จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,101

“ชุดเกราะ คุรุก! ข้าเกลียด! ข้าอึดอัด!”

“ยามปรกติไม่ต้องสวม ใส่แค่ตอนสู้ก็พอ”

“…?”

เหตุใดข้าต้องสวมชุดเกราะด้วย?

แม้จะไม่ได้กล่าวสิ่งใด แต่กริดเชื่อ สายตาเทรูชานกำลังพูดเช่นนั้นออกมา

‘หมอนี่ฉลาดกว่าจู๊ดสินะ’

ชายหนุ่มอธิบายเสียงห้วน

“ห้ามประมาทคู่ต่อสู้แปลกหน้าเด็ดขาด”

“ไม่จำเป็น คุรุก! นักรบไม่ต้องสวมเกราะ! อุปกรณ์เป็นของคนขี้ขลาด!”

“ฟังบ้างสิ ไหนบอกว่าจะภักดี?”

“คนละเรื่องกัน! คุรุก!”

“…”

มัดกล้ามเนื้อบนลำตัวเทรูชาน ทั้งแกร่งและแวววาวราวกับถูกแกะสลักจากก้อนหิน กริดยืนเพ่งมองด้วยความรู้สึกเช่นนั้น โดยเฉพาะขณะอีกฝ่ายใช้ทักษะ ‘แขนเหล็ก’ เพื่อขว้างอาวุธ ประหนึ่งมัดกล้ามเนื้อได้ขยายขนาดจากเดิมราวสองเท่า

‘เป็นเหตุให้ เราตัดสินใจสร้างเกราะหนังหรือไม่ก็เกราะผ้าแทน’

แต่ผลลัพธ์กลับล้มเหลวทั้งหมด ผ้าและเครื่องหนังในมือกริด ไม่มีวัสดุชนิดใดรองรับการขยายตัวของกล้ามเนื้อเทรูชานไหว

เทคโนโลยีผ้าไม่ได้เจริญเหมือนโลกจริง ไม่มีวัสดุยืดหยุ่นขนาดนั้น เมื่อยืดถึงจุดหนึ่ง เนื้อผ้าจะถูกฉีกขาดและชำรุด กล้ามเนื้อเทรูชานได้พิสูจน์ให้ประจักษ์ในการทดสอบ

‘ไม่แปลกใจเลย ทำไมหมอนี่ถึงอึดอัด’

ไม่สิ แย่ยิ่งกว่าอึดอัดด้วยซ้ำ เสื้อผ้าเหล่านี้อาจเป็นภาระในการต่อสู้สำหรับเทรูชาน

‘คงสร้างชุดจากวัสดุทั่วไปไม่ได้ ต้องรอให้แร่ละโมบเพิ่มถึงจุดหนึ่งเสียก่อน’

ในเมื่อเป็นแร่ชนิดพิเศษ สามารถปรับความตึงผิวและแรงยืดหยุ่นได้ดังใจ แถมยังมีค่าความคงทนอนันต์ จึงไม่มีวัสดุใดเหมาะสมกว่านี้แล้ว สมกับเป็นเอกลักษณ์ของอดามันเทียมแห่งแดนสวรรค์ กริดเชื่อว่าละโมบจะเข้ากันได้ดีกับเทรูชาน แต่ปริมาณในปัจจุบันของละโมบ ยังไม่เพียงพอสำหรับสร้างชุดเกราะให้กับออร์คตัวเท่าบ้าน

อย่างไรก็ตาม ยังมีปัญหาใหญ่และสำคัญเหลืออีกหนึ่งข้อ นั่นคือเงื่อนไขการสวมใส่ของไอเท็มจากละโมบ

กริดเชื่อ หากลบคุณสมบัติของพาเฟรเนี่ยมออกไป เงื่อนไขสวมใส่ ‘กริดเท่านั้น’ ก็จะหายไปด้วย แต่ไม่มีสิ่งใดรับประกัน ว่าค้อนและทั่งมังกรคลั่งจะไม่ลบคุณสมบัติอื่นออกไปทั้งหมดในคราวเดียว

นั่นจะรวมถึงคุณสมบัติยืดหยุ่นพิเศษของแร่อดามันเทียม และถ้าเป็นเช่นนั้น ความตั้งใจของกริดก็ต้องเป็นหมัน

‘จากประสบการณ์ส่วนตัว มีความเป็นไปได้สูงมาก ว่าคุณสมบัติทั้งหมดของละโมบจะถูกลบด้วยค้อนและแร่มังกรคลั่ง ฉะนั้น เรายังไม่ควรเสี่ยงทดสอบในเร็ววัน ต้องรอให้ละโมบมีปริมาณมากพอเสียก่อน’

เหนือสิ่งอื่นใด กริดต้องปรับปรุงค้อนและทั่งมังกรคลั่งให้เป็นโฉมใหม่ก่อนทดสอบ เพราะบางที อาจมีหนทางให้เลือก ‘ลบ’ ออปชันได้ตามต้องการ

“เข้าใจแล้ว งั้นรับนี่ไป”

กริดยื่นผ้าผืนใหญ่ให้เทรูชาน

“สิ่งนี้คือกางเกงใน ถ้าไม่ใส่เกราะ อย่างน้อยก็ควรสวมมัน”

ปัจจุบัน เครื่องแต่งกายเดียวของเทรูชานคือผ้าเตี่ยวสีเหลือง ปกปิดจุดสำคัญไว้อย่างฉิวเฉียด เผยให้เห็นกล้ามก้นอล่างฉ่าง

สาวน้อยสาวใหญ่ทั่วโลกต่างพากันน้ำลายสอกับหุ่นของเทรูชาน ส่งผลให้ฝ่ายชายหลายกลุ่มออกมาเดินขบวนเคลื่อนไหว ประท้วงว่าเรือนร่างบุรุษไม่ควรถูกมองเป็นวัตถุทางเพศ

สรุปก็คือ ไม่ว่าจะกรณีใด กริดมองว่าเทรูชานควรสวมใส่กางเกงในปกปิด อย่างน้อยก็ไม่ให้อุจาดสายตา และไม่เพียงเท่านั้น กางเกงในของกริดมีประสิทธิภาพสูงเป็นพิเศษ พลังป้องกันอยู่ในเลขสองหลัก

10 หน่วย! สองหลักก็คือสองหลัก!

ดีกว่าไม่มี…

แต่กางเกงในตัวนี้อาจช่วยเทรูชานได้มากกว่าสิบหน่วย เพราะเผ่าพันธุ์ออร์คมีการคำนวณพลังป้องกันแบบเปอร์เซ็นต์

“ช่วงแรกจะคับหน่อยนะ แต่ใส่ไปนานๆ แล้วจะยืด ฉันไม่เคยสร้างกางเกงในตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน กะขนาดไม่ค่อยแม่น อีกทั้งยังต้องการให้แนบเนื้อเป็นพิเศษ”

“…”

“อ๊ะ! ไม่ต้องกลัวว่ามันจะชื้น ฉันเย็บผ้าโปร่งอีกแผ่นปิดไว้ด้านหน้า ไข่น้อยของนายเย็นสบายแน่นอน รับประกันได้เลย”

“…”

ไม่เพียงเท่านั้น กริดยังใช้เทคนิคเว้นช่องว่างเป็นระยะสำหรับระบายอากาศ จากนั้นก็นำผ้าลักษณะดังกล่าว มาซ้อนกันสองแผ่นแบบสลับฟันปลา เป็นเทคนิคการระบายอากาศขั้นสูงสุด โดยยังปกปิดเนื้อหนังมิดชิด

ชุดชั้นในของกริด ไม่เพียงมีประสิทธิภาพยอดเยี่ยม แต่ยังสวยงามและแฝงความเอาใจใส่ต่อผู้สวม

เทรูชานยืนมองชิ้นผ้าในมือด้วยสายตาประหลาดใจ ก่อนจะซักถามสงสัย

“ท่านนักรบผู้ยิ่งใหญ่ ข้าชอบกางเกงในตัวนี้มาก! คุรุก! ท่านสร้างเองหรือ?”

“มีพรสวรรค์ด้านนี้นิดหน่อย”

“…คุรุก”

ดวงตาเทรูชานเริ่มแดงก่ำ

มันถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่ห้าขวบ ย่อมไม่คุ้นชินกับการเป็นผู้รับ เทรูชานจึงซาบซึ้งเป็นพิเศษ เมื่อกริดมอบสิ่งสำคัญอย่างกางเกงในให้เป็นของขวัญ เพราะมันคือเครื่องแต่งกายสำคัญของชาวออร์ค ต้องสวมใส่ทุกวันอย่างมิอาจเลี่ยง

“ข้าจะใส่จนกว่าจะขาด คุรุก! โดยไม่ซักแม้แต่วันเดียว! คุรุก! จะดูแลเป็นอย่างดี”

“พูดบ้าอะไรของนาย? ฉันผลิตมาให้ตั้งหลายตัว ดังนั้นต้องซักให้สะอาดทุกวัน!”

“ไม่ได้! ข้าจะไม่ถอดแม้แต่ครั้งเดียว! นี่คือความจริงใจของนักรบ! คุรุก!”

“…”

ไอ้สมองกล้ามไม่ฟังเราเลย…

หากเทรูชานมีผิวหนังสีเขียวเหมือนออร์คปรกติ กริดคงเรียกมันว่า ‘เจ้ากบเขียว’

ชายหนุ่มยิ้มแห้ง ก่อนจากกางสูตรผลิตดาบใหญ่ ‘ความผิดพลาด’ วางบนโต๊ะ

สาเหตุให้กริดไม่เลือก ‘ดาบเสือขาว’ แต่คิดสร้าง ‘ความผิดพลาด’ ให้เทรูชานแทน เพราะเล่มแรกเป็นดาบหนัก ส่วนเล่มหลังเป็นดาบใหญ่ หากประเมินจากการต่อสู้ก่อนหน้า เทรูชานชำนาญอาวุธประเภทปังตอ ดังนั้น ‘ความผิดพลาด’ เล่มใหม่จากฝีมือปัจจุบันของกริด ย่อมต้องเข้ากับเทรูชานได้มากกว่า

และเหนือสิ่งอื่นใด กริดชื่นชอบความผิดพลาดเป็นพิเศษ

‘พลังโจมตีของมันสูงมาก แม้แต่ดาบรุ่นใหม่ก็เทียบไม่ติด’

ชายหนุ่มนำพิมพ์เขียวดาบเสือขาวออกมากางบนโต๊ะ อาวุธชนิดนี้ถูกออกแบบร่วมกับอริยดาบครอเกล พลังโจมตีของดาบเสือขาวเกรดยูนีคคือ 493 - 817

ถัดมาเป็นพิมพ์เขียวดาบอัสนีแห่งการบรรจุสัจธรรมฯ เกรดยูนีคจะมีพลังโจมตี 930 – 1,050 หน่วย

ส่วนความผิดพลาดเกรดยูนีค พลังโจมตีคือ 733 – 1,621 หน่วย เรียกได้ว่าแตกต่างอย่างชัดเจน โดยเฉพาะค่าพลังโจมตีสูงสุด

แต่นั่นคงเป็นการเปรียบเทียบไม่ยุติธรรมสักเท่าไร เนื่องจากธรรมชาติของดาบเสือขาวและดาบอัสนีฯ คือดาบมือเดียว ส่วนความผิดพลาดเป็นดาบใหญ่สองมือ ย่อมต้องก้าวร้าวดุดันมากกว่าเป็นทุนเดิม

แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง ความผิดพลาดถือเป็นดาบยุคเก่าและใช้วัตถุดิบคุณภาพต่ำ ไม่มีส่วนประกอบของอดามันเทียม ศิลาโลหิต ลมหายใจสัตว์เทพ หรือวัสดุจอมอสูรแม้แต่ชิ้นเดียว แถมฝีมือการตีเหล็กของกริดในสมัยนั้นก็มิอาจเทียบปัจจุบันได้

แม้จะหลายปัจจัยไม่เอื้ออำนวย แต่ความผิดพลาดกลับยังมีค่าพลังโจมตีสูง จึงควรถูกยกย่องให้เป็นหนึ่งในสุดยอดอาวุธ

ไม่ใช่ระดับน่ากลัว

แต่มันคือระดับสัตว์ประหลาด

กระนั้น ข้อเสียใหญ่ของความผิดพลาดคือ เงื่อนไขการสวมใส่ยุ่งยาก แม้จะเป็นดาบยุคโบราณ แต่กลับหาคนสวมใส่ได้เพียงหยิบมือ โดยเฉพาะผู้เล่นด้วยกันเอง

อย่างไรก็ตาม เทรูชานเป็นสุดยอดนักรบบ้ากล้าม ดาบความผิดพลาด อาวุธเน้นหนักไปทางพละกำลัง ย่อมไม่เป็นปัญหา

‘30% ของ 4,000 คือ 1,200 ดังนั้นระหว่างการต่อสู้ ค่าพละกำลังของเทรูชานจะเพิ่มขึ้นเป็น 5,200’

เราบวกเลขผิดรึเปล่า…

เมื่อเริ่มไม่มั่นใจ กริดก้มหน้ากดเครื่องคิดเลขคำนวณพลางซักถามเทรูชาน

“เทรูชาน ฉันมีอาวุธ 2 แบบให้นายเลือก ประเภทแรกคือปังตอ คงคุ้นเคยเป็นอย่างดี และประเภทหลังคือดาบใหญ่ มีพลังโจมตีมหาศาล”

“คุรุก?”

“แต่ข้อเสียคือ ดาบใหญ่จะหนักกว่ามาก เหวี่ยงได้ลำบากกว่าปังปรกติ นายอาจใช้มันไม่คล่องแคล่วเหมือนอาวุธเดิม”

“…?”

“ฉันมักสะพายดาบใหญ่เก็บไว้ข้างหลัง และสลับใช้เฉพาะยามต่อสู้เท่านั้น ต้องฝึกฝนเทคนิคการสลับอาวุธนานพอสมควร”

“ใช้งานยากขนาดนั้นเลยหรือ คุรุก!”

เทรูชานถามอย่างซื่อตรงเจือความไร้เดียงสา มันไม่เข้าใจ ว่าทำไมยอดนักรบอย่างตนถึงมีปัญหากับการเหวี่ยงดาบใหญ่

ในมุมมองเทรูชานบ้ากล้าม คำเตือนของกริดยากจะทำความเข้าใจ

“ข้าคือยอดนักรบ คุรุก! แม้แต่ต้นไม้ยักษ์ก็สามารถถอนรากและนำมาฟาดใส่ศัตรูได้! กับแค่อาวุธอย่างดาบ ข้าเหวี่ยงอะไรก็ได้ทั้งนั้น!”

“ไม่ได้ขึ้นอยู่กับพละกำลังของนาย แต่โครงสร้างและสมดุลของตัวดาบค่อนข้างเป็นปัญหา เอ่อ… ช่างเถอะ ถ้าพูดถึงขนาดนี้ ไว้ทดสอบเองคงเข้าใจ”

เมื่อกล่าวจบ กริดเทละโมบเกือบทั้งหมดลงไปในเตาหลอมร้อนระอุ แน่นอน ยังเหลือหนึ่งก้อนไว้สำหรับงอกเงยในอนาคต

“จะเริ่มสร้างละนะ”

ดวงตากริดพลันลุกวาว ขณะเดียวกันก็นำค้อนและทั่งมังกรคลั่งออกมาวาง

ไม่เหมือนกับกรณีของชุดเกราะ ถ้าเป็นการสร้างดาบผิวแข็งและทนทาน กริดสามารถลบคุณสมบัติของแร่จนเกลี้ยงได้โดยไม่กังวล

เคร้ง! เคร้ง!

หลอม

ทุบค้อน

อบคืนตัว

จุ่มน้ำ

ความเร็วในการสร้างดาบของกริด ไม่ได้สูงผิดธรรมชาติจนน่าประหลาดใจ ตรงกันข้าม ค่อนไปทางช้ากว่าช่างเหล็กปรกติด้วยซ้ำ แต่ทุกขั้นตอนผ่านการละเมียดละไมอย่างประณีต

กริดไม่ใช้วิธีลัดอย่างการหล่อด้วยพิมพ์ แต่บรรจงทุบค้อนให้โลหะเปลี่ยนรูปทรงทีละนิดอย่างมั่นคง

ด้วยเทคโนโลยีของโรงเหล็กไรน์ฮาร์ท กริดสามารถผลิตไอเท็มจำนวนมากได้ไม่ยากเย็น แต่ถ้าเป็นไอเท็มสำคัญ ชายหนุ่มยังคงต้องการสร้างด้วยมือ ส่วนหนึ่งเพื่อฝึกฝนความชำนาญ ส่วนหนึ่งหวังผลลัพธ์ ขอเพียงเพิ่มโอกาสให้ไอเท็มมีเกรดสูงขึ้นสัก 0.001% มันยอมเสียเวลาและเรี่ยวแรงลงมือทำเอง

‘เราต้องการพวกพ้องแข็งแกร่ง’

ในซาทิสฟาย คำว่า ‘สงบสุข’ เป็นเพียงภาพลวงตาจอมปลอม ระหว่างผู้เล่นกว่าสองพันล้านกำลังสนุกไปกับบรรยากาศรื่นรมย์ของเกม เนื้อเรื่องจำนวนมากได้พัฒนาเข้าใกล้บทสรุป และบางเนื้อหาเพิ่งเป็นจุดเริ่มต้น

มีเนื้อหาหลายประเภทปะปนกัน ทั้งแบบไม่สำคัญ เช่นเพื่อนบ้านข้างห้องหายตัวไปกะทันหัน ไปจนถึงเนื้อหาสุดเข้มข้น เกี่ยวพันกับวิหารยาธานและจอมอสูรชั่วร้าย

แต่มีหนึ่งสิ่งแน่ชัด จากบรรดาเรื่องราวมากมายบนโลก หลายเรื่องราวมุ่งหวังนำพาหายนะมาสู่เผ่าพันธุ์มนุษย์ อาจใช้เวลาเพียงชั่วข้ามคืน กับการเปลี่ยนให้ขอบเขตของเกม จากเดิมเคยจำกัดเฉพาะบนทวีปตะวันตก ขยายออกไปถึงทวีปตะวันออก

เพื่อการนั้น กริดต้องการพวกพ้องพึ่งพาได้เป็นจำนวนมาก และต้องการให้บุคลากรเหล่านั้นเข้มแข็งพร้อมรับมือหายนะ

มันจึงยอมปล่อยอัสโมเฟล เมอร์เซเดส และสิบวีรชนออกไปเผชิญโลกกว้าง พัฒนาตัวเองจนกลายเป็นคนใหม่

‘เมื่อทุกคนกลับมา เราเองก็ต้องกลายเป็นคนใหม่เหมือนกัน’

เคร้ง! เคร้ง!

‘ต้องหมั่นขัดเกลาสภาพแวดล้อมปัจจุบันให้พร้อมสำหรับการพัฒนา’

ทักษะลมหายใจของช่างเหล็กในตำนาน และทักษะความอดทนของช่างเหล็กในตำนาน ได้เปลี่ยนเป็นแบบติดตัว หลังจากเอาชนะแข่งตีเหล็กกับเทพเฮ็กเซเทียมาได้

เมื่อได้รับการสนับสนุนจากพลังเหล่านี้ สมาธิของกริดเข้าสู่ภาวะจดจ่อถึงขีดสุด

***

[ท่านผลิตไอเท็ม ‘ความผิดพลาดสรรเสริญยอดนักรบ’ สำเร็จ!]

“…?”

กริด ผู้กำลังดำดิ่งในห้วงสมาธิจดจ่อ พลันตื่นจากภวังค์เมื่อได้เห็นชื่อไอเท็ม

แน่นอน มันคาดหวังสุดยอดอาวุธ เพราะถึงลักษณะพิเศษของแร่จะถูกลบออก แต่อย่างน้อยพื้นฐานก็ยังเป็นอดามันเทียม

อย่างไรก็ตาม กริดไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์จะมาพร้อม ‘คำต่อท้าย’ สาเหตุเพราะ ความผิดพลาดคือไอเท็มรุ่นเก่า ถูกออกแบบตอนกริดยังมีประสบการณ์น้อย ส่งผลให้โครงสร้างและความสมดุลค่อนข้างแย่ จึงไม่เคยคิด ว่าไอเท็มบกพร่องสามารถมี ‘คำต่อท้าย’ ได้เหมือนกับไอเท็มพิเศษ

แถมยังเป็นวลีเหมาะกับเทรูชานอย่างมาก

<ความผิดพลาดสรรเสริญยอดนักรบ>

เกรด : ยูนีค (เติบโต)

ความคงทน : อนันต์

พลังโจมตี : 1,190 ~ 2,005

พลังป้องกัน : 80

* ความว่องไว +60

* มีโอกาสปัดป้องการโจมตีในอัตราต่ำ

* มีโอกาสใช้งานทักษะ ‘โจมตีห้าเท่า’ ในอัตราปานกลาง

* มีโอกาสแสดงผลเอฟเฟค ‘เฉือน’ ในอันตรายปานกลาง

* ได้รับทักษะ ‘ผ่าสองท่อน’

* ทุกการโจมตีมีโอกาสสร้างเอฟเฟค ‘ป่น’ ในอัตราสูง

* สร้างอาการ ‘หวาดกลัว’ หากศัตรูมีเลเวลต่ำกว่าผู้ใช้งานเกิน 10 ระดับ

* เพิ่มความเสียหาย 20% เมื่อ ‘เทรูชาน’ เป็นผู้สวมใส่

เป็นผลงานของช่างเหล็ก ‘กริด’ ผู้ทำให้เทพตระหนักถึงความบกพร่อง

แม้จะเป็นดาบใหญ่ แต่พลังการตัดกลับยอดเยี่ยม เนื่องจากมีรูปทรงแบบพิเศษ

โฉมหน้าคล้ายนักล่าแห่งท้องทะเล ศัตรูจะเกิดความหวาดกลัวเมื่อต้องพบเจอ บริเวณสันดาบมีร่องขนาดเล็กช่วยในการปัดป้อง

เหนือสิ่งอื่นใด ทุกส่วนประกอบของดาบถูกสร้างโดยคำนึงถึงเทรูชานโดยเฉพาะ

หากสวมใส่ เทรูชานจะรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับดาบใหญ่เล่มนี้

เงื่อนไขใช้งาน :

- เทรูชาน

- กริด

น้ำหนัก : 860

“เราแค่ขัดร่องดาบมากกว่าปรกติ…”

แต่เงื่อนไขสวมใส่กลับเปลี่ยนแปลง?

ทำไมระบบเกมถึงโกหกหน้าด้านแบบนี้?

รายละเอียดไอเท็มในส่วนของเทรูชานเต็มไปด้วยถ้อยคำไม่จริง ไม่ขอแนะนำให้เด็กอายุต่ำกว่า 19 ปีลอกเลียนแบบ กริดส่ายศีรษะพลางหันมองออกไปนอกหน้าต่าง

เป็นเวลากลางคืน ท้องฟ้ามืดสนิท

มันเริ่มทำงานตอนช่วงเย็น หมายถึง ตนใช้เวลาตีเหล็กแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น

‘…เดี๋ยวก่อน’

ทำไมตาพร่า? ขาของเรากำลังสั่นใช่ไหม?

มือสองข้างบวมพองและไร้ความรู้สึก เหงื่อไคลเย็นเฉียบเปียกชุ่มร่าง กริดรีบตรวจสอบค่าเรี่ยวแรง และพบว่าใกล้หมดลงเต็มที ชายหนุ่มหันมองรอบตัวตามสัญชาตญาณ

เทรูชานยังอยู่ในโรงเหล็ก ดวงตาของมันลึกโบ๋ แก้มซูบตอบ คล้ายกับคนป่วยใกล้ตาย

“เกิดอะไรขึ้น? นายเป็นอะไร?”

กริดเดินเข้าไปเขย่าตัวอีกฝ่ายด้วยสองมือ

“คุรุก… ท่านมิใช่นักรบผู้ยิ่งใหญ่”

เทรูชานใช้ฝ่ามือใหญ่ยักษ์ทั้งสอง คว้าข้อมือกริดไว้แนบแน่น

“ท่าน… คุรุก! มิใช่… ช่างตีเหล็กผู้ยิ่งใหญ่”

“…?”

ใบหน้ากริดเริ่มบิดเบี้ยว อากัปกิริยาของมันคล้ายคนไม่รู้ภาษาอังกฤษ ถูกชาวต่างชาติเดินเข้ามาทักบนถนน

“แต่ท่านคือ…”

เทรูชานคุกเข่าลงสองข้าง

“กริดผู้ยิ่งใหญ่”

เทรูชานไม่มีความรู้ด้านตีเหล็กแม้แต่น้อย ขณะมันเฝ้ามองกริด ความสนใจจึงมุ่งไปยังสีหน้าและแววตาเพียงอย่างเดียว มิได้สนใจเทคนิคตีเหล็กอันซับซ้อนเหมือนผู้อื่น

ระหว่างนั้น มันตื่นเต้นจนขนลุกขนพองหนแล้วหนเล่า บุคคลตรงหน้าคือราชาโอเวอร์เกียร์ หลายวันก่อนยังเป็นศัตรูห้ำหั่นเอาชีวิต แต่วันนี้กลับใส่ใจสร้างอาวุธให้ตนอย่างพิถีพิถัน ใช้เวลาทั้งหมดกว่าสองวันครึ่ง โดยไม่มีการหยุดพักหรือเสียสมาธิแม้แต่หนเดียว

เทรูชานจะไม่ลืมหัวใจอันซื่อตรงของกริด มันขอจดจำช่วงเวลาเหล่านี้ไปชั่วชีวิต

“ชุดเกราะ! คุรุก! ข้าจะสวมมันโดยไม่สนใจว่าอึดอัดแค่ไหน!”

“เรื่องนั้น…”

กริดพลันประหลาดใจ

เป็นเพราะสมญานาม ‘ราชาสหเผ่าพันธุ์’ อย่างนั้นหรือ ทำไมความสัมพันธ์กับเทรูชานถึงกลายเป็นค่าสูงสุดไปได้ ไม่เคยมีใครเพิ่มเร็วขนาดนี้มาก่อน ถือเป็นสถิติใหม่โดยแท้จริง

กริดอมยิ้มอย่างมีความสุข พลางใช้ฝ่ามือลูบไล้หน้าผากขนาดใหญ่มหึมาของเทรูชาน

“นายไม่ต้องสวมหรอก มันอึดอัดเกินไป นั่นจะทำให้หงุดหงิดโดยเปล่าประโยชน์”

“ไม่หงุดหงิด! คุรุก! ข้าจะสวมมันเอง”

“ไม่ได้ ไว้ฉันค่อยสร้างชุดเกราะตัวใหม่ให้คราวหน้า รับรองได้เลย ดีกว่าตัวนี้หลายเท่า”

“จนกว่าท่านจะสร้างตัวใหม่เสร็จ คุรุก! ข้าจะสวมเกราะตัวเก่าไปก่อน!”

“ไม่! อย่าดื้อ! ฟัง!!”

“อ…อี๋ย! เข้าใจแล้วขอรับ”

“ข…ขอโทษ ฉันใช้อารมณ์ไปหน่อย”

“คุรุก…”

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมตนถึงอารมณ์เสียใส่เทรูชาน อีกฝ่ายเจตนาดีไม่ใช่หรือ

‘เกลียดความเป็นกริดของตัวเองฉิบ’

***

ในเวลาเดียวกัน

ณ ผืนป่าแห่งหนึ่งในอาณาจักรเก๊าส์

“ป่าแห่งนี้ไม่ต้อนรับมนุษย์ ไสหัวไปซะ! ผืนป่าทั้งหมดถูกปกป้องโดยเอลฟ์!”

“ตอบฉันมา นังดำนั่นอยู่ไหน ก่อนฉันจะอารมณ์เสียและเชือดพวกแกทุกคนทิ้ง”

สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์หนึ่งกำลังเผชิญหน้ากับมนุษย์ผู้มีเส้นผมเขียว

“นังดำ…?”

“สหายเก่าของพวกแกไง ฉันต้องการซากศพของนังสุนัขตัวเมียผู้ร่วงหล่นนั่น!”

อีกแค่ก้าวเดียว

แอ็กนัส ผู้ถือครองคลาสรอง ‘อสูรชั้นสูง’ และได้รับอำนาจมหาศาล มันเหลืออีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น กับการชุบชีวิตอดีตคนรัก ให้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,490

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous