จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,405
เทพธรณีคือทักษะที่มีโอกาสสุ่มแสดงผลขณะเท้าติดพื้น แต่ไม่มีสิ่งใดรับประกันว่าจะมีผลกับ ‘เวทดิน’
อย่างไรก็ตาม กริดคิดจะลองเสี่ยงโดยไม่ลังเล
คลื่นโคลนของบราฮัมในคราวนี้กว้างใหญ่เสียจนหมดสิทธิ์หลบหนี แต่นั่นหมายถึงการมีที่ว่างให้ปักหลักยืน
จริงอยู่ ฝ่าเท้าชายอาจถูกดูดลงไปในโคลนเหนียว แต่กริดสามารถขยับตัวได้เร็วกว่าอัตราการดูด แค่ย่ำเท้าถี่ๆ ก่อนที่จะถูกดูดลงไปลึกก็พอ
[เทพธรณีแสดงผล ท่านสามารถควบคุมผืนดิน]
ขณะย่ำเท้าครั้งที่สามสิบเจ็ด คลื่นโคลนที่งอตัวเป็นเส้นโค้งและกำลังจะขังกริดเป็นทรงกลม เกิดแข็งทื่อกะทันหัน ก่อนจะเริ่มละลายและไหลกลับไปหาบราฮัมด้านล่าง
กริดประสบความสำเร็จในยึดเวทมนตร์ของบราฮัมมาเป็นของตน จากนั้นก็ฉวยโอกาสรำดาบในขณะที่อีกฝ่ายเตรียมแก้ไขสถานการณ์
“…?!”
ในวินาทีที่บราฮัมสลายโคลนของตัวเองทิ้ง ร่างกายกริดพลันแข็งทื่อเมื่อเห็นศรเวทนับร้อยกำลังเล็งมาทางตน
เวทมนตร์เหล่านี้ถูกร่ายตั้งแต่ที่กริดกำลังรับมือคลื่นโคลน
ศรเวทนับร้อยกระหน่ำใส่ชายหนุ่มราวกับห่าฝน ในทางทฤษฎี แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบการโจมตีนี้ให้พ้น
แม้แต่ชุนโปก็ยังไม่ง่าย ศรเวทรุ่นพัฒนาที่กำลังท่วมท้นท้องฟ้า บดบังการมองเห็นของกริดจนยากจะใช้ชุนโปพุ่งผ่านไป
ขณะชายหนุ่มเกิดความลังเล หัตถ์เทวะทั้งสิบข้างหมุนวนและคอยปัดป้องศรเวทบางส่วน แต่ก็คงสภาพได้ไม่นาน เพราะศรเวทของบราฮัมทรงพลังกว่าของกริดหลายสิบเท่า เพียงปะทะเล็กน้อยก็ทำให้ความเสียหายเกินค่าที่กำหนดและออกอาการชะงัก
เมื่อเห็นหัตถ์เทวะทยอยแข็งทื่อไปทีละข้าง กริดรีบเค้นสมองคิด
การโจมตีระดับนี้… เราควรรับไว้ตรงๆ จริงหรือ?
‘ไม่ควร’
ในการเผชิญหน้ากับจอมเวท ที่สิ่งไม่ควรทำมากที่สุดคือการยืนอยู่กับที่
ขณะมัวเสียเวลาจัดการกับศรเวท มีแนวโน้มว่าอีกฝ่ายจะทำการโจมตีด้วยมหาเวทต่อทันที
สวนกลับ?
สวนกลับการโจมตีด้วยวังวนสะพรั่ง หรือทำลายทิ้งด้วยดาบสลายทัพสองแสน?
กลยุทธ์นี้จะได้ผลกับจอมเวททั่วไปเท่านั้น ไม่ใช่กับบราฮัมที่มีประสาทสัมผัสเฉียบแหลม
‘บางที หมอนั่นอาจฝังกับดักไว้ในศรเวททุกนัด’
ศพเวทนับร้อยนัดที่สร้างขึ้นภายในเวลาไม่กี่วินาทีขณะกริดรับมือกับคลื่นโคลน จะมีกับดักฝังอยู่ทุกนัดเชียวหรือ?
ถึงศัตรูจะเป็นบราฮัม แต่เรื่องแบบนี้ก็ยากจะให้เชื่อลง
ใครหลายคนอาจมองว่ากริดกังวลเกินเหตุ แต่ชายหนุ่มเชื่อว่าตนรู้จักบราฮัมดีพอ
หนึ่งในเวทมนตร์ของบราฮัมมีชื่อว่า ‘เมโมไรซ์ (ยกระดับ) ’ (Memorize) เป็นเวทมนตร์ที่จะ ‘ทำซ้ำ’ เวทมนตร์ก่อนหน้าอีกหนึ่งครั้ง สรุปง่ายๆ คือเวทคัดลอก
แน่นอน ไม่สามารถทำซ้ำเวทมนตร์ระดับตำนาน ส่วนเวทมนตร์ขั้นสูงต้องใช้เวลาสักพัก
แต่ถ้าเป็นเวทมนตร์ระดับพื้นฐาน บราฮัมแทบจะใช้งานได้ในทันที
เพียงฝังกับดักไว้ในศรเวทนัดแรก ที่เหลือก็คัดลอกขึ้นมาใหม่เรื่อยๆ
‘คงต้องหลบให้พ้นสถานเดียว’
แม้ว่ากริดจะใช้เวลาคิดไม่เกินหนึ่งวินาที แต่บราฮัมก็เริ่มร่ายเวทถัดไปแล้ว
คราวเป็นการยิงลูกบอลวารีและบังคับให้ระเบิดกลางอากาศ เกิดเป็นม่านน้ำผืนใหญ่ปกคลุมการมองเห็นของกริด คล้ายกับป้องกันไม่ให้หลบหนีด้วยชุนโป
ชายหนุ่มรีบขยับตัว สายตามองไปยังจุดที่ม่านน้ำยังขยายไปไม่ถึง เตรียมใช้ชุนโปเพื่อเคลื่อนที่หลบหนี
‘คิดไว้ไม่มีผิด’
บราฮัมพึมพำ
เหตุผลที่บราฮัมพยายามบดบังทัศนวิสัย เพราะมันต้องการตีกรอบการเคลื่อนไหวของกริด
การยิงศรเวทนับร้อยนัดพร้อมกับสร้างม่านน้ำ ก็เพื่อบีบให้กริดใช้ชุนโปหนีไปยังจุดที่กำหนด
เพียงเท่านี้ บราฮัมก็ทราบได้ไม่ยากว่ากริดจะหนีไปทางไหนบ้าง
“…?”
ไม่ว่าจะหนีไปยังจุดใด ปลายทางล้วนมีเวทมนตร์ของตนรออยู่
แต่ขณะกำลังร่ายเวทอย่างผ่อนคลายและรอให้กริดปรากฏตัว บราฮัมพลันยืนแข็งทื่อ
เพราะหลังจากใช้ชุนโป กริดมิได้โผล่ในจุดที่มันคาดการณ์ไว้
เป็นการหายตัวไปอย่างสมบูรณ์
ใช่แล้ว ‘หายไป’
หือ…?
ใบหน้าบราฮัมเริ่มเผยความกระวนกระวาย
‘นี่เราคำนวณพลาด…?’
ถูกต้อง กริดใช้ชุนโปผสานกับ ‘เนตรบาร์บาทอส’ เพื่อไปโผล่ในอีกสิบกิโลเมตรถัดไป
“สายฝนยุทธภัณฑ์”
ตามด้วยคอมโบที่เคยทำลายกองทัพกบฏของเผ่าออร์ค
ท่าโจมตีผสานระหว่าง ‘ถ้อยคำนักคุณธรรม’ กับเนตรบาร์บาทอส
“…!”
บราฮัมยืนแข็งทื่อราวกับถูกผีสิงขณะเห็นสายฝนยุทธภัณฑ์จำนวนมากพรั่งพรูจากท้องฟ้า
สถานการณ์ตรงหน้ายากจะทำความเข้าใจ แม้แต่ดยุคแห่งปัญญาก็ยังคาดไม่ถึง
บราฮัมเริ่มตื่นเต้น
นานแค่ไหนแล้วที่มันไม่ได้เผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก?
“บาเรียสัมบูรณ์!”
หลังจากผ่านไปหลายร้อยปี บราฮัมกำลังยินดีเมื่อได้ลิ้มรสประสบการณ์แปลกใหม่
เสียงตะโกนของมันดังกังวานไปถึงหูกริด ชายผู้กำลังพุ่งกลับมาด้วยร่างเทพสายฟ้า
‘บราฮัม!’
บุคคลที่สร้างตำนานด้วยสองมือ แม้จะสูญเสียพลังแวมไพร์ไปทั้งหมด
บุคคลที่กำลังฟื้นฟูพลังกลับไปอยู่ในจุดสูงสุดอีกครั้ง
แม้จะยังไม่เทียบเท่าบาเอลหรือแมรีโรส แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าชายคนนี้คือหนึ่งในยอดฝีมือที่มีศักยภาพสูงที่สุด
ด้วยพลังในการดูดซับมานา บราฮัมจะแข็งแกร่งอย่างมากในสภาพแวดล้อมพิเศษ เช่นทะเลแดงและห้วงนรก
ใครหลายคนต่างหวาดกลัวบราฮัม แต่กริดกลับพุ่งเข้าใส่โดยไม่หวาดหวั่น
[ท่านผสานเป็นหนึ่งกับพลังมังกรคราม ร่างเทพสายฟ้าถูกเปิดใช้งาน]
[ร่างกายของท่านกลายเป็นสายฟ้า การโจมตีทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นธาตุสายฟ้า หากโจมตีโดนเป้าหมาย ศัตรูจะสูญเสียมานาเป็นจำนวนมาก (10% ของค่ามานาสูงสุด) ]
[ท่านต้านทานการโจมตีทางกายภาพทุกชนิด แต่จะได้รับความเสียหายจากเวทมนตร์เพิ่มขึ้นสองเท่าด้วยค่าต้านทานเป็นศูนย์ นอกจากนี้ การเคลื่อนไหวของท่านจะทิ้งสายฟ้าตกค้าง สร้างความเสียหายสิบเท่าของค่าสติปัญญา ระยะเวลาคงอยู่ของสายฟ้าตกค้างคือสองวินาที]
[สภาวะนี้จะไม่หายไปจนกว่าความเร็วจะลดลงจากค่าสูงสุด]
“ดาบพินาศทัพหนึ่งแสน!”
“…!”
กริดยังคงรักษาระยะห่างจากบราฮัมไว้พอสมควร ลักษณะเป็นการวนไปรอบๆ โดยมีบราฮัมเป็นศูนย์กลาง
แถมความเร็วยังไม่ลดลงแม้จะปลดปล่อยวิชาดาบราชาไร้พ่าย
ในระหว่างที่เนตรบาร์บาทอสยังแสดงผล กริดไม่กล้าลดความเร็ว ด้วยเกรงว่าจะถูกเวทมนตร์ตอบโต้ในร่างเทพสายฟ้า
“ดาบลอบสังหารทัพสามแสน”
หลังจากเปิดศึกด้วยสายฝนยุทธภัณฑ์ วิชาดาบราชาไร้พ่ายเริ่มถล่มใส่บาเรียสัมบูรณ์หนแล้วหนเล่า
ปราณดาบทุกเส้นสร้างความเสียหายธาตุสายฟ้า เป็นการพุ่งโจมตีจากระยะไกลในสภาพล่องหน
ไม่ต่างอะไรกับท่าโจมตีของมีร์ เป็นเรื่องยากมากที่บราฮัมจะตอบสนองได้ทัน
เนื่องจากไม่ได้เป็นเหนือมนุษย์ บราฮัมจึงมิอาจใช้โลกของเหนือมนุษย์ที่แท้จริงในการรับมือ ทำได้เพียงสร้างบาเรียสัมบูรณ์ขึ้นมาป้องกันตัวล่วงหน้า
บราฮัมกำลังตกอยู่ในภาวะคับขัน เพราะทุกครั้งที่ปราณดาบและบาเรียปะทะกัน มานาของมันจะลดลงมหาศาล
‘เป็นไปไม่ได้… นำพลังกี่ชนิดมาหลอมรวมเข้าด้วยกัน?’
การมองเห็นระยะไกล พลังมังกรคราม วิชาดาบราชาไร้พ่าย และเสมือนเทพที่ช่วยให้ใช้งานได้ต่อเนื่อง
‘สายฟ้า’ ที่ทำให้บราฮัมคอยๆ อ่อนแอลง คือเทคนิคซึ่งเกิดจากการตกผลึกประสบการณ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
บราฮัม ชายผู้กล้าประกาศว่าตนรู้จักกริดดีกว่าใคร พบว่าตัวเองได้เห็นอีกฝ่ายเพียงแง่มุมเดียวมาตลอด
ขณะเดียวกัน กริดหยุดวนไปรอบๆ และพุ่งเข้าหาบราฮัมอย่างแน่วแน่
ผลของบัฟเนตรบาร์บาทอสหมดลงแล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้ในระยะประชิด
เสมือนเทพก็ถูกใช้ไปหมดแล้วเช่นกัน เพื่อรีเซตวิชาดาบราชาไร้พ่าย
‘เราต้องรีบปิดฉากให้ได้’
ปัจจุบัน วิชาดาบราชาไร้พ่ายของกริดประสบความสำเร็จในการเผามานาของบราฮัมจนเกลี้ยงหลอด
บาเรียสัมบูรณ์กลายเป็นดาบสองคม คอยแผดเผามานาซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของจอมเวท
‘บราฮัมต้องหาโอกาสใช้เวทดูดกลืนมานาแน่’
โอกาสคว้าชัยชนะจึงมีเพียงตอนนี้เท่านั้น
เมื่อสัมผัสว่าบราฮัมอยู่ไม่ไกล กริดเริ่มรำดาบ
วิชาดาบผสานห้าชนิดถูกปลดปล่อยกลางท้องฟ้า ดูราวกับเป็นมังกรที่กำลังท่องไปบนสวรรค์
“มังกรทำลายล้าง…”
‘มังกรทำลายล้างคลื่นสยบสังหาร’ ถูกเปิดใช้งาน
ด้วยความเร็วสูง ร่างของกริดปรี่เข้าหาบราฮัมที่ยืนอยู่ตรงมุมสายตา
หรือกล่าวได้ว่า การโจมตีนี้ถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว
ฟ้าว!
บรรยากาศร้อนระอุขึ้นกะทันหัน
เงาดำที่ปกคลุมกริดจากบนฟ้าเริ่มขยายขนาด
ดาบของกริดแทงทะลุแผ่นอกบราฮัมสำเร็จก็จริง แต่การโจมตีหยุดลงหลังจากการฟันแถมเพียงครั้งเดียว
เดิมที ‘มังกรทำลายล้างคลื่นสยบสังหาร’ จะประกอบด้วยท่าแทงที่รุนแรงหนึ่งครั้ง ต่อด้วยการฟันรัวอีกหลายสิบครั้ง
แต่กลับถูกยกเลิกเสียก่อน เนื่องจากอุกกาบาตที่ตกลงมาจากฟ้า กระแทกใส่ร่างกริดอย่างจัง
[ตำนานจะไม่ตายโดยง่าย]
หน้าต่างแจ้งเตือนประกันชีวิตอมตะมาพร้อมกับข้อความระบบอีกนับไม่ถ้วน
เป็นท่าโจมตีเพียงหนึ่งฮิตที่ไม่เปิดโอกาสให้ใช้งานทักษะฟื้นฟูหรือเกราะคุ้มกายแบบมีเงื่อนไข
มหาเวทในตำนาน ฝนอุกกาบาต
“เหลวไหลสิ้นดี…”
กริดซึ่งถูกอุกกาบาตกดทับจนติดพื้น ทำได้เพียงรำพันท่ามกลางเสียงระเบิดต่อเนื่อง
ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่า บราฮัมร่ายเวทอุกกาบาตได้ยังอย่างไร ในเมื่อมานาเกลี้ยงหลอดเรียบร้อยแล้ว
บราฮัมร่อนลงจากท้องฟ้าที่ปกคลุมด้วยเถ้าถ่าน
อาศัยมานาที่ฟื้นฟูกลับมา เสกลูกบอลน้ำจำนวนมากเพื่อดับเปลวไฟอันร้อนแรงของอุกกาบาต
จากนั้นก็หันมาถามกริดผู้กำลังมึนงง
“ตกใจเรื่องอะไร?”
“เปล่า… ก็แค่สงสัยว่านายมีมานาพอใช้เวทอุกกาบาตได้ยังไง”
“ไม่ได้ใช้มานา แต่เป็นการตั้งเวลาไว้ล่วงหน้าในตอนที่มานายังไม่หมด”
“ตั้งเวลา…? นายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะอยู่ตรงนั้น ในเวลานั้น”
“ทุกการโจมตีของนายจะทำให้ฉันสูญเสียมานาหนึ่งในสิบ… แค่นี้ก็เดาได้แล้วว่าจะเข้ามาตอนไหน”
“นั่นสินะ…”
กริดมีพลังของเฟนเรียร์ซึ่งช่วยกลบส่วนต่างที่เกิดขึ้นจากความห่างของเลเวล การดวลกับบราฮัมจึงไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
หรือกล่าวได้ว่า ผลลัพธ์เกิดจากความแตกต่างของฝีมือล้วนๆ
อย่างไรก็ตาม กริดมิได้หัวเสีย ออกจะค่อนไปทางมีความสุข
มันทั้งโล่งใจและยินดีที่บราฮัมอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม
แน่นอน บราฮัมไม่ชอบสีหน้าพึงพอใจของกริดสักเท่าไร
“ทำไมนายถึงยังยิ้มในศึกที่ตัวเองสามารถเอาชนะได้? บาเรียสัมบูรณ์เป็นเวทมนตร์ป้องกันตัวระดับตำนานก็จริง สามารถรับความเสียหายได้จากทุกการโจมตี แต่ก็ต้องเสียเวลาร่ายใหม่เมื่อความคงทนของโล่หมดลง… แทนที่จะเสียเวลาไปกับการใช้สายฝนยุทธ์ภัณฑ์ ถ้านายเข้าประชิดตัวและเปิดศึกด้วยชุนโปกับมังกรทำลายล้างคลื่นสยบสังหารตั้งแต่แรก ฝ่ายที่เสียเปรียบจะเป็นฉัน นายลีลาเกินไป”
“ตกลง ฉันจะทำแบบนั้นในการดวลครั้งถัดไป”
“เฮ่อะ! นายจะไม่มีโอกาสเหมือนวันนี้อีกแล้ว ฉันเสียเปรียบเพราะเพิ่งใช้ดิสอินทิเกรตไป”
“ไม่ได้! ดิสอินทิเกรตต้องใช้ในการหลอมโลหะเท่านั้น!”
“มียางอายบ้างไหม?”
แม้จะมีปากเสียง แต่ต่างฝ่ายต่างเผยรอยยิ้ม
การดวลในวันนี้ถือเป็นประโยชน์กับทั้งกริดและบราฮัม
บราฮัมได้เรียนรู้ว่า การสู้กับเหนือมนุษย์ คุณภาพสำคัญกว่าปริมาณ
ส่วนกริดได้ทราบว่า ไม่ควรใช้ชุนโปเพื่อโจมตีจากระยะไกลแบบส่งเดช
และแน่นอน ต่างคนต่างหายคาใจในระดับฝีมือของตัวเอง
การสู้กับบราฮัมได้อย่างสูสี มากพอจะช่วยให้กริดพบคำตอบ ความมั่นใจที่สูญเสียไปเริ่มกลับคืนมา
ขณะคนทั้งสองสาบานกับตัวเองว่าจะเร่งพัฒนาฝีมือ ใบหน้าหนึ่งปรากฏขึ้น
“ถูกต้อง… พวกคุณจะไม่มีโอกาสเหมือนวันนี้อีกแล้ว…”
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้า
ไม่ใช่ใครนอกจากนายกเทศมนตรีแร็บบิต
มันวิ่งมาถึงที่นี่ด้วยท่าทางเหนื่อยล้า ก่อนจะใช้ฝ่ามืออันสั่นระริกดันกรอบแว่นขึ้น
“คิดว่ามีจอมอสูรบุกเสียอีก…”
“…”
“…”
กริดและบราฮัมมองไปรอบๆ ก่อนจะอ้าปากค้าง
การต่อสู้ทำให้พื้นที่ในละแวกใกล้เคียงไหม้เกรียมโดยสมบูรณ์
ภูเขาถูกทำลาย ป่าไม้ถูกแผดเผา หลุมอุกกาบาตน้อยใหญ่อีกนับไม่ถ้วน
อาจถึงขั้นต้องลงทุนสร้างถนนใหม่
“ในอนาคต ผมอยากให้พวกคุณไปสู่กันกลางกองทัพศัตรู… ไม่สิ ไปสู้กันในนรกเป็นไง? จะได้ลดจำนวนพวกอสูรด้วย”
“…”
“…”
แร็บบิตคงเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถทำให้ทั้งราชาโอเวอร์เกียร์และมหาจอมเวทในตำนาน ต้องปิดปากเงียบ
แร็บบิตบอก"ฉันเหนื่อยมากนะ"
ReplyDelete