จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 666

    แอ็กนัส

    เกิดที่เมืองการ์มิชส์-ปาร์เทนเคอร์เช่น  ประเทศเยอรมันนี
    ตลอดชีวิตวัยเรียน  แอ็กนัสถูกกลั่นแกล้งอย่างรุนแรงอยู่เสมอ  รุนแรงเสียจนเรื่องราวสยองขวัญมากมายไม่อาจเทียบได้
    และที่น่าเศร้ายิ่งกว่านั้น  การกลั่นแกล้งไม่ได้จบลงที่วัยเรียน  ยังลามตามมาติดตัวไปถึงตอนโต

    "ทำไมเขาถึงตกเป็นเป้าถูกกลั่นแกล้ง"
    ลอเอลเอ่ยปากถามนักสืบผู้กำลังจุดบุหรี่

    "วิธีการพูดของเขาเป็นปัญหา"
    
    "หือ...แค่นั้นเนี่ยนะ"    
    ลอเอลขมวดคิ้วอย่างไม่เชื่อหู
    บ้าบอสิ้งนี้ที่ต้องกลั่นแกล้งรุนแรงขนาดนี้เพียงเพราะพูดไม่เข้าหู
    
    นักสืบอัดบุหรี่ก่อนจะยักไหล่ด้วยสีหน้าขื่นขม
    
    "เดิมทีมันก็ไม่ได้น่ารำคาญมากมายนัก  แต่ยิ่งคนอ่อนแอถูกกลั่นแกล้ง  คนแกล้งก็ยิ่งได้ใจและลงมือหนักข้อขึ้น  จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันในที่สุด...เรื่องนั้นช่างมันเถอะ  ตรงนี้ไม่ได้มีสาระสำคัญเท่าประเด็นหลัก  จุดพลิกผันใหญ่ในชีวิตของเขาคือ...คนรักของแอ็กนัส  ที่พึ่งเดียวในชีวิตเขา  ต้องพบกับจุดจบอันโหดร้ายทารุณ"

    "..."

    รายละเอียดน่าหดหู่สุดบรรยาย
    กลุ่มคนที่คอยกลั่นแกล้งแอ็กนัสมาตลอดหลายสิบปี
    ไม่ใช่สิ  ต้องเรียกพวกมันว่าขยะ
    ขยะเหล่านั้นข่มขืมคนรักของแอ็กนัสต่อหน้าเขา

    "เหตุการณ์ในครั้งนั้นกระทบกระเทือนจิตใจเธออย่างรุนแรง  จนกระทั่งเธอเลือกจบชีวิตตนเองในที่สุด  นับแต่นั้น  แอ็กนัสก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน  เขาลงมือแก้แค้นเรียงตัวอย่างโหดเหี้ยม  แอ็กนัสถูกศาลตัดสินจำคุก 28 ปี  แต่เพราะนโยบายสิทธิมนุษยชน  แอ็กนัสจึงถูกคุมขังเพียงสามปีและปล่อยตัว"    

    "ซาทิสฟายเปิดตัวพอดิบดีกับช่วงเวลาที่แอ็กนัสพ้นโทษ..."

    "แพทย์จิตวิทยาประจำตัวของแอ็กนัสได้แนะนำให้เขาเล่นซาทิสฟายเพื่อปรับตัวเข้าสู่สังคม  นับแต่นั้น  แอ็กนัสก็กลายเป็นคนติดเกมอย่างหนักโดยตลอด  ส่งผลให้คนรอบข้างรู้สึกดีอย่างมาก  เมื่อระเบิดเวลาอย่างเขาถูกขังอยู่ไว้แต่ภายในโลกแห่งเกม"

    "..."

    นั่นสินะ  คงไม่มีสิ่งใดทำให้ลืมความเจ็บปวดในโลกจริงได้ดีกว่าเกมอีกแล้ว  
    แต่ต่างจากความจริง  ภายในเกมจะเต็มไปด้วยเรื่องสนุก  ความท้าทาย  และรางวัลตอบแทน

    ก็อกก็อก

    ลอเอลเคาะโต๊ะเบาๆ ก่อนจะหยิบแผ่นเอกสารที่วางอยู่ขึ้น
    "ขอบคุณมาก"

    "ฉันเป็นฝ่ายได้เงิน  ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอบคุณ  นายสามารถติดต่อฉันได้ทุกเมื่อถ้าต้องการสิ่งใดเพิ่มเติม  สำนักงานที่ซีแอตเทิลยินดีต้อนรับเสมอ"

    "..."

    ลอเอลเดินออกจากสำนักงานนักสืบด้วยสีหน้าครุ่นคิด
    หัวสมองของเขากำลังประมวลผลในหลายสิ่งพร้อมกัน

    ***

    "โนเอะ  ไม่กินอะไรหน่อยหรือ"

    "โนเอะไม่กิน...เหมียว"

    "ทำไมถึงไม่กิน"

    "เจ้านายสนด้วยหรือว่าโนเอะจะกินหรือไม่กิน...เหมียว"

    "..."

    สัตว์เลี้ยงก็เป็นสิ่งมีชีวิต  แม้ต้องอยู่ในช่องสัมภาระตลอดเวลาโดยไม่ทำสิ่งใด  แต่การกินอาหารคือกิจวัตรที่ขาดไม่ได้
    ยิ่งไปกว่านั้น  โนเอะคือหมูจอมตะกละที่รอคอยอาหารด้วยสีหน้ามีความสุขในทุกมื้อ
    
    แต่ตอนนี้กลับปฏิเสธอาหารจากกริด!  
    
    ชายหนุ่มจ้องมองพุงที่เคยอ้วนกลมของโนเอะพร้อมกับขมวดคิ้ว

    "เพราะฉันไม่เรียกออกมาตอนที่สู้กับแอ็กนัสใช่ไหม"

    สะดุ้ง

    ดวงตาโนเอะพลันกระตุก  หางชี้ขึ้นฟ้า
    "ใช่แล้ว!  เมี๊ยว!  ทำไมกัน  เมี๊ยว!  ทำไมเจ้านายถึงไม่เรียกโนเอะออกมาช่วยสู้!"

    โนเอะมองกริดเป็นพ่อคนหนึ่ง  
    ไม่ใช่เรื่องแปลกนัก  เพราะกริดคือคนแรกที่โนเอะได้พบหลังจากลืมตาดูโลก    
    แถมกริดยังเป็นผู้ที่เลี้ยงดูตนมาตลอด  
    โนเอะอยากช่วยกริดเสมอ  เจ้าแมวอ้วนรู้สึกกระวนกระวายใจในยามที่กริดเผชิญหน้ากับศัตรูแข็งแกร่ง
        
    "โนเอะเป็นสัตว์อสูรอันดับหนึ่งของขุมนรก!  โนเอะเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่เจ้านายสามารถพึ่งพาได้ทุกเมื่อ!  เมี๊ยว!"

    โนเอะกล่าวพร้อมกับทำตาโต
    กริดอมยิ้มเมื่อสัมผัสได้ถึงความห่วงใยจากโนเอะ

    "ฉันขอโทษ...คราวหน้าจะไม่ลืมอีกแล้ว  ฉันสัญญา  แต่ก่อนอื่นช่วยกินอาหารก่อน"

    กริดหลงลืมโนเอะจริงหรือ...
    ไม่มีทาง
    ขณะสู้กับแอ็กนัส  กริดไม่มีทางลืมโนเอะ  สัตว์เลี้ยงที่แข็งแกร่งที่สุดของตน
    อันที่จริง  กริดลังเลใจอยู่หลายครั้งระหว่างเผชิญหน้าแอ็กนัส  ว่าจะอัญเชิญโนเอะออกมาดีหรือไม่ 
    แอ็กนัสเป็นถึงผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล  จอมอสูรลำดับหนึ่ง...  
    เม็มฟิสคือสัตว์เลี้ยงอันโด่งดังของจอมอสูร

    ใช่แล้ว  กริดหวาดกลัว  
    เขากลัวว่าโนเอะจะถูกออร่าของแอ็กนัสครอบงำและทรยศตน
    
    'อาจไม่ถึงขั้นทรยศ  แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกแอ็กนัสครอบงำชั่วคราว'
    
    ยังมีอีกหลายสิ่งที่กริดไม่รู้เกี่ยวกับผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล

    'อย่าว่าแต่ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลเลย  แค่คลาสหมอผีพื้นฐานเราก็แทบไม่มีข้อมูล...'

    กิลด์โอเวอร์เกียร์ไม่มีหมอผีเลยสักคน  
    อันที่จริง  ผู้เล่นคลาสหมอผีส่วนใหญ่จะผจญภัยตามลำพัง  มีน้อยนักที่เลือกเข้าร่วมกิลด์

    'ต้องทำความเข้าใจหมอผีให้มากกว่านี้'

    โดยเฉพาะอัศวินความตาย
    กริดออกล่ามอนสเตอร์พร้อมกับป้อนวิญญาณให้โนเอะกินจนอิ่มหนำ  จากนั้นก็ล็อกเอาต์

    ***

    หมอผี  พวกเขาคือจอมเวทที่สามารถอัญเชิญอันเดดจำพวกโครงกระดูก  ซอมบี้  กูลล์  นักรบโครงกระดูก  จอมเวทโครงกระดูก  พลธนูโครงกระดูก  และอีกมากมาย  
    ยิ่งค่าพลังปกครองสูง  จำนวนของอันเดดที่อัญเชิญได้พร้อมกันก็ยิ่งมาก  
    เลเวลของอันเดดจะขึ้นอยู่กับเลเวลของผู้อัญเชิญ  
    หมอผีเลเวล 300 จะมีค่าพลังปกครองราว 1,500 หน่วย  จำนวนเท่านี้สามารถอัญเชิญโครงกระดูกได้ 150 ตน  หรือไม่ก็จอมเวทโครงกระดูก 15 ตน

    ยิ่งมอนสเตอร์แข็งแกร่ง  ค่าพลังปกครองที่ใช้อัญเชิญก็ยิ่งสูงเป็นเงาตาม
    สำหรับทักษะอัญเชิญอัศวินความตายที่จะเปิดใช้งานหลังจากกลายเป็นคลาสหมอผีระดับสาม  ค่าพลังปกครองขั้นต่ำในการอัญเชิญอัศวินความตายแต่ละตัวคือ 1,000 หน่วย
    
    อัศวินความตาย
    อัศวินความตายถูกสร้างขึ้นจากซากศพบุคคลมีชื่อเสียงในอดีต  
    ระดับความเก่งกาจและทักษะจะขึ้นอยู่กับซากศพที่นำมาใช้  จึงไม่แปลกที่คลาสหมอผีพยายามเสาะแสวงหาซากศพของบุคคลแข็งแกร่งอยู่เสมอ
    เมื่ออัศวินความตายถูกสร้างขึ้น  มันจะคงอยู่รับใช้หมอผีเป็นการถาวร
    เฉกเช่นสัตว์เลี้ยง  อัศวินความสายสามารถอัพเลเวลได้จากการล่ามอนสเตอร์  สามารถอัพค่าสถานะเพิ่มได้  ค่าสถานะที่อัพจะเป็นตัวกำหนดทิศทางความแข็งแกร่งของอัศวินความตาย
        
    คลาสหมอผีระดับสามสามารถใช้ทักษะ <สร้างอัศวินความตาย> ได้เพียงหนึ่งครั้งชั่วชีวิต  แต่ผู้คนต่างคาดเดาว่า  จำนวนนี้จะเพิ่มขึ้นเมื่อกลายเป็นคลาสหมอผีระดับสี่

    "แอ็กนัส...หมอนั่นเหนือสามัญสำนึกไปมากขนาดไหนกัน"

    ชิงยองวูส่ายศีรษะเมื่อศึกษาข้อมูลของหมอผีในเชิงลึกจากเว็ปไซต์หลายแห่ง
    ยิ่งได้รู้จักหมอผี  ตัวตนของแอ็กนัสก็ยิ่งเป็นภัยคุกคามร้ายแรง
    
    "เข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนถึงยกย่องหมอนั่นนัก..."

    หลังจากสงครามจบลงไปแล้วสองวัน  ผู้คนยังคงถกเถียงเรื่องราวของแอ็กนัสไม่จบสิ้น
    มีบางส่วนคาดเดาว่า  แอ็กนัสคือผู้ครอบครองคลาสเกรดเลเจนดารีคนที่สาม  ถัดจากผู้สืบทอดแพ็กม่าและอริยดาบ

    "ยังมีคนอีกมากที่ไม่รู้จักคลาสลับชนิดเติบโตสินะ  หืม..."

    หลังจากรวบรวมข้อมูลคลาสหมอผีจนพึงพอใจ  ชินยองวูจำลองภาพการต่อสู้กับแอ็กนัสในหัวอีกครั้ง
    จากนั้น  ชายหนุ่มปิดคอมพิวเตอร์และออกไปทานข้าว

    "หมู่เกาะเบเฮ็น"

    อัศวินความตายลันเทียร์คือปราการด่านสำคัญของเกาะหมายเลข 61
    ตนต้องสร้างไอเท็มที่สามารถกำราบอันเดดและรีบเคลียร์หมู่เกาะเบเฮ็นทั้งหมดโดยไว
    มรดกที่แพ็กม่าเหลือทิ้งไว้จะต้องกลายเป็นของเขา  
    ชินยองวูตั้งเป้าหมายที่แน่นนอนชัดเจน  นี่คือทางลัดที่สั้นที่สุดสำหรับแข็งแกร่งขึ้น

    "ล็อกอิน"

    ***

    ชายหนุ่มไม่ยอมเสียเวลาแม้เพียงวินาทีเดียวอย่างเปล่าประโยชน์  ทันทีที่ล็อกอินเข้าซาทิสฟาย  กริดรีบเดินทางไปยังจุดเก็บเลเวลใกล้กับไรน์ฮาร์ท  จากนั้นก็อัญเชิญหัถต์เทวะ  โนเอะ  แรนดี้  และโครงกระดูกโอเวอร์เกียร์ทั้งสอง  
    เขาออกคำสั่งให้เหล่าสัตว์เลี้ยงออกไปสังหารมอนสเตอร์เพื่อเก็บเลเวล  ส่วนตัวเองก็นั่งลงและเริ่มตัดเย็บกางเกงใน
    ภาพที่เกิดขึ้นสุดน่าทึ่ง  ค่าประสบการณ์หลั่งไหลเข้าตัวกริดโดยไม่ต้องลุกไปไหน  
    ประหนึ่งคลาสหมอผีเก็บเลเวลด้วยเหล่าโครงกระดูกก็มิปาน

    "รายละเอียดไอเท็ม"

    ขณะกำลังเย็บปัก  กริดใช้เวลาว่างอ่านข้อมูลเข็มขัดทีราเม็ท
    
[ เข็มขัดทีราเม็ท ]
เกรด : ยูนีค (เติบโต)
ค่าประสบการณ์ : 58.9%
* ลดความเสียหายที่ได้รับทุกชนิด 10%
* ความอดทน +250
    เข็มขัดที่อัดแน่นด้วยพลังเวทมนตร์ของแวมไพร์วิสเคาต์ <ทีราเม็ท>
    หากเข็มขัดเส้นนี้พัฒนาไปเป็นเกรดเลเจนดารี  ผู้สวมสามารถอัญเชิญแวมไพร์วิสเคาต์ทีราเม็ทออกมาได้
น้ำหนัก : 13

    "58.9%..."

    ผ่านมาแล้วหลายปีในซาทิสฟายหลังจาได้รับเข็มขัดเส้นนี้  แต่มันกลับค้างเติ่งอยู่ที่เกรดยูนีคนานมาก
    การเพิ่มค่าประสบการณ์ให้เป็นเกรดเลเจนดารีนั้นยากแสนยาก

    "หากเราอัญเชิญทีราเม็ทได้  ความหลากหลายในการโจมตีก็จะมีมากขึ้น"

    ทีราเม็ทคือสุดยอดตัวแทงค์เหนือแวมไพร์ใดทั้งหมด  
    กริดสามารถโจมตีได้อย่างสบายใจหากมีมันเป็นปราการคอยปกป้อง

    'เราไม่อยากให้หัตถ์เทวะมัวเสียเวลากับการป้องกัน  ทีราเม็ทมีเขี้ยวที่สามารถกัดเพื่อสร้างความเสียหายและดูดเลือดได้ในเวลาเดียวกัน  ถือเป็นการโจมตีและฟื้นฟูอย่างมีประสิทธิภาพ'

    ไฟการต่อสู้ของชายหนุ่มเริ่มลุกโชนอีกครั้ง  
    หากประเมินจากพลังโจมตีจากลันเทียร์  เข็มขัดทีราเม็ทจะต้องเพิ่มค่าประสบการณ์ได้อีกมากแน่

    "น้ำขึ้นให้รีบตัก..."

    มือของกริดยังคงขยับเย็บปักโดยไม่หยุดพัก  
    หลังจากสร้างกางเกงในเสร็จ  เขามีแผนจะกลับไปหาสติกส์เพื่อเดินทางไปยังหมู่เกาะเบเฮ็น

    'เดี๋ยวก่อน...'

    ชายหนุ่มครุ่นคิด

    จริงอยู่ที่ตนแข็งแกร่งขึ้นมาก  แต่ชัยชนะเหนือลันเทียร์ก็ยังไม่เป็นที่ชัดเจน

    'เราเตรียมการด้านเครื่องป้องกันเสร็จหมดแล้ว...เหลือแต่อาวุธสินะ'

    ผ่านมานานแค่ไหนแล้วหลังจากที่กริดสร้าง <ความผิดพลาด> ขึ้น  มันนานจนเขาจำไม่ได้
    ชายหนุ่มไม่เคยสร้างดาบสุดแสนอลังการเลยนับตั้งแต่ <ความผิดพลาด>
    นั่นคือเหตุผลที่กริดยังเลือกใช้ <ความผิดพลาด> เหนือ <วิญญาณดาบ> เล่มที่เพิ่งสร้างล่าสุด
    
    'หืม...'

    วัสดุจากบีเลียลยังเหลืออยู่มาก
    ยิ่งไปกว่านั้น  กริดชำนาญและเข้าใจถึงธรรมชาติวัสดุบีเลียลอย่างถ่องแท้หลังจากสร้างไอเท็มเป็นรางวัลเกียรติยศให้พวกพ้อง  
    เขามีแผนจะสร้างดาบใหม่ในฝันด้วยวัสดุบีเลียล  แต่ยังติดอยู่หนึ่งเรื่อง...

    'วัสดุจากบีเลียลมีพลังอสูรอัดแน่นมากเกินไป  ไม่เหมาะกับคุณสมบัติอาวุธที่เราต้องการ...'
    
    อาวุธที่ถูกสร้างด้วยวัสดุเปี่ยมพลังอสูร  ออปชั่นและคุณภาพย่อมออกมาเฉพาะเจาะจงเกินไป  ไม่หลากหลายและรับมือได้ทุกสถานการณ์

    'เราอยากได้อาวุธที่ชนะทางมอนสเตอร์ทั่วไป  ชนะทางผู้เล่น  ชนะทางมอนสเตอร์บอส  และชนะทางอันเดดในชิ้นเดียว'

    เรื่องเหลวไหลเช่นนั้นจะเป็นไปได้อย่างไร...
    ปัจจุบัน  ขนาดอาวุธเกรดมิธที่กริดสร้างขึ้นยังมีคุณลักษณะเฉพาะเจาะจงไปทางใดทางหนึ่ง
    คันศรฟินิกซ์แดงที่อัดแน่นด้วยพลังธาตุไฟ
    หอกไลฟาเอลทที่อัดแน่นด้วยพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์

    แม้แต่ไอเท็มระดับสูงก็ยังมีประสิทธิภาพไม่รอบด้านตามที่กริดต้องการ

    "...เดี๋ยวนะ"

    ราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสก  กริดพลันฉุกคิดบางสิ่งได้
    ทักษะ <ผสานไอเท็ม> ได้จุดประกายไอเดียสำหรับอาวุธใหม่แก่ช่างตีเหล็กในตำนานผู้นี้

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,126

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous