จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1049

ทำการปลดปล่อยรัศมีดาบ 40 เส้นใส่ศัตรูหนึ่งเป้าหมาย แต่ก่อนหน้านั้นจะประทับ ‘มาร์ค’ ใส่ศัตรูทุกเป้าหมายในการมองเห็น

หลังประทับมาร์คสำเร็จ ทุกมาร์คที่ปรากฏจะสร้างกลีบดอกไม้รอบตัวผู้ร่าย 2 กลีบ แต่ละกลีบจะแยกโจมตีใส่เป้าหมายของตัวเอง

จากคำอธิบายดังกล่าวของ ‘มายาร่ายรำสะพรั่ง’ จะเห็นได้ชัดว่า นี่คือท่าโจมตีที่ไม่สนใจขนาดกองทัพของศัตรู

แถมยังเป็นทักษะที่รีดเร้นประสิทธิภาพไอเท็มประเภท ‘ดูดเลือด’ ได้ถึงขีดสุด

การรับต้องมือกับศัตรูจำนวนเทียบเท่ากองทัพ สำหรับกริดไม่ใช่เรื่องยากเย็นขนาดนั้น

ฉึบ…

มาร์ค 1 ขีดปรากฏเหนือศีรษะเฟย์ริสและกองทัพอสูรทุกตนในระยะมองเห็น

ซู่ว!ซู่ว!ซู่ว!ซู่ว…

ปราณดาบรูปกลีบดอกไม้สีฟ้าครามนับพัน เริ่มปรากฏปกคลุมท้องฟ้าเหนือหุบเขาไทเลอร์จนมืดมิด

ฉากสงครามนองเลือดสุดสยดสยองระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์และอสูร ถูกแปรเปลี่ยนให้เป็นนิทรรศการบุปผชาติสุดวิจิตรอลังการ

แสงสะท้อนจากทะเลโลหิตสีแดงสด ส่องปรากฏบนกลีบดอกไม้หลายพันกลางอากาศ

[กลีบดอกไม้ฟ้าครามชุ่มชโลมโลหิตแดงฉาน]

“สุดยอด…”

เสียงฮือฮาดังจากทั่วสารทิศ ทั้งตกตะลึงในความงามของฉากที่เห็น และทึ่งกับข้อความโลกที่กำลังแสดงเป็นบทกลอน

ขณะสายตาทุกคู่จ้องมองกริด หน้าอกชายหนุ่มพลันร้อนรุ่มดุจดังเพลิงโลกันตร์แผดเผา

มันกำลังรู้สึกโอหัง เพราะว่าตนเหนือกว่าผู้อื่นงั้นหรือ?

ผิดแล้ว

เป็นความรู้สึกอันบริสุทธิ์ ที่หัวใจถูกเติมเต็ม หลังจากคนทั่วโลกให้การยอมรับ

สำหรับกริดที่ชีวิตต้องเผชิญความเลวร้ายมานานนับสิบปี ความสุขช่วงหลายปีหลังไม่ได้ทำให้เขาหลงลืมอดีต ทุกครั้งที่ผู้คนให้การยอมรับ ไม่แปลกหากหัวใจจะพองโตเบ่งบาน

เขาอาจไม่ชินกับความรู้สึกดังกล่าวไปชั่วชีวิต

[เคยถูกกลั่นแกล้งและเย้ยหยัน]

[ถูกมิตรสหายเอาเปรียบและกีดกันให้ต้องโดดเดี่ยวลำพัง]

‘…แล้วทำไมต้องขุดเรื่องสมัยอดีตมาเล่าให้ฟังด้วย’

กริดตัดพ้อด้วยแก้มที่แดงระเรื่อ

เขาได้แต่ภาวนา หากไม่ใช่ข้อความโลกก็คงจะดี

ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ—

มวลหมู่กลีบดอกไม้เบ่งบานเต็มย่านน่านฟ้าเหนือหุบเขา ยิ่งงดงามก็ยิ่งอันตราย

คมกลีบดอกซึ่งถูกสร้างจากปราณดาบเฉียบแหลม โปรยกระหน่ำกรีดเฉือนกายาอัปลักษณ์เหล่าอสูรจากขุมนรกโลกันตร์

“เฮ—!!”

กองทัพอสูรมีอันต้องพานพบหายนะ

พลังของหนึ่งบุคคลสามารถสยบมวลหมู่สัตว์ชั่วร้ายหลายพันตนที่กระจุกตัว

ทหารฮาเค่นโห่ร้องดีใจด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข เสียงตะโกนกังวานสนั่นลั่นผืนฟ้า

ทว่า บทกวีกลับปฏิเสธพลังกริด

[บุรุษผู้นี้ยังอ่อนแอ]

[พลังที่ใช้ปราบกองทัพอสูรในหุบเขา แก่นแท้มิได้เกิดจากฝีมือตนเอง]

[เป็นพลังของผู้อื่น ซึ่งหากสูญเสีย เขาจะล้มจนมิอาจลุกยืนกลับมา]

ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

ถึงเวลาของรัศมีดาบ 40 เส้นพวยพุ่งออกจากส่วนคมดาบ จุดหมายปลายทางคือจอมอสูรลำดับ 22 เฟย์ริส

[ท่านสร้างความเสียหาย 33,250]

[ท่านสร้างความเสียหาย 32,999]

สองกลีบดอกฟ้าครามพุ่งทิ่มแทงใส่เฟย์ริส

เป็นสองกลีบดอกเหมือนกับที่สร้างความพินาศแก่กองทัพเผ่าอสูร แต่เฟย์ริสใช้กายาปีศาจรับไว้ง่ายดายโดยไม่ปรากฏแม้แต่แผลถลอก

พลังป้องกันของจอมอสูรมีระดับมหาศาลเพียงใด ครอเกลเคยพิสูจน์ให้เห็นแล้ว

จึงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่กลีบดอกไม้ของกริดในภาวะบัฟเต็มสูบ จะมิอาจสร้างบาดแผลระคายเคืองบนเรือนร่างจอมอสูรสำเร็จ

แต่ว่า

“ได้ยังไงกัน…”

สีหน้าเฟย์ริสเจือปนความตกตะลึงชัดเจน

มันสับสนเรื่องที่ เหตุใดกริดถึงรอดพ้นจากคำลวงนับหมื่นที่บิดเบือนความจริงของตนมาได้

ทำไมอีกฝ่ายถึงสามารถใช้ทักษะโจมตี?

มนุษย์ผู้นี้ต่อต้านพลังจอมอสูรได้เชียวหรือ?

ความกังวลเริ่มก่อตัวภายในใจเฟย์ริส

กริดครอบครองพลังบางส่วนของมุลเลอร์และแพ็กม่า สองอดีตตำนานที่เคยปราบจอมอสูรตนแล้วตนเล่า

เหนือมนุษย์ที่เหล่าจอมอสูรพากันเข็ดขยาดหวาดกลัว

[จอมอสูรในหุบเขากล่าวเย้ยหยัน]

“ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจ… แต่ท้ายที่สุด เจ้าก็มีชะตากรรมต้องถูกข้าคนนี้กำจัดทิ้งอยู่ดี”

เฟย์ริสตัดสินใจเอาจริง

ฟุ่บ—!

หายไปราวกับหมอกควัน

ม้าอัปลักษณ์ของเฟย์ริสทะยานขึ้นฟ้าได้ว่องไวยิ่งกว่ายูนิคอร์นหรือเปกาซัสตัวใดทั้งหมด ด้วยความเร็วระดับนี้ การหลบหลีกรัศมีดาบสี่สิบเส้นไม่ใช่เรื่องยากเย็น

[เวทตรวจจับของบราฮัมแสดงผล]

[รัศมีของดาบมายาร่ายรำเบี่ยงเบนทิศทางเพื่อติดตามเป้าหมาย]

จนกระทั่งเวทมนตร์บราฮัมทำงาน

“อะไรกัน…?”

[แต่ท้ายที่สุด เขาก็พัฒนาตนจนสมบูรณ์แบบ]

[กายาที่ซึมซับการทุบค้อนนับสิบล้านครั้ง จดจำท่วงท่าร่ายรำดาบนับหมื่นหน]

[เวทมนตร์ที่ปะทุหลังจากสิ้นสุดเทคนิคดาบ คือหลักฐานพิสูจน์การมีตัวตนของเส้นทางใหม่]

[เส้นทางที่เขาสร้างขึ้นด้วยสองมือตัวเอง]

[หลังจากถูกเงาของบุคคลอื่นครอบงำมาแสนนาน ในที่สุด ชายหนุ่มเติบใหญ่จนมีพลังมากพอจะทำลายขีดจำกัดเดิม]

ฟุ่บ…

เป็นภาพที่น่าเหลือเชื่อ

รัศมีดาบสี่สิบเส้นซึ่งเคยพุ่งขนานไปกับพื้น เกิดการหักเหวิถีตามติดม้าของเฟย์ริสที่กระโจนขึ้นท้องฟ้า

“สามหาวนัก!”

เป็นแค่มนุษย์ แต่กลับอ่านการเคลื่อนไหวจอมอสูรทะลุปรุโปร่งเพียงนี้เชียว?

เฟย์ริสใบหน้าบิดเบี้ยว ศักดิ์ศรีของมันป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี โทสะกายในปะทุพร้อมกับเวทแปรธาตุปริมาณมหาศาล

บาเรียโลหะที่ป้องกันการโจมตีกายภาพทุกชนิดถูกสร้างปกคลุมร่างกายไว้ทุกส่วน

นี่คือการประกาศกร้าว ว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์แสนต่ำต้อยไม่มีสิทธิ์สร้างบาดแผลบนเรือนร่างผู้ปกครองสูงสุดแห่งขุมนรกอย่างมัน

ทว่า ถึงบาเรียโลหะจะมีพลังป้องกันสักร้อยล้านหน่วยก็ไม่สลักสำคัญ

ทำไมน่ะหรือ

ฉัวะ—

“…!?”

ใบมีดวายุปริศนาก่อตัวจากอากาศว่างเปล่า พุ่งเฉือนร่างเฟย์ริสทุกครั้งที่คลื่นดาบปะทะเข้ากับบาเรียโลหะครบสี่หน

เวทลมเฉือนของบราฮัมมีคุณสมบัติเป็นเวทมนตร์ บาเรียโลหะที่ต้านทานพลังทางกายภาพย่อมมิอาจขัดขวาง เนื้อหนังเน่าเปื่อยของเฟย์ริสถูกกรีดเฉือนจนหยดเลือดพุ่งสาดกระเซ็น

ในเวลาเดียวกัน

เปรี้ยะ!เปรี้ยะ!

หลังจากกลีบดอกไม้ถล่มทิ่มแทงกองทัพอสูรถ้วนหน้า ปราณดาบกลีบดอกเกิดระเบิดพร้อมกับสร้างกระแสไฟฟ้าทรงพลัง บั่นทอนพลังชีวิตเหล่าอสูรไปพร้อมกับก่ออาการผิดปรกติ ‘อัมพาต’

เวทอัสนีของบราฮัมจะแฝงในกลีบดอกเสมอ

โฮกกกกกก!!

กองทัพอสูรเริ่มระส่ำอย่างแท้จริง

มอนสเตอร์ประเภทแมลงที่พลังชีวิตต่ำ พวกมันบาดเจ็บเจียนตายด้วยการทิ่มแทงจากกลีบดอกเพียงสองหน ส่วนมอนสเตอร์ประเภทสัตว์ป่าร่างใหญ่ พวกมันส่งเสียงร้องโอดครวญเจ็บปวดพร้อมกับแสดงท่าทีเกรี้ยวกราด

อสูรบาดเจ็บจำนวนหลายพันต่างหันมองกริดเป็นตาเดียวโดยไม่สนใจสิ่งอื่น

สำหรับมนุษย์ทั่วไป นี่อาจเป็นภาพที่น่าหวาดหวั่นชวนให้หัวใจหยุดเต้น

แต่ไม่ใช่กับกริด ชายหนุ่มไม่เปลี่ยนสีหน้า

เหตุไฉนต้องแยแสสิ่งมีชีวิตต่ำต้อย?

จำนวนมากเพียงใดก็ไม่เห็นจะมีนัยสำคัญ

[มนุษย์คนแรกที่เหยียดหยันความน่าเกรงขามของกองทัพอสูรภายในหุบเขา]

[ศักดิ์ศรีและความทระนง ของผู้ไขว่คว้าเส้นทางแห่งตำนานด้วยตัวเอง ย่อมสูงตระหง่านเสียดแทงฟากฟ้า]

…

…

[บุคคลนิรนามเสร็จสิ้นบทกวีหน้าแรก]

ข้อความระบบจบเพียงเท่านี้

เป็นอีกครั้งที่หลายคนนึกขึ้นได้ว่า กริดเคยมีชีวิตย่ำแย่และน่าอดสูมาก่อน

พวกมันหลงลืมเสียสนิท ว่าชายผู้นี้เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์เป็นศูนย์

เขายืนบนจุดสูงสุดได้ด้วยความมุมานะ

ท้องฟ้าที่ปราศจากพรสวรรค์ สมควรถูกยกย่องเหนืออัจฉริยะคนใดทั้งหมด

กริดกำเนิดใหม่กลายเป็นตัวตนระดับสวรรค์ที่ผู้คนทั่วโลกยกย่องสรรเสริญ

[ใครบางคนสักการะ ‘รูปปั้นราชาวีรบุรุษ·กริด’]

[ใครบางคนสักการะ ‘รูปปั้นราชาวีรบุรุษ·กริด’]

[ใครบางคนสักการะ ‘รูปปั้นราชาวีรบุรุษ·กริด’]

[ใครบางคน…]

…

…

[รูปปั้นของท่านถูกสักการะอย่างต่อเนื่อง!]

…

…

[‘รูปปั้นราชาวีรบุรุษ·กริด’ เพิ่มระดับกลายเป็นเลเวล 15 (สูงสุด) !]

[ท่านได้รับบัฟจากรูปปั้นเลเวลสูงสุด นับแต่นี้เป็นเวลาหนึ่งเดือน ค่าความชำนาญเพิ่มขึ้น 30% โอกาสสร้างไอเท็มเกรดสูงเพิ่มขึ้นจากปรกติหลายเท่า และทักษะดาบจะปลดปล่อยได้เร็วขึ้น 20%]

ข้อความระบบแจ้งข่าวดี ปรากฏที่มุมสายตากริดอย่างต่อเนื่อง

[หน้าแรกของบทกวีเสร็จสมบูรณ์!]

[ทักษะ < (ความห่วงใยจากบราฮัม) เทคนิคมหาจอมดาบแพ็กม่า> กลายเป็น <วิชาดาบกริด>]

[ท่านมีโอกาสประจักษ์สุดยอดเวทมนตร์ของบราฮัมบ่อยครั้ง วิชาดาบเฉพาะตัวของท่านถูกดัดแปลงให้ใช้งานเวทมนตร์ได้เต็มความสามารถมากขึ้น เวทมนตร์เฉพาะตัวของบราฮัมจะมีประสิทธิภาพสูงกว่าเดิม]

[ท่านคือผู้เล่นคนแรกที่ทำลายขีดจำกัดและสร้างทักษะใหม่เป็นของตัวเอง]

[ท่านได้รับทักษะ ‘สร้างทักษะ’ เป็นรางวัลตอบแทนความสำเร็จอันยิ่งใหญ่]

<สร้างทักษะ>

สร้างทักษะประเภทกดใช้งานได้หนึ่งชนิด

[เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ เป็นรางวัลตอบแทนจากการถูกจารึกตำนานไว้ในบทกวี]

[ร่างกายของท่านถูกปลดพันธนาการ ความเร็วทุกชนิดเพิ่มขึ้นเกินขีดจำกัด วิสัยทัศน์เพิ่มขึ้นเกินขีดจำกัด สัมผัสทั้งหกเฉียบคมขึ้นเกินขีดจำกัด]

[ค่า ‘ความเป็นเทพ’ เพิ่มขึ้น 1 แต้ม]

[จากเนื้อหาของบทกวี ท่านได้รับสมญานาม ‘ตำนานแห่งหุบเขา’]

<ตำนานแห่งหุบเขา>

ภายใต้สนามรบประเภทหุบเขา แต้มสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 10% ความรุนแรงทักษะโจมตีวงกว้างเพิ่มขึ้น 20%

ท่านสลักความหวาดกลัวลงในใจจอมอสูรลำดับ 22 เฟย์ริส ทำการลดพลังป้องกันกายภาพและเวทมนตร์ของเฟย์ริสลง 10%

เอฟเฟคข้างต้นมีผลกับจอมอสูรทุกตนที่ลำดับต่ำกว่าเฟย์ริส

[สัญชาตญาณและสายตาของท่านเฉียบคมยิ่งกว่าผลจากออปชั่นไอเท็ม ‘ผ้าปิดตาเพชฌฆาต’ การสวมมันจะไม่เกิดประโยชน์อันใด แถมยังระคายเคืองการมองเห็นของท่าน]

“…”

ท้องฟ้าถือกำเนิดใหม่ท่ามกลางผืนทรายสีเหลืองทอง

ถึงแม้กระแสลมจะเริ่มสงบ แต่กลิ่นคาวเลือดน่าสะอิดสะเอียนยังคงคละคลุ้งฟุ้งกระจาย

ฉึบ

สายตากริดและเฟย์ริสประสานกันด้วยฐานะที่เท่าเทียม ไม่มีใครสูงกว่าใคร

“ฟู่ว…”

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอด เขาหลับตาลงครู่หนึ่งก่อนจะลืมขึ้นอีกครั้ง

โลกทั้งใบเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน…

ไม่ได้การ… ต้องรีบปรับตัวชินโดยเร็ว

“เป็นไงเป็นกัน…”

กริดพึมพำพร้อมกับถอดผ้าปิดตาทิ้ง

กล้องทุกตัวรีบจับภาพมาที่ดวงตาข้างซ้าย

ม่านตาแดงก่ำรอบนอกปรากฏจุดดำจำนวนแปดจุดเรียงตัวเป็นวงกลม ขนาดของแต่ละจุดเล็กเพียงครึ่งหนึ่งของรูม่านตาที่อยู่กึ่งกลาง

สัญลักษณ์ของเนตรมาร

[ความรู้สึกเปี่ยมสุขกำลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างท่าน เวทมนตร์จาก ‘เนตรทำหมัน’ ถูกระงับผลใช้งานอัตโนมัติ เนื่องจากตัวตนของท่านถูกยกระดับ]

“…ฮ่าห์”

กริดมองเห็นแม้กระทั่งทิศทางสายลมเอื่อยที่พัดผ่านผิวหนัง

เมื่อดวงตาถูกเสริมประสิทธิภาพวิสัยทัศน์ให้เฉียบคม ชายหนุ่มรู้สึกคล้ายกับตนคือผู้ปกครองสูงสุดเหนือท้องฟ้าทั้งมวลก็มิปาน

ภายในเสี้ยววินาที ข้อมูลจำนวนมากถูกส่งผ่านเข้ามาในรูปแบบภาพการมองเห็นและประสาทสัมผัสทั้งหก

เหมือนกับซูเปอร์ฮีโร่ในภาพยนตร์…

เหมือนกับ… ตนไม่ใช่มนุษย์อีกแล้ว

สำหรับกริด มันเคยซึมซับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน จากภาพนิมิตที่เครย์เชอร์แสดงให้ดูเมื่อครั้งย้อนเวลากลับไปหาแพ็กม่า

ความรู้สึกนี้มัน… เหนือมนุษย์

ระดับสมรรถภาพร่างกายของกริดตอนนี้ อย่างน้อยก็ไม่ด้อยไปกว่าเจ็ดดยุคแน่นอน

“กล้าทำสีหน้าโอหังต่อหน้าข้าเชียวหรือ”

ก่อนกริดจะมาถึงหุบเขา เฟย์ริสผ่านการต่อสู้กับบุคคลที่แข็งแกร่งมาแล้วหลายยก

โดยเฉพาะศึกระหว่างผู้ใช้หอกเก่งฉกาจสองคนพร้อมกัน เป็นการดวลที่ตึงมือที่สุดนับตั้งแต่มันปรากฏกายบนโลกมนุษย์

หลอดพลังชีวิตถูกลดทอนลงไปหลายส่วน

และเมื่อเวทมนตร์จากบราฮัมกระแทกซ้ำหนักหน่วงโดยไม่ทันตั้งตัว พลังชีวิตจึงลดต่ำลงจนเข้าสู่โหมดคลุ้มคลั่งทันที

“เจ้า… โอหังเกินไปแล้ว… ข้าจะแสดงพลังที่แท้จริงให้ประจักษ์”

พลังสุดโกงซึ่งสามารถบดขยี้กองทัพอาเรสได้ง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ

บัฟที่ถูกกล่าวขานกันว่า เป็นบัฟที่ทรงประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่ซาทิสฟายเคยมีมา

คลื่นกระเพื่อมแผ่ขยายไปทั่วหุบเขา ผืนดินสั่นสะเทือนโครมครามด้วยบรรยากาศน่าเกรงขามหวาดหวั่น กองทัพอสูรถูกปลุกขวัญกำลังใจให้กลับมาฮึกเหิมอีกระลอก อาการบาดเจ็บเริ่มถูกฟื้นฟูจนบาดแผลสมาน

“ไม่มีใครในโลกสร้างบาดแผลให้ข้าได้”

คำลวงที่กลายเป็นความจริงชั่วขณะ

“หนึ่งลมหายใจของข้าจะแผดเผาผืนป่าให้ไหม้เกรียมโล่งเตียน หนึ่งฝ่าเท้าของข้าจะกระทืบภูผาให้พังครืน”

เฟย์ริสฉาบตัวเองด้วยบัฟคำลวงสุดทรงพลังเหนือจินตนาการ นับแต่นี้ไปเป็นเวลาหนึ่งนาที เฟย์ริสจะอยู่ในภาวะอมตะ แถมยังเพิ่มพลังโจมตีทุกชนิดอีกหลายเท่า

ใช่แล้ว กองทัพอาเรสถูกทำลายด้วยสิ่งนี้

ผู้ชมทางบ้านที่เคยชมสงครามอาเรส พวกมันล้วนกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘จีจี’

ทันใดนั้น

“ข้าพเจ้าไม่ต้องการเห็นท่านได้ดิบได้ดี”

กริดเปล่งถ้อยคำสุดเหลวไหลต่อหน้าทุกคน

แก้มชายหนุ่มแดงระเรื่ออย่างเขินอาย

『....? 』

= …?

เมื่อครู่กริดพูดว่าอะไร…?

ขณะคนทั่วโลกไต่ถามด้วยสีหน้าฉงน ฝ่ามือฝ่าเท้าของพิธีกรและผู้ชมต่างพากันสั่นระริก

เพล้ง!

บัฟคำลวงที่เฟย์ริสฉาบบนร่าง พลันแหลกละเอียดคล้ายเศษกระจกในพริบตา

『.…!!』

= …!!

“…!!”

ความตกตะลึงแผ่ปกคลุมไปทั่วโลก รวมถึงสนามรบหุบเขาไทเลอร์

และแน่นอน ฝ่ายที่ประหลาดใจที่สุดหนีไม่พ้นตัวเฟย์ริสเอง

ทันใดนั้น บางสิ่งได้พุ่งเข้าประชิดปลายจมูกเฟย์ริสที่ยืนหวาดผวาอย่างฉับพลัน

เป็นกริด

ราชาโอเวอร์เกียร์ผู้เกิดใหม่พร้อมกับสปีดเหนือมนุษย์ ยิ่งรวมเข้ากับบัฟร่างมืด ความเร็วจึงกลายเป็นคนละมิติจากแต่ก่อน ชนิดที่ไม่มีผู้เล่นคนใดเอื้อมถึง แม้กระทั่งคลาสนักลอบสังหารแถวหน้าของโลก

“วิชาดาบกริด”

“…!?”

“สังหาร”

ผู้ปกครองขุมนรก ตัวตนระดับจอมอสูรซึ่งเป็นที่หวาดกลัวของเผ่ามนุษย์ทั้งมวล

ฉึก—

ดาบในมือกริดทะลวงหัวใจเข้าไปง่ายดาย

“นี่เจ้า…”

ฉัวะ—!

ปากที่ใช้เย้ยหยันมนุษย์ กริดใช้ส่วนคมสะบั้นใส่จนชะงักการเปล่งเสียง

ฉัวะ ฉัวะ!!

ปราณดาบและคลื่นเวทมนตร์ถาโถมพัลวันรอบตัวเฟย์ริส เกิดระเบิดลุกท่วมอย่างต่อเนื่อง แสงหลากสีของเวทมนตร์ปรากฏสลับรัศมีดาบ

กริดหายตัวโผล่โจมตีเฟย์ริสจากทุกทิศ

บ้างด้านซ้าย บ้างด้านบน และบ้างด้านหลัง

วิชาดาบกริดชนิดแล้วชนิดเล่าถูกประเคนใส่กายาจอมอสูรอย่างไม่เกรงใจ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,438

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous