จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 662

    "กรี๊ดดด!"

    นี่มิใช่เสียงกรีดร้องโหยหวนเจ็บปวด
    หากแต่เป็นเสียงกรี๊ดกร๊าดของหญิงสาวทั่วโลกเมื่อได้เห็นกริดผมขาวอีกครั้ง
    โครงสร้างร่างกายกริดและใบหน้าถูกปรับแต่งใหม่
    คางเรียวยาว  ใบหน้าหล่อเหลางดงาม  ร่ายเล็กอรชร
    รูปลักษณ์บราฮัมในวัยหนุ่มได้ติดตราตรึงใจสาวน้อยใหญ่ทั่วโลก
    
    ***

ชื่อ : บราฮัม-เฮชวาล (กริด)
คลาส : มหาจอมเวทในตำนาน
สมญานาม : ผู้ครอบครองมหาความรู้
* ตัวตนทรงปัญญาอันดับหนึ่งของโลก  แต่มีบางสัจธรรมที่ยังเข้าไม่ถึง  ชายคนนี้จึงแสวงหาความรู้อยู่ตลอดเวลา  แรงปรารถนาในการค้นคว้าความรู้ที่มากเกินไป  บางครั้งก็เป็นพิษร้าย
* ค่าสติปัญญา +35%
* มีโอกาสเล็กน้อยที่จะคลุ้มคลั่ง
สมญานาม : ผู้กลายเป็นตำนาน
...
เลเวล 400 (ถูกแก้ไข)
พลังชีวิต : 100,000/100,000 (ถูกแก้ไข)
มานา : 200,000/200,000 (ถูกแก้ไข)
พละกำลัง : 158
ความอดทน : 1,400
ความว่องไว : 601
สติปัญญา : 7,000 + 2,100
* ในร่างเนื้อของมนุษย์  พลังที่แท้จริงของบราฮัม-เฮชวาลมิอาจสำแดงออกมาได้  ค่าสถานะส่วนใหญ่จึงถูกผนึกไว้
* ดวงวิญญาณของบราฮัมอ่อนแอจนเข้าสู่ภาวะหลับไหล  ท่านเป็นผู้ควบคุมร่างแทน  ค่าสถานะส่วนใหญ่จะถูกผนึกไว้ยิ่งกว่าเดิม

    '...หมอนั่นโทรลล์เราอีกแล้ว'

    นี่คือหนที่สองที่บราฮัมโทรลล์กริดในเหตุการณ์สำคัญ
    ครั้งแรกคือตอนดวลกับครอเกลในนัดชิงการแข่งนานาชาติ
    มาถึงตอนนี้...
    ในวินาทีสุดแสนสำคัญที่ภารกิจเริ่มขึ้น
    บราฮัมกลับหนีไปนอน

    'หมอนี่เชี่ยวชาญในด้านทำให้ชีวิตคนอื่นยุ่งเหยิงสินะ...'

    หงึก

    ชายหนุ่มส่ายศีรษะเล็กน้อย
    นี่ไม่ใช่เวลามัวบ่นอุบอิบ  
    กริดรีบสร้างระยะห่างจากแอ็กนัสและเริ่มสำรวจตนเอง

    'เลเวล 400...สติปัญญา 9,000  พลังชีวิตหนึ่งแสน  มานาสองแสน...'

    นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้เล่นธรรมดาจะจินตนาการออก
    เหตุการณ์คล้ายคลึงกลับสมัยที่บราฮัมยืมร่างไปถล่มทัลลอสในหนแรก

    'ถ้าเป็นแบบนี้...เพียงเวทเดียวก็ซัดแอ็กนัสหมอบแล้วไม่ใช่รึไง'    

    แต่ชายหนุ่มรีบสลัดความคิดนั้นทิ้ง

    'ภารกิจไม่ง่ายขนาดนั้นแน่'

    กริดเผชิญหน้ากับความจริง

    แอ็กนัสยังมีลิชมูมัด
    แถมภารกิจนี้ยังเน้นหนักไปที่ลิชมูมัดเป็นพิเศษ  
    มีความเป็นไปได้สูงมาก  ว่าค่าสถานะของลิชมูมัดเองก็ถูกแก้ไขโดยภารกิจเช่นกัน

    'ตัวเรากับมูมัดน่าจะมีพลังทัดเทียมกัน'

    แอ็กนัสต้องมีภารกิจเดียวกันแน่
    ดังนั้นเงื่อนไขสองฝ่ายต้องเท่าเทียม 
    และนั่นคือปัญหาสุดวิกฤติ

    'แอ็กนัสมีประสบการณ์ควบคุมลิชมูมัดมานับไม่ถ้วน  แต่เรา...'
    
    กริดไม่เคยควบคุมร่างบราฮัมเลยสักครั้ง
    ทุกครั้งที่ทักษะผสานวิญญาณถูกใช้  
    ทุกครั้งที่กลายเป็นร่างผมขาว  
    ผู้ควบคุมจะเป็นบราฮัมทั้งหมด
    แต่ไหนแต่ไร  กริดมีหน้าที่เป็นเพียงคนดูมาตลอด
    ดังนั้น  เงื่อนไขที่ดูเหมือนจะเท่าเทียม...
    กลับกลายเป็นไม่เท่าเทียมในสายตากริด

    'ยิ่งไปกว่านั้น...'

    แพ็กม่าคือช่างตีเหล็กนักดาบ...มิใช่จอมเวท

    'เราจะควบคุมร่างกายจอมเวทได้จริงหรือ...'

    เคียงคู่มากับนักสู้และนักลอบสังหาร
    คลาสจอมเวทคือหนึ่งในคลาสที่ขึ้นชื่อว่าเล่นยากที่สุด  
    การใช้เวทมนตร์แต่ละครั้งจะมีเวลาร่ายนาน  แถมระยะหน่วงก็มาก  
    จังหวะและการอ่านสถานการณ์คือสิ่งสำคัญ
    เป็นคลาสที่ไม่เหมาะกับกริดผู้สมองทึบเลยสักนิดเดียว

    "เฮ่อ..."

    กริดส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยหน่าย
    เขาพยายามรักษาความสุขุมในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน
    ภารกิจปรากฏขึ้นแล้ว  มีแต่ต้องทำให้ลุล่วงเท่านั้น
    
    ขณะกริดพยายามสงบจิตใจ

    ชิ้ง~

    เสียงระบบเกมดังขึ้นพร้อมกับข้อความรายละเอียด

[ บราฮัมและมูมัด ]
★ ภารกิจลับ ★
    บราฮัมริษยามูมัดอย่างมาก  เขาไม่มีวันยอมรับเรื่องที่ลูกศิษย์มีพรสวรรค์สูงกว่าตน
    บราฮัมเริ่มเย็นชาใส่มูมัด  เรื่องราวลุกลามจนถึงขั้นบราฮัมขโมยผลงานมูมัด
    ลงเอยด้วย  บราฮัมตัดสินใจแน่วแน่ที่จะสังหารมูมัด  
    มันคือความคิดอันแสนโง่เขลา  ที่ต้องการให้ตนเองยังได้ชื่อว่าสิ่งมีชีวิตทรงปัญญาอันดับหนึ่งของโลก

    แต่ท้ายที่สุด  บราฮัมก็มิได้ทำร้ายมูมัด...เขาทำไม่ลง
    บราฮัมใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์มานานกว่าร้อยปี  
    ความรู้สึกและจิตใจอันแสนเย็นชาของแวมไพร์  ในที่สุดก็เริ่มโอนอ่อนตามมนุษย์รอบข้าง
    
    จนกระทั่งวันหนึ่ง  มูมัดพบว่าตนป่วยเป็นโรคร้าย
    เขาจากบราฮัมไปใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบ

    หลังจากนั้นเป็นเวลานาน 
    บราฮัมหามูมัดจนพบ...
    ...

    ด้านบนคือเรื่องเล่าโดยย่อ
    ตามมาด้วยฉากวิดีโอสั้น

    "ต่อให้ท่านเย็นชาใส่ผม...ต่อให้ท่านช่วงชิงความสำเร็จทั้งหมดของผมไป  หรือต่อให้ท่านลบชื่อของผมออกจากประวัติศาสตร์ของโลกใบนี้...แต่ผมก็ไม่เคยโกรธท่านเลยสักครั้ง"    

    ณ เมืองไซเรน  นครใต้บาดาล

    ชายสองคนกำลังยืนเผชิญหน้ากันโดยมีฉากหลังเป็นท้องทะเลลึกอันมืดมิด
    บราฮัมและมูมัด
    แวมไพร์บราฮัมยังมีรูปลักษณ์วัยเยาว์ตลอดกาล  แม้อายุจะปาไปหลายร้อย
    กลับกัน  มูมัดในวัยหนุ่มกลับมีร่างกายซูบผอม  ราวกับสามารถตายได้ทุกเมื่อ
    
    แค่ก แค่ก!

    ทุกครั้งที่เอ่ยปาก  มูมัดจะกระอักเลือดด้วยสีหน้าเจ็บปวด
    แต่เขาก็มิได้หยุดพูด

    "ผมขอโทษที่ทำให้อาจารย์ต้องตกอยู่ในอาการหวาดกลัว...ผมไม่ได้คิดจะเหนื่อกว่า  ผมไม่เคยทราบเรื่องนี้เลย  แม้จะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็จริง...แต่ก็ไม่เคยคิดโกรธเคืองท่านอาจารย์"

    "..."

    "...แต่หนนี้  เป็นครั้งแรกที่ผมโมโหท่านอย่างแท้จริง!!  คิดเปลี่ยนผมให้เป็นลิชเนี่ยนะ...!  ผมยังต้องตามรับใช้ท่านหลังจากที่ตายไปแล้วด้วยรึไง...ทำไมถึงไม่ปล่อยให้พักสักที!!"

    หยดน้ำใสไหลรินอาบสองแก้มมูมัด
    แววตาชายหนุ่มใกล้ตายเปี่ยมด้วยความอาฆาต
    น้ำเสียงสั่นเครือและเย็นชา
    
    "ทุกชีวิตเกิดมาเพื่อตายไป...ผมขอยอมตายดีกว่าต้องกลายเป็นลิชไปตลอดกาล!"

    หัวใจของกริดพลันเจ็บแปลบเมื่อได้เห็นฉากดังกล่าว
    เขาเข้าใจหัวอกบราฮัมยิ่งกว่าใครทั้งหมดบนโลก

    'ฉันอยากให้นายมีชีวิตต่อไป...'

    'ฉันขอโทษ...'

    'ฉันอยากให้สิ่งมีชีวิตทั้งมวล  ใต้สวรรค์เหนือนรก  ได้เห็นพรสวรรค์อันยอดเยี่ยมของนาย  ถึงแม้ร่างกายจะตายไปแล้วก็ตาม'

    ใช่แล้ว  บราฮัมรู้สึกสำนักผิดที่เคยช่วงชิงทุกอย่างไปจากมูมัด
    รู้สึกผิดที่เคยช่วงชิงความสำเร็จทั้งหมดมาเป็นของตน
    บราฮัมคิดถึงมูมัดมาก  
    มูมัดเป็นเพียงผู้เดียวที่ยอมติดตามตนโดยไม่ทรยศหักหลัง
    บราฮัมต้องการชดเชยบาปที่เคยก่อไว้กับมูมัด
    แต่ช่างน่าเศร้า  เมื่อบราฮัมสำนึกได้...
    มูมัดกลับอายุสั้นจนเหลือเวลาไม่พอให้บราฮัมได้ชดเชย
    มูมัดมีชะตาต้องจากโลกนี้ด้วยวัยไม่ถึงสามสิบ...  

    วิธีเดียวที่บราฮัมนึกออกก็คือ...การสร้างลิช
    ลิชมูมัดจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตทรงพลังที่โลกนี้ต้องจารึกไปตลอดกาล

    บราฮัมทระนงตนเกินกว่าจะบอกความในใจกับมูมัด
    เขาเป็นคนปากไม่ตรงกับใจแต่ไหนแต่ไรแล้ว  
    และอีกเหตุผลหนึ่ง  บราฮัมคิดว่าคนน่าสมเพชเช่นตน  ไม่มีสิทธิ์แสดงความสงสารต่อมูมัด  
    
    แต่การสร้างลิชสักตัวจะง่ายดายขนาดนั้นเชียวหรือ...
    เพื่อให้ได้ลิช  บราฮัมต้องสังหารพวกพ้องแวมไพร์ไปเป็นจำนวนมากโดยอ้างการทดลอง
    ในที่สุดเขาก็ถูกชิโซ-เบริอาเช่ขับไล่ออกจากตระกูลด้วยข้อหาทำร้ายพี่น้อง
    
    แต่เพื่อแลกกับการชดเชยให้มูมัด...เขายินดี
    
    บราฮัมกลายเป็นบุคคลพเนจร
    ไม่เป็นที่รักทั้งจากแวมไพร์และมนุษย์

    "ทำไมท่านถึงต้องตามกลั่นแกล้งผมแม้กระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต...ด้วยพลังเวทอันน้อยนิดที่เหลือ  ผมขอสู้กับท่านจนตัวตาย...แค่ก!  แค่ก!"

    "...นายเหลือเวลาไม่มากแล้ว  จงยอมรับเกียรติที่จะได้เป็นลิชเสียเถิด  เมื่อใดที่แพ็กม่าสร้างภาชนะดวงจิตสำเร็จ  ฉันจะกลายเป็นอมตะ  แล้วนายก็จะกลายเป็นลิชเคียงข้างฉันไปตลอดกาล  นายจะได้รับคำสรรเสิญจากทุกสรรพสิ่งบนโลก  ถึงร่ายกายจะตายไปแล้วก็ตาม"

    "...ไม่มีวัน!"

    "นายไม่มีทางเลือก  เมื่อใดที่ถึงแก่ความตาย  ฉันจะนำวิญญาณออกจากซากศพ  และทำให้นายถือกำเนิดใหม่ด้วยชีวิตอันเป็นนิรันดร์"

    วิดีโอสั้นจบลงเพียงเท่านี้
    ไม่มีสิ่งใดต้องอธิบายต่อ
    ปัจจุบันมูมัดกลายเป็นลิช
    แสดงให้เห็นชัดเจนว่า  บราฮัมได้ทำตามที่พูด
    และนั่นคือปัญหา...

    'แอ็กนัสขโมยลิชมูมัดไป...'

    เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นต่อหน้าสมาชิกโอเวอร์เกียร์ระดับขุนพลจำนวนแปดคน
    เป็นเวลาไม่นานหลังจากกริดเอาชนะเอลฟิน-สโตน

    'แย่ฉิบ...'

    หลังจากยูเฟอนิม่าได้รับภารกิจคลาสเกรดเลเจนดารีชนิดเติบโต
    สมาชิกในเหตุการณ์จึงยอมเล่าเรื่องราวระหว่างแอ็กนัสและบราฮัมในเมืองแวมไพร์ให้กริดฟัง
    
    กริดกำลังอึดใจ
    ชายหนุ่มเอ่ยปากถามบราฮัมผู้หลับไหล

    'บราฮัม...นายต้องการกล่าวสิ่งใดกับมูมัด'
    
    อันที่จริง  กริดไม่ต้องการคำตอบ
    เขารู้ว่าบราฮัมคิดจะพูดสิ่งใด

    'นั่นสินะ...หลังจากตระหนักได้ว่ากระทำสิ่งที่ผิดมหันต์ลงไป  นายคงอยากขอโทษมูมัดใช่ไหม'

    แน่นอนว่า  การขอโทษในตอนนี้คงไม่ช่วยอะไรแล้ว
    ความเจ็บปวดที่มูมัดต้องเผชิญ  สิ่งนี้มิอาจย้อนกลับไปเริ่มต้นใหม่ได้
    มูมัดไม่มีวันยอมรับคำขอโทษ
    หรือต่อให้ยอม  ความเจ็บปวดที่สั่งสมจวบจนทุกวันนี้...
    มันมหาศาลจนมิอาจลบเลือนได้อีกแล้ว

    'บราฮัมเองก็คงรู้'

    กริดเคยค้นหาความหมายของคำว่า <ผสานวิญญาณ> จากพจนานุกรม
    'ผสาน' หมายถึงการนำสองสิ่งที่ต่างกัน  มารวมให้กลายเป็นหนึ่งเดียว
    กริดและบราฮัมต่างกัน  แต่เมื่อเป็นหนึ่งเดียว  ความคิดคนทั้งสองก็เริ่มสื่อถึงกันได้
    กริดซึมซับความฉลาดจากบราฮัม
    ส่วนบราฮัมก็เข้าใจมนุษย์มากขึ้น

    ไม่ว่ามูมัดจะยอมรับคำขอโทษหรือไม่...
    แต่บราฮัมคงเลือกขอโทษมูมัดอยู่ดี
    เป็นความรับผิดชอบของผู้เริ่มต้นก่อบาปทั้งหมด

    "...ทำเอานึกถึงหมอนั่น"

    ลีจุนโฮ
    เพื่อนสมัยเรียนที่คอยกลั่นแกล้งกริดมาโดยตลอด
    เมื่อครั้งลีจุนโฮสำนึกผิดและแบกหน้ามาขอโทษ
    ถามว่ากริดลืมเลือนความเจ็บปวดในอดีตได้หรือไม่...
    คำตอบคือไม่  สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วไม่มีวันถูกลบเลือน
    แต่ความขุ่นเคืองใจ...  
    ทั้งฝ่ายกริดและลีจุนโฮ  ต่างบรรเทาลงหลายส่วน
    
    จิตใจที่เคยหม่นหมองดำมืด...
    ถึงไม่ขาว  แต่ก็จางลงกลายเป็นเทา
    ทั้งสองฝ่ายมีชีวิตที่ดีขึ้น

    "...ฉันจะลองดูก็แล้วกัน"

    ไม่ได้ทำเพื่อบราฮัม
    กริดจะทำเพื่อภารกิจของตน
    และทำเพื่อสลายความแค้นในใจของผู้ถูกกระทำที่มีนามว่ามูมัด
    เขาเคยเป็นผู้ถูกกระทำ  ย่อมเข้าใจหัวอกดีกว่าใคร
    ย่อมรู้ว่าการสลายความแค้นในใจ  เป็นสิ่งที่ดีต่อชีวิตมากเพียงใด

    'เราต้องชนะให้ได้...'    

    ชายหนุ่มตัดสินใจหนักแน่น
    เขาเริ่มตรวจสอบเวทมนตร์ที่ตนสามารถใช้งานได้

    ขณะเดียวกัน
    ด้านแอ็กนัส

    "หึหึ...สมกับเป็นมูมัด  แกมันไอ้โง่ตัวจริง"

    แอ็กนัสหัวเราะหัวเราะในลำคอ
    บรรยากาศผิดแผกไป  
    มันมิได้หัวเราะอย่างเสียสติเหมือนเช่นเคย
    หลังจากอ่านรายละเอียดภารกิจจนหมด 
    แอ็กนัสเข้าใจทุกเหตุการณ์กระจ่างชัด
    
    ความคลุ้มคลั่งเสียสติบนใบหน้าพลันเลือนหาย
    กลายเป็นสีหน้าแสนเดือดดาลแทนที่

    "ไอ้โง่..."
    
    สำหรับแอ็กนัส  มูมัดคือไอ้โง่...
    เหยื่อผู้ถูกกลั่นแกล้งล้วนเป็นไอ้โง่ทุกคน
    แอ็กนัสเกลียดชังคนอ่อนแอที่เอาแต่ปล่อยให้ผู้อื่นรังแกอยู่ฝ่ายเดียว
    ...มันกำลังหวนนึกถึงอดีต
    อดีตที่ตนไม่เคยพบพานความสุขเลยสักครั้ง

    แอ็กนัสใช้มือจับกระโหลกมูมัดพร้อมกับกระซิบกระซาบด้วยแววตาเย็นชา

    "เหยื่อที่ถูกกระทำมีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น...หนีหากจุกก้น  หรือไม่ก็แก้แค้น!!"

    ลืมเรื่องราวทั้งหมดและใช้ชีวิตต่อไปงั้นหรือ...
    นั่นไม่ใช่การใช้ชีวิต  
    การแสร้งลืมอดีตไม่สามารถทำให้ชีวิตเดินหน้าต่อไปได้
    เงามืดจะตามหลอกหลอนและกัดกินจิตใจไปตลอดกาล

    "ฆ่าบราฮัมซะ...จงสะสางความแค้นในอดีตและทำลายพันธนาการในใจแก...คราวนี้แกจะเป็นฝ่ายชนะ  พวกเราจะบดขยี้บราฮัมให้สิ้นซาก!!"

    ซู่ววววว!

    ลิชมูมัดเริ่มร่ายเวทมนตร์ชนิดใหม่อันแสนทรงพลัง
    มันคือเวทมนตร์หลากสีซึ่งอัดแน่นด้วยเจ็ดธาตุ
    เป็นสุดยอดเวทมนตร์ที่อัจฉริยะมูมัดคิดค้นขึ้นในวาระสุดท้ายของชีวิต
    จะใช้ได้เมื่อลิชมูมัดมีเลเวลถึง 400 เท่านั้น
    
    แล้วฝ่ายกริดล่ะ...

    "ไฟบอล! ใบมีดทมิฬ!"

    "..."

    เวทสุดกระจอก...
    แอ็กนัสพลันขมวดคิ้วกับการกระทำของอีกฝ่าย

    บึ้มบึ้ม!

    ยังไม่ทันที่เวทใหญ่จะร่ายจบ
    ลิชมูมัดถูกบอลเพลิงและใบมีดสีดำพุ่งปะทะร่างอย่างจัง
    
    สิ่งที่น่าตกตะลึงก็คือ
    นี่เป็นการโจมตีที่ทะลวงผ่านบาเรียมานาโดยไม่ลดทอนความเสียหาย!
    ลิชมูมัดได้รับบาดเจ็บหลายส่วน
    
    "อะไรกัน..."

    แอ็กนัสขมวดคิ้วหนักยิ่งกว่าเดิม
    มันยังปรับตัวไม่ทันกับสถานการณ์ตรงหน้า
    
    กริดชำเลืองมองไม้เท้ามีเลียลในมือก่อนจะพึมพำ
    "เจ้าโง่...แกรู้จักไอเท็มเกรดมิธน้อยไปแล้ว"

    สติปัญญา +30%  ความเร็วร่ายเวท +30%
    สามารถร่ายมนตร์คู่ขนานได้ 3 ชนิดพร้อมกัน  แต่ต้องมีทักษะความชำนาญรองรับ
    เมื่อร่ายเวทคู่ขนานธาตุไฟและความมืดพร้อมกัน  พลังเวทของแต่ละธาตุจะเพิ่มขึ้น 200%
    อัตราคริติคอลเวทมนตร์ +20%  ความรุนแรงคติคิคอลเวทมนตร์ +150%  
    และอีกมากมาย
    
    นี่คือไม้เท้าบีเลียล

    แอ็กนัสที่เคยล่าแต่จอมอสูรบกพร่อง
    ย่อมไม่เคยสัมผัสพลังไอเท็มเกรดมิธมาก่อน

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,123

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/ 

• Next
• Previous