จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 892

[ พาเฟรเนี่ยม ]

    โลหะที่แข็งเป็นอันดับหนึ่งในโลกมนุษย์  เกิดจากความร่วมมือระหว่าง ‘แพ็กม่า’ ช่างตีเหล็กในตำนานและ ‘บราฮัม’ มหาจอมเวทในตำนาน

    มีความแข็งมากยิ่งกว่า ‘อดามันเที่ยม’ โลหะแห่งเทพ  อัดแน่นด้วยเวทมนตร์มากกว่ามิธริล  และมีความยืดหยุ่นสูงกว่ายัฟฟ่า

    ในสถานการณ์ปรกติ  พาเฟรเนี่ยมจะลอยวนเวียนรอบตัว ‘ผู้เป็นนาย’  แต่หากได้รับคำสั่งพิเศษ  มันจะปฏิบัติอย่างเคร่งครัด

* พาเฟรเนี่ยมได้รับพลังฟื้นฟูจากพรเทพธิดารีเบคก้า

( อัตราฟื้นฟูพลังชีวิตตามธรรมชาติของผู้เป็นนายเพิ่มขึ้น 300%)

* พาเฟรเนี่ยมได้รับบัฟโจมตีจากพรเทพโดมิเนี่ยน

( พลังโจมตีผู้เป็นนายเพิ่มขึ้น 15% )

* พาเฟรเนี่ยมได้รับบัฟป้องกันจากเทพยูดาห์

( พลังป้องกันผู้เป็นนายเพิ่มขึ้น 15%)

เงื่อนไขการหลอม : แพ็กม่า, กริด

เงื่อนไขการใช้งาน : แพ็กม่า, กริด

    นี่คือคำอธิบายของโลหะพาเฟรเนี่ยม

    เรียกว่าสมบูรณ์แบบได้ไม่เต็มปากนัก  เพราะในบางครั้ง  การมี ‘อีโก้’ ก็ไม่ใช่เรื่องดี

    แต่ในสายตากริด  มันคือโลหะที่ดีที่สุดของโลกมนุษย์อย่างไร้ข้อกังขา

    กระนั้น  กริดกลับไม่เคยสร้างยุทธภัณฑ์สงครามด้วยพาเฟรเนี่ยมมาก่อน

    เพราะมันหลอมได้ยากงั้นหรือ?  

    เปล่าเลย  ตรงกันข้าม  พาเฟรเนี่ยมเป็นสุดยอดโลหะ  แถมยังเป็นไอเท็มประจำคลาสผู้สืบทอดแพ็กม่า  ในความรู้สึกของกริด  พาเฟรเนี่ยมเป็นโลหะที่หลอมง่ายที่สุดในโลก

    เขารู้สึกราวกับปลากระดี่ได้น้ำในยามหลอมและขึ้นรูปไอเท็มด้วยพาเฟรเนี่ยม

    ทั้งสนุกและง่ายกว่าในยามถลุงแร่เหล็ก  โลหะที่ว่ากันว่าหลอมง่ายที่สุดในโลก

    แต่สาเหตุหลักที่กริดไม่ใช้มันสร้างเป็นยุทธภัณฑ์สงคราม  เพราะมูลค่าของพาเฟรเนี่ยมมีสูงเกินไป  ปริมาณน้อยเกินไป  และหาได้ยากเกินไป

    เขาไม่ต้องการให้โลหะวิเศษที่มี ‘อีโก้’ กลายเป็นอุปกรณ์สวมใส่ที่มิอาจขยับเขยื้อน  

    แบบนั้นมันเสียของ

    แต่ปัจจุบัน  สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว

    นี่มิใช่การแข็งตีเหล็กทั่วไป

    หากแต่เป็นการดวลกับเทพ

    การมัวเสียดายไอเท็มไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดนัก

    เคร้ง!  เคร้ง! เคร้ง!

    ค้อนเกรดเลเจนดารีคู่กายที่กริดใช้งานนานหลายปี  เขากระหน่ำทุบมันใส่พาเฟรเนี่ยมโดยไม่หยุดพัก

    พาเฟรเนี่ยมที่มีความนึกคิดจิตใจ  มันเองก็อยู่กับกริดหลายปีเช่นกัน  ย่อมซึมซับเจตจำนงและเทคนิคของกริดอย่างเต็มเปี่ยม  

    เจ้านายต้องการสิ่งใด  มันแปรเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นสิ่งนั้น

    โลหะพาเฟรเนี่ยมสีทองอร่ามเริ่มกลายร่างเป็นค้อนทีละนิด

    เฮ็กเซเทียพลันหรี่ตาลง

    ‘เจ้านี่…เป็นมนุษย์ที่ก้าวข้ามขีดจำกัดแล้วสินะ’

    ค้อนในมือกริดรัวทุบได้เร็วกว่ามนุษย์ช่างตีเหล็กทั่วไปราวห้าเท่า  

    แต่แฝงความปราณีตและเทคนิคมากกว่าถึงยี่สิบเท่า

    เกินขอบเขตของมนุษย์ไปไกลแล้ว

    กริดมีพลังทัดเทียมกับแพ็กม่าและเจ็ดนักบุญภัยพิบัติที่เคยทำให้เฮ็กเซเทียเกิดความริษยา  ทว่าในสายตาเฮ็กเซเทีย  กริดแตกต่างจากกลุ่มคนเหล่านั้น

    แพ็กม่าต่อต้านและขัดขืนเฮ็กเซเทีย  ส่วนกริดพยายามทำความเข้าใจ  โอบกอด  และบูชาเฮ็กเทพเซเทียจากก้นบึ้ง

    ศิลาศักดิ์สิทธิ์

    โลหะที่เฮ็กเซเทียสร้างขึ้น  มันรวมข้อดีของทุกโลหะในโลกสามภพไว้

    เคร้ง!

    เฮ็กเซเทียวางศิลาศักดิ์สิทธิ์บนทั่งและเริ่มลงมือ

    เขามั่นใจ  ไม่มีโลหะใดในโลกสามภพที่ยอดเยี่ยมไปกว่าศิลาศักดิ์สิทธิ์อีกแล้ว

    ‘กริด  ความตั้งใจและฝีมือของเจ้าถูกส่งมาถึงเราแล้ว  เราจะตอบแทนโดยการสำแดงพลังที่แท้จริงของเทพให้เจ้าได้ประจักษ์!’

    จงดูให้ดี…อำนาจบารมีที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตระดับเทพ!

    ‘เราจะสลักตัวตนที่ยิ่งใหญ่ลงในจิตใจเจ้า  กริดเอ๋ย…เจ้าต้องบูชาเราไปชั่วชีวิต!’

    เฮ็กเซเทียไม่เคยได้รับความรักจากใคร  

    

    เขาจำต้องหลบซ่อนในเงามืดของเทพธิดาแห่งแสงมาตลอด

    ตนเกิดมาทำไม?  

    

    แม้จะสร้างคุณงามความดีอันยิ่งใหญ่ตามเจตจำนงของเทพธิดาแห่งแสง  แต่นามเฮ็กเซเทียกลับมิเคยถูกจดจำโดยมนุษย์    

    เขาถูกลืมเลือนและเลี่ยงจะพูดถึง…

    ทำไมกัน?  

    ตนเกิดมาเพื่อสิ่งใด?   

    หากไม่มีใครจดจำเช่นนี้  ไม่ต้องเกิดมาแต่แรกไม่ดีกว่าหรือ?

    ความคิดแสนเจ็บแปลบตามวนเวียนหลอกหลอนเฮ็กเซเทียนานนับหมื่นปี

    ในบางครา  

    เฮ็กเซเทียรู้สึกริษยามนุษย์เบื้องล่าง

    สิ่งมีชีวิตเยี่ยงมนุษย์มีอายุขัยจำกัด  

    ดำรงชีวิตได้เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งของประวัติศาสตร์ 

    เฮ็กเซเทียอิจฉาที่มนุษย์สามารถหัวเราะ  ร้องไห้  และมีความสุขจากก้นบึ้งหัวใจ 

    เผ่าพันธุ์มนุษย์แสนต่ำต้อยกลับค้นพบความหมายของชีวิตโดยที่เทพอย่างตนไม่มีโอกาสนั้น

    เฮ็กเซเทียผู้เดียวดายไม่มีวันได้รับโอกาสพิสูจน์คุณค่ากับใคร

    กาลเวลาผ่านไปนานนับหมื่นปี

    จนกระทั่ง…โอกาสมาถึงเบื้องหน้า 

    ‘เราต้องแสดงให้กริดเห็น!’

    นี่คือหนแรกในชีวิตที่ใครสักคนเห็นคุณค่าของตน  หนแรกที่มีใครสักคนเคารพบูชาจากส่วนลึกจิตใจ

    เคร้ง!  เคร้ง!

    เฮ็กเซเทียเพ่งสมาธิทั้งหมดกับการขึ้นรูปศิลาศักดิ์สิทธิ์

        

    ปัจจุบันมิใช่เวลามัวเหม่อลอย  ตนเป็นเทพผู้สูงสง่า  ห่างไกลจากเทพไร้ความสามารถที่มนุษย์เบื้องล่างเข้าใจ

    ‘เราจะไม่พลาดโอกาสนี้…!’

    เขาต้องไม่แพ้  ไม่อย่างนั้นคุณค่าของเทพจะเสื่อมสลาย

    เฮ็กเซเทียไม่ต้องการถูกมนุษย์ดูแคลน  

    ไม่ต้องการอาศัยอย่างโดดเดี่ยวลำพัง

    ค้อนในมือเทพตีเหล็กกระหน่ำทุบด้วยความเร็วที่มากขึ้นทุกขณะ

    จนกระทั่งเร็วกว่ากริดถึงสิบเท่า

    ‘บ้าน่า!’

    กริดถึงกับผงะ  เขาเคยภาคภูมิใจในความเร็วทุบค้อนของตนมาก  

    ปัจจุบัน  กริดสามารถทุบค้อนได้วินาทีละหกครั้ง  ซึ่งเป็นความเร็วขีดจำกัดของมนุษย์  นี่คือสถิติที่ไม่เคยมีมนุษย์คนใดก้าวถึงมาก่อน

    ทว่า  เฮ็กเซเทียกลับทุบได้เร็วกว่ากริดสิบเท่า  หกสิบครั้งต่อวินาที!    

    ‘หมอนี่ยังเป็นมนุษย์อยู่รึเปล่า...?  อ๊ะ!  จริงสิ…เฮ็กเซเทียไม่ใช่มนุษย์’

    นอกจากเปลวเพลิงที่ลุกโชนรอบหัวนม  รูปลักษณ์เฮ็กเซเทียเหมือนกับมนุษย์ทุกประการ  

    โดยเฉพาะนิสัย  สิ่งนี้ห่างไกลจากตัวตนระดับเทพมาก  ส่งผลให้กริดหลงลืมชั่วขณะว่าเฮ็กเซเทียเป็นเทพ

    แถมยังเป็นเทพตีเหล็ก

    สัตว์ประหลาดที่เร่งอุณหภูมิเตาหลอมในพริบตาได้ด้วยการบิดหัวนม

    ‘ตั้งสมาธิไว้  ห้ามสูญเสียความเยือกเย็นเด็ดขาด’

    เมื่อได้เห็นสัตว์ประหลาดทุบค้อนวินาทีละหกสิบครั้ง  กริดชะงักไปครู่ใหญ่ 

    ชายหนุ่มรีบดึงกลับมา

    เพ่งสมาธิทุบค้อนอีกครั้ง

    ‘แค่เร็วกว่า  ไม่ได้แปลว่ามีประสิทธิภาพสูงกว่า’

    ใช่แล้ว  สิ่งสำคัญคือคุณภาพ

    เทคนิคและความละเอียดอ่อนต่างหากที่จำเป็นในการขึ้นรูปโลหะ  มิใช่ความเร็ว  ความเร็วไม่ทำให้ผลงานออกมาละเมียดละไม

    

    ‘เราต้องรักษาจังหวะของตัวเอง’

    ในการแข่งที่ไม่มีระยะเวลาจำกัด  กริดไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ  เขาไม่ควรสนใจคู่ต่อสู้ที่ทุบค้อนหกสิบครั้งต่อวินาทีมากนัก

    ขณะเดียวกัน… 

    เคร้ง—!

    เฮ็กเซเทียชะงักค้อนในมือ

    ศิลาศักดิ์สิทธิ์บนทั่งเกิดเป็นรูปทรงที่งดงามของใบดาบยาว  

    เฮ็กเซเทียคีบใบดาบที่ร้อนฉ่าลงไปจุ่มน้ำเย็น  จากนั้นเริ่มขั้นตอนต่อไป

    เคร้งงงง—  

    เสียงค้อนกระทบโลหะร้อนดังกังวาลไปทั่วทะเลปุยเมฆสีทอง

    “…!”

    กริดชื่นชมที่เฮ็กเซเทียก้าวสู่ขั้นตอนต่อไปได้เร็วกว่าตนมาก  

    ขณะเดียวกัน  ภายในจิตใจยังกังวล  ว่าศิลาศักดิ์สิทธิ์อาจมีประสิทธิภาพยอดเยี่ยมกว่าที่คิดไว้

    ยอดเยี่ยมกว่าพาเฟรเนี่ยมหลายเท่า

    ‘คงต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว…’

    พาเฟรเนี่ยมคือโลหะที่เกิดจากความร่วมมือของสองตำนาน

    แต่ศิลาศักดิ์สิทธิ์เกิดจากฝีมือของเทพ

    ‘ระดับ’ ของศิลาศักดิ์สิทธิ์ต้องสูงกว่าพาเฟรเนี่ยมอย่างไร้เงื่อนไข

    ‘โลหะที่ดีที่สุดของเรากลายเป็นเศษเหล็กเมื่ออยู่ต่อหน้าเทพ…’

    ความเชื่อมั่นในพาเฟรเนี่ยมเริ่มเลือนลางลง  เขาสูญเสียกำลังใจเมื่อตระหนักว่า  โลหะของตนมิอาจเทียบเคียงวัสดุจากเทพได้

    “…”

    ชายหนุ่มชะงักงันค้อนที่กำลังทุบ  

    ความเงียบเริ่มเข้าปกคลุมบรรยากาศ

    พ่ายแม้กระทั่งวัสดุที่ใช้…

    แล้วจะนำสิ่งใดไปเอาชนะเทพได้อีก?

    นี่ตนกำลังสูญเวลาเปล่างั้นหรือ?

    

    ชายหนุ่มสัมผัสถึงเค้าลางความพ่ายแพ้ 

    คงน่าเสียดายไม่น้อยเมื่อพรจากเทพธิดาหนึ่งข้อกำลังหลุดลอยไป… 

    ขณะกริดดำดิ่งลงสู่ห้วงความสิ้นหวัง

    เคร้ง!

    เฮ็กเซเทียเร่งมืออีกคำรบ

    

    ทุกครั้งที่เฮ็กเซเทียทุบใบดาบด้วยค้อน  หัวนมจะฉีดพ่นเปลวเพลิงใส่ใบดาบอย่างต่อเนื่องเพื่อหลอมละลายให้โลหะอ่อนตัว  ง่ายต่อการทุบโดยไม่ต้องเสียเวลานำเข้าเตาหลอม

    เป็นเทคนิคการตีเหล็กที่สะดวกสบายและรวดเร็วกว่ากริดหลายเท่า 

    กริดต้องพึ่งพาเตาหลอมในการละลายโลหะ  แต่เฮ็กเซเทียไม่ต้อง

    เหงื่อไคลเม็ดเป้งผุดขึ้นข้างแก้มกริด

    ยิ่งเฮ็กเซเทียลงมือ  เปลวเพลิงจากหัวนมก็ยิ่งร้อนแรงจนบรรยากาศรอบข้างระอุเหนือคำบรรยาย

    เหงื่อที่แก้มพลันระเหยเป็นไอน้ำ    

    อากาศเดือดปะทุราวกับลาวาร้อนในขุมนรก  ร้อนจนแม้แต่ช่างตีเหล็กในตำนานก็มิอาจทนไหว

    กริดเข้าใจทันที   ว่าเหตุใดเหล่าเทวทูตน้อยถึงเลี่ยงจะเข้าใกล้เฮ็กเซเทีย

    “อึก…!”

    แต่ไหนแต่ไรมา  กริดเคยคิดว่าช่างตีเหล็กในตำนานสามารถทนความร้อนได้ทุกระดับ

    ทว่า  ความจริงแล้วมีขีดกำจัดซ่อนอยู่  เพียงแต่เขาไม่เคยถึงขีดจำกัดมาก่อน

    พลังทนความร้อนที่กริดแสนมั่นใจถูกทำลายลงเมื่ออยู่ต่อหน้าตัวตนระดับเทพ    

    ชายหนุ่มสูญเสียแรงจูงใจที่จะสู้ต่อ

    ‘เรามันโง่เอง  ต้องโง่ขนาดไหนถึงคิดว่าจะเอาชนะเทพได้?’

    ใช่แล้ว  ความพ่ายแพ้คือสิ่งที่เขาต้องเผชิญตั้งแต่ต้น  และภาพวาดของปิกัสโซ่มีไว้เพื่อการนี้

    เขาควรรีบยอมแพ้  ทั้งสองฝ่ายจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์

    ความเพียรพยายามและไม่ท่อย้อ  

    สิ่งนี้เคยเป็นจุดเด่นของกริดมาตลอด  เขาใช้มันเป็นพลังขับเคลื่อนและฝ่าฝันสถานการณ์ยากลำบากในอดีตหลายหน  

    แต่ทุกสิ่งย่อมมีขีดจำกัดของมัน 

    เขาอาจแข็งแกร่งในสายตามนุษย์  

    ทว่าไม่ใช่กับเทพ

    ขณะกริดถอดใจยอมแพ้ต่อโชคชะตา

[ ชุดเกราะ‘วัลฮัลล่าแห่งห้วงอาทรชั่วนิรันดร์’  ช่วยปรับสภาพอุณหภูมิร่างกายท่าน ]

    

    ข้อความระบบที่ไม่เคยเห็นปรากฏขึ้นในช่วงที่จิตใจและร่ายกายกริดอ่อนล้าสุดขีด

[ วัลฮัลล่าแห่งห้วงอาทรชั่วนิรันดร์ ]

เกรด : ไม่เปิดเผย

ความคงทน : 1,721/1,721

พลังป้องกัน : 1,410

… 

… 

* อุณหภูมิร่างกายผู้สวมจะไม่เปลี่ยนแปลง

…

…  

เงื่อนไขสวมใส่ : กริด

    ร่างกายของเขาเบาหวิวอย่างน่าประหลาด  เบายิ่งกว่าขนนก

    วัลฮัลล่า  ผลงานที่ดีที่สุดของข่านและเป็นผลงานสั่งเสียสุดท้าย  มันกำลังโอบกอดกริดให้มีร่างกายอบอุ่นอีกครั้ง

    “…ข่าน”

    หัวใจกริดถูกสั่นคลอนอย่างหนัก  

    เขาไม่เคยลืม 

    ข่านสร้างวัลฮัลล่าด้วยจุดประสงค์ใด?  

    ข่านหวังให้กริดมีความสุขในทุกช่วงเวลาของชีวิต  ไม่ว่าสภาพอากาศรอบตัวจะโหดร้ายเพียงใด

    กริดกำค้อนในมือแน่น  

    เขาเริ่มหลั่งน้ำตา    

    ‘แม้แต่ข่านยังไม่ยอมแพ้ในวาระสุดท้าย…’

    ทั้งที่รู้ว่าตัวเองต้องตาย  แต่ข่านก็ไม่ถอดใจ  เขากัดฟันทนต่อพิษแสนเจ็บปวดและสร้างชุดเกราะจนสำเร็จ

    กริดเป็นช่างตีเหล็ก

    การปล่อยมือจากค้อนถือเป็นบาปร้ายแรงที่ไม่ควรกระทำ  เป็นความน่าอับอายและเสื่อมเกียรติ

    ข่านคงเสียใจมากหากเห็นตนในสภาพน่าสมเพชเช่นนี้

    ‘ถึงจะแพ้  แต่เราต้องสู้ด้วยทุกสิ่งที่มี’

    เขาจะไม่ทำให้ข่านผิดหวังเด็ดขาด

    กริดตระหนักได้  

    เขาไม่ได้ต่อสู้คนเดียวอีกแล้ว  

    ความอบอุ่นที่ข่านมอบให้  สิ่งสุดท้ายที่ข่านฝากไว้  มันยังคงมอบเส้นทางให้กริดเดินต่อไปข้างหน้า

    “ย๊ากกก!”

    

    ชายหนุ่มเพ่งสมาธิทุบพาเฟรเนี่ยมด้วยเรี่ยวแรงที่กลับคืน

    เขาหวนนึกถึงผลงานสั่งเสียของข่าน—วัลฮัลล่าแห่งห้วงอาทรชั่วนิรันดร์  

    ชุดเกราะตัวนี้ถูกสร้างจากโลหะแสนธรรมดา  ไม่ใช่โลหะจากเทพ  ไม่มีพลังพิเศษอย่างปราณสีชาดแฝงอยู่

    เหล็กนิล—โลหะแสนดาษดื่นที่พบได้ทั่วไปในโลกมนุษย์  ข่านเปลี่ยนมันให้เป็นวัสดุหลักของชุดเกราะอันดับหนึ่งของโลก

    เกราะของข่านไม่ระบุเกรด

    แต่ประสิทธิภาพของมันเทียบเท่าชุดเกราะเกรดมิธ    

    ใช่แล้ว…คุณภาพของไอเท็มไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัสดุ  หากแต่เกิดจากทักษะ  ความตั้งใจที่ใส่ลงไป  และเจตจำนงอันแรงกว่าของผู้สร้าง

    นี่คือบทเรียนสุดท้ายที่อาจารย์ข่านมอบให้ลูกศิษย์กริด  

    

    ‘ข่าน  จับตาดูให้ดี…’

    เคร้ง!  เคร้ง!

    ฟาเฟรเนี่ยมถูกขึ้นรูปเสร็จสิ้น  

    เมื่อเข้าสู่กระบวนการชุบแข็ง  โลหะที่ถูกเปลวเพลิงร้อนระอุหลอมเหลวได้เปล่งแสงสีทองอร่ามยิ่งกว่าครั้งใด

    ‘ศิษย์ของลุงกำลังท้าทายพระเจ้าด้วยบทเรียนที่ลุงสอน!’

    เคร้ง!  เคร้ง!

[ ท่านเพ่งสมาธิถึงขีดสุด  ทักษะ ‘ลมหายใจช่างตีเหล็กในตำนาน’ แสดงผล ]    

[ ท่านเพ่งสมาธิถึงขีดสุด  ทักษะ ‘ความอดทนช่างตีเหล็กในตำนาน’ แสดงผล ]    

[ ท่านเพ่งสมาธิถึงขีดสุด  ทักษะ ‘ลมหายใจช่างตีเหล็กในตำนาน’ แสดงผล ]    

[ ท่านเพ่งสมาธิถึงขีดสุด  ทักษะ ‘ความอดทน…  ]    

[ … ]

[ … ]

    บนดินแดนแอสการ์ด  

    สถานที่แห่งนี้ไม่มีกลางวันและกลางคืน

    ท่ามกลางท้องฟ้าแสนสงบ  

    ผลงานแรกของกริดเสร็จสิ้น

[ ท่านสร้างไอเท็มเกรดมิธสำเร็จ! ]

    ค้อนตีเหล็กใหม่ถือกำเนิดขึ้นจากบทเรียนของอาจารย์ผู้ล่วงลับ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 3 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,283

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous