จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,002

รีกัล ราชาท้องฟ้า คลาสของมันคือนักขับ และอาวุธคู่กายคือธนูใหญ่ยาวกว่าสองเมตร

ด้วยฝีมือธนูอันยอดเยี่ยม ระยะหวังผลสังหารจึงไกลถึง 300 เมตร รีกัลถนัดการซุ่มหลังหารเหยื่อบนหลังมหาไวเวิร์นเก่าแก่นาม 'อัลเลนติก้า' เป้าหมายที่มันเล็งยิงมักมีอายุไม่ยืนยาวนัก

แต่สถานการณ์ปัจจุบัน ตรงข้ามกับความถนัดของมันอย่างสุดกู่

เปรี้ยง!

เปรี้ยง!!

รีกัลกำลังต่อสู้บนพื้นดิน มันสูญเสียพลังคลาสนักขับที่เป็นจุดเด่น โซ่ในมือมิใช่อาวุธสำหรับโจมตี แต่เป็นอุปกรณ์ไว้ฝึกฝูงไวเวิร์นให้เชื่อง

เมื่อเผชิญหน้าพายุกำปั้นจากจู๊ด มันจึงเสียเปรียบในทุกประตู

เปรี้ยง-

เกิดเสียงสนั่นทุกครั้งที่ปลายหมัดจู๊ดปะทะบางสิ่ง คลื่นกระแทกฟุ้งกระจาย ผืนดินใต้เท้าสั่นสะเทือน ประหนึ่งโลกกำลังเชิญเผชิญภัยธรรมชาติร้ายแรง

ทหารจักรวรรดิต่างพากันกลืนน้ำลายที่เหือดแห้ง เหล่าแรงเกอร์โอเวอร์เกียร์เริ่มมองเห็นแสงแห่งความหวัง

เมื่อกำปั้นจู๊ดเข้าเป้ามากขึ้น เริ่มมีทหารจักรวรรดิบางนายกระสับกระส่าย

"ท่านดยุค ให้พวกเราช่วยไหมขอรับ? "

รองแม่ทัพ 'เอิร์ลบารอน' มันมิอาจเก็บซ่อนความกังวล จึงเอ่ยปากถามด้วยสีหน้าดำมืด ภายในใจพร้อมสั่งให้กองทัพครึ่งหมื่นเข้าถล่มอีกฝ่าย

รีกัลรีบยกมือห้ามไว้ มันส่ายศีรษะ

"ฉันขอสนุกอีกสักหน่อย อยากเห็นศักยภาพที่แท้จริงของหมู่ป่าคลั่งตัวนี้"ขณะรีกัลส่งเสียงสนทนา

ฟุ้บ-

ฟุ้บ-

มันโยกตัวหลบพลางตวัดแส้ในมือตอบโต้ โดยเน้นเล็งไปที่กำปั้นซ้ายเป็นพิเศษ

ทันใดนั้น

เพี้ยะ!

"อึก! "

หลังมือซ้ายจู๊ดถูกแส้ฟาดใส่

รีกัลเล็งโจมตีใส่มือขวาต่อทันที

แส้เริงระบำของรีกัลกำลังตวัดวูบวาบแหวกอากาศ ความเจ็บปวดจากมือซ้ายเริ่มแล่นไปทั่วร่างจู๊ดประหนึ่งถูกเหล็กหนึ่งตันฟาดใส่ เพียงไม่นาน มือซ้ายเริ่มออกอาการบวมปูดรีกัลแสยะยิ้ม

"แส้ในมือฉันคือของวิเศษที่ถูกออกแบบเพื่อฝึกไวเวิร์นโดยเฉพาะ แม้แต่เกล็ดที่หนาและแข็งยังถูกทะลวงผ่านโดยง่ายดาย นับประสาอะไรกับผิวหนังแสนบอบบางของมนุษย์ ความเจ็บปวดเหนือพรรณนาจะกัดกินร่างกายและจิตใจแก"

มันยกมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่อ

"แต่แกอึดกว่าที่คิด ยิ่งเห็นก็ยิ่งชอบ"

"ไปตายซะ! "

จู๊ดเปรียบประหนึ่งสัตว์ป่าที่กำลังบาดเจ็บหนัก มันไม่สนความทรมานที่แล่นเข้าร่าง มือซ้ายคว้าปลายแส้แน่นถนัด

"ฮะอะ! แกหลบไม่พ้นหรอก... เอ๋? "

รีกัลที่กำลังฟาดแส้เล่นอย่างสนุกสนาน มันพลันผงะเมื่ออีกฝ่ายกระทำในสิ่งที่ไม่คาดฝัน

ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าใช้มือเปล่าคว้าแส้ฝึกไวเวิร์นรีกัลมิอาจดึงแส้ในมือกลับ และไม่เพียงเท่านั้น มือซ้ายจู๊ดที่บวมป่องกลับยังหลงเหลือพละกำลังอีกมหาศาล

จู๊ดออกแรงกระชากแส้เข้าหาตัว

ฟ้าว!

ภาพการมองเห็นซ้ายขวาของรีกัลกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง เบื้องหน้าคือจู๊ดที่ประเคนหมัดขวาพุ่งสวนกลับมา

เปรี้ยง!

กำปั้นขวาที่เปี่ยมด้วยมัดกล้ามเนื้อ ปะทะใสใบหน้ารีกัลเข้าอย่างจัง

" ..!! "

แทบไม่มีใครอยากเชื่อ

หนึ่งในเจ็ดดยุคของจักรวรรดิ สัญลักษณ์แห่งพลังอำนาจและความแข็งแกร่งกำลังเสียท่าให้กับอัศวินนิรนามเพียงหนึ่งคน

โดยเฉพาะทหารของรีกัล ไม่มีเคยใครจินตนาการภาพเช่นนี้ออก

แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้น

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง-!

กำปั้นจัดปะทะใบหน้ารีกัลเต็มเหนี่ยวอีกหลายครั้ง อาจก่อให้เกิดเสียงสนั่นหวั่นไหวประหนึ่งฟ้าถล่ม ทว่า เสียงปะทะนั้นคล้ายคลึงกับการนำค้อนเหล็กทุบใส่หน้าผาหิน ใบหน้ารีกัลไม่ปรากฏบาดแผล ไม่ฟกช้ำดำเขียว ไม่มีกระทั่งรอยขนแมวหรืออีกนัยหนึ่งก็คือ กายารีกัลทนทานเหนือกว่าค่าพลังโจมตีของจู๊ด

"โอ้! "

"ท่านดยุค...."

ทหารทัพจักรวรรดิแสดงสีหน้าโล่งใจ หลายคนส่งเสียงเชียร์อย่างมีชีวิตชีวาแต่ก็เพียงชั่วครู่เช่นกัน

เปรี้ยง!

มือซ้ายจู๊ดสลัดปลายแส้ทิ้ง

ท้องรีกัลถูกชกซ้ำอีกหนึ่งหมัด

"คึ...! "

สีหน้ามันพลันบิดเบี้ยวเป็นหนแรก ถึงขั้นหลุดครางเสียงค่อย ตรามังกรทองบริเวณหน้าอก สัญลักษณ์ของ 'ราชาท้องฟ้า' เกิดการบิดงอเล็กน้อย

"ฉัน! จะฆ่าแก!! "

จู๊ดคำรามอย่างฮึกเหิม ปัจจุบัน แขนซ้ายที่ฟื้นฟูกลับมาอีกครั้งจากผลของทักษะถูกฉาบด้วยสีดำสนิทแวววาวคล้ายกับโลหะเคลือบ

ผัวะ!

ผัวะ! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

หนึ่งหมัด สองหมัด สามหมัด สี่หมัด

"อั่ก! "

ร่างกายรีกัลเริ่มโซซัดโซเซ โลหิตสีแดงตำพุ่งทะลักออกจากปาก

"เป็นไปไม่ได้! "

เอิร์ลบารอน รองแม่ทัพอากาศ มันเฝ้ามองการต่อสู้อย่างสุขุมอยู่นาน แต่ยามนี้เริ่มเกิดความกระวนกระวายใจ หัวสมองเตรียมสั่งให้กองทัพจักรวรรดิเข้าบดขยี้จู๊ดทั่วโลกอินเทอร์เน็ตกำลังโกลาหล

= สุดยอด! ฉี่แทบราด... เกิดอะไรขึ้นกับมือซ้ายของจู๊ด? เป็นพลังแบบไหนกัน?

= เหลือเชื่อ! ฉันเคยได้ยินมาว่า แม้แต่ท็อปแรงเกอร์ก็มิอาจสร้างรอยขีดข่วนให้เจ็ดดยุคได้ แต่เบ๊ของกริดกลับซัดเอาซัดเอา...

= โอเวอร์เกียร์จงเจริญ~

= NPC ชื่อจู๊ดคือหนึ่งในสี่ราชันสวรรค์ของกริดใช่ไหม?

= คิดว่างั้นนะ

= จู๊ดเป็นคลาสนักรบ แต่ราชันสวรรค์ประกอบด้วย ชาวนา อัศวิน นักดาบ และตัวแทงค์

= หือ? หมายความว่า.... ทั้งที่จู๊ดยังไม่ถึงขั้นสี่ราชันสวรรค์ แต่กลับถล่มเจ็ดดยุคได้ราบคาบแล้วหรือ?

= ต้องเป็นพลังโอเวอร์เกียร์แน่: หมอนั่นสวมอะไรไว้ที่มือซ้าย?

= ฉันกำลังจะย้ายไปเป็นพลเมืองโอเวอร์เกียร์ ถ้าหากพวกนายไม่ชอบหน้าจักรวรรดิเพียงเข้ากิลด์โอเวอร์เกียร์ก็จะได้สู้กับจักรวรรดิสมใจ สามารถส่งใบสมัครได้ที่กริด

= มีคำถาม ฉันอยากครอบครอง NPC มาก ต้องใช้วิธีไหนถึงจะมี NPC แบบกริด? เพราะต่อให้ทิ่มค่าความสัมพันธ์ถึงสูงสุด แต่พวกเขาก็ไม่กลายเป็นบริวารอยู่ดี หรือต้องคอยป้อนอาหารไปเรื่อยๆ เหมือนกับสัตว์เลี้ยง?

= ให้ของขวัญสิฟะ ไม่ใช่อาหาร...ส่วนการทำให้เป็นบริวาร คิดว่าขั้นต่ำต้องเป็นขุนนาง และต้องบรรลุเงื่อนไขพิเศษของ NPC แต่ละคนที่แตกต่างกัน ดวงคือสิ่งสำคัญมาก

= ดวง... แล้วก็วิสัยทัศน์ในการตัดสินใจให้ถูกที่ถูกเวลา

= แล้วถ้าเป็น NPC พิเศษล่ะ?

= อันนั้นอภิมหาตวง

= ฮ้า~ ฉันนี่ดวงบัดซบจังน้า

= ราชาแห่งโชค ก็อดกริด...

เปรี้ยง!

12 ครั้ง

นั่นคือจำนวนที่กำปั้นซัดปะทะร่างรีกัลภายในระยะเวลาชั่วอึดใจ หมัดข้างซ้ายซึ่งถูกเสริมประสิทธิภาพจากผลทักษะ 'ชายที่ผิดหวังในตัวเอง (SS) ' กลายเป็นยอดศาสตราที่คุกคามได้แม้กระทั่งตนตัวอย่างรีกัล

"อั่ก! แค่ก! "

มันไม่หลงเหลือเกียรติของดยุคแห่งจักรวรรดิผู้ครอบครอง 13 ดินแดนอีกแล้วสภาพน่าสมเพชไม่คู่ควรกับ 'ราชาท้องฟ้า' เลยสักนิดเดียว

"จัตการมัน.! "

กองทัพกริฟอนและสามร้อยไวเวิร์น ทหารอากาศจักรวรรดิสุดเกรียงไกรพวกมันไม่ทนนิ่งดูดายอีกต่อไป เป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวคือจู๊ด อาวุธระยะไกลหลายชนิดถูกเล็งโจมตีใส่ รวมถึงลมหายใจเวทมนตร์หลากธาตุของไวเวิร์นแต่จู๊ดมิได้หวาดหวั่นกับภาพตรงหน้า สมองอันน้อยนิดมีเพียงการฆ่าไอ้บัดซบรีกัลให้จงได้

ความปลอดภัยของตัวเองคือสิ่งใด?

มันไม่เคยคำนึงถึง

"ย๊ากกก! "

มือซ้ายปราศจากความรู้สึกไปนานแล้ว ค่อนข้างน่าประหลาดที่สัมผัสการมีอยู่ของแขนตัวเองไม่ได้ ราวกับไม่ใช่อวัยวะส่วนหนึ่งในร่างกายอีกต่อไป

แต่นี่ไม่ใช่เวลามัวคิดมาก จู๊ดแหกปากพลางชกซ้ำ ใส่รีกัลที่กำลังตัวงอ

ทว่า 

"...? "

เกิดเหตุประหลาดขึ้น ลำคอและศีรษะของจู๊ดพลันชะงักงันประหนึ่งถูกบางสิ่งเหนี่ยวรั้ง กำปั้นที่ควรชกโดนรีกัลจึงปะทะใส่อากาศอันว่างเปล่า

หากเป็นปุถุชนปรกติทั่วไป คงหันกลับไปมองเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ แต่ไม่ใช่กับจู๊ด สายตาของมันยังจดจ้องรีกัลอย่างอาฆาต กำปั้นถูกเหวี่ยงซ้ำอีกหลายหน หมายเข่นฆ่าอีกฝ่ายให้ตายคามือ

วืด! วืด!

เป็นสองหมัดที่ชกโดยเพียงลม

สิ่งที่เหนี่ยวรั้งคอจู๊ดไว้คือ ไวเวิร์นขนาดยักษ์ ใหญ่ชนิดที่สามารถเข้าใจผิดว่าเป็นมังกรได้เลย ชื่อเหนือศีรษะไวเวิร์นถูกเขียนด้วยอักษรทองอร่าม

'อัลเลนติก้า' มหาไวเวิร์นที่รับใช้ผู้นำตระกูล 'เกลเตอร์' มาแล้วหลายรุ่น อายุยืนเกินกว่าสองร้อยปี ทุกองค์ประกอบเหนือกว่าไวเวิร์นทั่วไปหลายเท่า ไม่ว่าจะเป็นพลังเวท กายา หรือสติปัญญา

"จู๊ด! อันตราย!! "

"มองหลังบ้างสีฟะ! เจ้างั่ง! "

ไม่ว่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์จะส่งเสียงตะโกนเพียงใด การกระทำพวกมันล้วนสูญเปล่า จู๊ดยังคงจดจ้องรีกัลด้วยสายตาอำมหิต

กำปั้นเหวี่ยงมั่วซั่วไม่ถึงเป้าหมาย

รีกัลหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับคราบเลือดมุมปาก บนใบหน้าเผยรอยยิ้มขื่นขม

"ความกล้าหาญกับโง่เขลาถูกกั้นแบ่งด้วยเส้นบาง... คนแรกที่ทำให้ฉันบาดเจ็บในสงคราม ตันเป็นไอ้งั่งไปซะได้"

วืด. วืด!

จู๊ดยังคงชกลมไม่หยุด รีกัลเอ่ยปากชักชวน

"จู๊ด ฉันจะให้มอบโอกาสให้แกเป็นครั้งสุดท้าย จงรับใช้ฉันซะ ถ้าแกไม่ต้องการความมั่งคั่ง ฉันจะมอบพลังที่ยิ่งใหญ่ให้"

"...หลัง! "

จู๊ดพลันชะงัก มันหันหลังมองไวเวิร์นตัวใหญ่ที่ใช้จะงอยปากคาบคอตนไว้ จากนั้นหันกลับมามองรีกัล และเอ่ยปากพูด

"จู๊ด ต้องการ พลัง... ไม่อยาก แพ้"

มุมปากรีกัลโค้งขึ้นเล็กน้อย

เป้าหมายงับเหยื่อแล้ว ภายในหัวบรรลุสัจธรรมใหม่เพิ่มหนึ่งข้อ : หากต้องการรับมือพวกสมองกล้าม จำเป็นต้องหลอกล่อด้วยกล้าม

ทว่า

หมับ!

"แต่ฉัน ต้องฆ่าแก ให้ได้! "

เปรี้ยง!

ไวเวิร์นยักษ์ อัลเลนติก้า ถูกกำปั้นสีดำของมนุษย์ธรรมดา (?) คนหนึ่งซัดจนศีรษะพุ่งกระแทกพื้นรุนแรง

เหตุเกิดจาก จู๊ดหมุนตัวพร้อมกับเหวี่ยงหมัดซ้ายสีดำสนิท ใส่จะงอยปากอัลเลนติก้าที่ยืนคาบคออยู่ด้านหลัง ด้วยพละกำลังทั้งหมด

โครม!

มหาไวเวิร์นล้มกระแทกพื้นจนแผ่นดินสะเทือน ฝุ่นควันคละคลุ้ง คลื่นกระแทกแผ่พุ่งทั่วอาณาบริเวณ

ทัพอากาศกว่า 5,300 นายต่างบินขึ้นฟ้าเพื่อหลบเลี่ยงความเสียหาย บรรยากาศเป็นไปอย่างโกลาหลและเดือดดาล

"ความอดทนของฉันจบลงเท่านี้"

รีกัลยอมตัดใจ

"ลาก่อน"

มันปรานีมากพอแล้ว

"ถ้าครอบครองไม่ได้ ก็ต้องฆ่าทิ้ง"

ฟุ่บ!

รีกัลเริ่มตวัดแส้ด้วยสีหน้าดำมืด

"อัลเลนติก้า!! "

โฮกกกกกก!

เมื่อสิ้นเสียงรีกัล ไวเวิร์นที่ล้มนอนกับพื้นรีบพยุงตัวขึ้น ศีรษะส่ายสะบัดไปมาปากอ้ากว้างพลางตะโกนคำราม

เปลวเพลิงร้อนแรงอาบท่วมร่างจู๊ดฉับพลันจนเสียหลักล้ม อัลเลนติก้าพุ่งโฉบหารีกัลด้วยความเร็วสูง

ในวินาทีที่จู๊ดถูกเปลวเพลิงคลอก การดวลหนึ่งต่อหนึ่งได้จบลงเพียงเท่านี้

พรืด-

รีกัลขึ้นขี่อัลเลนติก้า มือโก่งง้างธนูใหญ่ที่ยาวกว่าสองเมตรไปด้านหลัง

"สมกับเป็นไอ้งั่ง โอกาสสำคัญอยู่ตรงหน้าไม่คว้าไว้ แค่ฉันไม่ได้เอาจริง หยิ่งผยองนึกว่าตัวเองเก่งนักรึไง"

ฟุ่บ-

บรรยากาศรอบข้างแปรเปลี่ยนโดยฉับพลัน ศรยักษ์พุ่งแหวกอากาศจนเกิดเสียงเสียดแก้วหู วังวนลมพายุมหึมาก่อตัวโอบล้อมลูกธนูไว้ เป็นการโจมตีที่ยากจะพลาดเป้า

จู๊ดตกเป็นเหยื่อศรมรณะ

ฉึก!

ในฐานะเชลย จู๊ดย่อมปราศจากเครื่องป้องกันทุกชนิด ศรพุ่งทะลวงร่างอย่างอำมหิต

ฉากหลังเป็นภาพตะวันสับขอบฟ้า บรรยากาศรอบเมืองเริ่มมืดลง เงาศรยักษ์เสียบปักทะลุร่างชายหนึ่งคน ราวกับเป็นฉากจบภาพยนตร์ที่ถูกกำกับอย่างประณีต

"ซิ...! "

สมาชิกโอเวอร์เกียร์ล้วนถูกพันธนาการ พวกมันพยายามดิ้นรนให้หลุด แต่การขัดขืนมิได้เกิดประโยชน์อันใด ภายในใจกำลังนึกตำหนิตัวเองด้วยสีหน้าเจ็บแค้น

ภาพที่ไม่มีใครต้องการเห็น

ความตายของจู๊ด

สายไปแล้ว

『ไม่มีใครช่วยได้เลยครับ』

『เหล่าขุนพลโอเวอร์เกียร์ในไบรันไม่เหมือนกับแอ็กนัส ไม่มีใครฉีกโซ่ให้ขาดได้พวกเขาหมดโอกาสรักษาเมืองแล้วครับ!!』

『ช่างน่าเศร้า ไบรันคงต้องกลายเป็นซากขี้เถ้าในไม่ช้าครับ] ไบรันเคยถูกยึดครองโดยจักรวรรดิอย่างสมบูรณ์ แต่เมื่อจู๊ดฉีกโซ่และเริ่มสู้ สงครามระลอกสองได้อุบัติขึ้น』

เป็นศึกระหว่าง 1 ต่อ 5,300

ถึงผลลัพธ์จะแน่ชัด แต่ผู้ชมเริ่มเกิดความหวังเมื่อเห็นจู๊ดรุกหนักใส่แม่ทัพศัตรูการดวลเป็นไปอย่างตื่นเต้นจนเหงื่อออกฝ่ามือใครหลายคน

แต่ท้ายที่สุด ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนไป

จู๊ดอาจได้เปรียบราชาท้องฟ้าอยู่นาน แต่พลังชีวิตรีกัลลดลงไม่ถึงหนึ่งส่วนสิบ ในทางกลับกัน เพียงรีกัลเอาจริงด้วยศรหนึ่งตอก สภาพร่างกายจู๊ดมีอันต้องร่อแร่ปางตาย

ไม่เพียงจู๊ดจะเปลือยเปล่า แต่เจ็ดดยุคยังแข็งแกร่งประหนึ่งสัตว์ประหลาด สมกับเป็นหนึ่งในบุคคลที่ทรงพลังที่สุดของทวีป

นี่น่ะหรือ... แม่ทัพอากาศจักรวรรดิ

『พวกมันคือตัวตนระดับท้องฟ้า ไม่ใช่สิ่งที่ผู้เล่นจะรับมือไหวในปัจจุบันพวกเรามาลองคำนวณความเสียหายเบื้องต้นที่อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะได้รับหากต้องเสียไบรันกันครับ』

『บอกได้เพียงว่า อาการหนักแล้วครับ สถานการณ์ฝั่งเรย์ดันก็ยังไม่กระเตื้องอาณาจักรโอเวอร์เกียร์กำลังเผชิญกับวิกฤติอย่างแท้จริง』

『จักรวรรดิซาฮารันแข็งแกร่งสมคำร่ำลือเลยนะครับ เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดี ว่าเหตุใดถึงปกครองทวีปตะวันตกได้ยาวนานกว่าหลายร้อยปี』

『ผลลัพธ์ของสงครามคงเป็นความพ่ายแพ้ของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์แน่ครับ ต้องมาดูกันว่าจะเสียดินแดนไปมากขนาดไหน』

พรืด-

รีกัลบนฟ้าร้างคันธนูอีกครั้ง

จุดที่เล็งคือหัวใจจู๊ด

"แกจะได้ฟังเสียงมอดไหม้ของเมืองนี้จากขุมนรก"

ฟุ่บㅡ!

ปราศจากลังเล

ปราศจากปรานี

ศรพายุพุ่งเข้าหาจู๊ดด้วยบรรยากาศราวกับจะกลืนกินทุกสิ่ง

ฉึกㅡ!

เสียงศรเสียบปักดังก้อง ทิศทางที่ลูกธนูพุ่งผ่านอากาศไม่ผิดเพี้ยนจากที่รีกัลเล็งไว้แม้แต่หนึ่งมิลลิเมตร

ทว่า ในจุดดังกล่าวกลับไม่มีจู๊ด

มนุษย์จะหายตัวไปได้อย่างไร?

"...? "

หรือวิสัยทัศน์ของมันจะจับการเคลื่อนไหวไม่ทัน? เป็นเพราะความสูงอย่างนั้นหรือ?

ทันใดนั้น ร่างกายรีกัลพลันแข็งที่ขณะนั่งขี่หลังอัลเลนติก้า สีหน้าเริ่มดำมืด แววตาชำเลืองมองไปยังหนึ่งจุดที่ห่างออกไป

ท่าทีตื่นตระหนกยิ่งกว่าเมื่อครั้งถูกซัดด้วยแขนซ้ายสีดำเป็นครั้งแรกเสียอีกมันมองเห็น...

"...ราชาโอเวอร์เกียร์? "

ตัวตนที่ไม่คาดคิด ปรากฏกายท่ามกลางแสงสว่างจากเวทเคลื่อนย้ายมิติ รีกัลเข้าใจสถานการณ์ทันที การหายไปของจู๊ดมีสาเหตุจากพลังที่ชื่อว่า 'ราชาอัญเชิญ'

มันแสยะยิ้ม ธนูในมือง้างเล็งไปยังกริด

มหาไวเวิร์นเร่งทะยานไต่ระดับความสูง ด้านหลังมีของทัพอากาศสุดเกรียงไกร5,300 นายของจักรวรรดิบินตามขึ้นไปไม่ห่าง

เบื้องหน้ารีกัล กริดกำลังลอยตัวกลางอากาศ ตัดกับฉากดวงจันทร์ที่เริ่มฉายแสงอย่างงดงาม

ฟุ่บ!

ศรดอกยักษ์ถูกสายธนูดีดออก

นี่คือโอกาสสำคัญในการเด็ดหัวราชาอาณาจักรศัตรู มันไม่คิดปล่อยผ่านโดยเด็ดแม้ทั้งสองจะอยู่ห่างกันเกือบหนึ่งกิโลเมตร แต่ศรยักษ์กลับแหวกอากาศโดยไม่ลดความเร็วลงแม้แต่เศษเสี้ยว

ฉึก-

[ได้รับความเสียหาย 10,990 หน่วย]

[ท่านอยู่ในสงคราม]

[ความตายของราชาจะส่งผลให้สถานการณ์อาณาจักรเลวร้ายลง]

[กรุณาระวัง หากตายในสงคราม ราชาจะได้รับบทลงโทษรุนแรงกว่าปรกติหลายเท่า]

[เสียค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น มีโอกาสดรอปไอเท็มมากขึ้น ขวัญกำลังใจทหารลดลง

เลเวลสิ่งก่อสร้างลดลง ระดับความปลอดภัยอาณาจักรลดลง ค่าชื่อเสียงลดลง อัตรา

การเกิดกบฏสูงขึ้น และอื่นๆ อีกมาก]

รีกัลเล็งตักยิงในจุดที่กริดปรากฏตัวจากเสาลำแสง การหลบหลีกจึงแทบเป็นไปไม่

ขณะเดียวกัน ข้อความระบบจำนวนมากได้แสดงที่มุมสายตากริด

ชายหนุ่มยังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า

นับตั้งแต่ก่อนสงครามเริ่มขึ้น ทุกย่างก้าวล้วนเปรียบดั่งเหยียบลงบนแผ่นน้ำแข็งบาง กริดเตรียมพร้อมรับมือทุกปัญหาที่ถาโถมใส่ สงครามรบพุ่งกับจักรวรรดิ ชัยชนะของตนไม่มีทางได้มาโดยง่าย

"โทสะช่างตีเหล็ก ร่างมืด"

ใช่แล้ว

"วิชาดาบแพ็คม่า..."

แต่ถึงอย่างนั้น ผู้ชนะต้องเป็นเขา

"มายาร่ายรำสะพรั่ง"

<มายาร่ายรำสะพรั่ง>

ผสานวิชาดาบสามชนิดเป็นหนึ่ง

* ปลดปล่อยปราณดาบ 40 เส้นไปด้านหน้า ความรุนแรงเส้นละ 200% พลังโจมตี ทุกเป้าหมายในการมองเห็นจะถูก 'มาร์ค'

* สร้างกลีบดอกไม้เพิ่ม 2 กลีบต่อมาร์ค 1 ขีดที่ศัตรูได้รับ กลีบดอกจะรุนแรง 122% ของพลังโจมตี + 20% ของพลังเวท

* หากถูกกลีบดอกไม้โจมตี 2 ครั้ง เป้าหมายจะได้รับมาร์คเพิ่ม 1 ขีด สะสมได้สูงสุด 5 ขีด

เงื่อนไขใช้งาน : สวมใส่อาวุธประเภทดาบ

ทรัพยากรที่ใช้ : ปราณดาบ 300 หน่วย

ระยะหน่วงหลังใช้ : 20 นาที

ชู่วววว-

กลีบดอกไม้นับหมื่นปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าเหนือฟากฟ้าไบรันยามค่ำคืนเป็นภาพที่งดงามเหนือคำบรรยาย กลีบดอกสีน้ำเงินบานสะพรั่งท่ามกลางท้องฟ้า

มืดสนิท ฉากตรงหน้ามีอำนาจดูดกลืนวิญญาณมนุษย์ทุกคนชั่วขณะ กระทั่งรีกัลและทัพอากาศก็ยังถูกมนตร์สะกด

และนั่นคือจุดเริ่มต้นหายนะ

ฟุ่บฟุ่บฟุบ-

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

รัศมีดาบ 40 เส้นพุ่งตรงไปยังจุดหมายหนึ่งอย่างแม่นยำ ร่างของรีกัล

ขณะเดียวกัน กลีบดอกไม้บนฟากฟ้าเริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง

กลีบดอกทุกกลีบจะเกิดระเบิดเมื่อพุ่งกระทบเป้าหมาย และเป้าหมายครั้งนี้คือกองทหารจักรวรรดิกว่าห้าพันชีวิต เมื่อแรงระเบิดส่งผลกระทบถึงเหยื่อคนข้างเคียงกลีบดอกนับหมื่นจึงไม่ต่างจากพายุระเบิดมรณะ

"อั่ก! "

"อ๊ากกก!! "

รีกัลใช้มือกุมหัวไหล่พลางส่งเสียงครวญคราง ใบหน้าของมันกำลังบิดเบี้ยวไม่เพียงทหาร แต่พาหนะอย่างกริฟอนและไวเวิร์นต่างก็ส่งเสียงร้องโหยหวนเมื่อบาดเจ็บ

ถึงแม้กลีบดอกไม้จะมีความรุนแรงทักษะไม่มาก แต่มันยังคงสร้างความเสียหายใต้มหาศาล เพราะกริดมีพลังโจมตีในระดับสัตว์ประหลาด

"ดาบสกัดทัพ..."

ขณะเดียวกัน กริดฉวยโอกาสที่ทุกคนตกตะลึงกับความงามของกลีบดอก ชายหนุ่มเร่งความเร็วพุ่งเข้าหากองทัพอากาศเพื่อโจมตีช้ำในระยะหวังผล

"หนึ่งแสน"

สาเหตุที่กริดผสานวิชาดาบ "มายาร่ายรำสะพรั่ง' เพื่อหวังทำคอมโบกับทักษะสุดยอด CC ชนิดนี้ให้เกิดผลลัพธ์สูงสุด

บึ้มบึ้ม!

บึมบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

ดาบสกัดทัพหนึ่งแสนมีอำนาจ 'ผนึก' ศัตรูได้ชั่วคราว เป้าหมายที่ถูกผนึกจะมิอาจขยับตัว ใช้ทักษะ รวมถึงเวทมนตร์ทุกชนิด

ดาบสกัดทัพหนึ่งแสน แสดงผลคล้ายคลึงกับ 'มายาร่ายรำสะพรั่ง' ที่จะสร้างดีบัพใส่ศัตรูทุกเป้าหมายในการมองเห็น

กองทัพอากาศเกินกว่าหนึ่งในสาม ได้รับ CC ผลผนึกจากดาบสกัดทัพหนึ่งแสนเมื่อถูกผนึกและโดนกลีบดอกโจมตีครบสองครั้ง มาร์คใหม่จึงแสดงผล และสร้างกลีบดอกเพิ่มอีก 2 กลีบกลางอากาศ ตามจำนวนเหยื่อที่ติดมาร์คซ้ำ

หนึ่งในเหยื่อคือรีกัล

ฟุ่บ!

กริดที่ยกระดับตัวเองอย่างก้าวกระโดด พุ่งเข้าหารีกัลด้วยความเร็วสูงสุดด้วยความช่วยเหลือจากอัลเลนติก้า รีกัลสามารถไต่ระดับได้ด้วยความสูง 800เมตรเหนือพื้นดิน ทว่า นั่นยังไม่พอจะหนีกริดที่สวมรอยเท้าบราฮัมพัน

"ตายซะ! "

รีกัลยังคงกระหน่ำโจมตีใส่กริด นี่เป็นการยิงนัดที่สี่ ทุกนัดที่ผ่านมาล้วนเข้าเป้าแม่นยำ แต่ศรดอกล่าสุดกลับแฝงบรรยากาศแปลกประหลาดไว้ราชาท้องฟ้าอย่างมันมีศรเวทมนตร์ชนิดหนึ่งที่สืบทอดต่อกันในตระกูล

'ศรประกาศิต' ท่าโจมตีที่อัดแน่นด้วยพลังเวทมหาศาล มีพลังอำนาจมากพอจะคร่าชีวิตเป้าหมายในนัดเดียวแต่หากพลาดเป้า เอฟเฟคสุดอลังการก็จะสูญเปล่า

"วังวน"

รีกัลยิงศรด้วยความเร็วสูงและไม่พลาดเป้าฉันใด ยามสะท้อนกลับก็สร้างความฉิบหายได้ฉันนั้น

ปลายศรทะลวงผ่านตรามังกรทองกลางหน้าอกอย่างโหดเหี้ยม รีกัลไม่ถึงกับตายแต่มันได้รับมาร์คเพิ่มอีกหนึ่งขีด

กริดเปิดฉากถล่มรีกัลไม่หยุดพัก

"สังหาร"

ทักษะทรงอานุภาพถูกงัดออกมาใช้โดยไม่หวงแหน

โทสะรีกัลปะทุถึงขีดสุด มันกระหน่ำยิงศรระเบิดใส่กริดอย่างต่อเรื่อง ไม่ว่าอย่างไร มันก็ต้องกำจัดราชาโอเวอร์เกียร์ให้ตายที่นี่

แน่นอน ชายหนุ่มยังไม่ถึงฆาต เขาไม่สนว่าร่างกายจะปะทะแรงระเบิดจนเจ็บปวดเพียงใด กริดหวังเพียงให้ตนเข้าประชิดอีกฝ่ายได้ก็พอ

"ร่ายรำสังหารสะพรั่งทำลายล้าง"

รีกัลติดมาร์คเพิ่ม เบ็ดเสร็จรวมแล้วห้าขีด

ถึงคราวพิพากษาโทษประหารแล้ว

ชายหนุ่มไม่มัวตะโกนข่มขู่อีกฝ่ายให้เสียเวลา เขาลงมือจัดการโดยไม่รีรอ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,391

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous