จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1088

<อดามันเทียมอับแสง>

เศษชิ้นส่วนอุกกาบาตร่วงหล่น

ความแข็งและเหนียวเทียบเท่าอดามันเทียม แต่สูญเสียพลังศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว

น้ำหนัก : 10

ณ โรงเหล็กหลวงไรนฮาร์ท

“…หืม”

ในเมื่ออดามันเทียมคือแร่จากสวรรค์ แล้วเหตุใดเศษอุกกาบาตถึงถูกเรียกอดามันเทียม?

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?

กริดครุ่นคิดขณะถือโลหะสีเทาในมือ

“กล่าวกันว่า เทพธิดารีเบคก้าได้สะบั้นภูเขาบนโลกแห่งเทพ และนำเศษกระจัดกระจายเหล่านั้นมาสร้างเป็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาว”

คนแคระเคย์เดินเข้ามาใกล้ มันเล่าตำนานเชื่อมต่อระหว่างอดามันเทียมและอุกกาบาต

“หมายความว่า อดามันเทียมก้อนแรกบนโลกเกิดจากเศษภูเขาหินของแดนสวรรค์?”

“ถูกต้อง”

สถานการณ์ปัจจุบันไม่ได้เกิดแบบเดาสุ่ม งานของ NPC คือให้คำอธิบายเกี่ยวกับภารกิจและส่วนสำคัญของซาทิสฟายอยู่แล้ว

หลังจากกระจ่าง กริดผงกศีรษะรับ

ขณะเดียวกัน เคย์เปิดประเด็นใหม่

“แล้วเจ้าคิดว่าศิลาโลหิตมาจากไหน”

“…?”

“ตำนานของโลกระบุไว้ว่า แร่ชนิดใหม่จะปรากฏตัวโดยมีเทพธิดาแห่งแสงอยู่เบื้องหลังเสมอ พระองค์คือเทพผู้สร้าง และจะสร้างสสารทุกชนิดโดยใช้อดามันเทียม จึงไม่ผิดนักหากจะกล่าวว่า ‘จุดประสงค์’ ของอดามันเทียมคือการสร้างทุกสรรพสิ่ง”

“…”

ถ้าจำไม่ผิด หมอนี่ถูกขังในคุกใต้ดินนานกว่าร้อยปีไม่ใช่หรือ?

แต่ไหนแต่ไร คนแคระเคย์มักพูดจาไม่รู้เรื่อง ในหลายครั้งก็ทำตัวเหมือนเด็ก

ทว่าคราวนี้ต่างออกไป

ด้วยเหตุผลบางประการ มันปะติดปะต่อข้อมูลสำคัญได้อย่างน่าเหลือเชื่อ คล้ายกับออกมาจากจิตใต้สำนึก

…คงเป็นศักดิ์ศรีแห่งช่างฝีมือกระมัง

เคย์ร่างปัจจุบันถือเป็น ‘เผ่าคนแคระ’ ในฝันของกริด

“เมื่อเป็นเช่นนั้น ขุมนรกย่อมต้องปราศจากแร่หรือสสาร เนื่องจากยาธานขึ้นชื่อด้านการเป็นเทพทำลายล้าง หาใช่ผู้สร้าง มันอาจไม่ได้ใช้พลังทำลายโลกตลอดเวลา แต่การปรากฏตัวทุกครั้งจะทำลายทุกสิ่งจนพินาศสิ้น …เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ แล้วขุมนรกมีแร่ได้อย่างไร? ยาธานใช้สิ่งใดเป็นต้นแบบในการสร้างสสารชนิดอื่น? ลมตดรึไง?”

“…”

นี่คือเหตุผลว่า ทำไมการเลือกใช้คำถึงเป็นสิ่งสำคัญ ภาพลักษณ์ของเคย์ขณะอธิบายตำนานซับซ้อนของโลกช่างสง่างามและทรงปัญญา ข้อมูลเหล่านี้ล้วนมีมูลค่ามหาศาลชนิดผู้เล่นหลายคนไม่มีวันเข้าถึงชั่วชีวิต

แต่มาตายตรงคำสุดท้าย กริดพลันแสดงสีหน้าตะขิดตะขวงหลังจากได้ยินคำว่าลมตด

สมาธิซึ่งกำลังจดจ่อได้แตกสลาย

…เดี๋ยวก่อน คนก็อื่นอาจคิดแบบนี้ขณะสนทนากับเราเหมือนกัน

ชายหนุ่มเริ่มกระจ่าง

‘เราต้องอ่านหนังสือเพื่อเพิ่มคลังคำศัพท์’

เมื่อลองมองย้อนกลับไป ผู้อ่านหนังสือมากมักมีทัศนคติดีตั้งแต่เด็ก โดยเฉพาะหนังสือประเภทนิยาย คนเหล่านี้มักลงเอยด้วยการมีสังคมดี มีชีวิตครอบครัวราบรื่น

ขณะกริดกำลังเสียสมาธิชั่วคราว

“แต่ข้าสัมผัสได้ว่า มีบางสิ่งถูกบิดเบือนอย่างร้ายแรง”

“…!!”

เคย์กล่าวในสิ่งน่าตกตะลึง

ชายคนนี้สามารถค้นพบข้อบกพร่องของตำนานจากแนวคิดการกำเนิดแร่?

หากจริง บางทีเคย์อาจเป็นตัวตนไม่ธรรมดาในหมู่คนแคระ

หลังจากชื่นชมในใจ กริดพลันฉุกคิดบางสิ่งได้จากความทรงจำ

“ถึงอย่างนั้น เผ่าพันธุ์อสูรก็ต้องดำรงชีวิตเหมือนกับมนุษย์ไม่ใช่หรือ ฉันเคยไปเยือนนรกมาสักพัก หมู่บ้านขุมนรกมีรั้ว มีอาคารบ้านเรือน แถมยังมีปราสาทหลังใหญ่ แร่ชนิดต่างๆ คือปัจจัยสำคัญสำหรับดำรงชีวิต ไม่แปลกหากขุมนรกจะมีแร่มากมายตั้งแต่แรก บางที เทพยาธานอาจไม่แยแสการดำรงชีวิตของเผ่าพันธุ์อสูรเลย จนกว่าจะถึงเวลาปรากฏตัวทำลายโลก”

“นั่นคือหลักพื้นฐาน แต่ไม่แปลกไปหน่อยหรือ เทพยาธานตรงข้ามกับเทพธิดาแห่งแสง และขุมนรกคือโลกตรงข้ามกับสวรรค์ แล้วเหตุใดแนวคิดการ ‘สร้าง’ ของแดนสวรรค์ถึงได้มีอยู่ในขุมนรกด้วย?”

“…”

กริดเริ่มสัมผัสถึงบางสิ่ง

เคย์พยายามตั้งคำถามซึ่งขัดต่อหลักแนวคิดพื้นฐานของโลกใบนี้

…รีเบคก้ากับยาธานอาจไม่ใช่ศัตรูกันจริง

…นั่นคือประเด็น

‘เดี๋ยวก่อน!’

“อุฟ! อุ๊ฟ!”

กริดรีบใช้มืออุดปากเคย์ซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเล่า ชายหนุ่มเริ่มเอะใจว่า ทุกครั้งเมื่อตนพยายามเข้าใกล้เจ็ดมาร เทพมักปรากฏตัวขัดขวางเสมอ

…หมายความว่าเทพคอยจับตามองคำพูดและการกระทำของมนุษย์ทุกฝีก้าว!

หากปล่อยให้เคย์พล่ามโดยมีเทพกำลังแอบฟังอยู่ มีความเป็นไปได้ว่า เทพอาจพิโรธจนเสกสายฟ้าถล่มไรนฮาร์ทให้โล่งเตียน

“คิดจะทำอะไร!”

เคย์พยายามง้างมือกริดออกอย่างฉุนเฉียว

“เจ้าเองก็เหมือนคนอื่นสินะ! กำลังมองข้าเป็นคนแก่เสียสติพูดจามั่วซั่วใช่ไหม!?”

“…”

…หมอนี่คงผ่านเรื่องเลวร้ายมามาก

หรือเป็นเพราะไม่มีใครคบ จึงเดินทางออกจากทาลิม่าและไปมาหาสู่ระหว่างลูบาน่ากับจักรวรรดิบ่อยครั้ง?

…เดี๋ยวนะ หมอนี่คงไม่ได้ถูกคำสาปของเทพเพราะปากพล่อยใช่ไหม? หรือจะเป็นสาเหตุทำให้ถูกขังในคุกนรกนานนับร้อยปี?

…ทำไมถึงไม่ระวังตัวเลย

…อีกฝ่ายเป็นถึงเทพเชียวนะ

…ว่าแต่ บนสวรรค์ไม่มีเทพใจกว้างหรือนิสัยดีคอยเฝ้าดูมนุษย์บ้างหรือไง?

กริดบังเอิญเข้าใกล้เจ็ดมารและมีโอกาสมองเห็นร่างแท้จริงของเฮ็กเซเทีย

…ชักอยากเห็นแล้วว่า ‘เทพตกสวรรค์’ หน้าตาเป็นอย่างไร ตัวตนซึ่งเคยได้ยินครั้งแรกจากปากแกรนมาสเตอร์

อะไรทำให้แกรนมาสเตอร์เข้าใจว่า สิ่งมีชีวิตดังกล่าวเคยเป็นเทพมาก่อน และถูกเทพรุ่นปัจจุบันขับไล่ไสส่งพร้อมกับปลดออกจากตำแหน่ง

‘อยากคุยกับหมอนั่นให้นานกว่านี้’

ร่างจุติของเจ็ดมาร

ในสายตากริด แกรนมาสเตอร์มีระดับความสำคัญสูงกว่าฮวนเดอร์อย่างไร้ข้อกังขา บทสนทนาระหว่างมันจะมอบข้อมูลล้ำค่ามากมาย

แต่ในเวลานั้น ไม่เหมาะสักเท่าไรหากมัวพูดคุยและเค้นเอาคำตอบยืดยาว

ทำให้กริดนึกเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้

‘ต้องได้พบกันอีกแน่’

นี่ไม่ใช่ความเพ้อฝัน

กริดเชื่อว่าแกรนมาสเตอร์ยังมีชีวิตอยู่ และลางสังหรณ์บอกว่าต้องได้พบกันอีกแน่

ได้แน่นึกสงสัยว่า อีกฝ่ายจะยังใจดีกับตนเหมือนคราวก่อนหรือไม่

“สงบใจได้หรือยัง?”

ชายหนุ่มเลื่อนมือออกจากปากเคย์

คนแคระเคราเฟิ้มซึ่งเคยกระตือรือร้นในตอนแรก ปัจจุบันแสดงสีหน้าห่อเหี่ยวอย่างหมดอาลัยตายอยาก

กริดพูดปลอบใจเคย์ซึ่งกำลังนั่งซึมเหมือนเด็กถูกแย่งขนม

“ฉันไม่มีเจตนาดูแคลนสติปัญญาของนาย …แค่ช่วยยับยั้งคำพูดอันตรายซึ่งอาจนำภัยมาถึงตัว”

เคย์พลันประหลาดใจ

…คำพูดของตนอาจนำภัยมาหา?

ทันใดนั้น สีหน้าท่าทางของคนแคระเคราเฟิ้มเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงปนตกตะลึง

“จริงด้วย! …ทุกครั้งเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จะมีความโชคร้ายเกิดขึ้นกับข้าเสมอ นั่นคือคำสาปของเทพหรือ?”

สำหรับเผ่าพันธุ์คนแคระ ‘คำสาปจากสิ่งมีชีวิตชั้นสูง’ ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ เพราะพวกมันถูกมังกรไฟทราวก้าสาปให้มีชะตากรรมเลวร้ายมานานหลายร้อยปี

เคย์กวาดสายตามองรอบตัวด้วยนัยน์ตาสั่นระริก ท่าทีคล้ายกำลังหวาดกลัวใครสักคนจับตามอง

กริดช่วยระงับความฟุ้งซ่าน

“นายจะปลอดภัยถ้าอยู่กับฉัน”

“…”

ค่าความน่าหลงใหลและความน่าเกรงขามของกริดอยู่ในระดับสูง แถมยามปรกติ ชายหนุ่มจะสวมใส่ไอเท็มเพื่อช่วยรีดประสิทธิภาพ

ด้วยดาบและมงกุฎราชาซึ่งมาพร้อมค่าความน่าเกรงขามปริมาณมาก คนแคระเคย์จึงสัมผัสได้ถึงความอุ่นใจขณะอยู่ใกล้กริด

[ค่าความสัมพันธ์กับคนแคระเคย์เพิ่มขึ้น 3]

“…ข้าไม่รบกวนดีกว่า จะกลับไปซ่อมปราสาทให้ตามสัญญา คงไม่ดีแน่หากปล่อยให้ปราสาทของราชามีรูโหว่ กรุณาทุ่มสมาธิไปกับการสร้างแร่ใหม่อย่างประณีต”

น้ำเสียงของเคย์สุภาพขึ้นเล็กน้อย

สำหรับกริด ความสัมพันธ์สามหน่วยกับเคย์ถือว่ามีค่ามาก อีกฝ่ายเป็นถึงคนแคระอายุไม่ต่ำกว่าร้อยปีและเคยเห็นตำนานด้วยตาตนเองมาแล้ว

หากผ่านไปได้ด้วยดี ในอนาคต มันมีแผนจะมอบ ‘พิมพ์เขียววังหลวง’ ของจักรวรรดิซาฮารันให้เคย์

แต่ปัจจุบันยังต้องชั่งน้ำหนักระหว่างสวาปามจกบัลเผ็ดและคนแคระเคย์ก่อน

สวาปามจกบัลเผ็ดอาจไม่ได้เข้าร่วมโอเวอร์เกียร์อย่างเป็นทางการ แต่ก็เป็นกำลังสำคัญให้อาณาจักรในหลายเรื่อง โดยเฉพาะการสร้างดันเจี้ยนมากมายรอบไรนฮาร์ทเพื่อล่อมอนสเตอร์เข้าไปกักขัง วิธีดังกล่าวช่วยปกป้องหมู่บ้านเล็กจากการถูกมอนสเตอร์รุกราน ขณะเดียวกันก็เป็นจุดเก็บเลเวลชั้นเยี่ยมสำหรับผู้เล่น

…ฉันไม่ใช่ไอ้งั่ง ฉันไม่มีวันสร้างดันเจี้ยนให้กิลด์โอเวอร์เกียร์เด็ดขาด!

นั่นคือประโยคประจำตัวของสวาปามจกบัลเผ็ดในตลอดหลายปีหลัง มันมักใช้ข้ออ้างทำนองว่า ตนสร้างดันเจี้ยนเพื่อปกป้องหลานสาวอย่างอลิซาเบธเพียงคนเดียว แต่สมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนต่างทราบเจตนาเป็นอย่างดี

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากได้เรียนทำอาหารกับ ‘เจ้าแห่งพิษ’ ไอดาน ดูเหมือนสายสัมพันธ์ของสวาปามจกบัลเผ็ดและโอเวอร์เกียร์จะยิ่งแนบแน่นมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม ยังมีบางประเด็นทำให้มันลังเลจะเข้าร่วมกิลด์ สมาชิกคนอื่นสัมผัสได้ว่าสวาปามจกบัลเผ็ดเองก็มีใจให้ แต่ติดเหตุผลบางประการ

สาเหตุคืออะไร แน่นอนว่ากริดไม่ทราบ

ตอนแรก ชายหนุ่มเคยคิดว่าเป็นเพราะความบาดหมางเมื่อครั้งตนขโมยไข่มังกรคลั่ง

แต่ในภายหลังดูเหมือนจะไม่ใช่

‘…ทุกคนมีเหตุผลส่วนตัวเสมอ’

อีกฝ่ายมีภูมิหลังซับซ้อนถึงขนาดเคยเป็นผู้นำองค์กรชั่วอย่างบลัดคาร์นิวัล การจะให้ยอมเปิดใจสนิทสนมคงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก

กริดซึ่งปล่อยความคิดตัวเองให้ล่องลอยอยู่พักใหญ่ มันเริ่มเพ่งสมาธิกับกิจกรรมตรงหน้าเนื่องจากอุณหภูมิในเตาหลอมเพิ่มถึงระดับต้องการ

ในทางทฤษฎี จุดหลอมเหลวของอดามันเทียมอับแสง เหล็กมังกรคลั่ง มิธริลนิล และกีบเท้าเฟย์ริสนั้นไม่เท่ากัน ส่งผลให้ต้องจัดการทีละชนิด แน่นอนว่าไม่ใช่งานง่าย

‘ต้องมีสมาธิเข้าไว้’

ซ่า—!

เสียงโลหะถูกหลอมละลายในเปลวเพลิง

แร่สี่ชนิดล้วนต่างกันทั้งสีสันและรูปร่าง แต่เมื่อถึงจุดหลอมละลาย พวกมันจะแปรเปลี่ยนเป็นของเหลวสีแดงทั้งหมด

เมื่อไอความร้อนพวยพุ่งออกจากเตาเข้าปะทะร่าง ชายหนุ่มถึงกับเหงื่อชุ่มกาย หากกริดไม่ใช่ช่างเหล็ก ไม่ใช่คลาสตำนาน มันอาจเจ็บปวดเจียนตายจนถึงขั้นหมดสติล้มลง

แต่มันก็หาได้สั่นคลอน เป็นความสุขุมเยือกเย็นคล้ายกับอยู่ในซาวน่า

แน่นอน ชายหนุ่มมิได้ผ่อนคลาย เนื่องจากโอกาสหลอมโลหะทั้งห้าชนิดเข้าด้วยกัน รวมถึงพาเฟรเนี่ยม จะต้องช่วงชิงจัวหวะให้สำเร็จใน 0.1 วินาที

“…แล้วพบกันอีกครั้งด้วยรูปโฉมใหม่”

ทันใดนั้น พาเฟรเนี่ยมทรงใบดาบสีทองซึ่งวนเวียนรอบตัวกริด ได้ส่งตัวเองเข้าไปในเตาหลอมร้อนระอุ

ในวินาทีนี้ ‘ใบดาบท้าทายเทพ’ ซึ่งมีโอกาสต่ำในการอัญเชิญ ‘หัตถ์เทวะ’ และ ‘เมฆสีทอง’ ได้เลือนหายไปจากโลกซาทิสฟายโดยถาวร

…เราจะสร้างพาเฟรเนี่ยมชนิดใหม่ให้มีชีวิตชีวายิ่งกว่าหัตถ์เทวะของเดิม

กริดให้คำมั่นสัญญาหนแล้วหนเล่า

ในวินาทีพาเฟรเนี่ยมเริ่มหลอมละลาย ชายหนุ่มรีบเพ่งสมาธิจดจ่ออยู่กับกระบวนการผสมโลหะตรงหน้า

[แร่ซึ่งถือกำเนิดจากอดีตสองตำนาน พาเฟรเนียม ได้ถือกำเนิดใหม่ในมือของท่าน!]

[ตรวจพบความประณีตระดับสูง!]

[เทคนิคของ ‘ช่างตีเหล็กในตำนาน’ ช่วยให้ทักษะ ‘สร้างแร่’ แสดงผลอัตโนมัติ!]

[ตรวจพบภูมิปัญญาซ่อนเร้น]

[ลักษณะเฉพาะของ ‘ดยุคแห่งปัญญา’ ช่วยส่งเสริมแร่ชนิดใหม่]

[ตรวจพบมหากาพย์บทกวีในตัวท่าน]

[เรื่องราวทั้งหมดถูกถ่ายทอดลงในแร่ใหม่]

ซู่ว—!

แสงเจิดจ้าพลันสว่างไสวไปทั่วโรงเหล็กหลวง จากนั้นก็สาดส่องออกไปรอบกรุงไรนฮาร์ทจนย้อมทุกสิ่งให้กลายเป็นสีทองอร่าม

อาจไม่เทียบเท่าสีแดงฉานของกรุงไททันเมื่อครั้งดาบซาฮารันสำแดงพลัง แต่แสงทองฉาบมหานครไรนฮาร์ทในคราวนี้ช่างงดงามจนดูดสายตาทุกคนได้อยู่หมัด

[ขอแสดงความยินดี แร่ชนิดใหม่เสร็จสิ้น!]

[กรุณาตั้งชื่อแร่ชนิดใหม่!]

แร่ชนิดใหม่ของโลกซาทิสฟาย ถือกำเนิดขึ้นในมือกริดอย่างสมบูรณ์

สิ่งนี้ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า ‘ไอเท็มประจำคลาส’ ซึ่งเกือบทุกคลาสลับมีไว้ในครอบครอง

…แต่มันคือ ‘ไอเท็มประจำตัวกริด’

“…อา”

ตนต้องผ่านอุปสรรคและความยากลำบากมากเพียงใด กว่าจะนำพาตัวเองมาถึงจุดนี้ได้

กริดขยับปาก

“…แร่ชนิดใหม่มีชื่อว่า”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,477

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous