จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 926

    ถ้อยคำของการัมได้ปะติดปะต่อข้อมูลทั้งหมดที่กริดมีเข้าด้วยกัน

    ภารกิจฉับพลันที่เกิดขึ้นบนทวีปตะวันออก… สาเหตุที่มีเพียงช่างตีเหล็กที่สามารถเข้าร่วม… ภารกิจอันยากลำบากซึ่งเกินกว่าช่างตีเหล็กทั่วไปจะทำสำเร็จ…

    ความไม่ชอบมาพากลและผิดแผกทั้งหมดได้กระจ่างชัดแล้ว

    ‘ไม่ผิดแน่… ภารกิจนี้หมายหัวเราไว้ตั้งแต่ต้น’

    แม้จะทราบว่าตนกำลังถูกเพ่งเล็ง แต่กริดกลับสุขุมอย่างน่าประหลาด

    เขาชาชินกับเหตุการณ์เช่นนี้แล้ว โลกซาทิสฟายขับเคลื่อนด้วย NPC เป็นส่วนใหญ่ ตนมีโอกาสพบหนังสือหายากของแพ็กม่าก็เพราะภารกิจที่ NPC มอบให้

    กริดหยิบโพชั่นพลังชีวิตของเรย์ดันออกมาดื่ม การัมทำเพียงยืนมองพลางแสยะยิ้มเย้ยหยันโดยไม่คิดขัดขวาง มันกำลังดูแคลนอีกฝ่ายเสียเต็มประดา

    “เจ้าสามัญชนโง่เขลา เจ้าได้ก่อบาปไว้ทั้งหมดสามประการ”

    “...”

    “ประการแรก สามัญชนห้ามสืบทอดเคล็ดวิชาของยังบันโดยเด็ดขาด วิชาที่เจ้าใช้เหมือนกับแพ็กม่ามาก การมีตัวตนของเจ้าได้ขัดต่อหลักขนบของยังบันที่มีมาช้านาน โทษที่เจ้าต้องได้รับคือการถูกลบหายไปจากโลก”

    บรึม บรึม บรึม

    เกิดเสียงระเบิดบางเบารอบตัวการัมตลอดเวลา สายลมปริศนาได้พุ่งปะทะกับห้วงมิติจนเกิดระเบิด ระยะห่างระหว่างระเบิดแต่ละครั้งสั้นมาก การัมกำลังใช้การโจมตีที่มองไม่เห็นเพื่อคุกคามชีวิตกริด

    “ประการที่สอง เจ้าบังอาจปฏิเสธเกียรติการได้เป็นทาสของข้า สามัญชนโง่เขลาเยี่ยงเจ้ามีหน้าที่ปฏิบัติตามคำสั่งของยังบันเท่านั้น พวกเจ้าคิดว่าตัวเองมีชีวิตเป็นอิสระได้งั้นหรือ ผิดถนัด!”

    บรึม

[ท่านได้รับความเสียหาย 5,800 หน่วย]

    บรึม

[ท่านได้รับความเสียหาย 5,800 หน่วย]

[ท่านได้รับความเสียหาย 5,800 หน่วย]

    เมื่อการัมกล่าวข้อสองจบ ร่างกายกริดก็ชุ่มด้วยเลือดเป็นที่เรียบร้อย เขาถูกสายลมปริศนาที่มองไม่เห็นกระแทกร่างจนกระเด็นไปมาราวกับลูกบิลเลียด ทุกครั้งที่เกิดเสียงระเบิดบางเบา กริดจะได้รับบาดเจ็บจนส่งเสียงครวญครางทรมาน ร่างกายชายของหนุ่มกำลังโซซัดโซเซไปมาอย่างน่าสมเพช

    “ประการที่สาม เจ้าบังอาจทำร้ายข้า ในสายตาอันสูงส่งของยังบัน สามัญชนเกิดมาเป็นเพียงปศุสัตว์เดียรัจฉานเท่านั้น ชะตากรรมของพวกเจ้าล้วนอยู่ในมือยังบัน มีชีวิตอยู่เพื่อเป็นเครื่องสันทนาการให้ยังบัน รอดชีวิตได้เพราะยังบันอยากให้รอด แต่เจ้ากลับบังอาจทำร้ายข้า!”

    ในอดีต สิ่งที่ทำให้การัมบาดเจ็บคือคลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร เมื่อคราวนั้น กริดใช้ทักษะผสานสี่ชนิดสองครั้งซ้อนด้วยเอฟเฟคของบัญชาแห่งเทพ ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นคือรอยแผลตื้นบนหน้าอกการัม แต่นั่นเป็นความเจ็บปวดที่มันไม่เคยพานพบมาก่อน เป็นความรู้สึกเสียหน้าและคับแค้นใจเหนือคำบรรยาย เป็นฝันร้ายสำหรับการัมในทุกคืนที่มันเข้านอน

    “สรุปก็คือ แกถูกตัดสินให้ได้รับโทษตาย”

    สายลมเกรี้ยวกราดพุ่งปะทะร่างกริดรุนแรงขึ้นทุกขณะ เขาถูกกระแทกจนแผ่นหลังกระเด็นติดกับกำแพง ไม่มีที่ให้หลบหนีอีกแล้ว ทันใดนั้น สายลมจากการัมทวีความรุนแรงและก่อตัวเป็นพายุฉีกกระชากร่างกริดอย่างโหดเหี้ยม บาดแผลบนร่างกายเกิดขึ้นในทุกวินาทีที่ผ่านไป

    ร่างของกริดถูกพายุเกรี้ยวกราดกลืนกินเข้าไปด้านใน ลำตัวของเขาถูกดันให้ลอยขึ้นติดเพดานถ้ำและหมุนเคว้งราวกับลูกข่าง ตามร่างกายเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากการถูกหินแหลมบนเพดานถ้ำเฉือนบาด โลหิตกระเซ็นไปทั่วผนังและเพดานอย่างสยดสยอง

    เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ รอยยิ้มของการัมฉีกกว้างยิ่งกว่าเดิม

    “เจ้ามดปลวก”

    ราวกับความแค้นที่สุมอกนานนับร้อยปีได้รับการสะสาง ความภาคภูมิใจและทระนงของการัมกลับคืนมาอีกครั้ง มันต้องจมอยู่ในนรกฝันร้ายจากฝีมือมดปลวกด้อยค่ามานาน แต่ความรู้สึกเหล่านี้ได้ถูกปลดเปลื้องจนหมดสิ้นแล้ว การัมฮัมเพลงอย่างมีความสุขขณะเฝ้ามองสภาพที่น่าสมเพชของกริด

    “…มายาร่ายรำ”

    กริดที่หลอดพลังชีวิตเหลือเพียงก้นหลอด เขากำลังรอคอยจังหวะที่ปราณต่อสู้เต็มหนึ่งร้อยหน่วย จากนั้นจึงเริ่มลงมือตอบโต้

    แม้ร่างกายจะถูกดันจนติดเพดานถ้ำ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับปลดปล่อยวิชาดาบอันทรงพลัง

    “…!”

    การัมสัมผัสถึงลางร้ายได้จากหมอกสีม่วงรอบตัวกริด มันไม่คิดประมาทเหมือนเมื่อก่อน การัมเรียกลมพายุที่กำลังกลืนกินกริดกลับเข้าหาตัวเอง สายลมที่เคยฉีกกระชากทุกสิ่งอย่างเกรี้ยวกราด ยามนี้พัดเอื่อยรอบตัวการัมอย่างมั่นคงในฐานะม่านบาเรียคุ้มกาย แน่นอนว่า ทุกรัศมีดาบของกริดถูกบาเรียลมสลายจนหมดสิ้น ไม่ก่อเกิดความเสียหายใดแม้แต่หนึ่งหน่วย แต่สิ่งที่เขาได้รับตอบแทนกลับมาคืออิสรภาพ กริดร่อนลงพื้นพลางนำโพชั่นออกมาดื่ม

    “ไอ้หัวค*ย…”

    กริดสบถหยาบคายขณะชำเลืองมองพวกพ้องช่างตีเหล็กที่กำลังยืนสั่นกลัว พวกเขาต่างแข้งขาอ่อนแรง ใบหน้าเปี่ยมด้วยความสิ้นหวังหลังจากเห็นร่างพวกพ้องระเบิดแหลกละเอียดประหนึ่งผลแตงโมถูกทุบ สิ่งมีชีวิตชั้นสูงเหนือสามัญสำนึกได้คร่าชีวิตผู้เล่นอย่างง่ายดายราวกับใช้นิ้วบี้แมลง

    กริดขบกรามแน่น

    “แกจำเป็นต้องฆ่าพวกเขาด้วยรึไง…”

    “พวกเขา… เจ้ากำลังหมายถึงใคร”

    “ช่างตีเหล็กและชาวเมือง… มนุษย์ที่แกเพิ่งฆ่าไปเมื่อครู่”

    “อ้อ… หมายถึงพวกมดปลวกสินะ พวกมันเกะกะลูกตา ข้าก็เลยบี้ทิ้งด้วยความรำคาญ ไม่มีใครหยุดเหลียวมองเวลาเดินเหยียบมดบนถนนหรอกนะ”

    “มดปลวก…”

    พวกเขาด้อยค่าขนาดนั้นเลยหรือ… เหล่าช่างเหล็กที่มาจากทวีปตะวันตก เหล่าชาวเมืองที่ต้องการปกป้องแพงเจียจนถึงที่สุด แม้กริดจะมิได้สนิทสนมกับพวกเขามากนัก แต่ชายหนุ่มก็ยังจดจำตัวเองในอดีตได้ดี ทุกคนที่ถูกดูแคลนล้วนพยายามอยากเต็มที่เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ ไม่ว่าใครย่อมอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่มีใครสมควรถูกเรียกว่ามดปลวก

    “…”

    กริดกำหมัดแน่นจากความเดือดดาลที่สุมในอก เขาก้มชำเลืองมองเข็มขัดทีราเม็ทบริเวณเอว เข็มขัดทีราเม็ทคือไอเท็มชนิดเติบโตที่มีเกรดยูนีคมานานหลายปีแล้ว เดิมที ค่าประสบการณ์ได้ถูกสะสมรวบรวมไว้ที่ 96% แต่การโจมตีเพียงไม่กี่หนจากการัมกลับทำให้มันเพิ่มเป็น 97% ในพริบตา

    ‘เราชนะมันไม่ได้แน่’

    กริดเกลียดชังการัมเข้ากระดูกดำ เขาสาบานว่าจะเคียดแค้นไอ้บัดซบนี่ไปจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต กริดไม่ชอบหน้าการัมนับตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน บุคคลนิสัยเยี่ยงการัมคือประเภทที่ขุ่นเคืองใจกริดมากที่สุด แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องยอมรับว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่ามาก เลเวลของการัมอาจใกล้เคียงหรือสูงกว่าหกร้อยไปแล้ว ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มนุษย์จะล้มได้ในเร็ววัน

    ‘คงมีเพียงความพ่ายแพ้รออยู่ แต่ถึงอย่างนั้น…’

    ร่างกายกริดกำลังถูกปกคลุมด้วยหมอกสีม่วงหนาทึบในปริมาณที่เท่าเทียบกับบาดแผลฉกรรจ์บนร่าง เขาชำเลืองมองไปยังเหล่าช่างเหล็กและชาวเมืองที่ยืนแข้งขาสั่น

    ‘เราสามารถยื้อเวลาให้พวกเขาหนีพ้น’

    ณ ปัจจุบัน การัมคือสิ่งมีชีวิตระดับสูงที่มนุษย์ยังมิอาจแตะต้อง หลักฐานพิสูจน์คือปราณต่อสู้ที่เพิ่มถึงหนึ่งร้อยหน่วยภายในไม่กี่วินาที รวมถึงความเร็วในการเพิ่มค่าประสบการณ์เข็มขัดทีราเม็ท

    ขณะนี้ การัมเริ่มกลับมาดูแคลนและประมาทกริดอีกหน นับเป็นสัญญาณและโอกาสที่ดี มันกำลังยื่นมองกริดซดโพชั่นพลังชีวิตราวกับเฝ้ามองลูกไก่ในกำมือที่สามารถบีบให้แหลกได้ทุกเมื่อ

    ชายหนุ่มรีบส่งข้อความเสียงหาช่างตีเหล็กจินแฮชอง

    >> ฉันจะยื้อเวลาให้ นายรีบพาพวกพ้องหนีไปพร้อมกับชาวเมือง

    >> ฉ…ฉันไม่เข้าใจสถานการณ์

    >> ภารกิจคงจบลงด้วยความล้มเหลว ฉันขอโทษที่ลากพวกนายมายังทวีปตะวันออกจนต้องสูญเสียเลเวลและแต้มสถานะ

    >> อ…อย่าพูดแบบนั้น! สิ่งที่กริดมอบให้พวกเรา การสูญเสียค่าสถานะและเลเวลแค่นี้ไม่มีทางเทียบได้แน่!!

    >> …ขอบคุณนะ

    >> ผมขอให้กริดโชคดี…

    เมื่อจบบทสนทนากับกริด จินแฮชองรีบส่งข้อความเสียงหาพวกพ้องช่างตีเหล็กที่ยังเหลือรอด พวกเขาทุกคนเตรียมพาชาวเมืองหนีไปให้ไกล ช่างเหล็กส่วนใหญ่เข้าใจเจตนากริด NPC ชาวเมืองเหล่านี้มีชีวิตเดียว ความตายของพวกเขาหมายถึงจุดจบ ตลอดสามวันที่ผ่านมา ช่างเหล็กได้ใช้เวลาร่วมกับชาวเมืองอย่างมีความสุข พวกเขาย่อมเกิดความผูกพันต่อกันไม่มากก็น้อย

    “ข้าไม่เข้าใจเลยสักนิด ว่าทำไมแกถึงยึดติดกับชีวิตของพวกมดปลวกนัก”

    การัมกล่าวด้วยน้ำเสียงยียวนเมื่อมันสัมผัสการเคลื่อนไหวของกลุ่มช่างตีเหล็กได้

    แน่นอนว่า มันไม่คิดจะปล่อยให้ใครรอดชีวิตกลับไป

    บรึม บรึม บรึม บรึม

    เสียงลมระเบิดเริ่มก่อตัวรอบการัมอีกระลอก

    “วิชาดาบแพ็กม่า”

    กริดเปิดฉากโจมตีในช่วงเวลาเดียวกับที่ช่างตีเหล็กพาชาวเมืองหนี

    หนึ่งก้าว สองก้าว…

    จังหวะเท้าของทักษะสุดยอดท่าไม้ตายลดเหลือเพียงครึ่งเดียวจากผลของการเสริมแกร่ง ทันใดนั้น ดาบอัสนีฯ พลันส่งเสียงคำรามกึกก้องขานรับจิตสังหารอันเปี่ยมล้มของผู้เป็นนาย

    “คลื่นร่ายรำทำลายล้างสังหาร”

    “นี่เจ้า…!!”

    เป็นดังคาด ใบหน้าการัมเริ่มบิดเบี้ยวเป็นหนแรกนับตั้งแต่มันปรากฏตัว

    คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร—สุดยอดทักษะที่กริดเคยใช้สร้างบาดแผลให้การัมมาก่อน เขาจงใจใช้มันเพื่อยั่วยุอีกฝ่าย และนั่นก็ได้ผล สมาธิทั้งหมดของการัมพลันเพ่งเล็งมาที่กริดเพียงผู้เดียว มันไม่แยแสชาวเมืองและช่างตีเหล็กที่กำลังหนีไป

    แทนที่จะถือกล้องสูบยาเหมือนเคย คราวนี้การัมมาพร้อมกับหอกสั้น มันกวัดแกว่งหอกทำลายทุกรัศมีดาบที่พุ่งเข้าหา และท้ายที่สุด การัมยกหอกสั้นขึ้นบนอากาศเพื่อแทงทำลายรัศมีดาบสุดท้ายที่พุ่งลงจากด้านบนราวสายฟ้าฟาด นี่คือครั้งแรกที่คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหารถูกสลายโดยสมบูรณ์จนไม่ก่อเกิดความเสียหายขึ้นแม้แต่หนึ่งหน่วย

    กริดคาดเดาไว้แล้ว เขาจึงไม่ถูกสั่นคลอนแม้แต่น้อย ชายหนุ่มตะลุยกวัดแกว่งดาบโจมตีใส่อย่างต่อเนื่อง ดาบอัสนีฯ สีดำในมือพลันสร้างเพลิงทมิฬระเบิดกระจายเป็นวงกว้าง

    “อะไรกัน…!”

    เปลวเพลิงสีดำกวาดทำลายทุกสิ่งในรัศมีของมัน แน่นอนว่าการัมย่อมซึมซับผลของแรงระเบิดเข้าไปอย่างจัง บรรดาช่างตีเหล็กรีบฉวยโอกาสนี้เพื่อพาชาวเมืองหนีไปให้ไกลที่สุด

    “อุก…! ว๊ากกก!”

    การัมแหกปากกรีดร้องขณะร่างกายถูกเพลิงสีดำห่อหุ้ม มันมิได้แหกปากเพราะมันเจ็บปวด ตรงกันข้าม บาดแผลที่การัมได้รับมีเพียงรอยไหม้บนเส้นผมเหนือศีรษะเพียงเล็กน้อย

    แต่มันแหกปากเพราะว่า…

    “ศักดิ์ศรีของแกกำลังถูกย่ำยีใช่ไหม”

    ใช่แล้ว ทั้งหมดเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี เพราะเดิมที การัมมีแผนจะบดขยี้กริดอย่างราบคาบให้มีสภาพน่าสมเพชที่สุด มันต้องการฉีกร่างกริดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายตอบโต้ แต่กริดกลับดิ้นรนขัดขืนสำเร็จ แถมยังตอบโต้จนร่างกายการัมได้รับความเสียหาย

    แม้จะเป็นรอยไหม้เพียงเล็กน้อยบนเส้นผม แต่กระนั้น…

    “เจ้า! เจ้า!!!!”

    การัมถูกระคายเคืองศักดิ์ศรีอย่างหนัก บางทีมันคงไม่อาจลบเลือนแผลใจคราวนี้ได้ชั่วชีวิต มันเอาจริงถึงขั้นนำอาวุธออกมาใช้แทนกล้องยาสูบคราวก่อน แถมยังเปิดใช้งาน ‘พลังวายุ’ ซึ่งเป็นหนึ่งในคุณสมบัติส่วนตัวของมัน ทว่า การัมกลับถูกมดปลวกตรงหน้าสวนกลับจนบาดเจ็บ

    มันกวัดแกว่งหอกสั้นใส่กริดอย่างเดือดดาล แขนข้างหนึ่งของชายหนุ่มถูกกระแทกอย่างจังจนกระเด็นไปด้านหลัง การัมโหมบุกหนักด้วยสปีดอันน่าทึ่งชนิดที่เมื่อครู่เทียบไม่ติด แม้จะมีใบดาบท้าทายเทพคอยช่วยปัดป้อง แต่กริดก็มิอาจสกัดการโจมตีจากการัมได้ทั้งหมด บาดแผลตามร่างกายเพิ่มจำนวนขึ้นขณะเขาก้าวถอยหลังหนีเพื่อลดแรงกระแทก

    ลงเอยด้วย กริดถูกต้อนให้จนมุมภายในส่วนลึกสุดของถ้ำ

    “ตายซะ! ไอ้ขี้ขลาดบัดซบ!”

    การัมคำรามเมื่อเห็นกริดถูกต้อนจนมุม มันเล็งแทงหอกใส่หัวใจกริดด้วยความเร็วและความแม่นยำอันน่าทึ่ง การัมมีพลังโจมตีมหาศาลชนิดที่รอยแผลขีดข่วนยังสร้างความเสียหายหลักหมื่นหน่วย หากถูกแทงเข้าจุดสำคัญ เกรงว่าประกันชีวิตคงไม่แคล้วต้องทำงาน

    กริดจำเป็นต้องเพิ่มสปีดของตัวเองเพื่อตามการัมให้ทัน เขาตัดสินใจใช้ร่างมืดพร้อมกับบัฟพลิ้วไหว

    “วังวน!”

    เมื่อหมดทางหนี กริดไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากทักษะสวนกลับ เขาใช้วังวนด้วยความเร็วที่ใกล้เคียงกับการัม ปลายหอกสั้นอันแหลมคมที่กำลังจะสัมผัสหัวใจกริด มันถูกดูดเข้าไปในวังวนมิติพร้อมกับพุ่งแทงกลับออกไปทะลวงร่างการัม

    ไม่สิ เพียงแค่เหมือนจะเป็นเช่นนั้น

    “เจ้ามันก็แค่มดปลวก"

    การัมใช้สุดยอดทักษะเคลื่อนที่ระดับสูง—ชุนโป

    ในวินาทีที่คมหอกสะท้อนกลับแทงร่างการัม มันใช้งานชุนโปพร้อมกับปรากฏตัวที่ด้านข้างลำตัวกริด คมหอกแทงโดนเพียงภาพติดตาที่เหลือทิ้งไว้ การัมใช้ฝ่ามือคว้าใบหน้ากริดพลางออกแรงกระแทกใส่ผนังถ้ำ

    เปรี้ยง—

    หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง สี่ครั้ง…

[ท่านได้รับความเสียหาย 4,900 หน่วย]

[ท่านได้รับความเสียหาย 5,150 หน่วย]

[ท่านได้รับความเสียหาย…]

[ดวงตาข้างหนึ่งของท่านบาดเจ็บหนัก การมองเห็นบางส่วนของท่านถูกขัดขวางชั่วคราว ร่างกายของท่านเคลื่อนไหวได้ช้าลง]

    ใบหน้ากริดพลันยับเยินยู่ยี่ การัมกระหน่ำโขกใส่ผนังหินจนกริดไม่มีเวลาแม้แต่จะส่งเสียงครวญคราง ปัจจุบัน ใบหน้าการัมกำลังแดงก่ำและบิดเบี้ยวราวกับปีศาจ

    “ข้าไม่เข้าใจเลยสักนิด! เจ้าเป็นแค่สามัญชนโง่เขลา เหตุใดถึงบังอาจทำให้ข้าคนนี้ต้องโมโหทุกครั้ง! คิดว่าจะมีอนาคตที่สดใสรออยู่รึไง!”

    การัมโยนความอับอายทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กริดเป็นผู้รับผิดชอบ มันปฏิบัติตัวราวกับกริดเป็นคนบาปเสียเต็มประดา

    แต่เปล่าเลย กริดมิใช่คนบาป เขาคือราชา

    “นี่จะเป็นอีกครั้ง…”

    ริมฝีปากที่ยับเยินของกริดเริ่มขยับ ชายหนุ่มจดจ้องการัมด้วยสายตาสุดอาฆาตแค้น

    “ที่ฉัน… ไม่พ่ายแพ้… ต่อพลังกระจอกของแก”

    “อะไรนะ”

    การัมคิดว่าจะได้ยินถ้อยคำร้องขอชีวิตจากกริด แต่กลับกลายเป็น หูของมันได้ฟังในสิ่งไม่น่าอภิรมย์อีกครั้ง การัมเปิดใช้พลังวายุอีกหน มันส่งสายลมกระแทกใส่ใบดาบท้าทายเทพและดาบภูตแสงจนปลิวกระเด็น จากนั้นก็คว้าใบหน้ากริดฟาดใส่พื้นหินเต็มแรง

[สมญานาม ‘กษัตริย์คนแรก’ แสดงผล]

[ทำการสร้างบาเรียคุ้มกายดูดซับความเสียหายเทียบเท่ากับพลังชีวิตที่เสียไปในหนึ่งนาทีหลังสุด]

[ท่านสามารถเคลื่อนไหวได้ทุกสภาพพื้นผิว ความเร็วเคลื่อนที่และพลังป้องกันเพิ่มขึ้น 10%]

    บาเรียสีส้มเริ่มก่อตัวห่อหุ้มร่างกายกริด ปัจจุบัน เขาสามารถเคลื่อนไหวในถ้ำมืดแห่งนี้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ กริดรีบเปิดใช้งานพลังลูชอนที่จะช่วยเพิ่มความเร็วเมื่อได้กลิ่นเลือดมนุษย์

    ชายหนุ่มในโหมดร่างมืด บัฟพลิ้วไหว และพลันลูชอนมีสปีดที่สามารถก้าวข้ามการัมได้ชั่วขณะ เขาเคลื่อนที่หลบหอกสั้นที่การัมแทงใส่ระยะประชิด คมหอกกระแทกโดนเพียงเศษหินย้อยที่ปูดโปนยื่นออกจากผนัง

    “เจ้าหนูสกปรก!”

    ณ วินาทีนี้ การัมไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีให้เสื่อมเสียอีกต่อไป มันกัดฟันเปิดใช้งานพลังที่สอง—พลังศักดิ์สิทธิ์

    ขณะเดียวกัน กริดเหลือบหันไปเห็นนักพรตเป้าหมายภารกิจที่กำลังยืนตัวสั่นหลบมุมในหลืบถ้ำ เขาพุ่งตัวเข้าไปหามันพร้อมกับจ้วงดาบแทงใส่ นักพรตชั่วแสนบอบบางย่อมมิอาจทนรับพลังโจมตีมหาศาลจากราชาวีรบุรุษ มันกลายเป็นแสงสีเทาทันทีที่ดาบอัสนีฯ สัมผัสร่าง

    “ในเมื่อจะตายอยู่แล้ว ขอรางวัลติดไม้ติดมือหน่อยจะเป็นไรไป”

    การัมแผดเสียงอย่างเดือดดาล

    “ไอ้บัดซบบบบ!!!!”

    มันกำลังโมโหที่กริดได้ดิบได้ดีงั้นหรือ…

    จิตสังหารการัมพลันเข้มข้นยิ่งกว่าเดิม ขณะเดียวกัน กริดตัดสินใจเปิดใช้พลังบีเลียลพร้อมกับทักษะผสานไอเท็มเพื่อหลอมรวมดาบอัสนีฯ และใบดาบท้าทายเทพเข้าด้วยกัน

    “ตายซะ!!”

    ดวงตาการัมพลันเบิกโพลงราวปีศาจร้าย หอกสั้นในมือถูกจ้วงแทงใส่กริดโดยไม่คิดถึงการปัดป้อง ทว่า คมหอกมิได้ปะทะใส่ร่างกริดโดยตรง หอกสั้นของการัมถูกแวมไพร์ปริศนาที่ปรากฏกายออกจากเข็มขัดกริดใช้มือรับไว้

    ปัจจุบัน เข็มขัดทีราเม็ทได้กลายเป็นเกรดเลเจนดารีโดยสมบูรณ์ และไม่เพียงเท่านั้น…

    “แง่งงง!”

    “วิชาดาบแพ็กม่า”

    โนเอะอ้าปากกว้างพลางปลดปล่อยพลังสายฟ้า ส่วนแรนดี้ที่คัดลอกพลังและรูปลักษณ์กริดได้กระหน่ำโจมตีใส่การัมจากด้านข้างด้วยทักษะ สัตว์เลี้ยงทั้งสามของกริดเล็งโจมตีใส่การัมจากทุกทิศทางอย่างพร้อมเพรียง

    “ร่ายรำสังหาร”

    รัศมีดาบถูกกระหน่ำแทงใส่การัมอย่างเกรี้ยวกราด แม้เลเวลและค่าสถานะกริดจะต่ำกว่าการัมมาก แต่นี่คือพลังอำนาจของไอเท็มที่ถูกผสานจากดาบกริดมิธสองเล่ม ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีการสนับสนุนจากพลังบีเลียลที่สลักในอักขระความมืด หลายสิ่งหลอมรวมซ้อนทับจนกริดสามารถสร้างแผลใหญ่แก่การัมที่กำลังคลุ้มคลั่งจนขาดสติ

    “แค่ก!”

    การัมกระอักเลือดคำโต

    ข้อความระบบจำนวนมากแสดงขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากอ่านจบ กริดพลันกระจ่างถึงสาเหตุที่การัมเกิดคลุ้มคลั่งอย่างฉันพลัน

[★ภารกิจลับ★ ‘ล่านักพรต’ เสร็จสิ้น]

[ท่านได้รับโอสถ 3 ขวดเป็นรางวัล]

[ภารกิจต่อเนื่องถูกสร้างขึ้น]

[กลับทวีปตะวันตก…]

★ภารกิจลับ★

เป็นเพราะความพยายามของท่าน ชาวเมืองแพงเจียจึงได้รับสันติสุขกลับคืนมา

เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : เดินทางกลับถึงทวีปตะวันตกภายใน 24 ชั่วโมง

รางวัลภารกิจ : สิทธิ์การเข้าถึงดันเจี้ยนลับแพงเจีย

[ระบบเดินทางข้ามทวีปถูกเปิดใช้งานอีกครั้ง]

    “…ฮะฮ่า”

    “กริดดดดด!!!!”

    การัมกำลังคลุ้มคลั่งราวกับสัตว์ป่า ทั้งโนเอะ แรนดี้ และทีราเม็ทล้วนถูกพลังเวทมหาศาลป่นจนร่างแหลกละเอียดในพริบตา มันรีบปรี่เข้าหากริดด้วยความเร็วสูงสุด

    แต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว

    “ลาก่อน… ไอ้โง่”

    กริดหายตัวไปพร้อมกับเสาลำแสง 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,319

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous