จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,408
‘เฟคเกอร์?’
ซีบาลผู้ข้ามผ่านมิติดวงดาวที่แกรนมาสเตอร์สร้างขึ้น สิ่งมีชีวิตแรกที่มองเห็นคือเฟคเกอร์
คำคำหนึ่งผุดขึ้นในหัว
พรหมลิขิต?
ยากจะให้เชื่อว่า การหลบหนีแบบส่งเดชจะนำพาพวกตนมาพบกับหนึ่งในขุนพลโอเวอร์เกียร์
จนกระทั่งผ่านไปสักพัก มันเริ่มเข้าใจสถานการณ์
“…ที่นี่คือจุดที่ปลอดภัยที่สุดในโลก?”
เป็นเสียงพึมพำของซิกเฟรคเตอร์ที่ยืนอยู่บนฝ่ามือไรเดอร์ส
คำพูดดังกล่าวช่วยให้ซีบาลตระหนักถึงความจริง
เวทมนตร์เทเลพอร์ตโบราณของซิกเฟรคเตอร์ จะช่วยส่งเป้าหมายไปตามความปรารถนาของผู้ใช้งาน
‘ที่นี่ปลอดภัยที่สุดในโลก…’
อาณาจักรโอเวอร์เกียร์พัฒนามาไกลถึงเพียงนี้เชียว…
ซีบาลยิ้มขณะก้าวลงจากไรเดอร์ส
ทว่า บุคคลที่วิ่งเข้ามาหาไม่ใช่เฟคเกอร์ แต่เป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
“น…นี่มัน จักรกลเวทมนตร์ใช่ไหมครับ?”
เด็กหนุ่มมิอาจเก็บซ่อนประกายในดวงตา
แม้จะไม่เห็นใบหน้าหรือชื่อตัวละครเนื่องจากสวมหมวกปกปิด แต่ซีบาลก็สัมผัสได้ถึงความไม่ปรกติ
ซีบาลในปัจจุบันมีประสาทสัมผัสเฉียบแหลมมาก สังเกตเห็นว่าเครื่องแต่งกายของเด็กหนุ่มมีมูลค่าสูงเกินไป
แม้แต่ทายาทของกลุ่มแชโบลก็ยังสวมใส่ไอเท็มไม่หรูหราขนาดนี้
และเหนือสิ่งอื่นใด ตำแหน่งปัจจุบันก็ไม่ใช่จุดเก็บเลเวล ไม่มีมอนสเตอร์เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
หากแต่เป็นเขตบอส
หลังจากเปิดแผนที่ตรวจสอบ ซีบาลยืนยันว่าบริเวณนี้อยู่ใกล้กับเมืองไบรัน
อ้างอิงจากข้อมูลเบื้องต้น ใกล้ๆ กับไบรันจะมีบอสพิเศษที่ปรากฏตัวตามลักษณะของดวงจันทร์
แต่เมื่อเหลียวซ้ายแลขวา ซีบอลมองไม่เห็นผู้พิทักษ์พงไพร
“เจ้าหนู… ลูกของกริดใช่ไหม?”
จากเบาะแสและข้อมูลทั้งหมด มันสรุปผลได้ทันที
ลอร์ดมิได้หวาดระแวงคนแปลกหน้าที่บอกชื่อจริงของตนถูก
“ใช่ครับ และคุณคือท่านซีบาลใช่ไหม?”
ลอร์ดฉีกยิ้มขณะถอดหมวก
เด็กหนุ่มสรุปข้อมูลของซีบาลจากไรเดอร์สและเรื่องราวที่บิดาเคยเล่าให้ฟัง
ในหมู่พวกพ้อง มีนักรบกล้าหาญคนหนึ่งนามว่าซีบาล ตะลุยในสนามรบไปพร้อมกับจักรกลเวทมนตร์ที่แข็งแกร่ง
ซีบาลส่ายศีรษะกับตัวเอง
“ฉันได้ยินว่าเธอเพิ่งผ่านพิธีฉลองบรรลุนิติภาวะ คิดไม่ถึงว่าจะล่าผู้พิทักษ์พงไพรได้แล้ว แม้จะมีเฟคเก—”
> ชู่ว…!
“…”
ซีบอลปิดปากสนิททันที
เสียงข้อความส่วนตัวจากเฟคเกอร์ทำให้มันประหลาดใจ
> หมายความว่ายังไง? นายกำลังซ่อนตัวจากเด็กคนนี้? แปลว่าเขาล่าผู้พิทักษ์พงไพรด้วยตัวคนเดียว?
> ใช่
> สายเลือดมีผลขนาดนี้เชียว…
หากลูกของกริดยังแข็งแกร่งตามพ่อ แปลว่าลูกของตนก็มีสิทธิ์โดดเด่นไม่แพ้กัน?
แต่ไหนแต่ไร ระบบทายาทของซาทิสฟายเป็นเรื่องน่ากระอักกระอ่วนที่ซีบาลหลีกเลี่ยงมาตลอด แต่ตอนนี้มันเริ่มคิดใหม่
“เซอร์ซีบาล มาทำอะไรที่ไบรันหรือครับ? ล่าผู้พิทักษ์พงไพร?”
“เธอคงไม่รู้ว่าพ่อของตัวเองน่ากลัวขนาดไหน… ไม่มีใครในโลกกล้าแตะต้องบอสของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์หรอกนะ”
“ผมรู้ว่าท่านพ่อจะไม่ปล่อยให้ศัตรูลอยนวล แต่เซอร์ซีบาลเป็นสหายของท่านพ่อไม่ใช่หรือ?”
“…”
สหาย?
ซีบาลที่เริ่มทำตัวไม่ถูก รีบกวาดสายตาไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบเฟคเกอร์
สาเหตุที่มันตรวจพบอีกฝ่ายในตอนแรก เพราะไรเดอร์สมีระบบตรวจจับสิ่งมีชีวิต
หลังจากหาเท่าไรก็ไม่พบ มันตัดสินใจส่งข้อความเสียงถึงเฟคเกอร์
> คนที่ปล่อยข่าวลือว่าฉันกับกริดเป็นเพื่อนกัน คงไม่ใช่นายใช่ไหม?
> เปล่า… น่าจะเป็นตัวกริดเอง
> กริด?
ซีบาลคืออดีตผู้นำ ‘เจ็ดกิลด์ใหญ่’ ที่เคยทำสงครามกับกิลด์โอเวอร์เกียร์ เคยยกกองทัพรุกรานเรย์ดัน
นอกจากนั้น ในภายหลังยังพยายามขัดแข้งขัดขาขุนพลโอเวอร์เกียร์ในงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติ
จนกระทั่งผ่านไปสักพัก มันเริ่มคิดได้และหลีกเลี่ยงการเป็นศัตรู ในบางสถานการณ์ก็ร่วมมือกันเพื่อผลประโยชน์
แต่จะให้เรียกว่าเพื่อน…
> ถ้าอึดอัดก็ไปบอกกับกริดตรงๆ
> ไม่… ฉันดูเหมือนคนอึดอัดตรงไหน? แค่แปลกใจต่างหาก…
ขณะคุยกับเฟคเกอร์ที่กำลังซ่อนตัว ซีบาลผุดความประหลาดใจ
แล้วเหตุใดซิกเฟรคเตอร์ถึงกำลังอมยิ้มขณะจ้องลอร์ด?
ทั้งที่ชายคนนี้แทบไม่เคยสนใจใคร
“องค์ชาย เจ้าคิดจะทำอะไรต่อหรือ”
ซิกเฟรคเตอร์ถามไถ่ลอร์ดที่จ้องซีบาลด้วยสีหน้าตื่นเต้น
องค์ชายทักทายอย่างสุภาพและตอบกลับ
“กำลังจะกลับไรน์ฮาร์ทครับ”
“จัดการธุระที่นี่เสร็จแล้วหรือ? ช่างน่าเสียดาย… ถ้าอย่างนั้น หวังว่าพวกเราจะได้พบกันอีก”
“ผมขอทราบชื่อท่านได้ไหม?”
“ชื่อของข้าไม่มีอะไรให้น่าจดจำ… ก็แค่คนที่ต้องการเป็นสหายกับบิดาเจ้า”
ซิกเฟรคเตอร์ถูกจักรวรรดิตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ เรื่องนี้รับรู้กันทั่ว เจ้าตัวจึงไม่อยากเปิดเผยความจริงและสร้างปัญหา
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายคงมีเหตุจำเป็น ลอร์ดก้มศีรษะให้ซิกเฟรคเตอร์และซีบาลด้วยความเคารพ
“เข้าใจแล้วครับ ผมขอไม่รบกวนเวลาของพวกคุณอีก… โชคดีในการเดินทางนะครับ ลาก่อน”
“เอ๋…? ล…ลาก่อน”
ในสายตาอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ พวกตนคือผู้บุกรุกไม่ใช่หรือ?
รู้แบบนี้แล้ว ลอร์ดยังปล่อยให้เดินเพ่นพ่านได้ตามใจชอบ?
เชื่อมั่นในระบบความปลอดภัยของอาณาจักรมากเกินไปไหม?
ลอร์ดส่งยิ้มให้ซีบาลที่กำลังสับสน
คล้ายกับกำลังสื่อสารว่า ‘เชิญเที่ยวได้ตามสบายครับ สหายของท่านพ่อ’
‘…สง่างามจนน่าเหลือเชื่อ’
ใบหน้าในยามยิ้มของลอร์ด มีเสน่ห์ในระดับเหนือคำบรรยาย
ซีบาลส่ายหน้าขณะยืนมองลอร์ดเดินจากไป
ก่อนจะหันไปถามซิกเฟรคเตอร์
“ไหนๆ ก็เข้ามาในอาณาจักรโอเวอร์เกียร์แล้ว แวะไปที่ไรน์ฮาร์ทสักหน่อยไหม? กริดน่าจะอยากพบคุณ”
“ไม่จำเป็น… การที่มิติเวทมนตร์พามาส่งที่นี่ย่อมหมายถึง ข้าควรพักอยู่ที่นี่ก่อน รอจนกว่า ‘เทพคุ้มครอง’ ของเจ้าจะพร้อมใช้งาน จึงค่อยเดินทางไปพบกริด”
> ได้ใช่ไหม เฟคเกอร์?
> ไม่มีปัญหา ทางนี้ก็ไม่อยากเข้มงวดกับแกรนมาสเตอร์มากนัก
ใจจริง เฟคเกอร์อยากถามแกรนมาสเตอร์เกี่ยวกับ ‘เทพคุ้มครอง’ แต่หลังจากพิจารณาว่าอีกฝ่ายคงไม่ตอบ จึงแค่เงียบไว้
‘เทพคุ้มครอง…’
ซีบาลรู้จักตัวจริงของซิกเฟรคเตอร์
มารลำดับหก ซิก
มันคิดอยู่เสมอว่า สักวันตนจะได้เข้าไปพัวพันกับเนื้อเรื่องเจ็ดนักบุญภัยพิบัติ และจะได้ครอบครองพลังของมารลำดับหก
แต่ก็ต้องผิดคาด เพราะเทพคุ้มครองคือพลังของมารลำดับหนึ่ง
‘ฟังดูเหมือนพลังสำหรับหนี…’
ซีบาลค่อนข้างผิดหวังเพราะมันยังไม่รู้จักวิธีใช้งานที่แท้จริง
ระหว่างพักอยู่ที่นี่ ซิกเฟรคเตอร์มีแผนจะสอนวิธีใช้เทพคุ้มครองให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด รวมถึงเรื่องราวความเป็นมาของเจ็ดนักบุญภัยพิบัติ
***
อุปกรณ์ดึงด้าย – เรียกให้เข้าใจง่ายๆ ว่าเครื่องมือเปลี่ยนให้ ‘ใบดาบ’ กลายเป็น ‘ดาบ’
การทำงานไม่ซับซ้อน อุปกรณ์จะยิงด้ายเงินออกไปจับกับ ‘ด้ามใบดาบ’ และดึงกลับมาเชื่อมกับ ‘ด้ามหลัก’
อย่างไรก็ตาม ขั้นตอนนี้ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 0.6 วินาที แถมยังมีโอกาสยิงพลาดเป้า
ความต้องการของกริดไม่ซับซ้อน ขอเพียงลดระยะเวลาในการยิงด้ายลง และมีระบบช่วยเล็งเป้า
ด้วยเหตุผลข้างต้น ชายหนุ่มตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากอลิซาเบธ แต่อีกฝ่ายตอบกลับมาว่า ‘ไม่’
อลิซาเบธระบุว่าไอเท็มชิ้นนี้ ‘หยาบกระด้างเกินไป’ และแนะนำให้สร้างใหม่แทนการพัฒนาจากของเดิม
กริดรับฟังความคิดเห็นอย่างเต็มใจ
แม้ชายหนุ่มจะเน้นประสิทธิภาพมากกว่ารูปลักษณ์ แต่สิ่งที่อลิซาเบธพูดก็มีเหตุผล จึงไม่อยากขัดใจอีกฝ่าย
ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังเรย์ดันเพื่อค้นคว้าและทำงานร่วมกันนานกว่าสองสัปดาห์
จนกระทั่งกริดได้ในสิ่งที่ต้องการ
<เครื่องยิงพลังเวท>
*อุปกรณ์สนับสนุน
เกรด : เลเจนดารี (ยกระดับ)
กล่องสี่เหลี่ยมที่สามารถถือได้ด้วยมือข้างเดียว
ภายนอกอาจดูธรรมดา แต่เป็นวิศวกรรมเวทมนตร์ที่สร้างขึ้นจากเทคนิคการแปรธาตุขั้นสูง
ให้กำเนิดโดยเทพโอเวอร์เกียร์กริด และอลิซาเบธ ช่างฝีมือผู้โด่งดัง
ภายในกล่องสามารถกักเก็บมานาได้ทั้งสิ้นหนึ่งหมื่นหน่วย
เมื่อกดปุ่มบนกล่อง พัดลมเวทมนตร์ด้านในจะหมุนทวนเข็มนาฬิกาเพื่อยิงพลังเวทที่กักเก็บไว้ออกมา
ระยะการยิงสูงสุดคือหนึ่งเมตร เมื่อพลังเวทสัมผัสกับไอเท็มเป้าหมาย ทักษะ ‘ผสานไอเท็ม’ จะทำงานทันที แต่ไม่สามารถใช้กับไอเท็มของผู้อื่น
เงื่อนไขการสวมใส่ : กริด
* ระยะเวลาผสานไอเท็ม : จนกว่ามานาในกล่องจะหมด
* เมื่อ ‘ผสานไอเท็ม’ ถูกเปิดใช้งาน มานาจะลดลง 100 หน่วยต่อวินาที ผู้ใช้สามารถถ่ายมานาเข้าไปกล่องได้ทุกเมื่อ
น้ำหนัก : 200
“ให้ตายสิ! ทำไมรูปลักษณ์ถึงเป็นแบบนี้!”
ประสิทธิภาพของไอเท็มใหม่แกะกล่อง สูงกว่าที่กริดต้องการและจินตนาการไว้มาก
แน่นอน ราคาก็สูงไม่แพ้กัน
สำหรับโรงแปรธาตุเรย์ดันเลเวลสูงสุดที่ทำตัวเป็นฮิปโปสูบเงินกริดมาหลายปี ในการแปรธาตุแต่ละครั้งจะมีค่าใช้จ่ายสูงถึง 90,000 เหรียญทอง และมีโอกาสสำเร็จเพียงแปดเปอร์เซ็นต์
กล่าวอีกนัยหนึ่ง การเสี่ยงดวงแต่ละรอบต้องใช้เงินไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยล้านวอน แถมยังฝังได้แค่ทักษะประจำคลาสซึ่งต้องไม่ใช่ประเภทต่อสู้
แน่นอน ผู้อำนวยการโรงแปรธาตุได้อธิบายว่า สาเหตุที่ราคาสูงเพราะกริดพยายามยัดทักษะเกรดเลเจนดารีลงไป แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้น
เมื่อเทียบกันแล้ว ราคาที่ต้องจ่ายให้โรงแปรธาตุ กับคุณภาพที่ได้รับ ไม่สอดคล้องกันเลยสักนิด
เหนือสิ่งอื่นใด ไอเท็มผลผลิตของโรงแปรธาตุจะมีเงื่อนไขการใช้งานเพิ่มเข้ามาว่า ‘สวมใส่ได้เฉพาะเจ้าของทักษะที่ฝังลงไป’
จะมีสักกี่คนบนโลกที่เสียสติถึงขนาดทุ่มเงินมหาศาลกับไอเท็มที่ขายไม่ได้?
“ดูรายละเอียดไอเท็มนั่นสิ! มันเขียนไว้ว่า มองผิวเผินจะเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมธรรมดา! ไม่อยากจะเชื่อเลย… ไอเท็มที่ลงทุนด้วยเงินแปดพันล้านวอนจะมีหน้าตาธรรมดาขนาดนี้! นี่มันไม่ปรกติแล้ว!”
“ช่วยอย่าพูดถึงเงินแปดพันล้านวอนได้ไหม…”
แปดพันล้านวอนเพื่ออุปกรณ์สนับสนุน…
จริงอยู่ มูลค่าอาจสอดคล้องกับประสิทธิภาพ แต่กริดก็อดกำหมัดไม่ได้
“นั่นสินะ… จริงๆ ต้องแปดพันสองร้อยล้านวอนถึงจะถูก”
“…”
“นั่นมันเงินจำนวนมหาศาล! แต่ทำไมนายถึงผลาญเวลาและเงินทองไปกับไอเท็มหน้าตาบ้านๆ แบบนี้! เคยบอกไปกี่รอบแล้วว่าฉันทำให้มันดูดีขึ้นได้! ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันทำ! ไม่เชื่อมือกันเลยหรือ?”
ไอเท็มเกรดเลเจนดารี (ยกระดับ) ถือกำเนิดขึ้นอีกหนึ่งชิ้น
อลิซาเบธมีบทบาทสำคัญมากในความสำเร็จครั้งนี้
หากไม่ใช่เพราะเธอ กริดคงไม่มีวันสร้างพัดลมเวทมนตร์ที่มีวงจรซับซ้อน และคงไม่มีทางจินตนาการถึงเครื่องยิงพลังเวท
สรุปโดยสั้น ถ้าไม่มีอลิซาเบธ ด้ามดาบในอุดมคติก็จะไม่ถือกำเนิด
แต่ในขณะเดียวกัน ความสำเร็จก็ช่วยยกระดับค่าสถานะและชื่อเสียงระดับทวีปให้เธอ ดังนั้น ถึงกริดจะรู้สึกขอบคุณ แต่ฝ่ายที่รู้สึกขอบคุณมากกว่าคือตัวอลิซาเบธเอง
เธอจึงยิ่งโกรธเมื่อรูปลักษณ์ออกมาแสนธรรมดา
อุปกรณ์สนับสนุนที่มาพร้อมทักษะผสานไอเท็ม ถึงผู้ที่ใช้งานได้จะมีเพียงกริด แต่ก็ถือเป็นอุปกรณ์วิศวกรรมเวทมนตร์เกรดเลเจนดารีที่มีมูลค่ามหาศาลในตัวเอง
เนื่องจากใช้วัสดุหลักเป็น ‘ละโมบ’ หากมองใกล้ๆ จะยิ่งเห็นถึงความงดงาม
แต่นั่นเป็นในกรณีที่มองใกล้ๆ
อลิซาเบธต้องการให้ไอเท็มชิ้นนี้มีรูปลักษณ์สง่างามคู่ควรกับมูลค่าของมัน
ทว่า กริดคิดต่าง
“อุปกรณ์สนับสนุนการต่อสู้ไม่ควรโดดเด่นเกินไป… ยิ่งดูกระจอกเท่าไรก็ยิ่งดี”
“ฉ…ฉันไม่เคยบอกว่ามันดูกระจอก! แค่บอกว่าดูธรรมดาเท่านั้นเอง!”
อลิซาเบธตัดสินใจปิดปากเงียบ
คงเป็นเรื่องยากที่จะพูดถึงรูปลักษณ์เมื่อได้เห็นความแน่วแน่ของกริด
“ก็ได้ ฉันจะยอมให้ครั้งนี้แค่ครั้งเดียว… แล้วนายจะกลับเลยไหม?”
“อา… ธุระที่นี่จบแล้ว”
ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ แต่ก่อนหน้านั้น มันมีแผนจะแวะไปหาซิกเฟรคเตอร์
ราวสองสัปดาห์ก่อน เฟคเกอร์แจ้งข่าวกลับมาถึงคาซิมว่า องค์ชายลอร์ดล่าผู้พิทักษ์พงไพรร่างจริงสำเร็จแล้ว นอกจากนั้นยังมีอีกหนึ่งข่าวที่น่าทึ่ง
ซิกเฟรคเตอร์กำลังพักอยู่ในไบรัน
ใจจริง กริดอยากตรงดิ่งไปไบรันทันที แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะอลิซาเบธมีตารางงานแน่นมาก จึงให้ความสำคัญกับเธอก่อน
นอกจากนั้น กริดไม่มีเหตุผลที่ต้องรีบร้อนไปพบซิกเฟรคเตอร์
อีกฝ่ายปลอดภัยหายห่วง เพราะลอเอลจงใจเสริมแนวป้องกันให้กับไบรันอย่างแน่นหนา
‘ถึงเวลาแวะไปหาผู้ส่งสารคนที่หกแล้วสินะ’
ถือโอกาสผ่อนคล้ายไปในตัว เพราะตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา มันต้องทนฟังเสียงบ่นของอลิซาเบธไม่น้อย
กริดกุมขมับที่กำลังปวดตุบ ย่างกรายเข้าไปในวาร์ปเกต
Comments
Post a Comment