จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 872

[ เศษเสี้ยวองค์ความรู้ของดันทาเลี่ยน ]

★ องค์ความรู้การต่อสู้ ★ 

   ตำราที่บรรจุเศษเสี้ยวองค์ความรู้การต่อสู้ของจอมอสูรลำดับ 25—ดันทาเลี่ยน 

   แม้ความรู้ส่วนใหญ่จะสูญหายไป  แต่ยังถิือเป็นองค์ความรู้ที่ยอดเยี่ยมสำหรับมนุษย์

* ศิลปการต่อสู้จะพัฒนาขึ้นหนึ่งระดับ

เงื่อนไขซึมซับองค์ความรู้ : คลาสที่เกี่ยวข้องกับศิลปการต่อสู้

ผลลัพธ์หลังการซึมซับ : 

- เลวลของทุกทักษะ +1

- ความเร็วโจมตี +10%

- อัตราหลบหลีก +20%

   ‘พลังจอมอสูร?’

   

   สี่ปีเต็มหลังจากกลายเป็นผู้สืบทอดแพ็กม่า  ไม่มีทักษะใดของกริดที่เลเวลอัพถึงระดับสูงสุด  

   ยิ่งเป็นคลาสระดับตำนาน  ความยากในการเลื่อนระดับทักษะก็ยิ่งมาก  หมายความว่า  องค์ความรู้ดันทาเลี่ยนมีมูลค่ามหาศาลสำหรับแรงเกอร์แถวหน้าของโลก

   

   แถมนี่ยังเป็นเพียง ‘ชิ้นส่วน’  

   มิใช่ทั้งหมด

   แม้เลเวลของกริดจะอัพสองระดับทันทีหลังจากฆ่าฮิลล์  แต่เขากลับแสดงสีหน้าไม่พึงพอใจสักเท่าไร  เพราะนอกจากตำราเก่าแก่หนึ่งเล่ม  ฮิลล์มิได้ดรอปสิ่งของมีค่าใดเพิ่มเติม

   ทว่า  ความคิดนี้ได้เปลี่ยนไปหลังจากอ่านรายละเอียดของตำราจบ

   ตรงข้ามความผิดหวัง  กริดพึ่งพอใจเหนือคำบรรยาย  ตำราเล่มนี้มีมูลค่ามหาศาลจนไม่สมควรเป็นรางวัลตอบแทนจากหนึ่งในข้ารับใช้ยาธาน

   ‘จะมีองค์ความรู้สำหรับช่างตีเหล็กบ้างรึเปล่า?  ช่างเถอะ  ตำราเล่มนี้ต้องเหมาะกับเรกัสแน่’

   กริดไม่มีความคิดในหัวว่าจะขายมันในราคาเท่าไร  หรือเลือกขายให้ใคร  เขาไม่ลังเลว่ามันต้องเป็นของเรกัสเท่านั้น

   กริดไม่มีความคิดจะขูดรีดสิ่งใดจากพวกพ้อง  ชายหนุ่มไม่หวังเงินทองเพียงเล็กน้อยที่สามารถหาได้ทุกเมื่อ  

   ไม่ใช่เพราะเขากลายเป็นคนหน้าใหญ่ใจป้ำที่มอบของมีค่าให้พวกพ้องโดยไม่หวังผลตอบแทน  แต่กลับกัน  กริดกำลังหวังผล  ผลลัพธ์ในอนาคตเมื่อพวกพ้องของเขาทรงพลังยิ่งขึ้น

   ยิ่งคนรอบตัวแข็งแกร่ง  กริดก็ยิ่งสบายใจว่าคนสำคัญของตนจะปลอดภัย

   ชายหนุ่มมั่นใจ  สิ่งที่ได้รับจากการมอบตำราดันทาเลี่ยนให้เรกัส  จะต้องมากมายกว่าเศษเงินทองเล็กน้อยที่เขาจะได้จากการนำไปขายให้บุคคลภายนอก

   หากต้องการเงิน  ยังมีอีกหลายวิธีที่สามารถบันดาลความมั่งคั่ง

   ‘เรกัสคงตอบแทนเราเหมือนกับจิสึกะและยูร่า’

   ใช่แล้ว  กริดมีแผนจะทำให้เหล่าขุนพลโอเวอร์เกียร์ตกเป็นทาสของตนไปตลอดชีวิต

[ อาวุธผสานหมดเวลา ]

[ ไม้เท้าบีเลียลและดาบอัสนีฯ เป็นอิสระจากกัน ]

[ ระยะหน่วงหลังใช้ของทักษะ ‘ผสานไอเท็ม’ ถูกลบล้างด้วยผลของทักษะ ‘เสมือนเทพ’ ]

   หอกในมือกลับกลายเป็นไม้เท้าและดาบ

   อลิเบิร์นพลันชะงักขณะเห็นกริดเก็บไม้เท้าหลังจากฆ่าฮิลล์เสร็จ  

   เหตุเพราะมันเหลือบไปเห็นตุ้มหูที่ราชาวีรบุรุษสวมอยู่  อลิเบิร์นมั่นใจมากว่าต่างหูทรงงาช้างที่งดงามและแปลกตาเช่นนี้เป็นสิ่งอื่นไปไม่ได้นอกจากต่างหูของดาร์คบัส—อดีตข้ารับใช้ยาธานที่เสียชีวิตขณะลอบทำภารกิจภายในไททัน 

   หนึ่งในของวิเศษน้อยชิ้นบนโลกที่มอบทักษะ ‘ร่างมืด’ แก่ผู้สวมใส่  

   ทักษะร่างมืด—เวทมนตร์ที่แปรเปลี่ยนให้เผ่าพันธุ์ของผู้สวมให้กลายเป็นครึ่งอสูรชั่วคราวในทุกสิบสองชั่วโมง 

   ‘เป็นหมอนี่เองหรือ?’

   อลิเบิร์นเคยได้ยินชื่อราชาโอเวอร์เกียร์มาก่อน  คงเป็นการยากที่มันจะไม่รู้จักนามของกษัตริย์อาณาจักรใหม่เพิ่งก่อตั้ง

   แต่บุคคลผู้นี้สังหารดาร์คบัส…? 

   ‘ไม่สิ  มันไม่มีเหตุผลให้ต้องฆ่าดาร์คบัสเลยสักนิด  ดาร์คบัสลอบแทรกซึมทำภารกิจภายในจักรวรรดิซาฮารัน  มิได้บาดหมายกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์หรือคุกคามผู้บริสุทธิ์ในบริเวณดังกล่าว  ไม่มีทางถูกฆ่าโดยราชาโอเวอร์เกียร์แน่  ไม่สมเหตุสมผล…’

   อลิเบิร์นพยายามปฏิเสธความจริง  แต่มันต้องทึ่งอีกครั้งเมื่อเหลือบเห็นแหวนที่กริดสวมบนนิ้ว—แหวนวงเล็กสีดำสนิท 

   เป็นแหวนดาร์คบัสไม่ผิดแน่  แหวนสุดทรงพลังที่จะดูดกลืนมานาของผู้สวม  แต่แลกมากับความสามารถสุดโกงที่สลายทักษะได้สองครั้ง

   อลิเบิร์นมิอาจยืนกรานปฏิเสธได้อีก

   ผู้สังหารดาร์คบัส…

   มันจำต้องยอมรับว่าราชาโอเวอร์เกียร์คือบุคคลเดียวกับ ‘นักล่าข้ารับใช้ยาธาน’ ที่ทางวิหารกำลังตามหาตัว

   ‘อยู่ใกล้จมูกแค่นี้เองหรือ…’

   อลิเบิร์นจ้องกริดเขม็งปานกินเลือดเนื้อ

   ขณะเดียวกัน  ใครหลายคนแสดงความยินดีหลังจากกริดฆ่าฮิลล์สำเร็จ  ส่วนอีกหลายคนเผยความสิ้นหวังบนใบหน้า

   “ราชาโอเวอร์เกียร์  ราชาวีรบุรุษ  นักล่าข้ารับใช้ยาธาน!”

   อลิเบิร์นคำรามกึกก้องด้วยโทสะ

   เพิ่งผ่านไปเพียงสองนาที  แม้กริดจะสังหารฮิลล์ด้วยระยะเวลาแสนสั้นด้วยอาวุธผสาน  แต่อลิเบิร์นหาได้แสดงสีหน้าหวาดกลัวแม้แต่น้อย  

   ฝ่ายกริดก็สัมผัสได้ว่า  อลิเบิร์นเป็นศัตรูที่ต่อกรได้ยาก

   ‘หมอนี่รู้ว่าทักษะของเราเหลือไม่มาก’

   กริดสิ้นเปลืองร่างมืดและพลิ้วไหวขณะรีบรุดหน้าเข้ามาในวาติกันตามลำพัง  

   ความปลอดภัยของไอรีนและลอร์ดต้องมาก่อน  เขาไม่ลังเลที่จะเผาผลาญไพ่ตายเกือบทั้งหมดไปตั้งแต่เริ่ม

   ปัจจัยหลักคือความทรงพลังของฮิลล์และสาวกยาธานที่มีจำนวนมาก

   อันจริง  สถานการณ์กำลังเป็นไปในทิศทางที่กริดต้องการ

   ตัวตนสันตะปาปาดาเมี่ยนได้สร้างความหวาดกลัวแก่สาวกยาธานในช่วงก่อนหน้า

   ในปัจจุบัน  พวกมันเริ่มหมดกำลังใจต่อสู้หลังจากเห็นฮิลล์เสียชีวิตไปต่อหน้าต่อตา  ดีบัฟของดาเมี่ยนได้ลดทอนพลังโจมตีและป้องกันของสาวกยาธานลงหลายระดับ

   แต่อลิเบิร์นกลับฮึกเหิมจนผิดสังเกตุ  มันไม่สั่นคลอนแม้จะเห็นฮิลล์จบชีวิตลงอย่างง่ายดาย  

   เพราะอลิเบิร์นมั่นใจ  กริดต้องสิ้นเปลืองทักษะไปแล้วจำนวนมาก

   “ฉันผิดคาดกับพลังเสมือนเทพนั่นก็จริง  แต่ราชาวีรบุรุษมิใช่ตัวตนที่สำแดงพลังเทพได้บ่อยครั้ง!”

   อลิเบิร์นมิได้หวาดกลัวหลังจากเห็นกริดใช้พลังเทพ  ตัวมันมีประสบการณ์ในด้านนี้มากกว่าใคร  

   อลิเบิร์นชี้นิ้วมาทางกริด  เล็บที่ยาวแหลมของมันมีสีดำสนิทจนน่าขนลุก  นี่มิใช่สีทาเล็บ  หากแต่เป็นสีดำที่เกิดจากโลหิตของมนุษย์จำนวนมากที่จบชีวิตด้วยฝีมืออลิเบิร์น

   เฉกเช่นข้ารับใช้ยาธานคนอื่น  อลิเบิร์นเคยก่อเรื่องชั่วช้านับไม่ถ้วน  มันสังหารเด็กทารกโดยไม่กระพริบตาเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวและวิหารยาธาน

   “ปืนใหญ่หายนะ”

   มันใช้เวลา 0.5 วินาทีในการรวบรวมมานาที่ปลายนิ้ว  และอีก 0.5 วินาทีในการปลดปล่อยออกไป  

   รวมทั้งสิ้นหนึ่งวินาที  ปืนใหญ่ลำแสงมนตร์ดำถูกยิงเป็นกระบอกเส้นตรงขนาดใหญ่  กลืนกินพาลาดินทุกคนที่ยืนขวาง

   จุดหมายปลายทางคือกริด

   ปืนใหญ่หายนะ  

   ม่านหายนะ  

   บอลหายนะ  และอีกมาก—เหล่านี้คือสุดยอดมนตร์ดำที่อลิเบิร์นได้รับจากข้ารับใช้ลำดับหนึ่งที่แท้จริง—จอมอสูรอาโมแร็ค 

   อลิเบิร์นกำลังเปี่ยมด้วยความมั่นใจ

   “ฉันเก็บงำไพ่ตายนี้สำหรับจัดการบุตรีแห่งรีเบคก้า  แต่ดันต้องงัดมาใช้ก่อนเวลาอันควรกับแกเสียได้  สิ่งนี้เป็นสุดยอดพลังที่แม้แต่ราชาวีรบุรุษก็มีอาจต้านทานแน่!”

   อลิเบิร์นตะโกนคำรามขณะลำแสงพุ่งปะทะกริด  ร่างกายชายหนุ่มถูกพลังความมืดโอบล้อมกลืนกินในพริบตา

   พื้นห้องโถงหลักใต้จุดที่กริดยืนได้ถูกทำลายจนเกิดหลุมลึก  กระเบื้องแหลกละเอียดเหลือไว้เพียงเศษดินสีดำ  ฝุ่นควันคละคลุ้งทั่วบริเวณ  บดบังการมองเห็นของทุกคนโดยรอบจนหมดสิ้น

   

   “กริด!”

   “ฝ่าบาท!”

   เสียงร้องเรียกดังระงมทั่ววาติกัน

   ลำแสงมนตร์ดำของอลิเบิร์นแผดเผาร่างกริดเต็มสองตาผู้พบเห็น  คงยากจะให้เชื่อว่าเขายังปลอดภัย  

   แม้แต่ดาเมี่ยนและลอร์ดที่เทิดทูนบูชาในความแข็งแกร่งของกริดเหนือผู้ใด  พวกเขายังไม่มั่นใจว่าชายหนุ่มจะสบายดี

   “ท่านพ่อ!”

   ลอร์ดร้องตะโกนด้วยเสียงสั่นเครือ  ภายในใจกำลังกระวนกระวายสุดขีด

   ขณะองค์ชายตัวน้อยคิดวิ่งเข้าไปดูอาการผู้เป็นบิดาในระยะใกล้…

   “พ่อของเจ้าไม่เป็นอะไรแน่”

   ไอรีนกล่าวพลางโอบกอดลอร์ดไว้แนบแน่น  ร่างกายของเธอมิได้สั่นระริกเหมือนช่วงก่อนหน้าอีกแล้ว  

   ความหวาดกลัวในใจสลายจนหมดสิ้นนับตั้งแต่วินาทีที่กริดปรากฏตัว  ไอรีนเชื่อในตัวกริดโดยไม่เคลือบแคลง  ชนิดที่แม้แต่ลอร์ดกับดาเมี่ยนเทียบไม่ติด

   “ฟู่ว…”

   ตอบแทนความไว้ใจของเธอ  กริดปรากฏตัวอีกครั้งอย่างไร้รอยขีดข่วน

   แหวนวงหนึ่งบนนิ้วกำลังส่องแสงสีแดงระเรื่อขณะร่างกายกริดโผล่จากกลุ่มหมอกควันคละคลุ้ง

   แหวนดาร์คบัส—แหวนที่สามารถสลายทุกทักษะเพียงแค่สัมผัส  มันกำลังระอุสุดขีดหลังจากดูดกลืนมานาของกริดเข้าไปปริมาณมาก  เป็นสัญลักษณ์ของการกระเบิดหากไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขของแหวน

   เมื่อแหวนดูดกลืนมานาผู้ใช้เข้าไปครบ 5,000 หน่วย  ทักษะ ‘ลบล้าง’ ต้องถูกใช้สองครั้งภายในสิบนาที  ไม่อย่างนั้นจะระเบิดและสร้างความเสียหายแก่ผู้สวมอย่างรุนแรง

   ‘ต้องลบล้างอีกครั้งสินะ’

   กริดตัดพ้อพลางส่งสายตายั่วยุแก่อลิเบิร์น  เขาต้องการให้มันโจมตีเข้ามาด้วยมนตร์ดำ  และเมื่อสลายสำเร็จ  การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มขึ้น

   

   ทว่า  อลิเบิร์นกลับสุขุมกว่าที่กริดคาด  มันยืนนิ่งโดยไม่ยอมใช้เวทมนตร์โจมตีใส่

   บรรยากาศรอบตัวกริดกำลังแปลกประหลาด

   ‘ตั้งแต่เมื่อไรกัน?’

   สาวกยาธานโดยรอบหยุดร่ายมนตร์ดำอย่างพร้อมเพรียง  ปล่อยให้หน่วยพาลาดินรีเบคก้าและอัศวินอาณาจักรรุกหนักฝ่ายเดียว  

   ขวัญกำลังใจกองทัพรีเบคก้ากำลังฮึกเหิม  แต่กริดกลับเริ่มเย็นสันหลังวาบ

   ‘หรือมันรู้จักแหวนดาร์คบัส?’

   ถูกต้อง  สาวกระดับสูงของวิหารยาธานส่วนใหญ่ทราบถึงเงื่อนไขการใช้งานแหวนดาร์คบัส  และย่อมรู้ว่าจะเกิดระเบิดหากไม่ลบล้างให้ครบสองครั้ง 

   ไม่มีใครในพวกมันเปิดโอกาสให้กริดลบล้างเวทมนตร์โจมตี

[ แหวนดาร์คบัสรวบรวมพลังเวทมนตร์มากเกินขีดจำกัด! ]

[ แหวนดาร์คบัสใกล้ระเบิด! ]

[ คำเตือน!  เหลือเวลาอีก 30 วินาทีก่อนแหวนดาร์คบัสจะระเบิด! ]

[ แรงระเบิดจะส่งผลให้แหวนถูกทำลาย  ผู้สวมใส่จะเสียชีวิต ]

   “คว…—”

   สถานการณ์เลวร้ายสุดขีด  

   ขณะกริดจะสบถถ้อยคำสุดหยาบคาย  เขาชะงักปากไว้เพราะนึกได้ว่าไอรีนกับลอร์ดอยู่ที่นี่ด้วย

   ชายหนุ่มหันไปตะโกนกับดาเมี่ยน

   “ดาเมี่ยน! โจมตีใส่ฉัน!”

   ทักษะลบล้างจากแหวนดาร์คบัสมีเงื่อนไขใช้งานค่อนข้างยุ่งยาก  

   กริดต้องนำแหวนไปสัมผัสกับทักษะโดยตรงเพื่อให้การลบล้างสำเร็จ  จึงเป็นสาเหตุที่เกรดของแหวนอยู่ในระดับยูนีค  มิใช่เกรดเลเจนดารี  เพราะเงื่อนไขใช้งานยุ่งยากและผลข้างเคียงที่ร้ายแรง

   “หือ?  เข้าใจแล้ว!”

   กริดต้องการให้ตนโจมตีงั้นหรือ?  

   ถึงจะเข้าใจได้ยาก  แต่ดาเมี่ยนก็ไม่ไต่ถามให้เสียเวลา  เขาเตรียมโจมตีใส่กริดโดยไม่เคลือบแคลง

   แต่น่าเสียดายที่ไม่สำเร็จ

   “ม่านหายนะ”

   อลิเบิร์นสอดมือเข้ามาขวาง  มันร่ายคำสาปใส่สิ่งมีชีวิตมิให้อีกฝ่ายสามารถใช้ทักษะ

[ คำเตือน  เหลือเวลาอีก 20 วินาทีก่อนที่แหวนดาร์คบัสจะระเบิด ]

   “บัดซบ!”

   กริดไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากละทิ้งแหวนทิ้ง  แม้แหวนวงนี้จะมีประสิทธิภาพยอดเยี่ยมในสถานการณ์พิเศษ  แต่ชีวิตของไอรีนและลอร์ดสำคัญยิ่งกว่า  เขาไม่ควรยึดติดจนเกิดผลเสีย 

   ทว่า  แผนหลีกเลี่ยงผลข้างเคียงไม่ง่ายดายขนาดนั้น

[ท่านไม่สามารถถอดแหวนดาร์คบัสในขณะนี้]

   เหลืออีกเพียง 15 นาทีก่อนแหวนดาร์คบัสจะระเบิด  แต่กริดกลับมิอาจถอดมันออกจากนิ้ว

   10 วินาที

   9 วินาที

   8… 

   “โธ่เว่ย!”

   ชายหนุ่มกำลังกระวนกระวายใจสุดขีด

   

   ทันใดนั้น  โครงประดูกปริศนาเริ่มยิงเสาเวทมนตร์จำนวนหกต้นใส่จอมเวทมืดรอบกายไอรีนและลอร์ด

   

   กริดรีบขยับร่ายกายตามสัญชาตญาณเพื่อไปให้ถึงเสาเวทมนตร์ดังกล่าว

[ ท่านลบล้างทักษะด้วยแหวนดาร์คบัส ]

[ ทักษะถูกลบล้าง  มานาปริมาณมากไหลออกจากแหวนจนหมด  แหวนดาร์คบัสเข้าสู่ภาวะหลับไหล ]

   แหวนบนนิ้วกริดสงบลงก่อนเกิดระเบิดเพียงไม่กี่วินาที

   “แฮ่ก…แฮ่ก”

   ราวกับชายหนุ่มได้รับอายุขัยเพิ่มขึ้นอีกสิบปี  สีหน้าของกริดโล่งใจสุดขีด  

   แต่ขณะเดียวกัน  เขาเริ่มเพ่งจิตสังหารไปยังลิชที่พยายามร่ายเวทมนตร์โจมตีใส่ไอรีนและลอร์ดเมื่อครู่

   “มูมัด!!”

   แอ็กนัสซ่อนตัวอยู่ในที่นี้และแอบดูสถานการณ์มาตลอดงั้นหรือ?

   “ไอ้ระยำนั่น!”

   ขณะกริดเปี่ยมด้วยโทสะ  เสียงหนึ่งดังแว่วขึ้นจากจุดที่ห่างไกล

   “บอลหายนะ”

   อลิเบิร์นเริ่มร่ายมนตร์ครั้งใหม่  

   เกิดเป็นบอลมนตร์ดำปริมาณมหาศาลรายล้อมตัวมันทุกทิศ  แม้จะน่าเสียดายที่พลาดโอกาสทำลายแหวนไปพร้อมกับชีวิตของกริด  แต่อลิเบิร์นยังเหลือหนทางจำกัดราชาวีรบุรุษอยู่

   จำนวนบอลสีดำมีมากเกินกว่าที่อัศวินโอเวอร์เกียร์  หัตถ์เทวะที่กำลังช่วยคาซิม  โนเอะและแรนดี้  รวมถึงโครงกระดูกโอเวอร์เกียร์จะปัดป้องได้หมด

   

   “ทุกสิ่งจงหายไปซะ!”

   เดิมที  อลิเบิร์นมีแผนจะทำลายวาติกันให้เป็นผุยผงเพื่อกอบกู้ชื่อเสียงของวิหารยาธาน  และยังเป็นการขู่เตือนอาณาจักรทั่วทวีปโดยการสังหารคนในราชวงศ์ 

   แต่ท้ายที่สุด  มันกลับถูกกษัตริย์จากอาณาจักรเล็กทำให้แผนการคลาดเคลื่อน 

   บอลเวทมนตร์สีดำจะถูกปลดปล่อยออกไปทุกทิศทาง  เป้าหมายการโจมตีครั้งนี้ไม่เฉพาะกริด  แต่ยังรวมถึงสมาชิกตระกูลราชวงศ์ทั้งหมดและอัศวินอารักขา  

   อลิเบิร์นเล็งใช้โอกาสนี้เพื่อทำตามแผนเดิมที่วางไว้ตอนต้น

   มันยังเหลือพลังมากพอ  สิ่งนั้นคือไพ่ตายที่อาโมแร็คมอบให้เพื่อใช้บุกถล่มวาติกันโดยเฉพาะ 

   ราชาวีรบุรุษ? 

   ราชาโอเวอร์เกียร์?  

   

   ตัวแปรที่ไม่คาดฝันอย่างกริดถูกฮิลล์ทำให้อ่อนแอลงหลายระดับ  ดังนั้น  อลิเบิร์นมั่นใจว่ากริดไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป

   ‘จบสิ้นแค่นี้แหละ’

   โรสฉีกยิ้มกว้าง

   แอ็กนัสทรยศอย่างไม่คาดฝัน

   องค์ชายตัวน้อยเก่งกาจกว่าที่คาดคิด

   ฝีมือที่แท้จริงของดูรันดัล

   ดาเมี่ยนหลุดพ้นจากบาเรียทมิฬ

   การปรากฏตัวที่ไม่คาดฝันของกริด  

   และอีกมากมาย

   โรสเกิดความกระวนกระวายใจหลายครั้งเมื่อเหตุการณ์ดำเนินไปผิดจากแผนเริ่มต้น

   แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว

   เธอเชื่อใจในพลังของข้ารับใช้ยาธานลำดับสาม—อลิเบิร์น  NPC พิเศษที่มีสติปัญญาเฉียบแหลม  

   มันคือผู้บงการแผนบุกถล่มวาติกันในคราวนี้  โรสมั่นใจว่าอลิเบิร์นสามารถบดขยี้กริด  ดาเมี่ยน  และแอ็กนัสได้ง่ายดายราวกับมดปลวก 

   แน่นอน  กริดกำลังหวั่นวิตกกับเหตุการณ์เบื้องหน้า

   ‘จำนวนของบอลมากเกินไป!’

   

   บอลทมิฬที่อลิเบิร์นสร้างขึ้นมีจำนวนหลายร้อยลูก  และกำลังเพิ่มขึ้นทุกขณะ

   กริดใช้เคลื่อนที่อิสระเพื่อเข้าประชิดตัวอลิเบิร์นให้เร็วที่สุด  กระนั้น  มันยังไม่หยุดร่ายมนตร์  

   ตรงกันข้าม  อลิเบิร์นกัดฟันทนรับดาบจากกริดด้วยความถึกและปริมาณพลังชีวิตที่มหาศาลของบอสใหญ่

   จำนวนบอลทมิฬเพิ่มขึ้นทุกขณะ

   เมื่อใดก็ตามที่บอลหายนะถูกสร้างขึ้นครบตามจำนวนที่มันพึงพอใจ  แรงระเบิดจะสร้างภัยพิบัติที่ลบล้างทุกสรรพสิ่งในบริเวณให้ไม่หลงเหลือ

   กริดอาจรอดชีวิตด้วยความถึกทน  สมญานาม  ไอเท็ม  และทักษะติดตัว  

   แต่ไอรีน  ลอร์ด  และเหล่าอัศวินหนุ่มสาวโอเวอร์เกียร์นั้นไม่  

   เขาอาจต้องเสียทุกคนไป

   ‘เราอัญเชิญอัศวินไม่ได้เพราะม่านบาเรียที่กางไว้ด้านนอกวาติกัน’

   ยังจะเหลือวิธีใดอีก?

   ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป  อลิเบิร์นกำลังถือไพ่เหนือกว่ามาก  กริดตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเมื่อเป้าหมายของเขาคือการปกป้องทุกคน

   ‘หรือว่า…’

   วิหารยาธานถูกกำหนดให้เป็นฝ่ายชนะมาตั้งแต่ต้น?  

   ผู้เล่นจะมิอาจต่อต้านความชั่วร้ายได้อีก  และทวีปตะวันตกจะจมอยู่ในความมืดมิดตลอดกาล…

   ‘เรามีชะตากรรมที่ต้องสูญเสียไอรีนกับลอร์ดงั้นหรือ?’

 

   ใบหน้าของกริดเริ่มขาวซีด  

   เขาพยายามกวาดสายตามองรอบตัวเผื่อว่าจะค้นพบปาฏิหาริย์

   จนกระทั่งเหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งเข้า…

   สิ่งนั้นคือด้ามจับของดาบที่อยู่ด้านหลังอลิเบิร์น  ก่อนหน้านี้มันถูกบดบังด้วยชุดคลุมปลิวไสวของอลิเบิร์นและความวุ่นวายจากการต่อสู้

[ ดาบปักในหิน ]

   ลูกศรโปร่งแสงเป็นคำบอกใบ้ภารกิจ  

   

   ชื่อของภารกิจกำลังส่องแสงสีทองอร่ามในการมองเห็น

   เป็นลูกศรชนิดเดียวกับที่แสดงเมื่อครั้งภารกิจสำรวจหอกไลฟาเอลหลายปีก่อน…

   กริดรีบพุ่งตัวไปคว้าด้ามดาบโดยไม่รีรอ

   อลิเบิร์นที่กำลังเฝ้ามองบอลหายนะผุดขึ้นลูกแล้วลูกเล่าด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข  ยามนี้เริ่มมีใบหน้าขาวซีด

   “แกคิดจะทำอะไร...?”

   “การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน!”

[ ช่างตีเหล็กในตำนานมีสายตาเฉียมแหลมดุจดั่งพญาเหยี่ยว  หากไอเท็มมีคุณสมบัติลับซ่อนอยู่  มันจะไม่มีทางรอดพ้นสายตาไปได้ ]

   ชิ้ง— 

[ ท่านค้นพบคุณสมบัติลับไอเท็ม ]

[ !!! ดาบศักดิ์สิทธิ์เล่มแรกของมวลมนุษยชาติ  มันถูกผนึกไว้ในหินโดยฝีมือเจ็ดนักบุญภัยพิบัติรุ่นแรก! ]

[ ★ภารกิจลับ★  เส้นกั้นแบ่งระหว่างดีชั่ว  ถูกสร้างขึ้น ]

[ พลัง ‘บัญชาแห่งเทพ’ ในตัวท่านได้ทำลาย ‘ศิลาแห่งบาปต้นกำเนิด’ จนแหลกเป็นผุยผง]

[ ท่านได้รับไอเท็มภารกิจ ‘ปฐมดาบศักดิ์สิทธิ์ (ไม่สมบูรณ์)’ ]   

   “อะไรกัน?”

   แสงสว่างที่เจิดจ้าเหนือทุกสรรพสิ่งได้แผ่ขยายไปทั่ววาติกันโดยมีดาบในมือกริดเป็นศูนย์กลาง  

   ความมืดพลันสลายจนหมดสิ้นราวกับปัจจุบันมิใช่กลางคืน  บอลหายนะหลายร้อยลูกที่อลิเบิร์นเสกขึ้นหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน

   ใบหน้าอลิเบิร์นกำลังบิดเบี้ยวหวาดกลัวเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เริ่มแผนการณ์

   

   “กริด!”

   “ฉ…ฉัน”

   หลังจากกริดอาจรายละเอียดภารกิจใหม่  และดาเมี่ยนอ่านรายละเอียดภารกิจ ‘ทวงคืนดาบศักดิ์สิทธิ์’ ที่เปลี่ยนแปลงไป

   สายตาของทั้งคู่หันมาประสานกันโดยมิได้นัดหมาย

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,267

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous