จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 924

    “ปกป้องมนุษย์ทุกคนให้ดี”

    “เข้าใจแล้ว เจ้านายเชื่อมือได้เลย เมี๊ยว!”

    แมวตัวหนึ่งกำลังนั่งบนไหล่กริด ขนสีขาวของมันฟูฟ่องระยิบระยับเหมือนกับทองคำขาว พุงป่องอ้วนกลมน่าเอ็นดู ปุ่มเท้าสีชมพูระเรื่อและนุ่มนิ่มราวกับเยลลี่ เหล่าช่างเหล็กต่างรู้จักแมวตัวนี้ดี มันคือสัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรก เม็มฟิส โนเอะสืบทอดคุณลักษณะบางส่วนมาจากมังกร นั่นคือสติปัญญาที่เฉียบแหลมพร้อมกับทักษะการบินอันน่าทึ่ง แมวตัวนี้คือสัตว์ประหลาดที่เหนือกว่าไวเวิร์นในทุกด้าน ไม่เว้นแม้กระทั่งพลังโจมตี จากบรรดาผู้เล่นกว่าสองพันล้าน มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครองเม็มฟิส

    สัตว์เลี้ยงอันดับหนึ่งในโลกซาทิสฟายเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากกริด

    ‘น่ารักฉิบ’

    โนเอะกำลังเลียขน เจ้าแมวอ้วนตัวนี้รักสะอาดมาก มีบ่อยครั้งที่ชอบใช้ลำตัวถูไถไปกับแก้มกริดอย่างเอ็นดู ทว่า ไม่ช่างตีเหล็กคนใดที่กล้าย่างกรายเฉียดใกล้โนเอะ

    “แง่งงง!”

    สาเหตุเพราะ โนเอะจะแผ่สัญชาตญาณนักล่ากับทุกคนที่ไม่ใช่กริด เกินกว่าครึ่งของเจียงซือโลหะที่กระโดดข้ามกำแพงล้วนถูกโนเอะจัดการตะปบด้วยอุ้งเท้าอย่างราบคาบ

    “อึก…”

    อุ้งเท้าที่สามารถป่นหินให้แหลก โนเอะใช้มันตะปบใส่เจียงซือโลหะตัวแล้วตัวเล่า โครงกระดูกโอเวอร์เกียร์กำลังทำงานอย่างแข็งขันไม่ต่างกัน พวกมันใช้ทักษะหักกระดูกใส่เจียงซือเป็นระยะ ส่วนแรนดี้มีหน้าที่คอยเก็บกวาดด้วยทักษะแบบเดียวกันกริด ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีภูตแสงที่กลายร่างเป็นดาบสีขาวสว่าง รวมถึงใบดาบลอยได้สีขาวอมครามที่คอยปกป้องช่างเหล็กเป็นปราการด่านสุดท้าย

    ช่างตีเหล็กโอเวอร์เกียร์เริ่มเกิดความหวัง พวกเขามองเห็นโอกาสรอด หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป ภารกิจต่อเนื่องอาจสำเร็จลงได้ไม่ยากเย็น ในวินาทีนี้ ช่างเหล็กหน้าใหม่ต่างเข้าใจได้ทันทีว่า เหตุใดขุนพลโอเวอร์เกียร์อันโด่งดังของโลกถึงไว้วางใจในตัวกริดนัก

    ทว่า ภายในใจกริดกำลังกระสับกระส่ายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

    ‘เราต้องมุ่งหน้าไปที่ไหน…’

    กริดต้องค้นหาชาวเมืองสามสิบคนที่ถูกเจียงซือพิษไล่ต้อน เวลาของภารกิจกำลังนับถอยหลังทุกขณะ กริดมีเวลาหนึ่งชั่วโมงในการตามหามนุษย์ในแพงเจียแสนกว้างใหญ่ เวทมนตร์ตรวจจับของบราฮัมมีระยะไม่กว้างพอจะแผ่ขยายให้ครอบคลุม ขอบเขตที่กริดตรวจสอบได้เทียบเท่าหมู่บ้านเล็ก ยิ่งไปกว่านั้น ทันทีที่ภารกิจเริ่มต้น หมอกหนาทึบได้ปรากฏขึ้นเพื่อบดบังการมองเห็นให้แคบลง หมายความว่าการใช้เวทบินจะไม่ตอบโจทย์

    ‘แย่ล่ะสิ...’

    กริดนึกออกเพียงวิธีเดียว ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากแยกย้ายกันค้นหา พวกเขาคงพบตัวชาวเมืองได้ไม่ยากนักหากช่างตีเหล็กหนึ่งร้อยคนกระจายตัวไปจนทั่ว ทว่า การทำเช่นนั้นคือสิ่งที่อีกฝ่ายเล็งไว้แล้ว

    ช่างน่าขัน ช่างเหล็กกลุ่มย่อยไม่กี่คนจะเอาชนะเจียงซือโลหะได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้เลยสักนิด นี่คือภารกิจที่ไม่มีทางสำเร็จได้ตั้งแต่ต้น

    ‘สาเหตุที่รางวัลตอบแทนมูลค่าสูง…’

    เจียงซือโลหะยังคงปรากฏตัวอย่างต่อเนื่องเป็นระยะ ช่างตีเหล็กไม่มีทางต่อสู้และเอาชนะได้แน่ เนื้อความภารกิจได้บอกเป็นนัยว่า ช่างตีเหล็กต้องแยกตัวกัน แต่การทำเช่นนั้นจะทำให้ทุกคนถูกฆ่าเรียบ…

    เป็นที่แน่ชัดแล้ว บุคคลที่มอบภารกิจไม่ได้หวังให้ฝ่ายช่างตีเหล็กช่วยเหลือชาวเมืองสำเร็จ ของรางวัลมีมูลค่ามหาศาลเพราะมันคือภารกิจที่ไม่มีทางผ่านได้

    ‘จบสิ้นแล้ว’

    ขณะกระวนกระวายใจ กริดหันหลังกลับไปมองเหล่าช่างเหล็กที่เดินทางมายังทวีปตะวันออกพร้อมกับตน คนเหล่านี้ตามมาด้วยความเชื่อใจ หากภารกิจล้มเหลว ความเชื่อใจเหล่านั้นคงพังครืนในพริบตา ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่กริดต้องการเลยสักนิด

    “...”

    จะผ่านเหตุการณ์บัดซบตรงหน้าได้ด้วยวิธีใดกันนะ…

    ขณะพยายามมองเข้าไปในหมอกหนา กริดฉุกคิดถึงทักษะบางชนิดที่ตนเคยครอบครอง

    “ทุกคนรออยู่ที่นี่นะ”

    ชายหนุ่มกระโดดขึ้นหลังคาบ้านหลังแล้วหลังเล่า จนกระทั่งขึ้นไปบนหลังคาที่สูงที่สุด กริดทำการปลดปล่อยหนึ่งในพลังที่ถูกสลักอยู่ในอักขระความมืด

    “พลังลูซอน”

    มันคือแวมไพร์เอิร์ลที่กริดสังหารในเมืองลำดับเจ็ด ลูซอนมีทักษะการดมกลิ่นที่ยอดเยี่ยม มันสามารถแกะรอย ‘เป้าหมายที่เลือดออก’ ได้เป็นอย่างดี แต่สิ่งนี้ไม่มีผลกับทักษะพรางตัวของนักลอบสังหาร

    เพียงพริบตา ประสาทจมูกกริดดีขึ้นหลายเท่า ชายหนุ่มพยายามสูดลมหายใจให้ลึกที่สุดหนึ่งฟอดใหญ่ จมูกของเขาไม่ได้รับเพียงกลิ่นน้ำเน่าและกลิ่นเหม็นหืนของศพเจียงซืออีกต่อ ในปัจจุบัน กริดสามารถดมกลิ่นเลือดมนุษย์ได้ไกลหลายกิโลเมตร

    และผลลัพธ์ก็คือ…

    “ทางนั้นสินะ”

    เหมือนกับสุนัขดมกลิ่น กริดเริ่มสัมผัสกลิ่นของเลือดมนุษย์ได้อย่างเจือจาง ไม่ผิดแน่ นี่ต้องเป็นเลือดของชาวเมืองที่กำลังถูกเจียงซือพิษไล่ต้อน อยู่ห่างออกไปทางทิศตะวันออกราวสามกิโลเมตร

    ‘เทียบกับพลังของอสูรตนอื่น พลังลูซอนค่อนข้างอ่อนแอ เราจึงมองเป็นทักษะไร้ประโยชน์มาตลอด ไม่เคยคิดว่าจะต้องพึ่งพาเข้าสักวัน’

    กริดแสยะยิ้มพลางชำเลืองมองโนเอะ ปัจจุบัน โนเอะกำลังนอนเกลือกกลิ้งบนพื้นพลางก้มหน้าก้มตาเลียปุ่มเท้า ราวกับมันเป็นสัตว์ที่คลั่งไคล้ความสะอาดเหนือสิ่งอื่นใด

    สัตว์อสูรที่เกิดมาแข็งแกร่งคงไม่รู้สึกเครียดในช่วงเวลาแบบนี้สินะ…

    “โนเอะ เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา ฝากปกป้องทุกคนด้วย”

    “ฮ้าว… เข้าใจแล้วจ้า เหมียว”

    เจ้าแมวอ้วนตอบกลับพลางอ้าปากหาว โนเอะมิได้แสดงท่าทีกระตือรือร้นแม้แต่น้อย

    เหล่าช่างเหล็กที่ต้องฝากชีวิตไว้กับโนเอะ พวกเขาย่อมอกสั่นขวัญแขวนเมื่อเห็นการตอบรับเช่นนี้ แต่กริดเชื่อใจโนเอะ เจ้าแมวอ้วนตัวนี้ได้ ‘แดก’ ศิลาอัสนีซึ่งเป็นพลังของจอมอสูรอัสทารอธเข้าไป มันพัฒนาขึ้นอีกระดับ มิใช่เม็มฟิสดาษดื่นทั่วไปอย่างที่ทุกคนเข้าใจ ขณะเดียวกัน กริดเริ่มเข้าสู่โหมด ‘หิวโหย’ โดยแลกมากับค่าความว่องไวที่สูงขึ้น

    ราชาโอเวอร์เกียร์หายตัวเข้าไปในหมอกหนาทึบอย่างรวดเร็ว

    ***

    พลังทางกายภาพของเจียงซือพิษนั้นเทียบเท่าเจียงซือโลหะ แต่มันจะปลดปล่อยพิษฟุ้งกระจายทุกครั้งที่ถูกโจมตี ยิ่งบาดแผลลึก พิษที่สาดกระเซ็นก็ยิ่งทรงพลัง ใครก็ตามที่ต้องพิษจะรู้สึกเจ็บปวดทรมานเจียนตาย

    “แฮ่ก… แฮ่ก… พวกเราจบสิ้นแล้ว”

    เจ้าเมืองฮานซอกบง—บุคคลที่ถูกกษัตริย์จากทวีปตะวันตกลักพาตัวไป

    หลังจากฮานซอกบงและผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดงเดินทางออกจากทวีปตะวันออก แพงเจียก็ถูกทอดทิ้งแทบจะในทันที กษัตริย์โชไม่ส่งเจ้าเมืองคนใหม่มาประจำการ ชาวเมืองที่เหลือเพียงน้อยนิดต้องเอาชีวิตรอดตามลำพัง ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น การปกป้องแพงเจียเท่ากับขัดเจตจำนงของยังบัน ไม่แปลกที่กษัตริย์โชจะทอดทิ้งแพงเจีย แม้ภายในใจจะไม่ต้องการก็ตาม

    นับแต่นั้น แพงเจียกลายเป็นเมืองที่มีสภาพเลวร้ายยิ่งกว่าขุมนรก ฝูงเจียงซือปีนป่ายข้ามกำแพงเมืองที่ปราศจากทหารอย่างง่ายดาย หลังจากการรุกรานของเจียงซือเริ่มต้นขึ้น ชาวเมืองแพงเจียก็หมดสิทธิ์กอบกู้เศรษฐกิจของเมืองอย่างที่หวังไว้ ทุกคนทำได้เพียงหนีตายอย่างหดหู่

    ปัจจุบัน ทุกสิ่งได้ดำเนินมาถึงขีดจำกัด ชาวเมืองที่กำลังอดอยากและหิวโหย พวกเขาย่อมไร้พละกำลังต่อต้านเจียงซือ สวรรค์ไม่เหลียวแลความน่าสมเพชของมนุษย์กลุ่มนี้แม้แต่น้อย เพียงเจียงซือกระโดดหนึ่งก้าว ระยะห่างจากมันและชาวเมืองจะถูกย่นในพริบตา และเพียงไม่นาน หมอกหนาทึบเบื้องหน้าก็จะฟุ้งกระจายไปด้วยพิษ เมื่อต้องเผชิญกับเจียงซือพิษที่เป็นภัยคุกคามร้ายแรง ชาวเมืองแพงเจียทำได้เพียงตัดพ้ออย่างสิ้นหวัง

    “ฉันน่าจะตามท่านเจ้าเมืองไป… เมืองนี้ไม่มีหวังอีกแล้ว...”

    ใครบางคนพึมพำ

    ไม่มีใครคัดค้าน ทุกคนต่างเหนื่อยล้าสุดขีด แม้พวกเขาเคยต้องการเอาชีวิตรอดเพื่อโน้นน้าวให้กษัตริย์โชเปลี่ยนใจส่งเจ้าเมืองคนใหม่มาบริหาร แต่จิตวิญญาณอันสูงส่งเช่นนั้นกลับตายจากไปนานแล้ว ปัจจุบัน พวกเขากำลังหายใจติดขัด อาวุธเก่าโทรมในมือเริ่มประคับประคองไม่อยู่ เจียงซือพิษรุมล้อมโจมตีจากทุกทิศ ความหวังในการรอดชีวิตคงจบลงเพียงเท่านี้ ทุกคนหลับตาลงพลางกล่าวโทษโลกอันบิดเบี้ยวที่แบ่งแยกระหว่างยังบันและสามัญชนดาษดื่น

    ทันใดนั้น เสียงของกะโหลกศีรษะถูกทุบและเสียงเนื้อหนังถูกฉีกขาดเริ่มดังต่อเนื่องเป็นระยะ

    คงเป็นครอบครัวหรือไม่ก็พวกพ้องของตนกระมัง… ชาวเมืองทุกคนข่มความเจ็บปวดเมื่อกำลังจะเสียพวกพ้องที่เหลือน้อยไป ทว่า แม้เวลาจะล่วงผ่านไปนาน แต่กลับยังปราศจากเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของมนุษย์

    “...”

    ชาวเมืองพลันดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นแสงสว่างวูบวาบปรากฏท่ามกลางกลุ่มหมอกหนาทึบ ทุกครั้งที่แสงจากดาบถูกวาดเป็นเส้นตรง ศีรษะของเจียงซือพิษจะปลิวกระเด็นหลุดออกจากบ่า

    ใครบางคนกำลังล้างบางสังหารเจียงซือพิษเป็นว่าเล่น

    “ค…ใครกัน”

    บุคคลที่ถูกสวรรค์ทอดทิ้งเช่นพวกเขา มีใครบางคนกำลังเข้ามาช่วยงั้นหรือ…

    ชาวแพงเจียอยากเห็นใบหน้าของผู้สังหารเจียงซือพิษใจแทบขาด ทว่า หากก้าวเท้าออกไปด้านหน้า หมอกพิษโดยรอบจะเล่นงานพวกเขาจนถึงแก่ชีวิต ไม่มีชาวเมืองคนใดกล้าขยับเขยื้อนตัว

    ใครบางคนตัดพ้อ

    “ถึงจะไม่รู้ว่าใคร แต่เขาคงไม่รอดแน่…”

    “พวกเราต้องรีบห้ามเขา หากช่วยเหลือพวกเราไปมากกว่านี้ เขาจะถูกสวรรค์พิโรธเอาได้!”

    ปัญหาใหญ่คือพิษร้ายแรง ชาวเมืองต่างกังวลว่า บุคคลในหมอกหนาอาจไม่มีข้อมูลการต่อสู้กับเจียงซือพิษที่ดีพอ ถ้าพลาดพลั้งทันไม่ระวัง อาจถูกพิษกระเซ็นใส่จนถึงแก่ความตายในพริบตา

    น่าเสียดายที่พิษแสนทรงพลังของเจียงซือมิอาจทำอันตรายต่อตำนานได้ โดยเฉพาะตำนานผู้สร้างปาฏิหาริย์มานับไม่ถ้วน

    “พวกคุณปลอดภัยรึเปล่า”

    สวบ… สวบ

    เป็นเสียงฝีเท้าก้าวเดินที่มั่นคง บุรุษผู้หนึ่งปรากฏตัวจากหมอกหนา เผยใบหน้าแสนสง่างามให้ชาวแพงเจียเห็นเต็มสองตา ท่ามกลางความตกตะลึง เจียงซือพิษไร้ศีรษะจำนวนมากกำลังนอนตายระเนระนาดด้านหลังชายปริศนา ชาวเมืองคนหนึ่งพลันได้สติกลับมาเมื่อจดจำใบหน้าของบุรุษผู้นี้ได้

    “ดยุคแห่งคุณธรรมของแพงเจีย!”

    เขาคือชายที่ปรากฏตัวเมื่อครั้งแพงเจียคับขันถึงขีดสุดหลังจากสูญเสียคันศรฟินิกซ์แดง บุรุษผู้นี้ช่วยเหลือแพงเจียโดยการสร้างคันศรฟินิกซ์แดงขึ้นใหม่ แถมยังช่วยเจ้าเมืองฮานซอกบงได้ทันท่วงทีก่อนจะถูกประหารชีวิต หลังจากนั้น เขาทำการลักพาตัวฮานซอกบงและซูเอ ต้นตอสำคัญที่ทำให้ยังบันโกรธเกรี้ยว และหนีกลับไปยังทวีปตะวันตก

    ชายคนนี้คือบุคคลซึ่งเปี่ยมด้วยคุณธรรม ด้วยเหตุนี้ ในความทรงจำของชาวเมืองแพงเจียทุกคน เขาจึงถูกเรียกขานให้เป็นดยุคแห่งคุณธรรมของแพงเจีย

    การกลับมาอีกครั้งของวีรบุรุษได้จุดประกายความหวังในใจชาวเมืองแพงเจียที่ยังเหลือ

[★ภารกิจลับ★ ‘ประสบการณ์บนทวีปตะวันออก (2) ’ เสร็จสิ้น!]

[ท่านได้รับ ‘หินเสริมแกร่งอาวุธที่ถูกอวยพร’ 10 ก้อน]

[จำนวนชาวเมืองที่ช่วยเหลือสำเร็จมีมากกว่า 30 คน รางวัลเพิ่มเติมจะถูกมอบให้ตามจำนวนชีวิตที่ช่วยสำเร็จ]

[ท่านได้รับไอเท็ม ‘หินเสริมแกร่งอาวุธ’ 107 ก้อน]

[ภารกิจลับต่อเนื่องถูกสร้างขึ้น]

[ประสบการณ์บนทวีปตะวันออก (3) ]

★ภารกิจลับ★

แพงเจียปราศจากช่างตีเหล็กมานานมาก ปัจจุบัน อาวุธภายในแพงเจียหลงเหลือเพียงน้อยนิด จงช่วยชาวเมืองแพงเจียต่อสู้กับเจียงซือด้วยการผลิตอาวุธให้พวกเขา อย่าลืมระวังอันตรายที่อาจเกิดจากเจียงซือโลหะและเจียงซือพิษ

เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ :

- สร้างอาวุธและชุดเกราะที่มีเกรดสูงกว่าอีปิกใช้ชาวเมืองอย่างละชิ้นต่อหนึ่งคน

- เลเวลขั้นต่ำของไอเท็มคือ 250

- เส้นตายคือ 3 วัน

* จำนวนชาวเมืองแพงเจียที่ต้องการไอเท็ม : 137 คน

รางวัลสำเร็จภารกิจ :

1. ภารกิจลับต่อเนื่อง

2. หินเสริมแกร่งชุดเกราะที่ถูกอวยพร 20 ก้อน

บทลงโทษภารกิจล้มเหลว :

-เลเวลลดลงหนึ่งระดับ

-ค่าสถานะที่มีแต้มสูงสุดลดลง 20 แต้ม

    ภารกิจค่อนข้างยาก พวกเขาต้องผลิตอาวุธและชุดเกราะให้ชาวเมืองทุกคนที่รอดชีวิตภายในระยะเวลาเพียงสามวัน แถมยังต้องมีเกรดเป็นอีปิกขึ้นไป

    “ก…กริด!”

    “พวกเราจะทำยังไงกันดี…”

    ช่างตีเหล็กต่างพากันสิ้นหวัง

    “พวกเราไม่มีทางสร้างไอเท็มเกรดอีปิก 274 ชิ้นได้ภายในสามวันหรอกนะ”

    ทั่วไป แรร์ อีปิก ยูนีค และเลเจนดารี นี่คือระบบเกรดของไอเท็มในซาทิสฟาย ไอเท็มระดับอีปิกถือว่ามีคุณภาพค่อนข้างสูง และไม่ใช่สิ่งที่ผลิตขึ้นเองได้ง่ายนัก สำหรับช่างตีเหล็กที่พอจะมีฝีมือ พวกเขาสามารถสร้างไอเท็มเกรดอีปิกได้หนึ่งชิ้นในทุกการผลิต 20 ครั้ง โดยการสร้างไอเท็มแต่ละครั้งต้องกินเวลาสองถึงสามชั่วโมง จึงไม่มีทางเลยที่ช่างตีเหล็ก 101 คน จะผลิตไอเท็มเกรดอีปิก 274 ชิ้นได้ในสามวัน

    ช่างตีเหล็กโอเวอร์เกียร์เริ่มถอดใจ มีบางส่วนกล่าวโทษกริดที่ช่วยเหลือชาวเมืองมากถึง 137 คน ทั้งที่ภารกิจระบุให้ช่วยเพียง 30 คนเท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดออกมา พวกเขาทราบอยู่แก่ใจดี หากไม่มีกริด ตนไม่มีทางมาถึงจุดนี้ตั้งแต่ต้น และกริดไม่มีวันรู้ว่าการช่วยชาวเมืองเกิน 30 คนจะสร้างผลเสียในภายหลัง ยิ่งไปกว่านั้น สภาพของชาวเมืองกำลังอิดโรยและอ่อนแอมาก หากไม่ช่วยคงจะเป็นการใจดำเกินไป

    ขณะทุกคนกำลังหมดอาลัยตายอยาก กริดเอ่ยปากถาม

    “ใครมีค้อนตีเหล็กเกรดสูงกว่ายูนีคบ้าง”

    ยิ่งเป็นค้อนเกรดสูง ผลผลิตก็ยิ่งออกมามีคุณภาพดี ช่างตีเหล็กทั่วโลกล้วนใฝ่ฝันจะครอบครองค้อนตีเหล็กชั้นเลิศ ทว่า ในบรรดาช่างตีเหล็กระดับท็อปของอาณาจักร มีเพียงห้าคนจากหนึ่งร้อยที่ยกมือขึ้น

    หลังจากพิจารณารายละเอียดค้อนของทั้งห้าอย่างถี่ถ้วน กริดพลันแสยะยิ้ม

    “ไปโรงเหล็กกันเถอะ”

    “…!”

    มีช่างตีเหล็กหลายคนที่ค่าวิสัยทัศน์สูงและมีนิสัยช่างสังเกต พวกเขาแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตาเห็น

    นัยน์ตาซึ่งเคยมีสีดำสนิทของกริด…

    วงแหวนสีฟ้าครามที่ส่องสว่างเมื่อครู่คืออะไรกัน

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,317

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous