จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,384
โคมไฟเวทมนตร์ในคลังสมบัติของเลอราเฆ่กำลังส่องแสงสลัว
ที่นี่ค่อนข้างกว้าง เพราะต้องคอยรองรับสมบัติที่เลอราเฆ่ได้รับหลังจากเอาชนะการต่อสู้
กว้างจนดูคล้ายกับพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่
อย่างไรก็ตาม เสียงฝีเท้าของกริดยังไม่หยุดลง
ชายหนุ่มกวาดตามองสมบัตินับร้อยชิ้นรอบตัวและเดินผ่านไปอย่างไม่รู้สึกเสียดาย
เป็นท่าทีแสนเย็นชาและเฉยเมยราวกับจ้องมองก้อนหิน
‘คาลบาบ้าบอกว่า สมบัติพวกนี้ล้วนเป็นของหายาก… ชายคนนี้ตาถั่วชะมัด’
ทำเอานึกถึงเราสมัยก่อน…
ดูเหมือนว่า ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นจะแปรผันตรงกับสายตาในการพิจารณาสิ่งของสินะ…
เลอราเฆ่ที่เดินตามกริดอย่างภาคภูมิใจ ด้วยเหตุผลบางประการ เธอชะงักฝีเท้ากะทันหัน
จอมอสูรสาวเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ครั้งเดียวที่กริดหยุดเดิน คือตอนที่เขาสนใจบันทึกหมู่เกาะเบเฮ็นที่ตนเขียน
ท่ามกลางกองสมบัติมากมาย ชายคนนี้สนใจเพียงไดอารีของเธอ
‘อย่าบอกนะว่า เขาสนใจเรา?’
นี่คือคำอธิบายเดียวที่ช่วยให้เข้าใจได้ว่า ทำไมกริดถึงอยากได้ไดอารีของตน ทั้งที่รอบตัวเต็มไปด้วยสมบัติ
‘แล้วทำไมเขาถึงสนใจเรา…? ฮุฮุ! นั่นสินะ… การจะมีใครสักคนสนใจเราไม่ใช่เรื่องแปลกสักหน่อย’
ในความเป็นจริง กริดแค่อยากอ่านเนื้อหาเกี่ยวกับราชาไร้พ่าย แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้เลอราเฆ่เข้าใจผิด
ขณะเธอกำลังคิดเองเออเอง
“นี่มัน…”
ในที่สุด กริดหยุดเดิน
จากสมบัตินับร้อยชิ้น สิ่งที่ดึงดูดใจชายหนุ่มมากที่สุด ถูกวางในมุมที่เงียบที่สุดของคลัง
เรียกว่าถูกละเลยคงจะเหมาะกว่า
ในส่วนลึกของมุมดังกล่าว ตัวตนของวัตถุซึ่งถูกฝุ่นจับหนา ไม่ใช่สมบัติส่องแสงแวววาว แต่เป็นเพียงผ้าโทรมๆ ชิ้นหนึ่ง
เนื้อผ้าค่อนข้างเก่าและมีสีซีด ยับย่นจนไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วหากมองเพียงผิวเผิน
ประหนึ่งผู้ดูแลคลังสมบัติใช้มันในการทำความสะอาด และโยนกองไว้ตรงมุมเมื่อเสร็จงาน
ทว่า สายตาอันเฉียบแหลมของกริดกำลังเตือนว่าผ้าผืนนี้ไม่ธรรมดา
<ผ้าที่ผู้จากไปทิ้งไว้>
เกรด :???
ผ้าที่ตัวตนนิรนามบางคน เหลือทิ้งไว้เมื่อเขาหรือเธอออกไปจากนรก
น้ำหนัก : 10
“น…นั่นมันผ้าขี้ริ้ว”
เลอราเฆ่ตอบทันควัน
เธอเรียกมันว่าผ้าขี้ริ้ว ทำทีเหมือนกับเป็นสิ่งไม่สำคัญ แต่แขนขาและดวงตาที่เบิกโพลงของหญิงสาว กำลังเผยให้เห็นความจริงที่แตกต่าง
‘การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน’
[ท่านล้มเหลวในการตรวจสอบไอเท็ม]
“อึก!”
ดวงตากริดพลันปวดแปลบ จำต้องก้าวถอยหลังเล็กน้อย
ตาทั้งสองข้างของชายหนุ่มกำลังแดงก่ำ นี่เป็นครั้งที่สองที่ประสบความล้มเหลวในการตรวจสอบบางสิ่งจนเกิดความเจ็บปวด
แต่นั่นก็เครื่องพิสูจน์แล้วว่า ผ้าผืนนี้ไม่ธรรมดา
‘ดึงศักยภาพซ่อนเร้น’
[กรุณาเลือกทักษะที่ต้องการยกระดับ]
‘การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน’
[ศักยภาพของ <การตรวจสอบของช่างตีเหล็กในตำนาน> ถูกพัฒนาเป็น <การตรวจสอบของช่างตีเหล็กทัดเทียมเทพ>]
การตรวจสอบของช่างตีเหล็กทัดเทียมเทพ คือทักษะสายประเมินวัตถุที่ดีที่สุดของโลกซาทิสฟายอย่างไร้ข้อกังขา
แต่ครั้งแรกที่ตัดสินใจยกระดับทักษะนี้ กริดประสบความล้มเหลวไม่เป็นท่าเนื่องจากพยายามตรวจสอบเทคนิคลับของเทพสงคราม
‘เราตรวจสอบเทคนิคลับล้มเหลว เพราะการแตะต้องเอกเทพถือเป็นเรื่องต้องห้าม’
จะไม่มีความล้มเหลวเป็นหนที่สอง
ไม่ว่าเจ้าของผ้าชิ้นนี้จะยอดเยี่ยมสักเพียงใด ก็ไม่มีทางเทียบได้กับซือโหยว
ราวกับมันตอบสนองความเชื่อมั่นของกริด
[ท่านตรวจสอบไอเท็มสำเร็จ]
ข้อมูลอย่างละเอียดของ ‘ผ้าที่ผู้จากไปทิ้งไว้’ มีการเปลี่ยนแปลงและแสดงขึ้นกลางหน้าจอ
<ซับในของเบริอาเช่>
เกรด : เลเจนดารี (ยกระดับ)
ความคงทน : 117/519
พลังป้องกัน : 450
★เปิดใช้งานทักษะ ‘กายาคงกระพัน’
★เปิดใช้งานทักษะ ‘สวมใส่ ที่ไม่ได้สวมใส่’
★ทักษะ ‘???’ จะถูกปลดล็อกหากบรรลุเงื่อนไขบางประการ
ซับในที่เคยสวมโดยต้นตระกูลแวมไพร์ เบริอาเช่ ในสมัยที่เธอยังเป็นจอมอสูร
เป็นซับในที่เบริอาเช่สร้างขึ้น เกิดจากการนำพลังเวทมาถักสานเหมือนกับเส้นด้าย สวมใส่สบายเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงขนาดตามรูปร่างของผู้สวม
เงื่อนไขการสวมใส่ :
- เบริอาเช่
- สายเลือดของเบริอาเช่
- จอมอสูรลำดับสามหรือสูงกว่า
น้ำหนัก : 10
“…สุดยอด”
เสียงชื่นชมดังลอดจากปากกริด
ซับในของเบริอาเช่ถูกจัดอยู่ในประเภท ‘ชุดชั้นใน’ หมายความว่าสามารถใส่พร้อมกับชุดเกราะ แถมยังมีพลังป้องกันสูงจนน่าทึ่ง
นอกจากนั้น
<กายาคงกระพัน> Lv.1
ทักษะติดตัว
ป้องกันความเสียหายที่ต่ำกว่าค่าหนึ่ง
* ความเสียหายที่ต่ำกว่าค่าหนึ่งจะเบาลง 10%
<สวมใส่ ที่ไม่ได้สวมใส่>
ทักษะติดตัว
ร่างกายจะเบาราวกับขนนก
ท่านจะเคลื่อนไหวด้วยร่างกายที่เบากว่าเดิม
มีทักษะติดตัวแถมมาด้วยอีกสอง
‘กายาคงกระพัน… เหมือนจะเคยเห็นครอเกลใช้ ประสิทธิภาพอยู่ในระดับยอดเยี่ยม’
กายาคงกระพันเป็นทักษะติดตัวขั้นสูง แต่ในส่วนของ ‘สวมใส่ ที่ไม่ได้สวมใส่’ ยังมีคำอธิบายค่อนข้างคลุมเรือ
เพิ่มค่าความว่องไวเท่าไรกันแน่?
ข้อความไม่ได้ระบุไว้ เขียนเพียงว่า ‘เบากว่าเดิม’ จึงค่อนข้างยากที่จะเดาเอฟเฟคที่แท้จริง นอกจากจะลองสวมด้วยตัวเอง
‘และทักษะปริศนานั่น… อาจไม่ใช่ของดีเสมอไป’
อย่างไรก็ตาม ลำพัง ‘กายาคงกระพัน’ ก็คุ้มค่าแล้วที่จะนำมาสวม
“ฉันเลือกเจ้านี่เป็นของขวัญชิ้นที่สอง”
ต้นตระกูลเบริอาเช่ จอมอสูรลำดับสาม
เธอถูกขับออกจากนรกเพราะเคลือบแคลงในตัวเทพยาธาน
กริดค่อนข้างแปลกใจว่า ทำไมซับในของแม่บราฮัมถึงมาอยู่ในคลังสมบัติเลอราเฆ่ได้
แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญ เพราะอีกเดี๋ยวซับในตัวนี้ก็จะเป็นของตน
กริดอยากได้มาสวมเพื่อความแข็งแกร่ง ขณะเดียวกันก็ต้องการเพิ่มค่า ‘ความเข้าใจ’ เพื่อยกระดับทักษะการตัดเย็บกางเกงใน
หากสามารถผลิตชุดชั้นในระดับสูง ทักษะการตัดเย็บก็จะยิ่งพัฒนาได้เร็ว
“…เจ้ามันโรคจิต”
โดยไม่ปิดบัง เลอราเฆ่จ้องกริดด้วยสีหน้ารังเกียจ
หากบังเอิญมาเห็นฉากนี้เข้า ไม่ว่าใครต้องเข้าใจผิด คิดว่ากริดเป็นโรคจิตที่ปรารถนาชุดชั้นในสตรีเป็นของรางวัล
แน่นอน ชายหนุ่มไม่แยแส
อีกฝ่ายเป็นจอมอสูร ถึงค่าความสัมพันธ์จะเพิ่มขึ้น แต่ก็แค่หนึ่งหน่วย
ความสัมพันธ์คงดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่สิ ต้องเรียกว่า ไม่มีทางดีได้ตั้งแต่แรก
อีกฝ่ายคือจอมอสูร มีแนวโน้มสูงมากที่จะต้องสู้กันในอนาคต ดังนั้น กริดไม่มัวเสียเวลาแก้ไขความเข้าใจผิดของเธอ
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะใช้อย่างทะนุถนอม”
“เดี๋ยว!”
เลอราเฆ่คว้าแขนกริดที่กำลังเอื้อมมือไปหาซับในของเบริอาเช่
“ผ้าชิ้นนี้… เป็นของดูต่างหน้าของคนที่ช้าชื่นชม… เป็นสมบัติล้ำค่าอย่างยิ่ง ขอให้เจ้าทบทวนดูใหม่และเลือกชิ้นอื่น”
“ฝุ่นจับขนาดนี้… สมบัติล้ำค่า?”
“ก็ช่วยไม่ได้… ผู้ปกครองแห่งขุมนรกทุกตนต้องคอยเปิดกรุสมบัติให้ผู้ปกครองที่มีลำดับสูงกว่าเข้ามาชมเป็นประจำ… เจ้าอาจเชื่อไม่ลง แต่ยังมีผู้ปกครองอีกหลายคนที่อยู่เหนือข้า หากผ้าผืนนี้เตะตาเกินไป เกรงว่าเจ้าพวกนั้นอาจสังเกตเห็นและนำออกไป ข้าจึงต้องทำให้มันดูเหมือนผ้าขี้ริ้ว”
เลอราเฆ่ นักต้มตุ๋นผู้อ้างตัวว่าเป็นผู้ปกครองที่ยอดเยี่ยมที่สุดแห่งขุมนรก กำลังสารภาพทุกสิ่งอย่างตรงไปตรงมา
ดูราวกับว่า ซับในของเบริอาเช่คือสมบัติล้ำค่าของเธอจริงๆ
แน่นอน กริดไม่จำเป็นต้องสนใจก็ได้ ตามที่กล่าวไปข้างต้น ในอนาคต เธอมีแนวโน้มสูงที่จะกลายเป็นศัตรู
เพียงแค่กริดยืนกรานว่าจะเอาสิ่งนี้ และจากไปอย่างไม่แยแส
แต่ถึงอย่างนั้น กริดชักมือกลับ
“เธอมีความสัมพันธ์ยังไงกับเบริอาเช่”
การได้ฟังเรื่องราวใหม่ หมายถึงโอกาสได้รับข้อมูลสำคัญ
ข้อมูลคือทรัพยากรที่มีค่ามากในซาทิสฟาย รายละเอียดเพียงเล็กน้อยสามารถทำให้ชะตาชีวิตใครบางคนพลิกผัน
บางที เรื่องราวจากปากเลอราเฆ่อาจมีค่ามากกว่าไอเท็มเกรดเลเจนดารี (ยกระดับ) ชิ้นนี้ด้วยซ้ำ
“พลังของข้าคือการต่อสู้และได้รับใช้ชนะ ขณะเดียวกันก็สามารถควบคุมสิ่งที่เรียกว่าความรัก”
“…หา?”
จอมอสูรกำลังพูดเรื่องความรัก?
ใบหน้าเลอราเฆ่พลันแดงก่ำเมื่อเห็นท่าทีตอบสนองของกริด
“อย่าเพิ่งหัวเราเยาะ ข้ารู้ว่าตัวเองแตกต่างจากอสูรตนอื่น… นั่นทำให้ข้ามักสับสนบ่อยครั้ง”
ด้วยสัญชาตญาณ เธอกลายเป็นคนโหยหาความรัก นอกจากนั้นยังปรารถนาที่จะเติมเต็มความรักให้ผู้อื่น
แต่สำหรับพลังดังกล่าว เลอราเฆ่แทบไม่มีโอกาสได้ใช้มัน เพราะบรรดาอสูรในขุมนรกแทบไม่เคยมีใครพูดคุยเรื่องความรัก ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวบ่อยครั้ง
“ข้าเข้ากับใครไม่ได้ ไม่มีใครเข้าใจข้าเลย… แต่เบริอาเช่เป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะเยาะข้า นอกจากนั้นยังช่วยให้กำลังใจ… เป็นเพราะเธอ ข้าจึงสามารถยืนหยัดต่อสู้และเอาชนะมาได้เรื่อยๆ จนกระทั่งมีทุกวันนี้”
“…”
กริดหวนนึกถึงบราฮัมและแวมไพร์ทายาทคนอื่นๆ ที่ยกย่องเทิดทูนเบริอาเช่
หากเบริอาเช่ชั่วร้ายเหมือนกับจอมอสูรทั่วไป เธอจะสอนให้เหล่าทายาทรู้จักความรักไปทำไม?
แถมยังเคยตำหนิบราฮัมเรื่องที่ทำร้ายสายเลือดเดียวกัน…
นอกจากนั้น โนลล์ ทายาทคนที่สี่ ยังสืบทอดลักษณะพิเศษเกี่ยวกับ ‘ความเมตตา’ มาจากเบริอาเช่
เมื่อลองนึกทบทวนให้ดี เบริอาเช่แตกต่างจากมาตรฐานจอมอสูรทั่วไป และนั่นคงเป็นเหตุผลที่เธอเคลือบแคลงในตัวยาธาน จนถูกขับออกจากนรกและได้รับคำสาปเกียจคร้าน
‘ในสายตาอสูร เบริอาเช่คงเป็นพวกกลายพันธุ์’
…และจอมอสูรที่เข้าใจหัวอกเบริอาเช่มากที่สุด กำลังยืนอยู่ตรงหน้ากริด
ความกังวลเล็กๆ ในใจชายหนุ่มเริ่มจางหายไป
กริดฟังอย่างตั้งใจ แทนที่จะเคลือบแคลงในตัวเลอราเฆ่
“เธอบอกกับฉันก่อนที่จะจากไปว่า เพื่อจะเปลี่ยนขุมนรกซึ่งเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและจิตสังหาร เธอจะกลับมาอีกครั้งอย่างแน่นอน… ต…แต่ถ้าเธอกลับมาไม่ได้ เธอจะส่ง ‘ร่างแบ่งภาค’ ที่แข็งแกร่งกว่ามาทำหน้าที่แทน”
“…”
เบริอาเช่ฝันอยากจะปฏิรูปนรก แต่ขณะเดียวกัน นั่นก็เป็นการแก้แค้น
กริดอาจไม่เคยพบเธอ และคงไม่มีวันได้พบ แต่เขามองว่าความฝันที่ต้องการเปลี่ยนแปลงขุมนรกนั้นไม่ใช่เรื่องไร้สาระ
หลักฐานพิสูจน์ก็คือ การมีตัวตนอยู่ของแมรีโรสและบราฮัม พวกเขาคือทายาทและยังเป็น ‘ร่างแบ่งภาค’
“ผ้าชิ้นนี้จะถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ในตอนที่ข้าได้พบกับเธออีกครั้ง หรือไม่ก็เป็นของขวัญสำหรับร่างแบ่งภาคของเธอ… ข้าให้เจ้าไม่ได้จริงๆ … ขอโทษที่ต้องผิดสัญญา ได้โปรดเข้าใจด้วย”
คำพูดของเธอคือสิ่งที่เข้าใจได้
เลอราเฆ่ยอมเล่าความจริงทั้งหมดโดยเชื่อว่ากริดจะยอมใจอ่อน
แต่ตรงกันข้ามกับความคาดหวัง กริดหันไปคว้าซับในของเบริอาเช่โดยไม่ลังเล
สีหน้าเลอราเฆ่เริ่มแปรเปลี่ยน
“…ข้าผิดหวังในตัวเจ้า”
กริดกล่าวกับอีกฝ่ายที่กำลังทำหน้าบึ้งตึง
“ไม่จำเป็นต้องผิดหวัง… เพราะฉันมีสิทธิ์ที่จะรับชุดชั้นในตัวนี้ไป”
กริดยังคงยืนกราน แต่ในสายตาเลอราเฆ่ คำพูดดังกล่าวฟังดูไร้สาระ
“อย่างเจ้าเนี่ยนะมีสิทธิ์? จะบอกว่าตัวเองคือร่างแบ่งภาคของเธอ? คิดว่าข้าโง่นักหรือไง?”
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่ฉันมีร่างแบ่งภาคของเบริอาเช่อยู่ข้างกาย”
กริดสัมผัสแหวนเอลฟินสโตน
พายุโลหิตเริ่มคุกรุ่นรอบตัว อัดแน่นไปด้วยปราณโลหิตเข้มข้น
เมื่อพลังงานที่เลอราเฆ่คิดถึงมาตลอดหลายปีเริ่มแผ่ขยายไปทั่วห้อง เอลฟินสโตนปรากฏกายจากความว่างเปล่า
“อะ…”
เลอราเฆ่พลันประหลาดใจกับดวงตาสีแดงเลือดของเอลฟินสโตน
จากนั้น เธอเหลือบมองกริดด้วยสีหน้าตกตะลึง
ชายหนุ่มกำลังถอดชุดเกราะและสวมซับในของเบริอาเช่
[ซับในของเบริอาเช่ตรวจพบเลือดของราชาโลหิต]
[ทักษะที่ซ่อนอยู่ <เจ้าโลหิต> Lv.1 ถูกเปิดใช้งาน]
เอฟเฟคลับที่ซ่อนอยู่ในซับในของเบริอาเช่ถูกเปิดเผย
หากวันใดที่กริดสามารถผลิตซับในเหล่านี้ได้เป็นจำนวนมาก พลังการต่อสู้ของเหล่าแวมไพร์ทายาททั้งหมดจะเพิ่งขึ้นหลายเท่า ไม่ว่าจะเป็นโนลล์หรือบราฮัม
ขณะกริดกำลังมั่นใจ เลอราเฆ่จ้องมองด้วยสายตาเหม่อลอยสักพัก
ก่อนจะเผยรอยยิ้ม
“เข้าใจแล้ว… เจ้ามาตีสนิทกับข้าเพราะเรื่องนี้สินะ”
“…”
ใครตีสนิทใครนะ?
ทันใดนั้น หน้าต่างแจ้งเตือนระบุว่าค่าความสัมพันธ์ของกริดกับเลอราเฆ่เพิ่มขึ้นอีกยี่สิบหน่วย
จนถึงจุดที่กริดเริ่มกังวล
‘หล่อนเข้าใจผิดหนักข้อเกินไปไหม...’
จริงอยู่ การสานไมตรีกับสหเผ่าพันธุ์อย่างเอลฟ์ ออร์ค เผ่าวารี และแวมไพร์ ถือเป็นเรื่องปรกติที่สามารถเกิดขึ้นได้
แต่ตอนนี้ กริดเริ่มจะสานสัมพันธ์กับจอมอสูร ทั่งที่เพิ่งได้เทวทูตมาเป็นบริวารเมื่อไม่นาน
ชายหนุ่มได้แต่นึกสงสัยว่า ปล่อยไว้แบบนี้ดีแล้วจริงหรือ?
ตนจะไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนหลอกลวงภายหลังใช่ไหม?
ของมันต้องมี. เมื่อมีเทวทูตแล้ว ก็ต้องมีจอมอสูรด้วย 5555+
ReplyDelete