จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,005

สำหรับอริยดาบ ดาบไม่ใช่เพียงอาวุธ แต่ยังเป็นแขนขา หรืออวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกาย

อริยดาบคือบุคคลที่อุทิศกายทุ่มเทชีวิตให้กับดาบ

“ใช้การฟาดฟัน สร้างผลลัพธ์ที่ต้องการ”

เรเชลกล่าวขณะยืนมองอริยดาบคนปัจจุบันชักดาบและพุ่งปรี่เข้าหา

“อริยดาบมุลเลอร์เคยกล่าวไว้ว่า เขาสามารถฟันศัตรูได้โดยไม่ต้องชักดาบ แต่สำหรับนาย ต่อให้ชักดาบก็ไม่ทางฟันฉันโดน”

“…”

ยังอ่อนหัด—คือคำนิยามที่สั้นและเห็นภาพชัดเจนที่สุด

เมื่อเห็นท่าทางครอเกล เรเชลมั่นใจว่ามันกำลังเล็งโจมตีใส่เธอ และนั่นก็ไม่ผิด ครอเกลเล็งโจมตีใส่เรเชลจริงในตอนแรก

ทว่า พลัง ‘อ่านใจ’ ที่พัฒนาไปจนถึงระดับที่ห้า กำลังร่ำร้องรุนแรงว่า หล่อนคือตัวตนสุดอันตรายที่ห้ามย่างกรายเข้าใกล้โดยเด็ดขาด

เป็นคำเตือนที่ชัดเจนยิ่งกว่าเมื่อครั้งเผชิญหน้ากริดในสภาวะบัฟครบ

มันจะมิอาจสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน

“ฉันไม่เคยยอมรับว่านายเป็นอริยดาบ”

เรเชลที่ยืนกอดอกมาตลอดทำการเหยียดแขนออกหนึ่งข้าง บนฝ่ามือเกิดภาพลวงตาเปลวเพลิงลุกโชน ก่อนที่หล่อนจะดึงหอกสีแดงระยิบระยับออกมา

ทันใดนั้น

ฉึก—!

[ได้รับความเสียหาย 8,010 หน่วย]

หน้าอกครอเกลเกิดรูโหว่ เป็นการโจมตีจากอาวุธประเภทหอก

ครอเกลจำต้องยอมรับว่า ตัวมันมองตามไม่ทันแท้แต่นิดเดียว

ตาฝาดไปรึเปล่า?

เรเชลตวัดหอกตอนไหน?

อย่าว่าแต่มองเห็น เพียงสายลมบางเบาจากการพุ่งของหอกก็ยังสัมผัสไม่ได้

ครอเกลผ่านภารกิจเกือบทั้งหมดของคิรินัสจนมีค่าความว่องไวสูงถึง 2,600 หน่วย

มันเคยเข้าใจมาตลอดว่า พลัง ‘อ่านใจ’ จะไม่ยอมให้อันตรายทางกายภาพใดเข้าใกล้ร่างกายได้

แต่นั่นผิดถนัด

โชคดีที่ครอเกลได้ครอบครองสมญานาม ‘ประจักษ์สุดยอดเพลงหอก’ เมื่อไม่นานมานี้ ความเสียหายจากอาวุธประเภทหอกจึงลดลง 15%

แต่สำหรับ NPC พิเศษที่เลเวลสูงเกือบห้าร้อย ลดลงไปเพียง 15% จึงแทบไม่ช่วยอะไร

‘ไม่สิ… อาจเป็นการโจมตีจากหอกที่มองไม่เห็น’

เมื่อเริ่มตระหนัก ครอเกลรีบข่มความกระวนกระวายใจ มันไม่สนรอยเลือดที่ไหลซึมกึ่งกลางหน้าอก

นัยน์ตาจดจ้องรอบตัวเรเชลไม่กะพริบ

‘ต้องมองให้เห็น’

ทันใดนั้น มวลอากาศที่ไร้สี ไร้ตัวตน และไร้สุ้มเสียง เริ่มก่อตัวเป็นวัตถุทรงคล้ายหอกจำนวนมากรอบร่างกายเรเชล

ฟุ่บ—

หนึ่งในหอกล่องหนพุ่งเข้าหาครอเกลด้วยความเร็วสูง

มันไม่คิดหลบ ไม่มีเหตุผลให้อริยดาบต้องหวาดกลัวในสิ่งไร้รูปร่างทางกายภาพ

ขณะครอเกลเพ่งมองเตรียมชักดาบฟัน

เพล้ง!

หอกล่องหนของเรเชลถูกทำลายแหลกละเอียดประหนึ่งเศษแก้ว ไม่มีอาการบาดเจ็บใดเกิดขึ้นกับอริยดาบ สีหน้าครอเกลฉงนไม่น้อย

“…!”

นัยน์ตาเรเชลพลันกระตุก

‘มองเห็นงั้นหรือ?’

ขณะคิรินัสอมยิ้มมุมปากด้วยสีหน้าพึงพอใจ หน้าต่างข้อความระบบแสดงขึ้นที่ขอบสายตาครอเกล

[ชิ้นส่วนลับปรากฏ!]

[พลังพิเศษของคลาส ‘อริยดาบ’ ทำการตรวจพบและสลาย ‘จิตรูปร่าง’ สำเร็จ!]

[เปิดใช้งานค่าสถานะพิเศษใหม่ ‘พลังจิต’]

[ได้รับทักษะ ‘จิตรูปร่าง’]

<พลังจิต>

จิตใจอันแน่วแน่ที่สามารถบิดเบือนความจริงได้ดั่งใจ

* ไม่สามารถใช้แต้มสถานะคงเหลืออัปค่านี้ได้

<จิตรูปร่าง> Lv.1

พลังไร้รูปร่างที่ใช้ได้เฉพาะ ‘อริยะ’

บิดเบือนความจริงด้วยพลังจิตอันแน่วแน่

* ณ เลเวลปัจจุบัน ท่านสามารถใช้จิตรูปร่างเพื่อโจมตีศัตรูได้เพียงอย่างเดียว

* ณ เลเวลปัจจุบัน ท่านสามารถใช้จิตรูปร่างได้ขณะถืออาวุธเท่านั้น จิตจะมีรูปร่างเหมือนกับอาวุธในมือท่าน

* ความรุนแรงแปรผันตามค่า ‘พลังจิต’ และ ‘พละกำลัง’ การโจมตีจะมองข้ามพลังป้องกันและค่าต้านทานทุกชนิด

* หากเป้าหมายมีค่า ‘พลังจิต’ สูง มีโอกาสที่การโจมตีจากจิตรูปร่างจะถูกลบล้าง

ระยะหน่วงหลังใช้ : 1 นาที

“…?”

มันได้รับค่าสถานะและทักษะใหม่อย่างไม่คาดฝัน ครอเกลทำความเข้าใจหลักการของพลังใหม่อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะทดสอบใช้จิตรูปร่างใส่เรเชล

ซู่วว—

ดาบล่องหนจำนวนสี่เล่ม ที่เหมือนกับดาบเสือขาวในมือทุกประการ กำลังล่องลอยรอบตัวครอเกลไม่ห่าง

สาเหตุที่ลองใช้แค่สี่เพราะ มันยังไม่คุ้นชินกับพลังใหม่มากนัก สี่คือจำนวนของดาบบินที่มันฝึกฝนใช้งานอย่างช่ำชอง

ฟุ่บ!

จิตรูปร่าง—มิใช่ทักษะที่ต้องเล็งควบคุม แต่เป็นการสร้างจิตโจมตีใส่เป้าหมายโดยอัตโนมัติ หรืออีกนัยก็คือ ไม่ต้องเพ่งสมาธิเล็งให้ปวดหัว

เพียงครอเกลนึกให้พวกมันโจมตีเรเชล ดาบจิตทั้งสี่เล่มพลันพุ่งเข้าหาเป้าหมายโดยพร้อมเพรียง

กึก!

เพล้งเพล้งเพล้งเพล้ง!

คล้ายกับปะทะใส่กำแพงล่องหน

ดาบจิตทั้งสี่เล่มมิอาจเข้าถึงถึงตัวเรเชลได้ พวกมันถูกหยุดไว้ด้วยพลังจิตของหล่อนครู่หนึ่ง ก่อนจะแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยประหนึ่งเศษกระจก

เรเชลพึมพำ

“…เติบโตในการต่อสู้จริง?”

นับตั้งแต่มาถึงที่นี่และได้เห็นครอเกลอยู่กับคิรินัส เธอก็พอจะคาดเดาความสัมพันธ์คนทั้งสองได้ และนั่นส่งให้โทสะของหล่อนพลันปะทุเดือด

เรเชลหวนนึกถึงปิอาโร่

วีรบุรุษสมัยเด็ก บุคคลที่ตนยืดถือเป็นแบบอย่างมาตลอดชีวิต

ปิอาโร่เดินบนเส้นทางแห่งดาบ เข้าถึงแก่นแท้ของดาบได้มากกว่าใครที่เรเชลรู้จัก แต่ในภายหลัง โชคชะตากลับทำให้ชายคนนั้นต้องทุกข์ทรมาน

ทว่า บุรุษที่กลายเป็นอริยดาบคนปัจจุบันกลับ…

บุคคลซึ่งครอบครองความฝันของนักดาบทั่วโลก กลับเลือกร่ำเรียนศาสตร์แห่งหอก

เรเชลเกลียดชังความคิดครอเกล ท่าทีของชายคนนี้ราวกับเหยียดหยันความพยายามอย่างยากลำบากของปิอาโร่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

แต่เมื่อได้ปะทะฝีมือเพียงชั่วครู่ เรเชลมีอันต้องเปลี่ยนความคิด อริยดาบคนปัจจุบันคืออัจฉริยะอย่างไร้ข้อกังขา

เป็นพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งแม้แต่ในจักรวรรดิอันกว้างใหญ่ ระดับเดียวกับตัวเธอหรือปิอาโร่เลยทีเดียว

สัญชาตญาณเรเชลร่ำร้องทันที ว่าบุรุษผู้นี้จะกลายเป็นภัยร้ายแรงต่อจักรวรรดิหากไม่รีบกำจัดทิ้ง

“นายจะไม่ได้กลับไปแบบมีชีวิต”

ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม—วิถีปฏิบัติของจักรวรรดิมาช้านาน

เรเชลเริ่มแผ่จิตสังหาร

“ภัยคุกคามที่แท้จริง… คือทรราชในเงามืดที่ถูกมองข้ามต่างหาก”

คิรินัสเดินออกจากกระท่อมและใช้ร่างกายบังครอเกลไว้

“ภัยคุกคามที่แท้จริง?”

เรเชลไม่เข้าใจ หล่อนถามพลางขมวดคิ้ว

คิรินัสถอนหายใจยาว

“รอดูเองก็แล้วกัน อีกไม่นานก็คงปรากฏความฉิบหายภายในจักรวรรดิ”

“ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่มีหนึ่งสิ่งที่มั่นใจและแน่ชัดมาก จักรวรรดิจะคงอยู่ไปอีกพันปีไม่ว่าจะเผชิญภัยคุกคามชนิดใด”

“ชิ”

คิรินัสขมวดคิ้ว

มันไม่คิดว่าองค์จักรพรรดิที่เป็นสาเหตุการตายของอดีตจักรพรรดินี จะกล้าเมินเฉยต่อปัญหาภายใน และโง่เง่าขนาดคิดว่าซาฮารันจะคงอยู่ได้นานไปอีกหนึ่งพันปี

“ในบางครั้ง การได้ยืดเส้นยืดสายถือเป็นการปลดปล่อยความเครียดที่ไม่เลว เข้ามาสิ ฉันทราบว่าเธอมาหาด้วยจุดประสงค์ใด จะสนองให้ก็แล้วกัน”

ในฐานะทายาท ‘เดฮาเค่น’ หล่อนไม่มีวันยอมให้สมญานาม ‘หอกอันดับหนึ่ง’ ไปอยู่ในมือคนอื่น

เรเชลเคลื่อนไหวร่างกายทันทีที่ถ้อยคำยั่วยุจากคิรินัสจบลง

“ก็สวยสิ… คิดว่าจะปอดแหกหนีไปซะอีก”

“…”

คิรินัสถือหอกไม้ในมือ ส่วนฝ่ายเรเชลถือหอกหรูหราสีแดงเพลิง

นกที่เคยอาศัยเต็มป่าเขียวขจี พวกมันรีบบินหนีขึ้นฟ้าอย่างรวดเร็วชนิดที่ครอเกลไม่เคยพบเห็นมาก่อน เพียงพริบตา หมู่วิหคฝูงใหญ่ตีปีกโบยบินท่วมท้นท้องฟ้าเหนือผืนป่า

คงเป็นสัญชาตญาณของสัตว์ ที่จะรับรู้ถึงภัยอันตรายล่วงหน้า

เปรี้ยง—

สองหอกคมปะทะดังสนั่นเสียดฟ้า คลื่นกระแทกสุดทรงพลังแผ่กระจายเป็นรัศมีกว้าง

ราวกับเป็นฉากต่อสู้ในภาพยนตร์ก็มิปาน

“…”

ครอเกลและเหล่าอัศวินสนธยาต่างหันจ้องมองกัน แน่นอน พวกมันย่อมไม่ลงรอยกันนัก เพราะครอเกลเคยชักดาบคิดปองร้ายก่อนหน้า

อริยดาบกล่าวยั่วยุ

“ถึงตาพวกแกเห่าหอนบ้างแล้ว”

“สามหาว!”

เคร้งงง—

ครอเกลกระโจนเข้าหาอัศวิน 30 คนอย่างไม่เกรงกลัวภัยอันตราย

อัศวินของเรเชล—ฝีมือเทียบเคียงอัศวินสีชาดหลักยี่สิบ แถมทุกคนยังเป็นแม่ทัพของหน่วยหอกสนธยา เพื่อให้กองทัพสนธยามีระเบียบวินัยสูงสุดในสงคราม ทุกหน่วยจำเป็นต้องบัญชาการด้วยอัศวินฝีมือเยี่ยม

เคร้งเคร้ง! เคร้งเคร้งเคร้ง!!

ปัจจุบัน ครอเกลรีดเร้นพลังบงการดาบได้ถึงขีดสุด แถมยังมีพลังใหม่อย่างจิตรูปร่างให้ทดสอบ ไม่มีทางที่อัศวินสีชาดหลักยี่สิบจะเป็นคู่ต่อสู้ไหว ต่อให้รุมล้อมมากมายทุกทิศทางก็ตาม

จำนวนที่มากกว่าไม่ทำให้อีกฝ่ายได้เปรียบ ครอเกลมีสายตาช่างสังเกตและมองสนามรบในมุมกว้างเสมอ

“ดาบผ่ามิติ”

ฉัวะ—

เพียงเริ่มศึก ร่างของอัศวินที่ยังไม่ทันแสดงฝีมือได้ถูกตัดผ่าเป็นสองซีก

“พวกแกจะไม่ได้กลับไปแบบมีชีวิต”

ครอเกลประกาศกร้าวพร้อมกับกำดาบเสือขาวในมือแน่น

ดาบที่กริดสร้าง—มันจะกลายเป็นตัวอย่างชั้นดีสำหรับทดสอบพลัง ‘จิตรูปร่าง’ ที่เพิ่งได้ครอบครอง

***

“…?”

ราชาโอเวอร์เกียร์กลับถึงไรน์ฮาร์ทหลังจากเก็บกวาดไบรันเรียบร้อย

ศีรษะชายหนุ่มเงยขึ้นฟ้า แหงนมองไปยังผืนนภาแสนกว้างใหญ่

ตึกตัก… ตึกตัก

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่หัวใจของเขากำลังเต้นโครมคราม

“ฝ่าบาทเพคะ?”

หลังจากได้ยินเสียงสวรรค์แสนอ่อนหวานจากสตรีเลอโฉม กริดได้สติกลับมา

เขาหันกลับไปมอง และพบสีหน้าสุดเป็นกังวลของเมอร์เซเดส

“มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ?”

“…ไม่มีอะไร”

กริดยืนกราน

เวลาออนไลน์วันนี้เหลือเพียงสองนาที

ไม่มากพอจะไปหาไอรีนได้ทัน

“เมอร์เซเดส ฉันจะไปพักผ่อน ช่วยคุ้มกันองค์ชายกับราชินีด้วย”

“เพคะ”

“แล้วก็… อย่าลืมบอกสาวใช้เตรียมอาหารให้จู๊ดด้วย”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

เมอร์เซเดสพลันอมยิ้ม เมื่อเหลือบเห็นสีหน้าสุดอิดโรยของจู๊ดบนหลังกริด

ในยามที่ไม่มีกริด จู๊ดคือวีรบุรุษที่ช่วยปกป้องไบรันอย่างกล้าหาญตามลำพัง

หลังจากสงครามจบ จู๊ดทานอาหารที่ไบรันไปมื้อใหญ่ ก่อนจะหมดสติหลับไปอย่างไร้เรี่ยวแรง แต่ขณะเดินทางกลับ ยามนอนยังละเมอถึงอาหารพร้อมกับน้ำลายที่ไหลย้อย

นายจะเห็นใบหน้าตัวเองในตอนนี้รึเปล่า? คงจินตนาการไม่ออกแน่

เมอร์เซเดสชำเลืองกลับมามองกริดอีกครั้งด้วยสีหน้าเคารพและหลงใหล

***

“เฮ้อ… เหนื่อยชะมัด”

ยองวูล็อกเอาต์และรีบตรงไปที่เตียงนอน

สงครามกับจักรวรรดิได้สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงและจิตใจอย่างมาก แต่วันนี้เป็นวันศุกร์สัปดาห์ที่สอง เขามีนัดเดทกับยูร่า ต้องรีบเข้านอนและรีบตื่นในช่วงเที่ยง

การเดทเป็นสิ่งที่ฝ่ายยองวูเสนอแนะ

หลังจากจบงานแข่งและยังมิอาจมอบคำตอบที่ชัดเจนให้เธอได้ เขาจึงเสนอให้มีการเดทอย่างจริงจังเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา

ก่อนคบหาดูใจ คนสองคนควรรู้จักอุปนิสัยของกันและกันมากกว่านี้ จึงเป็นที่มาของการเริ่มต้นนัดเที่ยวในวันศุกร์ทุกสองสัปดาห์—ระยะห่างเหมาะสมที่ยูร่าเสนอ

บางที… ความรักที่เธอมีให้อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิด การเดทถือเป็นโอกาสอันดีสำหรับปรับอารมณ์ และเป็นโอกาสได้เห็นอีกด้านของกันและกันไปในตัว

ต่อกริดให้คิดจนหัวแทบระเบิด แต่เขาก็ยากจะเชื่อว่าสตรีที่เพียบพร้อมอย่างยูร่า—สาวสวยผู้มากด้วยความงาม สติปัญญา ไหวพริบ และความน่ารัก จะตกหลุมรักตนเข้า

เป็นความรู้สึกเหมือนกับฝันไป

หากมันมีบ่อเกิดจากความเข้าใจผิด สิ่งนี้จะกลายเป็นปัญหาใหญ่หลังจากแต่งงานกัน

รอยร้าวจะเริ่มขยายใหญ่ขึ้น จนนำไปสู่การนอกใจและหย่าร้าง

ในประเทศที่มีคดีชู้สาวเกิดขึ้นบ่อยครั้งอย่างเกาหลีใต้ ปัญหาในครอบครัวของคู่สมรสจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่

‘…เดี๋ยวสิ เราคิดไปไกลถึงแต่งงานอีกแล้ว’

เหมือนกับวันวานที่เคยเดทกับอาฮยองซึ่งเป็นรักแรก

เมื่อคำว่า ‘รักแรก’ ลอยเข้ามาในหัว ประสบการณ์แสนอับอาย ที่ดันไปขอแต่งงานกับหล่อน ได้ย้อนกลับมาทำร้ายหัวใจให้เจ็บแปลบอีกครั้ง

ความทรงจำดำมืดที่อยากลืมเลือนที่สุด

“ว๊ากกกกก!!!”

เจ็บฉิบ… ทำไมอดีตที่น่าเจ็บปวดถึงทรมานขนาดนี้!

ยองวูแหกปากตะโกนขณะสระผมในห้องน้ำสุดหรูบนเพนต์เฮาส์ชั้นดาดฟ้า

***

“ดูหนังไหม?”

“ก็ดีนะ”

วันนี้ยูร่าสวยมาก สวยกว่าปรกติหลายเท่า

ถึงตัวละครยูร่าที่สวมเกราะหรูหราจะดูดีและมีเสน่ห์น่าเกรงขาม แต่สำหรับยองวู ยูร่าในโลกจริงคือที่สุดของที่สุด

มีอะไรแจ่มไปกว่าชุดเดรสรัดรูปที่ชายกระโปรงสะบัดพลิ้วด้วยหรือ?

‘แต่กระโปรงสั้นไปหน่อยแฮะ…’

คนทั้งสองกำลังนั่งในรถสุดหรูที่มีระบบขับเคลื่อนอัตโนมัติ 13 รูปแบบ นี่คือครั้งแรกที่เขามีโอกาสขับมัน

หลังจากมาถึงลานจอดรถและได้รับบัตรจอด ยองวูกับยูร่าเปิดประตูลงรถและเดินไปยังลิฟต์ใกล้เคียง

ทันใดนั้น สีหน้าชายหนุ่มมีอันต้องบิดเบี้ยว

‘เดี๋ยวก่อน…’

นี่คือครั้งแรกที่เด็กชาย หรือนายชินยองวู ได้มีโอกาสดูหนังที่โรงภาพยนตร์ เป็นความจริงไม่ผิดแน่ เขาพยายามรื้อค้นความทรงจำทุกซอกทุกมุมแล้ว

‘โดยปรกติ คนทั่วไปซื้อตั๋วหนังกันยังไง?’

แล้วป็อปคอร์นกับเครื่องดื่มล่ะ?

การนั่งหน้าสุดจะทำให้มองเห็นจอภาพชัดขึ้นรึเปล่า?

ถ้าปวดฉี่ตอนดูหนัง สามารถออกไปเข้าห้องน้ำและกลับเข้ามาใหม่ได้ไหม?

นับตั้งแต่ซาทิสฟายเปิดตัว อุตสาหกรรมภาพยนตร์ทั่วโลกล้วนได้รับผลกระทบร้ายแรง

ใครจะอยากดูหนัง? ในเมื่อประสบการณ์ที่เจ๋งกว่า งดงามกว่า สมจริงกว่า ป่าเถื่อนกว่า สามารถสัมผัสอย่างใกล้ชิดได้ในซาทิสฟาย

ไม่ผิดนักหากจะกล่าวว่า ซาทิสฟายเป็นต้นเหตุทำให้ธุรกิจภาพยนตร์เข้าสู่ขาลง

แต่เมื่อย้อนกลับไป ซาทิสฟายเริ่มเปิดตัวครั้งแรกสมัยยองวูเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย หรืออีกนัยหนึ่งคือ การไม่เคยดูหนังของยองวู ไม่ได้เกี่ยวข้องกับซาทิสฟายเลยสักนิด

เด็กวัยรุ่นเกาหลีใต้ส่วนมากเริ่มเดินเที่ยวห้างตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแล้ว

“…”

เมื่อความทรงจำสุดขื่นขมในอดีตย้อนกลับมาทำร้าย บรรยากาศรอบตัวเริ่มดำมืดและหม่นหมอง ชายหนุ่มก้มหน้าลงเพื่อเก็บซ่อนความรู้สึกจากยูร่า

กิ๊ง

ลิฟต์หยุดและเปิดออก

ยองวูมีแผนจะตีเนียนเข้าห้องน้ำเพื่อค้นหาในอินเทอร์เน็ตว่า—ตูจะซื้อตั๋วหนังได้ยังไง

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้นให้วุ่นวาย

“สวัสดีค่ะคุณยองวู คุณยูร่า”

“…?”

สาเหตุเพราะ… เด็กคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอย่างยูร่าได้ ‘เหมา’ โรงหนังไว้ทั้งชั้น

ไม่ต้องซื้อตั๋วหรือป๊อปคอร์นอะไรทั้งสิ้น ความสะดวกสบายทุกรูปแบบถูกจัดแจงโดยพนักงาน ไม่ต่างจากสาวใช้ประจำวังหลวงไรนฮาร์ทเลยสักนิด

คนทั้งสองถูกนำทางไปยังโรงฉายหนังสุดหรูหราอลังการ สามารถเลือกที่นั่งได้อิสระตามใจชอบ

“อึดอัดรึเปล่า?”

ยูร่าหันไปถามยองวูที่เอาแต่นิ่งเงียบ

ชายหนุ่มฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับมอบคำตอบ

“ไม่เลย ฉันชอบมาก”

เป็นความจริงจากใจ

ยองวูเริ่มตระหนักทีละนิดว่า ตนที่เกิดในครอบครัวฐานะค่อนไปทางยากจน มีความเข้ากันได้อย่างน่าประหลาด กับยูร่าที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด

ทั้งคู่คอยเติมเต็มในส่วนที่ขาดให้กัน… และเป็นพวกสมองเพี้ยนอย่างสุดโต่งเหมือนกัน

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,394

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous