จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1079

ปราณสีชาดคือพลังธรรมชาติประเภทหนึ่ง

เฉกเช่นความบริสุทธิ์ของเลือดแวมไพร์และระดับดวงตาของเผ่าเนตรมาร ทั้งหมดสืบทอดทางสายเลือด ยากจะฝึกฝนหรือพัฒนาให้แข็งแกร่งขึ้น เป็นพรสวรรค์ติดตัวแต่กำเนิด

และเป็นสาเหตุให้ จักรวรรดิมักคัดสรรบุคคลผู้มีปราณสีชาดทรงพลัง ขึ้นครองราชย์ในฐานะจักรพรรดิองค์ใหม่สืบบัลลังก์อย่างต่อเนื่อง

ใครเกิดมาพร้อมปราณสีชาดรุนแรงกว่า ย่อมหมายถึงมีพรสวรรค์มากกว่า และมีโอกาสสูงจะได้ครองบัลลังก์จักรพรรดิ

จักรวรรดิในอดีตได้ปกครองประชาชนอย่างร่มเย็นด้วยหัวใจบริสุทธิ์เสมอมา

แต่ปัจจุบันล่ะ?

ยิ่งกาลเวลาผ่านไป การแก่งแย่งภายในตระกูลยิ่งเข้มข้น ส่งผลให้ผู้กลายเป็นจักรพรรดิ อาจไม่ใช่ผู้ครองปราณสีชาดอันดับหนึ่งเสมอไป แต่เป็นผู้กุมพลังอำนาจทางการเมืองไว้สูงสุด

เมื่อเป็นเช่นนี้พรสวรรค์ทางพลังของจักรพรรดิแต่ละรุ่นเริ่มถดถอย การสืบบัลลังก์ไม่ได้เลือกจากคนโชคดีเกิดมาพร้อมปราณสีชาดรุนแรง แต่วัดกันตรง ใครมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวมากกว่ากัน

พวกมันเริ่มเกียจคร้าน ละทิ้งเจตจำนงของบรรพบุรุษซึ่งต้องการแผ่ขยายอำนาจไปยังทวีปตะวันออก เอาแต่เสพสุข ปล่อยวันเวลาล่วงผ่านอย่างไรความหมาย

คำสัญญาซึ่งตระกูลซาฮารันเคยรับปากแกรนมาสเตอร์จึงเริ่มเลือนรางนับแต่นั้น

คุกนรก… ส่วนลึกสุดของโลก

จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด

มันคือดินแดนแสนสำคัญสำหรับเติมเต็มความฝันของแกรนมาสเตอร์และผู้ก่อตั้งซาฮารัน กล่าวกันว่า เป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างโลกกึ่งกลางและขุมนรก

อย่างไรก็ตาม แกรนมาสเตอร์รู้สึกหัวเสียอย่างมาก เนื่องจากในปัจจุบัน ดินแดนดังกล่าวถูกปฏิบัติไม่ต่างจากคุกทั่วไปสำหรับขังนักโทษ

“บุตรชายของเจ้าเฉลียวฉลาด เพียงพาเที่ยวชมคุกนรกหนเดียว ก็ตระหนักถึงความต้องการของเราได้ทันที และยินดีเต็มใจรักษาสัญญา ช่างเหมือนกับซาฮารันกลับชาติมาเกิดไม่มีผิด ตัวเรารู้สึกปลาบปลื้มมาก”

“ท่านต้องการสิ่งใดจากคุกนรกกันแน่…”

ถ้อยคำแฝงเลศนัยจากปากแกรนมาสเตอร์ ทำให้ฮวนเดอร์ต้องขมวดคิ้วฉงน

มันทราบเพียงว่า คุกนรกเป็นจุดสิ้นสุดของโลกกึ่งกลาง

ยิ่งย่างกรายเข้าไปลึกมากเท่าใด กาลเวลาก็ยิ่งหยุดนิ่งและเลือนหาย ปลายทางไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากขุมนรกแท้จริง

“หรือเป้าหมายของท่านคือ ทำลายกำแพงระหว่างขุมนรกและโลก เพื่อสร้างความโกลาหลวุ่นวายใช่ไหม?”

“เป็นการคาดคะเนแสนโง่เขลา ช่างน่าสมเพช… ข้านึกสงสารตัวเอง เหตุใดต้องทำงานร่วมกับบุคคลโง่เขลาเช่นนี้มานานหลายปี”

“…!”

ฉึบ.

เพียงแกรนมาสเตอร์ตวัดปลายนิ้วแผ่วเบา ‘ดาบปฐมจักรพรรดิซาฮารัน’ ได้หลุดจากสองมืออีธานซึ่งกำลังบีบไว้แน่น

ปราณสีชาดปริมาณมหาศาลพวยพุ่งออกจากดาบรอบทิศ ย้อมให้ทุกสรรพสิ่งกลายเป็นสีแดงฉานเข้มข้นชั่วขณะ

เป็นสีแดงซึ่งน่าขยะแขยงและชวนขนหัวลุกเหนือคำบรรยาย

เมื่อแสงจ้าเริ่มจางลง ดาบดำสนิทลอยกลับสู่มืออีธานอีกครั้ง

ขณะพลังอันยิ่งใหญ่กำลังเอ่อล้นร่างกาย อดีตองค์ชายพยายามข่มสัญชาตญาณฆ่าฟันอย่างเต็มกลืน ปากตะโกนเปล่งเสียงห้าวหาญ

“จักรพรรดิ! สละบัลลังก์เดี๋ยวนี้! แล้วจะไม่มีใครต้องเสียชีวิต!”

“ไม่มีทาง! ไม่เคยมีจักรพรรดิองค์ใดถูกบุตรชายของตนแย่งชิงบัลลังก์มาก่อน!”

ถูกต้อง ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของตระกูลซาฮารัน ไม่เคยมีใครถูกบุตรชายแย่งชิงบัลลังก์สำเร็จ

และตัวมันต้องไม่ใช่คนแรก

“มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังมัวห่วงศักดิ์ศรีจอมปลอมนั่นอยู่อีกหรือ… ตายซะ!”

บึ้มมมมม!!

ปราณสีชาดของซาฮารันและฮวนเดอร์ปะทะกันกลางอากาศ

กรอด.

มหาจักรพรรดิขบกรามแน่นจนเกิดเสียง

ทั้งแกรนมาสเตอร์และอีธาน ต่างกล่าวหาว่าฮวนเดอร์ไร้ความสามารถและเห็นแก่ตัว แต่ในความเป็นจริง มันคือผู้ได้รับสิทธิ์ครองราชย์อย่างชอบธรรม

แม้จะเพิกเฉยต่อแกรนมาสเตอร์ ผู้พิทักษ์ประจำตระกูลมาตั้งแต่รุ่นปู่และพ่ออย่างไม่ตั้งใจ แถมยังละเลยความรู้สึกคนใกล้ตัวอีกมากมาย

อย่างไรก็ตาม ฮวนเดอร์นั้นปรีชาสามารถด้านเศรษฐกิจ แถมยังกระจายกองทัพปราบปรามกลุ่มชนเผ่าตามชายแดนจนแทบหมดสิ้น

จากมุมมองคนนอก ความสำเร็จด้านเศรษฐกิจของฮวนเดอร์ควรค่าแก่การยกย่อง และสงครามกับชนเผ่าไม่เคยเป็นเรื่องง่าย

แต่ปัจจุบัน…

แกรนมาสเตอร์ผู้ไม่เคยแยแสจักรวรรดิเลยสักครั้ง รวมถึงบุตรชายงี่เง่าผู้เอาแต่ก่อเรื่องไม่หยุดหย่อน กลับรวมหัวกล่าวโทษว่าทุกสิ่งเป็นความผิดของตน

ฮวนเดอร์กำลังโกรธแค้น

โทสะเดือดดาลพลันปะทุ เป้าหมายคืออีธานและแกรนมาสเตอร์เบื้องหน้า

บึ้มมมมมม—!!

แน่นอน ปราณสีชาดฮวนเดอร์นั้นไม่ธรรมดา

แต่ปราณสีชาดของซาฮารันก็ไม่สั่นคลอน

ความสูสีคงสมดุลได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น

ท่ามกลางคลื่นกระเพื่อมเกรี้ยวกร้าวดุจดังห้วงสมุทร เจิดจรัสร้อนแรงดุจดังแสงตะวัน

ปราณสีชาดของซาฮารันเหนือกว่าฮวนเดอร์อย่างชัดเจน

ปราณซาฮารันเริ่มดูดกลืนปราณฮวนเดอร์เข้าไปเป็นของตัวเอง จากนั้นก็ควบแน่นเป็นก้อนพลังกลับสู่คมดาบ ส่งเสริมให้ปราณสีชาดอีธานเพิ่มพูนปริมาณเป็นเท่าทวี

ทุกสิ่งเกิดขึ้นในพริบตา

“อะไรกัน…!”

พลังถูกดูดกลืน…?

“มันเป็นกฎแห่งธรรมชาติ… ไม่มีพลังชนิดใดสามารถขัดขืนต้นกำเนิดได้”

เสียงพึมพำไร้อารมณ์ของแกรนมาสเตอร์ได้ไขข้อข้องใจของทุกคนจนกระจ่าง

“คึก…! ซิกเฟรคเตอร์!!”

ดวงตาแดงก่ำของฮวนเดอร์พลันจ้องมองแกรนมาสเตอร์อย่างอาฆาตแค้น

เมื่อลองนึกดูให้ดี…

บุคคลผู้นี้ล่วงรู้ทุกสิ่งมาตั้งแต่ต้น

เรื่องจักรพรรดินีแมรี่เป็นตัวการสังหารอาเรียและป้ายความผิดปิอาโร่ให้เป็นกบฏ

หากมันบอกใบ้เพียงเล็กน้อย ตนคงไม่ต้องสูญเสียอาเรียและปิอาโร่ไปในเวลาไล่เลี่ยกัน

แต่มันกลับไม่ทำสิ่งใดเลย…

ไม่เตือนด้วยซ้ำว่าตนติดค้างสัญญาของบรรพบุรุษ และไม่เคยอธิบายว่าสัญญาดังกล่าวหมายถึงสิ่งใด

“ท…! ท่านทำให้เราต้องเป็นแบบนี้!!”

ดาบในมือฮวนเดอร์ซึ่งฉาบด้วยปราณสีชาดปริมาณเข้มข้น พุ่งแหวกอากาศโดยมีปลายทางเป็นหัวใจแกรนมาสเตอร์

เพียงชำเลืองครู่เดียวก็ทราบทันทีว่า ฝีมือปัจจุบันของฮวนเดอร์ทรงพลังกว่าสามดยุคหลายขุม ซีบาลซึ่งจ้องมองเหตุการณ์จากด้านนอกพลันเย็นสันหลังวาบ

‘เลเวลของจักรพรรดิสูงกว่า 500 อีกหรือ?’

โดยทั่วไป ยิ่ง NPC มีตำแหน่งและฐานะสูงส่ง เลเวลและแต้มสถานะก็ยิ่งมากเป็นเงาตามตัว

ผู้เล่นและนักวิเคราะห์หลายฝ่ายต่างพากันคาดเดาว่า มหาจักรพรรดิอาจเป็น NPC ซึ่งมีเลเวลมากเป็นอันดับหนึ่งบนทวีปตะวันตก

ซีบาลไม่เคลือบแคลงเลย แกรนมาสเตอร์มีชะตากรรมต้องบาดเจ็บสาหัสแน่นอน

แต่ความเป็นจริง…

ซิกเฟรคเตอร์หาได้ขยับเขยื้อน มันยังคงยืนนิ่งในจุดเดิมด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ทันใดนั้น แร้งโน้มถ่วงมหาศาลได้กดทับฮวนเดอร์ให้ชะงักงันจนมิอาจขยับตัวคืบหน้า

สายตาแกรนมาสเตอร์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของมหาจักรพรรดิโดยไม่กล่าวสิ่งใด

“…”

มันเงียบงันเป็นเวลานาน

ไม่มีใครคาดเดาการกระทำต่อไปได้

แต่ไหนแต่ไร ทุกคนล้วนทราบดี แกรนมาสเตอร์ชื่นชอบความเงียบสงบเหนือสิ่งอื่น

“…!”

ขณะร่างกายถูกกดทับด้วยมวลแรงโน้มถ่วงมหาศาล คล้ายกับฉุกคิดบางสิ่งได้ ฮวนเดอร์รีบก้าวถอยหลังอย่างลนลาน

เพียงเสี้ยวพริบตา ดาบปฐมจักรพรรดิซาฮารันในมืออีธานพุงแทงใส่จุดยืนเก่าของฮวนเดอร์ แม้จะหลบหลีกไม่พ้นทั้งหมด แต่ก็โชคดีเบี่ยงรอดจากจุดตายมาได้

“ฝ่าบาท!”

สองดยุคทำได้เพียงเฝ้ามองเหตุการณ์อย่างสิ้นหวัง แม้เจ้านายกำลังเจ็บปวดเจียนตายตรงหน้าก็ตาม ฮวนเดอร์ถูกดาบอาบปราณสีชาดเสียบถากหัวไหล่จนเกิดแผลลึก

พวกมันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเฝ้ามอง

ปราณสีชาดของซาฮารัน ซึ่งเป็นต้นกำเนิดปราณสีชาดทั้งหมด ได้สะกดข่มสายเลือดดยุคอย่างรุนแรงหนักหน่วง

พวกมันเกิดมาเพื่อรับใช้จักรวรรดิ สายเลือดจึงถูกสาปให้หวาดกลัวต่อปราณสีชาดมาหลายชั่วอายุคน

สองดยุคไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้ปลายนิ้ว ร่างกายถูกข่มให้คุกเข่าลงกับพื้น จิตใจท่วมท้นด้วยความรู้สึกหวาดผวา

มหาจักรพรรดิซึ่งพวกมันถวายตัวรับใช้นับตั้งแต่ลืมตาดูโลก กำลังเผชิญอันตรายถึงชีวิต

ตำแหน่งจักรพรรดิองค์ใหม่กำลังจะถูกส่งมอบให้บุรุษเสียสติและบ้าคลั่ง

‘จบสิ้นแล้ว…’

สองดยุคเหลือบมองกลุ่มคนจำนวนมากด้านหน้าท้องพระโรงด้วยสายตาแดงก่ำ

อัศวินสีชาดหลายสิบ

กลุ่มนักขับจักรกลเวทมนตร์

จักรวรรดิคงถึงคราวสิ้นสุด…

ต่อให้กองทัพเจ็ดดยุคล้อมวังแห่งนี้ไว้ แต่คงใช้เวลาอีกมากโข กว่าจะฝ่าด่านกลุ่มบริวารทรงพลังของอีธานเข้ามาได้

ขณะสองดยุคกำลังหมดหวัง

เคร้ง!! เคร้ง!

“พวกนายคิดจะเหม่อไปถึงไหน! รีบออกไปตามคนมาช่วยเร็วเข้า!”

เบอินปัดป้องดาบอีธานพลางตะเบ็งเสียง

นี่น่ะหรือเงาแห่งจักรพรรดิ…

เจตจำนงซึ่งต้องการปกป้ององค์จักรพรรดิของเบอิน ทั้งน่ายกย่องและชวนให้สิ้นหวังในเวลาเดียวกัน

“เข้าใจแล้ว…! ช่วยยืดเวลาไว้ก่อน—”

ขณะสองดยุคฝืนรวบรวมสมาธิเพื่อหลุดจากพลังสะกดข่มปราณสีชาดต้นกำเนิด

“พวกเจ้ายังไปไหนไม่ได้ การขึ้นครองราชย์ของจักรพรรดิองค์ใหม่จำเป็นต้องมีพยานรู้เห็น”

แกรนมาสเตอร์ดีดนิ้วเพื่อแปรเปลี่ยนแรงโน้มถ่วงรอบตัวสองดยุค จากนั้นก็ตวัดนิ้วเพื่อบังคับให้พวกมันหลังกลับ ประหนึ่งลูกไก่เชื่องในกำมือ

“บ…บัดซบ!”

สุดยอดเวทมนตร์ซึ่งทรงพลังยิ่งกว่าจอมอสูรเฟย์ริส เผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่มีทางเอื้อมถึงขอบเขตนี้อย่างแน่นอน

เกล็นฮาลตัดสินใจเข้าสู่ภาวะนักรบคลั่ง ส่วนมอริสจำแลงกายเป็นสัตว์ป่า ด้วยร่างนี้ของทั้งสอง พวกมันขยับเข้าใกล้ขีดจำกัดเหนือมนุษย์จนห่างเพียงเส้นกั้นบาง

“น่ารำคาญ…”

แกรนมาสเตอร์พึมพำเหนื่อยหน่ายเมื่อเห็นสองดยุคใกล้หลุดพ้นแรงโน้มถ่วง มันทำการปลดปล่อยบอลสีใสล่องลอยรอบตัวเอง 2 ลูก

ลูกแก้ว… ไอเท็มเพิ่มประสิทธิภาพเวทมนตร์

สองดยุคเพิ่งตระหนักเป็นหนแรก ว่าแกรนมาสเตอร์มีฝีมือด้านเวทมนตร์ทรงพลังยิ่งกว่าโกลด์ฮิตหลายเท่า

สะกดข่มได้ชะงักงัน

“อ๊ากกกก…!”

เกล็นฮาลและมอริสถูกสยบโดยสมบูรณ์ แม้จะเป็นร่างกึ่งเหนือมนุษย์ก็ตาม

ระดับแตกต่างเกินไป สองดยุคแห่งจักรวรรดิซาฮารันในสภาพเอาจริง กลับไม่สามารถทำให้แกรนมาสเตอร์ตื่นเต้นได้เลย

“หลีกทาง!!”

เสียงเอะอะโวยวายดังจากโถงทางเดิน

บึ้ม!

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

อึกทึกครึกโครมคล้ายฝูงปืนใหญ่ระดมยิง

ร่างอัศวินสีชาดหลายสิบกระเด็นลอยเคว้งคว้างกลางอากาศ

แขนขาฉีกขาดออกจากลำตัวในสภาพชวนขนหัวลุก โลหิตแดงฉานและชิ้นส่วนอวัยวะมนุษย์กระจัดกระจาย เปรอะเปื้อนผนังเพดานโถงทางเดินจนเกิดภาพสยดสยอง

สายตาเกล็นฮาลและมอริสพลันเหลือบมอง

“เซอร์ชานสเลอร์…!”

เกราะอสูร ชานสเลอร์

บุรุษผู้จงรักภักดีอันดับหนึ่งในห้าเสาหลัก

การมาถึงของชานสเลอร์ได้พลิกผันสถานการณ์ปัจจุบันเล็กน้อย

นอกเหนือจากอัศวินหลักเดียว อัศวินสีชาดทั้งหมดกลายเป็นเศษเดนซากศพเพียงพริบตา

ด้านอัศวินหลักเดียวก็ไม่สู้ดีนัก ร่างพวกมันถูกส่งกระเด็นนอนแผ่สองข้างทางอย่างหมดสภาพ

“ฝ่าบาท!!”

ชานสเลอร์ร้องคำรามเมื่อเห็นสภาพการต่อสู้ด้านในท้องพระโรง ด้านหลังมันมีอัศวินหลวงวิ่งตามมาจำนวนมาก

“บัดซบ!”

ซีบาลและกลุ่มนักขับต่างคิดไวทำไว พวกมันรีบตั้งท่าอัญเชิญจักรกลเวทมนตร์ออกมาแก้ไขสถานการณ์

“ใจเย็นก่อน… ยิ่งวุ่นวายก็ยิ่งสนุก”

แกรนมาสเตอร์รีบพุ่งตัวออกมายับยั้งหน่วยนักขับจักรกลเวทมนตร์ไว้

ขณะบอลสีใสสองลูกยังคงลอยโคจรรอบตัว ซิกเฟรคเตอร์ชักดาบยาวออกมาถือทะมัดทะแมง

จอมดาบเวท?

ซีบาลและเหล่านักขับหุ่นต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจ แต่สำหรับบุคคลซึ่งตระหนักถึงพลังของแกรนมาสเตอร์มาตั้งแต่แรก สีหน้าพวกมันยิ่งทวีความดำมืด

สมญานาม ‘แกรนมาสเตอร์’ จะมอบให้กับบุคคลเชี่ยวชาญศาสตร์ทุกแขนงเท่านั้น

ชานสเลอร์ผู้ใช้หอกฮาลเบิร์ต (ง้าวยุโรป) รีบขยับถอยห่างแกรนมาสเตอร์เพื่อสร้างระยะต่อสู้ได้เปรียบ

…แต่ไม่สำเร็จ

ครืนนน!! บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

แกรนมาสเตอร์ปลดปล่อยเวทมนตร์ ‘พสุธากัมปนาท’ ในชั่วพริบตา เพื่อบีบให้ชานสเลอร์ต้องกระโจนหนีกลางอากาศ

แล้วก็เป็นเช่นนั้น เพราะมันไม่มีทางเลือกอื่น

ซิกเฟรคเตอร์ฉวยโอกาสดังกล่าวกระโดดไล่ตามติด คมดาบแทงกะซวกใส่ช่องท้องโดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายทิ้งระยะห่าง

“ชิ…!”

หากไม่เพราะเกราะอสูร มันคงได้รับบาดแผลฉกรรจ์เจียนตายไปแล้ว

ชานสเลอร์เย็นวาบไปถึงสันหลัง แต่มันกัดฟันตอบโต้โดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

ณ กึ่งกลางอากาศ สองเสาหลักแห่งจักรวรรดิกำลังรัวเพลงศาสตราห้ำหั่นไม่หยุดพักหายใจ

จนกระทั่ง ชานสเลอร์สบโอกาสตวัดวาดง้าวในมือเป็นวงโค้งวิถีพลิกแพลงจนแกรนมาสเตอร์เสียหลัก

ด้วยช่องว่างตรงนี้ บรรดาองครักษ์หลวงรีบวิ่งกรูเข้าไปในท้องพระโรง

…แต่กลับถูกอัศวินสีชาดหลักเดียวยืนขวาง

หัวหน้าอัศวินหลวงตะโกน

“เหตุใดอัศวินของฝ่าบาทถึงเลือกอยู่ฝั่งคนทรยศ!”

“นับตั้งแต่ตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ของท่านซิกเฟรคเตอร์ ฉันก็กระจ่างทันทีว่าต้องจงรักภักดีต่อใคร”

ซูซานกล่าวตอบโต้หัวหน้าอัศวินด้วยรอยยิ้มเหยียดหยัน

พลังสายเลือดไม่ใช่สิ่งจอมปลอม ฝีมือซูซานซึ่งมีระดับทัดเทียมเมอร์เซเดส หัวหน้าอัศวินหลวงย่อมรับมือได้ไม่ง่าย

เคร้ง! เคร้ง!!

อ๊ากกกกกก!!

เลือดเนื้อสีแดงฉานกระจัดกระจายเกลื่อนโถงทางเดิน เสียงกรีดร้องดังระงมถ้วนทั่ววังหลวง

ขณะเดียวกัน สถานการณ์ภายในท้องพระโรงยิ่งเลวร้าย แปรเปลี่ยนไปเหมือนก่อนหน้าอีกครั้ง

เบอินพ่ายแพ้อีธาน

ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น ในมืออีธานคือดาบแห่งซาฮารัน ปฐมจักรพรรดิผู้ก่อตั้ง ไม่มีใครในทวีปสามารถทัดเทียมได้

อีธานกล่าวขณะใช้ดาบจ่อลำคอฮวนเดอร์

“ในหลายปีหลัง จักรวรรดิไม่มีการพัฒนาแม้แต่น้อย ซึ่งมันจะต่างออกไปในยุคของข้า!

“อยากรู้นัก… เหตุใดบรรพบุรุษจึงมุ่งมั่นกับการข้ามทวีปนัก? ไม่ต้องห่วง ข้าคนนี้จะนำพาจักรวรรดิข้ามทวีปให้สำเร็จเป็นคนแรกเอง”

“แล้วเจ้าต้องเสียใจภายหลัง แกรนมาสเตอร์จะทำแบบเดียวกันแน่นอน…”

“อาจเป็นเช่นนั้น… แต่ก็ยังดีกว่าต้องตายเยี่ยงสุนัขไร้ค่าเป็นร้อยเท่าไม่ใช่หรือ อย่างน้อยข้าก็พอมีเวลาได้ทำอะไรบ้าง”

“…”

“ขอบัลลังก์ของท่านก็แล้วกัน… พระบิดา”

อีธานไม่ลังเลอีกต่อไป

มันกดคมดาบลงลำคอฮวนเดอร์ด้วยพละกำลังทั้งหมดในร่างกาย

ทันใดนั้น

“อัญเชิญอัศวิน!”

“…?”

เสียงตะโกนของชายแปลกหน้าดังจากโถงทางเดินยาวสีแดงฉาน ซึ่งมีสภาพไม่ต่างจากขุมนรก

“ปิอาโร่!!”

“…!?”

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้ยินชื่อนี้

ฮวนเดอร์กำลังนอนรอความตายด้วยสายตาสิ้นหวัง สองดยุคผู้ถูกแรงโน้มถ่วงมหาศาลกดทับจนไม่เป็นอันทำสิ่งใด เบอินผู้นอนหมดสภาพหลังถูกจัดการสิ้นท่า รวมถึงอีธานผู้กำลังจะได้ครองบัลลังก์

สายตาทุกคนหันไปมองด้านนอกท้องพระโรงพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย

ณ จุดดังกล่าว

“…”

อดีตเสาหลักผู้คอยค้ำจุนจักรวรรดิมานานหลายสิบปี อดีตวีรบุรุษรีบกวาดสายตามองรอบตัวด้วยดวงตาสงบนิ่งไร้สั่นคลอน

สายตาของทั้งอัศวินหลวงและอัศวินสีชาดโดยรอบต่างหันมองเป็นจุดเดียว

เป็นปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติ

ไม่มีใครในนี้ไม่ยกย่องปิอาโร่

“ปิอาโร่… ขอโทษสำหรับคำสั่งเอาแต่ใจ ได้โปรดช่วยชีวิตมหาจักรพรรดิด้วย”

เสียงใครบางคนดังจากด้านหลังปิอาโร่จนก้องทางเดินเงียบสงัด ทุกสายตาจ้องมองบุรุษคนดังกล่าวไม่กะพริบ

ราชาโอเวอร์เกียร์

เป็นภาพสุดน่าทึ่ง

ปิอาโร่ผู้ได้รับความเคารพจากทุกคน หลังจากเหลือบเห็นสภาพมหาจักรพรรดิด้านในสุดท้องพระโรง อดีตเสาหลักแห่งซาฮารันยอมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย

“ขอรับ ฝ่าบาท”

ปิอาโร่ผู้ไร้เทียมทาน

หนึ่งในวีรบุรุษสุดเกรียงไกรตามบันทึกประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิซาฮารัน ขานรับคำสั่งของราชาโอเวอร์เกียร์อย่างนอบน้อม

“คนทรยศมาทำอะไรที่นี่!”

ซูซานรู้สึกตัวไวกว่าใคร เนื่องจากหล่อนอายุยังน้อย และรู้จักปิอาโร่ไม่มากเท่าคนอื่น

อัศวินสีชาดหญิงกระโจนขวางทางปิอาโร่ไว้อย่างอาจหาญ

ในอดีต สมญานามสูงสุดของปิอาโร่คือมหาจอมดาบ และปัจจุบัน ซูซานเองก็เป็นมหาจอมดาบเช่นกัน

แม้แต่แกรนมาสเตอร์ยังยอมถ่ายทอดศาสตร์แห่งเวทมนตร์ให้เธอ ซูซานมั่นใจในพรสวรรค์ของตนมาก ถึงปิอาโร่จะถูกเมอร์เซเดสสรรเสริญเทิดทูน แต่ก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของหล่อนเลย

“กระแสผู้พิทักษ์!”

ร่างซูซานอาบด้วยเสาลำแสงไร้สี นี่คือหนึ่งในสุดยอดเวทบัฟของแกรนมาสเตอร์ ช่วยยกระดับแต้มสถานะทุกชนิดได้มหาศาล

ขณะเธอกำลังตวัดดาบฟันใส่ปิอาโร่ตรงหน้า

“ข้าพเจ้าไม่ต้องการเห็นท่านได้ดิบได้ดี”

ราชาโอเวอร์เกียร์พึมพำ

ทันใดนั้น แสงรอบตัวซูซานถูกลบเลือนโดยสมบูรณ์ ราวกับเมื่อครู่เป็นเพียงเรื่องโกหก

“อะ…?”

ฉึก.

หน้าผากซูซานถูกจอบสั้นสัมผัสนุ่มนวล

บุคคลทรงพลังของอัศวินสีชาดล้มหงายประหนึ่งภาพตัดกลางอากาศ

ไม่มีใครขัดขวางการย่างกรายเข้าไปในท้องพระโรงของปิอาโร่ได้อีก

อุปกรณ์ทำฟาร์มในมือ ได้เปลี่ยนให้อัศวินทุกคนในบริเวณนั้นให้กลายเป็นรูปปั้นหินไปโดยปริยาย

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,468

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous