จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 991

‘แกะน้อยผู้น่าสงสาร’

ณ ห้องพักแห่งหนึ่งใกล้กับจัตุรัส

ลอเอลอาศัยความวุ่นวายลอบเข้าห้องพักและเฝ้ามองสถานการณ์อย่างเงียบงัน

มันทั้งมีความสุขและตื่นเต้น

สิ่งที่แอ็กนัสกระทำคือเหตุการณ์ในการอุดมคติของลอเอล

สูญเสียตัวตนและคลุ้มคลั่ง ตัดสัมพันธ์กับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์โดยการทำร้ายบุลเล็ตและยูเฟอมิน่า

แถมยังประกาศว่าจะไล่ฆ่าทุกคน (ผู้เล่น) จากเจ็ดอาณาจักรที่ยืนมุงรอบจัตุรัสอย่างไร้ความปรานี ไม่ว่าพวกมันจะคืนชีพใหม่สักกี่ร้อยครั้งก็ตาม

แอ็กนัสปฏิเสธความหวังดีจากโอเวอร์เกียร์ก็จริง แต่ขณะเดียวกัน ฝ่ายโอเวอร์เกียร์ก็ได้รับผลประโยชน์มหาศาลเมื่อมันไล่ฆ่าล้างบางผู้เล่นและพลเมืองเจ็ดอาณาจักรอย่างป่าเถื่อน

ไม่ผิดนักหากจะกล่าวว่า แอ็กนัสเกิดใหม่ในฐานะตัวตนอันดับหนึ่งที่คอยกำจัด ‘ศัตรู’ ตัวฉกาจให้กิลด์โอเวอร์เกียร์

‘อันดับสองและสามเป็นกริดกับเฟคเกอร์’

ลอเอลแสยะยิ้ม มันส่งเสียงกระซิบเพื่อสั่งให้ยูเฟอมิน่าและบุลเล็ตถอยกลับ

ใจจริง บุลเล็ตต้องการอยู่โน้มน้าวให้นานกว่านี้ แต่มันมิได้แสดงท่าทีขัดขืน

บุลเล็ตมองเห็นเจตนาลอเอลทะลุปรุโปร่ง ลอเอลหวังเปลี่ยนใจกลางเมืองหลวงอาณาจักรกลาเชี่ยนให้เป็นสุสานนองเลือดขนาดยักษ์

ผู้เล่น รวมถึง NPC ชาวบ้านและขุนนาง ทั้งหมดจะถูกแอ็กนัสในร่างคลั่งจำกัดทิ้งด้วยความอำมหิตโหดเหี้ยม และนั่นจะส่งผลดีต่ออาณาจักรโอเวอร์เกียร์มหาศาล

ในสายตาผู้อื่น การยืมมือบุคคลที่สามก่อความพังพินาศวุ่นวาย คงไม่ต่างอะไรกับบทบาทของตัวโกงสุดชั่วร้าย

แต่สำหรับลอเอลที่แบกรับชะตาชีวิตผู้คนนับล้านอยู่บนบ่า มันไม่สนว่าโลกจะเรียกตนว่าพระเอกหรือคนชั่ว

“…ใช้ชีวิตลำบากจังเลยนะ”

ลอเอลดื่มด่ำกับอารมณ์อันหลากหลายที่ถาโถม มันเปรยตัดพ้อกับตัวเอง

สีหน้าของลอเอลพลันเจ็บแปลบเมื่อเฝ้ามองแอ็กนัสที่กำลังคลุ้มคลั่ง ฉากดังกล่าวทำให้มันหวนนึกถึงครั้งแรกที่ได้พบกริด

จงเชื่อในตัวฉัน… นายทำเพียงหน้าที่ของนาย ที่เหลือปล่อยฉันจัดการเอง

ลอเอลไม่มีวันลืม สาเหตุหนึ่งที่กริดมาไกลได้ขนาดนี้ก็เพราะตน และอุดมการณ์ดังกล่าวยังคงแน่นหนักจวบจนปัจจุบัน

ไม่ว่าใครจะชี้นิ้วด่าท่อถึงความอำมหิต

ไม่ว่าใครจะสาปแช่งให้ไม่ได้ตายดี

‘…ทั้งหมดก็เพื่อกริดและอาณาจักรโอเวอร์เกียร์’

***

『แอ็กนัสถูกประณามอย่างหนักที่ลงมือเข่นฆ่าผู้เล่นจำนวนมากต่อหน้าคนทั้งโลก หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานผ่านไป คาดว่าแอ็กนัสคงถูกโดดเดี่ยวหนักยิ่งกว่าเดิมครับ…! 』

นั่นคือภาพบนหน้าจอทีวี

< (บทความ) กิลด์โอเวอร์เกียร์พยายามซื้อใจแอ็กนัส แต่พวกเขาทำไม่สำเร็จ! >

เป็นเพราะโอเวอร์เกียร์กังวลถึงสนธิสัญญาสงบศึกกับจักรวรรดิที่ใกล้หมดลงงั้นหรือ?

เมื่อขาดแคลนพลังรบ พวกเขาคงไม่มีทางเลือกนอกจากพยายามดึงตัวแอ็กนัส

การกระทำของโอเวอร์เกียร์ไม่มีสิ่งใดซับซ้อน สามารถวิเคราะห์หาเหตุผลสนับสนุนได้ไม่ยาก

ก่อนแอ็กนัสจะถูกกิโยตินประหาร ยูเฟอมิน่าปรากฏตัวในจังหวะเหมาะเจาะพร้อมกับ ‘ผู้เห็นเหตุการณ์’ สาวกยาธานระดับสูง ตัวตนของเธอเป็นราวกับแสงแห่งความหวังเบื้องหน้าแอ็กนัสผู้ใกล้ตาย ยูเฟอมิน่าประกาศต่อหน้าทุกคนว่า… แอ็กนัสถูกปรักปรำ

แต่ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า

ขุนนางสักขีพยานไม่แยแสหลักฐานที่ฝ่ายโอเวอร์เกียร์กล่าวอ้าง พวกมันออกคำสั่งให้กลุ่มนักล่าจำกัดเธอและบุลเล็ตโดยเร็ว

แต่ทันใดนั้น แอ็กนัสเกิดคลุ้มคลั่งและฉีกทำลายตรวนพันธนาการหลุดออกมา

มันเล็งโจมตีใส่ยูเฟอมิน่าและบุลเล็ตที่พยายามปัดเป่ามลทินให้

แอ็กนัสเป็นราวกับสิงโตไร้เขี้ยวเล็บที่หิวโหยและใกล้ตาย มันทระนงในศักดิ์ศรีจนไม่ยอมรับขวดนมที่สัตว์ป่าตัวอื่นป้อนให้

แอ็กนัสสั่งให้ลิชกระหน่ำเวทมนตร์สุดทรงพลังนานับชนิดใส่สองขุนพลโอเวอร์เกียร์โดยไร้ความปรานี

สัตว์ป่าตนดังกล่าวคลุ้มคลั่งนานกว่าหนึ่งชั่วโมงเต็ม…

…

หนังสือพิมพ์ทั่วโลกต่างตีพิมพ์บทความดังกล่าวในวันถัดมา

“ไอ้ระยำ!!”

ณ ช่วงเช้า

ยองวูกำลังเหน็ดเหนื่อยหลังจากจ๊อกกิ้ง เขาพลันขยำหนังสือพิมพ์ทิ้งด้วยโทสะโดยที่ไม่ได้อ่านจนจบ

ชายหนุ่มมิได้โมโหที่อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ต้องอับอายขายขี้หน้า แต่เป็นอารมณ์เดือดดาลซึ่งเกิดหลังทราบว่า…

ความห่วงใยของพวกพ้องถูกอีกฝ่ายโยนทิ้งโดยไม่ไยดี

‘ไอ้ระยำนั่นกล้าทำแบบนี้กับยูเฟอมิน่าและบุลเล็ต!’

ยูเฟอมิน่าจำเป็นต้องท่องทั่วทวีปเพื่อลอบขโมยเวทมนตร์จากแรงเกอร์ระดับสูง ส่งผลให้ช่วงเวลาสำหรับเก็บเลเวลของเธอน้อยกว่าคนอื่นมาก

ย่อมช่วยไม่ได้ ความแข็งแกร่งต้องแลกมาด้วยการสละบางสิ่งเสมอ นี่คือธรรมชาติของคลาส

แม้แต่ยองวูยังไม่กล้ารบกวนเวลาของเธอมากนัก เขามองยูเฟอมิน่าเป็นไพ่ตายอันดับหนึ่งซึ่งจะใช้ในยามจำเป็นเท่านั้น

แต่ยูเฟอมิน่ายอมสละเวลาอันมีค่า

เธอถ่อไปไกลถึงอาณาจักรกลาเชี่ยนเพื่อหวังช่วยล้างมลทินให้แอ็กนัส

ทว่า มันกลับไม่แยแสความห่วงใยจากเธอ ตรงกันข้าม แอ็กนัสโจมตีใส่ยูเฟอมิน่า แถมยังบดขยี้บุลเล็ตซึ่งเป็นอดีตสหายเก่าโดยไม่ลังเล

ใบหน้าของยูเฟอมิน่าและบุลเล็ตที่ตื่นตระหนกหลังจากถูกแอ็กนัสลอบโจมตีทีเผลอ ชายหนุ่มมิอาจสลัดออกไปจากใจ…

ยองวูไม่มีวันอภัยให้ไอ้บัดซบที่บังอาจทำลายไมตรีซึ่งพวกพ้องทั้งสองยื่นให้

“ทำไมแกถึงเป็นได้ขนาดนี้…”

เขาเกลียดมันตั้งแต่แรกพบหน้า ทุกครั้งที่ได้เห็นกิริยาท่าทางของแอ็กนัส ยองวูจะโมโหและหงุดหงิดเสมอ

ทั้งการแสร้งเป็นคนเสียสติ

ทั้งการหัวเราะกลบเกลื่อนอารมณ์เจ็บปวด

‘หมอนั่นแย่กว่าเราในอดีตมาก…’

เป็นบุคคลที่ปราศจากความมั่นใจโดยสิ้นเชิง ใช้ชีวิตโดยไม่เชื่อใจคนรอบข้างแม้แต่น้อย

หลังจากอาบน้ำเย็น สติยองวูเริ่มกลับมาสุขุมอีกครั้ง ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนลงบนแคปซูลและล็อกอินเข้าซาทิสฟาย ยังมีเรื่องราวอีกมากภายในเกมให้ต้องสะสาง

***

พลังอันบ้าคลั่งของชายเสียสติ

วิดีโอที่แอ็กนัสต่อสู้ตามลำพังใจกลางดินแดนศัตรูได้กลายเป็นประเด็นถกเถียงร้อนแรงไปทั่ว

เป็นฉากที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก โดยเฉพาะช่วงตน

แอ็กนัสใช้เวทมนตร์ระเบิดศีรษะเพชฌฆาต จากนั้นก็เสกซากศพให้กลายเป็นทหารโครงกระดูกเพื่อบล็อกฝนธนูซึ่งถูกระดมยิงใส่จากด้านข้าง

ทุกการกระทำล้วนสมบูรณ์แบบ แอ็กนัสกะจังหวะอัญเชิญโครงกระดูกได้แม่นยำประหนึ่งรับรู้สถานการณ์รอบตัวตลอดเวลา

ตลอดศึกอันยาวนานหนึ่งชั่วโมงเต็ม มันเชือดศัตรูทิ้งคนแล้วคนเล่าอย่างอำมหิต โครงกระดูกทหารนับร้อยนับพันถูกปลุกศพแล้วศพเล่าเพื่อทำหน้าที่เป็นโล่กำบังสรรพศาสตราที่พุ่งเข้าหาจากทุกทิศ จำนวนที่ด้อยกว่าไม่ใช่ปัจจัยเสียเปรียบแม้แต่เศษเสี้ยว

นี่คือพลังอันเหนือชั้นที่คลาสหมอผีเอื้อมถึง

ถูกต้อง… แอ็กนัสไปถึงจุดที่มันกลายเป็น ‘หนึ่งบุคคลเทียบเท่ากองทัพ’ แล้ว

“ควบคุมโครงกระดูกปลีกย่อยได้แม่นยำและเนียนตามาก… มนุษย์ทำแบบนี้ได้จริงหรือ? ขนาดครอเกลในช่วงสุดยอดยังควบคุมดาบบินสี่เล่มอย่างเต็มกลืน…”

“เห็นด้วยนะ เป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อลง สมาธิของหมอนั่นน่าทึ่งมากตลอดหนึ่งชั่วโมงเต็มของการต่อสู้”

“หมอนั่นเป็น ‘ซาวองก์ซินโดรม’ รึเปล่า? อาการผิดปรกติทางสมองที่ส่งผลให้มนุษย์ประมวลผลข้ามขีดจำกัดคนปรกติ เหมือนกับพวกที่เกิดมาอัจฉริยะทันที”

“หืม…? ก็เป็นไปได้”

“แย่ล่ะสิ คลาสหมอผีจะยิ่งแข็งแกร่งเมื่อผู้เล่นมีฝีมือควบคุมสูง แอ็กนัสจะพัฒนาไปเป็นสัตว์ประหลาดระดับไหนกัน?”

“อาจเท่ากริดก็ได้…”

ณ ห้องประชุมทั่วไปชั้นหนึ่งของวังหลวงไรน์ฮาร์ท สมาชิกโอเวอร์เกียร์กำลังจับกลุ่มสนทนาถึงพริกถึงขิงเกี่ยวกับแอ็กนัส

เฉกเช่นคนทั่วโลก พวกมันต่างทึ่งในฝีมือควบคุมที่แอ็กนัสแสดงให้เห็น

กริดพลันหงุดหงิดเมื่อเดิมผ่านและได้ยินบทสนทนาดังกล่าวเข้า

‘มีอะไรน่าชื่นชมนักรึไง?’

จนกระทั่งเสียงของโทบันดังขึ้น

“แอ็กนัสน่าทึ่งตรงไหน? ไม่เลยสักนิด ไม่ได้ใกล้เคียงกับกริด หัวหน้าพวกเราสามารถสังหารศัตรูอย่างเหี้ยมโหดในดาบเดียว ทว่า แอ็กนัสต้องพึ่งพาโครงกระดูกต่อสู้ด้วยอากัปกิริยาหัวซุกหัวซุน แค่เห็นก็สมเพชแล้ว”

“นั่นสินะ… ต่อให้มีอันเดดมากเพียงใด แต่กริดคงทำลายพวกมันทั้งหมดในดาบเดียว”

“ฮุฮุฮุ”

ต้องอย่างนั้น ฉันเจ๋งกว่าเจ้านั่นเยอะ!

…แต่เดี๋ยวนะ ใครมันจะไปทำลายอันเดดของแอ็กนัสในดาบเดียวได้ฟะ?

ช่างเถอะ

ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นหลังจากได้ยินบทสนทนาจากปากพวกพ้อง

เขาฮัมเพลงสบายใจพลางเดินตรงไปยังโรงเหล็กหลวง

***

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ในช่วงหลัง กริดสลับเข้าโรงตีเหล็กและเก็บเลเวลอย่างสม่ำเสมอ

สำหรับผู้เล่นทั่วไป การกลับเมืองระหว่างเก็บเลเวลถือเป็นเรื่องปรกติ

หลังจากสู้กับมอนสเตอร์ต่อเนื่องยาวนาน ความคงทนไอเท็มย่อมลดลง โพชั่นจะเริ่มไม่พอใช้ เป็นจุดที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ตัดสินใจใช้ม้วนคาถากลับเมือง

แต่เหตุผลกลับเมืองของกริดพิเศษกว่าคนอื่นเล็กน้อย

เขาคือช่างตีเหล็กในตำนานที่ซ่อมไอเท็มเองได้ทุกที่ทุกเวลา แถมยังมีทักษะและไอเท็มจำพวกดูดเลือดหลายชนิด สามารถเก็บเลเวลได้โดยไม่ต้องพึ่งพาโพชั่น

แล้วเขากลับมาทำไม?

คำตอบคือ เพื่อซ่อมไอเท็มให้ใครบางคน

ใช่แล้ว… ไอเท็มที่ว่าคือหมวกเหล็กซึ่งมีแว่นตาอีเธอร์เชื่อมติดอยู่ อุปกรณ์ช่วยมองเห็นสำหรับราชาเนตรมาร

เคร้ง! เคร้ง!

ขณะกริดก้มหน้าตีเหล็กสุดความสามารถ เด็กคนหนึ่งกำลังนั่งเฝ้าไม่ห่าง

เด็กผู้ชายหัวโตตัวเล็กที่รูปลักษณ์น่าเอ็นดู

มันกล่าวขึ้นขณะยังคงหลับตาปี๋

“ท่านราชาผู้ยิ่งใหญ่ที่กุมหัวใจเราด้วยไมตรีที่กว้างขวางดุจดั่งห้วงจักรวาลเอ๋ย เราละอายใจจนไม่กล้าสู้หน้าท่าน เราเสียใจที่ต้องรบกวนเวลาแสนมีค่าของท่านอยู่เสมอ”

มีน้อยคนนักที่ได้รับสิทธิ์ให้นั่งใกล้ราชาโอเวอร์เกียร์ในยามที่เขาเพ่งสมาธิตีเหล็ก

สิ่งนี้หมายความว่า เด็กน้อยซึ่งกำลังนั่งใกล้กริด หากไม่ใช่ไอ้งั่งที่ขาดกาลเทศะ ก็ต้องเป็นบุคคลสุดพิเศษสำหรับอาณาจักร

ในกรณีนี้คืออย่างหลัง

“ไม่ต้องคิดมาก ฉันต่างหากต้องขอโทษที่ช่วยเหลือได้เพียงเท่านี้”

ราชาเนตรมาร

ผู้ครอบครองพลัง ‘เนตรสามคำสาป’ ที่ถูกจารึกในตำนาน

เฉกเช่นที่กริดได้รับความเคารพยำเกรงจากทุกฝ่าย ราชาเนตรมารสมควรได้รับการปฏิบัติในระดับใกล้เคียงกัน

สองบุคคลที่มีอิทธิพลต่อทวีปกำลังนั่งสนทนาภายในโรงเหล็กหลวง เป็นภาพที่ช่างตีเหล็กน้อยคนนักจะจินตนาการออกหากไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง

“ราชาของเรา ท่านยังจำได้หรือไม่?”

ราชาเนตรมารเอ่ยปากถาม

กริดหันมองพลางเอียงคอเล็กสงสัย

เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ขึงขังมากขึ้น

“เรื่องอะไร?”

“เรื่องที่เรามีพลัง ‘ปลูกถ่าย’ เนตรมาร”

“…!”

นั่นไง!

ย้อนกลับไปวันแรกที่ได้พบราชาเนตรมาร

ราชาเนตรมารเคยเล่าให้ฟังว่า ตัวมันมีพลังปลูกถ่ายเนตรมารให้ผู้อื่นได้

คำกล่าวในครั้งนั้นทำให้กริดต้องการสานสัมพันธ์กับเผ่าเนตรมารให้แนบแน่นที่สุดทันที

ใช่แล้ว ต้นตอของไมตรีทั้งหมดเริ่มต้นจากคำพูดดังกล่าว กริดอุทิศตัวและพลังอาณาจักรเพื่อสนับสนุนเผ่าเนตรมารสุดความสามารถหนแล้วหนเล่า

ชายหนุ่มขวนขวายทุกวิถีทางเพื่อหวังซื้อใจราชาเนตรมารให้สำเร็จ

ในที่สุด เวลาที่รอคอยก็มาถึง

“จำได้สิ ถามทำไมหรือ? นายจะมอบพลังเนตรมารให้ฉันรึไง?”

“อันที่จริง เราครุ่นคิดเรื่องนี้มาตลอดนับตั้งแต่สาบานรับใช้ท่าน แต่ราชาของเราเอ๋ย ท่านเองก็น่าจะทราบดี เนตรมารไม่ได้มีเพียงผลด้านบวก มันยังเป็นคำสาปชนิดหนึ่งด้วย”

“…”

นั่นคืออีกเหตุผลที่ตัวกริดลังเลที่จะครอบครองพลังเนตรมาร

คำสาป

สิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับพร

ใช่แล้ว พลังเนตรมารที่สามารถสยบศัตรูโดยการจ้องมอง มันจะเป็นพลังที่อันตรายมากหากแสดงผลผิดที่ผิดเวลา

“มิอาจจ้องมองใบหน้าบุคคลอันเป็นที่รักได้เต็มสองตา มีโอกาสทำร้ายพวกพ้องโดยไม่ได้ตั้งใจ ต้องคอยผนึกดวงตาหนึ่งข้างไว้ตลอดเวลา พลังเนตรมารจะพร้อมภาวะโดดเดี่ยวและขีดจำกัด”

เผ่าเนตรมารต้องประสบพบเจอปัญหาดังกล่าวมานานหลายปี ราชาเนตรมารจึงไม่ต้องการฝังเนตรมารลงในดวงตากริด

แต่สาเหตุที่มันเอ่ยถึงในวันนี้ เพราะพลังเนตรมารคือสิ่งเดียวที่ราชาเนตรมารสามารถทดแทนบุญคุณให้กริดได้

ต่อให้มาพร้อมคำสาป แต่ก็ถือเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน

“อา…”

กริดไตร่ตรองอยู่นาน เขาไม่รีบร้อนมอบคำตอบ เป็นความกังวลคล้ายคลึงกับเมื่อครั้งครุ่นคิดถึงการใช้ ‘ทักษะออกแบบไอเท็ม’ ให้กับโครงกระดูกโอเวอร์เกียร์ทั้งสอง

ผ่านไปพักใหญ่

ขณะกริดคืนหมวกเหล็กแว่นอีเธอร์ที่ซ่อมเสร็จให้ราชาเนตรมาร ชายหนุ่มเอ่ยปากถาม

“เนตรมารมีทั้งหมดกี่ชนิด? ฉันเลือกพลังของตัวเองได้ไหม?”

พลังเนตรมารนั้นมีหลากหลาย ทั้งแผดเผาศัตรูด้วยเปลวเพลิง แช่แข็งทั้งเป็นด้วยไอเย็น สร้างภาพหลอน หรือแม้กระทั่งควบคุมจิตใจชั่วขณะ

หากสามารถเลือกชนิดพลัง เขาคงทำใจยอมรับผลข้างเคียงได้มากขึ้น

ราชาเนตรมารมอบคำตอบ

“เราไม่ทราบแน่ชัดว่าพลังเนตรมารมีกี่ชนิด เราไม่สามารถระบุพลังที่จะมอบให้ท่านได้ ทันทีที่ปลูกถ่ายสำเร็จ ดวงตาของท่านจะถือกำเนิดใหม่และพิจารณาพลังที่เหมาะสมด้วยตัวเอง”

หรืออีกความหมายหนึ่ง

‘สุ่มอีกแล้วหรือ…?’

สีหน้ากริดพลันขาวซีด

การรับพลังเนตรมารมั่วซั่วคงไม่ใช่เรื่องดีนัก หากมันทรงพลังเกินไปจนยากควบคุม กริดไม่มี ‘เพชรอีเธอร์’ เหลือพอจะสร้างไอเท็มสยบดวงตาตัวเอง

‘ถ้าโชคร้าย เราต้องใส่แว่นไปตลอดชีวิต’

ทันใดนั้น ชายหนุ่มพลันนึกถึง ‘ผ้าปิดตาเพชฌฆาต’ หลังจบศึกตะลุมบอนราชาอสูร กริดชื่นชอบพลังอ่านวิถีของมันมากยิ่งกว่าเก่า

‘เดี๋ยวก่อน…’

<ผ้าปิดตาเพชฌฆาต>

เกรด : ยูนีค

ความคงทน : 7/7

* ได้รับทักษะ ‘ตรวจหาจุดอ่อน’

เพชฌฆาตถูกจองจำเป็นเวลานาน แถมยังถูกบังคับให้ต้องทรมานมนุษย์จำนวนมาก มันจึงเข้าใจจุดอ่อนมนุษย์ได้ดีกว่าใคร

ผ้าปิดตาอยู่คู่กับเพชฌฆาตนานจนซึมซับทักษะตรวจหาจุดอ่อนติดตัว

เงื่อนไขการสวมใส่ : ไม่มี

น้ำหนัก : 0.1

ผ้าปิดตาเพชฌฆาตถือเป็นของไอเท็มสุดพิเศษ นอกจากจะไม่ ‘กีดขวางการมองเห็น’ มันยังแสดงจุดอ่อนและทิศทางที่ศัตรูโจมตี

ใช่แล้ว ตามคำอธิบาย มันไม่ทำให้กริดมองเห็นน้อยลงเหมือนแว่นตาอีเธอร์ ผ้าปิดตาเพชฌฆาตจะไม่ก่อความระคายเคืองทุกชนิด

ถ้าใช้ผ้าปิดตาเพชฌฆาตบดบังดวงตาข้างที่ปลูกถ่ายเนตรมารล่ะ?

เป็นไปได้แน่!

เขาไม่มีเหตุผลให้ต้องลังเลอีก

“มอบเนตรมารให้ฉัน!”

กริดใช้มือทั้งสองข้างตบบ่าราชาเนตรมารพร้อมกับตะโกนเสียงดัง

ชายหนุ่มตัดสินใจฝากความหวังครั้งใหญ่ไว้กับค่า ‘โชคดี’

มีโอกาสสูงที่ตนจะได้ครอบครองพลังเนตรมารซึ่ง ‘แข็งแกร่ง’ และ ‘มีผลเสียน้อย’

เขาหวังเช่นนั้น

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,384

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous