จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 782

    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์เริ่มต้นโดยมีรากฐานทางเกษตรกรรมที่แข็งแกร่ง
    ต้องขอบคุณปิอาโร่ที่ช่วยให้อาณาจักรโอเวอร์เกียร์สามารถทำรายได้เป็นกอบเป็นกำจากพืชผล

    เงินทุนที่กริดใช้ก่อสร้างเขตอุตสาหกรรมตีเหล็กร่วมกับข่านก็มาจากกำไรด้านเกษตรทั้งสิ้น

    “มากขนาดนี้เชียว?”

    กริดขมวดคิ้วด้วยสีหน้ากังวลเมื่อเห็นกองถุงแป้งและมันฝรั่งจำนวนมากจากไบรัน
    แป้งสาลีและมันฝรั่งสีรุ้งกลายเป็นสินค้าส่งออกพิเศษของอาณาจักรที่ช่วยพยุงเศรษฐกิจภาพรวมมาโดยตลอด
    กริดไม่ต้องการส่งมอบสินค้าเหล่านี้ให้จักรวรรดิมากถึงหนึ่งร้อยตัน

    “ทำไมฝ่ายเราต้องส่งบรรณาการให้จักรวรรดิ?  ไม่ได้เป็นเมืองขึ้นสักหน่อย”

    ลอเอลอธิบายกับกริดที่กำลังบ่นอุบอิบ

    “นี่ไม่ใช่บรรณาการ  หากแต่เป็นของกำนัล  ฝ่าบาทเป็นฝ่ายขอเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิก่อน  แล้วทางนั้นก็ตอบตกลงโดยไม่มีเงื่อนไข  อาณาจักรเราควรมีกำนัลติดไม้ติดมือตามมารยาท”

    การพบกันของผู้นำสองอาณาจักรนับเป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์สำคัญของทวีป
    ทางจักรวรรดิคงจัดเตรียมงานต้อนรับไว้แล้วก็จริง  แต่อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะถูกดูเหยียดหยันดูแคลนหากกริดไปเยือนมือเปล่า 

    “ฝ่าบาทมิได้ขาดทุน  ทางจักรวรรดิเองก็เตรียมสิ่งบันเทิงรอต้อนรับมากมาย  บางทีพวกเขาอาจเตรียมของกำนัลให้เราเช่นกัน  กำนัลจากจักรวรรดิผู้มั่งคั่งอาจมีมูลค่าสูงกว่าสิ่งที่เรามอบให้  ฝ่าบาทมิได้ขาดทุนแม้แต่เหรียญทองเดียว  และยิ่งไปกว่านั้น…”

    คุคุคุ

    เสียงหัวเราะชั่วร้ายเล็ดลอดจากปากลอเอล

    “หากองค์จักรพรรดิพึงพอใจในรสชาติแป้งสาลีและมันฝรั่งของพวกเรา  มีแน้วโน้มสูงที่พวกเขาจะสั่งนำเข้าในปริมาณมาก”

    ข้าวสาลีที่ปลูกโดยชาวนาในตำนานย่อมมีสายพันธ์ชั้นเลิศกว่าใครในทวีป
    ยิ่งช่วงนี้มีข่าวลือมากมายที่กล่าวว่าบะหมี่ของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์มีรสชาติเยี่ยมเป็นพิเศษ    
    แม้แต่จักรวรรดิก็ไม่มีทางทนต่อความกลมของแป้งและมันฝรั่งไหวแน่

    “นี่คือสาเหตุที่นายเลือกของกำนัลเป็นผลผลิตทางการเกษตร?”

    กริดรู้สึกทึ่งกับสติปัญญาอันล้ำเลิศของลอเอลที่เจิดจรัสในทุกสถานการณ์
    เขาคิดเสมอว่าลอเอลคือของขวัญล้ำค่าที่พระเจ้าประทานให้อาณาจักรโอเวอร์เกียร์

    “ไม่ใช่กระหม่อม  แต่เป็นความคิดของเทศมนตรีแร็บบิท  กระหม่อมไม่มีทางสู้เขาได้ในด้านหัวคิดทำกำไร”

    แร็บบิทคือคนที่จ่ายเงินเดือนปิอาโร่ 73 เหรียญเงินขณะที่เขายังเป็นมหาจอมดาบ
    ชายคนนี้สามารถบริหารคงคลังได้อย่างยอดเยี่ยมนับตั้งแต่ถูกจ้าง
    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะทำกำไรได้น้อยกว่าปัจจุบันสองถึงสามเท่าหากไม่มีแร็บบิทคอยบงการ

    ส่วนคนที่นำพาแร็บบิทมาสู่อาณาจักรก็คือกริด

    “มันน่าทึ่งมากเมื่อย้อนนึกกลับไปสมัยอดีต  ฝ่าบาทยังเป็นเพียงไอ้งั่งสมองทึบในช่วงที่ได้พบแร็บบิทหนแรก  แต่ฝ่าบาทกลับโน้มน้าวชักชวนให้บุคคลอัจฉริยะเช่นนี้กลายเป็นบริวารสำเร็จ  พรสวรรค์ในการสรรหาบริวารของฝ่าบาททำจากสิ่งใดกันแน่?”

    “…”

    ลอเอลไม่ต้องการปิดบังความรู้สึกกับคนที่เขารับใช้  ส่งผลให้ถ้อยคำของลอเอลตรงไปตรงมาเสมอ
    ลอเอลพยายามซื่อสัตย์กับกริดอย่างที่สุด  จนมีคำพูดรุนแรงไปบ้างในบางครั้ง

    กริดในอดีตมักแสดงอาการไม่พอใจ  
    แต่ในระยะหลังมานี้  เขารู้สึกสบายใจเมื่อได้ยินลอเอลกล่าวอย่างเถรตรง
    กริดจะอาศัยสิ่งที่ลอเอลตำหนิคอยเป็นกระจกสะท้อนจุดอ่อนของตัวเองเสมอ
    
    “พรสวรรค์ในการสรรหาบริวาร…”

    กริดย้อนนึกถึง NPC พิเศษที่กลายมาเป็นข้ารับใช้ผู้ซื่อสัตย์ทุกคน
    ข่าน  ปิอาโร่  อัสโมเฟล  และสติกส์
    เหล่านี้คือสุดยอด NPC พิเศษระดับทวีปที่ผู้เล่นทั่วไปไม่มีโอกาสแม้แต่ละสร้างความสัมพันธ์หนึ่งหน่วย
    แต่กริดกลับทำให้พวกเขาคุกเข่าถวายความจงรักภักดีสำเร็จ

    มันยอดเยี่ยมมากหากย้อนคิดกลับไป
    NPC ข้างต้นล้วนอยู่ในสภาพย่ำแย่จวนเจียนตายขณะที่กริดไปพบเข้า

    ข่านติดสุรารุนแรงและเกือบสูญเสียโรงตีเหล็ก
    ปิอาโร่เป็นคนพเนจรที่มีสภาพไม่ต่างจากขอทาน  จิตใจหมกมุ่นเพียงการแก้แค้น
    อัสโมเฟลถูกคำสาปสะกดจิตหลอกหลอนนานหลายปีจนร่ายกายอ่อนแอสุดขีด
    สติกส์โรคประจำตัวกำเริบเมื่อได้เห็นความน่าทึ่งของกริดครั้งแล้วครั้งเล่า

    การกระทำของกริดได้ละลายความเย็นชาในจิตใจพวกเขาทีละน้อย
    แน่นอนว่าทักษะ ‘สำรวจตัวละคร’ จากดาบช่วยระบุรายละเอียดของปัญหาและแนวทางแก้ไขได้เป็นอย่างดี

    แต่กริดเริ่มตระหนักว่าพลังโน้มน้าว NPC ของตนถือเป็นพรสวรรค์ชนิดหนึ่ง
    ไม่ใช่ผู้เล่นทุกคนที่เห็นรายละเอียดของ NPC พิเศษแล้วจะเปลี่ยนให้พวกเขามาเป็นของตัวเองได้
    
    ‘เราคู่ควรกับคำสรรเสริญแล้วจริงหรือ?  ช่วยตอบฉันทีข่าน  ฉันกุมหัวใจของลุงได้เพราะพรสรรค์หรือความบังเอิญกันแน่’

    “ฝ่าบาท?”

    “อา…”

    กริดตื่นจากภวังค์พลางปาดคราบน้ำตา
    เขาเผลอร่ำไห้โดยไม่รู้ตัว
    ลอเอลเห็นดังนั้นจึงเอ่ยปากถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง

    “งานศพของข่าน…ฝ่าบาทจะไม่จัดที่เมืองหลวงจริงหรือ?”

    หงึก

    “ถูกต้อง  ดวงวิญญาณของเขาต้องถูกฝังในจุดที่เหมาะสม”

    สามวันก่อนการเคลื่อนขบวนเยือนจักรวรรดิ  กริดมีสถานที่หนึ่งให้ต้องมุ่งหน้าไป
    
    วินสตัน    
    บ้านของข่าน

    ***

    ระบบ ‘ซากศพ’ ในซาทิสฟายมิได้ถูกให้ความสำคัญมากนัก
    ผู้เล่นและ NPC จะแปรเปลี่ยนเป็นละอองสีเทาเมื่อเสียชีวิต
    ซากศพจะไม่หลงเหลือหากไม่ได้อยู่ระหว่างภารกิจพิเศษหรือเป็นผู้เล่นคลาสหมอผี
    
    กริดตัดพ้อถึงความบกพร่องของระบบซากศพยิ่งกว่าใคร
    เขาเสียใจที่ร่างกายของบุคคลสำคัญในชีวิตไม่หลงเหลือให้ดูต่างหน้า
    
    แต่กริดกลับฉุกคิดได้ว่าซาทิสฟายมีระบบ ‘ดวงวิญญาณ’
    ดวงวิญญาณบราฮัม  ยารุกต์  และบรรพบุรุษของข่านที่กริดเคยเห็นจนฉี่ราดกางเกงสมัยยังอยู่วินสตัน
    กริดเชื่อมั่นอย่างสุดหัวใจว่าดวงวิญญาณของข่านกำลังอยู่เคียงข้างตน

    เขาเคยคิดจะบรรจุดวงวิญญาณข่านลงในไอเท็มด้วยทักษะ ‘บรรจุอีโก้’ ซึ่งได้รับมาจากการเคลียร์หมู่เกาะเบเฮ็น
    
    ‘แต่เราจะให้ข่านทุกข์ทรมาณเพราะความเห็นแก่ตัวไม่ได้’

    กริดสัมผัสมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
    ความโศกเศร้าเจ็บปวดของอดีตตำนานที่ถูกแพ็กม่าชุบชีวิตขึ้นใหม่  
    รวมถึงมูมัดที่ถูกบราฮัมสร้างเป็นลิชเพียงเพราะไม่ต้องการสูญเสียเขาไป
    
    ทุกดวงวิญญาณล้วนปราศจากความสุขเมื่อถูกบรรจุลงในภาชนะอื่น
    พวกเขาต้องการพักผ่อนชั่วนิรันดร์
    กริดมิอาจผูกมัดดวงวิญญาณข่านไว้กับตนตลอดไป

    “ข่าน…”

    สุสานประจำตระกูลขนาดเล็กที่ตั้งอยู่รอบนอกวินสตัน
    กริดกำลังยืนอยู่ตามลำพังใจจุดที่ภรรยาและบุตรชายข่านถูกฝัง
    เขาปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มพลางนำไอเท็มชิ้นหนึ่งออกมา

    มันคือป้ายหลุมศพที่กริดขอร้องให้ช่างแกะสลักอาณาจักรช่วยสร้างขึ้น
    ป้ายหลุมศพที่ดวงวิญญาณข่านจะสถิตย์ไปตลอดกาล

    “ขอให้ลุงอยู่บนสวรรค์อย่างมีความสุข  ลุงควรลงมาเล่นสนุกด้านล่างบ้าง  ไม่ต้องบ่อยนักก็ได้  ผมจะดูแลหลุมศพตรงให้เป็นอย่างดี  รูบี้กับลอร์ดจะแวะเวียนหาโอกาสเยี่ยมเยียนให้บ่อยครั้งที่สุด…”

    กริดวางป้ายหลุมศพลงใจกลางสุสานพร้อมกับระเบิดน้ำตา
    
    บรรยากาศเงียบงันครอบงำเป็นเวลานานหลายชั่วโมง

    กริดต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดทรมาณตามลำพังในสุสานรอบนอกวินสตัน

    …ขอบคุณ

    …ขอบคุณมาก    

    เสียงที่คุ้นเคยกำลังดังก้องในหัวกริด

    ***

    ราชาโอเวอร์เกียร์ ‘กริด’
    ชายที่สืบทอดพลังจากอดีตตำนานแพ็กม่าจนกลายวีรบุรุษของอาณาจักรอีเทอนัล
    เขาปราบจอมอสูรลำดับ 32 ‘บีเลียล’ ด้วยความช่วยเหลือจากพวกพ้องที่แข็งแกร่ง
    จากนั้นก็ยึดครองอีเทอนัลและสถาปนาเป็นอาณาจักรใหม่ที่มีนามว่า ‘โอเวอร์เกียร์’
    ในภายหลังยังช่วยราชาวัลฮัลล่าคนปัจจุบันยึดครองอาณาจักรเบลโต้สำเร็จ

    “เขายังชำระล้างหมู่เกาะเบเฮ็นและฟื้นฟูหอเกียรติยศด้วยสินะ?”

    “รูปปั้นของกริดประดับอยู่ใจกลางหอเกียรติยศ”

    “โฮะโฮ่โฮ่…สมกับคนหนุ่มแห่งยุคสมัยใหม่”

    “เขาก้าวข้ามเงามืดของตัวเองในอดีตได้แล้ว”
    
    “โฮะโฮ่โฮ่…ได้ยินมาว่ามีความสัมพันธ์ที่แนบแน่นกับสัตนะปาปาแห่งโบสถ์รีเบคก้า”

    “ถูกต้อง  แถมยังสนิทสนมกับอริยดาบครอเกลมาก”

    “โฮะโฮ่…สหายคนนี้ใช้ความสามารถที่มีได้ไม่เลว”

    “ใช่แล้ว  กริดอาศัยวิชาดาบแพ็กม่าเพื่อดึงดูดเหล่าบุคคลพรสวรรค์ได้ยอดเยี่ยม”

    “รวมถึงบราฮัมด้วยสินะ?”

    ณ หอแห่งนิรันดร์
    กลุ่มคนที่ศึกษาเวทมนตร์ต้องห้ามมากมายภายใต้หน้ากากความถูกต้องแห่งจักรวรรดิ
    พวกมันอ้างวิทยาการความก้าวหน้าเพื่อทดลองศาสตร์เวทชั่วร้าย
    
    “โฮะโฮ่โฮ่…ฉันอยากพบเขาแล้วสิ”

    ผู้ปกครองหอแห่งนิรันดร์ ‘โกลด์ฮิต’
    
    เธอคือหนึ่งในสิบมหาจอมเวทแห่งทวีปที่แข็งแกร่งชนิดอัชเชอร์เทียบไม่ติด
    โกลด์ฮิตและอัชเชอร์มีข้อแตกต่างใหญ่หลวงตั้งแต่ชาติกำเนิด
    เธอคือหนึ่งในสี่ลูกศิษย์ของมหาจอมเวทในตำนานบราฮัม
        
    *** 

    “อ๊ากกกก!”

    ณ มหานครไททัน  
    เมืองหลวงแห่งจักรวรรดิซาฮารัน
    
    ผู้เล่นคลาสหมอผีคนหนึ่งกำลังส่งเสียงกรีดร้องขณะกลับจากการเก็บเลเวลประจำวัน
    มันถูกมีดและขวานกระหน่ำโจมตีทันทีที่เดินออกจากร้านค้า

    “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

    ทหารยามที่เดินลาดตระเวนได้รีบวิ่งมาห้ามเหตุทันทีที่ได้ยินเสียงดังเอะอะ
    แต่ก็สายไปเสียแล้ว

    “สำเร็จ!  เจ้านี่คือพวกอิมมอทัล!”

    หมอผีผู้โชคร้ายเสียชีวิตลง
    กลุ่มนักฆ่ารีบวิ่งหนีทหารยามด้วยใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้ม
    พวกเขาไม่แยแสโทษการสังหารผู้เล่นในเขตเมืองเลยสักนิด
    
    เพราะเหตุใด?
    โทษเพียงเล็กน้อยมิอาจเทียบเท่ารางวัลที่พวกเขาจะได้รับ
    
    “ได้อัดวิดีโอไว้รึเปล่า?”

    “แน่นอน!  พวกเราได้ไอเท็มจากกริดหนึ่งชิ้นแน่นอนแล้ว!”

    “เจ๋ง!  วะฮ่าฮ่าฮ่า!”

    พวกเขาหัวเราะอย่างมีความสุขพลางเผ่นหนีจากกลุ่มทหาร
    กลุ่มผู้เล่นที่เห็นเหตุการต่างพากันแสดงสีหน้าอิจฉา

    ‘ช้าไปนิดเดียว!’

    พวกเขาต้องรีบมองหาสมาชิกอิมมอทัลคนอื่นที่หลงเหลือ
    กลุ่มผู้เล่นจำนวนมากเดินลาดตระเวนรอบกรุงไททันด้วยแววตาอาฆาต

    เมื่อพบหมอผีหนึ่งคน
    พวกเขาจะเริ่มตามสะกดรอยเพื่อระบุตัวตนของหมอผีให้ชัดเจน
    นักล่าบางคนที่ความอดทนต่ำจะเชือดหมอผีทุกคนทิ้งโดยไม่สนใจฝ่าย

    สถานการณ์ฝั่งอิมมอทัลกำลังตึงเครียดอย่างหนัก

    “บัดซบ!”

    โครม!

    ณ  หมู่บ้านแห่งหนึ่งใกล้กับวังของจักรพรรดินี
    สมาชิกอิมมอทัลทั้ง 347 คนกำลังเดือดดาลสุดขีด
    พวกมันหงุดหงิดใจที่มิอาจออกจากจุดซ่อนตัวได้เพราะถูกกริดตั้งค่าหัว
    ทุกคนได้แต่หลบซ่อนเหมือนหนูแทนที่จะได้ออกไปเก็บเลเวลอย่างสบายใจ

    “เจ้าบ้าเวอราดิน!  ทำตัวเหมือนฉลาด  แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย”

    “พวกเราแยกกลุ่มกันเถอะ  ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเดือดร้อนไปมากกว่านี้”

    “ไม่ว่าจะโมโหแค่ไหน  แต่การขายเพื่อนมันคือสิ่งที่ถูกต้องแล้วหรือ?”

    “แล้วยังมีทางไหนให้เลือกอีก?  พังพินาศไปพร้อมกันทุกคนใช่ไหม?”

    สายสัมพันธ์ภายในอิมมอทัลเริ่มบิดเบี้ยว  ความหวาดกลัวฝังรากลึกลงในจิตใจของทุกคน
    พวกมันหวาดผวาตัวตนอันยิ่งใหญ่ของกริดที่สามารถขับเคลื่อนมวลผู้เล่นสองพันล้านด้วยถ้อยคำประโยคเดียว
    ทุกคนกำลังสำนึกผิดที่บังอาจปลุกราชสีห์ที่กำลังหลับไหล
    
    หนึ่งในสมาชิกระดับสูงของอิมมอทัล ‘บุลเล็ต’ พยายามสงบจิตใจทุกคน

    “พวกเราต้องรอคอยอย่างใจเย็น  หากกลุ่มนักล่าเสียเวลาทั้งวันทั้งคืนและไม่ได้สิ่งใดติดมือกลับไป  อีกไม่นานพวกมันจะท้อใจและล้มเลิกการตามล่าไปเอง”

    “อา…”

    นักล่าที่ไม่พบเหยื่อย่อมปราศจากความสนุก
    อิมมอทัลเริ่มมั่นใจว่าเหตุการณ์จะดีขึ้นหากพวกมันซ่อนตัวต่อไปอีกสักระยะ  

    จนกระทั่งข่าวใหม่ลอยมาถึงหู

    “ก…กริด!  กริดเดินทางมาถึงจักรวรรดิแล้ว!!”

    “อะไรนะ…?”

    สีหน้าของทุกคนพลันขาวซีดไร้โลหิตหล่อเลี้ยง

    “ป…ปีศาจ!  มันเป็นปีศาจ!!”

    กริดได้ทำลายชีวิตพวกมันเพียงเพราะสูญเสีย NPC ช่างตีเหล็กไปหนึ่งคน
    เท่านั้นยังไม่สาแก่ใจ  
    กริดยังเดินทางมาที่จักรวรรดิเพื่อสังหารพวกมันด้วยมือตัวเองอีกหรือ?    

    “พวกนายใจเย็นก่อน  ไม่มีสิ่งใดที่ต้องกังวลเลยสักนิด”
    
    เวอราดินปรากฏตัวพร้อมกับรอยยิ้มแสนชั่วร้าย

    “ถึงเวลาพวกเราเอาคืนบ้างแล้ว  สั่งสอนคนที่คิดจะล่าพวกเราให้สำนึกเสียบ้าง”

    แน่นอนว่าพวกมันไม่คิดโจมตีกริดอย่างบุ่มบ่าม
    จากข้อมูลที่เวอราดินได้รับ  จักรวรรดิมีแผนจัดงานต้อนรับกริดอย่างยิ่งใหญ่
    อิมมอทัลจะถูกขับไล่จากจักรวรรดิแน่หากโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้าและทำให้ตารางเวลาขององค์จักรพรรดิคลาดเคลื่อน    

    “พวกเราต้องรอโอกาสที่เหมาะสมอย่างใจเย็น”

    หนูที่จนตรอกมักแว้งกลับไปสู้แลกชีวิตกับแมวที่ตามไล่ล่าเสมอ
    เวอราดินกำลังวางแผนเอาคืนกริดอย่างสาสม

    ขณะเดียวกัน  
    คาราวานพ่อค้ากลุ่มหนึ่งได้ติดต่อขอเข้าพบจักรพรรดินีแมรี่
    
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,213
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous