จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ ตอนที่ 2

       'ไอ้ระยำเอ้ย!'

       ตัวเรานั้นอยากจะใช้ดาบเสียบเข้าไปในปากของอัชเช่อให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย  ทว่า  นั่นเป็นเรื่องที่เพ้อฝันมากเกินไปหน่อย    ไอ้ขุนนางระยำตัวนี้มันมีเลเวลที่สูงถึง 300   แถมยังมีคลาสเป็นจอมเวทย์ชั้นสูงซึ่งถือเป็นคลาสระดับ 3      ส่วนอัศวินรอบๆ นั้นก็ยังมีเลเวลเฉลี่ยที่มากถึง 180

       แล้วมามองดูตัวเรา   เลเวลตัวละครของเราอยู่ที่ระดับ 73 เท่านั้น  ยังมิอาจเทียบได้แม้กระทั่งเบ๊สุดกระจอกในหมู่อัศวินที่รายล้อมอยู่เลย

       หนทางเดียวที่จะสำเร็จภารกิจนี้ได้...เราต้องฆ่ามันทุกคน

       แต่ที่แย่ก็คือ   ของรางวัลภารกิจเนี่ยสิ...ทำไมมันถึงได้ห่วยแตกแบบนี้กันนะ?

       'ค่าความฉลาดติดลบ 50 แต้มงั้นหรือ?  บ้าไปแล้ว  ด้วยค่าความฉลาด 30 แต้มในตอนนี้เรายังโง่บรมอยู่เลย  หากมันต้องติดลบ 50 แต้มล่ะก็  เราได้กลายเป็นไอ้งั่งแน่   แถมเหล่าขุนนางทุกคนในอาณาจักรยังเหม็นขี้หน้าเราอีก   ข้อดีมันอยู่ตรงไหนกันวะเนี่ย??  ทำไมถึงมีภารกิจแบบนี้ในเกมได้ฟะ?  โว้ยยย!!'

       ถ้าอย่างนั้น...ทางเลือกที่เหลืออยู่คงมีเพียงอย่างเดียวสินะ... 

       คือการยอมตายแต่โดยดีพร้อมกับการเสียไป 2 เลเวล...เพราะยังไงแม่งก็ไม่คุ้มที่จะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จอยู่แล้ว       

       "เฮ่อ..."     

       ตัวเรารู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก   แรงกดดันจำนวนมหาศาลจากเหล่าอัศวินตรงหน้ามิใช่เรื่องล้อเล่นเลย

       'นั่นแปลว่า  นับตั้งแต่ที่เริ่มทำภารกิจนี้เมื่อสามเดือนก่อน  เลเวลของตัวละครเราได้ลดลงไปถึง 8 ระดับ     ไอ้เจ้าอัชเชอร์ระยำเอ้ย...สักวัน...ตูจะต้องเอาคืนอย่างสาสมให้ได้'

       ตัวเราจ้องมองอัชเชอร์ด้วยสายตาอาฆาตแค้นพร้อมกับสาปแช่งเงียบๆ อยู่ในใจ    หลังจากนั้นก็ตัดสินใจหลับตาลง  เพราะดันเกิดความรู้สึกหวาดกลัวต่อดาบอันแหลมคมในมือของเหล่าอัศวินตรงหน้า   แต่ทันใดนั้นเอง  จู่ๆ เราก็นึกถึงหนังสือหายากแห่งแพ็กม่าในมือขึ้นมาได้

       'เดี๋ยวนะ...'

       หากเราตายไป  หนังสือเล่มนี้มันจะยังอยู่ในช่องสัมภาระของเรารึเปล่า?    มันไม่ใช่ไอเท็มจากภารกิจทั่วไป  ดังนั้นตัวเราเองจึงไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

       จุดประสงค์ของอัชเชอร์ตั้งแต่แรกมันคืออะไรกันแน่?   หนังสือหายากแห่งแพ็กม่างั้นหรือ...     ถ้าอย่างนั้น  การที่มันจะฆ่าเรา  ก็เพียงเพื่อต้องการชิงหนังสือกลับไปสินะ    ไม่ผิดแน่  หากเราตายไป  หนังสือหายากแห่งแพ็กม่าจะต้องหายไปจากสัมภาระแน่นอน

       "ชิ!"

       ถ้าในเมื่อยังไงก็ต้องเสียหนังสือไป  สู้เราเปิดใช้งานหนังสือเล่มนั้นให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยยังจะดีเสียกว่า!   ทางเลือกใหม่ปรากฏขึ้นมาแล้ว  เราสามารถใช้หนังสือหายากแห่งแพ็กม่าก่อนที่จะตายได้

       ทว่า  ตัวเราได้เกิดความลังเลอยู่ไม่น้อย     เรานั้นเกลียดคลาสที่เกี่ยวกับการผลิตมากกว่าสิ่งอื่นใด    ไม่ใช่ว่าความสนุกของเกมคือการได้บู๊ล้างผลาญอย่างบ้าคลั่งหรอกหรือ?    หากต้องกลายไปเป็นช่างตีเหล็กจริงๆ ล่ะก็   วันๆ คงไม่พ้นได้แต่ถือค้อนเหล็กหนักๆ พร้อมกับนั่งร้อนๆ อยู่หน้าเตาเผาเป็นแน่    แถมอาจจะต้องแบกจอบแบกเสียมไปขุดหาแร่ตามสถานที่ต่างๆ อีก

       ไม่ต่างอะไรกับ...

       'กรรมกร...'

       ทันใดนั้นเอง  ความรู้สึกเย็นยะเยือกไปแผ่ซ่านไปทั่วร่าง    ในชีวิตจริงนั้น  ตัวเราเองก็ดันทำงานวางอิฐผสมปูนในไซต์ก่อสร้างอยู่แล้ว    เพียงแค่คิดว่าในเกมก็ต้องมานั่งทำแบบนั้นอีก   ตัวเราก็รู้สึกวิ่งเวียนศีรษะขึ้นมาในทันที

       "อึก..."

       เราอยากเป็นนักรบ...มันเป็นความฝันของเราอยู่เสมอ  การที่ได้กวัดแกว่งดาบไปมาเพื่อสังหารศัตรูจำนวนมาก   จนสักวันหนึ่งได้กลายเป็นแม่ทัพนายกองผู้ยิ่งใหญ่กับเขาบ้าง    แต่ความฝันเหล่านั้นคงต้องยอมทิ้งไปก่อน   ไม่อย่างนั้น  หนังสือหายากที่มีมูลค่ากว่าร้อยล้านวอนจะถูกไอ้ระยำอัชเชอร์ที่เป็นเพียงแค่เอ็นพีซีแย่งไปจากมือ!! 

       ( ผู้แปล :  NPC [เอ็นพีซี  Non-Playing Character]  เป็นตัวละครที่ดูคล้ายกับผู้เล่นคนอื่นๆ แต่ไม่ใช่!  เป็นตัวละครในเกมที่ไม่มีความนึกคิดเป็นของตนเอง  โดยมากจะถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ล่วงหน้า )

       "ยอมใช้ซะเองคงดีกว่าต้องเสียไปฟรีๆ"             

       เราตัดสินใจกางหนังสือหายากแห่งแพ็กม่าออกมาอย่างไม่เต็มใจนัก   เมื่อเห็นดังนั้น  สีหน้าของอัชเชอร์เกิดการบิดเบี้ยวในทันที  ขุนนางระยำตัวนี้รีบสวดคาถาร่ายเวทย์มนต์ขึ้นอย่างรวดเร็ว

       "สายไปแล้ว...ไอ้โง่"

       ตัวเราแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย  หลังจากนั้นก็ยืนอ่านข้อความจากระบบทีละอันอย่างเงียบๆ

       [ ท่านกลายเป็นผู้สืบทอดแห่งแพ็กม่า ]

       [ เลเวลของท่านถูกปรับลดลง ]

       [ ตัวละครของท่านกลายเป็นเลเวล 1 ]

       [ ทักษะและค่าสถานะทั้งหมดถูกลบออก ]

       "......?"

        เราแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง...ไม่ใช่ว่าการเปลี่ยนคลาสจะทำให้ค่าสถานะและเลเวลปัจจุบันสูงขึ้นงั้นหรอ?   เราจึงไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเหตุใด  ทั้งเลเวล  ค่าสถานะ  และทักษะทั้งหมดจึงถูกลบออกไปแทนที่มันจะเพิ่มขึ้นมา

       "เชี่ยไรวะเนี่ย?"

       ในระหว่างที่เรากำลังสับสนงุนงงอยู่  ข้อความระบบก็เด้งขึ้นมาเพิ่มเติมอีกเป็นจำนวนมาก

       [ ค่าสถานะความชำนาญถูกเปิดใช้งาน ]       

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การผลิต' ของช่างตีเหล็ก ]

       [ ทักษะการผลิตของช่างตีเหล็กเลื่อนขั้นเป็นระดับสูงสุด ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การตรวจสอบ' ของช่างตีเหล็ก ]

       [ ทักษะการตรวจสอบของช่างตีเหล็กเลื่อนขั้นเป็นระดับสูงสุด ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'ความอดทน' ของช่างตีเหล็ก ]

       [ ทักษะความอดทนของช่างตีเหล็กเลื่อนขั้นเป็นระดับสูงสุด ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การแยกส่วน' ของช่างตีเหล็ก ]

       [ ทักษะการแยกชิ้นส่วนของช่างตีเหล็กเลื่อนขั้นเป็นระดับสูงสุด ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษา 'การซ่อมแซม' ของช่างตีเหล็ก ]

       [ ทักษะการซ่อมแซมของช่างตีเหล็กเลื่อนขั้นเป็นระดับสูงสุด ]

       [ ทักษะของช่างตีเหล็กทั้งหมดกลายเป็นระดับสูงสุดแล้ว   ทักษะช่างตีเหล็กในตำนานถูกเปิดใช้งาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การผลิต' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การหยั่งรู้' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การตรวจสอบ' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'ความอดทน' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การซ่อมแซม' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การแยกส่วน' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'ลมหายใจ' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ 'การอวยพร' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านเรียนรู้ทักษะ'การสรรสร้าง' ของช่างตีเหล็กในตำนาน ]

       [ ท่านได้รับสมญานาม 'ผู้ที่จะกลายเป็นตำนาน' ]

       [ ค่าสถานะความเยือกเย็นถูกเปิดใช้งาน ]

       [ ค่าสถานะความทนทานถูกเปิดใช้งาน ]

       [ ค่าสถานะความหยิ่งทระนงถูกเปิดใช้งาน ]

       [ ค่าสถานะวิสัยทัศน์ถูกเปิดใช้งาน ]

       เราไม่แปลกใจกับค่าสถานะความชำนาญเท่าใดนัก  เพราะในคลาสที่เกี่ยวข้องกับการผลิตแทบทุกคลาสจะต้องมีสถานะนี้อยู่เสมอ    ทว่า...ความเยือกเย็น  ความทนทาน  ความหยิ่งทระนง  และรวมไปถึงวิสัยทัศน์   ทั้งหมดต่างเป็นค่าสถานะที่เราไม่คุ้นเคยเลยสักนิด    มันดีหรือไม่ดีกันแน่นะ?

        "แย่ล่ะสิ!"

       ตัวเรารู้สึกจิตตกขึ้นมาในทันที   ก่อนหน้านี้เราเคยมีทักษะที่เกี่ยวกับนักรบทั้งหมด 37 ชนิด  แบ่งเป็นทักษะติดตัว 15 ชนิด  และทักษะใช้งาน 22 ชนิด   แต่การเปลี่ยนคลาสเป็นช่างตีเหล็กได้ทำให้ทุกอย่างถูกลบออก...และเราก็เปลี่ยนจากนักรบกลายเป็น...กรรมกร

       ที่แย่ไปกว่านั้น  เลเวลตัวละครของเราถูกปรับลงจนเหลือแค่ 1     เลเวลที่เราพยายามสะสมมาตลอดหนึ่งปีอย่างยากลำบาก   ทั้งหมดต้องมาเริ่มใหม่งั้นหรือ?   ต้องมาเริ่มเก็บเลเวลใหม่ตั้งแต่ต้นเนี่ยนะ?!  เชี่ยไรวะเนี่ย!!

       "ทำไมตูต้องมาเจอภารกิจแบบนี้ด้วย?  แม่งเอ้ย!!   *!@….~#@….$@….^%$!! "

       ตัวเราพ่นคำด่าภาษาเกาหลีออกไปเป็นชุดใส่บรรดาอัศวินที่กำลังพุ่งเข้ามาหา

       [ ท่านถูกโจมตี! ]

       [ ท่านเสียชีวิตแล้ว ]

       ตัวละครเลเวล 1 อันแสนบอบบางของเราตายในทันทีที่ถูกดาบของอัศวินเลเวล 180 สัมผัสเข้า

       [ ภารกิจล้มเหลว! ]

       [ ท่านไม่สามารถเข้าเมืองแพเทรี่ยนได้อีก ]

       [ องครักษ์เมืองแพเทรี่ยนทุกคนจะสังหารท่านทันทีที่พบ ]

       [ เลเวลตัวละครของท่านลดลงไป 2 ระดับ ]

       [ เลเวลตัวละครของท่านกลายเป็น -1 ]

       [ ท่านไม่ได้ลงทะเบียนที่พักเอาไว้  ต้องการจะไปเกิดใหม่ยังวิหารใกล้เคียงหรือไม่? ]

       "......?"

        เมื่อได้เห็นเลเวลล่าสุดของตัวเอง   เราก็แทบเป็นบ้าในทันที

       "เชี่ยไรวะเนี่ย?  เลเวลติดลบ?  เลเวลของเราติดลบหรอฟะ!?"

       ชักจะเริ่มสงสัยแล้ว  ว่าชาติก่อนได้ถูกพระเจ้าสาปแช่งเอาไว้รึเปล่า    ความเหน็ดเหนื่อยตลอดสามเดือนที่ผ่านมากลับตอบแทนเราด้วยสิ่งนี้งั้นหรือ?   ไม่อยากเล่นเกมนี้อีกแล้ว...

       เราตัดสินใจล็อกเอาท์ออกจากเกมแทนที่จะเลือกไปเกิดใหม่ 

       หลังจากกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง  สิ่งแรกที่เราทำก็คือการเข้าอินเทอเน็ตไปหาข้อมูลเกี่ยวกับเลเวลติดลบจากเว็บบอร์ดชุมชนผู้เล่นซาทิสฟาย  แต่ไม่ว่าจะพยายามค้นหามากเพียงใด  เราก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรที่เกี่ยวข้องกลับมาเลย

       ชื่อกระทู้ :  เลเวลตัวละครของผมกลายเป็น -1

       เนื้อหากระทู้ :  ผมได้รับภารกิจที่ยากมากๆ มาภารกิจหนึ่ง   โดยใช้เวลาในบรรลุภารกิจนานถึงสามเดือนเต็ม   จนในที่สุดผมก็ได้หนังสือระดับเลเจนดารีมาครอบครอง  ทว่า  ภารกิจกลับล้มเหลว  และเลเวลตัวละครของผมได้กลายเป็น -1   มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกัน???   เคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อนรึเปล่า???

       หลังจากที่ตั้งกระทู้เสร็จ  เราก็ออกมาจากเครื่องแคปซูลทันที  โดยหันไปมองที่กระจกเล็กน้อย  สภาพอันดูไม่ได้ราวกับผู้ป่วยโรคร้ายสะท้อนอยู่ในเงากระจกอย่างชัดเจน   ก็แน่ล่ะ  เราแทบไม่ได้นอนเลยตลอดการทำภารกิจสามเดือนที่ผ่านมา   และสิ่งที่ได้รับตอบแทนก็คือ...เงินหนึ่งร้อยล้านวอนที่หายไปในอากาศ...และเลเวลตัวละครที่ติดลบ

       "สามเดือนอันเหนื่อยยาก...แต่กลับไม่ได้เชี่ยไรเลย...เป็นสามเดือนที่บัดซบซะจริง...ฮะฮะฮะ"

       ในสามเดือนที่ผ่านมา  หากเราเลือกออกไปทำงานกรรมกรตามไซต์ก่อสร้างก็คงจะดีกว่านี้   แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะคว้าน้ำเหลว    ไม่สิ  แย่ยิ่งกว่าคว้าน้ำเหลวเสียอีก  เราสูญเสียไปทั้งเวลาและเลเวล   ร่างกายของเราไร้เรี่ยวแรงจนล้มลงไปบนพื้นห้อง   ในหัวสมองรู้สึกว่างเปล่า  เสียใจ  โกรธแค้น  สิ้นหวัง  และหดหู่     อารมณ์ด้านลบทั้งหมดกำลังกระหน่ำถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน  ตัวเราในตอนนี้รู้สึกแย่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน   ถ้าเราหากอ่อนแอกว่านี้ล่ะก็...คงได้จบลงด้วยการฆ่าตัวตายไปแล้ว

       "...เข้าห้องน้ำดีกว่า"

       ด้วยความที่เชื่อมต่อกับเกมต่อเนื่องเป็นเวลานาน   ร่างกายจึงส่งสัญญาณเตือนออกมาว่าถึงเวลาขับถ่ายแล้ว   ในตอนนี้เป็นเวลาตีสามของช่วงเช้า   สมาชิกครอบครัวทุกคนกำลังนอนหลับพักผ่อนกันอยู่   ถ้าหากส่งเสียงดังจนไปทำให้ใครตื่นขึ้นมาล่ะก็   คงได้ถูกต่อว่าจนหูชาแน่

       เราค่อยๆ ย่องผ่านห้องรับแขกไป    จัดการธุระในห้องน้ำจนเสร็จพร้อมกับทำความสะอาด   ย่องกลับไปที่ครัว   ค่อยๆ หยิบอาหารออกมาอย่างเบามือที่สุด   เราควานหาช้อนในความมืดจนเจอ   และสุดท้าย  เราก็กลับมายังห้องตัวเองพร้อมกับชามข้าวหนึ่งใบ

       "ข้าวผัดไส้กรอกสินะ"

       เยี่ยมไปเลย...รสชาติของเนื้อแท้ๆ!   ในระหว่างที่กำลังนำอาหารยัดใส่ท้อง  หัวสมองของเราก็ครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

       "เลเวลตัวละครของเราติดลบได้ไงกันนะ?"

       เราคิดไปพลางกินไปพลางอยู่หน้าคอม  ใกล้ๆ กับเครื่องแคปซูล

       "เชี่ยไรวะเนี่ย?"

       เพียงเวลาไม่กี่นาที  มีคนเข้ามาดูและอ่านกระทู้ของเราเกินหมื่นคนเข้าไปแล้ว   ส่วนที่มาคอมเม้นท์ก็มีมากเกินกว่าสองพันคนอย่างไม่น่าเชื่อ!

       "อย่างบอกนะว่า..."

       ถึงเราจะหาข้อมูลเรื่องเลเวลติดลบไม่ได้เลยก็จริง  แต่บางที  เรื่องเลเวลติดลบอาจจะโด่งดังในหมู่ผู้เล่นบางกลุ่มก็เป็นได้   นั่นหมายความว่า  มีคนจำนวนไม่น้อยกำลังเข้ามาอิจฉาและแสดงความยินดีกับเรางั้นหรือ...

       แต่เมื่อได้อ่านคอมเม้นท์...ความฝันเมื่อครู่ก็ต้องดับวูบลงไป

       คำตอบของ [ lksl ]  (**) :  ถ้าหากมีเลเวลติดลบจริง   คืนนี้คงมีผีมาหลอกหลอนตูแน่เลย.

       คำตอบของ [ Eksk ] (**):  ว้าวว~  ยอดไปเลยนะ  ตัวเราก็มีเลเวล -5 เหมือนกันแหละ ^.^ พวกเรามาเป็นสหายร่วมเลเวลติดลบกันเถอะ!

       คำตอบของ [ Tutu ] (**):  ได้เจอหนังสือระดับเลเจนดารีด้วยงั้นหรือ?    ㅋㅋ   แกเป็นพวกชอบเรียกร้องความสนใจรึไงกันฟะ?

       คำตอบของ [ cm3s ] (**):  เจ้าของกระทู้ควรไปพบจิตแพทย์นะ   ลบกระทู้นี้ทิ้งไปเหอะ

       คำตอบของ [ 7r14 ] (**):  หนังสือระดับเลเจนดารี...เลเวลติดลบ...เฮ่อ...  s ㄸㄹㅇ  คนเราก็นี่ก็นะ...

       คำตอบของ [ jk12 ] (**) คะแนน -1 :  ถ้าเลเวล -1 จริงก็คงจะอยู่อันดับบ๊วยของการจัดอันดับผู้เล่นทั้งหมด...   ㅋㅋㅋㅋ เป็นตูคงลบเกมทิ้งไปแล้วล่ะ  ㅋ

       คำตอบของ [ Kkks ] (**):  ยังไม่เคยมีเรื่องประหลาดเช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อน...ไร้สาระฉิบ

       คำตอบของ [ Qkr8 ] (**):  นี่เป็นผลพวงจากการดื่มมากไปรึเปล่า?

       คำตอบของ [ Gjte ] (**):  เยสเข้!  เลเวลติดลบ...ตูซื้อไอเดียนี้ว่ะ...  เอ็งน่าจะไปเป็นนักเขียนนิยายนะ ㄷ ㄷ

       "......"

       ทั้งสองพันกว่าคอมเม้นเป็นในทำนองนี้ทั้งหมด...เรากลายเป็นไอ้งั่งในพริบตา

       'ยังไม่เคยมีใครเลเวลติดลบมาก่อนสินะ...เราเป็นคนแรกงั้นหรอเนี่ย?'     

       ระบบเกมของซาทิสฟายถูกออกแบบมาให้ผู้เล่นค้นหาข้อมูลเกมกันเอง     เกมนี้ไม่ระบบบริการตอบคำถามลูกค้าเหมือนกับเกมออนไลน์อื่นๆ     ผู้เล่นกว่าสองพันล้านคนของซาทิสฟายจะต้องแลกเปลี่ยนข้อมูลกันเองตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา

       ในโลกของเกมอันกว้างใหญ่ไพศาล   ยังมีข้อมูลอีกมากที่ยังไม่ถูกเปิดเผย   เฉกเช่นเดียวกับระบบเลเวลติดลบที่เรากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้

       ซู่ว...

       เสียงฝนตกดังมาจากนอกหน้าต่าง   เท่าที่ฟังพยากรณ์อากาศมา  วันนี้ฝนจะตกตลอดทั้งวัน  คงออกไปทำงานกรรมกรไม่ได้แน่  ดังนั้น  เราก็เลยตัดสินใจรีบกินให้หมดและกลับเข้าเกมไปอีกครั้ง

---

จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์  ตอนที่ 2 - จบตอน

• Next
• Previous