริบตา ชนิดแรงเกอร์หลายคนบนโลกตอบสนองไม่ทัน แต่สิ่งนี้ไม่เป็นปัญหากับโรส เธอทำการเสกบาเรียเพชรห่อหุ้มร่างกายภายในเวลาอันสั้น

โรสคือแรงเกอร์ระดับสุดยอด และเตรียมพร้อมต่อสู้ตลอดเวลา โดยเฉพาะหลังจากได้เห็นชื่อซูซานถูกเขียนด้วยอักษรสีทอง

อย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพการโจมตีของซูซานกลับเหนือความคาดหมาย

‘ทำลายบาเรียเพชรในดาบเดียว?’

ใช่แล้ว ดาบจากซูซานทำลายบาเรียเพชรสุดแกร่งของโรสในพริบตา

หลังจากชักดาบกลับ ซูซานรีบเหวี่ยงดาบระลอกใหม่ใส่ซูซานโดยไม่ปล่อยให้เธอพักหายใจ แต่คราวนี้บาเรียเพชรติดระยะหน่วง โรสจึงประเมินว่าตนไม่สามารถหลบหลีกหรือปัดป้องสำเร็จ ทำได้เพียงเกร็งตัวรอรับความเจ็บปวด

แต่

เคร้ง!

โฟรโด้ผู้ยืนเงียบงันข้างโรสมานาน ยามนี้ชักหอกฟาดปัดป้องดาบของโรสง่ายดาย

“คุณแพ้ทางหล่อน ให้ผมจัดการเอง”

“ตกลง”

“กระจอกอย่างแกจะหยุดฉันได้จริงหรือ”

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ซูซานเหวี่ยงดาบอย่างคล่องแคล่ว ความตั้งใจเดิมของเธอคือ เก็บกวาดสาวกยาธานตรงหน้าให้ราบคาบในดาบเดียว แต่ความจริงไม่ง่ายดายเช่นนั้น เพลงหอกของโฟรโด้อยู่ในระดับสูงส่งจนน่าตกใจ

“ข้ารับใช้?”

“ถูกต้อง เธอเองก็คงเป็นพวกหลักเดียว”

เคร้ง!

เคร้งเคร้ง! บึ้มบึ้ม! เคร้งเคร้งเคร้ง!

การต่อสู้เริ่มลุกลามเป็นวงกว้าง จากการดวลพัฒนาเป็นสงคราม โรสนำกองทัพสาวกยาธานระดับสูงหลายพันคน ช่วยระดมร่ายเวทมืดสนับสนุนโฟรโด้จากด้านหลัง

ส่วนอัศวินสีชาดคนอื่นนำทัพประจัญบานกลุ่มสาวกโดยมีซูซานคอยยื้อเวลาโฟรโด้

เป็นสงครามแบบ 20 ต่อหนึ่งพัน แต่กองอัศวินสีชาดไม่ทำให้เกียรติยศในอดีตต้องมัวหมอง การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสีชนิดไม่มีฝ่ายใดกินกันลง

‘บ้าจริง! เก่งกว่าข่าวลืออีกหรือ’

สีหน้าโรสเริ่มดำมืด เพราะอัศวินเหล่านี้ไม่เพียงชำนาญเพลงดาบอย่างเอกอุ แต่ยังมีเวทมนตร์คอยสนับสนุนในระดับน่าทึ่ง

เวทมืดและคำสาปจากฝ่ายยาธานแสดงผลได้ไม่เต็มประสิทธิภาพสักเท่าไร เนื่องจากอัศวินสีชาดทุกคนเรียนรู้เวทบัฟและเวทบาเรียคุ้มกายต่อต้านคำสาป

‘ทำไมอัศวินสีชาดถึงเชี่ยวชาญเวทมนตร์ แล้วทำไมพวกเราถึงไม่เคยรู้มาก่อน!’

โรสเริ่มผงะถอยหลัง

ในฐานะบุคคลผู้ไต่เต้ามาถึงตำแหน่งสูงด้วยฝีมือและสัญชาตญาณ ลางสังหรณ์ของเธอมักแม่นยำเสมอ

‘ช่องว่างของพลังมีมากเกินไป! บางที กว่ากองทัพหลักของศัตรูจะมาถึง ฝ่ายเราก็ล้มตายไปเกินกว่าครึ่งแล้ว’

ฝั่งยาธานยังไม่ทราบด้วยซ้ำว่า ‘เจ้านาย’ ในความหมายของซีบาลและอัศวินสีชาดเป็นใครกันแน่ ถ้าหมายถึงบุคคลระดับดยุคล่ะก็ โอกาสชนะสงครามของฝ่ายยาธานยิ่งริบหรี่

และมีอีกหนึ่งสิ่งไม่ควรถูกมองข้าม

‘ถ้าแขกพิเศษหมายถึงแมรีโรส… เจ้านายของอัศวินสีชาดต้องยิ่งใหญ่ขนาดไหน? และถ้าพวกมันเจรจากันสำเร็จ วิหารยาธานจะถูกถล่มราบคาบด้วยความร่วมมือจากแมรีโรสและอัศวินสีชาด!’

โรสร่ายเวทมืดสนับสนุนพวกพ้องขณะความคิดด้านลบจำนวนมากกำลังถาโถมสมอง

เราต้องรีบหนี

แล้วภารกิจ?

ช่างแม่งสิ!

สำหรับโรสผู้ถือครองไอเท็มดรอปสุดหายากจากภารกิจอัญเชิญจอมอสูร ความสำคัญอันดับหนึ่งคือการเอาชีวิตให้รอด

‘เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย… ฝืนสู้ต่อไปก็มีแต่จะเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์’

โรสเริ่มฉวยโอกาสหลบหนี

ถ้ารีบลงมือตอนนี้ เธอมั่นใจว่าตัวเองจะรอดพ้นจากหายนะหวุดหวิด เพราะโฟรโด้และสาวกยาธานคนอื่นกำลังเพ่งสมาธิอยู่กับกองทัพศัตรู

แต่เธอคิดผิดมหันต์

เปรี้ยง—!

“คึ่ก…!”

‘เราโดนอะไรเข้าไป มีอุกกาบาตตกลงมาจากท้องฟ้าหรือไง’

โรสถูกอัดหน้าทิ่มดิน สมองของเธอกำลังสับสนกระวนกระวายจนเผยสีหน้าประหลาดใจโดยมิอาจเก็บซ่อน

ภาพการมองเห็นมีแต่ดิน ขณะเดียวกัน หน้าจอได้กะพริบแสงสีแดงเตือนตลอดเวลา

‘เกิดอะไรขึ้นกันแน่’

ครืนนน—

เงาดำของวัตถุขนาดมหึมาขยับเข้ามาใกล้โรสทุกขณะ มองผิวเผินคล้ายภูเขาทั้งลูกกำลังเคลื่อนไหว

“…?”

เธอไม่ทราบอะไรเลย ไม่รู้ว่าตัวเองตกอยู่ในสภาพปางตายเพราะสาเหตุใด

โรสยังคงสับสนหนัก ทำได้เพียงฝืนขยับคออย่างสั่นเทาเพื่อเงยหน้ามองไปรอบตัว

แล้วเธอก็ได้เห็นเต็มสองตา

ยักษ์ใหญ่ตัวสีขาว กำลังดึงหอกยาวกลับไปถือข้างลำตัวอย่างไม่รีบร้อน

“เธอรู้ไหมว่าฉันรังเกียจคนแบบไหน”

ซิบาลกล่าวด้วยเสียงเย็นชา

ปัจจุบัน มันกำลังนั่งภายในห้องนักบินของจักรกลเวทมนตร์ไรเดอร์ส ปลายนิ้วชี้มาทางโรสพร้อมกับตะโกน

“คนเห็นแก่ตัวแบบเธอยังไงล่ะ!”

“แค่ก…!”

“เธอรู้ไหมว่ามีกี่คนต้องเดือดร้อนเพราะแผนอัญเชิญจอมอสูรขององค์ชายเบนัวต์! และทุกครั้งต้องมีเธออยู่เบื้องหลังเสมอ!”

“แค่ก! นายเป็นพ่อพระของทุกคนหรือไง ฉันก็แค่ทำภารกิจ! แค่ก! แค่เล่นไปตามเกม อึก…! จอมอสูรมีกำหนดต้องปรากฏตัวบนโลกอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว! คั่ก! ถึงไม่ใช่ฉัน แต่ใครสักคนก็ต้อง… แค่ก! แค่ก! ทำเรื่องแบบเดียวกันอยู่ดี!”

“นั่นก็อาจจะใช่ แต่ฉันมั่นใจว่าไม่มีใครหน้าด้านไปกว่าเธออีกแล้ว”

“…?”

“สมัยก่อน ขณะกิลด์โอเวอร์เกียร์ออกประกาศล่าตัวเธอ ฉันสะอิดสะเอียนทุกครั้งเมื่อได้เห็นเธอแสร้งบีบน้ำตาต่อหน้ากล้อง”

“อะไรนะ…”

“คนแบบเธอสมควรตายเยี่ยงหนูในท่อน้ำ! คนแบบเธอไม่มีสิทธิ์แสดงความเจ็บปวด เพราะเธอได้ตักตวงความสุขของตัวเองโดยแลกมากับชีวิตของผู้คนนับสิบล้าน! มีหลายคนต้องสูญเสียสิ่งสำคัญ!”

“นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง! ฉันก็แค่ทำภารกิจ! แค่เล่นเกม! ทำไมต้องรู้สึกผิดด้วย! ฉันเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง มีสิทธิ์แสดงความไม่พอใจในเวลาตัวเองเดือดร้อน”

โรสแอบดื่มโพชันพลางร่ายเวทมืด ขณะเดียวกันก็กำลังนับเลขถอยหลัง เธอรอให้ถึงเวลาจักรกลเวทมนตร์ของซีบาลหยุดทำงาน

ซีบาลแผดเสียง

“มีผู้บริสุทธิ์มากมายต้องตายเพราะภารกิจของเธอ! ไม่คิดถึงหัวอกครอบครัวคนเหล่านั้นสักนิดเลยหรือ”

“หือ…? ก็พอจะรู้นะว่าคงเจ็บปวด แต่ใครจะสนกันล่ะ! จะให้มัวใส่ใจกับความตายของ NPC ในเกมเนี่ยนะ น่าขนลุกฉิบ! นายไม่คลั่งเกมไปหน่อยหรือ เป็นโอตาคุใช่ไหม”

โรสโต้เถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เธอพยายามโน้มน้าวให้ซีบาลเชื่อว่าตนเป็นฝ่ายถูกกระทำ

ขณะเดียวกันก็แอบแสยะยิ้มมุมปาก

เธอยอมรับว่าซีบาลเหนือกว่าเพียงเพราะการมีอยู่ของ ‘จักรกลเวทมนตร์’ ในทางกลับกันจึงหมายความว่า โรสไม่เกรงกลัวซีบาลผู้ปราศจากไรเดอร์ส

ขณะเวลาของซีบาลเหลืออยู่ไม่มาก

“แบล็คโฮล!”

มนตร์ดำท่าไม้ตายของโรสถูกปลดปล่อย

กล่าวกันว่าสิ่งนี้คือสุดยอดเวทมืดทรงพลัง ไม่เพียงสร้างความเสียหายรุนแรงต่อทุกสรรพสิ่งในรัศมี แต่ยังจะสร้างดีบัฟแต่ต่างกัน 5 ชนิดใส่ทุกเป้าหมาย

ซู่ววววว—!

โรสเล็งโจมตีใส่ซีบาลอย่างแม่นยำ ห้วงมิติจุดดังกล่าวเริ่มบิดเบี้ยวประหนึ่งแผ่นกระดาษถูกขยำยับ กึ่งกลางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซีบาลและจักรกลเวทมนตร์

โรสจินตนาการว่าอีกฝ่ายต้องส่งเสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดทรมาน

แต่

ฉึบ—!

“…!?”

ยักษ์สีขาว

จักรกลเวทมนตร์ไรเดอร์สควงหอกสะบั้นเวทแบล็คโฮลจนขาดครึ่ง ซีบาลส่งยิ้มเหยียดหยันให้โรส หล่อนกำลังหน้าซีดประหนึ่งเห็นผี

“ไม่ประเมินฉันต่ำไปหน่อยหรือ”

ในวันอีธานสิ้นลม ซีบาลและหน่วยอัศวินสีชาดต่างหนีออกจากวังหลวงพร้อมกับแกรนมาสเตอร์ ขณะเดียวกัน ทุกคนก็ถูกแกรนมาสเตอร์ชักชวนให้ทำงานในฐานะผู้ติดตาม

แน่นอน ซีบาลไม่มีทางพลาดโอกาสครั้งใหญ่ของชีวิต แกรนมาสเตอร์คือหนึ่งในสุดยอดตัวตนอย่างไร้ข้อกังขา

และผลลัพธ์คือพลังในปัจจุบัน

ซีบาลพัฒนาขึ้นอย่างมากจากความช่วยเหลือของแกรนมาสเตอร์

“ด…เดี๋ยวก่อน! จ…จริงๆ แล้วฉันก็เสียใจกับครอบครัวผู้เสียหาย ถึงขั้นหลั่งน้ำตาให้กับเหยื่อทุกคน! ฉันสำนึกผิดทุกลมหายใจ! แค่ไม่กล้ายอมรับตรงๆ เพราะมันน่าละอายเกินไป”

โรสรีบร้องขอชีวิต เธอพรั่งพรูน้ำตาออกมาไม่หยุดหย่อนประหนึ่งไก่ท้องเสีย ใบหน้ากำลังโศกเศร้าเหนือพรรณนา ราวกับรู้สึกสำนึกผิดจากก้นบึ้งของหัวใจ

แต่เปล่าประโยชน์

หอกไรเดอร์สเสียบทะลวงร่างโรสพร้อมกับเปลี่ยนให้เธอกลายเป็นเศษฝุ่นละอองสีเทา

ทันใดนั้น

บึ้มมมมมมมมม—!!

เกิดระเบิดกัมปนาทโดยมีศูนย์กลางมาจากภายในผืนป่า กลิ่นอายของแรงระเบิดอัดแน่นด้วยเพลิงอัคคีและพลังอสูรเข้มข้น เผาทำลายเกินกว่าครึ่งของอาณาเขตป่าจนพินาศย่อยยับ

สีหน้าซีบาลพลันดำมืด

‘การเจรจาล้มเหลว?’

แกรนมาสเตอร์ซิกเฟรคเตอร์ ผู้เรียกตัวเองว่าเป็นร่างจุติของเจ็ดมาร ได้เปิดเผยความจริงอันน่าตกตะลึงกับซีบาลหลายเรื่อง

เป้าหมายของมันคือการพบ ‘เทพตกสวรรค์’ เพื่อร่วมมือกันป่าวประกาศให้คนทั่วโลกรับรู้ว่าเทพในยุคปัจจุบัน ‘เสื่อมทราม’ และไม่คู่ควรแก่การเคารพบูชา

แน่นอน เป้าหมายของซิกเฟรคเตอร์กลายเป็นก้างขวางคอสำคัญของเทพเสื่อมทรามและบรรดาจอมอสูรจำนวนมาก แต่มันก็ยังยืนกรานจะเผชิญหน้าศัตรูแข็งแกร่งด้วยพลังทั้งหมดของตน

จนกระทั่งแวมไพร์เคาต์เทสแมรีโรสลืมตาตื่นขึ้นจากภวังค์หลับใหล

ซิกเฟรคเตอร์คาดหวังกับแมรีโรสไว้มาก

ในเมื่อพวกมันมีเป้าหมายร่วมกันคือ ‘จัดการจอมอสูรให้หมดไปจากขุมนรก’ แกรนมาสเตอร์จึงเชื่อว่าตนสามารถชักชวนให้แมรีโรสกลายเป็นพวกเดียวกันสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม ต้องไม่ลืมว่าแวมไพร์มีรากฐานเป็นเผ่าพันธุ์อสูร เธอจะยอมร่วมมือกับร่างจุติของเจ็ดมารจริงหรือ ซิกเฟรคเตอร์เองก็กังวลกับเรื่องนี้

ทันใดนั้น เสียงซูซานดังแว่ว

“ซีบาล! ทางนี้ปล่อยให้เป็นงานพวกเรา! นายรีบไปหาท่านแกรนมาสเตอร์เร็วเข้า!”

“อะไรนะ…”

ทำไมเธอถึงไม่เลือกคนอื่น เหตุใดถึงเลือกบุคคลอ่อนแออันดับหนึ่งในหน่วยอัศวินสีชาด!

ซีบาลตัดพ้ออย่างหงุดหงิด

แต่เมื่อภารกิจลับปรากฏตรงหน้า มันกลับรีบสับเท้าอย่างเต็มกำลังเข้าป่าโดยไม่คิดชีวิต ไม่สนว่าจะลิ้นห้อยน่าเกลียดแค่ไหนก็ตาม

***

เพลิงเกรี้ยวกราดกำลังกลืนกินธรรมชาติ

ใจกลางผืนป่ามีสามบุคคลกำลังยืนเผชิญหน้าในสภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง สิ่งนี้เป็นผลจากแรงระเบิดกัมปนาทเมื่อครู่

แวมไพร์เคาต์เทส แมรีโรส

แวมไพร์มาร์ควิส เฟนเรียร์

แกรนมาสเตอร์ ซิกเฟรคเตอร์

แมรีโรสจ้องมองซิกเฟรคเตอร์ด้วยดวงตาสีเขียวมรกต

“เจ้าแข็งแกร่งมาก ทำเอาข้านึกถึงเครย์เชอร์ในวันวาน”

“ข้าไม่เหมือนกัน กายาอาจเป็นแค่มนุษย์ แต่วิญญาณของข้าไม่ใช่”

“อวดเบ่งเหลือเกิน ไม่มีใครเคยบอกหรือไงว่าไม่ควรพูดจาโอหังเกินตัว!”

“ข้าคือร่างจุติของเจ็ดมาร”

“…?”

“ข้าคือดวงวิญญาณของมารลำดับ 6 ซิก ผู้สิ้นสุดวัฏจักรเวียนว่ายตายเกิด”

“…”

“ความฝันของข้าคือการแก้แค้นเทพเสื่อมทรามทุกตน รวมถึงจอมอสูรอีกบางตน พวกมันให้ความร่วมมือกับเทพเสื่อมทราม”

“…”

“ข้าปรารถนาจะลงโทษเหล่าทวยเทพเสื่อมทรามมาตลอด พวกมันบังอาจยัดเยียดบาปให้พวกเราเจ็ดนักบุญ ข้าต้องการป่าวประกาศความจริงให้ทุกคนบนโลกได้ทราบ”

“นี่แก! หยุดพล่ามเรื่องไร้สาระได้แล้ว”

เฟนเรียร์พูดแทรก

มันมั่นใจว่าอีกฝ่ายโกหก เพราะถ้อยคำของซิกเฟรคเตอร์หลุดโลกจนยากจะเชื่อลง

แน่นอน ใครได้ยินล้วนต้องคิดเช่นนี้

ซิกเฟรคเตอร์มิได้แยแสเฟนเรียร์ มันหันไปกล่าวกับแมรีโรสด้วยสายตาขึงขัง

“การจะสานฝันของเราให้สำเร็จ จำเป็นต้องทราบตำแหน่งของเทพตกสวรรค์ และเราได้พบตำแหน่งใกล้เคียงความจริงแล้ว”

“เจ้าต้องการให้ข้าช่วยสำรวจ?”

“ถูกต้อง มิติดังกล่าวถูกก่อกวนอย่างรุนแรงจนตัวเราไม่สามารถสำรวจได้ตามลำพัง จำเป็นต้องพึ่งพาบุรุษผู้ได้รับความรักจากเทพเป็นล้นพ้น หรือไม่ก็บุคคลผู้มีพลังทัดเทียมกับจอมอสูรแถวหน้า”

“ฉันคืออย่างหลังสินะ”

แมรีโรสแสยะยิ้มอย่างสนอกสนใจ ก่อนจะซักถามโดยยอมเชื่อว่าคำพูดของซิกเฟรคเตอร์เป็นเรื่องจริง

“แล้วไม่มีคนเข้าข่ายแบบแรกบ้างหรือ”

“มีสิ”

“ใครกัน”

“เขาคือ…”

ซิกเฟรคเตอร์พลันชะงักขณะอ้าปากตอบ

เฉกเช่นแมรีโรสและเฟนเรียร์ ทั้งสามคนรีบหันไปมองในทิศทางเดียวกัน

ประตูมิติสีดำกำลังเปิดออกกึ่งกลางท้องฟ้า

กลิ่นนรกโชยหึ่งจนชวนให้อาเจียน

พวกมันทุกคนทราบทันทีว่า สิ่งนี้คือประตูนรกสำหรับเชื่อมต่อขุมนรกกับโลกกึ่งกลาง

เฟนเรียร์ตื่นตัวเป็นคนแรก

แน่นอน หากใครสักคนสามารถเปิดประตูนรกได้ดั่งใจนึก บุคคลดังกล่าวย่อมไม่ธรรมดา

‘ฝีมือใครกัน แม้แต่จอมอสูรหลักเดียวก็ยังเปิดประตูนรกได้ไม่ง่าย’

ทันใดนั้น ชื่อหนึ่งผุดขึ้นในหัวคนทั้งสามอย่างพร้อมเพรียง

“บาเอล…!!”

ผู้ปกครองสูงสุดและไร้เทียมทานแห่งนรก

สีหน้าแมรีโรสและซิกเฟรคเตอร์พลันดำมืด ส่วนใบหน้าเฟนเรียร์กำลังบิดเบี้ยวประหนึ่งถูกบังคับให้กินขี้

ขณะทั้งสามกำลังรวบรวมมานาปริมาณมหาศาลไว้รอบตัว บุคคลผู้หนึ่งปรากฏตัวท่ามกลางประตูนรกสีดำชวนขนลุก

“พวกแกเป็นใคร”

มนุษย์ผมเขียวเดินออกจากประตูมิติพลางซักถามอย่างหงุดหงิด เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแอ็กนัส

มันมองสลับไปมาระหว่างแมรีโรส เฟนเรียร์ และซิกเฟรคเตอร์ ก่อนจะแผดเสียงตะโกนด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

“นังดำนั่นอยู่ไหน! ตอบมา! ฉันยังไม่อยากเชือดพวกแกทุกคนทิ้ง”

“…ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล?”

ดวงตาแมรีโรสเริ่มลุกวาว

หนึ่งในเหตุผลของการตื่นจากภวังค์หลับใหลคราวนี้ คือการอาละวาดส่งเดชของผู้ทำพันธสัญญาบาเอล

“เฟนเรียร์ กระชากหัวใจมันออกมา จากนั้นก็ลบตราประทับของบาเอลทิ้งซะ”

***

ในเวลาเดียวกัน

ราชาโอเวอร์เกียร์ยังคงอยู่ในไรน์ฮาร์ท

“ท่านแม่ของข้าต้องการพบฝ่าบาท”

จอมปราชญ์สติกส์เข้าเฝ้ากริดและเกริ่นนำ

ชายหนุ่มแสดงสีหน้าประหลาดใจทันที เพราะมันทราบว่าดีสติกส์อายุมากแค่ไหน

“แม่นายยังไม่ตายอีกหรือ”

“…”

“ฝ่าบาท… สติกส์หมายถึงต้นไม้โลก”

ลอเอลรีบอธิบายแทนสติกส์ผู้กำลังยืนอึ้ง

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,495

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous