จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,375
สามเดือนผ่านไป
‘ถ้าใช้ร่ายรำหลังจากสังหาร ความเสียหายจะมากขึ้น’
ดาเมี่ยนที่เปลี่ยนจากสถานะ ‘สันตะปาปาแห่งโบสถ์รีเบคก้า’ เป็น ‘สันตะปาปาแห่งโบสถ์เทพโอเวอร์เกียร์’ มีพัฒนาการอย่างก้าวกระโดดในช่วงสามเดือนหลัง
สร้างวิชาดาบผสานสองชนิด เริ่มสัมผัสถึงพลังต่อสู้ที่เพิ่มขึ้น
“อึก!”
เปิดด้วยท่าแทง ‘สังหาร’ จากนั้นก็ฉีกปากแผลด้วย ‘ร่ายรำ’
ดาเมี่ยนที่กำลังเดินหน้าบุกกดดัน ‘บอสแม็ป’ ด้วยวิชาดาบผสานของกริด รีบตั้งโล่อย่างลนลาน
กำปั้นของบอสซึ่งมีไม้แข็งราวกับเหล็กกล้าปกคลุมจนดูเหมือนถุงมือเหล็ก พุ่งกระแทกโล่ในมือดาเมี่ยนอย่างหนักหน่วง
ดาเมี่ยนที่สูญเสียการทรงตัวจนเข่าเริ่มงอ ตัดสินใจม้วนตัวกลิ้งหนีไปข้างหน้า
แวนเนอร์ปรบมือและหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นดาเมี่ยนคลานไปอยู่ใต้หว่างขาบอส
“ฮะฮะ! สภาพดูไม่ได้เลยนะ”
“เขาแค่ไม่อยากตาย น่าขำตรงไหน”
จิสึกะตำหนิแวนเนอร์ พลางดึงสายธนูและเล็งไปยังท้ายทอยบอสแม็ป
ไม่ว่าจะเป็นไม้ที่แข็งสักเพียงใด แต่ไม้ก็คือไม้
บอสธาตุไม้ไม่มีทางทนทานการยิงของอริยศรที่เคลือบด้วยลมหายใจฟินิกซ์แดง
บอสแม็ปส่งเสียงคำรามลั่นพลางดีดดิ้น จากนั้นก็เริ่มโจมตีส่งเดช
ดาเมี่ยนหลบหลีกการอาละวาดของบอส ถอยมาหลบหลังแวนเนอร์และได้พักหายใจ
‘การใช้งานยากพอตัว ขณะใช้ร่ายรำ เราไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้เอง’
ร่ายรำคือท่าโจมตีที่ต้องเหวี่ยงดาบหลายสิบครั้งในหนึ่งวินาที
ภายในหนึ่งวินาทีดังกล่าว ขาของผู้ใช้งานจะต้องติดพื้น ร่ายรำถึงจะแสดงผล
หากหวังใช้ร่ายรำให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด ผู้ใช้จำเป็นต้องมีพลังโจมตีมหาศาล ชนิดที่เป้าหมายไม่กล้าคิดเรื่องการตอบโต้ หรือไม่ก็ต้องมีพลังป้องกันระดับป้อมปราการ จนไม่ได้รับบาดเจ็บแม้จะถูกสวนกลับ
กริดเป็นทั้งสองประเภท
เนื่องจากถูกริบคลาสเดิม ค่าสถานะของดาเมี่ยนจึงลดลงอย่างมากในทุกด้าน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะใช้งานร่ายรำให้เกิดประโยชน์สูงสุด ช่วงเวลาขณะปลดปล่อยทักษะถือเป็นจุดอ่อนใหญ่หลวง
สรุปโดยสั้น หากถูกโจมตีสวนกลับระหว่างใช้ร่ายรำ ดาเมี่ยนอาจต้องจบชีวิต
แน่นอน นั่นคือในกรณีที่คู่ต่อสู้มีเลเวลสูงกว่ามาก
แต่ถ้าสังกัดทีมล่าบอส คู่ต่อสู้ก็จะเป็นลักษณะนี้ทั้งหมด
“ไม่ไหว… ฉันขอถอนตัว”
หลังจากทบทวนตัวเอง ดาเมี่ยนเชื่อว่าตนยังไม่เหมาะกับทีมล่าบอส
แวนเนอร์ที่เคยหัวเราะเยาะ รีบคว้าตัวดาเมี่ยนซึ่งกำลังเดินกลับด้วยสีหน้าลำบากใจ
“อย่าทำแบบนั้น… ไปต่อกันเถอะ”
ทีมล่าบอสโอเวอร์เกียร์คือหน่วยในฝันของผู้เล่นหลายคนในกิลด์
หน่วยนี้จะคัดเฉพาะผู้เล่นพรสวรรค์สูงของทุกสาขาอาชีพ
ทีมล่าบอสมีหน้าที่ตระเวนฆ่าบอสทุกแห่งในดินแดนโอเวอร์เกียร์ นำไอเท็มดรอปจำนวนหนึ่งส่งให้กิลด์ โดยจะได้รับเงินเป็นการตอบแทน
ด้วยวิธีนี้ นอกจากอาณาจักรจะมีรายได้มหาศาล ยังช่วยให้ไอเท็มมูลค่าสูงไม่รั่วไหลออกสู่ภายนอก
“นายเป็นคนของโอเวอร์เกียร์แล้ว พวกเราจะรวยไปด้วยกัน”
แวนเนอร์พยายามโน้มน้าวดาเมี่ยน สมาชิกคนอื่นต่างก็พยักหน้าเห็นพ้อง
กระนั้น ดาเมี่ยนยืนกรานปฏิเสธ
“ฉันไม่อยากแบมือรับเงินโดยที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย… ขอบคุณที่หวังดี”
เป็นเรื่องของศักดิ์ศรีล้วนๆ
ดาเมี่ยน แรงเกอร์ระดับท็อปของซาทิสฟายตั้งแต่เกมเปิดตัว เจ้าของเหรียญทองจำนวนมากในการแข่งซาทิสฟายนานาชาติประจำปี อดีตผู้นำสูงสุดของศาสนาใหญ่อย่างโบสถ์รีเบคก้า
มันรับไม่ได้ที่ตัวเองต้องกลายเป็น ‘ปลิงเกาะทีมล่าบอส’
“เข้าใจแล้ว… จะกลับมาตอนไหนก็บอก พวกเราจะรอ”
แวนเนอร์อ่านความคิดดาเมี่ยนออก จึงเลิกโน้มน้าวให้เสียเวลา
ลึกๆ หวังให้ดาเมี่ยนฟื้นฟูพลังกลับมาโดยเร็วและกลายเป็นคนมั่นใจในตัวเองอีกครั้ง
ดาเมี่ยนเพียงยิ้มตอบและตัดสินใจกลับกรุงไรน์ฮาร์ท
‘เงิน… เราต้องการเงิน’
ดาเมี่ยนตระหนักถึงปัญหาสำคัญของพาลาดินโบสถ์เทพโอเวอร์เกียร์
พรของเทพโอเวอร์เกียร์ไม่ได้เพิ่มค่าสถานะโดยตรง แต่เป็นการส่งเสริมไอเท็ม
หมายความว่า ผู้ที่ครอบครองพลังแห่งไอเท็ม จะได้รับประโยชน์จากพรของเทพโอเวอร์เกียร์ได้มากกว่าใคร
แต่คนส่วนใหญ่มิได้เป็นแบบนั้น
กระทั่งทุกวันนี้ ผู้เล่นทั่วไปยังเรียกไอเท็มเกรดแรร์ว่า ‘ไอเท็มจบการศึกษา’
หากไม่ใช่ผู้เล่นระดับสูงที่มีกลุ่มเงินทุนคอยหนุนหลัง คนทั่วไปยากจะหาไอเท็มเกรดอีปิกมาสวมใส่ให้ครบทั้งตัว
ผู้เล่นส่วนมากมักพึงพอใจกับอุปกรณ์เกรดแรร์ และนั่นส่งผลให้ไม่ได้รับพรของเทพโอเวอร์เกียร์มากเท่าที่ควร
เรื่องนี้ถือเป็นอุปสรรคสำคัญของศาสนา
ดาเมี่ยนกำลังเผชิญความเจ็บปวดที่แรงเกอร์ไม่ค่อยพบเจอ โดยเฉพาะแรงเกอร์ของกิลด์โอเวอร์เกียร์
‘เราต้องรีบปลดหนี้…’
ดาเมี่ยนถอนตัวจากโบสถ์รีเบคก้าได้อย่างราบรื่น
นับตั้งแต่วินาทีที่สันตะปาปาถูกเทวทูตของรีเบคก้าสังหาร ทางโบสถ์ก็ไม่ไว้วางใจดาเมี่ยนอีกต่อไป
ดังนั้น เมื่อดาเมี่ยนยืนกรานว่าจะถอนตัว ไม่มีใครในโบสถ์ที่คัดค้าน
ดาเมี่ยนอำลาโบสถ์รีเบคก้า ถอดมงกุฎและผ้าคลุมที่เป็นสัญลักษณ์ของสันตะปาปา ละทิ้งดาบศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นสัญลักษณ์ของสันตะปาปาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์
คืนทุกสิ่งกลับสู่เจ้าของเดิม จากมาแบบมือเปล่า
แต่กระนั้น โบสถ์รีเบคก้ากลับยังมีข้อเรียกร้องอื่น
พวกมันรำลึกบุญคุณเก่า อ้างว่าดาเมี่ยนมีชีวิตสุขสบายอย่างทุกวันนี้ได้ก็เพราะตำแหน่งสันตะปาปา ดังนั้น สิ่งใดก็ตามที่เคยครอบครองระหว่างอยู่ในตำแหน่ง ล้วนต้องส่งคืนโบสถ์ทั้งสิ้น
“ช่วยไม่ได้ พวกเราเคยซาบซึ้งในบุญคุณของเจ้าก็จริง แต่นั่นเป็นคนละเรื่องกับปัจจุบัน… ในฐานะคนบาป การที่เทพธิดาไม่สาปแช่งและไม่ส่งคนตามล่าเจ้า แค่ทวงทรัพย์สินส่วนพระองค์คืน ก็นับเป็นความกรุณาครั้งใหญ่แล้ว”
คนของโบสถ์ทำการยึดทรัพย์สินของดาเมี่ยนกลับไปทั้งหมด ส่งผลให้ตัวเลขด้านล่างสุดของช่องสัมภาระกลายเป็นค่าติดลบ
-159,885,103 เหรียญทอง
ติดหนี้
หนี้สินก้อนโตกว่าหนึ่งร้อยหกสิบล้าน ตีเป็นเงินเยนคือสองหมื่นล้านเยน
อย่างไรก็ตาม หนี้ส่วนนี้ไม่ได้มาจากรายได้สมัยยังเป็นสันตะปาปา เพราะในช่วงเวลาดังกล่าว รายได้ประจำของดาเมี่ยนก็มิได้มากมายอะไร แถมยังไม่เคยทุจริตหรือใช้อำนาจเอื้อผลประโยชน์ส่วนตัว
เหตุผลหลักที่ต้องเป็นหนี้ก้อนโตขนาดนี้คือ บุตรีแห่งรีเบคก้าทั้งสาม
สามยอดนักรบที่ติดตามดาเมี่ยนออกมา มีมูลค่ามหาศาลในสายตาโบสถ์
แน่นอน ดาเมี่ยนเดือดดาล แต่อีกใจหนึ่งก็โล่งอก
เพราะอย่างน้อย พวกหล่อนก็ไม่ต้องคอยใช้หนี้ใคร คนที่ลำบากคือตนคนเดียว
‘โชคดีที่ยังเก็บไอเท็มของกริดไว้ แต่ว่า…’
พวกมันค่อนข้างล้าหลัง
นอกจากโล่ อุปกรณ์ส่วนอื่นเป็นไอเท็มเก่าตั้งแต่สองสามปีก่อน ดังนั้น ดาเมี่ยนต้องการไอเท็มที่มีเลเวลและเกรดสูงกว่านี้
“เฮ่อ…”
ตามธรรมเนียมแล้ว หากจะจ้างกริดสร้างไอเท็ม ผู้จ้างต้องหาวัสดุมาเองและจ่ายค่าแรงอีกเล็กน้อย
ถึงกริดจะปฏิเสธค่าแรงเพราะเป็นดาเมี่ยน แต่ท้ายที่สุด ลอเอลจะรับไว้แทนและนำไปใส่คลังสมบัติ
นี่คือหลักสากลที่ทุกคนเข้าใจตรงกันว่า ยิ่งสนิทมากเท่าไร ราคาก็ยิ่งต้องสมเหตุสมผลเท่านั้น
ดาเมี่ยนและชาวโอเวอร์เกียร์ต่างเห็นพ้องตรงกัน และเหนือสิ่งอื่นใด คลังสมบัติของราชวงศ์โอเวอร์เกียร์ก็เหมือนกับตู้นิรภัยส่วนตัวของกริด การส่งให้ลอเอลก็มีค่ากับเท่าส่งถือมือกริด
‘การหาวัสดุไม่ใช่เรื่องยาก แค่ฟาร์มสักพักก็ได้แล้ว… แต่ค่าแรงกริด… เราต้องสะสางหนี้สินให้หมดเสียก่อน ถึงจะมีเหรียญทองไว้ใช้จ่ายส่วนตัว…’
ทุกครั้งที่ฆ่ามอนสเตอร์หรือขายไอเท็ม เหรียญทองจะถูกส่งไปหาโบสถ์รีเบคก้าทันที
หรือก็คือ ดาเมี่ยนหมดสิทธิ์แตะต้องเหรียญทองจนกว่าจะเคลียร์ยอดติดลบ
“เฮ่อ…”
ทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจ
ดาเมี่ยนไม่สามารถแสดงความน่าสมเพชอย่างการป่าวประกาศกับทุกคนว่า ตัวเลขการเงินของตนติดลบ
ได้แต่เก็บความอัดอั้นตันใจไว้ตามลำพัง
‘ถ้าเข้าแข่งนานาชาติในสภาพนี้ แม้แต่เหรียญทองเดียวก็คงไม่ได้… ไม่มีทางเลือก อันดับแรกคงต้องขายบ้าน’
แต่ไหนแต่ไร มันนึกเสียดายมาตลอดที่ตนซื้อบ้านหลังใหญ่เกินตัว ชีวิตในคฤหาสน์หรูหราทั้งเงียบเหงาและโดดเดี่ยว
บางที การกลับไปหมกตัวเล่นเกมในห้องพักแคบๆ อาจจะเหมาะกับตัวเองมากกว่า
“…หืม?”
ขณะกำลังปลง ดาเมี่ยนประหลาดใจที่ทางเข้าวิหารคลาคล่ำด้วยฝูงชน
ผู้คนจำนวนมากกำลังมารวมตัวหน้าวิหาร คล้ายกับวันที่ศาสนาเทพโอเวอร์เกียร์เริ่มเปิดตัวเป็นครั้งแรก
แต่หลังจากวันนั้น จำนวนสาวกลดลงเรื่อยๆ เมื่อทุกคนทราบว่า โบสถ์โอเวอร์เกียร์เป็น ‘ศาสนาของคนรวย’
แล้วนี่หมายความว่ายังไง?
“หรือว่า…”
หลังจากสับสนสักพัก ดาเมี่ยนเริ่มพบสาเหตุ
รูปปั้นของช่างตีเหล็กข่าน
กริดสั่งให้สร้างไว้หน้าทางเข้าวิหารเมื่อเดือนก่อน
เป็นภาพของข่านผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยนและใจดี เหมือนที่เคยทำมาตลอดชีวิต
ขนาดของรูปปั้นทั้งใหญ่และโดดเด่นกว่าเทวรูปเทพโอเวอร์เกียร์
ชายผู้เปรียบดังอาจารย์ พ่อ และเพื่อนสนิท
นี่คงเป็นความตั้งใจของกริด
“ข่าน…”
ดาเมี่ยนระลึกถึงวันที่ข่านเคยดูแลเอาใจใส่ตนด้วยความเอ็นดู ภายในใจเริ่มเกิดความซาบซึ้ง
‘ขอให้มีความสุขบนสวรรค์’
“ดาเมี่ยน?”
“…?!”
ขณะกำลังอวยพรให้ข่าน ใครบางคนส่งเสียงเรียก
เมื่อหันกลับไป ดาเมี่ยนพบใบหน้าที่คุ้นเคย
อีกฝ่ายคือโปรดิวเซอร์ของสถานีโทรทัศน์ชื่อดังในประเทศญี่ปุ่น คนเดียวกับที่เคยตราหน้าดาเมี่ยนว่า ‘ขายชาติ’ และกลายเป็นหุ่นเชิดของกริดอย่างสมบูรณ์
ในครั้งนั้น มันจงใจตัดต่อเฉพาะฉากที่ดาเมี่ยนสรรเสริญกริดและออกอากาศไปทั่วประเทศ
“ได้รับใช้กริดสมใจอยากแล้ว… คงดีใจมากสินะ”
โปรดิวเซอร์แสยะยิ้มและเดินเข้าหาดาเมี่ยนที่กำลังทำหน้าบึ้งตึง
ดาเมี่ยนรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าชายคนนี้
ชายหนุ่มถามเสียงเย็น
“มาทำอะไรที่นี่”
“ฉันได้ยินข่าวลือมาว่า รูปปั้นของข่านถูกสร้างขึ้นที่วิหารเทพโอเวอร์เกียร์ ก็เลยเดินทางมาทำข่าว… เขาคิดอะไรอยู่นะ? สงสัยกริดอยากให้ข่านกลายเป็นเทพอีกคนกระมัง ฮะฮะ!”
“ตลกมากรึไง?”
“ต้องตลกอยู่แล้ว… ตลกตั้งแต่ที่จัดงานแถลงข่าวเพื่อแก้แค้นให้ NPC ผู้ล่วงลับ… มาตอนนี้ยังจะยัดเยียดให้ผู้คนกราบไหว้บูชาคนตายอีก… บางที เขาอาจป่วยเป็นอาการทางจิตก็ได้นะ ฮะฮะ! โอ๊ะ… อย่าทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้น ฉันไม่ได้หัวเราะเยาะเรื่องที่นายคบกับ NPC สักหน่อย โมโหอะไร?”
“พอเถอะ…”
ดาเมี่ยนอดกลั้นถ้อยคำที่อยากสบถ
ขณะดาเมี่ยนเตรียมหันหลังกลับ โปรดิวเซอร์ส่งเสียงถาม
“นายรู้จักรายการที่ชื่อ ‘เพลเยอร์ 55’ ไหม?”
เพลเยอร์ 55
รายการเอาชีวิตรอดที่คัดเลือกบุคคลมีชื่อเสียงหรือกำลังจะมีชื่อเสียงจำนวน 55 คนในญี่ปุ่นมาร่วมแข่งขัน ผู้เข้าแข่งทุกคนจะได้รับคะแนนโหวตจากสถานีและผู้ชมทางบ้านตามฝีมือ
ผู้ชนะสามอันดับแรกที่ถูกโหวตมากที่สุด จะได้รับการสนับสนุนจากสถานีโทรทัศน์และกลุ่มทุนต่างๆ
รายการนี้มีขึ้นเพื่อคัดสรรผู้เล่นที่ดีที่สุดของญี่ปุ่น จึงได้รับความสนใจอย่างล้นหลาม
“ไม่รู้จัก”
“หืม… นายจะไม่รู้จักรายการทีวีที่สื่อทุกช่องประโคมข่าวทุกวันได้ยังไง? ถ้าแกล้งโง่แบบนี้… คงรู้อยู่แล้วสินะว่าฉันเป็นคนออกแบบรายการ”
“ไม่รู้จักจริงๆ …”
“นายต้องรู้แน่ เมื่อวาน รายการได้ผู้ชนะคนสุดท้ายแล้ว… เป็นเซลอส”
“ไม่รู้…”
“เรื่องนี้ยังไม่ถูกเปิดเผยออกไป แต่ฉันยืนยันได้ว่า เซลอสจะเป็นตัวแทนนักกีฬาญี่ปุ่นในงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติ”
“…”
“นอกจากนั้น ยังมีรายการใหม่ที่ชื่อว่า ‘ผู้เล่นในตำนาน’ จะออกอากาศในช่วงเวลาเดียวกับแข่งนานาชาติ… จุดขายของรายการก็ง่ายๆ … ตามติดเหรียญรางวัลที่เซลอส ผู้เล่นอันดับหนึ่งจากรายการเพลเยอร์ 55 จะได้รับในงานแข่งนานาชาติ”
“แล้ว?”
“คอยจับตาดูให้ดี ช่วงเวลาที่เซลอสทำลายสถิติเหรียญทองของนาย… สถิติเก่าจะถูกเปลี่ยนชื่อเป็น ‘สถิติอันน่าอับอายของคนขายชาติ’ หึหึ… ฉันจะประโคมข่าวออกไปแบบนั้น”
“…”
“ฉัน… เกลียดเวลาที่นายพูดถึงกริดด้วยสีหน้าซาบซึ้ง… เกลียดนายมาตลอด คนแบบนายไม่คู่ควรกับการเป็นตัวแทนของประเทศญี่ปุ่น”
คล้ายกับต้องการพูดว่า นับแต่นี้ไป ญี่ปุ่นกำลังจะเขียนประวัติศาสตร์ที่ถูกต้องขึ้นมาใหม่
ดาเมี่ยนกำหมัดแน่นพลางยืนตัวสั่น สายตาจ้องมองแผ่นหลังโปรดิวเซอร์ที่เดินจากไปหลังจากประกาศกร้าว
Comments
Post a Comment