จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,004

สมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์ที่ประจำการภายในไบรัน ไม่มีใครสักคนที่ฆ่าทหารศัตรูสำเร็จ

กระทั่งไอเบลลินก็ไม่

การโจมตีให้โดนพาหนะบินนับว่ายากเข้าขั้นปาฏิหาริย์ แต่ถึงต่อให้โดน ความเสียหายคงไม่เกิดขึ้นเนื่องจากเกราะหนาหลายชั้นที่กริฟอนและไวเวิร์นสวม

ใช่แล้ว…

แค่ยื้อสงครามให้ข้ามวันยังทำไม่ได้

เป็นความพ่ายแพ้อย่างหมดรูปและน่าสมเพช

ถึงกระนั้น ไม่มีใครเลยสักคนที่คิดหนีหรือถอนตัว ต่อให้สถานการณ์เลวร้ายเพียงใด ทุกคนยังยืนยันปกป้องชาวเมืองจนถึงที่สุด

เหล่าแรงเกอร์ใช้ร่างกายเป็นกำบังฝนธนูและกลุ่มเวทมนตร์แทนชาวเมือง พวกมันเสียชีวิตและคืนชีพ จากนั้นก็พยายามรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุด

ข้อมูลทั้งหมดถูกส่งกลับไปยังหน่วยบัญชาการกลางที่มีลอเอลคอยควบคุม…

พวกมันเสียสละตัวเองเพื่อให้กิลด์มีโอกาสดิ้นรนมากขึ้นในสงครามภายภาคหน้า

ด้วยเหตุนี้ ลอเอลจึงมีข้อมูลเชิงลึกรวมถึงจำนวนของกองทัพอากาศจักรวรรดิโดยละเอียด

ทว่า หน่วยสนับสนุนชุดแรกที่มาถึงไบรันกลับมีกริดเพียงคนเดียว ส่งผลให้แรงเกอร์ที่ปกป้องไบรันอย่างเหน็ดเหนื่อยครึ่งค่อนวันเกิดความหงุดหงิดและโมโห

ต่อให้กริดแข็งแกร่ง แต่จะแข็งแกร่งไปกว่าทหารอากาศห้าพันนายที่นำทัพโดยราชาท้องฟ้ารีกัลเชียวหรือ?

กิลด์โอเวอร์เกียร์ พวกคุณเป็นถึงกิลด์ใหญ่ แต่กลับไม่ส่งจอมเวท นักธนู หรือแทงค์ฝีมือดีมาสนับสนุนกริดแม้แต่คนเดียว ทำไมกัน?

สงสัยลอเอลคงประเมินสถานการณ์ต่ำกว่าความเป็นจริงไปมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เหตุใดกิลด์โอเวอร์เกียร์ถึงเอาแต่พึ่งพากริดโดยไม่คิดช่วยตัวเองเลยสักครั้ง? ทั้งที่กษัตริย์มีงานยุ่งวุ่นวายให้ต้องกระทำมากมาย

แต่ขณะเดียวกัน พวกมันก็ตระหนักดีว่า ความพ่ายแพ้ที่ยับเยินเกิดจากฝ่ายป้องกันเมืองไร้ความสามารถ

แต่ละคนกำลังเผยสีหน้าผิดหวังและเจ็บแปลบ หากพวกมันเก่งพอจะยืนหยัดปกป้องไบรันด้วยลำแข้งของตัวเอง กริดคงไม่ต้องเสี่ยงชีวิตเข้าสู้ตามลำพังเช่นนี้

พวกมันต้องพึ่งพากริดในทุกเรื่อง…

สมาชิกหน่วยปกป้องไบรันทุกคนเริ่มตระหนักได้ ฝ่ายที่พวกมันควรตำหนิมากที่สุดคือตัวเอง มิใช่ลอเอล

ขณะกริดเริ่มต่อสู้กับกองทัพห้าพันตามลำพัง ทุกคนต่างเบือนหน้าหนี

ทว่า…

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

“…!”

กริดสร้างความพินาศให้กองทัพจักรวรรดิได้ตั้งแต่ทักษะแรกที่ปลดปล่อย แถมยังนำพาร่างกายที่ชุ่มเลือดปรี่เข้าหาราชาท้องฟ้าตามลำพังอย่างห้าวหาญ

เขาถูกแม่ทัพศัตรูยิงร่วงจนร่างกายกระแทกพื้นอย่างแรง สีหน้าเปี่ยมด้วยความเจ็บปวดชัดเจน แต่กริดก็ไม่ยอมแพ้

“…”

จนกระทั่งเมอร์เซเดสและปิอาโร่ปรากฏตัว นั่นคือจุดจบกองทัพศัตรูอย่างแท้จริง

“พวกเราขอโทษครับ!!”

สมาชิกโอเวอร์เกียร์เดินเข้าหากริดและก้มศีรษะลง พวกมันละอายใจจนไม่กล้าสบตา

“ขอโทษที่พวกเราไม่เคยทำประโยชน์ให้คุณได้เลยสักครั้ง…”

พวกมันตำหนิตนเองอย่างหนัก

กริดกวาดสายตามองเหล่าผู้เล่นที่แสดงสีหน้าเจ็บแค้น

“ขอโทษทำไม? ถ้าไม่มีพวกนาย ชาวเมืองคงต้องตายมากกว่านี้แน่”

“…”

“และฉันคงสู้ได้ยากมาก หากพวกนายไม่ส่งข้อมูลกองทัพอากาศไปให้ลอเอล”

“…”

“ทุกคนทำดีแล้ว ขอขอบคุณจากใจจริง”

นี่มิใช่ถ้อยคำปลอบประโลม แต่มาจากความรู้สึกก้นบึ้งของกริด

เขารู้สึกเสียใจและซาบซึ้งที่แรงเกอร์เหล่านี้ต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับข้อมูลสำคัญ

ในสายตากริด พวกมันต่างหากที่เป็นวีรบุรุษสงครามตัวจริง

เมื่อเห็นพวกพ้องยังคงไม่เงยหน้าขึ้น

ชายหนุ่มกล่าวต่อไป

“ถ้าวันนี้ยังรู้สึกว่าไม่แข็งแกร่งพอ จงเร่งพัฒนาฝีมือตัวเองซะ วันข้างหน้าต้องเป็นพลังให้ฉันได้แน่”

“พวกเราจะมีโอกาสแบบนั้นจริงหรือ?”

“มีแน่นอน”

กริดมั่นใจมาก

The Gap is Closing

คำกล่าวของประธานลิมชอลโฮเริ่มเข้าใกล้ความเป็นจริงทุกขณะ ช่องว่างระหว่างคลาสทั่วไปและคลาสลับลดลงทีละนิด

ตัวตน ‘เหนือมนุษย์’

ยิ่งผู้เล่นพัฒนาคลาสทุกหนึ่งร้อยเลเวล ทักษะและการตื่นค่าสถานะจะช่วยให้ขยับเข้าใกล้ NPC พิเศษมากขึ้น

แต่สิ่งที่ผู้เล่นได้เปรียบ NPC พิเศษคือ—กำลังคน

‘ต้องเป็นแบบนั้นแน่’

แรงเกอร์ทั้ง 25 คนที่ปกป้องไบรันอย่างสุดความสามารถ หากเทียบกับมาตรฐานโอเวอร์เกียร์ พวกมันอาจมีฝีมือปานกลางค่อนไปทางเก่ง

แต่ถ้าเทียบกับสองพันล้านทั่วโลกล่ะ?

สำหรับผู้เล่นทั่วไป แรงเกอร์เหล่านี้คือดาราดังที่หลายคนใฝ่ฝัน ทว่า พวกมันกลับเป็นเพียงกวางน้อยแสนน่ารักเมื่ออยู่ต่อหน้ากองทัพจักรวรรดิ

นี่ไม่ใช่สมดุลเกมที่ดีเลยสักนิด

จักรวรรดิ

จอมอสูร

ยังบัน

หากศัตรูเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป ความน่าสนุกของเกมจะลดลงจนผู้เล่นทยอยเลิกเล่นกันหมด ทาง SA กรุปไม่ใช่ไอ้งั่ง พวกมันย่อมชั่งน้ำหนักจุดนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว

ประธานใหญ่อย่างลิมชอลโฮไม่มีทางมองข้ามความสมดุลเกม และเพื่อการนั้น ระบบ ‘เหนือมนุษย์’ จึงถูกออกแบบไว้ตั้งแต่แรก

‘ผู้เล่นที่เปี่ยมด้วยพรสวรรค์และความพยายามจะกลายเป็นเหนือมนุษย์ได้ก่อนใคร’

กริดมั่นใจมาก ผู้เล่นเหนือมนุษย์คนแรกต้องมาจากกิลด์โอเวอร์เกียร์อย่างแน่นอน

เขาคิดเช่นนี้มาตลอด และพร่ำบอกกับพวกพ้องทุกคนมาตลอด

กริดอธิบายความเห็นของตัวเองให้สมาชิกทั้ง 25 คนของหน่วยป้องกันไบรันฟัง

แน่นอน พวกมันอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะเงยหน้ากล่าวกับกริด

“แบบนี้ไม่ยุติธรรมเลย”

“เรื่อง?”

“คุณเป็นคลาสในตำนานที่พัฒนาพลังได้ยากที่สุด แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผู้เล่นคนอื่นกลับมีพลังทัดเทียมคุณซึ่งเป็นถึงคลาสตำนาน แบบนี้ไม่ยุติธรรมกับคุณเลยสักนิด”

“หืม… ก็ไม่รู้สินะ”

กริดอมยิ้มพลางเงยหน้าเชยชมท้องฟ้ายามราตรี ดวงดาราระยิบระยับนับไม่ถ้วนกระจายตัวเต็มผืนนภา…

แต่ดวงจันทร์กลับมีเพียงหนึ่งเดียว

***

<เกราะมังกรทอง>

…

* เมื่อถูกโจมตีโดยเป้าหมายเดิมซ้ำภายในสามวินาที ความเสียหายจะลดลง 5% สะสมได้สูงสุด 30%

…

<คันศรศึกเผ่าคนยักษ์>

…

* ทุกครั้งที่โก่งคันศร ท่านจะสัมผัสถึง ‘พลังแห่งคนยักษ์’

…

อาวุธและชุดเกราะมีออปชั่นแปลกใหม่ที่กริดไม่คุ้นเคย สาเหตุเพราะ มันถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่หาพบได้ยาก

ชายหนุ่มเกิดความสนใจ เขาหวังหลอมไอเท็มทั้งสองให้เหลือเพียงวัสดุเริ่มต้นที่ใช้สร้างและโยนมันไว้ในคลัง

หากเมื่อใดที่ต้องการออปชั่นสองชนิดนี้ เขาค่อยนำมันไปสร้างไอเท็มชนิดใหม่

เมอร์เซเดสเดินเข้ามารายงานข่าวใหม่ที่ค่อนข้างน่าผิดหวัง

“จับกริฟอนได้ทั้งหมด 957ตัวและไวเวิร์นอีก 26 ตัว แต่พวกมันเป็นสัตว์ที่ถูกฝึกให้เชื่องได้ยากมาก”

ความจงรักภักดีที่มีต่อเจ้านายเดิมสูงมาก

หากม้าคุณภาพดีเปลี่ยนเจ้านายได้ยากฉันใด กริฟอนและไวเวิร์นที่มีสายพันธุ์สูงกว่าย่อมเปลี่ยนเจ้านายได้ยากฉันนั้น

เหล่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์ชำเลืองมองฝูงสัตว์ขี่ด้วยท่าทีนึกเสียดาย

“ไม่มีปัญหา ส่งไปหาเนี๊ยวมงให้หมด”

กริดฉีกยิ้มกว้าง

***

อริยหอก เรเชล

เธอคือขุนนางใหญ่ ทายาทของ ‘เดฮาเคล’ หนึ่งในวีรชนผู้ก่อตั้งจักรวรรดิซาฮารัน และยังเป็นอัศวินหอกในตำนานคนแรก

ในบรรดาเจ็ดดยุค เรเชลคือบุคคลที่ถูกนับหน้าถือตาเป็นพิเศษ เนื่องจากสายเลือดอันสูงส่งรวมถึงพรสวรรค์ที่มากล้น

แต่มีอยู่หนึ่งคน

เพื่อนสมัยเด็กเพียงคนเดียว รีกัล มันกล้าเข้าหาเธอด้วยท่าทีผ่อนคลายและไม่เสแสร้ง

บางที อาจเป็นเพราะในสายตาเรเชล รีกัลคือคนพิเศษกว่าใคร

ดังนั้น อาการกระทบกระเทือนทางจิตใจจึงรุนแรงกว่าปรกติ

“…รีกัลตายแล้วหรือ?”

เรเชลยากจะทำใจเชื่อรายงานที่ตนได้รับในยามเช้า

หลังจากบิดาเสียชีวิต รีกัลได้รับตำแหน่งเจ็ดดยุค แทนพี่ชายที่มากพรสวรรค์แต่ดันอายุสั้น

มีเพียงเรเชลที่ทราบว่า รีกัลต้องพยายามหนักเพียงใด เพื่อลบล้างข้อครหาที่คนมากมายดูแคลนว่า—ตัวมันได้เป็นเจ็ดดยุคเพียงเพราะโชคดี

เพื่อจะกลายเป็นบุคคลที่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ็ดดยุค มันทุ่มฝึกซ้อมล่วงเวลาทุกวันโดยไม่เว้นพักผ่อน ไม่เพียงเท่านั้น รีกัลยังดูแลครอบครัวทหารในตระกูลเป็นอย่างดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียให้ถูกว่าร้าย มันคือชายที่มีอนาคตเจิดจรัสรออยู่หลังจากพัฒนาตัวเองอย่างหนักหน่วง

ความเหน็ดเหนื่อยตลอดหลายปีที่ผ่านมาสมควรได้รับรางวัลตอบแทนก้อนโต

แต่กำลังจะบอกว่ารีกัลตายแล้ว?

เสียชีวิตในสงครามสงครามกับอาณาจักรเล็กที่มีประวัติศาสตร์ไม่ถึงสิบปี?

“เล่นตลกฝืดแต่เช้าเลยนะ”

น่าแปลกจัง ทำไมเราถึงเวียนหัว?

แม้จะย่างเข้าวัยสี่สิบ แต่เรเชลยังคงงดงามและอ่อนเยาว์อย่างน่าเหลือเชื่อ เธอใช้มือสางผมยาวสลวยซึ่งเป็นสัญลักษณ์ประจำตัว

เส้นผมสีทองปลายหยักศกกำลังส่องสะท้อนแสงแดดยามเช้าของวัน

สีหน้าของคนสนิทที่เข้ามารายงานข่าวยังคงเรียบเฉย มันปากปิดเงียบงัน

“เป็นเรื่องจริง… งั้นหรือ?”

เรเชลถามย้ำ เธอไม่ชอบบรรยากาศกระอักกระอ่วนเช่นนี้

“ขอรับ…”

คนสนิทย้ำคำเดิม

“แล้วกองทัพอากาศล่ะ?”

“คงต้องเรียกว่า… ถูกทำลายโดยสมบูรณ์”

“…”

ใบหน้าเรเชลเริ่มบิดเบี้ยว เธอกำลังเจ็บแปลบประหนึ่งถูกมีดกรีดแทงหัวใจ ความคิดแวบแรกคือ บุตรชายเพียงคนเดียวของรีกัล

เด็กคนนั้นเพิ่งจะมีอายุเก้าขวบเท่านั้น

มารดาด่วนจากไปไว แล้วยังต้องสูญเสียบิดาในสงครามอีก… เป็นเด็กที่เกิดมามีชะตากรรมต้องเดียวโดดเดี่ยวหรืออย่างไร

ตระกูลเกลเดอร์จะยอมให้เด็กไร้วุฒิภาวะมาเป็นผู้นำอย่างนั้นหรือ?

ไม่มีทางแน่นอน

ถึงภายในตระกูลจะยอม แต่อีกหกตระกูลใหญ่ไม่มีทางยอมรับ

ค่อนข้างแน่ชัดแล้วว่า หนึ่งในเจ็ดตระกูลใหญ่แห่งจักรวรรดิถึงคราวจบสิ้นถาวร

“น่าสมเพช ฉันบอกนายตั้งกี่หนแล้วให้รีบแต่งงานมีทายาทสืบสกุล”

เรเชลทราบดีกว่าใคร ถึงสาเหตุที่รีกัลในวัยหนุ่มไม่สนใจออกเรือนมีครอบครัว

ทว่า เนื่องด้วยกฎเหล็กของจักรวรรดิที่ห้ามตระกูลดยุคสมรสกันเอง เรเชลจึงมิอาจเปิดใจรับความรู้สึกของรีกัลได้

เมื่อหวนนึกถึงวันวานในอดีต

แววตาเรเชลพลันแฝงด้วยจิตสังหาร

“ไปกันเถอะ”

“ท่านเคาต์เทสคิดจะเข้าร่วมสงครามหรือขอรับ?”

คนสนิทเอ่ยปากถามอย่างระมัดระวัง

ทัพหอกสนธยา—หน่วยรบพิเศษระดับหัวกะทิ ถูกเลือกเฟ้นและฝึกฝนโดยเรเชล พร้อมทำสงครามเต็มรูปแบบในทุกเวลา

ทว่า เรเชลส่ายศีรษะ

เธอคือเคาต์เทสแห่งจักรวรรดิ ไม่ควรปล่อยให้อารมณ์ส่วนตัวครอบงำ

“มีบางสิ่งต้องไปทำก่อน”

อริยหอกเรเชลในชุดผ้าคลุมสะบัดพลิ้วเดินออกจากค่ายทหารด้วยสีหน้าเย็นยะเยียบ

ทันทีที่เธอปรากฏตัวด้านนอก อัศวินระดับสูงสามสิบนายกำลังตั้งแถวรอรับ

อัศวินนายหนึ่งแจ้งข่าว

“จากรายงานของสายสืบ ชายคนนั้นกลับมาถึงเมื่อคืนขอรับ”

“จงอย่าลืมว่า อีกฝ่ายมีสถานะค่อนข้างพิเศษ อย่าบังคับให้เขาอยู่ในมารยาท และอย่าได้ถือสากิริยาวาจาที่เขาแสดงออก”

“ขอรับ!”

หอกอันดับหนึ่งของทวีป คิรินัส

เรเชลใช้เวลานานหลายปีกว่าจะหาตัวพบ เธอยอมถ่อไปหาด้วยตัวเอง ไม่สนว่าสถานที่แห่งนั้นจะทุรกันดารหรือห่างไกลเพียงใด

หล่อนต้องการทราบให้ได้

ณ ปัจจุบัน ตนกับชายคนนั้น ใครกันที่แข็งแกร่งกว่า? หรือสาเหตุที่เธอยังไม่กลายเป็นตำนานสักที เพราะฝีมือด้านเพลงหอกยังด้อยกว่าคิรินัสอยู่?

ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องหาคำตอบให้ได้

***

ณ กระท่อมคิรินัส

คิรินัสกำลังให้ความสนใจกับเด็กหนุ่มมากพรสวรรค์ที่ตนติวเข้มนานแรมปี

“เริ่มเข้าถึงเคล็ดลับของดาบบินแล้วสินะ”

กระแทกออก

ฟันกวาด

แทงตรง

ท่าพื้นฐานของดาบกำลังถูกสำแดงโดยดาบบินแปดเล่มกลางอากาศ

นี่คือความอลังการของ ‘บงการดาบ’

ดาบบินทุกเล่มที่เคยฟันแทงอย่างไร้เล่ห์กล เริ่มพัฒนาเป็นดาบที่มีชีวิตชีวาและซับซ้อนมากขึ้น

หลังจากบรรลุภารกิจคิรินัสมากมาย ครอเกลภาคภูมิใจกับพัฒนาการอันก้าวกระโดดของตัวเอง

แต่คิรินัสมิได้ปลื้มใจขนาดนั้น

“นายยังเข้าไม่ถึงแก่นแท้”

“แก่นแท้คืออะไร…?”

“หัวใจสำคัญของการเข่นฆ่าศัตรูคือตัวนายเอง หาใช่ดาบที่เป็นเครื่องมือ”

“…”

ครอเกลเริ่มเข้าใจหลักการของแก่นแท้

คิรินัสเคยกล่าวไว้ว่า การเรียนกับมันไม่จำเป็นต้องละทิ้งวิชาดาบ โดยเฉพาะดาบบินที่เป็นพลังสำคัญ

ครอเกลหวนนึกถึงธรรมชาติและวัตถุประสงค์ของดาบ

ตัดสะบั้นเป้าหมาย ทุกการฟันต้องลงมือให้รวดเร็วและแม่นยำที่สุด

แต่ไหนแต่ไรมา มันมักแบ่งจิตควบคุมดาบบินพร้อมกับเป็นจำนวนมาก เท่าที่สมาธิจะรับไหว และหมั่นฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะได้ ‘แบ่งจิต’ ควบคุมดาบพร้อมกันให้ได้มากที่สุด

แต่ในวินาทีนี้ มันไม่ฝืน ‘แบ่งจิต’ ควบคุมดาบทุกเล่มพร้อมกันอีกแล้ว

สมาธิถูกรวบรวมไว้ที่ ‘ดาบหลัก’

ฉึบ!

ด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง วัตถุสีดำพุ่งผ่าหินเป็นสองซีกในพริบตา นี่คือสปีดที่มนุษย์มิอาจมองตามทัน

<บงการดาบ> Lv.2

ควบคุมดาบบินดุจดั่งแขนขา

จำนวนดาบบินที่ควบคุมได้ : 10 เล่ม

ดาบหลัก : <ดาบเสือขาววัยเยาว์>

แรกเริ่มหลังจากกลายเป็นอริยดาบและได้รับทักษะบงการดาบ ครอเกลนึกไปถึง ‘หัตถ์เทวะ’ ของกริดทันที

เฉกเช่นที่กริดใช้ฝ่ามือสี่ข้างช่วงชิงความได้เปรียบจากคู่ต่อสู้ ครอเกลเคยคิดว่า ยิ่งตนบงการดาบได้มาก ก็ยิ่งเป็นฝ่ายควบคุมสนามรบได้ง่าย ดังนั้น มันจึงฝืน ‘แบ่งจิตบังคับ’ ดาบบินทุกเล่มพร้อมกันในคราวเดียว

ทว่า นั่นคือกับดักทางจิตใจ

การควบคุมดาบหลายเล่มพร้อมกันจะไม่มีค่าอันใด หากไม่เป็นภัยคุกคามต่อศัตรู

หนทางที่ถูกต้องคือการ ‘แบ่งจิต’ ไปยังดาบทีละเล่มและสั่งการให้ซับซ้อนที่สุด เกิดประสิทธิภาพสูงสุด

ในคำอธิบายทักษะมิได้กล่าวไว้ แต่ครอเกลเรียนรู้เองในภายหลังว่า—ความเร็วโจมตีของดาบจะลดลงหากต้องบงการดาบพร้อมกันหลายเล่ม

ปัจจัยสำคัญขึ้นอยู่กับสมาธิ ณ ขณะนั้น

“อา…”

ครอเกลที่บรรลุสัจธรรมได้หวนนึกถึงการดวลแสนดุเดือดกับกริดในอดีต

จะเห็นได้ชัดว่า ครอเกลต่อสู้ได้ดีกว่ากริดเมื่อครั้งตนยังไม่มีทักษะบงการดาบ แถมยังเป็นการดวลที่สนุกและตื่นเต้นกว่า

พยายามหลบหลีกปัดป้องหัตถ์เทวะด้วยดาบหนึ่งเล่มในมือที่ตนศรัทธาเหนือสิ่งอื่นใด

ในช่วงเวลานั้น ครอเกลเป็นฝ่ายกุมความได้เปรียบเหนือกริดอย่างชัดเจน

‘บงการดาบไม่เหมาะสำหรับใช้งานตลอดศึกดวล’

ควรมองให้เป็นทักษะโจมตีชนิดหนึ่ง ต้องหาจังหวะใช้งานอย่างเหมาะสมและเฉียบขาดแม่นยำ

เมื่อทราบเช่นนี้ ตัวมันได้พัฒนาขึ้นอีกขั้น

หากเลือกเดินบนเส้นทางของมุลเลอร์ ครอเกลคงมิอาจเข้าถึงเคล็ดลับสำคัญแบบเมื่อครู่

นับว่าคิดถูกที่เลือกติดตามคิรินัส

อาจารย์ที่สามารถแลกเปลี่ยนความรู้ได้ทั้งศาสตร์ของดาบและหอก ถือเป็นที่ปรึกษาชั้นเลิศซึ่งหาจากไหนไม่ได้อีกแล้ว

คงเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่กริดมีต่อข่านกระมัง…

ขณะมันกำลังดำดิ่งในห้วงความคิด

“คิรินัส ออกมาเดี๋ยวนี้!”

กลุ่มคนส่งเสียงเอะอะด้านนอกกระท่อม

“…?”

ครอเกลรีบหันมองออกไปด้านนอก

มันพลันตกตะลึงสุดขีดเมื่อได้เห็นเรเชล

ในฐานะเจ้าแห่งข้อมูล ไม่มีทางที่ครอเกลจะไม่รู้จักเจ็ดดยุค แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่าก็คือ ฝ่ายเรเชลก็รู้จักครอเกลเช่นกัน

ตัวตนอริยดาบถือเป็นดาราดังสำหรับจักรวรรดิพอสมควร

เรเชลแสยะยิ้ม

“ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?”

หล่อนยังคงถามต่อ

“สหายรักกำลังเข้าตาจน… ไม่กลับไปช่วยจะดีหรือ?”

ครอเกลมอบคำตอบที่ไม่มีใครคาดคิด

ฟุ่บ!

อริยดาบปรี่เข้าหาหนึ่งในอัศวินของเรเชลโดยไม่รีรอ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,393

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous