จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1046

เพียงดาบเดียวจากครอเกล กระแสสงครามเกิดการพลิกผันทันใด

ประการแรก ประตูหลักใต้ป้อมปราการถูกเปิดออก ทหารฮาเค่นด้านในเคลื่อนทัพต่อสู้กับฝูงอสูรร้ายบริเวณช่องแคบหุบเขา

ดาบผ่ามิติของครอเกลส่งผลให้อสูรจำนวนมากบนกำแพงล้มตายและร่วงหล่น

“กลับนรกไปซะ!!”

“อย่ามาเหยียบแผ่นดินพวกเรา!”

โฮกกกก!!

เป็นการตอบโต้กลับที่ทรงพลังฮึกเหิม กองทัพอสูรถูกบีบให้ล่าถอยทีละนิด จนสุดท้ายต้องสู้ตรงช่องแคบที่ฝ่ายมนุษย์ได้เปรียบ

ที่ต้องทำเช่นนี้เพราะ ค่าความคงทนของกำแพงปราการลดลงมากจนใกล้พัง ในช่วงแรกที่กองทัพอสูรปีนป่ายขึ้นไปโจมตี น้ำลายพิษรวมถึงเพลิงโลกันตร์ที่พวกมันพ่นออกมา มีฤทธิ์กัดกร่อนและทำให้กำแพงเสื่อมสภาพ

ปัจจุบัน เมื่อกำแพงไม่ถูกโจมตี ค่าความคงทนจึงฟื้นฟูกลับมาทีละนิด เฉกเช่นค่าเรี่ยวแรงซีบาล

“พลปืนใหญ่! ยิงสนับสนุน!!”

ด้านบนกำแพง

ขณะรอให้ค่าเรี่ยวแรงฟื้นฟูกลับไปถึงจุดที่สามารถต่อสู้ด้วยตัวเอง ซีบาลผันตัวไปเป็นผู้บังคับบัญชาชั่วคราว

มันคืออดีตขุนนางแห่งฮาเค่น เป็นผู้นำของเจ็ดกิลด์ใหญ่ในอดีต และปัจจุบันยังเป็นทหารระดับสูงของจักรวรรดิ ทักษะสั่งการรบย่อมมีเพียบพร้อม

ทุกครั้งที่ปืนใหญ่ยิงถล่มใส่ช่องแคบหุบเขา ทหารด้านล่างจะต่อสู้ได้ง่ายขึ้น แต่แน่นอน มันไม่สามารถปกป้องชีวิตทหารทุกคนได้

“ยิงสนับสนุนทางนั้นหน่อย!!”

“ก…กระสุนกำลังบรรจุครับ…!”

‘บ้าจริง!’

สถานการณ์ปัจจุบัน อาวุธประเภทธนูมีขีดจำกัดด้านฝีมือและแรงลม ไม่สามารถให้พลธนูทั่วไปยิงสนับสนุนมั่วซั่ว เพราะอาจเป็นการทำร้ายพวกเดียวกันเอง แต่อาวุธจำพวกปืนใหญ่ก็มีปัญหาด้านความล่าช้าและไม่คล่องแคล่ว

ซีบาลและทหารจำต้องกัดฟันทนเห็นพวกพ้องถูกอสูรร้ายฉีกกระชากร่างเสียชีวิตต่อหน้าต่อตา ทุกวินาทีที่ผ่านไป โทสะของมันจะเดือดปะทุภายในใจเสมอ

ทั้งหมดมีต้นตอมาจากเฟย์ริส

‘ไอ้ระยำนั่น!’

ห่างไกลออกไป ใกล้กับเส้นขอบฟ้า

จุดเล็กๆ กำลังต่อสู้ห้ำหั่นกันดุเดือด

เฟย์ริส คิรินัส และเรเชล สามสุดยอดตัวตนของทวีปผลัดกันรุกรับอย่างสูสี

ฟุ่บ—! ฉึบ—!

หอกคิรินัสลื่นไหลดังสายน้ำ

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

หอกเรเชลร้อนแรงดุจดังเพลิงมังกร

หากมองผิวเผิน ชายหนึ่งหญิงหนึ่งคู่นี้คงรุมกำราบจอมอสูรเฟย์ริสได้ไม่ยากเย็น ทว่า จอมอสูรลำดับ 22 ไม่ได้มีแต่ชื่อ เวทมนตร์แปรธาตุของมันเข้าขั้นทรงพลังหาผู้ใดเทียบเคียง โดยเฉพาะด้านป้องกันและเอาชีวิตรอด

เพล้ง! เพล้ง!

คิรินัสและเรเชลไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายก่อพลังเวทเป็นรูปร่าง พลังจิตถูกเพ่งคุกคามทำลายเวทมนตร์สรรพธาตุจนแหลกละเอียด

พลังแปรธาตุกลายเป็นสิ่งไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้าเขตแดนจิตไร้รูปของผู้บรรลุศาสตร์หอก

เฟย์ริสที่หมดทางตอบโต้ ถึงจุดที่มันต้องชักดาบประดับตรงเอวออกมาใช้

เคร้ง!

เฟย์ริสตวัดดาบปัดป้องหอกเรเชลไว้ง่ายดาย แสงสว่างในเบ้าตาอสูรร้ายคล้ายกับกำลังเหยียดหยันดูแคลนเสียเต็มประดา

“พลังจิตไม่ใช่สิ่งอนันต์…”

จิตทุกคนย่อมมีขีดจำกัด ไม่เว้นแม้แต่สุดยอดตัวตนที่ฝึกจิตจนเฉียบแหลมอย่างคิรินัสและเรเชล การเพ่งกระแทกจิตอย่างต่อเนื่อง ไม่มีทางที่ร่างกายจะไม่เกิดผลกระทบ

หลักฐานพิสูจน์ก็คือ ความเร็วในการทำลายของเขตแดนจิตไร้รูปเริ่มเสื่อมถอยทุกขณะ ทว่า เวทมนตร์แปรธาตุของเฟย์ริสยังคงพยายามก่อตัวเป็นรูปด้วยความเร็วเท่าเดิม หากปล่อยไว้ อีกไม่นาน เวทแปรธาตุจะก่อตัวได้เร็วกว่าถูกทำลายแน่นอน

ไม่สิ บางทีทั้งเรเชลและคิรินัสอาจหมดสติล้มลงไปก่อนหน้านั้นอีก เหงื่อไคลเย็นเฉียบเริ่มผุดบนหน้าผากคนทั้งคู่

แต่คิรินัสและเรเชลมิได้แยแสนัก

“เป้าหมายของพวกเรา!”

“ไม่ใช่การล้มแก!”

“แต่เป็นการตรึงเอาไว้!”

“ถูกต้อง!”

“…?”

คนทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันร่วมสามเดือน ต่างคนต่างยอมรับให้อีกฝ่ายเป็นผู้บรรลุศาสตร์เพลงหอก แต่ขณะเดียวกัน พวกมันก็ไม่ลืมจุดประสงค์ในการเดินทางครั้งนี้

กับเฟย์ริสเป็นแค่เกม

ใครที่สร้างความเสียหายได้มากกว่าจะเป็นผู้ชนะ ไม่มีใครต้องการเอาชีวิตเข้าเสี่ยงล้ำเส้นอันตรายเข้าไป

และหากเป็นไปได้

‘ต้องยื้อเวลาให้นานที่สุด’

ฉัวะ—!

กองทัพอสูรหลากสายพันธุ์ตัวแล้วตัวเล่ากำลังถูกสังหารภายใต้คมดาบในทุกขณะ

หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรี หลังจากรุมทำลายดาบประดับในมือเฟย์ริสจนแหลก ทั้งสองหันกลับไปมองอริยดาบที่กำลังต่อสู้ด้านหลัง

ไกลออกไป ครอเกลกำลังรับมือกองทัพอสูรด้วยสีหน้าเหนื่อยหอบ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเมื่อต้องเผชิญหน้ากองทัพอสูรสุดทรงพลังนับพัน

ทั้งสองมีเจตนายื้อเวลาให้ครอเกลและพวกพ้องทำลายกองทัพอสูรให้มากที่สุด จากนั้นจึงเป็นการรุมกินโต๊ะเฟย์ริสที่แท้จริง

สำหรับคิรินัส ครอเกลเป็นศิษย์และเพื่อนเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่

สำหรับเรเชล ครอเกลคืออริยดาบคนปัจจุบันที่น่าสนใจ ถึงจะยังอ่อนแอ แต่พัฒนาการของชายคนนี้กลับก้าวกระโดด แถมครอเกลยังทำให้อัศวินสนธยาเกิดความเคารพชื่นชม

‘คงปล่อยให้ชายคนนั้นตายที่นี่ไม่ได้’

หงึก

คิรินัสและเรเชลมองตากันและพยักหน้าเบาๆ การดวลเดือดตลอดสองเดือนเต็ม คนทั้งสองเพียงมองตาก็รู้ใจ ความชื่นชมที่มีต่ออีกฝ่าย ก่อเกิดเป็นความเชื่อใจและสอดประสานโจมตี

“เพลงหอกแสงจันทร์…”

“เพลงหอกเดฮาเคล…”

“จันทรคราส!”

ฟุ่บ—

คิรินัสวาดหอกเป็นวงกลมจนบรรยากาศรอบตัวพลันอับแสงชั่วขณะ

เพลงหอกที่บดบังวิธีการมองเห็นศัตรู

“ซาลามันเดอร์!”

ซู่วววว—

หอกเรเชลทิ่มแทงไปด้านหน้าจนเกิดเปลวเพลิงสีเหลืองทองพุ่งเป็นเส้นตรง

เพลงหอกโลกันตร์ที่หมดสิทธิ์ปัดป้อง

“…!”

ดวงตาเฟย์ริสพลันลุกวาว

โดยไม่รู้ตัว หัวใจของมันถูกเปลวเพลิงร้อนระอุเผาผลาญเหี้ยมโหด

『ร…ระดับพลังชีวิตของเฟย์ริสลดลงอย่างรวดเร็วแล้วครับ! 』

ผู้บรรยายทั่วโลกต่างตื่นเต้นจนอธิบายไม่เป็นภาษา ฝั่งผู้ชมเองก็กำลังฮือฮาจนแทบไม่ได้ฟัง

หลากหลายอารมณ์กำลังพรั่งพรู ทั้งตกตะลึง ตื่นเต้น ยินดี และคาดหวัง

พลังที่ผู้เล่นไม่สามารถสำแดง เรเชลและคิรินัสกำลังทำให้ทั่วโลกประจักษ์ ดยุคแห่งซาฮารันและหอกเอกของทวีปต่างมีฝีมือเหนือกว่าที่ทุกคนจินตนาการไว้

ภาพจำของวลี ‘อับดับหนึ่ง’ หรือ ‘ท้องฟ้า’ พังครืนในพริบตาหลังจากได้เห็นพลังสองสัตว์ประหลาด

หลายปีก่อน ผู้คนเคยตกตะลึงกับการโจมตีที่น่าทึ่งของชาวนาในตำนาน ซึ่งสามารถตัดแขนบีเลียลได้หนึ่งข้างฉับพลัน แต่ปัจจุบัน ภาพเหตุการณ์ตรงหน้านั้นมหัศจรรย์เหนือคำบรรยาย

“ฉันชนะ ฉันสร้างความเสียหายได้มากกว่า”

“นั่นเพราะฉันเผยจุดอ่อนของมันต่างหาก”

“แต่ฉันสร้างความเสียหายได้มากกว่า กฎต้องเป็นกฎไม่ใช่หรือ?”

“แต่ความดีความชอบฉันมีมากกว่า พลังโจมตีของเธอเกิดจากการสนับสนุนของฉัน”

“ละอายใจบ้างไหม?”

“เหมือนกับเธอนั่นแหละ”

ขณะเฟย์ริสกำลังชะงักเสียอาการ สองสุดยอดขุนพลหอกกำลังทะเลาะเบาะแว้งเหมือนเด็ก

ในสายตาคนอื่น การกระทำเช่นนี้คล้ายกับไม่รู้จักโต แต่สำหรับคนทั้งสองแล้ว ผลแพ้ชนะนั้นสำคัญมาก เพราะเป็นสิ่งเป็นพยายามตัดสินหากันมานานกว่าสองเดือน

ฉึกฉึก!

ในช่องว่างที่เฟย์ริสเสียจังหวะ ปลายหอกสองเล่มแทงใส่ใบหน้าและข้างลำตัวเฟย์ริสอย่างแม่นยำ

เมื่อร่างกายถูกกระแทก เฟย์ริสเสียหลักล้มตกจากม้า แผ่นหลังกระแทกพื้นทรายดังโครม

จอมอสูรที่น่าหวาดหวั่นแห่งขุมนรกกลับต้องมีสภาพดูไม่ได้เมื่อถูกมนุษย์สองคนรุมเล่นงาน

ผลลัพธ์ที่แรงเกอร์นับพันนับหมื่นล้วนปรารถนา คิรินัสและเรเชลเสกสรรได้ในพริบตา

มาตรฐานต่างกันเกินไป ระบบ ‘เลเวล’ คือปัจจัยที่สร้างความแตกต่างนี้

เปรียบเทียบให้เห็นภาพ เมื่อนำผู้เล่นเลเวล 300 หนึ่งคน มาต่อสู้กับผู้เล่นเลเวล 100 จำนวนร้อยคน ผู้ชนะคือฝ่ายแรกแน่นอน

นั่นคือความสำคัญของเลเวล

เฉกเช่นเรเชลและคิรินัส แรงเกอร์นับพันนับหมื่นไม่สามารถชดเชยช่องว่างทางด้านเลเวลที่ห่างกันเกินไป ถ้านำสองฝ่ายมาสู้กัน กลุ่มที่ชนะต้องเป็นฝั่ง NPC แน่นอน

ดูท่าแล้ว คิรินัสและเรเชลคงปราบจอมอสูรเฟย์ริสได้ง่ายกว่าที่คิด นี่คงเป็นเหตุผลที่จักรวรรดิซาฮารัน มิได้ให้ราคาอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ซึ่งเคยปราบบีเลียลสำเร็จมากนัก

สำหรับจักรวรรดิที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดพิสดารมากมาย จอมอสูรไม่ใช่ศัตรูที่น่าหวาดหวั่นขนาดนั้น

แต่หารู้ไม่ วลีดังกล่าวเป็นความโอหังเกินตัว

ในความจริง จอมอสูรอัสทารอธเคยสร้างหายนะให้พวกมันจากภายในมานานนับสิบปี จักรวรรดิเสียหายใหญ่หลวงทั้งด้านพลังอำนาจ รวมถึงกองทัพอัศวินสีชาดที่ดีที่สุดของทวีปในเวลานั้น หากไม่มีอัสทารอธ เกรงว่า ซาฮารันคงรวมทวีปเป็นหนึ่งได้นานแล้ว

จอมอสูรยังคงเป็นจอมอสูรวันยังค่ำ ภัยพิบัติที่มนุษย์ยากจะรับมือ การปราบปรามไม่เคยเป็นเรื่องง่าย

“…พวกเจ้า”

เฟย์ริสพยุงร่างอันน่าขยะแขยงขึ้นจากผืนทราย ก่อนจะเอ่ยปากถามสองขุนพลหอกที่กำลังยืนเคียงข้างกัน

“อย่าเพิ่งได้ใจไป คิดว่าชนะข้าได้แล้วหรือ?”

“หา?”

เรเชลขมวดคิ้ว

แน่นอน เธอยอมทราบ ทั้งตนและคิรินัสไม่สามารถเอาชนะเฟย์ริสได้ในสงครามระยะยาว แต่หากเป็นการชิงความได้เปรียบในช่วงต้น สิ่งนี้พอเป็นไปได้ แต่เมื่อใดก็ตามที่ทักษะและค่าเรี่ยวแรงเริ่มหมดลง ถึงตอนนั้นจะเป็นช่วงที่เฟย์ริสผงาดกลับมา

ทว่า ปัจจุบันยังไม่ถึงเวลา

ตนและคิรินัสยังถือความได้เปรียบอยู่มาก และยังมีไพ่ตายซุกไว้ในมืออีกหลายใบ

นั่นคือสิ่งที่เรเชลคิด

“ไม่รู้ตัวเลยหรือ? ว่าเจ้ากำลังจะตาย”

“…?”

ต้องไม่ลืมว่า ความสามารถที่โดดเด่นของเฟย์ริสไม่ใช่เพียงพลังแปรธาตุเท่านั้น แต่รวมถึงพลังโป้ปดหลอกลวง

คำลวงที่กลายเป็นความจริง…

“แค่ก…!?”

ขณะเรเชลเอียงคอสงสัย เธอพลันกุมท้องด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว ความเจ็บปวดเจียนตายแล่นไปทั่วร่างพริบตา บาดแผลเต็มลำตัว ผิวพรรณที่เคยขาวเนียนเต็มไปด้วยสีแดงสด

แผลทั้งหมดเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ฝั่งคิรินัสก็ไม่ดีไปกว่ากัน

ตนถูกฟันขาตอนไหน?

คิรินัสกำลังยืนทึ่ง ขาสองข้างเกิดแผลฉกรรจ์จนมิอาจขยับเขยื้อน ศีรษะพลันวิงเวียนจนร่างกายทรุดลงเนื่องจากเสียเลือดจำนวนมาก

ในเวลาเดียวกัน เฟย์ริสเริ่มสูดผงทรายเข้าไปในปากและทำท่าขบเคี้ยว ก่อนจะอ้ากว้างจนเผยให้เห็นเข็มโลหะนับพันนับหมื่นเล่มด้านใน

“ข้าบอกไปแล้ว… พลังจิตคือสิ่งที่มีขีดจำกัด โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตอ่อนแออย่างมนุษย์”

ทันใดนั้น

“…!?”

บาดแผลบนลำตัวเรเชลหายเป็นปลิดทิ้งโดยไม่ทราบสาเหตุ คล้ายกลับไม่เคยเกิดขึ้น

แผลฉกรรจ์ต้นขาคิรินัสก็ไม่ต่าง

คำลวงที่เป็นจริง…

ผลถ้อยคำโกหกเมื่อครู่ของเฟย์ริสมีระยะเวลาจำกัด เมื่อเรเชลและคิรินัสได้สติกลับมา หอกในมือพลันถูกกำแน่นถนัด

แต่สายเกินไป

เข็มโลหะจำนวนมหาศาลที่มิอาจนับได้ด้วยตาเปล่า พุ่งออกจากปากเฟย์ริสทะลวงร่างเรเชลและคิรินัสอย่างโหดเหี้ยม ทั้งรุนแรง ว่องไว และมีจำนวนมากชนิดที่มิอาจรับมือได้ทัน

คำลวง… ไม่ใช่คำลวงเสมอไป

“แค่ก…!”

บาดแผลเต็มลำตัวคิรินัสและเรเชลอีกครั้ง โลหิตถูกกระอักจากปากด้วยสีหน้าแสนเจ็บปวด ร่างกายตกอยู่ในอาการชะงักงันชั่วขณะ

ทั้งสองอ่อนแอลงเนื่องจากใช้พลังจิตเกินขีดกำจัด แน่นอน เฟย์ริสไม่ปล่อยโอกาสหลุดลอย

“มนุษย์… ยังคงน่าสมเพชไม่เปลี่ยนแปลง”

ท่ามกลางรอยยิ้มแสนเหยียดหยัน บรรยากาศรอบตัวเฟย์ริสเริ่มก่อตัวเป็นเวทโลหะนานับชนิด

คราวนี้เป็นคมดาบแหลมจำนวนหลายสิบ เป้าหมายคือเรเชลและคิรินัสที่กำลังยืนสิ้นสภาพ

“ตายซะ”

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

เฟย์ริสไม่รีรอ มันจำกัดขวากหนามสำคัญโดยปราศจากความลังเล

เด็ดขาดและฉับไว คมดาบจำนวนมากพุ่งเฉือนแขนของเรเชลและคิรินัสอย่างโหดเหี้ยม

『ท…ท่าไม่ดีแล้วครับ』

เมื่อเห็นหลอดพลังชีวิตสองขุนพลหอกลดลงด้วยความเร็วที่น่าตื่นตระหนก ผู้ชมทั่วโลก รวมถึงผู้บรรยายต่างคิดเหมือนกันว่า

‘เฟย์ริสไม่มีทางถูกกำจัดจนกว่าซาฮารันจะออกโรงด้วยตัวเอง’

พวกมันมั่นใจเมื่อได้เห็นภาพคิรินัสและเรเชลสิ้นท่าและกำลังจะตายไปต่อหน้า ความหวังที่ฮาเค่นจะถูกปกป้องสำเร็จเลือนรางลงทุกขณะ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,435

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous