จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 972

"นั่นคือ? "

แว่นกริดที่สวมได้สร้างความประหลาดใจกับทุกคนมาก กรอบของมันทำจากอัญมณีระยิบระยับ แต่ส่วนที่ทุกคนให้ความสนใจคือเลนส์สีดำซึ่งภายในบรรจุของเหลวสีม่วงไว้

"นายใส่อะไรเข้าไปในส่วนเลนส์? "

หากต้องการแว่นกันแดด การตัดสินใจของกริดคงไม่ถูกต้องสักเท่าไร เพราะของเหลวไม่เหมาะสำหรับนำมาบดบังการมองเห็น

"อันนี้ของราชาเนตรมาร"

ทำไมเขาต้องอธิบายให้ลำบากด้วย?

กริดแชร์รายละเอียดไอเท็มแก่ทุกคนที่นั่งในห้อง

[แว่นตาอีเธอร์]

เกรด : อีปิก

ความคงทน : 187/210

* พลังจากอีเธอร์แสดงผลได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ

* ความเท่ +80

* การมองเห็น -2

* ได้รับอาการผิดปรกติ 'ภาพมัว' ทุกวินาที

แว่นตาที่สร้างโดย 'อลิซาเบธ' ช่างอัญมณีระดับช่างฝีมือ ที่พัฒนาตัวเองอย่างก้าวกระโดดในระยะหลัง ผลิตโดยใช้เพชรอีเธอร์เป็นวัสดุหลัก

ความงดงามของมันน่าทึ่งมาก เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการตกเป็นเป้าสายตา

อีเธอร์จะมอบเอฟเฟคที่ยอดเยี่ยมให้กับผู้สวมใส่ แต่การมองเห็นบางส่วนจะถูกรบกวนจากอีเธอร์ที่ถูกฉีดเข้าไปในเลนส์ ผู้สวมจำเป็นต้องยอมรับผลข้างเคียงที่เกิดขึ้น

น้ำหนัก : 5

แว่นตาคือเครื่องประดับชนิดหนึ่ง และอยู่ในขอบเขตการสร้างของช่างอัญมณี

"ลองใส่ดู"

กริดเดินไปหาลอเอลและถอดแว่นของตนสวมให้

ใช่แล้ว ไอเท็มประเภทแว่นตาคือชนิดที่สวมใส่ได้ง่าย ไม่จำเป็นต้องผ่านหน้าต่างแลกเปลี่ยนให้ยุ่งยากวุ่นวาย ขอเพียงอีกฝ่ายไม่ปฏิเสธก็พอ ขั้นตอนมีเพียงสอดขาแว่นไว้เหนือใบหูทั้งสองข้าง

[ท่านได้รับไอเท็ม 'แว่นตาอีเธอร์']

[ระยะมองเห็นสั้นลง ภาพการมองเห็นขุ่นมัว]

"…ไม่สบายตาเลยสักนิด"

ลอเอลที่กำลังสวมแว่นพลันขมวดคิ้ว ภาพการมองเห็นของมันถูกบดบังด้วยหมอกขุ่นมัวและการหักเหจากของเหลว

"นี่คือการแสดงผลไม่เต็มประสิทธิภาพของอีเธอร์งั้นหรือ? "

ลอเอลถอดแว่นตาออกและถือไว้ในมือซ้าย จากนั้นก็ปล่อยพลังคีจากมือขวาใส่เลนส์

เปรี้ยง!

มวลพลังงานควบแน่นก่อนพุ่งกระแทกใส่เลนส์อย่างรุนแรง แต่ตัวเลนส์กลับปราศจากรอยขีดข่วน

เวทมนตร์ของลอเอลสลายไปราวกับเป็นเรื่องโกหก

ระบุให้ชัดคือ มันถูก 'ดูดกลืน' เข้าไป

"เจ๋งเป้ง…"

"สุดยอด! "

กริดอธิบายให้ลอเอลกับสิบวีรชนฯ ฟัง

"อีเธอร์คือสสารที่ดูดกลืนมานาโดยสมบูรณ์ หากราชาเนตรมารสวมแว่นตาอีเธอร์ เวทมนตร์ทั้งหมดจากดวงตาถูกเลนส์ดูดกลืน ดังนั้น ต่อให้พวกจักรวรรดิใช้เนตรมังกรขาวกับราชาเนตรมาร การสะท้อนเวทมนตร์จะไม่เกิดขึ้น ราชาเนตรมารสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ตามปรกติโดยที่ถูกรบกวนการมองเห็นไปเพียงเล็กน้อย"

กริดพูดราวกับแว่นตาที่พร่ามัวเป็นข้อบกพร่อง

แต่ความจริงแล้ว มันคือไอเท็มที่ประสบความสำเร็จอย่างมหาศาล

ราชาเนตรมารต้องผนึกดวงตาของตัวเองนับตั้งแต่เกิด

พลังของ 'ดวงตาเนตรมารสามคำสาป' สามารถทำลายทุกสรรพสิ่งในการมองเห็น

อาจฟังดูเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ แต่ความจริงแล้วคือคำสาปที่น่าเศร้า

เราอยากมองเห็นโลกใบนี้…

แว่นตาอีเทอร์จะเป็นสิ่งที่ช่วยเติมเต็มความปรารถนาของราชาเนตรมาร

"นี่คือของขวัญสุดวิเศษสำหรับราชาเนตรมาร บางที พวกเราอาจได้รับผลตอบแทนมากกว่าที่คาด"

ไอเท็มที่จะช่วยกุมหัวใจราชาเนตรมาร หนึ่งในตัวตนที่มหาจักรวรรดิยังหวาดผวา

ลอเอลมั่นใจ มูลค่าของแว่นตาอีเธอร์มิอาจประเมินเป็นตัวเลขได้

ข้อมูลจากครอเกล ฝีมืออันยอดเยี่ยมของอลิซาเบธ และตัวกริดที่ครอบครองอีเธอร์จากรางวัลการแข่งตะลุมบอนราชาอสูร สามประสานสุดยอดผู้เล่นได้สร้างพลังที่สามารถต่อกรกับจักรวรรดิขึ้นมา

"พวกเราต้องรีบมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านเนตรมารก่อนที่ฝ่ายจักรวรรดิจะชิงลงมือ"

สิบวีรชนฯ ทุกคนลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยดวงตามุ่งมั่น

เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้ทุกคนได้ทราบว่า การจับมือกับอาเรสคงเหลือเวลาอีกไม่มาก

หลังจากการประชุมนี้จบลง เมื่ออาณาจักรโอเวอร์เกียร์ตอบปฏิเสธวัลฮัลล่า พวกมันต้องหันไปเจรจากับฝ่ายจักรวรรดิแน่

ไม่ใช่เรื่องยากที่วัลฮัลล่าจะต่อรองกับจักรวรรดิ เพียงพวกมันเสนอเนตรมังกรขาวให้ ความสัมพันธ์ระหว่างวัลฮัลล่ากับซาฮารันก็จะแน่นแฟ้นทันที

ลอเอลกำลังวิตกในบางสิ่ง

"ขอถามให้แน่ใจ แว่นตาระบุว่าอีเธอร์แสดงผลได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ นี่คือสาเหตุที่มันสูญเสียค่าความคงทนทุกครั้งที่ดูดซับพลังเวทมนตร์ใช่ไหม? "

ความคงทน 187 หน่วยในตอนที่ลอเอลสวม แต่เมื่อใช้เวทมนตร์ใส่หนึ่งหน ค่าความคงทนกลับลดเหลือ 186

กริดผงกศีรษะด้วยใบหน้าดำมืด

"ถูกต้อง ทุกครั้งที่ดูดกลืนเวทมนตร์ ความคงทนของมันจะลดลง"

"ลดเร็วตามความรุนแรงเวทรึเปล่า? "

"โชคดีที่ไม่ใช่ ฉันให้เซ็ดนอสกับลาเอลล่าช่วยทดสอบแล้ว ค่าความคงทนจะลดลงตามระยะเวลาที่ดูดกลืนพลังเวท ไม่สนว่าจะรุนแรงมากเพียงใด"

"พลังเวทมหาศาลของราชาเนตรมารไม่ได้ทำให้มันพังเร็วขึ้นสินะ"

"แต่ยังมีปัญหาอยู่ ดวงตาทั้งสองข้างของราชาเนตรมารจะปลดปล่อยพลังเวทมนตร์ในปริมาณอนันต์ ด้วยระดับความคงทนปัจจุบัน เกรงว่าแว่นตาจะทนได้เพียงไม่กี่นาที"

"อนันต์…"

"ยังไม่แน่ชัดว่ามีขีดจำกัดหรือไม่ แต่คงไม่ดับมอดลงง่ายนัก"

กริดนำเพชรอีเธอร์ก้อนใหม่ออกจากช่องสัมภาระ

ของเหลวสีม่วงเข้มปริมาณน้อยนิดถูกบรรจุอยู่ใจกลางเพชรขนาดเท่าฝ่ามือมนุษย์

"ปัจจุบัน ฉันเพิ่มค่าความเข้าใจไอเท็มจนกลายเป็น 100% หลังจากการถอดประกอบแว่นตาที่อลิซาเบธสร้างซ้ำไปมา"

กริดได้รับรางวัลจากตะลุมบอนราชาอสูรทั้งหมดเจ็ดชิ้น (รวมกับรอบเรียกน้ำย่อยเป็นแปดชิ้น)

สามในแปดคือเพชรอีเธอร์

สาเหตุที่ต้องใช้สามก้อนเพราะ ก้อนแรกสำหรับให้อลิซาเบธฝึกเจียระไนสร้างแว่นตาต้นแบบ ก้อนที่สองสำหรับให้กริดลอกสูตรและสร้างแว่นรุ่นสมบูรณ์ด้วยตัวเอง

ส่วนก้อนที่สุดท้ายมีไว้เพื่อให้กริดทดสอบหาวิธีสกัดอีเธอร์ออกจากเพชร เขาต้องการแยกอีเธอร์กับเพชรออกจากการโดยสมบูรณ์ แต่ก็ไร้ผลหลังจากใช้วิธีทางกายภาพสารพัดชนิด

กระทั่งจอมปราชญ์สติกส์และบราฮัมผู้ทรงปัญญาก็มิอาจมอบความกระจ่างให้กริดได้ เพชรอีเธอร์คือแร่ที่มาจากเหมืองคนแคระซึ่งอยู่นอกเหนือองค์ความรู้ของทั้งสอง

หลังจากเผชิญความสิ้นหวัง กริดไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำลายเพชรที่เป็นผิวนอกออก แต่เมื่อของเหลวด้านในสัมผัสกับอากาศ มันเกิดการระเหยกลายเป็นไอในพริบตา

หมายความว่าเพชรอีเทอร์ที่ครอบครองอย่างลำบากมีอันต้องเสียของไปหนึ่งเม็ด

'ถ้าสกัดอีเธอร์บริสุทธิ์ได้… ความโอเวอร์เกียร์จะบังเกิด'

ตัวอย่างเช่น จะเกิดอะไรขึ้นหากผสมอีเธอร์บริสุทธิ์เข้ากับเกราะวัลฮัลล่าฯ?

คำตอบคือ กริดจะทนทานต่อเวทมนตร์ทุกชนิดโดยสมบูรณ์ อาจชนะทางจอมเวทยิ่งกว่าสมญานามดยุคแห่งปัญญาเสียอีก มีเพียงมหาจอมเวทเพียงหยิบมือที่อาจสร้างรอยขีดข่วนแก่เขา

"พวกเราจะรีบรุดหน้าไปยังหมู่บ้านเนตรมารก่อนเพื่อคอยปกป้องพวกเขา ส่วนนายคอยไปหลังจากสร้างแว่นตาอันใหม่เสร็จสมบูรณ์"

แน่นอนว่ากริดมีเตาหลอมชนิดพกพา แต่การสร้างไอเท็มในเขตอุตสาหกรรมตีเหล็กหลวงย่อมมีเครื่องมือครบครันมากกว่า ยิ่งสภาพแวดล้อมเอื้ออำนวย เกรดของไอเท็มก็ยิ่งออกมาดี

กริดพยักหน้า

"อย่าฝืนเกินตัวล่ะ ฝ่ายจักรวรรดิมีพวกสัตว์ประหลาดอยู่มาก"

วิธีปกป้องที่ได้ผลที่สุดคือการส่งกองทัพ NPC สุดแกร่งอย่างปิอาโร่ เมอร์เซเดส โนลล์ อัสโมเฟล รวมถึงซินกูเล็ดออกไปรับมือ แต่ไม่มีใครต้องการทำเช่นนั้น

พวกมันมีเพียงชีวิตเดียว

"สัญญาสงบศึกยังไม่หมด อาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิด"

เป๊าะ!

ลอเอลดีดนิ้วหลังจากกล่าวให้ทุกคนวางใจ

ทันใดนั้น กลุ่มเด็กหัวโตสามคนที่ยืนรอด้านนอกได้เดินเข้ามาในห้องประชุม

เดสทินี่การ์เดี้ยน

ในอดีต กริดเคยช่วยเผ่าเนตรมารไว้ทั้งหมดสิบหกคนและมอบให้ลอเอลคอยดูแล

"ผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่เหนือวัฏสังขารเอ๋ย พวกข้าขอตอบรับคำเรียกขานจากดวงวิญญาณอันสูงส่งของท่าน"

"นับแต่นี้ไป พวกข้าจะปกป้อง 'โชคชะตา' ของท่าน นั่นคือหน้าที่ซึ่งพวกข้าชาว 'เดสทินีการ์เดียน' พึงกระทำ เป็นชะตากรรมติดตัวตั้งแต่เกิดซึ่งมิอาจหลีกเลี่ยง… คุคุคุ! "

"…"

การปรากฏตัวของเผ่าเนตรมารทำให้บรรยากาศห้องประชุมพลันเงียบงัน

สาเหตุเพราะเด็กบัดซบตรงหน้าได้พูดจาเหลวไหลทันทีที่ย่างกรายเข้าห้อง สิบวีรชนฯ ต่างแสดงสีหน้ากระอักกระอ่วน ในทางกลับกัน ลอเอลสะบัดผมม้าสีเงินปลิวไสวด้วยใบหน้าแสนภาคภูมิ

"ดวงวิญญาณของข้าจะถูกกระตุ้นทุกครั้งที่ได้เผชิญหน้าพวกเจ้า… ข้าคือดวงวิญญาณของลอเอลในภพ 'ปัจจุบัน' เหล่าเดสทินีการ์เดียนที่มีพลังเร้นลับซ้อนใต้ผ้าปิดตาสีดำเอ๋ย ข้าขอถามสักข้อ พวกเจ้ามีความกล้ามากพอจะเผชิญกับมรสุมแห่งโชคชะตาอันเกรี้ยวกราดหรือไม่? "

"คุคุ… ไม่ใช่ว่า 'ความกล้า' คือหนึ่งใน 'แก่น' ที่ไม่มีวันดับมอดของพวกข้าหรอกหรือ? คุคุคุ! "

"หมายความว่าพวกเจ้าไม่รู้จักความกลัวสินะ…? เยี่ยมไปเลย ข้าสัมผัสถึงพลังอันเปี่ยมล้นจากคำตอบพวกเข้า! มังกรทมิฬที่ถูกผนึกในมือขวาของข้ากำลังอาละวาดอย่างตื่นเต้น…! "

"คุคุคุ… ผู้เป็นนายของมหาเนตรมารช่างมีจิตใจแข็งแกร่งนัก แม้มือข้างขวาจะมีมังกรทมิฬผนึกอยู่ แต่ก็ไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวว่าผลึกจะถูกคลายเลยสักนิด… เอ๋? "

ทันใดนั้น กลุ่มเนตรมารที่กำลังพล่ามน้ำไหลไฟดับมีอันต้องชะงัก

สาเหตุเพราะ พวกมันพบกริดยืนอยู่ด้านหลังลอเอลที่กำลังใช้มือปิดครึ่งใบหน้า

"ท่านคือ… สัญลักษณ์แห่งการเวียนว่ายตายเกิดระดับสูงสุด! บุรุษผู้เอาชนะเพลิงทมิฬและน้ำแข็งพิสุทธิ์ บุรุษผู้เดียวที่มีดวงวิญญาณเชื่อมต่อราชาผู้ยิ่งใหญ่ของพวกข้า! "

"กริด…! "

ร่างกายของเหล่าเนตรมารพลันสั่นสะท้าน

พวกมันหวาดกลัวว่าจะถูกกริดลากเข้าถ้ำและบังคับใช้แรงงานขุดแร่เหมือนในอดีต

ในวินาทีที่ห้องประชุมกลับสู่ความเงียบสงบ สิบวีรชนฯ ต่างชื่นชมกริดจากก้นบึ้งหัวใจ

'แค่จ้องมองก็สะกดเนตรมารได้เชียวหรือ? '

'สมกับเป็นก็อดกริด! สยบสิ่งมีชีวิตระดับสูงได้ทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นโนลล์หรือเนตรมาร'

'นายท่าน! กระหม่อมขอชื่นชมด้วยหัวใจทั้งหมดที่มี'

ด้วยความสัตย์จริง เผ่าเนตรมารแข็งแกร่งผิดแผกจากเผ่าพันธุ์อื่นชัดเจน แม้จะมีรูปลักษณ์ภายนอกคล้ายกับเด็กน่ารัก แต่หากถอดผ้าปิดตาออก กระทั่งสิบวีรชนฯ ก็มิอาจรับมือไหว พวกมันจะถูกพันธนาการด้วยอาการผิดปรกติสารพัดชนิด

เมื่ออยู่ต่อหน้ากริด เผ่าเนตรมารสุดทรงพลังก็ยังยอมศิโรราบ

ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด กริดคือชายที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง

"…ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวไปสร้างแว่นตาก่อน จะรีบตามไปให้เร็วที่สุด แล้วพบกันที่หมู่บ้านเนตรมาร"

กริดเดินออกจากห้องประชุมและตรงไปยังโรงเหล็กหลวง

ทิ้งให้สิบวีรชนฯ อยู่กับเผ่าเนตรมารตามลำพัง

เมื่อเกิดความมุ่งมั่นที่จะสร้างแว่นตารุ่นสมบูรณ์ สมาธิของกริดจึงจดจ่อถึงขีดสุด

'หากหมอนั่นควบคุมพลังดวงตาได้ เขาจะกลายเป็นสหายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าปิอาโร่… เราไม่มีทางพลาดโอกาสตรงหน้าแน่'

***

"ไม่รอคำตอบจากโอเวอร์เกียร์ก่อนหรือ? "

กษัตริย์แห่งอาณาจักรผู้เล่นที่สอง

เทพสงครามอาเรสพร้อมด้วยกุนซือกองทัพ 'สุมาเต็กโช*' กำลังลอบแฝงตัวในมหานครไททันโดยมีแรงเกอร์แถวหน้าที่แข็งแกร่งมากมายคอยตามอารักขา แต่เป้าหมายคุ้มกันหลักกลัวมิใช่อาเรส หากแต่เป็นสุมาเต็กโช

(*อาจารย์ของขงเบ้งและบังทอง)

แน่นอน นี่คือคำสั่งโดยตรงจากอาเรส

มันไม่ต้องการสูญเสีย NPC พิเศษที่ครอบครองอย่างยากลำบากโดยต้องไปเยือนทวีปตะวันออกถึงหกครั้ง

"อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะเลี่ยงมอบคำตอบให้ช้าที่สุด ถึงตอนนั้น เนตรมังกรขาวของท่านก็เสื่อมมูลค่าแล้ว"

สาเหตุที่อาเรสและสุมาเต็กโชลอบเยือนไททันก็เพื่อเจรจาต่อรองกับจักรวรรดิ

พวกมันต้องการสานสัมพันธ์ระหว่างวัลฮัลล่าและซาฮารันโดยการมอบเนตรมังกรขาวเป็นสิ่งตอบแทน

แน่นอนว่าอาเรสอยากเป็นมิตรกับโอเวอร์เกียร์มากกว่า แต่สุมาเต็กโชนั้นเห็นต่าง

"ราชาโอเวอร์เกียร์ผู้นั้นสามารถซ่อมแซมได้แม้กระทั่งสมบัติจากเทพ หากกระหม่อมประเมินไม่พลาดไป ป่านนี้เขาคงครอบครองสสารที่ชื่ออีเธอร์เรียบร้อยแล้ว สิ่งนั้นคือกุญแจสำคัญที่ทำให้เผ่าเนตรมารยอมจับมือเป็นพันธมิตรเต็มตัว ฝ่ายโอเวอร์เกียร์ไม่มีทางยอมรับข้อเสนอของพวกเรา ทางนั้นคงมีวิธีรับมือเนตรมังกรขาวเรียบร้อยแล้ว"

"ความคิดของนายไม่สุดโต่งไปหน่อยหรือ? อาณาจักรทั้งหมดล้วนมองจักรวรรดิเป็นศัตรูที่ยากรับมือ ในเมื่อสองอาณาจักรเราช่วยกันคานอำนาจจักรวรรดิมาตลอด พวกเขาไม่น่าจะปฏิบัติต่อเราอย่างเย็นชาขนาดนั้น"

"พวกเขากำลังหวาดกลัว"

"หวาดกลัว? "

"หวาดกลัวในพลัง 'เสริมแกร่งทหารกล้า' ที่ท่านครอบครอง หวาดกลัวความเกรียงไกรของกองทัพวัลฮัลล่า อาณาจักรโอเวอร์เกียร์เปรียบดั่งนักรบที่ขี่หลังเสือเพื่อปราบสิงโต เป็นท่านจะวางใจสู้กับสิงโตได้เต็มร้อยหรือไม่หากมีเสืออยู่หว่างขา? "

"…"

อันที่จริง อาเรสสัมผัสได้นานแล้ว

วัลฮัลล่าจำเป็นต้องพึ่งพาไอเท็มจากกริด มันจึงพยายามตีสนิทกริดมาโดยตลอด แต่อีกฝ่ายกลับปฏิเสธทางอ้อมอยู่เสมอ

'อาณาจักรโอเวอร์เกียร์คงหวาดกลัวพวกเรา'

เมื่อมั่นใจ ห้วงอารมณ์อาเรสพลันขื่นขม

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน อาเรสหันไปกล่าวกับสุมาเต็กโช

"เข้าใจแล้ว ฉันจะทำตามแผนของนาย สานสัมพันธ์กับจักรวรรดิ และแอบขยายอำนาจเพื่อกลืนกินจักรวรรดิกับโอเวอร์เกียร์ในภายหลัง ฉันจะไม่ลังเลอีกแล้ว"

"ฝ่าบาทตัดสินใจได้ดี แค่พวกเราจับมือกับจักรวรรดิ มิได้แปลว่าทางโอเวอร์เกียร์จะประกาศสงครามกับเราทันที ท่านไม่ต้องกังวลมากนัก"

"ว่าแต่ ฉันจะเข้าวังหลวงในสภาพนี้ได้จริงหรือ? ถึงจะพกเนตรมังกรขาวติดตัวมาก็เถอะ แต่ฉันเป็นถึงกษัตริย์ของอาณาจักรศัตรู… องค์จักรพรรดิจะไม่ตัดหัวเอาแน่นะ? ฉันไม่ได้ถูกนายหักหลังใช่ไหม? "

"ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ แค่ไปพบแกรนมาสเตอร์ก็พอ ชายคนนั้นต้องยินดีต้อนรับเราอย่างแน่นอน"

"แกรนมาสเตอร์"

"เขาคือตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิซาฮารัน มีอำนาจคุมกองทัพทั้งหมด ชื่อเสียงของเขาโด่งดังนานกว่าร้อยปีแล้ว แถมยังขจรไกลไปถึงอาณาจักรของกระหม่อมด้วย"

"ดังไปถึงทวีปตะวันออกเชียว? แถมยังร้อยกว่าปี? ตาแก่นั่นอายุยืนฉิบ ให้ตายสิ"

"เขาคือตัวตนที่ก้าวข้ามขีดจำกัด ไม่เหมือนกับฝ่าบาท จะเรียกว่า 'เซียน' ก็ไม่ผิดนัก"

"ตัวตนที่ก้าวข้ามขีดจำกัด? เซียน? นายหมายถึงตำนานงั้นหรือ? "

"ไม่เหมือนเสียทีเดียว"

"…"

เมื่อเกิดความฉงนในตัวแกรนมาสเตอร์ อาเรสต้องการข้อมูลเพิ่มเติม

ขณะมันกำลังจะเอ่ยปากถาม

"ฉันคือตัวแทนที่ท่านแกรนมาสเตอร์ส่งมา ไม่ทราบว่าคุณใช่กษัตริย์วัลฮัลล่าหรือไม่? "

คงต้องพักการขุดคุ้ยประวัติไว้ก่อน

เกราะสีแดง

ในตอนแรก อาเรสคิดว่าอีกฝ่ายคืออัศวินสีชาด แต่ชุดเกราะกลับแตกต่างจากเกราะสีชาดที่มันรู้จักมาก เพราะแม้ในที่อับแสงก็ยังส่องสว่างสีแดงฉาน

"ก่อนถามชื่อคนอื่น ตามมารยาทแล้วควรบอกชื่อตัวเองก่อนไม่ใช่หรือ? "

"ฉันมีนามว่าซูซาน เป็นคนของหน่วยอัศวินสีชาดใหม่ ขอถามอีกครั้ง คุณใช่กษัตริย์วัลฮัลล่าหรือไม่? "

"…"

สุมาเต็กโชผงกศีรษะแทนอาเรส

"ถูกต้อง นี่คือฝ่าบาทอาเรส ผู้ปกครองสูงสุดแห่งวัลฮัลล่าที่ถูกเรียกขานว่าเทพสงคราม"

"มาถูกทางแล้ว ตามฉันมา"

ซูซานเดินนำทางอาเรสและพวกโดยไม่มีทางการตรวจค้นอาวุธใดทั้งสิ้น

เมื่อเข้าใกล้ที่หมาย วังที่พวกมันเห็นเบื้องหน้าช่างใหญ่โตอลังการนัก

ถึงจะเป็นจักรวรรดิก็เถอะ แต่นี่มันไม่ใหญ่ไปหน่อยหรือ?

"…"

อาเรสและคณะเดินเข้าไปในวังนานหลายนาที

บรรยากาศสองข้างทางหรูหราอลังการเหนือจินตนาการมันไปมาก

วังแห่งนี้สร้างจากหินและไม้ประหลาดที่ส่องแสงระยิบระยับงดงาม

ท้องฟ้าเหนือวังสดใสและเจิดจ้าจนมิอาจแบ่งแยกกลางวันกลางคืน

"ที่นี่คือวังสวรรค์ที่แกรนมาสเตอร์พักอาศัย"

วังสวรรค์!

ชื่อที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ไม่สมควรเป็นของวังจักรพรรดิหรอกหรือ?

อาเรสมิอาจทำความเข้าใจได้เลย

ทันใดนั้น ซูซานกันไปพูดกับกลุ่มของพวกมัน

"เข้ามา"

"แล้วคนคุ้มกัน…"

"จะเข้ามาด้วยก็ได้"

"…"

ไม่ปลดอาวุธด้วยหรือ?

'มดปลวกอย่างพวกเรามิอาจทำอันตรายแกรนมาสเตอร์ได้สินะ'

ชายคนนั้นต้องยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน?

อาเรสที่กำลังประหม่าได้เดินผ่านประตูเข้าไป

แกรนมาสเตอร์นั่งบนเก้าอี้ในส่วนลึกสุดของห้อง สายตามันเพ่งพิจารณาอาเรสโดยละเอียด

"เคยนึกสงสัยว่าทำไมวัลฮัลล่าถึงจัดการปัญหาได้รวดเร็วนักในระยะหลัง ที่แท้เป็นเพราะกุนซือคนดังจากทวีปตะวันออกนี่เอง ยินดีที่ได้พบพวกเจ้าทุกคน หวังว่าจะเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันในอนาคต"

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,365

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous