จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 874

    ไอรีนผู้กำลังมีใบหน้าแดงก่ำ  กริดสัมผัสแก้มเธอด้วยฝ่ามือแสนอ่อนโยน  ราวกับกำลังจับต้องสมบัติที่มีค่าที่สุดในชีวิต    

    “ฉันภาวนาให้เธอปลอดภัยตลอดทาง  ขอบคุณสวรรค์ที่เธอไม่เป็นอะไร”

    “คุณคะ…”

    ทั้งสีหน้า  ท่าทาง  และคำหวานที่กริดมอบให้  ทุกสิ่งผสานกันจนไอรีนรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก  

    ใบหน้าของเธอกำลังแดงระเรื่อ

    “คุณต้องจินตนาการไม่ออกแน่  ว่าฉันมีความสุขแค่ไหนที่คุณมาถึงทันเวลา…”

    หากไอรีนตกที่นั่งลำบากตามลำพัง  เธอคงไม่รู้สึกยินดีเลยสักนิดถ้ากริดต้องละทิ้งผู้คน  อาณาจักร  และเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธอเพียงคนเดียว

    แต่เหตุการณ์ปัจจุบันมิได้เป็นเช่นนั้น  

    ที่นี่ยังมีลอร์ด—บุตรชายคนสำคัญของพวกเขา  ยังมีขุนพลผู้ซื่อสัตย์ที่ยอมสละชีพเพื่ออาณาจักรอย่างชักสเล่ย์  คาซิม  และเหล่าอัศวินหนุ่มสาวที่เป็นความหวังของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์

    ไอรีนดีใจที่กริดสามารถช่วยทุกคนไว้ได้ทันเวลา  ไม่เฉพาะเธอ

    “วันแรกที่เราได้พบกัน  ตอนนั้นคุณก็กำลังต่อสู้เพื่อผู้อื่น”

    ไอรีนย้อนความจำ

    สมัยนั้น  เธอยังเป็นเพียงบุตรสาวคนโตของเอิร์ลแห่งอีเทอนัล  และกริดคือชายนิรนามที่ตอบรับคำขอของโดรันเพื่อช่วยเหลือคนแปลกหน้าเธอ

    “ฉันเพิ่งทราบความจริงหลังจากถูกแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองวินสตัน…”

    

    ไอรีนยังได้ทราบวีรกรรมอันกล้าหาญของกริดที่ช่วยกำจัดบริษัทเมโร่ร่วมกับช่างตีเหล็กที่ชื่อข่าน 

    จากนั้น  เธอถูกมาลาคัสจับตัวไป  และได้กริดเป็นผู้ช่วยเหลือออกมาอีกหน

    กริดยังทำเพื่อผู้อื่นอีกหลายครั้ง  ทั้งเหตุการณ์โกเล็มรุกรานไรน์ฮาร์ท  ชุบชีวิตชาวเมืองเรย์ดันขึ้นใหม่  เดินทางไปยังทวีปตะวันออกเพื่อช่วยเหลือชาวเมืองแพงเจียทั้งสองแสนห้าหมื่นคนให้พ้นภัยจากการรุกรานของเจียงซือ  และอีกมากมาย

    

    กริดใช้ชีวิตเพื่อผู้อื่นมาตลอด  

    นี่คือตัวตนของกริดในสายตาไอรีน

    “ฉันดีใจที่ได้เป็นภรรยาคุณ”

    ใบหน้าของไอรีนกำลังเขินอาย

    “อะแฮ่ม”

    กริดเหงื่อตก  เขากระแอมด้วยสีหน้าเคอะเขิน  ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดใจทุกครั้งที่ไอรีนเข้าใจผิดว่าตนคือคนดี  

    การกระทำในอดีตส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ  แต่เป็นการตกกระไดพลอยโจน  

    หากวันใดที่เธอรู้ความจริงเข้า  เขาไม่อยากจินตนาการว่าไอรีนจะรู้สึกผิดหวังมากเพียงใด

    ราวกับไอรีนอ่านความคิดกริดออก  เธอใช้ใบหน้าซุกไซร้แผ่นออกกริดพลางกล่าวปลอบประโลม

    “ฉันอยากให้คุณรับรู้ไว้ว่า  ต่อให้คุณไม่ใช่วีรบุรุษ  ฉันก็จะรักคุณไม่เปลี่ยน”

    เธอตระหนักดีว่า  แสงสว่างเจิดจ้าจากดาบที่กลืนกินความมืดเมื่อครู่มิใช่แสงธรรมดา

    ไอรีนยังคงรักกริดเช่นเดิม  แม้ว่ากริดจะเลือกละทิ้งทุกคนและเดินบนเส้นทางครึ่งเทพแสนชั่วร้าย

    “คุณคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตฉัน”

    ไอรีนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและไม่สั่นคลอน  

    

    กริดกำลังอิ่มเอมใจ

    “ไอรีน…”

    เฉกเช่นไอรีน  กริดเกิดความผูกพันธ์อย่างหาที่สุดมิได้ในยามจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

    

    ไม่มีสิ่งใดต้องกล่าวให้มากความ  ทั้งสองเริ่มจุมพิตอย่างดูดดื่มโดยไม่สนสายตาคนรอบข้าง

    แน่นอนพวกเขายังไม่ลืมลอร์ด—ผลผลิตจากความรักที่เกิดขึ้น

    มือของไอรีนและกริดคนละข้างยังคงโอบกอดลอร์ดอย่างอบอุ่น

    “ท่านพ่อ…ท่านแม่”

    บิดาและมารดาที่ต่างเป็นคนสำคัญของกันและกันเหนือทุกสิ่ง  เหตุการณ์ตรงหน้าส่งผลด้านบวกกับลอร์ดตัวน้อยอย่างมาก

    

    ในวันนี้… 

    ลอร์ดได้บรรลุสัจธรรมสำคัญหลายข้อ

- ลอร์ดได้เรียนรู้ความสำคัญของการอดทนอดกลั้น  มิให้โทสะเข้าครอบงำจิตใจ  ไม่อย่างนั้นอาจเกิดปัญหาที่ร้ายแรงตามมาเช่นคาซิม

- ลอร์ดได้ตระหนักถึงความจงรักภักดีของเหล่าองครักษ์ที่คิดปกป้องตนและมารดาโดยไม่ห่วงชีวิตตัวเอง

- ลอร์ดเริ่มเข้าใจหน้าที่ของผู้ปกครอง

- ลอร์ดได้ประจักษ์สติปัญญาและความรักอันยิ่งใหญ่ของมารดา

- ลอร์ดได้ประจักษ์ความน่าเกรงขามและคุณธรรมของสันตะปาปาดาเมี่ยน

- ลอร์ดได้ตระหนักถึงความไร้พลังของตัวเอง

    และ… 

    ‘ความแข็งแกร่งของท่านพ่อ  รวมถึง…’

    สายตาลอร์ดเหลือบมองโครงกระดูกที่ยืนห่างออกไปไม่ไกล

    ซึ่โครงของมันหักหลายท่อน  กระโหลกมีรอยแตกร้าวขนาดใหญ่

    ลิชมูมัด

    ‘…ความเศร้า’

    เพราะลอร์ดยังเด็กงั้นหรือ?  เขาถึงมองเห็นความเศร้า  ความสำนึกอดีต  และความเกลียดชังปริมาณมหาศาลในยามที่แอ็กนัสจ้องมองตนและมารดา  

    ส่วนบุคคลที่มีแววตาอัดแน่นด้วยความเจ็บปวดมากที่สุดคงหนีไม่พ้นมูมัด

    ลอร์ดได้เรียนรู้ว่า  ทุกคนสามารถมีบาดแผลทางจิตใจที่รักษาไม่หาย  

    เฉกเช่นอาจารย์คาซิมผู้ใจเย็นที่โกรธแค้นจักรวรรดิจนหลงลืมตัว  และมารดาของตนที่หวาดกลัวข้ารับใช้ยาธานอย่างไร้เงื่อนไข    

    ‘เราต้องเติบโตเป็นบุคคลที่ช่วยเยียวยาแผลใจให้ผู้อื่น’

    นี่คือเส้นทางที่ลอร์ดเลือก

    

    องค์ชายตัวน้อยเริ่มเปลี่ยนความคิดหลังจากเหตุการณ์เลวร้ายที่ตนเผชิญอย่างใกล้ชิด

    หากทางเดินของบิดาคือการต่อตั้งอาณาจักรและปกป้องรักษาไว้  เป็นทางเดินแห่งผู้พิทักษ์  

    เช่นนั้นแล้ว  ลอร์ดจะเลือกเดินบนเส้นทางที่คอยชดเชยในสิ่งที่ผู้อื่นขาดหายไป  

    ‘เราจะเปลี่ยนบุคคลที่แข็งแกร่งให้เป็นพวกพ้องของท่านพ่อ’

    ลอร์ดมั่นใจว่าตัวเองทำได้แน่  

    

    เขามีทั้งราชันย์เงาคาซิม  สันตะปาปาดาเมี่ยน  อริยดาบครอเกล  และชาวนาในตำนานปิอาโร่เป็นอาจารย์คอยสอนสั่ง  

    ลอร์ดไม่เคลือบแคลงว่าตนสามารถเติบโตเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ได้

    ความไร้พลังในวันนี้  เขาต้องรีบก้าวข้ามให้ได้โดยเร็วที่สุด    

    ‘เราต้องแข็งแกร่งกว่านี้ให้ได้!’

    แล้วสักวัน  เขาจะได้ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับผู้เป็นบิดา    

    ‘เราต้องทำงานให้หนักขึ้นเพื่อท่านพ่อ’

    หากเป็นราชวงศ์อื่น  องค์ชายมักหาโอกาสขึ้นครองบัลลังก์  ส่วนราชามักคอยหวาดระแวงพฤติกรรมน่าสงสัยขององค์ชาย

    เป็นความจริงที่น่าเศร้า

    ประวัติศาสตร์ได้พิสูจน์ให้เห็นมาแล้วหลายครั้ง  ราวกับตระกูลราชวงส์มีชะตากรรมต้องถูกสาป  พวกเขาไม่มีวันได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสันต์เหมือนครอบครัวชาวบ้านทั่วไป

    เป็นความสัมพันธ์ที่โหดร้ายเหมือนกับสิงโตเฒ่าจ่าฝูง  และสิงโตหนุ่มที่รอวันขึ้นครองอำนาจแทน

    ใช่แล้ว  

    การลั่นวาจาสาบานขององค์ชายตัวน้อยในวันนี้  คือเหตุการณ์แสนสำคัญที่ประวัติศาสตร์ทวีปตะวันตกจะจารึกไปอีกแสนนาน

    หลังจากจุมพิตไอรีนเสร็จ  กริดหันมามองทางลอร์ดด้วยสายตาเอ็นดู

    จากนั้น  ใบหน้าพลันบิดเบี้ยว

    ‘ไอ้ระยำนั่นยัง…!’

    กริดเหลือบเห็นลิชมูมัดที่ยืนมองมาทางตนด้วยสายตาเหม่อลอย

    เขาไม่สนว่ามูมัดสมัยยังมีชีวิตอยู่จะเป็นคนเช่นไร  แต่ลิชมูมัดในปัจจุบันคือมือและเท้าของแอ็กนัส

    ในมือแอ็กนัสคือศัตรู  ดังนั้นลิชมูมัดจึงเป็นภัยคุกคามที่เขามิอาจมองข้าม

    “แอ็กนัส!  โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้!”

    เสียงกริดคำรามดังขึ้นพร้อมกับแสงอาทิตย์แรกของท้องฟ้ายามย่ำรุ่ง

    ชายหนุ่มชักดาบอัสนีฯ พลางปรี่เข้าหาลิชมูมัดที่ยืนอยู่ไม่ห่าง

    

    “ท่านพ่อ!  โครงกระดูกตนนั้นไม่ใช่ศัตรู!”

    

    “คุณคะ…เขาช่วยพวกปกป้องเราไว้!”

    ทั้งสองรีบตะโกนห้าม  แต่กริดเข้าประชิดตัวมูมัดเรียบร้อยแล้ว    

    ยิ่งไปกว่านั้น  เขายังไม่วางใจแม้จะได้ยินคำบอกอธิบายจากสองแม่ลูกเต็มสองรูหู

    มูมัดช่วยไอรีนและลอร์ดไว้งั้นหรือ?

    

    กริดมิอาจทางหาเหตุผลรองรับการกระทำนี้ได้เลย    ไอรีนและลอร์ดต้องเข้าใจบางสิ่งผิดไปแน่

    ดาบอัสนีฯ ฟันปะทะบาเรียคุ้มกายรอบตัวมูมัด

    กำแพงด้านหลังที่เป็นรูโหว่อยู่ก่อนแล้ว  ยามนี้พังครืนจนไม่เหลือเค้าเดิมเมื่อเพลิงทมิฬระเบิดออก  

    แต่บาเรียรอบตัวมูมัดยังไม่สลายไป

    “เจ้านายแกอยู่ที่ไหน!?”

    กริดขบกรามแน่นเมื่อหวนนึกถึงใบหน้าแอ็กนัส    

    ไอ้บัดซบแอ็กนัสซ่อนตัวเพื่อเฝ้ามองความเจ็บปวดของภรรยาและบุตรชายตนงั้นหรือ?

    “...”

    ลิชมูมัดมิได้กล่าวสิ่งใด  มันยืนจ้องมองกริดด้วยสายตาที่เหม่อลอย

    มูมัดมิได้โจมตีโต้กลับ

    กริดมองว่านี่คือการเย้ยหยันท้าทาย

    “แอ็กนัส!”

    แอ็กนัสคือบุคคลเสียสติ  ดังนั้นสถานการณ์ปัจจุบันจึงน่าเป็นกังวล

    กริดไม่ชอบใจที่แอ็กนัสกำลังเฝ้ามองอย่างมีความสุขเมื่อเห็นไอรีนและลอร์ดได้รับอันตราย

    การโจมตีใส่มูมัดอัดแน่นไปด้วยโทสะปริมาณมหาศาล

    ค่าเรี่ยวแรงที่ฟื้นฟูขึ้นเล็กน้อยจากพลังของยูนิคอร์น  เขาไม่แยแสว่ามันจะหมดลงไปอีกหรือไม่

    ระหว่างนี้ยังออกคำสั่งให้หัตถ์เทวะและดาบแห่งแสงคอยปกป้องข้างกายไอรีนกับลอร์ดตลอดเวลา  

    บ่งบอกได้ชัดเจนว่ากริดเป็นหวงคนทั้งสองมากเพียงใด

    “…”

     ขณะมูมัดยืนรับการกระหน่ำโจมตีจากกริด  มันหวนนึกถึงอดีต

    ตัวมันกำลังทำสิ่งใดเมื่อครั้งยังมีอายุเท่าองค์ชายตัวน้อยคนนี้?  

    คำตอบคือ  มันเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่  มีชีวิตรอดในแต่ละวันด้วยการขออาหารผู้อื่นกิน

    มันเคยปกป้องใครดังเช่นที่องค์ชายตัวน้อยแสดงพยายามออกหรือไม่?

    คำตอบคือ  มีอยู่หนึ่งคน—ภรรยาของมันที่ได้พบรักในไซเรน     

    เธอคือคนเดียวในโลกที่มันมอบความรักให้  และคนเดียวที่มันสัญญาว่าจะทำให้มีความสุขไปชั่วนิรันดร์

    แกร่ก  แกร่ก!

    กรามมูมัดเริ่มขยับขึ้นลง  

    รอยร้าวบนกระโหลกขยายขนาดขึ้น

    ความทรงจำแสนเจ็บปวดเริ่มผุดเข้ามาในหัว… 

    ความทรงจำเกี่ยวกับอาจารย์ที่เก็บมันมาเลี้ยง    

    มูมัดติดตามชายคนนั้นราวกับเป็นบิดาบังเกิดเกล้า  จนกระทั่งถูกทรยศหักหลัง

    มันหลบหนีไปยังไซเรนเพื่อรักษาแผลใจ  แต่กลับกลายเป็นวาสนาได้พบคนรักแทน

    ทว่า  ฟ้าช่างเล่นตลก  มูมัดค้นพบว่าตนป่วยเป็นโรคร้ายแรงและมีชีวิตได้อีกไม่นาน

    แกร่ก!  แกร่ก แกร่ก!

    

    อา…ใช่แล้ว  มูมัดจมอยู่กับความทรงจำแสนเจ็บปวดนานหลายปีจนกระทั่งเสียชีวิต

    แม้จะได้พบหญิงสาวอันเป็นที่รัก  แต่กลับไม่มีโอกาสใช้ชีวิตอย่างอบอุ่นเหมือนครอบครัวอื่น

    วาระสุดท้ายคือช่วงเวลาที่ปราศจากความสุขโดยสิ้นเชิง

    ความตายคือการพักผ่อนเดียว  และมูมัดก็ปรารถนาให้เป็นการพักผ่อนตลอดกาล

    “มูมัด!”

    “…”

    เสียงหนึ่งแว่วขึ้นและปลุกมันให้ตื่นจากห้วงความตาย

    ราวกับเขาถูกเทพบนสวรรค์สาปแช่งให้ไม่มีความสุขตลอดชีวิต  มูมัดถูกขัดขวางการพักผ่อนและต้องกลายเป็นลิชในที่สุด

    แกร่ก! แกร่ก!

    

    กรามของมูมัดกำลังพะงาบขึ้นลง  

    “แอ็กนัส!”

    กริดเหลือบมองแอ็กนัสขณะกำลังรัวดาบโจมตีใส่มูมัด

    ร่ายกายแอ็กนัสกลายเป็นโครงกระดูกไปแล้ว  นี่คือลักษณะพิเศษของทักษะ ‘กลายเป็นลิช’

    มันสู้กับใครมา…?

    กริดเกิดคำถาม  แต่เขาไม่ครุ่นคิดหาคำตอบให้เสียเวลา  ชีวิตภรรยาและบุตรชายกำลังตกอยู่ในอันตราย

    “แกนะแก!”

    กริดเห็นเต็มสองตา  ลิชมูมัดร่ายเสาเวทมนตร์หกต้นโดยพยายามโจมตีใส่ไอรีนและลอร์ด  

    หากตนไม่ใช้แหวนลบล้าง  ป่านนี้ืทั้งสองคนอาจไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว

    “ตายซะ!”

    ชายหนุ่มปลดปล่อยจิตสังหารทั้งหมดใส่แอ็กนัส  เหตุการณ์เกิดขึ้นชั่วพริบตาก่อนที่ไอรีนหรือลอร์ดจะได้อธิบายสิ่งใด

    “มูมัด!  ทำไมแกยังไม่ฆ่าไอ้งั่งนั่นอีก?  คิคิก!  คิฮ่าฮ่าฮ่า!”

    แอ็กนัสเป็นฝ่ายเปิดศึกยั่วยุกริด

    มูมัดที่ยืนเหม่อลอยมานาน  ยามนี้เริ่มขยับตัวลงมือ

    “อึก…!”

    กริดที่กำลังจะพุ่งประชิดตัวแอ็กนัส  เขาถูกกลุ่มก้อนเวทมนตร์จากมูมัดยิงถล่มขัดขวางไว้    

    บอลมานาจำนวนมากพุ่งปะทะร่างกายกริดพร้อมกับสร้างความเสียหายหลายพันหน่วย

    “ไอ้บัดซบ!”

    “คิคิก! คิฮ่าฮ่าฮ่า!”

    เหตุการณ์กำลังโกลาหลวุ่นวาย

    กริดเพิ่งจะได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้า  แต่กลับมีภัยคุกคามใหม่ปรากฏขึ้น    

    เขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งอ่านข้อความระบบยืนยันสำเร็จภารกิจคืนดาบศักดิ์สิทธิ์หรือของรางวัลที่ได้รับ

    ไม่ได้อ่านด้วยซ้ำว่าไอเท็มดรอปจากอลิเบิร์นมีสิ่งใดบ้าง

    แอ็กนัสก็เช่นกัน

    มันเพิ่งเอาชนะซิลเวนัสได้  จึงรีบร้อนกลับเข้ามาในโถงหลักโดยไม่ได้ตรวจสอบไอเท็มดรอปจากหล่อน    

    แอ็กนัสต้องการยืนยันให้แน่ใจว่า  หญิงสาวอ่อนแอไร้ทางสู้ยังคงปลอดภัยดีอยู่

    

    “ย๊ากกก!”

    “เข้ามา!”

    แรงปะทะที่เกิดขึ้นส่งผลให้พื้นดินสนั่นหวั่นไหวกว่าครั้งใดทั้งหมด

    ไม่เพียงซากปรักหักพังของโถงหลักที่ถล่มลง  แต่ทั่วทั้งวาติกันกำลังสั่นสะเทือนอย่างหนักราวกับจะพังครืน

    ชาวบ้านในหมู่บ้านเชิงเขาเริ่มหวาดกลัวว่าอาจเกิดดินถล่มลงไป

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,269

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous