จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,003

ราชาอมตะ เกล็นฮาล

ราชาสัตว์ป่า มอริส

ดยุคแห่งสุรา ดีวอส

มงกุฎทอง บาซาร่า

นี่คือเหล่าเจ็ดดยุคที่นำทหารส่วนตัวไล่ขจัดกองทัพวารีตามเส้นทางน้ำและทะเลทั่วอาณาจักร

ไม่มีการปะทะใดเกิดขึ้น นักรบหัวกะทิของเผ่าวารีถอยหนีทันทีที่ศัตรูเข้าใกล้ เหล่าดยุคล้วนมองว่าเป็นการกระทำที่สมเหตุสมผล สาเหตุเพราะ ไม่มีใครในโลกโง่พอจะเผชิญหน้ากับพวกมันโดยตรง

“ยังสบายดีกันรึเปล่า? พวกเราไม่เจอกันนานหลายปีแล้วสินะ”

จุดหมายสุดท้ายของพวกมันทั้งสี่คนคือเมืองท่าที่ชื่อ ‘กัลเลส’

กัลเลสเป็นเมืองท่าที่ใหญ่ที่สุดของจักรวรรดิ ทำรายได้ปริมาณมหาศาลในทุกเดือน แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน กษัตริย์วารี มาซง ได้นำทัพเข้าปิดท่าเรือจนการขนส่งทั้งหมดเกิดอัมพาต

มาซงเปรียบประหนึ่งท้องทะเล ไม่มีทางที่ทหารประจำกัลเลสจะต่อต้านไหว ถึงอย่างนั้น แม้แต่มาซงยังเผ่นป่าราบเมื่อทราบข่าวว่าสี่จากเจ็ดดยุคกำลังเดินทางมาเยือนกัลเลส

ราชาสัตว์ป่า มอริส มันกัดริมฝีปากด้วยสีหน้าเสียดาย

“นึกว่าจะได้ตัวกษัตริย์วารีเป็นทาสซะแล้ว เคยได้ยินมาว่า พวกเผ่าวารีนั้นต่ำทราม แต่ไม่คิดว่าแม้แต่กษัตริย์ก็ยังไร้เกียรติเช่นนี้”

“ราชาของเดรัจฉานย่อมต้องเป็นเดรัจฉาน ไม่มีเกียรติใดแต่แรกแล้ว”

“แต่ทะเลเปิดแล้วไม่ใช่หรือ? ถึงเวลามุ่งหน้าไปตลบหลังเรย์ดันทางน้ำรึยัง?”

“ยังไม่มีเรือพร้อมออกเดินทาง พวกเผ่าวารีทำลายเรือทิ้งเกือบทั้งหมด”

“ถูกพวกเดรัจฉานปั่นหัวเอาหรือ? น่าอับอายชะมัด”

“รีบร้อนไปทำไมกัน? รีกัลยึดไบรันได้แล้ว พวกเราไม่จำเป็นต้องวู่วาม”

“อีกแล้วหรือ? รีกัลยังไวเหมือนเคย”

“กองทัพอากาศตระกูลเกลเดอร์คือความภาคภูมิใจของจักรวรรดิเสมอ”

รีกัลสืบทอดตำแหน่งดยุคหลังจากบิดาของมันเสียชีวิต ตลอด 17 ปีที่ผ่านมา มันผ่านสมรภูมิในศึกใหญ่ทั้งหมด 39 ครั้ง กองทัพอากาศจักรวรรดิมักเป็นหน่วยแรกที่ยึดฐานศัตรูสำเร็จ และนั่นส่งผลให้สงครามที่เหลือเป็นไปอย่างง่ายดาย

กองทัพอากาศของตระกูลเกลเดอร์มีอัตราการรอดชีวิตของทหารที่ 100% เต็ม

หมายความว่า ตลอด 39 สงครามที่ผ่านมา กองทัพอากาศไม่เคยสูญเสียไพร่พลแม้แต่ศพเดียว สถิตินี้เกิดจากความยอดเยี่ยมของทหารอากาศทุกคนที่ถูกฝึกฝนอย่างหนัก พวกมันจะเล็งโจมตีในระดับความสูงที่ป้อมปืนศัตรูยิงไม่ถึงเสมอ ส่งผลให้อุปกรณ์ป้องกันทางอากาศกลายเป็นสิ่งไร้ค่า

“มาดื่มฉลองกันเถอะ จนกว่าเรือจะพร้อมใช้งาน ป่านนั้นรีกัลคงเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วกระมัง”

ดยุคแห่งสุรา ดีวอส มันโน้มน้าวสหายให้ร่วมร่ำสุรายินดี ดยุคอีกสามคนไม่ปฏิเสธ สำหรับพวกมัน สงครามกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ไม่ต่างจากการเล่นสนุก

นับตั้งแต่มาดราไม่อยู่ จักรวรรดิไม่เคยพ่ายสงครามแม้แต่ครั้งเดียว และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป ไม่มีเหตุให้พวกมันต้องกังวล

ยิ่งไปกว่านั้น แต่ละคนรับตำแหน่งดยุคมานานแล้ว ไม่จำเป็นต้องกระหายสงครามเพื่อสั่งสมชื่อเสียงเหมือนกับคนหนุ่มอย่างรีกัล

***

กลีบดอกไม้สีน้ำเงินนับหมื่นท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน ผสมกลมกลืนกลับเพลิงทมิฬที่ระเบิดอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ฉากเบื้องหน้างดงามเหนือคำบรรยาย

วิจิตรอลังการยิ่งกว่าพลุแสงหรือโฮโลแกรมที่เทคโนโลยีปัจจุบันแสนภาคภูมิใจ

ผู้ชมล้วนถูกมอมเมา

เมื่อคิดว่าภาพเหล่านี้กำลังจะเลือนหายไป หลายคนเกิดความเสียดาย บางคนต้องการให้กาลเวลาถูกแช่แข็งไว้

มันน่าทึ่งมากที่ทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากฝีมือผู้เล่นเพียงหนึ่งคน

『กริด…! 』

บรรดานักข่าวที่แฝงตัวในไบรันเพื่อถ่ายทำฉากเหตุการณ์สงคราม พวกมันต่างเอ่ยนามผู้เล่นคนหนึ่งอย่างพร้อมเพรียง

สถานการณ์เบื้องหน้าซับซ้อนจนยากจะเข้าใจ นี่จึงเป็นคำอธิบายเดียวที่พิธีกรสามารถเปล่งจากปาก

งานแข่งนานาชาติครั้งที่สี่ยังผ่านไปไม่ถึงสี่เดือน แต่กริดกลับยกระดับตัวเองขึ้นอีกขั้นจนไม่มีใครตามทัน

ด้วยภูมิความรู้ด้านเกมอันน้อยนิดที่ผู้บรรยายมี พวกมันย่อมมิอาจอธิบายถึงพลังอันซับซ้อนอลังการที่กริดกำลังแสดงต่อหน้าคนทั้งโลก

ฉากเบื้องหน้างดงามเกินกว่าจะบรรยายให้เห็นภาพด้วยภาษามนุษย์

『กริดปรากฏตัวขึ้น… และใช้พลังบางชนิดสร้างกลีบดอกไม้ให้กระจายตัวเต็มท้องฟ้าครับ! 』

『กริดคิดถล่มกองทัพอากาศจักรวรรดิด้วยตัวคนเดียวครับ! 』

『ฝูงกริฟอนที่เคยสยบกองทัพไบรันเกือบหมื่นภายในครึ่งวัน… ตอนนี้กำลังร่วงหล่นจากท้องฟ้าอย่างต่อเนื่องครับ! 』

『ราชาท้องฟ้า รีกัล ได้รับบาดเจ็บครับ!! 』

“สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหาร”

ฉึก—! ฉึกฉึกฉึก!!

เพียงหนึ่งวินาที… รัศมีดาบ ‘สังหาร’ เจ็ดเส้นพุ่งทะลวงใส่หน้าอกรีกัลอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้น รีกัลที่ติดมาร์คห้าขีดได้ถูกโจมตีซ้ำด้วยรัศมีดาบ ‘ทำลายล้างสังหาร’ อีกสิบเส้นซึ่งเป็นผลผสานจาก ‘สะพรั่ง’

รีกัลเคยถูกกริดสะท้อนท่า ‘ศรประกาศิต’ จนได้รับบาดเจ็บหนัก เมื่อถูกการโจมตีหลายชนิดถาโถมเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง ไม่มีทางที่มันจะหลบพ้นทั้งหมด

<สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหาร>

ผสานวิชาดาบสี่ชนิดเป็นหนึ่ง

* ปลดปล่อยรัศมีดาบ ‘สังหาร’ เจ็ดเส้นรวดภายในหนึ่งวินาที แต่ละเส้นรุนแรง 1,850% และมีโอกาส ‘ปลดอาวุธ’ รวมถึงแสดงอาการผิดปรกติ ‘เลือดออก’ และ ‘สิ้นหวัง’

* หากเป้าหมายติดมาร์ค จะทำการสร้างรัศมีดาบ ‘ทำลายล้าง’ จำนวนสองเส้นต่อหนึ่งมาร์ค ความรุนแรงแต่ละเส้นคือ 961% ของพลังโจมตีกายภาพ + 10% พลังเวท และมองข้ามพลังป้องกันศัตรู 65%

เงื่อนไขใช้งาน : สวมใส่อาวุธประเภทดาบ

ทรัพยากรที่ใช้ : ปราณดาบ 400 หน่วย

ระยะหน่วงหลังใช้ : 1 ชั่วโมง

แต่ไหนแต่ไร สองวิชาดาบพื้นฐานที่กริดชอบเป็นพิเศษคือ ‘ร่ายรำ’ และ ‘สังหาร’ เขาเคยพิสูจน์ให้เห็นถึงอานุภาพความรุนแรงของ ‘ร่ายรำสังหาร’ มาแล้วหลายครั้งในอดีต และเมื่อต้องเลือกผสานวิชาดาบสี่ชนิด จึงค่อนข้างแน่นอนว่ากริดต้องใส่ ‘ร่ายรำสังหาร’ เข้าไปเป็นส่วนประกอบ

ส่วนวิชาดาบอีกสองชนิด กริดเลือกใช้ ‘สะพรั่ง’ สำหรับเอฟเฟคสร้างกลีบดอก และ ‘ทำลายล้าง’ สำหรับเอฟเฟคมองข้ามพลังป้องกัน

กริดสร้างวิชาดาบใหม่โดยมีต้นแบบจาก คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร—วิชาดาบผสานสี่ชนิดซึ่งได้รับจากพรเทพธิดาในอดีต

สำหรับกริด คลื่นทำลายล้างฯ เป็นทักษะที่ยังมีข้อบกพร่องอยู่มาก ท่าแทงสังหารเจ็ดครั้งต้องเล็งด้วยตัวเอง และความรุนแรงจะลดลงจาก ‘สังหาร’ ปรกติถึง 300%

แถมยังมีเงื่อนไขต้องโจมตีให้โดนอย่างน้อยสามครั้งเพื่อให้เกิดเอฟเฟค ‘คลื่น’ และ ‘ทำลายล้าง’ ตามมา

แต่สำหรับท่าไม้ตายใหม่อย่าง ‘สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหาร’ นั้น ท่าแทงสังหารทั้งเจ็ดครั้งจะไม่ถูกลดความรุนแรงลง แถมยังปลดปล่อยครบเจ็ดเส้นภายในหนึ่งวินาที

ไม่เพียงเท่านั้น ผลของสะพรั่งและทำลายล้างจะทวีคูณความรุนแรงตามจำนวนมาร์คที่ศัตรูได้รับก่อนหน้า

ข้อดีอีกอย่างหนึ่งคือ มันมีระยะหน่วงที่สั้นกว่าคลื่นร่ายรำทำลายล้างสังหารมาก แถมยังมีระยะเวลารำดาบที่สั้นลงจากเดิม

ระยะหน่วงคลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหารคือสามชั่วโมง แต่สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหารนั้นเพียงหนึ่งชั่วโมง

กริดชื่นชอบการที่รัศมีดาบสังหารทั้งเจ็ดเส้นถูกปลดปล่อยภายในหนึ่งวินาทีอย่างมาก เพราะเขาจะปิดบัญชีศัตรูได้รวดเร็วกว่าคลื่นทำลายล้างฯ ที่ต้องเล็งแทงเองให้ครบเจ็ดครั้ง

ต่อให้ศัตรูไม่ได้รับมาร์คห้าขีดก่อนหน้า แต่ในมุมมองกริด สะพรั่งทำลายล้างฯ คือทักษะที่มีประสิทธิภาพสูงกว่า คลื่นทำลายล้างฯ

และเมื่อเอฟเฟค ‘ปลดอาวุธ’ ทำงาน เป้าหมายจะไม่ได้รับผลจากอุปกรณ์สวมใส่บริเวณที่ถูกโจมตีไปชั่วขณะ

[เป้าหมายได้รับความเสียหาย 1,250,900]

[เป้าหมายได้รับความเสียหาย 1,199,320]

[เป้าหมายได้รับความเสียหาย 1,301,010]

[เพลิงทมิฬแสดงผล…]

[เป้าหมายได้รับความเสียหาย 699,000]

[เป้าหมายได้รับความเสียหาย 679,300]

[เป้าหมายได้รับความเสียหาย 730,950]

[ความเสียหายรวมทั้งหมด 16,409,200!!]

“…!!”

รีกัลถูกดาบสังหารแทงเจ็ดครั้งรวด แถมยังถูกเส้นดาบทำลายล้างเข้าไปอีกสิบกลีบ มันไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงร้อง

สิ่งเดียวที่ทำได้คือ กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรงยิ่งกว่าเมื่อครั้งถูกสะท้อนศรประกาศิตใส่

“แฮ่ก… แฮ่ก…”

ทักษะโจมตีฉับพลันและทรงพลังย่อมสิ้นเปลืองพลังกายในปริมาณมาก กริดสัมผัสได้ทันที หลังจากสะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหารถูกปลดปล่อย ค่าเรี่ยวแรงของตนลดฮวบจนน่าตกใจ

ปัจจุบัน หลอดพลังชีวิตของรีกัลยังเหลือมากถึง 20%

‘คิดว่าฆ่าได้แล้วซะอีก…’

ไอ้บัดซบนี่ถึกทนชะมัด

กริดเรียงหน้าปลดปล่อยคอมโบสุดทรงพลังที่คิดค้นขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่อง และรีกัลก็โดนเข้าไปอย่างจัง แถมมันได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของตัวเองด้วย

ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะยังเหลือพลังชีวิตมากขนาดนี้

เหนือสิ่งอื่นใด กริดยังไม่ลืมความจริงอันน่าเจ็บปวดที่ว่า รีกัลคือเจ็ดดยุคที่อ่อนแอที่สุด เมื่อเทียบกับเลเวลของเรเชลและลิมิตแล้ว เลเวลของมันจะต่ำกว่าเจ็ดดยุคที่เหลือหลายสิบระดับ

แต่หากในทางสงคราม จุดอ่อนของรีกัลจะถูกชดเชยด้วยการลอบยิงจากมุมสูงเหนือระยะป้อมปืน ฝีมือในการรบของมันจึงไม่ด้อยกว่าเจ็ดดยุคคนอื่น

ด้วยเหตุนี้ กริดจึงเล่นงานจุดอ่อนรีกัลโดยการเข้าประชิดตัว แต่เขากลับไม่สามารถดับลมหายใจมันได้ในหนึ่งคอมโบใหญ่

ถูกต้อง

“อัลเลนติก้า!!”

ศัตรูตรงหน้าอ่อนแอที่สุดแล้ว…

ในวินาทีที่รีกัลตะโกนเรียกชื่อมหาไวเวิร์น หลอดพลังชีวิตของมันพลันเด้งกลับไปเป็น 60% อีกครั้ง

กลับกัน… พลังชีวิตไวเวิร์นเหือดหายไปบางส่วน

นี่คือการซิงโครไนซ์ของคลาสนักขับ พลังชีวิตของไวเวิร์นและรีกัลจะถูกนำมาเฉลี่ยและหารแบ่งอย่างเท่าเทียม

‘เอ็งเป็นบอสดันเจี้ยนรึไง!’

สิ่งใดคือจุดอ่อนสำคัญของ NPC พิเศษ?

คำตอบคือ ค่าพลังชีวิตที่ต่ำกว่าบอสใหญ่เนื่องจากเป็น ‘เผ่ามนุษย์’ แต่รีกัลกลับกลบจุดอ่อนดังกล่าวด้วยการซิงโครไนซ์ไวเวิร์น

ไม่ต่างจากมอนสเตอร์บอสเลยสักนิด

‘เจ็ดดยุค…’

ระดับพวกมันสูงกว่าที่กริดคิดไว้

หลังจากได้ครอบครองสมญานามมหาจอมดาบจากเคลย์เชอร์ กริดอาจไม่มั่นใจว่าดวลชนะห้าเสาหลักไหว แต่ถ้าเป็นเจ็ดดยุค เขามีความเชื่อมั่นพอสมควร

นัยน์ตาชายหนุ่มเริ่มสั่นระริก

ฟุ่บ—

วัตถุขนาดใหญ่อย่างกำลังพุ่งเข้าหาด้วยความเร็วสูงพร้อมกับส่งเสียงคำรามกึกก้อง

เทคนิคธนูของรีกัลและจิสึกะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ของจิสึกะเน้นไปในด้านความเงียบเชียบ ไร้สุ้มเสียง และลบตัวตน

แต่ของรีกัลจะร้องคำรามและอัดแน่นด้วยพลังทำลายมหาศาล

ฉึก—!!

[ได้รับบาดเจ็บ 14,500 หน่วย]

[ถูกแรงกระแทกทรงพลัง ได้รับอาการ ‘ชะงัก’ ชั่วคราว]

[ต้านทาน]

แน่นอน ธนูที่ถูกยิงในระยะใกล้ย่อมเจ็บบัดซบ เจ็บมากกว่าถูกยิงจากระยะไกล

เมื่อพลังชีวิตลดต่ำลงเหลือเพียง 30% กริดเริ่มเสียการทรงตัว ในเวลาเดียวกัน รีกัลได้ง้างคันธนูยาวสองเมตรของมันไปด้านหลังอีกครั้ง

มันไม่คิดปล่อยให้กริดได้พักหายใจ

นี่คือสัญชาตญาณที่เกิดจากความกลัว

กริดแข็งแกร่งเกินกว่าจะเป็นกษัตริย์อาณาจักรเล็กที่ถูกมองข้าม

ฟุ่บ—!

ปลายศรพุ่งออกจากคันธนู

และเป็นการส่งสัญญาณในเวลาเดียวกัน

ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!!

ซู่วซู่วซู่วซู่วซู่วซู่วซู่วซู่ว!!

กองทัพนับพันที่บินลอยด้านหลังรีกัลต่างลงมือโจมตีใส่กริดด้วยธนู หอก และเวทมนตร์

『อ๊ะ…! 』

เสียงบรรยายจากสถานีทั่วโลกถึงกับขาดห้วงไปชั่วขณะ กองทัพจักรวรรดิรุมโจมตีใส่กริดด้วยทุกสิ่งทุกอย่างจนท่วมท้นท้องฟ้ายามราตรี

เป็นการยากที่จะหลบพ้นหรือปัดป้องได้หมด และถ้าก่อปาฏิหาริย์ไม่สำเร็จ ความตายของกริดก็จะถูกรับประกัน

หลังจากบัฟอมตะทำงาน กริดจะมีเวลายื้อลมหายใจได้เพียงห้าวินาที ก่อนจะเข้าสู่จุดจบที่ไร้ทางหนีโดยสิ้นเชิง

ถึงพิธีกรจะไม่กล่าวออกมา แต่ผู้ชมทางบ้านก็พอจะคาดเดาผลลัพธ์ได้เอง

เช่นเดียวกับสมาชิกและทหารโอเวอร์เกียร์ที่ยืนมองจากด้านล่าง

หัวหน้าของพวกมัน

ราชาของพวกมัน

…กำลังจะตาย

ชาวเมืองส่งเสียงโหยหวนด้วยสีหน้าเจ็บแปลบ สมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างพากันเบือนหน้าหนี

มีเพียงคนเดียว

ในยามที่เสียเปรียบและตกที่นั่งลำบาก

มีเพียงตัวกริดเท่านั้นที่ยังอมยิ้มมุมปาก

“กำลังรออยู่เลย”

ราชาท้องฟ้า รีกัล มันโด่งดังด้านฝีมือการรบมากกว่าฝีมือการดวล

กริดรอคอยมาตลอด… รอให้รีกัลออกคำสั่งโจมตีกับทหารด้านหลัง

กองทัพอากาศหลายพันนาย

กริดรอฉวยโอกาสที่พวกมันลงมือโจมตีอย่างพร้อมเพรียงตามระเบียบวินัยของทหารที่ถูกฝึกอย่างหนัก

ไอ้พวกระยำที่บังอาจทำให้เมืองของตนต้องแปดเปื้อน…

“พลังบีเลียล ราชินีแห่งการตบตาฯ”

ซู่วว—

ลำตัวกริดพลันสั่นวูบวาบก่อนจะแยกออกเป็นสองร่าง

จากด้านบน

ฉึก—!

ศรจากรีกัลพุ่งปักร่างกริด

ซู่ววว—

กายาราชาโอเวอร์เกียร์เริ่มแตกตัวเป็นสามและสี่ร่างตามลำดับ

ด้วยสมญานามกษัตริย์คนแรก บาเรียคุ้มกายสีส้มถูกสร้างขึ้น และด้วยพลังทีราเม็ทจากอักขระ พลังชีวิตฟื้นฟูกลับคืนทันที 30%

แต่นั่นยังไม่พอ

ห่าฝนธนูและเวทมนตร์ยังคงอันแน่นเต็มท้องฟ้า ทั้งหมดมีเป้าหมายเดียวคือกริด กองทัพอากาศจะไม่เลิกระดมยิงจนกว่าจะได้รับคำสั่งหยุด

รีกัลโก่งง้างคันธนูอีกครั้ง

ในตอนนี้เอง…

“วังวนสะพรั่ง”

กริด ‘สี่คน’ ลงมือใช้งานวังวนสะพรั่งในจังหวะไล่เลี่ยกัน ชายหนุ่มหวังสะท้อนพายุการโจมตีที่โปรยลงจากฟากฟ้าให้ได้มากที่สุด

กริดยังจำได้ดี เมื่อครั้งที่แพ็กม่าดวลกับเครย์เชอร์ ชายคนนั้นใช้สายตา ‘เล็ง’ มาร์คหอกศักดิ์สิทธิ์จำนวนหลายร้อยของเคลย์เชอร์และสะท้อนกลับไป ถึงจะไม่ทั้งหมด แต่ก็มากพอจะทำให้เคลย์เชอร์ต้องกางบาเรียป้องกัน

สำหรับกริด เขาทำแบบนั้นไม่ได้

แม้กระสุนเวทมนตร์และธนูจะช้ากว่าฝูงหอกศักดิ์สิทธิ์ของเคลย์เชอร์มาก แต่กริดไม่เก่งกาจพอจะ ‘เล็ง’ มาร์คทุกการโจมตีที่พุ่งเข้าหา

ไม่เพียงฝีมือจะด้อยกว่าแพ็กม่าที่เหนือมนุษย์ ทว่า ปัญหาสำคัญของกริดคือระยะการมองเห็นที่คับแคบเกินไป

นั่นคือสาเหตุที่กริดต้องเปิดใช้งานอักขระความมืด พลังบีเลียล เพื่อสร้างร่างลวงตาให้ได้รับขอบเขตการมองเห็นที่มากขึ้น

กริดสี่ร่างถูกการโจมตีหลายพันเส้นเต็มท้องฟ้าถาโถมเข้าใส่

ถึงจะมีมุมมองที่เพิ่มขึ้นจากร่างแยกแล้ว แต่กริดกลับยังมาร์คเป้าหมายได้เพียงไม่กี่ร้อยเท่านั้น

เมื่อเทียบกับแพ็กม่า ชายหนุ่มยังห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบอยู่มาก

กลีบดอกไม้หลายร้อยเริ่มผุดจากความว่างเปล่า พวกมันหยุดนิ่งกลางอากาศและหมุนวนรอบตัวเองด้วยความเร็วเชื่องช้า หากไม่ตั้งใจมองจะไม่เห็นว่ากำลังหมุนอยู่

กลีบดอกสีน้ำเงินหลายร้อยส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางแสงจันทร์โดยมีกริดเป็นจุดศูนย์กลาง

ซู่วว—

ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!!

ห่าฝนธนูรวมถึงกระสุนเวทมนตร์จำนวนมาก พุ่งปะทะวังวนกลีบดอกนับร้อยและย้อนกลับหาเจ้าของ

“…!”

เป็นภาพที่แสนอัศจรรย์

เมื่อถูกอาวุธของตัวเองคืนสนอง การระดมยิงจากกองทัพจักรวรรดิมีอันต้องชะงักไป

ฉึก! ฉึกฉึกฉึก!

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

ผืนนภาส่งเสียงคร่ำครวญ ความพินาศย่อยยับกำลังท่วมท้นท้องฟ้า

ชายหนุ่มถูกฝนศรและกลุ่มเวทที่สะท้อนกลับไม่หมดปะทะร่าง กายาร่วงโรยหล่นพื้นประหนึ่งวิหคปีกหัก

เฉกเช่นทหารจักรวรรดิบัดซบเหนือท้องฟ้า พวกมันกว่าหลายร้อยชีวิตถูกการโจมตีของตัวเองพุ่งทะลวงจนมีอันต้องแปรเปลี่ยนเป็นแสงสีเทา

กล้องถ่ายภาพแทบทุกตัวกำลังสั่นไหวจนผู้ชมจวนเจียนสำรอก

= …

ผู้ชมกว่าร้อยล้านทั่วโลกต่างนิ่งเงียบเป็นเป่าสาก

กริด ผู้เล่นเพียงหนึ่งคน รบกับกองทัพอากาศจักรวรรดิสุดเกรียงไกรและสร้างความฉิบหายให้พวกมันเหนือพรรณนา

พลังที่สามารถสะท้อนการระดมยิงจากกองทัพศัตรู มันเป็นสิ่งที่เกินขอบเขตจินตนาการมนุษย์ไปไกลมาก

ไม่มีใครเข้าใจหลักการและทักษะที่กริดใช้

ไม่สิ พวกมันไม่สนอีกแล้ว ขอเพียงได้รับชมการต่อสู้สุดสนุกตื่นเต้นก็เพียงพอ ความชื่นชมผุดขึ้นจากก้นบึ้งหัวใจโดยไม่รู้ตัว

[ตำนานจะไม่ตายโดยง่าย…]

ประกันชีวิตอมตะห้าวินาที

นั่นคือข้อความระบบสุดท้ายหลังจากร่างกริดหล่นกระแทกพื้น

‘ชิ… ดันใช้วังวนสะพรั่งทันแค่สามร่าง’

เป็นเรื่องยากที่จะสลับร่างจนครบและใช้ทักษะที่ซับซ้อนอย่างวังวนสะพรั่งให้สมบูรณ์

ในร่างสุดท้าย ขณะกำลังปลดปล่อยวังวนสะพรั่ง การถล่มของศัตรูได้พุ่งสัมผัสร่างก่อนทักษะถูกใช้งาน การสะท้อนจึงไม่เกิดขึ้น

กริดตัดพ้อในความบกพร่องของตัวเอง

แต่หากมองจากมุมคนนอก เรื่องราวจะออกมาตรงกันข้าม สิ่งที่ชายหนุ่มกระทำลงไป มันทั้งยอดเยี่ยมและน่าเหลือเชื่อ

ใบหน้าขาวเนียนของรีกัลที่เคยเยือกเย็นและโอหังมาตลอด ยามนี้มีอันต้องแดงก่ำอย่างเดือดดาลปนอาฆาตแค้น

“แก… แกนะแก!!”

กริฟอน ไวเวิร์น รวมถึงทหารอากาศที่เติบโตภายใต้การดูแลประคบประหงมอย่างดีจากตระกูลเกลเดอร์

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันเคยเผชิญความสูญเสียร้ายแรงเช่นนี้สักครั้งหรือไม่?

คำตอบคือไม่

ณ วันนี้ เป็นหนแรกที่รีกัลได้เห็นคนของมันกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทรมาน เป็นหนแรกที่มันได้เห็นกองทัพพินาศย่อยยับต่อหน้า

เพียงชั่วอึดใจ

ทหารหายไปเกือบพันนาย…

“แกนะแก…! แค่ฆ่าแกคงไม่พอ… ฉันจะเอาชีวิตประชาชนของแกไปด้วย!!”

รีกัลที่กำลังเดือดดาลได้ควักศรห้าดอกออกมาง้างเตรียมยิง พลังเวททั้งหมดที่เหลือถูกบรรจุลงไปอย่างเข้มข้น

มันหวังทำลายราชาโอเวอร์เกียร์และชาวเมืองไบรันทุกคนให้ราบคาบในคราเดียว

ทันใดนั้น เสียงตะโกนอันแหบพร่าของกริดดังกังวานไปทั่วบริเวณ

“อัญเชิญอัศวิน”

“…!?”

ใบหน้าที่เคยแดงก่ำของรีกัลพลันขาวซีดประหนึ่งโทสะเมื่อครู่เป็นเรื่องโกหก

มันยกเลิกการชาร์จพลังเวทลงลูกธนูทันที นี่คือสัญชาตญาณอัตโนมัติของร่างกาย

สาเหตุเพราะ สองบุคคลที่ตอบรับคำอัญเชิญของราชาโอเวอร์เกียร์นั้น เป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่จนมันต้องพิจารณาสถานการณ์โดยรวมใหม่

บางที การเหลือเวทมนตร์ไว้หนีคงดีกว่าสู้จนตัวตายที่นี่

“เป็นไปไม่ได้…”

หลังจากรีกัลเห็นหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีปรากฏตัวข้างกายกริด นัยน์ตาและท่อนแขนเกิดอาการสั่นระริกอย่างหยุดไม่อยู่

หนึ่งข่าวที่รู้กันทั่วอาณาจักรคือ อัศวินลำดับหนึ่ง เมอร์เซเดส ถูกฝ่าบาทมหาจักรพรรดิขับไล่และกลายเป็นอัศวินประจำตัวราชาโอเวอร์เกียร์เรียบร้อยแล้ว

…แต่กับอีกคน มันไม่เคยนึกถึงมาก่อน

ชายคนนี้ก็เป็นอัศวินของราชาโอเวอร์เกียร์ด้วยหรือ?

ไม่สิ ทำไมเขาถึงยังมีชีวิตอยู่?

“ซ…เซอร์ปิอาโร่!”

รีกัลเปล่งเสียงสั่นเครือ

“ไม่เจอกันนาน… การที่นายสวมเกราะมังกรทองเช่นนี้ย่อมหมายความว่า… บิดาของนายตายไปแล้วสินะ”

ปิอาโร่ทักทาย

เมื่อสิ้นเสียง สีหน้ารีกัลพลันดำมืด ร่างกายชะงักค้างราวกับจิตวิญญาณกำลังหลุดลอย

“แต่อีกไม่นาน… นายก็จะได้ไปหาพ่อในนรกแล้ว”

ฟ้าววว—

ปัจจุบัน รีกัลกำลังลอยสูงจากพื้นราวแปดร้อยเมตร ทว่า เหนือศีรษะด้านบนกลับปรากฏเงาดำของวัตถุปริศนาขนาดใหญ่ปกคลุม บดบังกระทั่งแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง

เมื่อเงยมองขึ้นมอง มันได้พบกับครกยักษ์

“ชิ!”

อันตรายเกินไป

ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นสิ่งใด แต่รีกัลไม่คิดเสี่ยงรับซึ่งหน้า หากโดนเข้าไปอาจถึงแก่ความตาย

ความรักตัวกลัวตายกำลังครอบงำโดยสมบูรณ์ รีกัลรีบกระชากบังเหียนอัลเลนติก้าสุดแรง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องหลบครกยักษ์ให้พ้น ซึ่งมหาไวเวิร์นมีความเร็วพอจะทำเช่นนั้น

ทว่า

“ตรงนี้ห้ามผ่าน”

เมอร์เซเดสพร้อมปีกสีเงินคู่หนึ่งกำลังลอยตัวขวางทางไว้

“เมอร์เซเดส! นังคนทรยศ!!”

กองทัพอากาศตะกูลเกลเดอร์ พวกมันขึ้นชื่อว่าแข็งแกร่งเพราะทำสงครามในระดับความสูงเหนือระยะป้อมปืนศัตรูเสมอ

แต่หากเก่งกาจเช่นนั้นจริง แล้วเหตุใดถึงไม่นำพาชัยชนะในสงครามอาณาจักรลูบาน่า?

คำตอบง่ายมาก

พวกจะมันอ่อนแอทันทีหากต้องเผชิญ ‘เหนือมนุษย์’ อย่างมาดรา กองทัพอากาศอาจโจมตีได้ฝ่ายเดียวจากมุมสูง แต่ถ้าลงมาเหยียบพื้นดินไม่ได้ เมืองดังกล่าวจะไม่มีวันถูกยึดครอง

ทัพปกป้องไบรันก่อนหน้ามีเพียงไอเบลลินและจู๊ดซึ่งไม่แข็งแกร่งพอจะกำราบกองทัพอากาศบนภาคพื้นดิน

แต่หลังจาก ‘เหนือมนุษย์’ กริดมาถึง กระแสสงครามได้พลิกกลับอย่างชัดเจน เพียงปลดปล่อยไม่กี่ทักษะ ความฉิบหายได้มาเยือนกองทัพอากาศไร้พ่ายสุดแสนโอหัง

ย้อนกลับไปราวร้อยปีก่อน กองทัพอากาศตะกูลเกลเดอร์เคยถูกราชาไร้พ่าย ‘มาดรา’ บดขยี้จนเสียผู้เสียคน พวกมันจึงถอนตัวจากศึกลูบาน่านับแต่นั้น

เมื่อต้องเผชิญอัศวินในตำนานเมอร์เซเดสที่ติดปีก ความได้เปรียบในการบินจึงไม่มีอยู่อีกต่อไป

ฟ้าวววว—

พายุปราณดาบสีเงินฉีกกระชากร่างรีกัลและอัลเลนติก้าไปพร้อมกัน

พลังทำลายเทียบเท่าวิชาดาบของกริด แต่โจมตีได้ต่อเนื่องและกินเวลานานกว่ามาก แถมยังมีวิถีเฉียบคมเล็งทะลวงจุดตายแม่นยำ

เปรี้ยง—

รีกัลเสียหลักร่วงหล่นเมื่อถูกครกยักษ์กระแทกใส่จากด้านบน

ในเวลาเดียวกัน กองทัพอากาศเกินกว่าครึ่งถูกครกบดขยี้ร่างอย่างโหดเหี้ยม พวกมันมีชะตาต้องตายคาที่ แสงสีเทาผุดขึ้นต้นแล้วต้นเล่า

“ท่านรีกัล!!”

ทหารที่รอดพ้นจากรัศมีครก รวมถึงเอิร์ลบารอน พวกมันไม่ยอมทิ้งเจ้านายและหนีไป ทั้งหมดรีบร่อนลงพื้นเพื่อดูใจรีกัลที่ร่างนอนแผ่กับพื้นในสภาพปางตาย

กริดเผยรอยยิ้มขื่นขม

เขาต้องการให้พวกมันหนีไปมากกว่า เพื่อที่ตนจะได้ฆ่าทิ้งโดยไม่ต้องลังเล โทษฐานที่ทำตัวปอดแหกและทิ้งเจ้านายไว้ด้านหลัง

“ท่านดยุค!! ท่านดยุค!!!!”

ทหารเหล่านี้คือสัญลักษณ์ความซื่อสัตย์

ทั้งที่รู้ว่าต้องตาย แต่ไม่มีใครเสียดายชีวิตแม้แต่คนเดียว ทุกคนรีบร่อนลงบนดินแดนศัตรูเพื่อมาอยู่ข้างกายรีกัลในวาระสุดท้าย

ในทางกลยุทธ์ ถือเป็นการเสียสละที่โง่เขลาและไม่เกิดประโยชน์อันใด

“แค่ก…!”

รีกัลถูกทำให้ปางตายด้วยความร่วมมือของอัศวินและชาวนาในตำนาน ชีวิตของมันจบลงแล้ว ลำแสงสีเทาซึ่งเป็นสัญลักษณ์ความตายกำลังโอบล้อมรอบตัว

“ซ…เซอร์ปิอาโร่ ได้โปรด…”

มันต้องการขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย

แต่น่าเสียดายที่เวลาไม่เพียงพอ

ถึงกระนั้น ทุกคนก็พอจะเดาความปรารถนาของมันออก จากแววตาที่แสดงให้เห็นในวาระสุดท้ายของชีวิต

รีกัลต้องการให้ทหารทุกคนได้รับการละเว้นชีวิต ได้กลับไปหาครอบครัวที่บ้านเกิดอย่างปลอดภัย

‘ปิอาโร่… คุณคือวีรบุรุษของพวกเราทุกคนมาตลอด’

นั่นคงเป็นสิ่งที่มันต้องการกล่าว

“ฝ่าบาทเพคะ… จัดการกับทหารที่เหลืออย่างไรดี?”

เมอร์เซเดสถามแทนปิอาโร่ด้วยสีหน้าขึงขัง

กริดจ้องมองเข้าไปในดวงตาทหารจักรวรรดิที่เหลือทุกคน พวกมีอารมณ์แตกต่างกันไป ทั้งโมโห หวาดกลัว สับสน รวมถึงอาฆาตแค้น

ชายหนุ่มออกคำสั่ง

“ฆ่าทิ้งให้หมด ส่วนกริฟอนและไวเวิร์น จับมัดไว้ให้ได้มากที่สุด”

“เพคะ”

หากกริดต้องการไว้ชีวิตพวกมันแต่แรก เขาคงไม่ใช้วิชาดาบราชาไร้พ่ายหรือการอัญเชิญปิอาโร่แน่

ต้องไม่มีใครสักคนที่รอดกลับไป

นี่คือสงคราม มิใช่สนามเด็กเล่น ถ้าไอ้ระยำหน้าไหนบังอาจปองร้ายชาวเมืองและทรัพย์สินแสนมีค่าของตน ถือว่ามันผู้นั้นได้เตรียมใจตายไว้แล้ว

แถมยัง

“…”

กริดชำเลืองมองรูปปั้นของข่านที่ถูกทำลายด้วยสีหน้าเจ็บแปลบ

ทันใดนั้น ข้อความระบบจำนวนมากแสดงเรียงต่อกันไม่ขาดสาย

[ดยุคแห่งจักรวรรดิ ราชาท้องฟ้า รีกัล ถูกท่านสังหาร]

[เป็นความสำเร็จที่ไม่เคยมีผู้ใดทำได้มาก่อน]

[ค่าชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 2,000 แต้ม]

[เลเวลเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ]

[ท่านได้รับ ‘เกราะมังกรทอง’ สมบัติประจำตระกูลเกลเดอร์]

[ท่านได้รับ ‘คันศรศึกเผ่าคนยักษ์’ สมบัติประจำตระกูลเกลเดอร์]

[อัศวินของท่าน ‘จู๊ด’ สัมผัสประสบการณ์ต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมจนเกิดการพัฒนา แต้มสถานะขีดจำกัดสูงสุดเพิ่มขึ้น]

[ท่านเริ่มเข้าใจหลักการของระบบ ‘ตำนาน’ ‘เหนือมนุษย์’ และ ‘บารมี’ มากขึ้น]

[ท่านได้รับความสามารถใหม่]

[นับแต่นี้ไป ‘ระบบความสำเร็จ’ ซึ่งเป็นรากฐานของระบบ ‘สมญานาม’ จะไม่เพียงส่งผลถึงท่าน แต่ยังส่งผลต่ออัศวินของท่านด้วย]

[อัศวินของท่าน ‘จู๊ด’ ได้รับความสำเร็จ ‘อัศวินผู้ภักดี’]

[อัศวินของท่าน ‘จู๊ด’ ได้รับความสำเร็จ ‘เปลวเพลิงที่ไม่มีวันดับมอด’]

[อัศวินของท่าน ‘จู๊ด’ ได้รับความสำเร็จ ‘ปาฏิหาริย์แห่งสนามรบ’]

[อัศวินของท่าน ‘เมอร์เซเดส’ ได้รับความสำเร็จ ‘สังหารเจ็ดดยุค’]

[อัศวินของท่าน ‘ปิอาโร่’ ได้รับความสำเร็จ ‘สังหารเจ็ดดยุค’]

“…ปิอาโร่ ฉันขอโทษ”

“ฝ่าบาทอย่าได้กล่าวเช่นนั้น”

ปิอาโร่ยืนโค้งคำนับนอบน้อม

เมอร์เซเดสยืนเคียงข้างกริดด้วยสีหน้าสุขุม

ส่วนจู๊ดที่เพิ่งได้สติกลับมา มันรีบเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อมองหาของกิน

กริดถูกรายล้อมด้วยอัศวินทั้งสามคนที่เริ่มสั่งสม ‘บารมี’ และสร้างชื่อเสียงในสงคราม

ชายหนุ่มกวาดสายตามองรอบไบรันที่ได้รับอิสระกลับคืนมาอีกครั้ง

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,393

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous