จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 886

   ณ บึงฮาอัลรูน  ใกล้กับไรนฮาร์ท 

   มอนสเตอร์เลเวล 130 ถึง 150 ปรากฏตัวเป็นจำนวนมาก  แถมยังมีบอสแม็ปสามชนิดที่ปรากฏตัวเป็นระยะ  ถือเป็นจุดเก็บเลเวลที่ได้รับความสนใจจากผู้เล่นอย่างล้นหลาม

   บอสแม็ปเลเวล 135—สิงโตบึง

   บอสแม็ปเลเวล 145—ลาเมียร์โคลน

   บอสแม็ปเลเวล 160—บริวารกิกันเต้

   บอสแม็ปทุกตัวดรอปไอเท็มมูลค่าสูง  ไม่แปลกที่ผู้คนจำนวนมากจะดักรอฆ่า

   ใครหลายคนถึงกับจดเวลาตายบอสแม็ปบึงฮาอัลรูนไว้อย่างละเอียด

   “เคยคิดว่า  ถ้าได้เจอบอสสักตัวก็คงดี”

   

   ณ ใจกลางบึง  กลุ่มปาร์ตี้ของผู้เล่นจำนวน 21 คน  เลเวลเฉลี่ยราวร้อยสี่สิบ  พวกเขากำลังอกสั่นขวัญแขวน

   ปัจจุบัน  ในแม็ปมีทั้งสิงโตบึง  ลาเมียร์โคลน  และบริวารกิกันเต้ปรากฏตัวพร้อมหน้า

   “…แต่ทำไมสามตัวนี้ถึงโผล่พร้อมกันได้?”

   ระยะเวลาการเกิดใหม่ของบอสแม็ปบึงฮาอันรูนคือ 36 ถึง 80 ชั่วโมงแบบสุ่ม

   หรืออีกความหมายหนึ่ง  พวกมันแทบไม่เคยเกิดพร้อมหน้ากันสามตัวมาก่อน   

   แน่นอน  ไม่มีปาร์ตี้ใดเตรียมตัวรับมือกับมอนสเตอร์ระดับบอสสามตัวขณะเก็บเลเวลอย่างสบายใจ

   “อึก!  พวกเราชนะไม่ได้แน่!  แยกย้าย!  ถอย!”

   หัวหน้าปาร์ตี้  ฮีดงกิ  เขาตะโกนสุดเสียงขณะใช้ ‘โล่กริดรุ่นผลิตจำนวนมาก’ กางป้องกันกรงเล็บสิงโตบึง

   แต่ด้วยสภาพทางธรรมชาติที่เหนียวเหนอะ  บึงแห่งนี้จึงมีผล ‘ลดความเร็วเคลื่อนที่’ ของผู้เล่นในปริมาณมาก  

   สมาชิกปาร์ตี้มิอาจล่าถอยได้กระฉับกระเฉงอย่างที่ควร  กลับกัน  สิงโตบึงและลาเมียร์โคลนสามารถเคลื่อนที่เต็มสปีดด  การไล่ตามมนุษย์วิ่งหนีไม่ใช่เรื่องยาก

   “อ๊ากกก!”

   “แค่ก!  แค่ก!”

   “ม…ไม่นะ!”

   ฮีดงกิหน้าซีด  บอสแม็ปไล่สังหารสมาชิกปาร์ตี้ทีละคนสองคนอย่างโหดเหี้ยม

   ‘พวกเราถูกเก็บหมดแน่!’

   ฮีดงกิตัดพ้อต่อโชคชะตา

   บอสแม็ปสามตัวบังเอิญสุ่มเกิดในเวลาเดียวกัน  ใครจะไปคาดเดาสิ่งนี้ได้?

   

   ยังมีใครโชคร้ายกว่าพวกตนอีกไหม?

   ‘ชิ!  ทั้งที่เราไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์!’

   แน่นอน  เมื่อสมาชิกเริ่มล้มตาย  หัวหน้าปาร์ตี้ย่อมรู้สึกผิด

   ขณะฮีดงกิหงุดหงิด  เสียงฝีเท้าประหลาดเริ่มดังจากจุดที่ห่างออกไปไกล

   ตรงข้ามกับเสียงฝีเท้าของผู้เล่นหนีตาย  ฝีเท้าลึกลับย่างกรายเข้าบึงด้วยความเร็วที่น่าสะพรึง

   

   ‘ใครกัน?  ฮ…เฮ้ย!!’

   ไอ้งั่งเสียสติคนไหนกล้าวิ่งเข้ามาในบึงที่มีบอสแม็ปสามตัวปรากฏพร้อมกัน?

   ฮีดงกิขมวดคิ้วพลางหันไปมองต้นเสียง  จากนั้นต้องตะลึงสุดขีด

   ไอ้งั่งเสียสติของฮีดงกิไม่ใช่ใครอื่น

   ราชาโอเวอร์เกียร์  

   ดาบ  เกราะ  ผ้าคลุม  รวมถึงมงกุฏที่เป็นสัญลักษณ์ของผู้ครองบัลลังก์  อุปกรณ์สวมใส่ทุกชิ้นกำลังเปรอะเปื้อนโคลนสกปรก

   “อุว๊ากกก!”

   ขณะเดียวกัน  ในบึงมีเสียงร้องระงมดังเป็นระยะ  ทั้งหมดเป็นเสียงของสมาชิกปาร์ตี้ฮีดงกิที่ถูกบอสแม็ปโจมตี

   ท่ามกลางความวุ่นวาย  กริดฟันธรรมดาใส่สิงโตบึงหนึ่งดาบ  จากนั้น… 

   “วิชาดาบแพ็กม่า”

   ราชาโอเวอร์เกียร์ก้าวขาไปด้านหน้าครึ่งก้าว  ดาบในมือฟาดฟันจากบนลงล่าง

   “สยบ”

   

   ท้องฟ้ากำลังถล่ม?

   ฮีดงกิและพวกพ้องถึงกับผงะ  กริดสั่นสะเทือนฟ้าดินในเวลาเพียงหนึ่งวินาทีหลังจากเริ่มลงมือ

   เส้นรัศมีดาบขนาดยักษ์พุ่งกระแทกใส่ร่างสิงโตบึง  ลาเมียร์โคลน  และบริวารกิกันเต้อย่างพร้อมหน้า

   กริดโจมตีใส่บอสแม็ปทั้งสามตัวภายในวิชาดาบเดียว

   “ร…ระวัง!”

   ฮีดงกิรีบส่งเสียงเตือน

   สิงโตบึงที่ถูกกริดฟันไปแล้วก่อนหน้า  มันกลายเป็นแสงเทาหลังจาก ‘สยบ’ แสดงผล 

   กลับกัน  ลาเมียร์โคลนและบริวารกิกันเต้ยังเหลือพลังชีวิตเล็กน้อย

   ฮีดงกิมั่นใจ  บอสที่เหลือต้องรุมโจมตีกริดพร้อมกันแน่

   แต่แล้วเกิดอะไรขึ้น…?

   เหตุใดลาเมียร์โคลนและบริวารกิกันเต้ถึงยืนนิ่ง?  ไม่ยอมหันคมเขี้ยวใส่กริด

   พวกมันยืนเหม่อลอยราวกับสติหลุดจากร่าง  ต้องได้รับอาการผิดปรกติบางชนิดเข้าไปแน่

   ‘มอนสเตอร์บอสถูกอาการผิดปรกติเล่นงานได้ยังไง?’

   โดยทั่วไป  มอนสเตอร์ระดับบอสจะมีค่าต้านทานอาการผิดปรกติที่สูง

   

   โดยเฉพาะบริวารกิกันเต้  บอสตัวนี้ขึ้นชื่อว่าสามารถต้านทานอาการผิดปรกติได้ทุกชนิด  

   

   แต่มันกลับชะงักงันหลังจากกริดโจมตีใส่เพียงหนเดียว

   ราชาโอเวอร์เกียร์ปิดฉากการต่อสู้อย่างง่ายดาย

   หลังจากลาเมียร์โคลนและบริวารกิกันเต้เสียชีวิต  พวกมันดรอปหินเสริมแกร่งและไอเท็มมูลค่าสูงจำนวนมาก

   “ข…ขอบคุณครับ!!”

   ฮีดงกิและพวกพ้องที่รอดชีวิตเพราะกริด  ทุกคนตะโกนขอบคุณสุดเสียง

   ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้พบราชาของอาณาจักรในจุดเก็บเลเวลผู้เล่นใหม่

   พวกเขาตีความเอาเองว่า  กริดคงเดินตรวจตราในจุดเก็บเลเวลของผู้เล่นใหม่เพื่อคอยอำนวยความสะดวก  สมาชิกปาร์ตี้ฮีดงกิเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในตัวกริดเป็นล้นพ้น

   “ตั้งใจเก็บเลเวลเข้าล่ะ”

   กริดให้กำลังใจทุกคน

 

   เขาอมยิ้มพร้อมกับเดินจากไปหลังจากเก็บไอเท็มดรอปเรียบร้อย

   ณ วันนี้  ชุนชมซาทิสฟายทั่วโลกผุดข่าวลือใหม่ขึ้นอีกระลอก

   เป็นการตั้งกระทู้เกี่ยวกับ ‘ราชาโอเวอร์เกียร์คือบุคคลที่ยิ่งใหญ่’ ซึ่งกระจายอยู่ทั่วอินเทอร์เน็ต

   วีรกรรมของกริดยิ่งสั่งสมเมื่อกาลเวลาเลือนผ่านไป

   *** 

   หลังจากกลับถึงไรนฮาร์ท  กริดออกคำสั่งเร่งด่วน

   “ฉันจะสร้างโบสถ์ใหม่  จงระดมนักวาดภาพ  ช่างทาสี  ช่างแกะสลัก  และสถาปนิกให้มากที่สุด”

   “จะสร้างโบสถ์ใหม่?”

   ไรนฮาร์ทมีโบสถ์รีเบคก้าขนาดใหญ่ถึงสามแห่ง  พวกเขามีจำนวนนักบวชและพาลาดินที่มากพอต่อความต้องการแล้ว

   แต่กริดกลับบอกว่าจะสร้างโบสถ์เพิ่ม?  

   เขาไม่รู้หรือว่าต้องใช้เงินเท่าไร?  

   มีเหตุเร่งด่วนอันใด?  

   ขณะลอเอลแสดงสีหน้าคัดค้าน  กริดอธิบาย

   “ฉันต้องการสร้างโบถส์เฮ็กเซเทีย  มิใช่รีเบคก้า”

   “เฮ็กเซเทีย?  เทพตีเหล็ก?”

   “ถูกต้อง”

   “หืม…”

   เหตุใดกริดถึงคิดสร้างโบสถ์ให้เทพที่ไม่มีใครบูชา?  

   

   สมองลอเอลประมวลผลอย่างหนัก  จนกระทั่งเขาเริ่มเห็นเค้าลางจุดประสงค์กริด

   ‘อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ถือกำเนิดโดยช่างตีเหล็ก  แถมกริดยังดึงดูดและฝึกฝนช่างตีเหล็กรุ่นใหม่จำนวนมาก  หากอาณาจักรเราไม่บูชาเทพตีเหล็ก  แล้วจะให้บูชาเทพองค์ใด?  ยิ่งไปกว่านั้น  การบูชาเทพตีเหล็กอาจทำให้อาณาจักรได้รับบัฟเสริมประสิทธิภาพตีเหล็ก  อนาคตอาณาจักรจะมีแต่ความรุ่งโรจน์รออยู่’

   ไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้วที่กริดต้องการบูชาเทพตีเหล็ก

   ลอเอลพลันเย็นสันหลังวาบ

   “ฝ่าบาทได้ความคิดนี้มาจากไหนกัน?  ฝ่าบาทเริ่มฉลาดขึ้นแล้วหน่อยนึงรึเปล่า?  คุคุ!  คุคุคุ!  ปาฏิหาริย์ปรากฏขึ้นจนได้!  ปาฏิหาริย์ที่หาได้ยากยิ่ง!  ระดับเดียวกับน้ำตกไหลย้อนขึ้นท้องฟ้า…”

   “???”

   ฉลาดขึ้นอะไรอีก?  กริดขมวดคิ้วมึนงง

   ใช่แล้ว  เขาไม่ได้ทราบเลยสักนิด  ว่าการบูชาเทพตีเหล็กจะทำให้อาณาจักรได้รับบัฟเสริมประสิทธิภาพการตีเหล็ก

   ***

   “อายุราวห้าสิบตอนกลาง  ใบหน้าคล้ายชาวแมกซิกัน  ผมยาวสีแดงเพลิง  เบ้าตาเว้าลึก  ดวงตาเล็ก  นัยน์ตาดำสนิท  จมูกค่อนข้างโด่ง  หนวดและเครายาวเฟิ้ม  สีของเคราแดงเพลิงเช่นกัน”

   “…”

   ‘ปิกัสโซ่’  ผู้เล่นคลาสนักวาดภาพอันดับหนึ่งของโลก

   เธอสนใจป้ายปิดประกาศของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ที่ระบุว่า ‘กำลังมองหาผู้เล่นเพื่อวาดภาพเทพ’  ด้วยเหตุนี้  ปิกัสโซ่จึงเดินทางมายังไรนฮาร์ท

   ปัจจุบัน  เค้าลางของเฮ็กเซเทียกำลังถูกร่างขณะเธอนั่งวาดตามคำอธิบายกริด

   

   เมื่อเห็นความคืบหน้า  กริดรีบอธิบายเพิ่มเติมในจุดที่ผิด

   “ไม่ใช่  ผอมกว่านี้เล็กน้อย  โหนกแก้มคลายกับตัวตลก  ลองเพิ่มขนาดอีกนิด”

   “แบบนี้?”

   “ถูกเผง  สมแล้วที่เป็นสุดยอดนักวาดภาพ”

   “ไม่เลย  ระบบช่วยวาดให้บางส่วน”

   “ถ่อมตัวเกินไปแล้ว”

   “…”

   ปิกัสโซ่เกิดคำถามในใจ

   

   กริดอธิบายทุกสิ่งโดยละเอียดราวกับเคยเห็นเฮ็กเซเทียตัวจริงกับตา

   ‘ผู้เล่นจะเคยพบเทพได้ยังไง?  ไม่มีทางเด็ดขาด  เทพเป็นแค่ระบบไม่ใช่หรือ?’

   กริดคงเคยเห็นภาพวาดเฮ็กเซเทียจากที่ไหนสักแห่ง  

   ผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ย่อมมีประสบการณ์แตกต่างออกไป  กริดคงอาศัยในโลกคนละแบบกับเธอ

   ขณะปิกัสโซ่ครุ่นคิด  กริดอธิบายต่อ

   “ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า  ท่อนล่างสวมผ้าสีเทาหนึ่งชิ้น  คล้ายกับกระโปรง  ผิวเข้ม  กล้ามเนื้อลีบเป็นมัด  เส้นเลือดปูนโปนเด่นชัด  ลักษณะคล้ายกับเปลือกไม้  แต่แข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้า  แล้วก็  หัวนมมีเปลวเพลิงลุกโชนตลอดเวลา”

   “อา…กล้ามเนื้อแบบนี้ใช่ไหม?  แล้วก็หัวนมลุกเป็นไฟ…”

   ขณะปิกัสโซ่วาดตามคำอธิบายกริดอย่างเคลิบเคลิ้ม  เธอพลันผงะ  

   ใบหน้าปิกัสโว่แดงก่ำโดยไม่รู้ตัว

   ‘ห…หัวนมลุกเป็นไฟ?  เป็นไม่ได้!  มุกตลกลวนลามทางเพศหรือ?  น่าขยะแขยง!’

   “—กัสโซ่?  เฮ้!  ปิกัสโซ่”

   “อ๊ะ!  ค่ะ!”

   ผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่กลายเป็นชายวิตถารในสายตาเธอทันที  

   ปิกัสโซ่ผิดหวังในตัวกริด  เธอเริ่มกระอักกระอ่วน  ใบหน้าแดงก่ำราวกับพร้อมร่ำไห้ตลอดเวลา

   กริดเป็นกังวลกับท่าทีของเธอ

   “ทำไมไม่วาดต่อล่ะ?  เหนื่อยรึเปล่า?  พักก่อนไหม?”

   

   “ม…ไม่ค่ะ!  แค่ไม่เข้าใจว่าหัวนมไฟลุกหมายถึงอะไร…”

   “หืม…หัวนมของเฮ็กเซเทียมีเปลวเพลิงขนาดเล็กลุกโชนตลอดเวลา  ราวกับไม่มีวันดับมอด  หัวนมซ้ายปกคลุมด้วยเพลิงสีฟ้าอ่อน  ส่วนหัวนมขวาปกคลุมด้วยสีแดงจาง  ส่วนหัวนมจริงด้านในมีสีแดงเพลิง”

   “ห…หัวนมแดงเพลิง!”

   “…?”

   “ม…ไม่มีอะไรค่ะ!  ฉันจะพยายาม!”

   เธอไม่ยอมปล่อยให้การล่วงละเมิดทางเพศดำเนินต่อไป

   ‘ห้ามแสดงสีหน้าที่พวกวิตถารต้องการเด็ดขาด!’

   ปิกัสโซ่กัดฟันอดทน  เธอเพ่งสมาธิกับงานวาดภาพอีกครั้ง

   เธอบังคับจิตใจให้จดจ่ออยู่กับการวาดภาพ  เพื่อไม่ให้ใบหน้าแดงก่ำตามที่กริดต้องการ

   แน่นอน  ปิกัสโซ่ไม่เชื่อว่าเทพในซาทิสฟายจะมีรูปลักษณ์ตามที่กริดอธิบาย

   คงเป็นการยากจะให้เชื่อลงว่า  ชายกำยำเปลือยเปล่าท่อนบน  และมีเปลวเพลิงลุกโชนปกปิดหัวนม  คำอธิบายเหล่านี้จะเป็นลักษณะของเทพ

   จนกระทั่ง…

   ปิกัสโซ่รับทราบข้อเท็จจริงในวินาทีที่เธอจรดพู่กันสุดท้าย 

[ ท่านสร้างผลงานชิ้นใหม่สำเร็จ! ]

[ ผลงานชิ้นเอกถือกำเนิดขึ้น! ] 

[ ท่านวาดภาพเทพตีเหล็ก  เฮ็กเซเทีย  ได้อย่างสมบูรณ์แบบ! ]

[ ในฐานะมนุษย์คนแรกที่วาดภาพเฮ็กเซเทียได้เหมือนจริง  ค่าชื่อเสียงระดับทวีปของท่านเพิ่มขึ้นหลายระดับ! ]

[ ตระกูลราชวงศ์ทั่วทวีปต้องการพบตัวท่าน!  หากท่านทำงานในฐานะนักวาดภาพประจำตระกูลหลวง  ท่านจะได้รับรางวัลมหาศาล! ]

[ ค่าสถานะทุกชนิดเพิ่มขึ้น 20 แต้มเนื่องจากผลงานชิ้นเอกถือกำเนิด ]

[ เสียงของเทพตีเหล็ก  เฮ็กเซเทีย  ดังแว่วในหูท่าน ]

   >>  สามารถรังสรรค์ความสง่างามของเราได้อย่างไร้ที่ติ  นับว่าไม่เลวสำหรับมนุษย์

[ ค่าความสัมพันธ์กับเทพตีเหล็ก  เฮ็กเซเทีย  เพิ่มขึ้น 35 หน่วย ]

[ ท่านได้รับสมญานาม ‘ผู้วาดภาพเทพ’ ]

   “ร…เรื่องจริงงั้นหรือ?”

   รางวัลที่ไม่คาดคิดปรากฏขึ้นตรงหน้า  

   ปิกัสโซ่กำลังวิ่งเวียนศีรษะมากกว่าจะเกิดความสุข

   สายตามุ่งร้ายที่เคยจ้องมองกริดสลายไปโดยสมบูรณ์  ถูกแทนที่ด้วยความนับถือและติดหนี้บุญคุณ

   “ว้าว…ฝีมือของเธอดีมาก  สมบูรณ์แบบ!  นี่แหละเฮ็กเซเทีย  ขอบใจมาก”

   “ผลงานชิ้นนี้เกิดขึ้นได้เพราะคุณอธิบายอย่างละเอียดทุกซอกมุม”

   "เธอถ่อมตัวอีกแล้ว  ช่างเถอะ  ลอเอล!  บอกช่างแกะสลักให้ใช้รูปวาดนี้เป็นต้นแบบ"

   ลอเอลขานรับ

   “ขอรับ  ฮิวรอยกำลังพาช่างแกะสลักบินมาที่นี่  กระหม่อมจะมอบหมายงานทันทีเมื่อเขามาถึง”

   “หืม?  ฮิวรอย?”

   “ช่างแกะสลักคนนี้ฝีมือเยี่ยม  เป็นสัตว์ประหลาดยิ่งกว่าฮิวรอยเสียอีก  ปัญหาคือ  เขาเรียกร้องค่าแรงที่สูงมาก  แต่ฝ่าบาทวางใจได้  เดี๋ยวกระหม่อมจัดการเรื่องนี้เอง”

   “อา…ฝากด้วยนะ”

   ต้องขอบคุณเหล่าอัจฉริยะจากทุกแขนง  การก่อสร้างโบสถ์เฮ็กเซเทียจึงดำเนินการได้เร็วกว่าปรกติ

   ขณะเดียวกัน  ปิกันโซ่หันมาถามกริดที่กำลังอมยิ้มแก้มปริ

   “เอ่อ…”

   “หืม?  ว่าไง?”

   “ข…ขอเข้ากิลด์โอเวอร์เกียร์ได้ไหม?”

   “แน่นอน!  พวกเรายินดีต้อนรับอัจฉริยะแบบเธอเสมอ”

   “ข…ขอบคุณมาก  มีความสุขจัง!”

   “ด้วยความยินดี”

   กริดและปิกัสโซ่ประสานตาด้วยบรรยากาศชื่นมื่น

   เสียงก่อสร้างโบสถ์เฮ็กเซเทียดังลอดจากหน้าต่างวังหลวงเป็นระยะ  

   กริดและเจ็ดนักบุญภัยพิบัติ…

   ความจริงและคำลวง…  

   ความดีและความชั่ว… 

   ชายหนุ่มไม่แยแสกับการแบกฝักฝ่ายเลยสักนิด  กลับกัน  เขาเลือกเปิดเส้นทางเดินใหม่ของตัวเอง

   แน่นอน  สิ่งนี้ผิดจากที่ SA กรุ๊ปคาดไว้มาก  โดยเฉพาะท่านประธานใหญ่

   “…สมกับที่เราให้ความสนใจ”

   ลิมชอลโฮเผยรอยยิ้มอ่อนโยนขณะเฝ้ามองกริดจากหน้าจอ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 3 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,277

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

   

• Next
• Previous