จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,139
ห้วงมิติเวทมนตร์นั้นมีหลายประเภท
ตั้งแต่ห้วงมิติเวทมนตร์แบบธรรมดาสำหรับงานใช้ภายในบ้าน มีผลทำให้บุคคลภายนอกมองเห็นภาพด้านในไม่ตรงกับความจริง เฉกเช่นมิติเวทมนตร์ของเนเฟลิน่า
ไปจนถึงห้วงมิติเวทมนตร์ระดับสูง สามารถสร้างห้องว่างส่วนตัว ภายในห้วงกาลเวลาอันว่างเปล่าและไม่มีอยู่จริง
แต่หนึ่งสิ่งร่วมกันของห้วงมิติทุกประเภทก็คือ การสิ้นเปลืองมานาปริมาณมหาศาล
และนั่นคือสาเหตุทำให้ปิอาโร่กำลังตะลึงจนอ้าปากค้าง
บราฮัมเพิ่งจะปลอดปล่อยเวทมนตร์อุกกาบาต ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นพลังเฉพาะตัวของจอมอสูรและมังกร แต่หลังจากนั้นกลับยังมีมานาเหลือเฟือพอจะดูดตนเข้ามาในห้วงมิติเวทมนตร์
ปิอาโร่รู้สึกราวกับตัวเองได้เห็นการสำแดงพลังของสิ่งมีชีวิตครึ่งเทพ
“…”
ห้องสมุดท่ามกลางทะเลทราย?
หนังสือหลักแสนหลักล้านเล่ม ภายในห้องกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาราวกับไร้จุดสิ้นสุด
ปิอาโร่ไม่เคยจินตนาการภาพเช่นนี้มาก่อน
หากไม่ใช่เทพ มนุษย์ธรรมดามีพลังมากพอจะสร้างดินแดนไร้ขอบเขตเช่นนี้ได้ด้วยหรือ…
แม้แต่สุดยอดตำนานแห่งยุคสมัยปัจจุบันอย่างปิอาโร่ ก็ยังรู้สึกว่าตนช่างกระจ้อยร่อยด้อยค่านัก เป็นได้แค่เข็มหมุดเล็กหนึ่งเล่มภายในท้องทะเลทรายอันกว้างใหญ่
‘นี่คือคงมิติเป็นภายในจิตของดยุคบราฮัม…’
ปิอาโร่คาดเดาได้ถูกต้อง ดินแดนแห่งนี้ไม่ต่างอะไรกับโลกส่วนตัวของดยุคแห่งปัญญา หนังสือแต่ละเล่มหมายถึงความรู้ซึ่งบราฮัมได้ร่ำเรียน
หลังจากถูกดูดกลืนเข้ามาในห้วงมิติส่วนตัวของอีกฝ่าย ปิอาโร่รู้สึกทึ่งและยอมรับในความสุดยอดของบราฮัมยิ่งกว่าเก่า
ฉึบ.
แสงสว่างรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าผุดขึ้นท่ามกลางห้วงมิติอันกว้างใหญ่ จากนั้นก็เปิดออกในลักษณะคล้ายบานประตู
บราฮัมเดินผ่านกรอบประตูและก้มเก็บหนังสือหนึ่งเล่ม
“นายชอบอ่านหนังสือไหม”
“ว่ากันตามตรง มันไม่ค่อยสนุกสักเท่าไร”
“ถ้าอย่างนั้น… ไปห้องอื่นกันเถอะ”
“…”
จะเกิดอะไรขึ้นหากตนตอบว่าชอบ?
ขณะถูกบราฮัมยิงคำถามใส่ ปิอาโร่สัมผัสว่าร่างกายของตนเย็นเฉียบผิดปรกติ ราวกับจะมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น
ชาวนาในตำนานกลืนน้ำลายหนึ่งอึกและเดินตามบราฮัมเข้าไปในบานประตู
ทันใดนั้น ภาพการมองเห็นของปิอาโร่เกิดบิดเบี้ยวเล็กน้อย ห้องสมุดสุดกว้างใหญ่เลือนรางจางหายไป กลายเป็นห้องสีขาวโพลนขนาดราว 100 พยองแทน
หากจะคล้ายคลึงสิ่งใด ปิอาโร่คงตอบว่าคล้ายคลึงกับโรงแปรธาตุภายในเมืองเรย์ดัน
ลูกแก้วใสใบใหญ่ใจกลางห้อง…?
มีไว้เพื่ออะไร…
“…?”
ขณะปิอาโร่เพ่งมองลูกแก้วใส สีหน้าแววตาเผยอาการตกตะลึงทันใด
ครึ่งล่างของลูกแก้วคือก้อนหินสีแดงสว่าง รายล้อมด้วยหมอกสีดำหนาทึบ ครึ่งบนของลูกแก้วคือวัตถุปริศนาคล้ายไม้จิ้มฟัน กำลังตั้งตรงและหันส่วนแหลมเข้าหาก้อนหินสีแดงด้านล่าง
“มาเริ่มกันเลย”
ฉึบ.
บราฮัมตวัดนิ้ว
ทันใดนั้น ไม้จิ้มฟันในลูกแก้วใสเริ่มขยับ
เมื่อปิอาโร่สัมผัสถึงพลังงานบางอย่าง มันทราบทันทีว่า วัตถุภายในลูกแก้วหมายถึงสิ่งใด
ก้อนหินแดงเปี่ยมควันดำรายล้อม คือเวทอุกกาบาตของบราฮัม ส่วนไม้จิ้มฟันแสงสีขาว คือครกยักษ์ซึ่งเกิดจากพลังทำฟาร์มอิสระของตัวมันเอง
ปิอาโร่ไม่มีทางทราบได้เลย ว่าบราฮัมใช้เล่ห์กลอันใดให้เกิดภาพเช่นนี้ รู้แต่เพียง สุดยอดพลังทำลายสองขั้วซึ่งรุนแรงพอจะป่นไรนฮาร์ทให้ราบเป็นหน้ากลอง ได้ถูกจับมาย่อส่วนและแสดงภายในลูกแก้วใสทรงกลมใจกลางห้องแทน
บึ้มมม…
ในวินาทีครกยักษ์หล่นกระแทกใส่หินแดงจากด้านบน กลุ่มหมอกสีดำเริ่มปลิวกระจัดกระจายจนย้อมให้ลูกแก้วกลายเป็นสีดำสนิทจากด้านใน
ครืนนน…
อุกกาบาตแตกตัวเป็นเศษเล็กเศษน้อย แต่ละก้อนพุ่งกระทบพื้นโหลแก้วจนเกิดระเบิดหนักหน่วง ตามด้วยเปลวเพลิงอันร้อนแรงลุกโชนขึ้นไปยังด้านบนอย่างเกรี้ยวกราด
ภาพดังกล่าวเป็นเครื่องยืนยันว่า ครกยักษ์ของปิอาโร่มิอาจสลายพลังทำลายมหาศาลของอุกกาบาตได้หมด
ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด
ปิอาโร่เปล่งเสียงสั้นห้วน
“… ฉันแพ้แล้ว”
ไม่เพียงเท่านั้น ถึงผลลัพธ์ในลูกแก้วจะออกมาว่า ครกยักษ์ของตนได้รับชัยชนะเหนืออุกกาบาตของบราฮัม แต่ปิอาโร่ก็ไม่ทราบวิธีออกจากห้วงมิติเวทมนตร์แห่งนี้อยู่ดี
ด้วยพลังปัจจุบัน การจะเอาชนะบราฮัมยังเป็นเรื่องห่างไกล
ปิอาโร่รีบทำท่าโค้งคำนับนอบน้อม
แต่ไหนแต่ไร นอกเหนือจากมหาจักรพรรดิฮวนเดอร์และราชาโอเวอร์เกียร์กริด ปิอาโร่ไม่เคยคำนับใครเช่นนี้มาก่อน
บราฮัมเพียงยืนมองเงียบงัน ก่อนจะนิ้วอีกครั้งโดยไม่กล่าวสิ่งใด
ทันใดนั้น ลูกแก้วใสใบใหญ่ถูกทำความสะอาดจนเกลี้ยงเกลา ไม่หลงเหลือเศษซากอุกกาบาตซึ่งเกิดจากการปะทะเมื่อครู่
ภาพแรกสุดถูกย้อนกลับมาฉายซ้ำ
ด้านล่างเป็นหินก้อนสีแดงซึ่งมีควันดำสนิทโอบล้อม และด้านบนเป็นพลังโจมตีเส้นตรงขนาดเล็กคล้ายไม้จิ้มฟัน
แต่หนนี้ พลังของปิอาโร่มีการเปลี่ยนแปลง
ไม้จิ้มฟันมิได้ส่องแสงสีขาวสว่าง แต่เป็นแสงพลังงานสีฟ้าครามสดใส
ดูคล้ายกับ… น้ำตกระยิบระยับ…
บราฮัมเปล่งเสียง
“กุญแจสำคัญของการเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติก็คือ ความหลากหลายของธาตุพลังคีภายในร่างกาย เดิมที มนุษย์มิอาจเปลี่ยนธาตุพลังคีได้ตามใจชอบ แต่ถ้าอยู่ในภาวะหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ หากดูดกลืนพลังธาตุใดเข้าไปในตัว พลังคีของนายก็จะกลายเป็นธาตุดังกล่าว”
“คุณเข้าใจพลังของผม ถ่องแท้ยิ่งกว่าตัวผมเองเสียอีก…”
ปิอาโร่ถึงคราวกระจ่าง
ก่อนหน้านี้ไม่นาน ขณะมันพยายามปลูกต้น ‘รัฟเฟลเชีย’ ด้วยพลังธรรมชาติ ปิอาโร่บังเอิญดูดกลืนธาตุพิษของรัฟเฟลเชียเข้าไป ส่งผลให้ได้รับพลังใหม่อย่าง ‘พ่นยาฆ่าแมลง’
แต่บราฮัมกลับเข้าถึงแก่นแท้ของวิชา ได้จากเฝ้ามองด้วยตาเปล่า…
ช่องว่างของพลังกว้างใหญ่ราวฟ้ากับเหว
“สามารถเปลี่ยนธาตุพลังคีได้ตามใจชอบ สิ่งนี้ไม่ต่างอะไรกับพรจากทวยเทพ”
ครืนนน…
เวทอุกกาบาตของบราฮัม และแสงเส้นตรงจากครกยักษ์สีฟ้าครามของปิอาโร่ ปะทะกันอีกครั้งภายในลูกแก้วใสใบใหญ่
ในคราวนี้ พลังทั้งสองขั้วต่างสลายตัวไปโดยสมบูรณ์ ไม่หลงเหลือเศษอุกกาบาตตกค้างเหมือนกับรอบก่อนหน้า
พลังของปิอาโร่มิได้ด้อยกว่าเลยสักนิด
นั่นคือผลจากการ ‘เปลี่ยนธาตุ’
“ไม่น่าเชื่อ…”
ขณะเปล่งเสียงด้วยสีหน้าตกตะลึง ภาพการมองเห็นของปิอาโร่เริ่มกลับมาดำมืดอีกครั้ง
***
“ปิอาโร่!”
“ค… คุณปิอาโร่!!”
ณ เขตเกษตรกรรมไรนฮาร์ท
หลังจากปิอาโร่หายตัวไปพร้อมกับเวทอุกกาบาตและครกยักษ์ สีหน้าของอัศวินและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างกระวนกระวาย
จนกระทั่ง ทุกคนเริ่มส่งเสียงเชียร์ดีใจ
เหตุผลคือ ปิอาโร่ปรากฏตัวอีกครั้งในจุดเดิมด้วยร่างกายไร้รอยขีดข่วน
ขณะเดียวกัน กลางทุ่งข้าว
ซู่ว—
รอยแยกห้วงมิติเริ่มบิดเบี้ยวและฉีกขาด บราฮัมเดินออกจากกรอบบานประตูในเวลาไล่เลี่ยกับปิอาโร่
สีหน้าบราฮัมกำลังอิดโรย
เรียกได้ว่าอ่อนเพลียอย่างหนัก
ผู้คนจึงคาดเดาผลลัพธ์การดวลได้ทันที
‘ปิอาโร่ชนะ…!’
‘แหงอยู่แล้ว! ปิอาโร่ฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน ไม่มีวันแพ้ตำนานซึ่งเอาแต่นอนหลับมาร้อยปี!’
จนกระทั่ง
“ท่านดยุคบราฮัม”
ปิอาโร่รีบเดินไปหาบราฮัม
จากนั้นก็คุกเข่าลงหนึ่งข้างและก้มศีรษะ
“ขอบคุณสำหรับการสอนสั่ง ผมขอจดจำไปตลอดชีวิต ว่าครั้งหนึ่งเคยมีท่านเป็นอาจารย์คอยชี้ทางสว่าง”
“…!”
ปิอาโร่
อดีตเสาหลักของจักรวรรดิซาฮารัน และเสาหลักปัจจุบันของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์
คนสนิทของฝ่าบาทกริด ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งกองทัพโอเวอร์เกียร์อันเกรียงไกร กำลังคุกเข่าให้ใครบางคนซึ่งไม่ใช่กริด…?
สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก
โดยเฉพาะอดีตอัศวินสีชาด ผู้ทราบดีกว่าใครว่าปิอาโร่ไม่เคยก้มศีรษะให้กับบุคคลอื่นนอกจากเจ้านาย ต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยแววตาเหม่อลอย
บราฮัมรีบโบกมือเชิงห้าม
“พอได้แล้ว ฉันไม่คิดรับคนอย่างนายเป็นศิษย์หรอกนะ ดังนั้นหยุดเถอะ”
ความริษยาต่อศิษย์… บราฮัมไม่ขอพบเจอความรู้สึกดังกล่าวอีกเป็นหนสอง
มหาจอมเวทในตำนานเพียงส่ายศีรษะและเดินไปยังด้านข้าง
กริดกำลังยืนรอ
“เรียงลำดับเสร็จหรือยัง”
“แน่นอน ฉันอันดับหนึ่ง”
“ฮะฮะ!”
ไม่ผิดจากความคาดหมาย
ตำนานจากอดีตผู้พิสูจน์ตัวเองมาแล้วนับไม่ถ้วน ย่อมเหนือกว่าตำนานปัจจุบันผู้ครอบครองพลังโอเวอร์เกียร์หลายขุม
เหนือสิ่งอื่นใด บราฮัมไม่ใช่ตำนานอ่อนหัด แต่เป็นหนึ่งในสุดยอดของประวัติศาสตร์
และกริดก็ได้มาเป็นพวก
“แต่ว่า… ตอนนี้คงต้องยกตำแหน่งอันดับหนึ่งให้เขาไปก่อน”
‘เขา’ คนนั้นกำลังหมดสติ
… ไม่สิ กำลังหลับ
บราฮัมพ่นลมหายใจขณะชำเลืองมองจู๊ด ก่อนจะหันกลับมา และยื่นแขนหากริด
“ส่งไม้เท้ามา”
“อา… ได้สิ”
กริดล้วงหยิบโดยไม่ซักถาม
แน่นอน ‘ไม้เท้า’ หมายถึง ‘ไม้เท้าบีเลียล’
เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ทุกคนนึกถึงอีกหนึ่งเรื่องสำคัญขึ้นได้…
บราฮัมเอาชนะปิอาโร่โดยไม่ต้องใช้อาวุธ!
อย่างไรก็ตาม มหาจอมเวทในตำนานมิได้แสดงอาการดีใจจนเกินงาม
สำหรับมัน การเอาชนะบุคคลอันดับหนึ่งของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ ไม่ใช่ความสำเร็จใหญ่โตอะไรในชีวิต
ขณะกริดกำลังแสดงอารมณ์หลากหลาย บราฮัมส่งเสียงเข้าไปในสมองโดยตรง
> การแพ้ชนะในวันนี้ไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นของอีกหลายสิ่ง อัศวินของนายจะกลายเป็นมือเป็นเท้าแสนสำคัญในวันข้างหน้า
“อา… ฉันเชื่อ”
“…”
บราฮัมขมวดคิ้ว
มันยืนจ้องกริดด้วยสีหน้าบูดบึ้งสักพัก ก่อนจะยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้
เป็นหนังสือซึ่งบราฮัมก้มลงเก็บขณะเปิดประตู ‘ห้องแห่งความรู้’ ต่อหน้าปิอาโร่
“หนังสืออะไร— ฮ…เฮ้ย!”
กริดถลึงตาจนแทบหลุดจากเบ้า
<วิธีการสร้างหมวกบราฮัม>
<วิธีการสร้างชุดคลุมบราฮัม>
<วิธีการสร้างถุงมือบราฮัม>
<วิธีการสร้างรองเท้าบราฮัม>
<วิธีการสร้างแหวนบราฮัม>
<วิธีการสร้างกำไลข้อมือบราฮัม>
<วิธีการสร้างต่างหูบราฮัม>
<วิธีการสร้างสร้อยคอบราฮัม>
นั่นคือเนื้อหาภายในหนังสือจากมือบราฮัม
ทั้งหมดคือสูตรผลิตอุปกรณ์สำหรับบราฮัม
ซึ่งเขียนโดยตัวบราฮัมเอง
เหนือสิ่งอื่นใด สูตรผลิตทุกชนิดล้วนมีเกรดตายตัวคือ ‘เลเจนดารี’
“ทั้งหมดคือชุดของฉัน หวังว่านายจะสร้างพวกมันด้วยตัวเอง ยกเว้นงานอัญมณี เพราะแม้แต่แพ็กม่าก็ยังกระจอกในด้านอัญมณี”
“ตกลง ฉันสร้างสุดยอดเสื้อผ้าให้นาย”
กริดให้คำมั่นสัญญา ว่าตนจะปลุกมหาจอมเวทในตำนานคนเดิมกลับมาอีกครั้ง
***
เกิดเสียงฮือฮารอบนอกทุ่งข้าวไรนฮาร์ท
ผู้เล่นนับหมื่นยังคงยืนมุงโดยรอบ
เหตุผลทำให้พวกมันยังไม่ไปไหนก็คือ…
ใครเป็นฝ่ายชนะในการดวล?
ชาวนาในตำนานกับออร์คลอร์ด ฝ่ายใดแข็งแกร่งกว่ากัน?
หากออร์คลอร์ดชนะ ก็เทียบบัญญัติไตรยางศ์ได้ทันทีว่า กริดมีฝีมือเหนือกว่าปิอาโร่
ขณะทุกคนกำลังใจจดใจจ่อกับเรื่องนี้
“… ตาฝาดไปงั้นหรือ”
กลุ่มผู้เล่นต่างกำลังแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเปิดโล่ง เพราะเมื่อครู่ พวกมันต่างคิดว่าตัวเองคงไม่รอดแน่แล้ว
เวทอุกกาบาต
เวทมนตร์เกรดเลเจนดารี ซึ่งเคยสำแดงให้ประจักษ์โดยจอมอสูรบีเลียล
ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันปรากฏตัวอย่างกะทันหันเหนือน่านฟ้ากรุงไรนฮาร์ท
กล่าวกันตามตรง มีข่าวลือเริ่มแพร่กระจายมาได้สักพักแล้ว ว่ามหาจอมเวทในตำนานอย่างบราฮัม กำลังพักอาศัยในอาณาจักรโอเวอร์เกียร์หลังจากคืนชีพ
ทุกคนต่างเห็นพ้อง
กริดมีสายสัมพันธ์อันดีกับบราฮัม เรื่องนี้เคยปรากฏออกสื่อหลายครั้ง โดยเฉพาะเหตุการณ์กริดผมขาวอันโด่งดัง หลายฝ่ายจึงพากันคาดเดาว่า กริดเป็นผู้ปลุกให้บราฮัมคืนชีพอีกครั้งผ่านภารกิจลับสุดยอด
แต่ในระยะหลัง ทั่วโลกเพิ่งทราบว่าบราฮัมเสียชีวิตโดยแพ็กม่า จึงทำให้มีข่าวลืออีกหนึ่งกระแสคือ บราฮัมอาจหวังตีสนิทกริดเพื่อรอวันแก้แค้น และตอนนี้กำลังตั้งตนปกครองอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ด้วยการข่มขู่
ยิ่งมีอุกกาบาตช่วยยืนยัน สมมติฐานก็ยิ่งใกล้เคียงความเป็นจริง
บางทฤษฎีกล่าวว่า บราฮัมหวังทำลายผู้สืบทอดแพ็กม่าและอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ไปพร้อมกันเพราะความแค้น สำนักข่าวหลายแห่งจึงพากันบันทึกภาพเหตุการณ์จากระยะไกล
แต่ในตอนสุดท้าย อุกกาบาตกลับหายตัวไปก่อนตกกระแทกพื้น
สลายไปอย่างเงียบงันและไร้ร่องรอย ราวกับภาพดังกล่าวเป็นเพียงความฝัน
ในทางทฤษฎี เวทมนตร์ไม่สามารถหยุดร่ายกลางคัน หรือต่อให้ถูกขัดขวาง แต่การหายไปก็จะไม่ใช่ลักษณะดังกล่าว ส่งผลให้หลายฝ่ายคาดกันว่า พวกตนอาจถูกเวทลวงตาหมู่เล่นงานเข้า
“มีใครใช้เวทลวงตาหมู่กับคนกลุ่มใหญ่ขนาดนี้ได้ด้วยหรือ”
“ในเมื่อปิอาโร่กับเทรูชานกำลังต่อสู้กัน ก็คงมาจากหนึ่งในนั้นกระมัง”
“ชาวนากับออร์คจะมีเวทลวงตาได้อย่างไร ไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด”
“ปิอาโร่ใช่ชาวนาธรรมดาหรือ เขาคือชาวนาในตำนาน แล้วเทรูชานใช่ออร์คหรือ เขาคือออร์คลอร์ดต่างหาก!”
“นั่นสินะ ทั้งสองเข้าข่ายสามารถใช้เวทลวงตาหมู่”
“มีแต่พวกสัตว์ประหลาดเต็มไปหมด…”
ทันใดนั้น
ตึง!!
ทหารโอเวอร์เกียร์เริ่มเปลี่ยนรูปขบวน
ข่ายเวทมนตร์ของสติกส์ ซึ่งเมื่อครู่ปิดกั้นการมองเห็นทุกชนิด ได้สลายตัวไปกะทันหัน รวมถึงการขยับเปิดทางของกลุ่มทหารอย่างแข็งขัน
หมายความว่า การดวลระหว่างเทรูชานและปิอาโร่จบลงแล้ว
ใครเป็นฝ่ายชนะ?
ผู้เล่นนับหมื่นต่างเฝ้ารอด้วยใจจดจ่อ
ตามปรกติแล้ว เพื่อเป็นการให้เกียรติ ผู้ชนะจะได้รับสิทธิ์ให้เดินนำหน้าสุดออกมา กลุ่มคนมุงดูจึงเชื่อว่าพวกมันคงได้คำตอบไม่ยาก
ทว่า คนแรกของแถวขบวนไม่ใช่ทั้งปิอาโร่หรือเทรูชาน
อัศวินชื่อ <ลักซ์>
สีชื่อตัวละครไม่มีอะไรพิเศษโดดเด่น
หน้าตาก็ยังดาษดื่นราวกับชาวบ้านสาม
ผู้คนต่างไม่มีใครสนใจลักซ์
พวกมันต่างมองลักซ์เป็นเพียงรถตำรวจนำขบวน ต้องเคลียร์ถนนให้เรียบร้อยก่อนเจ้านายจะเดินทาง
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ตามหลังลักซ์ล้วนเป็นบุคคลระดับสูงสุดของอาณาจักร กำลังเดินรวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่ ไม่มีใครนำหน้าใครเป็นพิเศษ ประกอบด้วยปิอาโร่ เทรูชาน กริด เมอร์เซเดส ลอเอล นักบุญหญิง และสมาชิกระดับหัวกะทิของโอเวอร์เกียร์
“… ให้ตายสิ แค่ผู้ชนะก็ให้พวกเรารู้ไม่ได้เลยหรือ ใจร้ายชะมัด”
“เสียเวลารอเพื่ออะไรกัน”
ขณะบ่นอย่างหัวเสีย หลายฝ่ายก็ทึ่งในความรอบคอบของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ กับการไม่ยอมปล่อยให้ความลับรั่วไหลแม้แต่นิดเดียว
…
ขณะเดียวกัน บนผืนทะเลทรายเรย์ดัน
“ลุยกันเลย”
ผู้เล่นหลายสิบคนย่างกรายเข้าไปในเมืองเฟนเรียร์หลังจากจัดการทหารยามของโอเวอร์เกียร์จนหมด
เหตุการณ์นี้ถือเป็นกรณีพิเศษ
ไม่เหมือนกับเมืองแวมไพร์อื่นซึ่งส่วนใหญ่ถูกยึดครองโดยกิลด์โอเวอร์เกียร์ เมืองของเฟนเรียร์นั้นแตกต่างออกไป ทหารยามจะน้อยกว่าเมืองอื่นมาก เนื่องจากเกรงว่าเฟนเรียร์จะออกมาอาละวาด
ส่วนเมืองในการยึดครอง กำลังทหารจะแน่นหนาและรัดกุมกว่าหลายเท่า
ในช่วงเวลาปรกติ กลุ่มผู้เล่นอยากรู้อยากเห็นมักเลือกเมืองเฟนเรียร์ในการเสี่ยงชีวิต เพราะคิดว่าอาจโชคดีได้รับแหวนหรือโอสถติดไม้ติดมือกลับไป หรือต่อให้ถึงตายก็ไม่มีอะไรเสียหาย
ทว่า การรวมตัวของกลุ่มผู้เล่นในคราวนี้มีจุดประสงค์พิเศษ
พวกมันวางแผนล่าเฟนเรียร์โดยตรง
กล่าวกันว่า อาจไม่มีการรวมตัวครั้งใดของแรงเกอร์หัวแถว จะยิ่งใหญ่ไปกว่าคราวนี้อีกแล้ว
ขอบคุณมากๆๆๆๆครับ
ReplyDelete😊🙏
อีกไม่นานจะเกิดการฆาตกรรมหมู่สินะ
ReplyDelete