จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1082

[ท่านค้นพบ ‘ความลับของวังหลวง’ เป็นคนแรก!]

[ท่านค้นพบ ‘ห้องหลบภัยฉุกเฉินของมหาจักรพรรดิ’ เป็นความสำเร็จอันน่าเหลือเชื่อ!]

[ท่านได้รับ ‘พิมพ์เขียววังหลวง (ส่วนกลาง) ’ เป็นรางวัลจากการค้นพบคนแรก]

[‘มหาโจรราตรีสีชาด’ เริ่มให้ความสนใจในตัวท่าน จงระวังค่ำคืนแดงฉานให้ดี]

<พิมพ์เขียววังหลวง (ส่วนกลาง) >

เกรด : เลเจนดารี

พระราชวังหลวงของจักรวรรดิซาฮารันคือหนึ่งในสถาปัตยกรรมยอดเยี่ยมแห่งยุคสมัย ถูกออกแบบโดยความร่วมมือระหว่างสถาปนิกช่างฝีมือชาวมนุษย์และคนแคระ

พิมพ์เขียววังหลวงแบ่งออกเป็น 19 แผ่น จากบรรดาทั้งหมด โถงส่วนกลางถูกออกแบบไว้อย่างซับซ้อนแถมยังใช้เทคนิคขั้นสูง

เอกสารแผ่นนี้จะช่วยให้ผู้อ่านตระหนักถึงความลึกซึ้งของศาสตร์สถาปนิก

เอฟเฟคจากการเรียน :

- เปิดใช้งานทักษะความชำนาญก่อสร้างระดับช่างฝีมือ

- เข้าใจโครงสร้างวังหลวงเพิ่มขึ้น 10%

- โอกาสสร้าง ‘สถาปัตยกรรมลือชื่อ’ เพิ่มขึ้นหลายเท่า

เงื่อนไขการเรียน : สถาปนิก

น้ำหนัก : 0.1

‘เอ๋!?’

เจ็ดมาร

ซาฮารัน

เทพตกสวรรค์

หลังจากฟังเรื่องเล่าและตระหนักถึงตัวตนแท้จริงของแกรนมาสเตอร์ ห้วงสมองกริดจมอยู่กับข้อมูลใหม่จำนวนมากยากทำความเข้าใจ

ภายในห้องทางเดินขนาดใหญ่ โคมไฟสลัวถูกติดตั้งเพื่อให้ความสว่างในระยะหนึ่งเมตร อุโมงค์แห่งนี้คือข้อมูลลับแสนสำคัญ สมควรถูกล่วงรู้โดยมหาจักรพรรดิเพียงผู้เดียวเท่านั้น

ไม่ผิดนักหากจะกล่าวว่า มันคือห้องลับสุดยอดซึ่งหาพบได้ยากเป็นอันดับหนึ่งของทวีป

ดังนั้นเมื่อฮวนเดอร์กล้าพา ‘คนอื่น’ เข้ามาด้านในพร้อมกัน สิ่งนี้มีความหมายลึกซึ้ง

‘เขาเชื่อใจเรา…’

ไม่ใช่ระดับความไว้วางใจซึ่งเกิดจากการช่วยชีวิตไว้เพียงหนึ่งครั้ง

บางทีฮวนเดอร์อาจต้องการขอบคุณกริดเรื่องปิอาโร่มากกว่าบุญคุณช่วยชีวิตเสียอีก ชายคนนั้นให้ความสำคัญกับมิตรภาพเหนือชีวิตตัวเอง

ชีวิตซึ่งเต็มไปด้วยบาปหนา มันต้องการชดเชยให้กับผู้สูญเสียทุกสิ่งไปอย่างไม่สมควร

หากปิอาโร่ไม่ได้อยู่กับราชาโอเวอร์เกียร์ มันคงเป็นแค่คนร่อนเร่พเนจรและปล่อยให้ความเคียดแค้นกัดกินหัวใจจนวันตาย อาจถึงขั้นกลายเป็นคนเสียสติไม่รู้ภาษามนุษย์เนื่องจากต้องใช้ชีวิตลำพังเป็นเวลานาน

‘…ปิอาโร่ช่วยเราไว้ทางอ้อมสินะ’

สีหน้ากริดพลันขื่นขมเมื่อตระหนักถึงความนัยซึ่งแฝงมากับการกระทำของฮวนเดอร์

หากปิอาโร่ไม่พบกริด มันคงยังเป็นเพียงบุคคลร่อนเร่พเนจรรอวันแก้แค้นอัสโมเฟลก็จริง

…แต่ในทางกลับกัน หากกริดไม่ได้พบปิอาโร่ ตัวมันก็ไม่เป็นอย่างทุกวันนี้เช่นกัน หลากหลายเหตุการณ์ในอดีตล้วนผ่านมาได้เพราะปิอาโร่

ความสัมพันธ์กับครอเกลเริ่มขึ้นเพราะปิอาโร่ พื้นฐานเทคนิคดาบทั้งหมดถูกก่อตัวเป็นรูปร่างโดยการฝึกสอนจากปิอาโร่อย่างเข้มงวด

…ใช่แล้ว กล่าวกันตามตรง กริดไม่ใช่ผู้มีพระคุณของปิอาโร่เลยสักนิด ตรงกันข้าม ปิอาโร่ต่างหากคือผู้มีพระคุณตัวจริงของกริด

ทั้งสองต่างมอบสิ่งเติมเต็มให้กัน รวมถึงเคารพในฝีมือของกันและกัน เป็นสหายซึ่งมีสถานะเท่าเทียม

ด้วยเหตุนี้

‘…ปิอาโร่ ทำไมนายถึงยอมทำตามคำขอร้องเห็นแก่ตัวของฉันโดยไม่ลังเล?’

ไม่ว่าจักรพรรดิจะคิดอย่างไรกับปิอาโร่

แต่ในมุมมองปิอาโร่ อีกฝ่ายคือศัตรูคู่อาฆาตซึ่งสมควรตายเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ฮวนเดอร์คือจักรพรรดิผู้ออกคำสั่งล้างบางตระกูลปิอาโร่จนสิ้นซาก แม้ดยุคหลายคนจะพยายามคัดค้านแล้วก็ตาม ศีรษะของขุนพลคนสนิท คนในครอบครัว ล้วนถูกตัดเสียบประจานอย่างเหี้ยมโหด

…แต่ปิอาโร่ก็ระงับความโกรธ

ถึงภายในใจต้องการฆ่าฟันฮวนเดอร์มากเพียงใด แต่เมื่อกริดขอร้องให้ช่วย มันก็ช่วย

แม้จะไม่ได้แสดงออกมา แต่ภายในใจปิอาโร่คงกำลังขัดแย้งรุนแรง กริดย่อมเข้าใจความรู้สึกของปิอาโร่ดีกว่าใคร ชายหนุ่มกำลังแสดงสีหน้าสำนึกผิด

ขณะเดียวกัน

‘…ขอโทษ คาซิม’

ศิษย์แห่งลันเทียร์ เพื่อนสนิทของโดรัน และยังเป็นอาจารย์ให้ลอร์ดกับเฟคเกอร์

ในฐานะผู้เหลือรอดคนสุดท้ายของชนเผ่านีโร คาซิมถูกจักรวรรดิพรากทุกสิ่งไปเพียงชั่วข้ามคืน

ถูกจักรวรรดิลอบจู่โจมฉับพลัน ต้องสูญสิ้นครอบครัว พวกพ้อง มิตรสหาย และชาติพันธุ์ทั้งหมด

ปัจจุบัน ปิอาโร่อาจกำลังเคียดแค้นฮวนเดอร์และแมรี่เหมือนกับอัสโมเฟล รวมถึงศาสนาชั่วอย่างวิหารยาธาน แต่เทียบไม่ได้เลยกับคาซิม ชายคนนั้นเกลียดชังทุกสิ่งทุกอย่างของจักรวรรดิ

ตัวกริดในอดีตได้อาศัยปัจจัยดังกล่าวโน้มน้าวให้คาซิมอยู่ใต้บัญชา มันเคยสาบานว่าจะแก้แค้นให้คาซิมและชนเผ่านีโรด้วยการทำลายจักรวรรดิจนสิ้นซากไม่เหลือเค้าเดิม

แต่สถานการณ์ปัจจุบันค่อนข้างกระอักกระอ่วน กริดปรารถนาความสามัคคีมากกว่าทำลาย

ปัจจุบัน คาซิมยังอดทนเพราะเข้าใจจุดยืนของกริด แต่ความอดทนเหล่านั้นมีโอกาสหมดลงในสักวัน

…บางที อุปสรรคสำคัญของแผนจับมือเป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิ อาจเหลือแค่คาซิมเท่านั้น

‘…ความแค้นคงไม่สลายไปเพียงเพราะมหาจักรพรรดิยอมก้มหัวขอโทษแค่คนเดียวแน่’

หากจักรวรรดิไม่ยอมเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมไล่ล่าชนเผ่าชายแดน คาซิมคงไม่มีวันอภัยจักรวรรดิไปชั่วชีวิต

…หากจักรวรรดิไม่เปลี่ยนแปลง คาซิมก็คงไม่สลายความแค้น

…และเมื่อถึงตอนนั้น ตนควรเลือกสิ่งใด?

ขณะความตึงเครียดภายในใจกำลังทวีคูณ

“…อึก”

ดาบซาฮารันได้ดูดซับมวลสสารของวัตถุทุกชนิดรอบวังหลวง ส่งผลให้อำนาจของมันสร้างภัยคุกคามมหาศาล

ปิอาโร่ร่างปัจจุบันซึ่งมีพลังกึ่งเทวตำนานถึงกับผงะเมื่อได้ประสานอาวุธกันครั้งแรก แม้แต่ชายคนนี้ยังสิ้นท่าหากต้องเผชิญหน้าไอเท็มสุดโกงแห่งซาทิสฟาย

…ปิอาโร่เริ่มได้สติกลับมา

“ปิอาโร่!”

“ท่านดยุคปิอาโร่!”

กริดและสองดยุคช่วยกันประคองร่างปิอาโร่อย่างระมัดระวัง

ฮวนเดอร์ยังคงสงบนิ่ง มันรู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์เอ่ยนามเรียกขานปิอาโร่

“…ฝ่าบาท ทรงปลอดภัยดีใช่ไหม”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

แปล๊บ.

เมื่อเห็นปิอาโร่ไต่ถามความปลอดภัยกริดเป็นอันดับแรกหลังจากได้สติ หัวใจฮวนเดอร์พลันปวดแปลบเหนือคำบรรยาย

ดวงตาแสนห่วงหาอาทรคู่นั่น

…แต่เดิมเคยมอบให้เราผู้เดียว

ปิอาโร่ในปัจจุบันได้กลายเป็นคนแปลกหน้าโดยสมบูรณ์

ถึงจะดีใจหลังจากรอดชีวิตมาได้โดยไร้รอยขีดข่วน แต่เหตุไฉนถึงไม่มีความสุขเลยสักนิด หัวใจประสบเพียงอารมณ์ด้านชา

…ฮวนเดอร์มีนิสัยเห็นแก่ตัวเพราะเคยชินกับการได้ครอบครองทุกสิ่ง อยากได้อะไรก็ต้องได้ จนกลายเป็นบุคคลเอาแต่ใจ

มหาจักรพรรดิมิได้แยแสสภาพร่างกายตัวเอง สายตามันยังคงจดจ้องเพียงปิอาโร่ไม่กะพริบ

…เบื้องหน้าคือบุรุษผู้สูญสิ้นทุกสิ่งไปเพราะความโง่เขลาและดื้อรั้นของตน มันตระหนักว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ได้รับความเคารพจากปิอาโร่ไปชั่วชีวิต

ฮวนเดอร์ไม่ต้องการจ้องมองอีก เพราะมีเพียงความเจ็บปวดรออยู่

ขณะมหาจักรพรรดิกำลังไร้เรี่ยวแรง

“ฝ่าบาท กระหม่อมมีคำแนะนำ”

เป็นเสียงของเกราะอสูร ชานสเลอร์

ตามลำตัวปรากฏบาดแผลขนาดใหญ่ซึ่งได้รับจากแกรนมาสเตอร์ในศึกก่อนหน้า แต่มันคุกเข่าลงบนพื้นเย็นเฉียบโดยไม่กังวลสภาพตัวเอง

“ฝ่าบาทควรกล่าวคำขอโทษต่อหน้าปิอาโร่”

ว่ากันตามตรง หากนับเฉพาะปัจจุบัน ไม่มีใครในจักรวรรดิซาฮารันจงรักภักดีต่อฮวนเดอร์ไปมากกว่าชานสเลอร์อีกแล้ว

ต่อให้ฮวนเดอร์มิใช่มหาจักรพรรดิ แต่ความตั้งใจอันแน่วแน่ก็จะไม่แปรเปลี่ยน

ดังนั้นมันจึงกล้าออกปากขอร้อง

“ฝ่าบาทคือท้องฟ้า ย่อมไม่มีใครกล้าลงโทษความผิดของฝ่าบาท และไม่มีใครสมควรกระทำเช่นนั้น บุคคลเดียวซึ่งสามารถตำหนิท่านได้คือตัวท่านเอง ได้โปรดตระหนักถึงความผิดพลาดในอดีตและกล่าวคำขอโทษต่อหน้าดยุคปิอาโร่ นั่นเพื่ออนาคตของตัวท่านเองทั้งสิ้น”

ขณะฮวนเดอร์ได้รับข่าวร้ายเรื่องการก่อกบฏของปิอาโร่ ขณะฮวนเดอร์ออกคำสั่งประหารชีวิตทั้งครอบครัว

…รวมถึงขณะทราบความจริงภายหลังว่าปิอาโร่ถูกใส่ร้ายปรักปรำ ทุกเหตุการณ์ ชานสเลอร์คอยอยู่เคียงข้างฮวนเดอร์เสมอมา

มันจึงเข้าถึงอุปนิสัยของมหาจักรพรรดิได้ดีกว่าใคร และเชื่อมั่นว่า ฮวนเดอร์สามารถก้าวต่อไปข้างหน้าได้หากรวบรวมความกล้าเพื่อขอโทษปิอาโร่ต่อหน้า

“…”

มหาจักรพรรดิออกอาการลังเล

ด้วยความสัตย์จริง มันต้องการวิ่งไปหาปิอาโร่และคุกเข่าลงตรงหน้าเพื่อขอโทษทันที

แต่การขออภัยเพียงไม่กี่ประโยคจะช่วยให้บาดแผลในใจสมานสมบูรณ์งั้นหรือ?

แน่นอน ปิอาโร่ไม่มีทางอภัย

…อย่างน้อยถ้ามันเป็นปิอาโร่จะไม่มีทางอภัย

ดังคำแกรนมาสเตอร์ว่า ความโดดเดี่ยวและความปวดร้าวซึ่งกัดกินจิตใจฮวนเดอร์หลังความตายของจักรพรรดินีอาเรียเป็นเพียงข้ออ้าง

การทรยศมิตรสหายไม่ว่าจะรูปแบบใดไม่สมควรได้รับการอภัยทั้งสิ้น

“…”

และเมื่ออีกฝ่ายไม่ยกโทษ หมายความว่าความสัมพันธ์ระหว่างตนกับปิอาโร่ก็ต้องสิ้นสุดเพียงเท่านี้

การขอโทษซึ่งหน้ามันดีแล้วหรือ?

…จนแล้วจนรอด หลังจากไตร่ตรองอยู่นาน มหาจักรพรรดิไม่กล้าเดินเข้าไปหาปิอาโร่ มันหวาดกลัวว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

…แบบนั้นเจ็บปวดเกินไป ขอจมอยู่กับบาปร้ายแรงซึ่งไม่มีวันถูกแก้ไขไปชั่วชีวิตยังดีเสียกว่า

“…ฝ่าบาท”

ชานสเลอร์ถอนหายใจยาว

มันต้องการให้ฮวนเดอร์กล้าหาญเผชิญหน้าความผิดของตนอย่างเถรตรง และแน่นอน ชานสเลอร์หวังลึกๆ ว่าปิอาโร่จะไม่ให้อภัย เพราะนั่นจะช่วยให้สถาบันปกครองของจักรวรรดิเป็นปึกแผ่นและกรุยทางไปสู่แผนปราบกบฏ ได้เสียที

แต่ฮวนเดอร์ไม่กล้า

ใบหน้าชานสเลอร์พลันเศร้าหมอง แต่ก็มิได้ตำหนิหรือต่อว่าฮวนเดอร์

ยิ่งบาปร้ายแรงเท่าไร การเผชิญหน้าโดยตรงก็ยิ่งทำใจได้ยาก ในฐานะมนุษย์ด้วยกัน ชานสเลอร์เข้าใจในจุดนี้ดี

ขณะเดียวกัน ปิอาโร่ก็ยืนหันหลังให้มหาจักรพรรดิตลอดเวลา คล้ายกับไม่ต้องการเห็นอีกฝ่ายในสายตาแม้แต่น้อย

…

ภายในสภาพแวดล้อมคุ้นเคย ฮวนเดอร์กำลังนั่งผ่อนลมหายใจในจุดห่างออกจากกริด

ปิอาโร่มิได้เหลียวมองแม้แต่หางตา มันตัดสินใจตัดขาดจากคนทรยศแสนน่ารังเกียจนับตั้งแต่ชะตาชีวิตพลิกผันเมื่อสิบกว่าปีก่อน

ปิอาโร่ทราบดี หากตัวมันและมหาจักรพรรดิประสานสายตาตอนนี้ น้ำตาคงได้พรั่งพรูออกมาเป็นสายน้ำแน่

…หากมีความแค้นต่อใครสักคน ห้ามมองเข้าไปในดวงตาอีกฝ่ายเด็ดขาด นั่นคือกฎ

เมื่อเกิดความคิดเช่นนี้ ปิอาโร่จึงเอาแต่จ้องมองกริดด้วยสายตาเป็นกังวล

อย่างไรก็ตาม กริดย่อมตระหนักถึงแววตาอันไม่ปรกติของปิอาโร่ จิตใจชายหนุ่มจึงเกิดความระคายเคืองเล็กน้อย

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องของตน มันตัดสินใจไม่ยื่นมือเข้าไปแทรกแซงปัญหาคาใจระหว่างทั้งสอง

“…”

“…”

ความเงียบงันทำให้เสียงหายใจดังชัดเจน

ทุกคนกำลังรอให้ความวุ่นวายโกลาหลเหนือทางลับเงียบสงบ จากนั้นค่อยเริ่มเคลื่อนไหวต่อ

ทันใดนั้น กริดพลันตะโกนอย่างลนลาน

“…จริงด้วย! ดยุคบาซาร่า!”

“…?”

เมื่อเห็นแต่ละคนพากันขมวดคิ้วสับสน กริดรีบอธิบายร้อนรน

“…ดยุคบาซาร่ากำลังนำกองทัพเข้ามาในเขตวังหลวง!”

“บาซาร่า…?”

เสียงตอบรับแรกมาจากฮวนเดอร์

มันเพิ่งตระหนักว่า บาซาร่าไม่ได้ทอดทิ้งตน แต่กำลังเผชิญสถานการณ์ยากลำบากด้านนอกเพราะต้องนำกองทัพบุกฝ่าเข้ามาช่วยเหลือ

‘…ดีกว่าเหล่าบุตรชายไม่เอาไหนเสียอีก’

แม้กระทั่งพรสวรรค์ของเธอก็โดดเด่นกว่าใคร

ปราณสีชาดของบาซาร่าเป็นแบบพิเศษซึ่งหาได้ยากยิ่ง ‘ปราณมอบชีวิต’ แต่ข้อเสียคือจะส่งอิทธิพลต่อโลหะได้น้อยกว่าปรกติ

แต่ไหนแต่ไร กองทัพของดยุคบาซาร่ามักห้าวหาญปราศจากความสั่นคลอน เหล่าขุนนางต่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวประหนึ่งลูกแกะเชื่องต่อหน้าหล่อน

ปราณสีชาดของบาซาร่ามีพลังพิเศษสามารถวิเคราะห์องค์ประกอบสสาร คล้ายกับเนตรเมอร์เซเดสซึ่งสามารถมองเห็นทุกสิ่งแม้กระทั่งอนาคต

บิดาของมันเอาชนะบิดาของบาซาร่าได้ในศึกแห่งสายเลือด และด้วยเหตุนั้น ฮวนเดอร์จึงได้ขึ้นครองบัลลังก์แทน

หากผู้สืบทอดตำแหน่งจักรพรรดิไม่ใช่ตน

…แต่เป็นหล่อน

‘อาเรียคงไม่โชคร้าย และครอบครัวปิอาโร่ก็จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขจนถึงปัจจุบัน’

ทันใดนั้น สายตาฮวนเดอร์ชำเลืองมองกริด

เป็นภาพสองดยุคและปิอาโร่ต่างกำลังช่วยเหนี่ยวรั้งร่างราชาโอเวอร์เกียร์ไว้แน่นถนัด

“…ปล่อยฉัน! ฉันจะออกไปช่วยบาซาร่า!”

“ไม่ได้นะฝ่าบาท ข้างนอกอันตรายเกินไป!”

“แต่บาซาร่าไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เธออาจถูกลูกหลงจากการต่อสู้ระหว่างอีธานกับแกรนมาสเตอร์จนถึงแก่ความตาย!”

“ดยุคบาซาร่าเป็นสตรีมากปัญญา เธอคงไม่นำพาตัวเองเข้าสู่อันตรายง่ายขนาดนั้นแน่”

“หากท่านกลับออกไป แม้แต่ชีวิตท่านเองก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน!”

“แต่ฉันคืนชีพได้!! ช่างแม่มชีวิตฉันสิ!”

กริดสลัดหลุดจากพันธนาการจากสองดยุคได้ไม่ยากเย็น แต่มิอาจขัดขืนพละกำลังอันแข็งแกร่งของปิอาโร่

มีเพียงน้อยคนบนทวีปตะวันออกสามารถประลองพลังชนะบุรุษผู้นี้ได้ ลำพังจิตใจอันแน่วแน่ดื้อรั้นของกริดนั้นไม่เพียงพอ

“…ฝ่าบาท”

แววตาลุ่มลึกของปิอาโร่จ้องมองกริดอย่างไม่สั่นคลอน

“กระหม่อมทราบว่า ท่านคือมนุษย์อมตะผู้ได้รับพรจากเทพ สามารถนั่งหัวเราะได้อย่างมีความสุขแม้จะเสียชีวิตหนแล้วหนเล่า”

“…ใช่! ดังนั้นช่วยปล่อยมือ—”

“…แต่”

“…?”

“หัวใจกระหม่อมถูกกรีดแทงเสมอเมื่อเหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น”

“…”

“คิดว่ากระหม่อมไม่ทราบหรือ มนุษย์ถูกอวยพรทุกคนจะประสบความสูญเสียมหาศาลหลังความตาย ยังไม่รวมถึงอาการเจ็บปวดขณะได้รับบาดแผล ฝ่าบาทไม่ควรเคยชินกับความตายเยี่ยงเพื่อนสนิท”

“ป…ปิอาโร่…”

“หากกระหม่อมยังมีลมหายใจ ฝ่าบาทจะไม่มีทางตายไปต่อหน้าแน่นอน ส่วนเรื่องของดยุคบาซาร่านั้น ขอใช้ชีวิตกระหม่อมเป็นเดิมพันคงเหมาะสมกว่า”

“…?”

…ต้องล้อกันเล่นแน่ ใช่ไหม?

ขณะกริดพยายามคว้ามือปิอาโร่ซึ่งกำลังพุ่งกลับไปยังทางเข้า

“เราไปเอง”

“…?!”

ไม่มีใครคาดคิดว่าบุรุษผู้นี้จะเสนอตัว

มหาจักรพรรดิฮวนเดอร์ มันกล้าสบตาปิอาโร่อย่างแน่วแน่เป็นหนแรก

ขณะยืนเผชิญแววตาอาฆาตจากอดีตเพื่อนสนิทโดยไม่สั่นคลอน ฮวนเดอร์กล่าวกับปิอาโร่ด้วยน้ำเสียงแสนสุขุม

“อัศวินผู้ถูกเจ้านายเข้าใจผิดและสูญสิ้นทุกอย่างในชั่วข้ามคืน”

“…หุบปาก”

“บุรุษผู้ถูกเพื่อนรักทรยศหักหลัง”

“…หุบปาก!!”

“…เราขอโทษจากก้นบึ้งของหัวใจ”

“หุบปาก!!”

ปิอาโร่อุดหูพลางตะโกนด้วยเสียงแหบพร่าคล้ายร่ำไห้ หยดน้ำใสเริ่มไหลรินจากดวงตาแสนแดงก่ำ สองมือซึ่งถืออุปกรณ์ทำฟาร์มกำลังสั่นระริกอย่างมิอาจยับยั้ง

หลังจากมหาจักรพรรดิโค้งคำนำเสร็จ มันหันไปมองทางเบอินและชานสเลอร์

“พวกเจ้าไม่ต้องตามมา”

“…แต่กระหม่อมต้องคอยอยู่ข้างกายฝ่าบาทตลอดเวลา”

“…กระหม่อมมิอาจปล่อยให้ฝ่าบาทตายได้”

เบอินและชานสเลอร์กล้าขัดราชโองการโดยไม่กังวลว่าจะถูกตัดสินโทษประหาร

ต่อหน้าพฤติกรรมเสียมารยาทของคนสนิททั้งสอง ฮวนเดอร์เพียงอมยิ้ม

กึก. กึก.

มหาจักรพรรดิเดินมาหยุดข้างปิอาโร่ซึ่งกำลังยืนสั่นเทา มันหันไปมองสองดยุคและกล่าว

“เราขอมอบตำแหน่งผู้สืบทอดให้บาซาร่า ท่านทั้งสองต้องคอยสนับสนุนข้างกายเธอและเป็นประจักษ์พยานถ่ายทอดราชโองการของเรา …ดังนั้นจะได้มิได้เด็ดขาด”

“…ฝ่าบาท!!”

ฮวนเดอร์ไม่กล่าวสิ่งใดต่อ มันเดินผ่านมอริสและเกล็นฮาลก่อนจะหยุดลงตรงหน้ากริด

“ราชาโอเวอร์เกียร์ เราทราบดีว่า ความเห็นแก่ตัวของเราทำให้ทุกฝ่ายไม่มีความสุข ปัญหาทั้งหมดเกิดจากตัวเราเพียงคนเดียว”

“…”

“เรามีบุตรชายทั้งหมดสี่คน อีธานซึ่งเป็นคนสุดท้องได้รวมข้อผิดพลาดของบิดาและมารดาเอาไว้ เด็กคนนั้นก่อบาปร้ายแรงยากเกินอภัย แต่บุตรของเราอีกสามคนไม่เกี่ยวข้อง”

“…”

“คนโตมีนิสัยเหมือนมารดา ฉลาดเฉลียวแต่อ่อนโยน คนรองมีนิสัยเหมือนบิดา ไร้ความสามารถและละโมบ ส่วนองค์ชายสามผิดหวังในตัวบิดาอย่างรุนแรงจึงพยายามหาวิธีต่อต้าน”

“…”

“…ได้โปรด ราชาโอเวอร์เกียร์ ช่วยชักนำบุตรชายทั้งสามของเราให้เดินบนเส้นทางถูกต้อง หากจักรพรรดิองค์ใหม่คิดกำจัดพวกเขา ได้โปรดช่วยเหลือลูกหลานของเราให้ปลอดภัย …ถือเป็นคำขอร้องสุดท้ายได้ไหม?”

…มหาจักรพรรดิยอมฝากฝังเรื่องสำคัญเช่นนี้

แน่นอน กริดไม่คิดปฏิเสธ น้ำใจเมื่อครั้งฮวนเดอร์ยอมปล่อยมือจากเมอร์เซเดสยังคงตราตรึงจวบจนปัจจุบัน

“…ตกลง”

เมื่อสิ้นเสียงกริด มหาจักรพรรดิถอนหายใจแผ่วเบาพร้อมกับเดินตรงไปยังทางเข้าช่องลับ

…ช่องลับของจักรพรรดิ ซึ่งไม่มีจักรพรรดิ

ทันใดนั้น ข้อความโลกปรากฏ

[บุคคลนิรนามกำลังเขียนบทกวีลำดับสอง]

[มหากาพย์เริ่มต้นภายในโถงทางเดินใต้ดินซึ่งมีเพียงแสงสลัวส่องสว่าง]

หน้าอกกริดพลันอัดแน่นด้วยหลากอารมณ์

[…เขาจ้องมองแผ่นหลังสุดท้ายของผู้ปกครองสูงสุดเลือนหายเข้าไปในความมืดอย่างเงียบงัน]

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,471

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous