จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 962

‘เขาเล็งไว้แต่แรกสินะ’

หลังจากเห็นกริดถูกยิงด้วย ‘ศรกระเด็น’ จนร่างลอยติดหุ่นสีดำ จิสึกะก็รู้สึกกระสับกระส่ายมาตลอด

แรงระเบิดเกิดขึ้นในวินาทีสุดสมบูรณ์ ราชาอสูรเซล้มลงและเผยจุดอ่อนใหญ่หลวง

ซึ่งแน่นอน กลุ่มผู้เล่นย่อมไม่ปล่อยโอกาสหลุดลอย นักกีฬากว่าร้อยชีวิตกรูเข้ามารุมโจมตีราชาอสูรทุกทิศทาง

แต่นั่นเป็นกับดัก…

ในวินาทีศรกระเด็นของจิสึกะสัมผัสร่าง กริดคงจินตนาการภาพระเบิดนิวเคลียร์ไว้ในหัวเรียบร้อยแล้ว

“ชักร้อนรุ่มขึ้นมาแล้วสิ”

จิสึกะเห็นเต็มสองตา เกราะของร่างแยกกริดทั้งห้าส่องสีแดงส้มพร้อมกับระเบิดออก พลังทำลายพวยพุ่งไปรอบทิศ ไอความร้อนที่เกิดขึ้นปะทะใบหน้าจิสึกะจนเริ่มแดงก่ำ

ลมหายใจของเธอแทบขาดห้วง ริมฝีปากอันอวบอิ่มพระงาบด้วยใบหน้าสุดกระเส่า

เธออยากแหวกกะโหลกกริดเพื่อเชยชมให้เต็มสองตา

เธอต้องการเห็นมันสมองสุดอัจฉริยะแสนเซ็กซี่นั่น

ฉึบ

สายตากริดที่มองลอดหน้ากากสีเทาได้ชำเลืองมาทางจิสึกะ

ความเร่าร้อนในตัวจิสึกะพลันเพิ่มพูนจากเดินหลายเท่า ร่างกายเริ่มสั่นเทิ้มด้วยความตื่นเต้นและปลื้มปีติ

“เข้ามาเลยที่รัก”

พรืด—

ฝ่ายผู้เล่นเหลือรอดราวแปดสิบ

แม้ขุนพลโอเวอร์จะถูกสังหารไปมากจากแรงระเบิด ไม่เว้นแม้แต่คริสและพีคซอร์ด

แต่ฝ่ายนักกีฬาก็ยังเหลือผู้เล่นที่แข็งแกร่งอย่างดาเมี่ยนและซีบาลที่อัญเชิญจักรกลเวทมนตร์ออกมาทำศึก

‘แต่กริดกำลังจ้องมองมายังเรา… หมายความว่าเราคือภัยคุกคามใหญ่หลวงในสายตาเขา’

หัวใจจิสึกะกำลังเต้นโครมครามเมื่อเธอเรียกความสนใจจากกริดได้

—!!

กลุ่มศรสีดำจำนวนมากถูกกระหน่ำยิงจากมือเทพีแห่งคันศรอย่างไร้สุ้มเสียง มีเพียงจิสึกะเท่านั้นที่ทราบจำนวนของพวกมัน

แม้แต่กริดที่กำลังเผชิญหน้าโดยตรงก็มิอาจมองตามทันหรือนับได้หมด

ด้วยเหตุนี้…

ฟุ่บ!

กริดตัดสินใจพุ่งเข้าใส่พวกมันโดยไม่ลังเล เขาไม่มัวปวดหัวกับการโจมตีที่มิอาจปัดป้องหรือหลบพ้น

ราวกับกระทิงคลุ้มคลั่งก็มิปาน

โดยมีจิสึกะเป็นมาร์ทาดอร์คอยโบกสะพัดผ้าแดงหลอกล่อ

“ฮิฮิ!”

จิสึกะตื่นเต้นจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

ฉึก! ฉึกฉึก!

ศรดอกหนึ่งเสียบปักใส่ร่างกริด

สายตาคนทั้งสองสอดประสานท่ามกลางสนามรบอันดุเดือดที่มีทะเลเลือดเจิ่งนองบนพื้น

นี่คือสาเหตุที่สมาชิกเซดากาห์ล้วนยกย่องให้จิสึกะเป็นสุดยอดนักล่า

หากใครถูกเธอระบุว่าเป็นเป้าหมาย มันผู้นั้นจะไม่ได้รับความปรานีแม้แต่เศษเสี้ยว

หากเปลี่ยนกริดเป็นคนอื่น ป่านนี้คงยืนสั่นระริกฉี่ราดไปแล้ว

‘วิชาดาบแพ็กม่า’

ปัจจุบัน กริดกำลังอยู่ในผลของ ‘ปราการเคลื่อนที่’ ซึ่งรอดพ้นจากอาการผิดปรกติทุกชนิดโดยสมบูรณ์

ต่อให้ศรเสียบทะลวงเบ้าตาจนโลหิตพวยพุ่งประหนึ่งน้ำพุ แต่การมองเห็นทั้งสองข้างจะไม่ถูกรบกวนชั่วขณะ

‘ร่ายรำ’

ฟุ่บ! ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

หลังจากฝ่าฝนธนูจนเข้าประชิดตัวจิสึกะสำเร็จ ชายหนุ่มรีบรัวตวัดดาบใส่นับสิบครั้ง

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

จิสึกะไม่ยอมถูกประชิดโดยง่าย เธอโยกตัวหลบไปด้านหลังพลางดึงศรจำนวนมากประทับคันธนูและกระหน่ำยิงตอบโต้

[ท่านได้รับความเสียหาย 8,930 หน่วย]

[ท่านได้รับความเสียหาย 7,590 หน่วย]

[ท่านได้รับความเสียหาย 13,580 หน่วย]

แม้ตกอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน จิสึกะยังคงเล็งยิงได้แม่นยำ ศรทุกดอกหลบเลี่ยงชุดเกราะและถุงมือเหล็กได้หมดจด

เมื่อปักเข้าที่จุดอ่อนตรงรอยต่อ ความเสียหายเกือบทั้งหมดจึงเป็นคริติคอลที่มองข้ามพลังป้องกัน

แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะหลบพ้นตลอดไป

แม้ค่าความว่องไวจิสึกะจะสูงมาก แต่ก็ไม่รวดเร็วไปกว่าการกวัดแกว่งดาบวินาทีละหกครั้ง ศรที่กระหน่ำยิงย่อมมิอาจสะกดการเคลื่อนไหวของนักดาบได้ทัน

[ท่านสร้างความเสียหายแก่เป้าหมาย 29,300 หน่วย]

[ท่านสร้างความเสียหายแก่เป้าหมาย 25,760 หน่วย]

พลังชีวิตจิสึกะลดต่ำกว่าครึ่งจากการถูกฟันถากเพียงสองดาบ

เธอฝืนกัดฟันใช้ซองธนูและคันศรปัดป้องการโจมตีที่กระหน่ำใส่ อาศัยแรงปะทะกระโดดหนีไปด้านหลังและสร้างระยะห่างอย่างชาญฉลาด

ขณะจิสึกะรักษาระยะห่างกับกริดสำเร็จ กับดักบริเวณฝ่าเท้าราชาอสูรก็ทำงานในเวลาเดียวกัน

พรืดดด!

กับดักแสดงผลอย่างที่ควรเป็น ข้อเท้ากริดถูกเถาวัลย์เหนียวพันธนาการชั่วคราว มันคือกับดักตรึงศัตรูที่จะถูกทำลายหลังจากเหยื่อดิ้นรนครบห้าวินาที

แต่กริดกลับไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย… เขาคือปราการเคลื่อนที่

กับดักข้อเท้าย่อมมิอาจตรึงปราการได้

“เท่จังเลยที่รัก~”

ความปลื้มปริ่มของจิสึกะเพิ่มจนพุ่งทะลุปรอท เธอหลงใหลในสติปัญญาและความหาญกล้าดุจดั่งกระทิงดุของชายหนุ่ม

ในใจจิสึกะกำลังรู้สึกเศร้า

หากเธอไม่เป็นหนี้กริดอยู่

หากความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่อยู่ในรูปแบบเจ้าหนี้และลูกหนี้ จิสึกะคงสารภาพความรู้สึกตัวเองออกไปได้เต็มที่

‘ถ้าลูกหนี้อย่างเราแสดงความรักต่อกริดซึ่งหน้า เขาคงมองว่าเราพยายามประจบประแจง’

ฉึบ

จิสึกะฝืนยิ้มขื่นขมขณะง้างสายคันศรไปด้านหลัง

นักธนูอย่างเธอจะยื้อกริดในสภาพต้านการอาการผิดปรกติได้สักกี่วินาทีเชียว?

ตนไม่มีโอกาสชนะตั้งแต่แรกแล้ว

แต่ก่อนตาย…

ขอฝากของขวัญให้หายคิดถึงสักหน่อยก็แล้วกัน นี่คือศักดิ์ศรีของแรงเกอร์ซาทิสฟายที่แบ่งแยกชัดเจนระหว่างเกียรติยศกับความรัก

ความองอาจสุดท้ายของนักล่า

ฟุ่บ—!

ขณะราชาอสูรไล่ตามติดไม่ห่าง จิสึกะปล่อยสายรั้งด้วยทักษะสุดทรงพลังก่อนลมหายใจจะหมดลง

นี่คือการทุ่มเททุกสิ่งที่เหลืออยู่

น่าแปลก… เป้าหมายในการเล็งยิงผิดแผกไปจากทุกที

ทิศทางการพุ่งของศรมิได้ตรงไปยังข้อต่อชุดเกราะเหมือนเคย หากแต่เป็นกึ่งกลางหน้าอกของชายหนุ่ม

มันคือลูกธนูที่หัวทำจากศิลาบางชนิด

ศรเพียงดอกเดียวกลับสร้างความหวาดผวาแก่กริดได้มหาศาล

แม้ผลของบัฟจะนานหนึ่งนาที แต่ความคงทนของชุดเกราะจะเหลือเพียง 30 หน่วยขณะใช้งาน

นี่คือผลข้างเคียงของปราการเคลื่อนที่

วัลฮัลล่าฯ จะทนรับการโจมตีตรงหน้าไหวหรือไม่?

คงไม่แน่นอน

ชายหนุ่มตัดสินใจใช้ ‘เคลื่อนที่อิสระ’ เพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์วิกฤติ

แต่น่าเสียดายที่ปฏิกิริยาตอบโต้ของเขาไม่ได้รวดเร็วขนาดนั้น

เปรี้ยง—!

ไม่ใช่ความผิดพลาดของกริดไปทั้งหมด

อีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้กริดตอบสนองไม่ทันคือ ศรจากจิสึกะถูกปล่อยในระยะประชิดเกินไป

วัลฮัลล่าฯ ถูกศรทะลวงกึ่งกลางจนแตกละเอียดเป็นเศษโลหะชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจาย

อันที่จริง กริดสามารถหลบพ้นหากเขาอ่านสีหน้าท่าทาง รวมถึงการกระทำของจิสึกะในวินาทีที่เธอเริ่มง้างธนู

แต่น่าเสียดายที่กริดมิใช่อัจฉริยะ เขาอ่านไม่ขาดถึงขนาดนั้น และมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ไม่รวดเร็วมากพอ

กริดไม่ได้มีสมองระดับคอมพิวเตอร์ดังเช่นครอเกล

ฉึก!

อาวุธรูปทรงก้ำกึ่งระหว่างดาบและหอกพุ่งเสียดแทงใส่ร่างจิสึกะอย่างโหดเหี้ยม

เป็นเวลาเดียวกับที่ชุดเกราะตัวสุดท้ายของราชาอสูรถูกทำลายจนแหลกละเอียด

[ท่านถูกโจมตีรุนแรง]

“ขอโทษด้วย… ฉันจำเป็นต้องรักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง”

ประหนึ่งตุ๊กตาที่ถูกตัดเอ็น จิสึกะโอบกอดซบกริดอย่างอบอุ่นพลางกล่าวคำขอโทษ

เธอไม่ได้ขอโทษเรื่องที่ทำร้ายกริด

ถึงจะฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่จิสึกะขอโทษที่เธอทำให้ผลงานสุดท้ายของข่านแหลกสลาย

นั่นคือสาเหตุที่กริดไม่ยอมสวมมันแต่แรก และเป็นสาเหตุที่เขาลังเลที่จะใช้ปราการเคลื่อนที่มาตลอด

ราวกับอ่านเจตนาของเธอได้

กริดลูบไล้เส้นผมสีแดงเพลิงอย่างทะนุถนอม

“ฉันก็ต้องขอโทษที่ปิดบังเธอ”

“ฮิฮิ… เท่จัง~”

ซู่วววว—

เสาแสงสีเทาส่องสว่างท่ามกลางอ้อมแขนกริด เป็นสัญญาณการจากไปของจิสึกะ

“กริดด!!!!”

ขณะกริดกำลังไล่ฆ่าจิสึกะ หุ่นรบสีขาวได้ถูกสกัดขัดขวางได้โดยฝีมือแวมไพร์ร่างยักษ์ตนหนึ่ง

และเมื่อจิสึกะจบชีวิตลง ทีราเม็ทก็มิอาจยื้อไหวอีกต่อไป

อีกหนึ่งภัยคุกคามใหญ่หลวงสำหรับกริด ซีบาลและจักรกลเวทมนตร์ ปัจจุบันกำลังปรี่เข้าหากริดด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด

‘ทีราเม็ททนได้เท่านี้สินะ’

จักรกลเวทมนตร์ถือเป็นอีกหนึ่งศัตรูที่น่าหวั่นเกรง วัสดุในการผลิตจักรกลเวทมนตร์ล้วนถูกจัดอยู่ในเกรดของวิเศษโบราณ

‘หืม… หรือเราควรเรียกร้องรางวัลเป็นวัสดุสร้างหุ่น…’

ขณะครุ่นคิด ชายหนุ่มได้นำ ‘ฉมวกมังกร’ และค้อนยักษ์ออกมาถือ

ปัจจุบัน เขาสูญเสียวัลฮัลล่าไปเรียบร้อย ไม่มีเหตุผลให้ต้องสู้กับจักรกลเวทมนตร์ซึ่งหน้า

“แทงฉมวก!”

ฟ้าวว—

ในการแข่งซาทิสฟายนานาชาติครั้งที่สอง ฉมวกเบื้องหน้าคือสุดยอดอาวุธที่ช่วยกริดกำราบเดรกจนอยู่หมัดและคว้าเหรียญทองไปทอง มันพุ่งแหวกอากาศเข้าหาจักรกลเวทมนตร์ด้วยความเร็วสูง

ฉึก—

ไรเดอร์สที่ถูกฉมวกปักกึ่งกลางหน้าอกพลันชะงัก

“อยู่นิ่งๆ ไปก่อนนะ… อยากฆ่าฉันขนาดนั้นเชียว?”

กริดใช้ค้อนตอกหมุดที่เชื่อมกับด้ามฉมวกให้จมดิน จากนั้นก็อันตรธานหายไปจากสายตาซีบาล

…

สมรภูมิรบโล่งกว้าง

ผู้เล่นบางส่วนรอดชีวิตจากระเบิดนิวเคลียร์อย่างฉิวเฉียด ใบหน้าพวกมันกำลังขาวซีดประหนึ่งไก่ต้ม

เป้าหมายต่อไปของกริดคือสันตะปาปาดาเมี่ยน

‘คลื่นทำลายล้างร่ายรำสังหาร’

ซู่ว—

กริดหมุนรอบตัวเองประหนึ่งลูกข่างพลางย่างกรายเข้าหาดาเมี่ยน

ดาบในมือที่อัดแน่นด้วยจิตสังหารกำลังร้องคำรามกึกก้อง

ดาเมี่ยนที่เพิ่งฟื้นฟูตัวเองจากแรงระเบิดได้ไม่นาน มันฝืนยกโล่เป็นกำบังเพื่อให้รอดพ้นจากภยันตราย

แต่โล่ในมือดาเมี่ยนมีสภาพร่อแร่ไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้ว มันมีชะตากรรมแบบเดียวกับเกราะวัลฮัลล่าของกริดทุกประการ

“จงกรีดร้อง”

ชื่อใหม่ของคลื่นร่ายรำทำลายล้างสังหารถูกเอ่ยปากจากราชาอสูรด้วยน้ำเสียงกังวาน

เปรี้ยง—!!

โล่ในมือดาเมี่ยนแหลกละเอียดในพริบตา มิอาจทนรับความเสียหายได้แม้แต่ดาบเดียว

“อั่ก…!”

ดาเมี่ยนซึ่งกำลังอัญเชิญสองวงแหวนทองที่ด้านหลัง ตัวมันทนพิษบาดแผลไม่ไหวและสิ้นลมไปก่อนได้กระทำสิ่งใด

[เป้าหมายเสียชีวิต]

สันตะปาปาแห่งโบสถ์รีเบคก้าต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถ

“กริดดด!!!”

ไรเดอร์สหลุดจากพันธนาการฉมวก มันพุ่งเข้าหากริดอีกครั้งด้วยบรรยากาศสุดคุกคาม

ในครานี้ กริดไม่เลี่ยงการปะทะซึ่งหน้ากับไรเดอร์สอีกแล้ว

สายลมเริ่มพาดผ่าน เส้นผมสีดำยาวสลวยถึงเอวของราชาอสูรสะบัดพลิ้ว

ชายหนุ่มยืนมองจ้องไรเดอร์สด้วยสายตาสงบนิ่ง

นัยน์ตาที่มองลอดหน้ากากจดจ้องจักรกลเวทมนตร์อย่างเลือดเย็น

และเบื้องหลังของการจ้องมองคือ… พลังที่สามารถถล่มได้แม้กระทั่งปราการเหล็ก

เขาคำนวณสิ่งนี้ไว้แล้ว

ปืนใหญ่สีทองที่ตั้งเหนือไปป์ออร์แกนยักษ์เริ่มหันปลายกระบอก

กระสุนซึ่งสร้างจากพลังมังกรครามเสร็จสิ้นพอดิบพอดี

เปรี้ยง—

“จับได้แล้—!”

ขณะคมหอกไรเดอร์สสัมผัสกับร่างกายท่อนบนของกริดที่เปลือยเปล่าปราศจากเกราะ…

บึ้มมมมม!!

หุ่นยักษ์สีขาวมีอันต้องเสียหลักล้มเซ

ตามติดด้วยสนามแม่เหล็กทรงพลัง

คลื่นแม่เหล็กได้รบกวนวงจรเวทมนตร์จนไรเดอร์สหยุดทำงานชั่วขณะ ซ้ำร้าย ถังเชื้อเพลิงยังถูกกระสุนยิงใส่จนเสียหายหลายส่วน

“กริด…!”

ซีบาลที่นั่งในห้องโดยสารโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นระริก

มันหงุดหงิดตัวเองที่ตัดสินใจผิดพลาดจนติดกับซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ซีบาลมีข้อมูลเกี่ยวกับกริดน้อยเกินไป แต่อีกฝ่ายมีข้อมูลของมันเกือบครบถ้วน

เป็นข้อมูลจากปากของมันเอง

ซีบาลพลาดโอกาสพลิกกระแสสงครามครั้งสำคัญ มันพลาดโอกาสได้เป็นกระเอก

กริดหันมากล่าว

“ขอชื่นชม…เป็นการกลับมาอย่างยิ่งใหญ่และสมศักดิ์ศรี”

“…”

เขากล่าวจากใจจริง

ในสายตากริด ซีบาลเมื่อสองปีก่อนแสนกระจอกไม่ต่างจากมดปลวก แต่ปัจจุบัน ชายหนุ่มยอมรับเต็มอกว่าบุคคลตรงหน้าคือภัยคุกคามและศัตรู

ใบหน้าซีบาลเริ่มบิดเบี้ยว

มุมปากกระตุกเล็กน้อย

มันไม่รู้ว่าตนควรดีใจหรือเสียใจกับคำชมของกริดดี ซีบาลเก็บไรเดอร์สพลางอัญเชิญเปกาซัส

มันปรี่เข้าหากริดโดยมีแรงเกอร์จำนวนมากวิ่งตามสมทบไม่ห่าง

ฝ่ายผู้เล่นยังเหลือราวแปดสิบคน พวกมันรุมล้อมกริดไว้ทุกทิศทาง

ราชาอสูรผู้ปราศจากชุดเกราะ…

เหล่าแรงเกอร์ต่างฝึกฝนฝีมือตลอดหนึ่งปีเต็มเพื่อการแข่งตรงหน้าโดยเฉพาะ

ได้เวลาจบสงครามบัดซบนี่สักที

อีกแค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้น

ฝ่ายกริดก็คิดแบบเดียวกัน

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดพลางหลับตาลง

『เขายอมแพ้แล้วหรือ? 』

『น่าจะไม่เหลือหนทางเอาชนะแล้วครับ ทรัพยากรของราชาอสูรคงหมดเกลี้ยง ไม่แปลกที่จะถอดใจยอมแพ้ และเหนือสิ่งอื่นใด ราชาอสูรไม่มีเกราะให้สวมอีกแล้ว』

พิธีกรเริ่มบรรยายถึงจุดจบราชาอสูร

กองเชียร์พากันส่งเสียงดีใจกึกก้อง

ทว่า…

ฝนดาวตก?

ไม่ใช่

แสงสีขาวบนท้องฟ้าคลับคล้ายหมู่ดาวจำนวนมหาศาล มันกำลังพุ่งตกลงมายังสมรภูมิเลือดในจุดที่ฝ่ายผู้เล่นยืนรวมตัว

ศรเวทที่กริดตั้งเวลาไว้เริ่มสาดถล่มจนสนามรบไม่เหลือเค้าเดิมอีกต่อไป

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

วินาศสันตะโร

ศรเวทเกินกว่าสองร้อยนัดทะลวงผ่านศีรษะกลุ่มแรงเกอร์ที่เหลือรอดกว่าแปดสิบศพแล้วศพเล่า

ผืนดินไม่ปรากฏภาพอื่นนอกจากหลุมลึกของแรงระเบิด ฝ่ายผู้เล่นส่งเสียงร้องโหยหวนอย่างตกตะลึงและหวาดกลัว

ไม่เพียงเท่านั้น…

‘โนเอะ แรนดี้ ท่านจะเป็นราชาความตายได้หรือไม่?’

อสูร เสือดำ ลิช และอัศวินความตาย…

สมุนราชาอสูรเริ่มลงมือกวาดล้างเหล่าแรงเกอร์ที่ยังเหลือรอดในสภาพร่อแร่

『อะ…อะ』

ผ่านไปเพียงไม่กี่นาที สนามรบหลงเหลือเพียงสองบุรุษยืนเผชิญหน้า

ราชาอสูรที่ลมหายใจไม่ปะติดปะต่อและปราศจากชุดเกราะ

ส่วนอีกฝ่ายคือนักดาบที่ร่างกายไร้รอยขีดข่วนทุกประการ

ครอเกลเปิดปากพูด

“นายใช้พลังอมตะไปแล้ว”

“นั่นสินะ… ทุกคนเก่งกว่าที่คิดไว้”

“…”

นี่ไม่ใช่การดวลที่เท่าเทียมเลยสักนิด

ครอเกลถอดเกราะออกพร้อมกับใช้ดาบแทงใส่หัวใจตัวเอง

มันปรารถนาการต่อสู้อันบริสุทธิ์ยุติธรรมยิ่งกว่าใคร…

"คงถึงเวลาแล้ว…"

กริดสลายภาพลวงตาราชาอสูรออก เขาเปิดเผยตัวตนต่อหน้าผู้คนทั่วโลก

ไม่มีใครไม่รู้จักใบหน้าดังกล่าว…

ราชาโอเวอร์เกียร์

ราชาวีรบุรุษ

『ก…กริด? 』

ผู้ชมที่เคยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่ากริดคือราชาอสูร… ไม่มีใครเคลือบแคลงอีกแล้ว

สายตาทุกคู่กำลังจ้องมองบุคคลที่เคยมีรูปลักษณ์ของราชาอสูร

โลกเข้าสู่ความเงียบงันชั่วขณะ

คีย์เวิร์ดคำค้นหาอันดับหนึ่งแปรเปลี่ยนเป็น ‘กริด’ ในพริบตา

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,355

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous