จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 901

    อาณาจักรเมอร์เร่ถูกรายล้อมรอบทิศด้วยภูเขาและทะเล

    อาจไม่ได้เปี่ยมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกเหมือนจักรวรรดิ หรือภารกิจมากมายที่จูงใจผู้เล่นเหมือนอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ แต่อาณาจักรเมอร์เร่ก็มีเสน่ห์ดึงดูดในแบบของตัวเอง ไม่แปลกที่จะได้ความนิยมจากผู้เล่นจำนวนมาก

    อาณาจักรเมอร์เร่มีผู้เล่นสังกัดกว่าสิบล้านคน และหนึ่งในสิบกำลังกระจุกตัวอยู่ในกรุงยูเด็นซึ่งเป็นเมืองหลวง

    ปัจจุบัน กรุงยูเด็นกำลังเกิดความโกลาหลวุ่นวาย ทหารยามวิ่งขวักไขว่ กองทัพหลวงถูกระดมพล เสียงระเบิดและเสียงกรีดร้องดังระงมทั่ว

    “ไม่จริงน่า…”

    ผู้เล่นนับพันที่ได้ยินเสียงเอะอะวุ่นวาย พวกเรารีบวิ่งมามุงดูเหตุการณ์ ทุกคนเป็นต้องทึ่งเมื่อได้เห็นอัศวินในชุดเกราะสีแดงซีดจางกำลังดวลเดือดกับพลทหารปลายแถวนิรนาม

    ทั้งสองสู้กันอย่างดุดันเกรี้ยวกราด ดาบในมือกระหน่ำฟันใส่กันและกันด้วยความเร็วที่มองตามไม่ทัน ร่างกายลอยขึ้นท้องฟ้าทีละนิด แบบเดียวกับเมื่อครั้งงานแข่งนานาชาติที่ผ่านมา การดวลระหว่างกริดและครอเกลในนัดชิงชนะเลิศ

    ไม่สิ การดวลกันของสองบุคคลปริศนาในคราวนี้ สร้างความวินาศสันตะโรมากกว่าผู้เล่นหลายเท่า

    “อัสโมเฟลลลล!!”

    อัศวินในเกราะแดง ซินกูเล็ด ส่งเสียงคำรามซึ่งเปี่ยมด้วยโทสะ

    ทุกครั้งที่ชายคนนี้กวัดแกว่งดาบ รัศมีดาบขนาดมหึมาจะพวยพุ่งพร้อมกับทำลายทุกสิ่งที่กีดขวาง กำแพงสูงตระหง่านของอาคารใกล้เคียงพลันแหลกละเอียดในพริบตา

    ไม่อยากจะนึกภาพตามว่า จะเกิดอะไรขึ้นหากมนุษย์รับรัศมีดาบเหล่านี้เข้าไปอย่างจังโดยไร้การปัดป้อง?

    เช่นนั้นแล้ว พลทหารผมทองที่เป็นคู่ดวล เขายังมีชีวิตอยู่ดีหรือไม่?

    คำตอบคือ ดาบในมือชายคนนี้กำลังแผดเผาทุกสรรพสิ่งจนราบเป็นหน้ากลองไม่ต่างกัน

    ฝุ่นควันคละคลุ้งทั่วใจกลางเมืองหลวง ตึกรามบ้านช่องโดยรอบถูกแปรเปลี่ยนเป็นซากปรักหักพังทันใด

    “มี NPC ที่สุดยอดขนาดนี้ด้วยหรือ?”

    “สัตว์ประหลาดพวกนี้มาจากไหน…เฮ้ย!”

    “ห…หลบเร็ว!”

    ผู้เล่นที่มุงดูเหตุการณ์ต่างพากันหน้าถอดสี

    ดาบของซินกูเล็ดฟันกระแทกใส่พื้นอย่างจังจนเกิดหลุมลึก แรงสะเทือนกระจายออกไปในรัศมีหนึ่งร้อยเมตรโดยรอบ อัสโมเฟลถูกแรงกระแทกลอยขึ้นไปในอากาศและร่วงหล่นลงพื้นจนได้รับบาดเจ็บ

    “อั่ก…!”

    สีหน้าเจ็บปวดของอัสโมเฟลได้กระตุ้นต่อมโทสะซินกูเล็ดให้เดือดพล่าน

    “ความเจ็บปวดแค่นี้ มันเทียบไม่ได้เลยสักนิด…!!”

    ซินกูเล็ดมีบ้านเกิด เป็นบ้านเกิดที่คอยปกป้องคุ้มครองครอบครัวตน

    ซินกูเล็ดทุ่มเททุกสิ่งให้บ้านเกิด เขาภาคภูมิใจที่ได้เป็นพลเมืองจักรวรรดิซาฮารันที่ปกครองทวีปตะวันตกมาช้านาน

    จนกระทั่งสิบสองปีก่อน

    ในครานั้น ซินกูเล็ดออกไปรบในนามบ้านเกิดอย่างห้าวหาญ เขาเข่นฆ่าศัตรูจำนวนมากเพื่อเกียรติยศของจักรวรรดิและสร้างชื่อเสียงให้บ้านเกิด

    หลังจบสงคราม ซินกูเล็ดได้รับบาดเจ็บหนัก จึงเดินทางกลับบ้านเกิดเพื่อรักษาตัว แต่สิ่งที่รอต้อนรับกลับมิใช่รอยยิ้มแสนอบอุ่นของชาวเมืองเฉกเช่นทุกครา…

    ไม่มีแม้แต่คำยกย่องจากปากจักรพรรดิ

    สิ่งที่รออยู่มีเพียงคมหอกดาบของกองทัพนับพันที่นำโดยอัสโมเฟล บุคคลที่ซินกูเล็ดเคยคิดว่าเป็นพวกพ้อง

    ‘ศัตรูแห่งอาณาจักรเอ๋ย…อย่าได้คิดต่อต้านขัดขืนเด็ดขาด!’

    ‘…’

    ในวินาทีนั้น ฉากเบื้องหน้าซินกูเล็ดไม่ต่างจากขุมนรก

    ศีรษะของบุพการี ภรรยา และบุตร ทั้งหมดล้วนถูกแขวนไว้บนกำแพงเมืองที่เคยวิจิตรงดงาม

    ณ วันนั้น ซินกูเล็ดหนีตายโดยลั่นวาจาสาบานหนักแน่น เขาต้องแก้แค้นไอ้บัดซบที่ทำให้ชะตาชีวิตตนพังพินาศเยี่ยงนี้

    ซินกูเล็ดหมายตัดลิ้น ควักลูกตา ตัดแขนขา และแยกส่วนอัสโมเฟลเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยต่อหน้าครอบครัว

    “อัสโมเฟล! จนกว่าแกจะได้รับความเจ็บปวดแบบเดียวกับฉัน!!”

    จะลอบเข้ามหานครไททันได้อย่างไร?

    ซินกูเล็ดขบคิดเรื่องนี้ตลอดสิบสองปีที่ผ่านมา

    แต่วันนี้ อัสโมเฟลกลับปรากฏตัวอย่างไม่คาดฝัน ถือเป็นโอกาสที่เขาโหยหามาตลอด และแน่นอน ซินกูเล็ดไม่พลาดที่จะคว้าไว้

    เทคนิคของซินกูเล็ดคือการใช้ปราณดาบปริมาณมหาศาลโจมตีใส่พื้นดินเป็นวงกว้าง ทุกชีวิตบนพื้นดินจะถูกสูญสิ้นชีวิตอย่างเท่าเทียม

    ทักษะทรงพลังดังกล่าวถูกใช้งานโดยมีจุดศูนย์กลางเป็นอัสโมเฟล

    “แค่ก!”

    ผิวหนังอัสโมเฟลเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำจากปราณดาบยมทูต

    ทุกครั้งที่เขากระอักเลือด เส้นโลหิตบริเวณลำคอจะปูดโปนราวกับใกล้ระเบิด

    ความตายกำลังคืบคลาน และอัสโมเฟลอยากโอบกอดมันไว้ให้แนบแน่น

    เขาต้องการจบชีวิตลงเพื่อชดใช้บาปที่ตนเคยก่อ และได้แต่หวังว่าความแค้นในใจพวกพ้องทุกคนจะสลายไป

    ทว่า กษัตริย์ของตนได้มอบหมายภารกิจแสนสำคัญ เขาจะตายก่อนทำมันสำเร็จไม่ได้

    เปลวเพลิงร้อนระอุเริ่มพวยพุ่งจากคมดาบอัสโมเฟล สิ่งนี้สลายปราณดาบซินกูเล็ดในรัศมีร้อยเมตรจนหมดสิ้น

    แรงสะเทือนบนผิวดินหยุดลง พืชพรรณและมนุษย์ทุกคนถูกปลดปล่อยจากปราณยมทูตแห่งความตาย

    “ฉันเป็นคนปาดคอพ่อนายเอง”

    อัสโมเฟลสารภาพบาป เขาเป็นคนลงมือปาดคอบิดาซินกูเล็ดด้วยมีดคม

    เป็นการปาดที่ไม่ลึกนัก แต่มากพอจะทำให้โลหิตพวยพุงจากเส้นเลือดใหญ่บริเวณลำคอและนำพาไปสู่ความตาย

    “ทหารทุกคนที่ทำร้ายครอบครัวนาย พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน”

    อัสโมเฟลคุกเข่าลงเบื้องหน้าซินกูเล็ด จากนั้นก็เริ่มลงมือทำร้ายตัวเอง

    เขาใช้มีดสั้นเสียบเข้าไปที่ดวงตาหนึ่งข้าง เฉือนใบหู กรีดปาก แทงคอ เฉือนหน้าอก เสียบแขน ปาดข้อมือ และแทงขา เขาทำร้ายตัวเองประหนึ่งโรงเชือดสังหารสัตว์

    “ทำบ้าอะไรของแก?”

    ซินกูเล็ดขมวดคิ้วถาม

    “ถ้านายฆ่าฉันหลังจากเสร็จภารกิจ อย่าลืมฉีกร่างฉันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนโยนให้สัตว์ป่ากัดกิน ทำแบบนี้แล้ว ความเคียดแค้นในใจนายคงบรรเทาลงบ้าง”

    อัสโมเฟลตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย

    “แต่คงต้องรอไปก่อน จนกว่าฉันจะทำภารกิจของกษัตริย์องค์ใหม่สำเร็จ”

    “…”

    “ฉันไม่ต้องการให้นายยกโทษหรือเห็นใจ ฉันมาเพื่อกล่าวความในใจ มาเพื่อกล่าวคำขอโทษ บาปที่ฉันก่อต่อครอบครัวนาย มันรุนแรงจนไม่สมควรได้รับการอภัย”

    “…”

    ใบหน้าซินกูเล็ดเริ่มกระอักกระอ่วน

    …การแก้แค้นที่ตนรอคอยมาตลอดสิบสองปีเต็ม เหตุใดมันผิดแผกพิสดารเช่นนี้

    “ซินกูเล็ด ช่วยกลับไปอาณาจักรโอเวอร์เกียร์กับฉันด้วย ปิอาโร่กำลังรอนายอยู่”

    “…หัวหน้าหรือ?”

    ***

    การดวลตีเหล็กชนะเฮ็กเซเทีย สิ่งนี้สร้างความสุขให้กริดอย่างมาก

    เขากลายเป็นผู้มีพระคุณของเทพ ทุกคนในโลกรู้จักชื่อ ไม่เพียงเท่านั้น ช่างตีเหล็ก รวมถึงตัวเขาเอง ต่างกำลังดื่มด่ำไปกับบัฟมหาศาลที่เฮ็กเซเทียอวยพร

    กริดภูมิใจจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

    เมื่อคิดว่าช่างเหล็กเผ่าคนแคระ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้แพ็กม่า เริ่มสนใจและต้องการประจักษ์ฝีมือตน กริดกระวนกระวายและคาดหวังเนื้อเรื่องบทใหม่ที่กำลังรออยู่

    แต่กระนั้น มิใช่ทุกสิ่งที่ดำเนินไปอย่างราบรื่น

    ตำแหน่งของตนถูกใครบางคนในนรกทราบพิกัด รวมถึงความยินดีปรีดาของจอมอสูรลำดับหนึ่ง บาเอล ก็ไม่ใช่สิ่งกริดอ่านแล้วชื่นใจ

    ตัวตนในนรกคือใคร? และเหตุใดนามของบาเอลจึงถูกเอ่ย?

    กริดพอจะทราบถึงเค้าลางตัวตนบุคคลในนรก และหากเข้าใจไม่ผิด ตัวเขากำลังตกเป็นเป้าสังหารจากมันผู้นั้น

    …เขาหวาดระแวงมาตลอด

    จนกระทั่งวินาทีนี้ ความกังวลของกริดเกิดเป็นจริงขึ้นมา

[ตัวตนในนรก ที่ทราบถึงตำแหน่งของท่าน บัดนี้ย่างกรายเข้าสู่โลกกึ่งกลางแล้ว]

    ‘จะเป็นอย่างที่คิดรึเปล่านะ?’

    คงไม่ใช่จอมอสูรแน่

    เพราะหากใช่ ข้อความโลกคงประกาศกึกก้องเหมือนครั้งบีเลียล

    ‘ตัวตนที่มองหาเราในขุมนรกไม่ใช่จอมอสูร และมันต้องการฆ่าเราถึงขนาดหาทางขึ้นมายังโลกกึ่งกลางทันทีที่ทราบตำแหน่ง…’

    คงเป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากร่างโคลน

    ร่างโคลนถูกตั้งคำสั่งให้ฆ่ากริดตั้งแต่เกิด และจากปากคำของยูร่า เจตนาของมันยังคงเป็นเช่นเดิมแม้จะผ่านมานานหลายปี

    มันยังคงตามหากริดเพื่อฆ่าทิ้ง

    ‘ไม่ผิดแน่ ต้องเป็นร่างโคลนเรา’

    คำถามใหม่ผุดขึ้น

    ‘แล้วมันออกจากขุมนรกได้ยังไง?’

    ยูร่าระบุชัดเจนว่า รูปลักษณ์ร่างโคลนเหมือนกริดในยามใช้ร่างมืดไม่มีผิดเพี้ยน

    ร่างโคลนลงไปยังขุมนรกเพราะตายในร่างมืด แต่มันกลับคงสภาพร่างมืดได้ถาวร และอาศัยในขุมนรกนับแต่นั้นมา

    ในการจะหลุดพ้นจากขุมนรก มีแต่ต้องหลุดพ้นจากบัฟร่างมืดเท่านั้น

    และเมื่อสลายจากร่างมืดกลับกลายเป็นมนุษย์ ตัวคนร่างโคลนก็ควรถูกตัดสินให้ตายและหายจากระบบซาทิสฟายถึงจะถูก เพราะมันเป็นเพียงโคลนของบททดสอบหมู่เกาะเบเฮ็น

    กริดขบคิดสถานการณ์จากสิ่งที่เขาเคยสัมผัสด้วยตัวเอง

    ‘ไม่สิ อาจเป็นเหตุผลอื่น ตัวตนร่างโคลนไม่เหมือนกับเรา’

    ชายหนุ่มส่ายศีรษะสลัดความคิด

    วิธีที่โคลนหลบหนีจากขุมนรก ยามนี้ไม่สลักสำคัญอีกต่อไปแล้ว

    ร่างโคลนซึ่งแม้แต่จอมอสูรบีเลียลยังหวาดหวั่น บัดนี้กำลังขึ้นมาสร้างหายนะบนโลกมนุษย์ ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่เหมือนกับจอมอสูร สิ่งหมายความว่า ร่างโคลนจะไม่อ่อนแอลงเมื่ออาศัยในโลกกึ่งกลาง

    หากกริดคำนวณไม่ผิด บนโลกมนุษย์ ร่างโคลนจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าบีเลียลเสียอีก ซึ่งสิ่งมีชีวิตบัดซบนั่นกำลังหมายปองเอาชีวิตตน

    มีโอกาสสูงที่ร่างโคลนจะมุ่งหน้ามายังอาณาจักรโอเวอร์เกียร์โดยไม่รีรอ เหตุการณ์เช่นนี้จะทำให้ผู้คนบริสุทธิ์จำนวนมากต้องล้มตาย

    กริดต้องหาทางหยุดยั้งก่อนเกิดหายนะ

    ‘มันถึงไหนแล้ว…’

    โคลนทราบตำแหน่งกริด แต่กริดไม่ทราบตำแหน่งมัน

    ‘เราควรทำยังไงดี?’

    กริดไม่คิดให้มากความ เขามีกลุ่มบุคคลที่พึ่งพาได้อยู่ข้างกาย

    “เรียกตัวสิบวีรชนผู้ก่อตั้ง รวมถึงจอมปราชญ์สติกส์ มาหาฉันโดยเร็วที่สุด!”

    “ขอรับ!”

    ปัญหาใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่ควรขบคิดหาข้อสรุปลำพัง พวกพ้องคือสิ่งที่ต้องพึ่งพา

    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์เปี่ยมด้วยเหล่าอัจฉริยะมากมาย หากไม่ใช้งานบ้างคงจะเสียของแย่

    ***

    แสงสีแดงกะพริบวูบวาบไปทั่วห้อง เสียงสัญญาณเตือนดังระงมไม่ขาดสาย

[TEX-214098 เริ่มลงมือแล้ว!]

    ยุนนาฮี หัวหน้าทีมปฏิบัติการ รีบรุดกลับมายังห้องทำงาน ทั้งที่ล่วงเลยเวลางานและเธอกลับถึงบ้านแล้ว

    “รหัส TEX เป็นของร่างโคลนไม่ใช่รึไง? ร่างโคลนของใครก่อเรื่อง?”

    ซาทิสฟายมีร่างโคลนนับแสนตัว แต่ละตัวสามารถคัดลอกทักษะและรูปลักษณ์ของเป้าหมายได้สมบูรณ์แบบ

    สิ่งมีชีวิตประเภทร่างโคลนมิได้หายากหรือทรงพลังขนาดนั้น

    การกระทำของโคลนเพียงหนึ่งตัวไม่ควรส่งผลกระทบร้ายแรงต่อโลกซาทิสฟาย

    กระนั้น ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ มอร์เฟียส กลับรายงานให้เป็นเหตุวิกฤติ

    เพราะอะไรกัน?

    ‘…หืม?’

    ยุนนาฮีอดเคลือบแคลงไม่ได้ว่า บางทีมอร์เฟียสอาจทำงานผิดพลาดเป็นครั้งแรก

    เธอกัดเล็บพลางขมวดคิ้วครุ่นคิด

    ‘นี่เราต้องทำงานล่วงเวลาด้วยเหตุผลไร้สาระแบบนี้หรือ?’

    ทันใดนั้น เธอพลันฉุกคิดถึงใครบางคนเขาคือบุคคลที่มักสร้างปรากฏการณ์เหนือความคาดหมายเสมอ

    “เป็นเขา…?”

    ถ้าหากใช่ ค่ำคืนนี้คงอีกยาวไกล

    ยุนนาฮีวางกระเป๋าลงพร้อมกับสวมชุดคลุมสีขาวเตรียมทำงาน

    “ตรวจสอบรหัส 214098 เร็วเข้า”

    “ร…ร่างโคลนกริดครับ!”

    สมาชิกทีมปฏิบัติการรีบรายงาน

    เป็นอย่างที่เธอคาด

    จอภาพนับร้อยในห้องทำงาน ทั้งหมดพลันฉายภาพร่างโคลนกริดจากทุกมุม

    นี่พื้นหลังแสดงผลผิดพลาดรึเปล่า?

    เหตุใดถึงไม่ใช่ขุมนรกมืดมิดที่เต็มไปด้วยลาวาเดือด แต่กลับเป็นผืนป่าเขียวชอุ่ม

    “ตำแหน่งของ 214098 ไม่ใช่ขุมนรกรึไง? ทำไมถึงอยู่บนโลกกึ่งกลางได้?”

    เหล่าหัวกะทิในทีมปฏิบัติการต่างเร่งมือพิมพ์คีย์บอร์ดสืบหาสาเหตุ

    ทุกคนพยายามวิเคราะห์หาเส้นทางที่ 214098 ใช้ออกจากขุมนรก

    “เป็นหนึ่งในความบันเทิงของบาเอล”

    ลิมชอลโฮปรากฏตัวในห้องพร้อมกับคลายความสงสัยของทุกคน

    สีหน้าของเขากำลังยิ้มแย้ม แสดงอาการตื่นเต้นชัดเจน ใบหน้าอ่อนวัยกว่ายามปรกติราวสิบปีเห็นจะได้

    “บาเอล…? S-003 หรือคะ?”

    “ถูกต้อง จอมอสูรลำดับหนึ่ง บาเอล”

    ในฐานะตัวตนที่มีปัญญาประดิษฐ์ซับซ้อนมากที่สุด บาเอลคือสิ่งมีชีวิตจำพวกแรกที่เข้าถึงอารมณ์ ‘เบื่อหน่าย’ มันจึงก่อเหตุการณ์มากมายในซาทิสฟายเพื่อ ‘ความบันเทิง’ ส่วนตัว

    ตามเนื้อเรื่องหลักของซาทิสฟาย หลายสิ่งอุบัติขึ้นโดยฝีมือบาเอลเพราะมันต้องการเห็นความสนุกตื่นเต้น หนึ่งในนั้นคือการช่วยแพ็กม่า

    ตัวตนบาเอลทำให้ประวัติศาสตร์ซาทิสฟายซับซ้อนและเข้มข้นมากขึ้น

    และนี่ก็เป็นอีกครั้ง

    “ถัดจากแอ็กนัส กริดได้กระตุ้นต่อมความสนใจของบาเอล เขาเริ่มสัมผัสได้ว่า กลุ่มห้าปาฏิหาริย์ต้องช่วยบรรเทาอาการเบื่อหน่ายของตนได้แน่”

    “และนั่นเป็นสาเหตุที่ร่างโคลนกริดหลุดพ้นจากขุมนรก…”

    “เธอเดาถูกแล้ว นี่คือเจตจำนงของบาเอล มิใช่ระบบรวน หากให้อธิบายเป็นภาษาซาทิสฟาย สิ่งนี้คือพรจากเทพ หรือไม่ก็คำสาปจากจอมอสูร อย่างใดอย่างหนึ่ง”

    “…”

    บนจอฉายภาพ ร่างโคลนกริดกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง

    ในอดีต เมื่อครั้งกริดปลดล็อกทักษะใหม่ด้วย ‘พรจากเทพธิดา’

    ร่างโคลนเช่นกัน

    ในช่วงที่ผ่านมา กริดแข็งแกร่งขึ้นมาจากการดวลและภารกิจซับซ้อน

    ร่างโคลนก็เช่นกัน

    ผู้เล่นในปัจจุบันจะทนรับภัยพิบัติที่บาเอลนำพาสู่โลกมนุษย์ได้หรือไม่?

    ‘…คงยากมาก ต่อให้ห้าปาฏิหาริย์ร่วมมือกันก็ตาม’

    อาจรับมือได้ด้วยกองทัพหลายอาณาจักร แต่ความสูญเสียจะมากมายเกินคาดเดา

    ร่างโคลนมีพลังต่อสู้สูงมาก พร้อมด้วยทักษะและไอเท็มสุดโกงจากกริด

    กองทัพอาจสูญเสียถึงหลักล้านคน

    “…ฮะฮะ”

    ยุนนาฮีหัวเราะแห้ง

    เดิมที มนุษยชาติมีชะตาต้องจบสิ้นเพราะมังกรคลั่งเนอวาร์ธานหรือไม่ก็ยุคสมัยดาร์คเอลฟ์ แต่กริดกับครอเกลทำให้บทของมังกรคลั่งถูกยกเลิกไป ไม่เพียงเท่านั้น กริดกับเคียร์ยังทำให้บทเนื้อเรื่องของดาร์คเอลฟถูกทำลายโดยสมบูรณ์

    ทั้งสามคนช่วยโลกโดยไว้ไม่รู้ตัว

    ‘แต่มนุษย์ต้องตกอยู่ในอันตรายอีกครั้งเพราะกริด’

    สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร?

    คำตอบคือ โชคชะตา

    ไม่สามารถพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ แม้กระทั่งซูเปอร์คอมพิวเตอร์อย่างมอร์เฟียสก็มิอาจคาดเดาโชคชะตาได้

    “ฮะฮะ…”

    นักวิทยาศาสตร์อย่างเธอกำลังพูดเรื่องโชคงั้นหรือ? สิ่งเดียวที่ออกจากปากเธอคือเสียงหัวเราะแห้ง

    ขณะยุนนาฮีขบขัน ประธานลิมชอลโฮกล่าวขึ้น

    “น่าตลกใช่ไหม? ฉันก็เคยคิดแบบเดียวกับเธอเมื่อนานมาแล้ว”

    ลิมชอลโฮมองออกว่า ยุนนาฮีกำลังมองว่า เหตุการณ์ปัจจุบันคือโชคชะตานำพา

    ‘และเมื่อมีสิ่งที่ผิดแผกเกิดขึ้น…’

    กริดจะทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ได้เสมอ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,294

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous