จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 983
[เนเฟลิน่าตรวจสอบร่างกายท่าน]
[เนเฟลิน่าประเมินว่าพลังของท่านอยู่ในระดับต่ำ]
‘หืม… งั้นหรือ?’
พรมังกรจะเป็นอะไรกันนะ?
จากที่เคยคาดหวังอยู่แล้ว ชายหนุ่มยิ่งทวีความคาดหวังมากขึ้น สีหน้าของเขาเผยความตื่นเต้นอย่างชัดเจน
มังกรจอมตะกละเบื้องหน้ากำลังสำรวจจุดแข็งจุดอ่อนของกริด หากจุดอ่อนของเขาได้รับการชดเชย มันจะถือเป็นพรที่มีค่ามาก
‘อาจเพิ่มความว่องไวหรือไม่ก็สติปัญญา’
อันที่จริง สิ่งที่กริดคิดว่าตนบกพร่อง แท้จริงแล้วเป็นแต้มสถานะที่สูงมากสำหรับผู้เล่นอื่น
จากบรรดาคลาสช่างตีเหล็กทั่วโลก ไม่สิ จากบรรดาผู้เล่นทุกคนบนโลกกว่าสองพันล้าน มีเพียงหยิบมือเท่านั้นที่ค่าความว่องไวและสติปัญญาสูงกว่ากริด
แต่มนุษย์คือสัตว์ที่ไม่รู้จักพอ
กริดปรารถนาในแต้มสถานะที่ตนมีต่ำกว่าค่าอื่น และสวดภาวนาในใจว่าเนเฟลิน่าจะประทานสิ่งนั้นมาให้
เขาเชื่อว่า หากเป็นมังกรผู้ยิ่งใหญ่ เธอย่อมบันดาลความต้องการให้เป็นจริงได้แน่
ทว่า ผลลัพธ์กลับไม่ใช่สิ่งที่หวัง
เนเฟลิน่ามิได้เพิ่มแต้มสถานะให้กริด
[เนเฟลิน่าอวยพรในสิ่งที่ท่านบกพร่อง]
[ในอนาคต ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์เพิ่มขึ้น 10%]
[ในอนาคต ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์ ‘บอส’ เพิ่มขึ้น 20%]
“…”
ใช่แล้ว
พรจากเนเฟลิน่ามิใช่การเพิ่มพลังฉับพลัน แต่เป็นพรที่ช่วยให้กริดครอบครองพลังได้รวดเร็วขึ้นในอนาคต
ความตื่นเต้นในหัวใจกริดที่เคยพองโตประหนึ่งลูกโป่ง มันหดแฟบลงราวกับถูกเข็มเจาะแทง
“นี่คือพร?”
ถึงไม่อยากเชื่อ แต่เขาก็ปฏิเสธความจริงตรงหน้าไม่ได้
หน้าต่างตัวละครกริดระบุชัดเจนว่า บัฟ ‘พรมังกร’ จะช่วยเพิ่มค่าประสบการณ์ฆ่ามอนสเตอร์และมอนสเตอร์บอส
“เจ้าเห็นว่าเป็นคำสาปหรืออย่างไร?”
“เอ่อ… ไม่ขอรับ…”
เขาคงหวังมากไปเอง
กริดเคยได้รับ ‘พรเทพธิดา’ มาก่อนหน้า จึงคาดหวังว่าพรมังกรจะอยู่ระดับเดียวกัน ไม่แปลกที่จะผิดหวังหลังจากอ่านรายละเอียดจบ
‘เฮ่อ… ทำไมพรจากมังกรถึงเป็นแค่บัฟค่าประสบการณ์? แล้วมันอยู่ได้นานกี่วันกันเชียว-… เอ๋?’
เมื่ออ่านเอฟเฟคของบัฟอย่างละเอียดอีกครั้ง ชายหนุ่มรู้สึกราวกับถูกค้อนทุบเข้าที่ท้ายทอยอย่างจัง
เขาตกตะลึงจนพูดไม่ออก
<พรมังกร>
★ บัฟชนิดเติบโต ★
* ได้รับค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์เพิ่มขึ้น 10%
* ได้รับค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์บอสเพิ่มขึ้น 20%
“…?”
ไม่มี
ไม่มีระยะเวลาจำกัด…
บ้าน่า?
‘บัฟถาวร?’
ในซาทิสฟาย บัฟค่าประสบการณ์คือสิ่งที่หาได้ยากบัดซบ ประสิทธิภาพและมูลค่าของมันจึงสูงมาก
ผู้เล่นบางคนไม่เคยได้รับบัฟค่าประสบการณ์แม้แต่ครั้งเดียว นอกเสียจากบัฟงานแข่งนานาชาติที่แจกจ่ายให้ทั้งประเทศ
แต่กริดคือผู้เล่นที่มีค่าชื่อเสียงมาก ในร้านค้าชื่อเสียง โพชั่นบัฟค่าประสบการณ์สามารถครอบครองได้จากตู้สุ่ม แต่ละขวดจะเพิ่มค่าประสบการณ์ได้ 20% ในช่วงเวลาหนึ่ง
ในตอนแรก กริดจึงมองว่าบัฟค่าประสบการณ์จากพรมังกรมิใช่สิ่งที่น่าสนใจขนาดนั้น
แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ บัฟโพชั่นโดยทั่วไปจะมีระยะเวลาเพียงสามวัน ทว่า บัฟจากพรมังกรจะคงอยู่ถาวร
หรือก็คือ กริดจะได้รับค่าประสบการณ์สูงกว่าผู้เล่นอื่นตลอดเวลา
‘20% สำหรับมอนสเตอร์บอส!’
จะเกิดอะไรขึ้นหากกริดซดโพชั่นบัฟค่าประสบการณ์เพิ่มเข้าไปขณะเก็บเลเวล?
มันจะเทียบเท่ากับบัฟของประเทศเจ้าเหรียญทองงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติเลยทีเดียว
“…อึก!”
ทันทีที่สัมผัสถึงคุณค่าของมัน ชายหนุ่มพลันกลืนน้ำลายอึกใหญ่
เนเฟลิน่ากล่าวพลางสะบัดหางซ้ายขวา
“เจ้าคงตระหนักแล้วสินะ ถึงคุณค่าของพรที่เรามอบให้”
เขาจำใจต้องยอมรับ
กริดได้รับพรล้ำค่าที่ช่วยเร่งการเติบโตให้ทัดเทียมกับ NPC พิเศษ
ในทางปฏิบัติแล้ว ผู้เล่นแทบมิอาจไล่ตามเลเวลของ NPC พิเศษได้ทัน เพราะ NPC เหล่านั้นจะได้รับค่าประสบการณ์สองช่องทาง หนึ่งก็คือ การฝึกฝนด้วยตัวเอง และสองก็คือ เลเวลเฉลี่ยของผู้เล่นทั่วโลกที่เพิ่มขึ้นในทุกวัน
แต่ในวินาทีนี้ ประตูบานดังกล่าวที่ปิดตายมานาน กริดคือผู้เล่นคนแรกที่เอื้อมมือเข้าใกล้
โอกาสพัฒนาตัวเองด้วยสปีดการเก็บเลเวลระดับเดียวกับ NPC พิเศษมาถึงแล้ว
“ขอบคุณมาก!”
เจ็ดดยุคแห่งจักรวรรดิ
ห้าเสาหลัก รวมถึงแกรนมาสเตอร์
ในที่สุด ฉันก็มีโอกาสไล่ตามพวกแกทัน…
แผ่นหลังของ NPC พิเศษที่เคยไกลเกินเอื้อมเสมอมา มันกำลังจะถูกลดระยะห่างในอนาคตอันใกล้
กริดตื่นเต้นสุดขีด เขาโผกอดเนเฟลิน่าอย่างแนบแน่น
ภายในใจมิได้คิดอกุศลแม้แต่น้อย เพราะปัจจุบัน เนเฟลิน่ากำลังอยู่ในร่างมังกรน้อยน่ารักน่าเอ็นดู
“ฮ๊าง…!”
ทันทีที่ถูกมนุษย์โอบกอด ปีกคู่เล็กด้านหลังพลันสยายออก
“นี่เจ้า…! คิดจะทำอะไร!!”
“ข… ขอโทษ! ผมซาบซึ้งในพรมังกรจนลืมตัว…”
“ลืมตัว!? ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวเรา!! ข้ออ้างเหลวไหล!”
ซู่ววว—
ปีกด้านหลังเนเฟลิน่ากำลังสยายเหยียดยาว ห้วงมิติเวทมนตร์เริ่มบิดเบี้ยวและไม่เสถียร ภาพการมองเห็นของทุกคนมีลักษณะวูบวาบและพร่ามัว มวลพลังเวทมนตร์ภายในห้องกำลังหมุนวนคล้ายกับพายุอันเกรี้ยวกราด
“อึ๋ย!”
ไอดาน พ่อครัวที่กำลังยืนแข็งทื่อเป็นรูปปั้นหิน มันหวาดผวาแทบสิ้นสติ
ราชาเนตรมารรีบคุกเข่าลง มันส่งเสียงอ้อนวอนพร้อมกับนำศีรษะแนบลงกับพื้น
“ท่านจักรพรรดิทำลายล้างในอนาคต! ได้โปรดยั้งมือด้วย!!”
ราวกับเสียงถูกส่งไปไม่ถึงหูเนเฟลิน่า หล่อนยังคงจ้องมองกริดด้วยแววตาขุ่นเคือง
“ครั้งก่อนที่เรายอมให้เจ้าถูกเนื้อต้องตัว นั่นเป็นเพราะเรายังอยู่ในไข่!! แต่ไม่ใช่กับตอนนี้!! เจ้าทำไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวเรา! เราไม่ใช่เด็กอีกแล้ว ครั้งนี้เราจะยอมอภัยให้ แต่ไม่มีหนหน้าอีกเป็นอันขาด!”
“ข… ขอรับ…”
นี่หล่อนมีความทรงจำสมัยยังเป็นไข่ด้วยหรือ?
กริดเริ่มเข้าใจแล้วว่า เหตุใดเนเฟลิน่าถึงทำดีกับตนเป็นพิเศษ
ขณะได้รับข้อมูลใหม่ ชายหนุ่มลั่นวาจาในใจว่าจะไม่ถูกเนื้อต้องตัวหล่อนอีก
***
“นับแต่นี้ ฉันจะเน้นเก็บเลเวลให้มากขึ้น”
หลังจากได้รับพรมังกร
บุคคลแรกที่กริดไปหาคือแพนเมียร์ มิใช่ลอเอลเหมือนทุกครั้ง
เขามีบางสิ่งต้องการไต่ถาม
“ตามความคิดของนาย จากบรรดาเขตภูเขาไฟรอบทาลิม่า จุดใดปลอดภัยที่สุด?”
ทาลิม่า
เมืองแห่งคนแคระ
เป็นสถานที่ซึ่งมนุษย์ไปเยือนไม่ง่ายนัก ไม่เฉพาะกับผู้เล่น แต่ยังรวมถึงกองทัพจักรวรรดิอันเกรียงไกร สาเหตุเพราะบริเวณโดยรอบถูกล้อมไว้ด้วยเขตภูเขาไฟปะทุทุกทิศทาง แถมยังใกล้กับรังมังกรเพลิง ‘ทราวก้า’
สีหน้าแพนเมียร์พลันดำมืด
“ฝ่าบาทจะไปเก็บเลเวลแถวนั้นหรือ?”
“อา… ใช่”
การรอดชีวิตจากทราวก้าคือหนึ่งในความสำเร็จครั้งใหญ่ของบราฮัมที่ถูกจารึกไว้เป็นตำนานตราบชั่วลูกชั่วหลาน จึงไม่จำเป็นต้องบรรยายสรรพคุณความแข็งแกร่งของมังกรตนนี้ให้มากความ
“ถ้าหากฝ่าบาทบังเอิญเผชิญหน้ากับเหล่าญาติพี่น้องทราวก้าเข้า…”
“ฉันก็จะตาย… ถึงต้องถามนายว่าจุดใดปลอดภัยที่สุด”
แพนเมียร์คือช่างตีเหล็กแรงก์หนึ่งของโลก
ในแง่ตีเหล็ก มันเหนือกว่ากริดอยู่หนึ่งเรื่อง นั่นคือความเชี่ยวชาญเทคนิคตีเหล็กเผ่าคนแคระที่ร่ำเรียนจากหัวหน้าคนแคระโดยตรง
กริดหวังพึ่งพาประสบการณ์ของแพนเมียร์ที่เคยมีในทาลิม่า เขาเชื่อว่าแพนเมียร์จะช่วยหาจุดปลอดภัยสำหรับเก็บเลเวลได้
แต่คำตอบที่ได้รับ…
“เรื่องนั้น…”
แพนเมียร์ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่
จนกระทั่งกริดเริ่มสัมผัสได้
“เข้าใจแล้ว ฉันขอโทษที่ถาม”
ในซาทิสฟาย ข้อมูลสำคัญมีค่ายิ่งกว่าทอง
ต่อให้เป็นพวกพ้อง แต่ก็ไม่สามารถเผยแพร่ข้อมูลสำคัญโดยง่าย
ด้วยเหตุนี้ บุญคุณของครอเกลที่มีต่อกริดจึงนับว่ามหาศาล มันยอมเปิดเผยข้อมูลในหลายเรื่อง ทั้งหมู่เกาะเบเฮ็น ป่าต้นไม้โลก รวมถึงเพชรอีเธอร์ โดยที่ไม่ได้เป็นสมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์ด้วยซ้ำ
แพนเมียร์พลันสะดุ้ง
“ม… ไม่ใช่แบบนั้น ที่กระหม่อมไตร่ตรองนานมิใช่เพราะลำบากใจจะเปิดเผย แต่เป็นเพราะไม่ทราบแน่ชัดว่าจุดใดปลอดภัยที่สุด”
“นายไม่รู้?”
“ขอรับ…”
“ในอดีต กระหม่อมสามารถเดินทางไปเยือนทาลิม่าและได้พบคนแคระเพราะความช่วยเหลือจากผู้เล่นกลุ่มหนึ่ง”
“ผู้เล่นกลุ่มหนึ่ง…?”
“รอสไชลด์”
“ชื่อกิลด์?”
“เป็นทั้งชื่อกิลด์และชื่อตระกูลจริง”
“หมายถึงรอสไชลด์ที่โด่งดังนั่นน่ะหรือ?”
“ขอรับ ไม่เพียงเป็นตระกูลอภิมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยในชีวิตจริง แต่ยังเป็นขั้วอำนาจที่มีอิทธิพลในเงามืดซาทิสฟาย… ด้วยสาเหตุบางประการ ตระกูลรอสไชลด์ ได้ทุ่มเงินจำนวนมหาศาลตั้งแต่ช่วงแรกที่ซาทิสฟายเปิดตัว ส่งผลให้พวกมันกลายเป็นเพียงกองกำลังเดียวที่มีข้อมูลของทาลิม่าและภูเขาไฟรอบนอก”
ปัจจุบัน สิ่งที่กริดอยากทราบไม่ใช่เพียงเขตปลอดภัยรอบภูเขาไฟอีกแล้ว
“มีอิทธิพลขนาดนั้นเชียว? แล้วทำไมถึงไม่เคยได้ยินชื่อในซาทิสฟาย?”
“พวกมันไม่เคยอยู่ฉากหน้า แต่จะคอยสนับสนุนกองกำลังเบื้องหลังอย่างลับๆ แทน ในตอนที่กระหม่อมจะติดต่อขอความช่วยเหลือ ยังต้องผ่านคนกลางหลายขั้นตอน”
“ทำไมพวกมันต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ?”
“อาจเป็นแนวทางการทำธุรกิจของตระกูลรอสไชลด์ พวกมันคงไม่ต้องการรับมือลูกค้าเสียสติบางกลุ่มด้วยตัวเอง”
“พวกมันแนะนำนายให้คนแคระ?”
“ขอรับ ดูเหมือนรอสไชล์จะมีเส้นสายกับคนแคระโดยตรง และยังเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกมันมั่งคั่งในซาทิสฟาย… ในกรณีของกระหม่อม รอสไชลด์ให้ความสนใจผู้เล่นที่สามารถสืบทอดเทคนิคตีเหล็กคนแคระ พวกมันหวังนำพลังของคนแคระมาพัฒนากิลด์อย่างก้าวกระโดด”
“แล้วผลลัพธ์?”
“ก็อย่างที่เห็น กระหม่อมไม่มีคุณค่าพอในสายตาพวกมัน จึงถูกปล่อยเป็นอิสระจนกระทั่งได้เข้าร่วมกิลด์โอเวอร์เกียร์”
“กำลังจะบอกว่า… ช่างตีเหล็กอย่างนายไม่เก่งพอในสายตาพวกมัน?”
“ฮะฮะ…”
แพนเมียร์หัวเราะแห้งพลางเลื่อนมือเกาศีรษะเล็กน้อย
ตัวมันเป็นถึงช่างเหล็กแรงก์หนึ่งของโลก
ต่อให้มีผู้เล่นคลาสช่างเหล็กเร้นกายปกปิดตัวตนมากเพียงใด แต่แพนเมียร์คือช่างตีเหล็กที่มีฝีมือเป็นรองเพียงกริด
สาเหตุที่ตระกูลรอสไชลด์ทอดทิ้งแพนเมียร์โดยไม่ไยดี คงเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากเทคนิคตีเหล็กของคนแคระนั้นยอดเยี่ยมกว่าที่กริดคิดไว้ แพนเมียร์ที่สืบทอดมาเพียงเศษเสี้ยวจึงไม่มีค่าให้เหลียวแล
“หืม…แล้วพวกมันเป็นศัตรูกับเรารึเปล่า?”
กริดเอ่ยปากถามหลังจากยืนไตร่ตรองอยู่นาน แพนเมียร์รีบส่ายศีรษะโดยไม่ลังเล
“ไม่มีทาง พวกมันสนใจเพียงความมั่งคั่ง ไม่มีเหตุผลให้เป็นศัตรูกับอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ ตรงกันข้าม รอสไชลด์อาจสนใจทำธุรกิจกับเราด้วยซ้ำ”
“นั่นสินะ… ถ้าอันตรายจริง ลอเอลต้องเตือนฉันนานแล้ว”
หลังจากได้ข้อมูลเป็นที่น่าพึงพอใจ กริดเปิดร้านค้าชื่อเสียงและกระหน่ำสุ่มหาโพชั่นบัฟค่าประสบการณ์จำนวนมาก
ในอนาคต ชายหนุ่มมีแผนจะเก็บเลเวลยาวตลอดหนึ่งเดือนเต็ม
‘ช่วยไม่ได้ คงต้องไปเก็บที่วิหารกัลกุนอสเหมือนเดิม’
จากการรายงานของหน่วยสำรวจ เขตภูเขาไฟรอบทาลิม่าคือจุดเก็บเลเวลอันดับหนึ่งในปัจจุบัน แต่มาพร้อมกับความเสี่ยงที่ต้องเผชิญหน้ากับมังกรเพลิงทราวก้า การไปเก็บเลเวลโดยไม่มีข้อมูลไม่ต่างจากขุดหลุมฝังศพตัวเอง กริดไม่เสียดายค่าประสบการณ์ แต่ไอเท็มดรอปคือสิ่งที่ต้องพึงระวัง
***
< (ข่าวด่วน) เลเวลของกริดกำลังเพิ่มอย่างบ้าคลั่ง!! >
ยี่สิบวันหลังจากกริดเดินทางออกนอกอาณาจักรเพื่อเก็บเลเวล
บรรยากาศภายในวังหลวงค่อนข้างเงียบสงัด สาเหตุเพราะสมาชิกโอเวอร์เกียร์ส่วนใหญ่ต่างเร่งเก็บเลเวลชดเชยในช่วงเวลาที่ขาดหายไป แต่ก็พูดไม่ได้เต็มปากว่าไรน์ฮาร์ทกำลังสงบสุข
สาเหตุเพราะ เหลืออีกเพียงสามเดือนก่อนสนธิสัญญาสงบศึกกับจักรวรรดิจะหมดลง
การยอมรับ ‘หลากเผ่าพันธุ์’ ให้เป็นพลเมืองอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ย่อมขัดต่อเจตนารมณ์ของจักรวรรดิ
เคยมีคำกล่าวไว้ว่า
ก่อนพายุลูกใหญ่จะก่อตัวขึ้น
บรรยากาศมักเงียบสงบจนน่าใจหาย
“อะไรนะ!?”
เสียงอุทานดังกังวานทั่วลานฝึกทหาร
ลอเอลมีสีหน้าตกตะลึงสุดขีดขณะยืนชื่นชมเมอร์เซเดส ปิอาโร่ และซินกูเล็ดร่วมมือกันฝึกทหารในกองทัพอย่างขยันขันแข็ง
สาเหตุมาจากรายงานของเฟคเกอร์
“เมื่อครู่นายบอกว่า… แอ็กนัสมาที่นี่?”
ปัจจุบัน แอ็กนัสถูกเจ็ดอาณาจักรทั่วทวีปตั้งค่าหัวด้วยเงินมูลค่าสูง ด้วยข้อหาสังหารช่างอัญมณีจำนวนมากอย่างต่อเนื่องตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา
แต่ลอเอลทราบดีว่าแอ็กนัสถูกปรักปรำ
“หมอนั่นอันตราย… ให้ไล่ออกไปไหม?”
“หืม… ยังไม่ต้อง รอดูท่าทีไปก่อน”
แอ็กนัสมีฉายาว่าหมาบ้าและคนเสียสติ
แต่หากพิจารณาให้ดี ลอเอลมิอาจเรียกมันว่าเสียสติได้เต็มปากนัก ทุกการกระทำล้วนผ่านการคำนวณอย่างละเอียด แถมแอ็กนัสยังเคยช่วยชีวิตไอรีนและลอร์ด
‘หากเป็นมหาสงคราม แอ็กนัสอาจทรงพลังยิ่งกว่าฝ่าบาทเสียอีก พวกเราควรสานสัมพันธ์กับมันไว้’
ขณะครุ่นคิดอยู่นาน ลอเอลตัดสินใจเข้าเฝ้าองค์ชายลอร์ด
ลอร์ดตัวน้อยกำลังเรียนวิชาการจากสติกส์
“ท่านลอเอลมาทำอะไรทีนี่?”
โค้กที่เป็นอัศวินประจำตัวลอร์ดรีบวิ่งเข้ามาไต่ถาม
ลอเอลแสยะยิ้ม
“พาองค์ชายออกไปเดินเล่นกัน”
“…หือ? เข้าใจแล้วครับ”
คงไม่ใช่การเดินเล่นธรรมดาแน่
ภาพลอเอลแสยะยิ้มโดยมีเฟคเกอร์ยืนเคียงข้างไม่ใช่สิ่งที่โค้กเห็นแล้วสบายใจเลยสักนิด
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,376
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/
นึกถึงแอ็กนัสทีไร
ReplyDeleteก็จะรู้สึกเศร้าๆในใจ
☺️ขอบคุณมากครับ😊🙏
รอตลอดเลยเมื่อไหร่ตอนใหม่จะมา
ReplyDelete