จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 927

นี่คือทักษะการเขียนพู่กันระดับเอกอุ ปลายพู่กันถูกวาดลงบนกระดาษฮันจิ*อย่างวิจิตรงดงาม หนึ่งถ้อยคำถูกตวัดด้วยการวาดเพียงหนเดียวโดยไม่ยกหรือสะดุด ทุกน้ำหนักที่กดลงได้มอบชีวิตใหม่แก่มวลมนุษย์อย่างหาที่สุดมิได้

(*ฮันจิ กระดาษพื้นเมืองเกาหลีใต้ในยุคก่อน ทำจากหม่อน)

「อาณาจักรโชต้องดูแลแพงเจีย」

ทันทีที่ฮานึลยกพู่กันขึ้น ‘ประกาศิต’ ของมันจึงถือเป็นอันเสร็จสิ้น กษัตริย์โชพลันตื้นตันหลังจากได้รับ ‘ประกาศิต’ ดังกล่าว เขาดีใจที่มีโอกาสกลับไปดูแลประชาชนที่ตนเคยทอดทิ้งด้วยความจำเป็นเพราะหวาดกลัวต่อพลังอาณาจักรฮวาน การัมที่ยืนข้างฮานึลพลันกล่าวไต่ถามด้วยสีหน้าสับสนเสียเต็มประดา

“ทำไมท่านต้องให้โอกาสพวกสามัญชนโง่เขลาด้วย…”

“โอกาสอะไรกัน… นี่มิใช่โอกาส หากแต่เป็นการชดเชย”

ฮานึลวางพู่กันลงพลางหันมองการัมด้วยสีหน้าเห็นใจ

“เป็นเจ้าต่างหากที่ได้รับโอกาส ชาวเมืองแพงเจียต้องเดือดร้อนเพราะข้ามอบโอกาสให้เจ้า”

ฝนยังตกบนทะเลทรายฉันใด ท้องฟ้าก็ไม่มีวันทอดทิ้งผืนปฐพีฉันนั้น

“ข้าต้องชดเชยให้เท่ากับสิ่งที่พวกเขาสูญเสียไป นี่คือความสมดุลที่ข้าต้องนำพาสู่โลกใบนี้”

ท้องฟ้า (ฮานึล) จะเอนเอียงมิได้ หากสวรรค์โอหังไร้ความเที่ยงธรรม ชีวิตมากมายบนโลกจะตกระกำลำบาก โลกจะพังครืนในวินาทีที่ท้องฟ้าไม่ทำหน้าที่รักษาสมดุล และนี่คือเหตุผลที่กริดได้รับรางวัลมหาศาลหลังจากตอบรับเสียงเพรียกจากฮานึล

“…”

(*ฮานึลแปลว่าท้องฟ้า และยังแปลว่าสวรรค์ได้ด้วย)

บุคคลที่ยอมสละทุกสิ่งและอุทิศทุกลมหายใจเพื่อรักษาความสมดุลแก่โลก บุคคลเช่นนี้มีตัวตนอยู่จริงงั้นหรือ…

การัมทั้งเคารพและคัดค้านหลักการของฮานึลในเวลาเดียวกัน แม้ทั้งสองต่างเป็นยังบัน แต่ช่างตรงกันข้ามราวฟ้ากับหุบเหว

***

“หืม”

สีหน้ากริดค่อนข้างบูดบึ้งหลังจากกลับมาถึงทวีปตะวันตก เป็นสีหน้าที่ไม่เข้ากับคนเพิ่งถูกรางวัลที่หนึ่งเลยสักนิด

“เกมนี้มันเล่นยากจังฟะ…”

ภารกิจปรากฏขึ้นอย่างไม่มีปีมีขลุ่ยเพื่อล่อให้ตนเข้าไปติดกับ แถมยังมีศัตรูที่ไม่มีทางเอาชนะได้รอคอยอยู่ปลายทาง ซาทิสฟายคือเกมที่ต้องการพรสวรรค์อย่างมาก ชายหนุ่มทำได้เพียงถอนหายใจยาวพลางกวาดสายตามองรายการทักษะและเวทมนตร์ที่ตนสามารถใช้งานได้

“ทักษะกับเวทมนตร์เต็มไปหมด…”

วิชาดาบแพ็กม่า เวทพัฒนาบราฮัม อักขระความมืด ทักษะจากไอเท็ม รวมถึงทักษะอีกมากจากสมญานาม… รวมแล้วกริดมีทักษะโจมตีให้เลือกใช้เกือบสามสิบชนิด หากนับรวมถึงทักษะในไอเท็มทุกชนิดที่เคยสร้างขึ้น อาจมีมากถึงกว่าห้าสิบชนิดเลยทีเดียว

มันมากเกินไปสำหรับบุคคลสมองทึบอย่างกริด เขาไม่สามารถรีดประสิทธิภาพของทักษะที่มีให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้ โดยเฉพาะเมื่อต้องต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่ง กริดจะยิ่งลนลานจนสมองไม่ทำงาน เขามิอาจใช้ทักษะให้ถูกที่ถูกเวลาหรือคิดกลยุทธ์ที่เฉียบขาดเหมือนครอเกล เพราะเหนือสิ่งอื่นใด ความเพียรเพียงอย่างเดียวมิอาจทำให้บุคคลก้าวไปถึงระดับพรสวรรค์ที่แท้จริงได้ สิ่งมีชีวิตจำพวกอัจฉริยะสามารถใช้งานทักษะราวห้าสิบถึงหกสิบชนิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ใช่แค่สามสิบเหมือนตน

“เราสามารถลองผิดลองถูกกับศัตรูที่อ่อนแอได้ แต่ไหนล่ะศัตรูที่อ่อนแอ ในระยะหลัง เราเจอแต่พวกสัตว์ประหลาดทั้งนั้น”

กริดฉายภาพการต่อสู้การัมซ้ำในหัว สิ่งแรกที่เขาต้องเผชิญคือสายลมปริศนาซึ่งมองไม่เห็น กริดมิอาจคาดเดาทิศทางลมปะทะได้จากเสียง ถึงแม้จะได้ยิน แต่กลับเดาไม่ออกว่าศัตรูเล็งโจมตีในจุดใด เขาถูกสายลมของการัมอัดจนน่วมประหนึ่งกระสอบทราย หากกริดมีสัญชาตญาณทางเสียงที่ดีกว่านี้ เขาคงพอจะหาโอกาสปัดป้องได้บ้าง

‘ช่างเถอะ อย่างน้อยเราก็ยังมีจุดที่ทำได้ดี เช่นการใช้หินย้อยบนเพดานเป็นฐานสำหรับรำดาบ เมื่อลองย้อนนึกดู นับว่าทำได้ไม่เลวเลยทีเดียว’

เขาพิจารณาทั้งจุดดีและจุดด้อยของตัวเองอย่างละเอียด การมองหาจุดดีมิใช่ความโอหังหรือปลอบใจตัวเอง แต่มันจำเป็น เพื่อจะได้นำข้อดีที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญไปปรับใช้ในอนาคต ลดความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นในคราวหน้า และดึงประสิทธิภาพในจุดที่ทำได้ดีให้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง

“หืม”

ยิ่งได้ฉายภาพซ้ำ กริดก็ยิ่งเห็นว่าตัวเองทำได้ดีเพียงใด ทั้งการรอให้ปราณต่อสู้เพิ่มถึงร้อยหน่วยก่อนจะสวนกลับ จังหวะใช้ร่างมืด พลิ้วไหว และพลังลูซอนพร้อมกันเพื่อเอาชนะความเร็วของการัม การใช้แหวนโดรันเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิต การกะจังหวะสมญานามกษัตริย์คนแรกพร้อมกับฉวยโอกาสเคลื่อนไหวในพื้นผนังถ้ำอย่างอิสระ

‘เราทำได้ดีก็จริง แต่ยังดีกว่านี้ได้อีก…’

กริดไม่ได้ใช้เวทมนตร์เลย ไม่ได้ป้อนคำสั่งที่ละเอียดให้กับดาบแห่งแสงและใบดาบท้าทายเทพ เขาใช้งานพลังดูดเลือดของเคลย์ได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ และหลงลืมตัวตนของแหวนดาร์คบัสจนหมดสิ้น กริดฉุกคิดถึงแหวนดาร์คบัสได้เพราะ ‘ปราณ’ แปลกประหลาดที่การัมใช้เคลือบรอบหอกสั้นของมัน ปราณดังกล่าวคือสิ่งที่ ‘สลาย’ คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหารได้อย่างหมดจด การัมมิได้เก่งกาจ เพียงแต่มันให้หอกโจมตีด้วยความเร็วสูงจนสามารถลบล้างรัศมีดาบของกริดทั้งหมดได้ทันก่อนพุ่งปะทะร่าง

“ให้ตายสิ ทักษะจะเยอะไปไหนกัน แล้วก็… โนเอะ ทุกครั้งที่สถานการณ์คับขัน ฉันไม่เคยพึ่งพากลืนวิญญาณของแกได้เลย”

“การโจมตีของเจ้านั่นทะลวงผ่านทักษะกลายเป็นของเหลวของโนเอะ เหมียว… อีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไป โนเอะเจ็บ…”

“เฮ่อ…”

เมื่อครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน กริดมั่นใจว่าซาทิสฟายเป็นเกมที่ยากเกินไปสำหรับมนุษย์โลก จะมีสัตว์ประหลาดแบบครอเกลสักกี่คนที่สามารถใช้ทักษะกว่าหกสิบชนิดได้อย่างช่ำชองไม่ติดขัด

‘ทำไมถึงไม่เพิ่มประสิทธิภาพของแต่ละทักษะขึ้นแล้วลดจำนวนทักษะลง เกมคงเล่นง่ายกว่านี้เยอะ’

คงถึงเวลาที่เขาต้องเขียนอีเมลแสดงความเห็นกลับไปยัง SA กรุปอีกครั้ง แต่คราวนี้จะเต็มไปด้วยถ้อยคำ ‘สุภาพ’ ไม่เหมือนครั้งก่อน

กริดที่กำลังหงุดหงิดตัดพ้อเล็กน้อยก่อนจะเริ่มอ่านรายละเอียดเข็มขัดทีราเม็ท

ปัจจุบัน บทเรียนการต่อสู้จบลงแล้ว ถึงเวลากลับมาใช้ชีวิตและเดินหน้าต่อ

[เข็มขัดทีราเม็ท]

เกรด : เลเจนดารี

* ลดความเสียหายทุกชนิด 15%

* ค่าความอดทน +250

* พลังชีวิต +10,000

* ได้รับทักษะ ‘สายลมแห่งการฟื้นฟู’

เข็มขัดที่อัดแน่นด้วยพลังเวทของแวมไพร์ไวเคาต์ ‘ทีราเม็ท’

★ ไอเท็มพัฒนาสู่ร่างสุดท้าย

ท่านสามารถอัญเชิญแวมไพร์ไวเคาต์ ‘ทีราเม็ท’ ได้โดยใช้มานา 1,500 หน่วย หากทีราเม็ทตายในการต่อสู้ ท่านจะอัญเชิญใหม่ได้อีกครั้งใน 24 ชั่วโมงให้หลัง

[สายลมแห่งการฟื้นฟู]

ประเภท : ทักษะติดตัว

พลังเวทของทีราเม็ทขึ้นชื่อในด้านการฟื้นฟู ผู้สวมใส่จะรู้สึกว่าร่างกายเบาสบาย อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตตามธรรมชาติเพิ่มขึ้น พลังชีวิตฟื้นฟูเพิ่มเติม 500 หน่วยต่อวินาที

แต่ผลของเอฟเฟคจะหยุดลงทันทีที่ถูกโจมตี ท่านต้องออกจากการต่อสู้นานเกินกว่าสิบวินาที พลังชีวิตจึงจะถูกฟื้นฟูกลับคืนมาใหม่

“คุคุ…”

ร่างกายกริดเริ่มสั่นระริก เขาสั่งสมค่าประสบการณ์ของมันนานถึงสี่ปีแล้วสินะ ไม่สิ อาจถึงห้าปีด้วยซ้ำ บางทีเจ้าไอเท็มบัดซบนี่คงยังไม่กลายเป็นเกรดเลเจนดารีหากตนไม่ได้พบการัมเข้า เป็นโชคดีที่เกิดเหตุการณ์สำคัญก่อนงานแข่งนานาชาติจะเริ่มขึ้น

‘ลดความเสียหายที่ได้รับ 15% พร้อมกับเพิ่มพลังชีวิตอีก 10,000 หน่วย นี่คงเป็นสาเหตุที่เราทนมือทนเท้าการัมมากกว่าปรกติ’

แตกต่างจากสมัยเป็นเกรดยูนีคโดยสิ้นเชิง ข่าวลือที่ว่า ไอเท็มชนิดเติบโตจะไม่แสดงพลังที่แท้จริงจนกว่าจะพัฒนาถึงร่างสุดท้าย สิ่งนี้ไม่เกินความจริงแต่อย่างใด ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มชำเลืองมองแหวนเอลฟินสโตนที่สวมบนนิ้วมือ ค่าประสบการณ์ของมันเพิ่มได้ยากลำบาก กริดมองไม่เห็นโอกาสที่แหวนวงนี้จะกลายเป็นเกรดเลเจนดารีเลยสักนิด

ถัดไป ชายหนุ่มเปิดอ่านรายละเอียดของทีราเม็ท

ชื่อ : ทีราเม็ท

อาวุธ : 295

เพศ : ชาย

เผ่าพันธุ์ : แวมไพร์

เลเวล : 300

สมญานาม : ขุนนางอมตะ

* ฟื้นฟูพลังชีวิต 30% จากความเสียหายที่ได้รับ ทักษะนี้สามารถสะสมจำนวนครั้งการใช้งานได้ทั้งหมด 12 ชาร์จ โดยใช้เวลาสะสมชาร์จละ 1 ชั่วโมง แต่ถ้าหากถูกโจมตีรุนแรงกว่า 60% ของพลังชีวิตสูงสุด ทีราเม็ทไม่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตด้วยทักษะนี้ได้ และหากถูกโจมตีด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่สามารถรักษาได้ด้วยทักษะนี้เช่นกัน

* หากทีราเม็ทเสียชีวิต สามารถเกิดใหม่ด้วยพลังชีวิต 100% พร้อมกับค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 20% เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แต่เอฟเฟคนี้จะแสดงผลเมื่อทีราเม็ทมีเลเวลสูงกว่า 360 เท่านั้น

สมญานาม : ผู้ป่วยซึมเศร้า

(ทีราเม็ทรู้สึกอับอายที่ต้องกลายเป็นทาสของมนุษย์ ทั้งที่ตนคือทายาทแห่งราชินีแวมไพร์เบริอาเช่ผู้ยิ่งใหญ่ ทีราเม็ทหดหู่จนเกิดความรู้สึกด้านลบ ส่งผลให้ค่าสถานะลดลงจากเดิมเป็นจำนวนมาก)

พลังโจมตี : 2,150

พลังเวท : 100

พลังชีวิต : 100,000

มานา : 3,000

พลังป้องกัน : 2,500

ค่าต้านทานเวทมนตร์ : 500

รายการทักษะ :

- บล็อกหนึ่งการโจมตี! (A)

- ได้แต่สงสัยว่าทำไมฉันถึงยังไม่ตาย… (C)

- หัวโขก (C)

สถานะอารมณ์ : ซึมเศร้า

(อุตส่าห์ได้เกิดใหม่ทั้งที แต่กลับต้องตายอีกครั้งแทบจะในพริบตา ฉันเกิดมาทำไม แบบนี้ขอตายไปตลอดยังดีเสียกว่า)

“…หมอนี่ขี้น้อยใจชะมัด”

ภาวะทางอารมณ์ของทีราเม็ทไม่สู้ดีนัก ความทรงพลังในอดีตของ ‘ทีราเม็ท’ แวมไพร์วิสเคาต์ผู้เกรียงไกรซึ่งต้องล้มโดยฝีมือนักล่าอสูรเท่านั้น ปัจจุบันไม่ปรากฏให้เห็นแม้แต่เศษเสี้ยว

“ช่างเถอะ ในช่วงก่อนตาย หมอนี่เป็นถึง NPC พิเศษระดับบอส หากเกิดใหม่เป็นสัตว์เลี้ยงแล้วยังเก่งเท่าเดิมคงจะแปลกกว่า”

สีหน้าของกริดค่อนข้างสดใส แม้ทีราเม็ทจะไม่แข็งแกร่งเท่าเมื่อก่อน แต่การจะบอกว่าหมอนี่อ่อนแอก็คงไม่ถูกต้องสักทีเดียว อย่างน้อยก็ยังมีทักษะสุดโกงอย่าง ‘บล็อกหนึ่งการโจมตี!’ ซึ่งสามารถหยุดยั้งหอกทรงพลังจากการัมได้ชะงักงัน ทีราเม็ทมีค่าสถานะพื้นฐานค่อนข้างดี พลังโจมตีใกล้เคียงกับอาวุธเกรดยูนีค ส่วนพลังป้องกันก็ใกล้เคียงกับชุดเกราะเกรดยูนีค แต่สิ่งที่พิเศษสุดสำหรับทีราเม็ทคือระบบไอเท็ม ไม่เหมือนกับโนเอะที่เป็นแมว ทีราเม็ทคือสัตว์เลี้ยงรูปร่างมนุษย์ซึ่งสามารถสวมใส่อาวุธและชุดเกราะได้ นับว่ายอดยอดเยี่ยมกว่าแรนดี้ที่ทำได้เพียงคัดลอกไอเท็มสวมใส่แบบลดระดับจากกริด ทีราเม็ทสามารถสวมใส่ไอเท็มของจริงและใช้งานได้เต็มประสิทธิภาพ

‘หมอนี่ต้องเป็นตัวแทงค์เท่านั้น แล้วเราก็จะเคลียร์ดันเจี้ยนสุดโหดได้ตามลำพัง’

แถมทีราเม็ทยังเป็นโล่ชั้นดีให้กริดในการแข่งตะลุมบอนราชาอสูรที่กำลังจะมาถึง กริดมีแผนจะเริ่มสร้างไอเท็มให้ทีราเม็ทตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป

จบเรื่องทีราเม็ท ชายหนุ่มหันมาสนใจกับรางวัลจากการไปเยือนทวีปตะวันออก เขาได้รับสูตรการผลิตอาวุธเกรดยูนีคหนึ่งใบ สูตรการผลิตชุดเกราะเกรดยูนีคสองใบ หินเสริมแกร่งอาวุธที่ถูกอวยพรสิบก้อน หินเสริมแกร่งอาวุธ 107 ก้อน หินเสริมแกร่งชุดเกราะที่ถูกอวยพร 20 ก้อน และสุดท้ายคือโอสถสุ่มค่าสถานะสามขวด

“เราได้ครอบครองทุกรางวัล…”

รางวัลภารกิจมากมายจนกริดอดคิดไม่ได้ว่านี่อาจเป็นการต้มตุ๋น แต่โชคดีที่ไม่เป็นเช่นนั้น ช่องสัมภาระของตนเต็มไปด้วยไอเท็มตามที่ภารกิจระบุไว้

“สูตรผลิตเกรดยูนีคจะถูกใช้สร้างไอเท็มให้ทีราเม็ท”

กริดสามารถสร้างไอเท็มเกรดต่ำสุดเป็นอีปิกก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะสร้างเกรดยูนีคได้ง่ายดั่งใจนึก การพึ่งพาดวงยังคงสำคัญเช่นเคย ด้วยเหตุนี้ สูตรผลิตที่กำหนดให้ไอเท็มออกมามีเกรดยูนีคจึงเป็นหลักประกันที่สะดวกสบายและช่วยลดเวลา

“ส่วนหินเสริมแกร่ง เราจะใช้มันอัปเกรดไอเท็มตัวเอง”

แม้โอกาสเสริมแกร่งไอเท็มเกรดมิธจะอยู่แค่ราว 0.00001% แต่กริดก็ไม่โง่พอจะขายหินเสริมแกร่งเพื่อเศษเงินเล็กน้อยที่ไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น

“บางทีอาจถึง +3… ไม่สิ ขอแค่ +2 ก็ยังดี เอาแค่ +2 นี่แหละ”

กริดภาวนาในใจพร้อมกับเหลือบมองขวดโอสถที่วางตั้งบนโต๊ะ

โอสถสุ่มค่าสถานะสามขวด หมายความว่าแต้มสถานะของเขาจะเพิ่มขึ้น 30 แต้ม ซึ่งเทียบเท่ากับสามเลเวลของผู้เล่นปรกติ

กริดเริ่มตรวจสอบรายละเอียดตัวละคร

ชื่อ : กริด

เลเวล : 364

...

...

พละกำลัง : 3,220 (+360)

ความอดทน : 2,047 (+580)

ความว่องไว : 2,750 (+330)

สติปัญญา : 1,898 (+405)

...

...

“ค่าสติปัญญาลงลดนิดหน่อยหลังจากเปลี่ยนมงกุฎ แต่นั่นก็ไม่เสียหายมาก”

ทั่วโลกจดจำกริดในฐานะบุคคลโอเวอร์เกียร์ ซึ่งเขาก็ไม่ปฏิเสธ ตนสวมใส่ไอเท็มที่ดีที่สุดของโลกจริง แต่สิ่งที่เป็นรากฐานของความแข็งแกร่งคือค่าสถานะต่างหาก ต้องขอบคุณไอเท็มเกรดเลเจนดารีและมิธกว่า 26 ชิ้น รวมถึงไอเท็มเกรดอีปิกและยูนีคในอดีตที่เคยผลิตขึ้นจำนวนมาก แต้มสถานะของกริดจึงสูงกว่าผู้เล่นในเลเวลใกล้เคียงราวสองเท่า เขาสามารถดวลกับ NPC พิเศษอย่างสูสีเพราะมีแต้มสถานะเหล่านี้เป็นรากฐานความแข็งแกร่ง

ชายหนุ่มหวนนึกถึงโอสถแบบปรกติที่ระบุชนิดของค่าสถานะที่เพิ่มขึ้น พวกมันประกอบด้วยโอสถพละกำลัง โอสถความว่องไว โอสถสติปัญญา และโอสถความอดทน

“คงสุ่มหนึ่งในสี่ค่าสถานะเหล่านี้…”

สิ่งที่กริดต้องการที่สุดคงหนีไม่พ้นความว่องไว เขาต้องการให้เกิดความสมดุล 1:1 ระหว่างความว่องไวและพละกำลัง

เรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางที่กริดต้องการหรือไม่…

เขาไม่คาดหวังมากนัก คนอับโชคไม่มีสิทธิ์ขอพรใดจากพระเจ้า

“ค่าความอดทนก็ไม่เลว พลังชีวิตสูงสุดของเราอยู่ที่ประมาณแสนห้า ถ้ากลายเป็นสักสองแสนคงจะดีไม่น้อย”

ด้วยสมญานามกษัตริย์คนแรก ยิ่งกริดมีค่าพลังชีวิตสูงสุดมาก ตัวเขาก็ยิ่งได้รับผลประโยชน์มหาศาล การเพิ่มค่าความอดทนถือเป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลย

“พละกำลังก็ไม่แย่… ส่วนสติปัญญา…”

เวทพัฒนาของบราฮัมจะเพิ่มจำนวนขึ้นเมื่อสติปัญญาถึงค่าที่กำหนด ในทางปฏิบัติ ค่าสติปัญญาควรสำคัญรองจากความว่องไว มันเคยเป็นเช่นนั้นจนกระทั่งกริดได้ดวลกับการัม เขาพบว่า การมีเวทมนตร์ให้ใช้มากไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี เขาไม่สามารถดึงประสิทธิภาพของมันออกมาได้ ดังนั้น เวทมนตร์จึงเป็นทางเลือกรองที่ไม่สลักสำคัญกับการแข่งตะลุมบอนราชาอสูร

“ฮะฮะฮะ… หวังว่า… จะสุ่มไม่ได้ค่าสติปัญญาล่ะนะ”

กริดสูดลมหายใจเข้าลึกขณะใช่มือกำขวดโอสถแน่น ไม่ว่าจะมองมุมใด ราวกับพระเจ้าคอยบันดาลสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการอยู่เสมอ กริดลังเลเล็กน้อยก่อนจะหลับตาซดโอสถลงคอพร้อมกับสวดภาวนา

โอสถแบบสุ่มมอบจะผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม มันเป็นไอเท็มที่พิเศษกว่าโอสถชนิดปรกติหลายเท่า

[โอสถแบบสุ่มทำการเพิ่มค่าความชำนาญ 10 แต้ม]

“ค*ย”

เขาต้องการเลิกราจากคำหยาบ แต่ทำไมเหตุการณ์บัดซบถึงเอาแต่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า… กริดได้แต่ตัดพ้อ

ทว่า เขาไม่ได้ฉุกคิดเลยว่า การเพิ่มค่าความชำนาญย่อมหมายถึง โอสถแบบสุ่มสามารถเพิ่มค่าสถานะพิเศษแบบอื่นได้เช่นกัน ไม่เพียงเท่านั้น โอสถของกริดมิได้มีเพียงสามขวด แต่ยังมีบรรณาการที่เหล่าช่างเหล็กโอเวอร์เกียร์จะเต็มใจมอบให้ในภายหลัง

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,320

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous