จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 661

    "ทำไมกริดถึงไม่ยอมอัญเชิญอัศวินสักที"

    สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่รับชม TV อยู่ทั่วทุกมุมโลกต่างตั้งคำถาม
    พวกเขาต้องการให้กริดอัญเชิญอัศวินสุดแกร่งออกมา  เพื่อแสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของผู้เป็นราชา
    ใช่แล้ว  กริดคือราชา  เขาไม่จำเป็นต้องสู้ตามลำพัง  
    กริดสามารถจัดการศัตรูได้ง่ายดายด้วยพลังทหารและอัศวิน
    ตัวเขาไม่ต้องออกแรงเลยสักนิดก็ยังได้

    ถึงกระนั้นกริดก็ไม่ได้อาศัยความเป็นราชาเพื่อทำให้ตนเองได้เปรียบ

    "แค่เรียกปิอาโร่ออกมาก็พอแล้วแท้ๆ..."

    "ถ้ากริดแพ้ล่ะก็  ศักดิ์ศรีของราชาโอเวอร์เกียร์ก็จะ..."

    สมาชิกโอเวอร์เกียร์จากทุกมุมโลกต่างเฝ้ามองด้วยความกระวนกระวายใจ
    พวกเขาส่วนใหญ่ล้วนเป็นสมาชิกของกิลด์โอเวอร์เกียร์สอง  
    ใช่แล้ว  พวกเขาคือผู้เล่นสมาชิกใหม่และคลาสสายผลิตทั้งหลาย...
    ที่ไม่รู้จักตัวตนแท้จริงของกริด

    ภายนอก  ทั้งดยุคกริดและกษัตริย์กริดจะห่วงใยประชาชนกับพวกพ้องอย่างมาก 
    แต่ความเป็นจริงภายใน  นิสัยดั้งเดิมของกริดเข้าขั้นเลวร้าย 
    เขาเห็นแก่ตัว  ละโมภ  และใจแคบ
    อดีตอันโหดร้ายที่คอยหลอกหลอน  ส่งผลถึงศักดิ์ศรีและความทรนงอย่างมาก  
    กริดต้องการพิสูจน์ตัวเองต่อหน้าคนทั้งโลก...
    ว่าตนคือของจริง
    
    ในศึกดวลตัวต่อตัวที่สายตาหลายล้านคู่จับจ้อง
    ไม่มีทางที่คนอย่างกริดจะอัญเชิญอัศวินออกมาแน่    
    
    ***

    'บ้าจริง...เราแพ้การดวลพลังได้ยังไง'

    ก่อนใช้มายาร่ายรำโจมตีใส่แอ็กนัส  กริดได้สลับชุดเกราะมาเป็นสายป้องกันกายภาพทั้งหมด
    จำพวกสามชั้นและหมวกเหล็ก
    มายาร่ายรำคือทักษะที่จะฟันรัศมีดาบออกไปทั้งหมด 20 เส้น  แต่ละเส้นล้วนมีพลังทำลายน่าสะพรึงกลัว  
    กริดใช้ท่านี้กำราบคู่ต่อสู้นักต่อนัก  
    คนทั่วโลกเห็นจนชาชิน
    ชายคนหนุ่มมั่นใจว่า  คนส่วนใหญ่คงหวาดระแวงมายาร่ายรำราวกับมันคือท่าไม้ตายของตน
    แอ็กนัสก็ควรจะเป็นเช่นนั้น

    กริดคำนวณว่าแอ็กนัสต้องเลือกหลบมายาร่ายรำแน่
    จากนั้นก็ป้องกันตัวเองด้วยบาเรียมานาของลิช  
    ถัดมาคือการสั่งให้อัศวินความตายโจมตีสวนกลับ  
    นี่คือสาเหตุที่เขาสวมชุดเกราะกันกายภาพเตรียมไว้ล่วงหน้า
    
    แต่ทุกสิ่งล้วนผิดถนัด  แอ็กนัสใช้ลิชของตนซัดเวทมนตร์ดวลกับมายาร่ายรำโดยตรง
    ลิชแอ็กนัสสามารถร่ายเวทมนตร์คู่ขนานได้สองชนิดพร้อมกัน  
    เวทมนตร์ของลิชรุนแรงจนบดขยี้รัศมีดาบกริดอย่างราบคาบ

    "แค่ก! แค่ก!"

    หลังจากพายุรัศมีดาบปะทะกับเวทมนตร์จนฝุ่นควันตลบอบอวลทั่วสนามรบ
    ระเบิดน้ำแข็งบางส่วนยังหลงเหลือและพุ่งปะทะใส่ร่างกริด
    ชายหนุ่มรอดพ้นจากอาการเยือกแข็งมาได้
    กริดรีบซดโพชั่นเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิต

    เมื่อเหลือบเห็นชุดเกราะกายภาพเปื้อนเลือดที่กริดสวมอยู่
    แอ็กนัสพ่นลมหายใจอย่างเหยียดหยัน

    "ถ้าโง่จนอ่านการเคลื่อนไหวศัตรูไม่ออก...แกก็ควรยอมรับชะตากรรมแต่โดยดี  ไม่ใช่คิดเองเออเองแบบเดาสุ่ม  ความโง่เขลาของแกรังแต่จะขุดหลุมฝังตัวเองเท่านั้น"

    เป็นอีกครั้งที่แอ็กนัสผิดหวังในตัวกริดมาก
    ชายหนุ่มประมาทพลังโจมตีของลิชจนสลับเกราะไปใส่สามชั้นแทน
    ช่างน่าขันนัก...

    "แกไม่ได้มีมันสมองที่อ่านสถานการณ์ได้ทะลุปรุโปร่งหมือนครอเกลยังไงล่ะ...คิคิคิคิก!  แกเคยชนะครอเกลมาสินะ  เช่นนั้นย่อมหมายความว่า  ครอเกลกระจอกเทียบเท่าลูกสุนัขตัวนึงเท่านั้น"

    แอ็กนัสสั่งลิชหยุดร่ายมนตร์คู่ขนาน  
    ไม่เหมาะนักที่จะใช้สิ่งนี้ต่อสู้ระยะยาว  
    แม่แอ็กนัสอาจร่ายเวทได้เร็ว  แต่ทักษะร่ายมนตร์คู่ขนานจะสิ้นเปลืองมานาของแอ็กนัสมากเกินไป

    "ปิดบัญชีมันซะ...คาโฮ"
    
    แอ็กนัสไม่แยแสกริดอีกต่อไป
    มันสั่งให้อัศวินความตายที่ชื่อคาโฮพุ่งโจมตีกริด
    รอบร่ายคาโฮพลันส่องแสงสีม่วงสว่างวาบ
    คาโฮคือหนึ่งในสิบสุดยอดนักรบเผ่าออร์ค
    แม้การเคลื่อนไหวอาจทื่อและเชื่องช้าไปบ้าง  แต่ด้านพลังทำลายนับเป็นที่สุดของที่สุด
    แอ็กนัสคำนวณว่า  เพียงคาโฮก็มากพอจะปิดบัญชีกริดที่เหนื่อยล้าได้แล้ว

    มันหมายบดขยี้ศักดิ์ศรีกริดให้แหลกละเอียด

    "เอาแต่พล่ามไรสาระอยู่ได้..."

    พลังชีวิตกริดเหลือเพียงหมื่นกว่า
    กระนั้น  ใบหน้าชายหนุ่มกลับปราศจากความท้อแท้โดยสิ้นเชิง
    ใช่แล้ว  กริดยังเหลือไม้เด็ดอีกมาก
    สีหน้าอันท้อแท้สิ้นหวังคือสีหน้าของผู้ที่สูญสิ้นทุกสิ่งแล้ว...นั่นไม่ใช่สำหรับกริด

    อาจไม่เหลือประกันชีวิต  แต่ไพ่ตายยังคงมีอีกมากมาย

    "ร่างมืด"

    บรึ้มม!

    ทักษะที่ติดมากับเครื่องประดับเกรดเลเจนดารี
    <ต่างหูดาร์คบัส>
    ระยะหน่วงการใช้แต่ละครั้งคือ 12 ชั่วโมง  แต่ผลของทักษะกลับอยู่ได้เพียง 5 นาที
    ยิ่งทักษะมีข้อกำจัดการใช้งานสูง  ประสิทธิภาพของมันยิ่งโดดเด่นเป็นเงาตามตัว

    ซู่ววว!

    พลังอสูรกำลังพวยพุ่งออกจากร่างกริด
    ผิวหนังกลายเป็นสีขาวซีด  ดวงตาดำสนิทไม่เหลือตาขาว
    ชายหนุ่มกลายเป็นครึ่งอสูรที่มีออร่าพลังความมืดอัดแน่นรอบกาย
    นี่คือร่างมืดที่สร้างความสิ้นหวังให้ศัตรูมาแล้วนักต่อนัก

    『 มาแล้วครับ! 』

    ผู้บรรยายเริ่มเร้าอารมณ์คนดูอีกครั้งอย่างตื่นเต้น

    "หืม...จะเก่งขึ้นสักแค่ไหนเชียว"

    แอ็กนัสพ่นลมหายใจเหยียดหยัน
    กริดพุ่งใส่มันด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นจากร่างมืด
    อัศวินความตายคาโฮฉวยโอกาสนี้เข้าปะทะกริดจากด้านข้าง

    เคร้ง!

    ดาบใหญ่ในมือคาโฮฟันเฉือนใส่เกราะกริดอย่างแม่นยำ
    สะเก็ดออร่าสีม่วงกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ

[ อัศวินความตาย <คาโฮ> สร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 1,940 หน่วย ]

    "อะไรกัน...!"

    นัยน์ตาสีทองของแอ็กนัสพลันเบิกโพลง  มุมปากกระตุกหนัก
    แอ็กนัสอาจไม่รู้ตัว  แต่นี่คือหนแรกในซาทิสฟายที่มันตกตะลึงขนาดนี้
    มากยิ่งกว่าเมื่อครั้งได้พบครอเกลหนแรกเสียอีก

    'ไม่ถึงสองพัน...'

    กริดไม่แยแสคาโฮเลยสักนิด  เขาคิดเพียงย่นระยะเข้าใกล้แอ็กนัสให้มากที่สุด
    เมื่อสวมสามชั้นและผ้าคุลมลันเทียร์  พลังป้องกันกายภาพของเขาจะอยู่ในระดับอสูรกาย
    
    "นี่แก..."

    แอ็กนัสฉีกยิ้มอีกครั้ง
    มันจดจ้องกริดด้วยสายตาสุดแสนพึงพอใจ  
    ปลายนิ้วแอ็กนัสกำลังรวบรวมพลังระเบิดสีขาว
    ทว่า...มันกลับปล่อยระเบิดไม่ออก
    แม้แต่แขนก็ยังขยับไม่ได้

    "หน่วง!"

    "...!!"

    เป็นการสะกดข่มสมบูรณ์แบบ
    แอ็กนัสขยับร่างกายโจมตีกริดไม่ได้เลยสักนิด
    หนีให้ไกลจากกริดมากที่สุด...นี่คือสิ่งเดียวระบบอนุญาตให้ทำ
    อัศวินความตายคาโฮรีบพุ่งตามเข้ามาโจมตีกริดจากด้านหลัง

[ อัศวินความตาย <คาโฮ> สร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 1,670 หน่วย ]
[ อัศวินความตาย <คาโฮ> สร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 1,910 หน่วย ]
[ อัศวินความตาย <คาโฮ> สร้างความ... ]
...
...

    ในฐานะเผ่าพันธุ์ออร์ค  
    คาโฮมีค่าสถานะพื้นฐานสูงลิบจนเทียบชั้นปีศาจ
    แต่แลกมากับการที่มีทักษะโจมตีน้อยและสติปัญญาไม่สูงนัก
    
    การโจมตีธรรมดาจากคาโฮไม่มีทางหยุดยั้งกริดได้เลย

    "คุ...คิคิคิคิก!"

    แอ็กนัสระเบิดเสียงหัวเราะที่แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด

    ฉึก! ฉึก! ฉึก!
    
    กริดเมินเฉยต่อการโจมตีจากคาโฮ
    แววตาของชายหนุ่มจดจ้องไปด้านหน้าอย่างดุดันประหนึ่งสัตว์ป่า
    แอ็กนัสแสยะยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นกริดพุ่งเข้าหาตนโดยไม่สั่นคลอน
    
    "ยอดเยี่ยมมาก!!"
    
    ฉัวะ!

    +9 ความผิดพลาดได้ฟันเฉือนร่างแอ็กนัสเป็นแนวทแยง

[ ท่านได้รับความเสียหาย 35,400 หน่วย ]
[ บาเรียมานากำลังแสดงผล  ความเสียหายบางส่วนจะลดมานาแทนพลังชีวิต ]
[ ท่านดื่มโพชั่นมานาระดับสูง ]

    "แค่ก...! หืม..."

    แม้จะดูเหมือนเสียท่าและกำลังตกที่นั่งลำบาก
    แต่แอ็กนัสกลับยังสงบสติได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
    
    เมื่อเห็นกริดกำลังเล็งฟันการโจมตีถัดไป 
    มันระเบิดเสียงหัวเราะราวกับคนเสียสติออกมาอีกครั้ง

    "คิคิก...!  คิฮ่าฮ่าฮ่า! ว่าแล้วเชียวว่าแกต้องไม่ธรรมดา...เป็นถึงคนที่เอาชนะครอเกลได้ทั้งที!"

    การต่อสู้คือสิ่งที่ยอดเยี่ยมเสมอ...
    ทั้งน่าตื่นเต้นและบีบเค้นหัวใจประหนึ่งกำลังเดินไต่เชือกบนหน้าผาสูง
    ความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อยจะนำพาไปสู่ความตาย
    
    อารมณ์ที่บีบเค้นหัวใจให้เต้นโครมครามเช่นนี้...
    ถือเป็นสิ่งเดียวที่สามารถเยี่ยวยาหัวใจอันแหลกสลายของแอ็กนัสได้
    โลกความจริงสำหรับแอ็กนัสโหดร้ายถึงเพียงนั้น...

    "เวอราดิน!  ฝากอาเรสด้วย!"

    อัศวินความตาย <ดูม> และลิช <เอมี่>
    อันเดดสองตนนี้ถูกส่งไปตรึงอาเรสไว้ในช่วงแรก

    แอ็กนัสตะโกนสั่งเวอราดินเสียงดังฟังชัด  
    จากนั้นก็ยกเลิกอัญเชิญดูมและเอมี่
    
    ทำแบบนั้นไปทำไม...
    ง่ายมาก  มันต้องการจะอัญเชิญสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ออกมา
    การยกเลิกอัญเชิญดูมและเอมี่จะช่วยให้ค่า 'พลังปกครอง' ของแอ็กนัสกลับคืนมาบางส่วน
    ยิ่งเป็นอันเดดแข็งแกร่ง  ค่าพลังปกครองที่ใช้ในการอัญเชิญก็ยิ่งมาก    

    "อัญเชิญลิชมูมัด!"

    ซู่ววววววว!
     
    เกิดรอยแยกขึ้นบนความว่างเปล่าระหว่างกริดและแอ็กนัส
    
    โฮกกกกกก!

    เสียงคำรามของสิ่งมีชีวิตทรงพลังดังเล็ดลอด
    เวทมนตร์ปริศนาชนิดหนึ่งพุ่งออกจากรอยแยกห้วงมิติ
    จวนเจียนกระแทกร่างกริดในระยะประชิด
    
    >>  หลบเร็ว!!

    ขณะกริดกำลังจะฟันแอ็กนัสด้วยทำลายล้างสังหาร
    บราฮัมพลันร้องเสียงหลง...
    เสียงแบบเดียวกับเมื่อครั้งได้พบยังบันการัมหนแรก
    ความตื่นตระหนกในใจกริดเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี
    ทว่า...
    
    'พูดน่ะมันง่าย...แล้วจะหลบยังไงให้พ้น'

    ขณะนี้กริดกำลังอยู่ในท่าฟันดาบ
    เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด
    แน่นอนว่าน้ำหนักตัวทั้งหมดต้องถูกถ่ายเทไปยังปลายดาบด้านหน้า

    เวทมนตร์ที่พุ่งด้วยความเร็วสูงออกจากรอยแยกมิติในระยะประชิด
    เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะพลิกตัวหลบพ้น
    
    กริดมีเพียงทางเลือกเดียว
    ก่อนที่เวทมนตร์จะปะทะร่างตน  
    เขาต้องปลดปล่อยทำลายล้างสังหารเพื่อดับลมหายใจแอ็กนัสให้จงได้
    มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้น...
    ต่อให้ตนต้องตายตามไป  ก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว

    "ทำลายล้างสังหาร!"

    ในวินาทีที่เวทมนตร์ของมูมัดนาบกับแก้มกริด
    ในวินาที่คมดาบ +9 ความผิดพลาดสัมผัสร่างแอ็กนัส

[ ★ ภารกิจลับ ★ <บราฮัมและมูมัด> ถูกสร้างขึ้น ]

    "...!"

    "...!!!"

    กริดและแอ็กนัสต่างนัยน์ตาเบิกโพลงพร้อมเพรียง
    ทั้งสองได้รับภารกิจอย่างกระทันหัน
    รายละเอียดภารกิจคนทั้งคู่คล้ายคลึงกันมาก  ต่างเพียงปลีกย่อยเล็กน้อย

[ บราฮัมสัมผัสได้ถึงดวงวิญญาณมูมัด  เขาเปี่ยมด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า  แม้ต้องแลกมากับพลังเวทที่อ่อนแอลง  แต่บราฮัมก็ยอมสละพลังเวทเพื่อฝืนใช้ทักษะผสานวิญญาณ ]

[ ท่านกลายเป็นหนึ่งเดียวกับวิญญาณบราฮัม  การควบคุมร่างกายจะถูกโอนย้ายให้บราฮัม-เฮชวาล ]
[ ล้มเหลว! ]
[ บราฮัมใช้พลังเวทมากเกินไปในการฝืนผสานวิญญาณ  ดวงวิญญาณบราฮัมเข้าสู่สภาวะหลับไหล ]
[ สิทธิ์ควบคุมร่างตกเป็นของท่าน ]

[ ค่าสถานะของบราฮัมลดลง ]
[ คลาสของท่านถูกเปลี่ยนเป็น <มหาจอมเวทในตำนาน> ค่าสถานะของท่านถูกระบบแก้ไขชั่วคราว ]

[ บราฮัมมีบางสิ่งต้องการบอกกับมูมัด  พลังเวทของลิชมูมัดอ่อนแอลง 30% ]

    พลังเวทมหาศาลพวยพุ่งออกจากร่างกริด
    เส้นผมสีดำสนิทกลายเป็นสีขาวหิมะ
    ดวงตาดำสนิทกลายเป็นดวงตาแวมไพร์สีเลือด

    "อั่ก!  บ--บราฮัม!"

    ทว่า...ตัวตนของบราฮัมดับวูบไปในพริบตา
    กริดบังคับร่างบราฮัมด้วยความสับสนอย่างหนัก

[ ลิชมูมัดสัมผัสได้ถึงดวงวิญญาณบราฮัม  ค่าสถานะของลิชมูมัดที่ถูกสะกดไว้เพราะเจ้าตัวดิ้นรนขัดขืนมาโดยตลอด  บัดนี้ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระชั่วคราว ]
[ เลเวลของลิชมูมัดกลายเป็น 400 ]
[ จงบังคับลิชมูมัดเอาชนะมหาจอมเวทในตำนานบราฮัม  จงมอบเกียรติยศใหม่ให้มูมัด  จงทำให้มูมัดเกิดใหม่ในฐานะตำนาน ]
[ หากมูมัดสามารถเอาชนะบราฮัมและสลายความแค้นในใจได้สำเร็จ  ลิชมูมัดจะกลายเป็นทาสที่ซื่อสัตย์และยอมมอบพลังที่แท้จริงให้ท่าน ]

    "ฮะฮะ...!  คิฮ่าฮ่าฮ่า!"

    แอ็กนัสกำลังเปี่ยมด้วยความสุขล้นปรี่

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์ 

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,122

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous