จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 858

    สงครามรุกรานอาณาจักรอุลทาน่าที่วัลฮัลล่าก่อขึ้น  ในที่สุดได้ดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย  

    หัวเมืองรอบนอกถูกยึดครองทั้งหมด  กำแพงเมืองหลวงถูกรถศึกกระทุ้งจนพังครืน  

    เมื่อปราการด่านสุดท้ายไม่หลงเหลือ  กองทัพแสนเกรียงไกรของวัลฮัลล่าได้บดขยี้กองทัพอุลทาน่าแสนอ่อนแอจนราบคาบ

     สาเหตุเดียวที่อุลทาน่ายื้อสงครามได้นาน  เพราะพวกมันมีหน่วยอัศวินผู้พิทักษ์แสนทรงพลังซึ่งเป็น NPC คลาสระดับสี่
    
    ป็อนคอยติดตามข่าววัลฮัลล่าเสมอในยามล็อกเอาต์  และเมื่อล็อคอินกลับเข้าซาทิสฟาย  เขาจำเป็นต้องนำเรื่องนี้มาปรึกษาลอเอล

    “พวกเราจะปล่อยไว้แบบนี้จริงหรือ?”
    
    เฉกเช่นขุนพลโอเวอร์เกียร์ที่เหลือ  ป็อนเป็นกังวลกับสถานการณ์วัลฮัลล่ามาก 

    ปัจจุบัน  โอเวอร์เกียร์และวัลฮัลล่าแอบร่วมมือกันก็จริง  นั่นเพราะพวกเขามีศัตรูร่วมกันคือจักรวรรดิ  

    แต่หากวัลฮัลล่ากลายเป็นศัตรูเข้า…

    เสริมแกร่งทหารกล้า—ทักษะสุดโกงของอาเรสที่จะเปลี่ยนชาวเมืองแสนธรรมดาให้กลายเป็นกองทัพเกรียงไกรในเวลาอันสั้น  

    สิ่งนี้เป็นภัยคุกคามอาณาจักรโอเวอร์เกียร์อย่างไร้ข้อกังขา  แต่ลอเอลกลับใจเย็นผิดคาด

    “นายไม่ต้องกังวล  ปล่อยไว้แบบนี้แหละ”

    “ทำไมกัน?  นายไม่ได้ยินข้อมูลจากคนที่ถูกส่งไปช่วยศึกก่อตั้งวัลฮัลล่ารึไง?  กองทัพอาเรสจะก้าวข้ามกองทัพโอเวอร์เกียร์ในอนาคต  และยิ่งพวกมันยึดอาณาจักรได้มากขึ้น  จำนวนทหารก็จะยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณ…”

    ลอเอลกล่าวขัดความร้อนรนของป็อน

    “นายเข้าใจถูกแล้ว  วัลฮัลล่าจะแข็งแกร่งกว่านี้แน่  ไม่สิ  พวกเขาต้องแข็งแกร่งกว่านี้ให้ได้  และนั่นจะเป็นประโยชน์กับเรา”

    “อะไรนะ?”

    ลอเอลลืมกินยาระงับจูนิเบียวรึไง?  

    คำประกาศของลอเอลที่ต้องการให้วัลฮัลล่าแกร่งขึ้น  ป็อนมิอาจไตร่ตรองให้เข้าใจได้เลย  

    มีเหตุผลใดเบื้องหลังงั้นหรือ?  

    ป็อนคิดออกแค่หนึ่งข้อ

    “นายหวังให้วัลฮัลล่าแข็งแกร่งขึ้น  เพื่อให้มันกับเราร่วมมือกันทำลายจักรวรรดิ?”

    “เฮ่อ…ความเศร้าโศกที่ระอุในใจฉันกำลังจมดิ่งลึกลงยิ่งกว่าก้นมหาสมุทร  มนุษย์เราอาศัยในโลกสามมิติ  แต่เหตุไฉนถึงมีสติปัญญาไตร่ตรองได้เพียงมิติเดียว…”

    “…???”

    “ป็อน  สาเหตุที่นายหวาดกลัววัลฮัลล่า  เพราะนายคิดว่าพวกนั้นจะกลายเป็นศัตรูเข้าสักวันใช่ไหม?”

    “อา…ใช่”

    “เป็นเรื่องดีที่นายเข้าใจหลักพื้นฐาน  หลักการที่ว่า…ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวร”  

    ลอเอลแสยะยิ้ม

    “แต่นายหลงลืมอะไรไปรึเปล่า?  หากนายกล่าวว่าไม่มีมิตรไม่ถาวร  ถ้าอย่างนั้น…ศัตรูก็เช่นกันมิใช่หรือ?”

    “เอ่อ…”

    ลอเอลกำลังพูดอะไร?  

    ถ้อยคำประหลาดจากปากลอเอลทำให้ป็อนสับสนชั่วขณะ  

    จนกระทั่งเขาเกิดปัญญาฉุกคิดบางสิ่งได้  ดวงตาของป็อนเริ่มลุกวาวอีกครั้ง

    เมื่อเห็นท่าทีดังกล่าว  ลอเอลเลื่อนมือขึ้นมาปิดครึ่งหน้าก่อนจะเริ่มหัวเราะไหล่สั่น

    ป็อนกลืนน้ำลายอึกใหญ่พลางเอ่ยปากถาม

    “ศัตรูไม่ถาวร…หมายถึงจักรวรรดิ?  นายคิดจะจับมือกับจักรวรรดิงั้นหรือ?”

    “มีกฏข้อไหนที่ห้ามทำ?”

    กริดเดินทางไปยังจักรวรรดิและมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวกับฮวนเดอร์  ดังนั้นการจับมือกับจักรวรรดิมิใช่เรื่องเหนือจินตนาการ

    จักรวรรดิไม่เหมือนกับจอมอสูรที่เป็นศัตรูชั่วนิรันดร์ของมนุษย์  นอกเสียจากพวกมันจะทำเรื่องชั่วช้าเกินอภัย  ในฐานะมนุษย์ด้วยกัน  ลอเอลไม่ตัดความเป็นไปได้ที่จักรวรรดิอาจกลายเป็นมิตรในวันข้างหน้า

    ความสัมพันธ์ทางการเมืองสามารถแปรเปลี่ยนได้ทุกขณะขึ้นกับสถานการณ์

    “เชื่อฉันสิ  หากแม้แต่นายยังไม่นิ่งเฉยกับวัลฮัลล่า  แล้วจักรวรรดิจะทนได้เชียวหรือ?  อย่าลืมว่าพวกเราเลือกจับมืออยู่ฝ่ายใดก็ได้  อาณาจักรโอเวอร์เกียร์กำลังถือไพ่เหนือกว่าทุกฝ่าย  ดังนั้นไม่ต้องกังวล”

    “เข้าใจแล้ว”

    ป็อนหวนนึกถึงบางสิ่งขึ้นได้—อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะไม่มีวันนี้หากปราศจากลอเอล

    ถ้ากริดไม่ดึงดูดสายตาลอเอลในอดีต  หากลอเอลกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจในสถานการณ์ปัจจุบัน  

    กิลด์โอเวอร์เกียร์จะเป็นอย่างไร?  
    กิลด์เซดากาห์จะกำลังทำอะไรอยู่?  

    แค่คิดก็เย็นสันหลังวาบ

    ขณะเสียงหัวเราะน่าขนลุกของลอเอลดังก้องไปทั่วห้องทำงาน… 

    ก็อก! ก็อก!

    ใครบางคนเคาะประตูห้อง

    ลอเอลตรวจสอบเวลาก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง  บุคคลที่มาเยือนไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก… 

    “ยินดีต้อนรับสวาปามจกบัลเผ็ด  เชิญเข้ามาได้”

    “สวัสดี”

    นักสร้างดันเจี้ยน—สวาปามจกบัลเผ็ด  

    ดันเจี้ยนของชายคนนี้สามารถปกป้องบางสิ่งจากศัตรู  และยังช่วยเหลือให้ผู้เล่นด้วยกันเองพัฒนาเลเวลได้รวดเร็ว

    ความแข็งแกร่งส่วนบุคคลถูกประเมินว่าอยู่ระดับดวงอาทิตย์  ส่งผลให้ทั้งลอเอลและป็อนต่างยินดีที่ชายคนนี้จะกลายเป็นพวกพ้องในอนาคต  ทั้งสองฉีกยิ้มกว้าง

    “…นายต้องการอะไร?”

    กลับกัน  สวาปามจกบัลเผ็ดยังคงแสดงสีหน้าหน้าเย็นชา  

    เขาจำเป็นต้องพักอาศัยในไรนฮาร์ทชั่วคราวเพราะหลานสาวตัดสินใจเข้าร่วมกิลด์โอเวอร์เกียร์  แต่ตัวสวาปามจกบัลเผ็ดยังไม่มีความคิดจะเข้าร่วมแต่อย่างใด  

    คงเป็นการยากที่จะยกโทษให้กริด  ชายโฉดผู้ทำลายบลัดคาร์นิวัล(?)และขโมยไข่มังกรคลั่งไปต่อหน้า

    “ถ้าต้องการให้ฉันเข้ากิลด์  ช่วยหยุดความคิดนั้นไว้เลย  ฉันไม่มีแผนจะเข้าร่วมโอเวอร์เกียร์  หรือถ้านายต้องการให้ฉันสร้างดันเจี้ยน  ก็ควรหยุดความคิดนั่นไว้เช่นกัน  เพราะฉันจะไม่ทำอะไรให้พวกนายฟรีเด็ดขาด!  เฮ่อะ!”

    สวาปามจกบัลเผ็ดเค้นเสียงเย็นชาพลางหันหลังเตรียมเดินกลับ

    “นายมีทักษะปรุงอาหารใช่ไหม?”

    ลอเอลเอ่ยปากถามในสิ่งที่ไม่สัมพันธ์กันเลยสักนิด

    “หือ?”

    “อะไรนะ…”

    ทั้งป็อนและสวาปามจกบัลเผ็ดต่างฉงนกับคำถามประหลาด

    ลอเอลถามย้ำ

    “นายเป็นพ่อครัวในชีวิตจริงใช่ไหม?  ฉันจึงเดาว่านายมีทักษะปรุงอาหารในซาทิสฟายด้วย”

    “อา…ถูกต้อง  แล้วมันแปลกตรงไหน?  ผู้เล่นจำนวนมากมักเรียนทักษะปรุงอาหารติดตัว”

    ทักษะปรุงอาหารถือเป็นสิ่งพื้นฐานสำหรับผู้เล่น  ไม่จำเป็นว่าต้องประกอบอาชีพพ่อครัวในชีวิตจริง  

    แต่แน่นอน  ทักษะปรุงอาหารจะอัพเลเวลได้ยากหากผู้เล่นไม่มีความรู้พื้นฐานด้านทำอาหารมาก่อน  

    ถึงกระนั้น  ผู้เล่นก็พึงพอใจกับทักษะปรุงอาหารขั้นต้นที่ช่วยแก้ขัดในเวลาออกเดินทางไกล
    
    สวาปามจกบัลเผ็ดก็ไม่ต่างกัน  เขาคือบุคคลคลั่งไคล้จกบัลที่มีความคิดจะปรุงจกบัลในซาทิสฟายตลอดเวลา  

    ลอเอลได้แนะนำให้สิ่งที่เหนือความคาดหมาย

    “ใต้ปราสาทหลังนี้มีพ่อครัวฉายาเจ้าแห่งพิษอาศัยอยู่  นายอยากศึกษาทักษะปรุงอาหารจากเขาไหม?”

    “เจ้าแห่ง…อะไรนะ?  นายกำลังพูดเรื่องอะไร?”

    คิดให้ตนเรียนปรุงอาหารจากพ่อครัว NPC ในเกม?  แล้วพ่อครัวประสาอะไรถึงมีฉายาเจ้าแห่งพิษ?  

    สวาปามจกบัลเผ็ดมึนงงกับเรื่องไม่คาดฝันมากมายที่เกิดขึ้น

    จนกระทั่งเขาฉุกคิดบางสิ่งได้

    “นายพยายามยื้อเวลาให้ฉันอยู่ในเมืองนี้นานที่สุดใช่ไหม?”

    “ถูกต้อง  ถ้านายอยู่กับพวกเรานานขึ้น  อาจรู้สึกชอบพวกเรามากขึ้นก็ได้  และอาจถึงขั้นเข้าร่วมกิลด์โอเวอร์เกียร์ในอนาคต”

    “เหลวไหล!  ฉันจะได้อะไรถ้าเรียนทักษะปรุงอาหารจากพ่อครัว?”

    “เขาคือพ่อครัวจากทวีปตะวันออก  แม้อาจมีรสมือประหลาดไปบ้าง  แต่ระดับทักษะปรุงอาหารคือของจริง  หากนายเพิ่มค่าความสัมพันธ์สำเร็จ  บางทีนายอาจทำอาหารเก่งขึ้นก็ได้”

    “นายอยากให้ฉันทำอาหารเก่งขึ้น?  นายรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”

    “ฉันรู้  นายมีชื่อว่าจางด๊อกซู  ดำรงตำแหน่งประธานใหญ่คนปัจจุบันของร้านสวาปามจกบัลเผ็ดสาขาแฮนัม  ในอดีต  นายเคยเป็นผู้บริหารระดับสูงของร้านสวาปามจกบัลเผ็ดสาขาหลักมาก่อน” 

    ลอเอลแสยะยิ้ม

    “นายไม่อยากแสดงความสุดยอดของจกบัลให้โลกรับรู้ผ่านอาณาจักรโอเวอร์เกียร์หรือ?  หากผู้คนติดใจในรสชาติ  บางทีอาจมีสาขาร้านสวาปามจกบัลเผ็ดเพิ่มขึ้นอีกมากทั่วโลก  ไม่อยากกลับไปทำงานบริหารที่สาขาหลักแล้วรึไง?”

    “…”

    “นายคิดจะจมปลักอยู่กับสาขาแฮนัมไปอีกนานแค่ไหน?  ลองนึกดูให้ดีว่านายรวมรวบเงินมากมายจากบลัดคาร์นิวัลไปเพื่ออะไร  หรือคิดยอมแพ้คนทรยศพวกนั้นแล้ว?”

    “…”

    ข้อมูลคือสิ่งที่น่ากลัวเสมอ

    *** 

    “หืม?  นายอยากดู?”

    ดวงตากลมโตของอลิซาเบธเริ่มหรี่ลง  เธอสับสนเพราะเรื่องราวเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน  อลิซาเบธไม่เคยพบลูกค้าที่ต้องการเฝ้าดูกระบวนการผลิตอัญมณี

    งานฝีมือที่ปราณีตบรรจงนั้นน่าเบื่อและไม่มีสิ่งใดให้ตื่นเต้น  คลาสสายผลิตประเภทอื่นอาจสร้างไอเท็มสำเร็จภายในไม่กี่ชั่วโมง  แต่งานของเธอต้องใช้เวลาหลายวัน 

    ห่างไกลจากความน่าตื่นเต้นและสีสันฉูดฉาดวูบวาบของงานช่างตีเหล็กมาก

    อลิซาเบธสับสนเล็กน้อย  จากนั้นจึงถอนหายใจเบา

    ‘ชายคนนี้คิดอะไรง่ายเกินไป’

    ช่างอัญมณีระดับช่างฝีมือจะใช้เวลานานหลายสิบชั่วโมงถึงหลายวันเพื่อสร้างไอเท็มหนึ่งชิ้น  สำหรับอลิซาเบธ  ค่าเฉลี่ยของเธอคือสี่วัน  

    ช่างตีเหล็กในตำนานคงไม่มีวันเข้าถึงความยากลำบากนี้แน่

    ทำไมน่ะหรือ?  เพราะกริดสามารถสร้างไอเท็มได้ง่ายดายโดยไม่ต้องใส่ความพยายามเข้าไปมาก  ทั้งหมดจะถูกผลของคลาสและระบบช่วยสนับสนุนให้เกิดผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจ  ไม่แปลกที่กริดจะมองว่าคลาสอื่นสร้างไอเท็มได้ง่ายเหมือนตน

    ‘ถึงเขาจะแสดงทักษะตีเหล็กที่ดีในงานแข่งนานาชาติก็เถอะ’
    
    ใช่แล้ว  อลิซาเบธมิได้ ‘ดูแคลน’ กริด  ฝีมือที่กริดแสดงให้เห็นในงานแข่งควรค่าแก่การยกย่องชื่นชม  เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า  กริดพายามอย่างหนักกว่าจะก้าวมาถึงจุดสูงสุด  
    
    แต่ขณะเดียวกัน  อลิซาเบธก็ไม่คิดว่ามีใครใช้ความพยายามมากไปกว่าเธออีกแล้ว  กริดประสบความสำเร็จได้เพราะมีปัจจัยหลักอย่าง ‘คลาส’ คอยช่วยเหลือ  

    เป็นการคาดเดาที่สมเหตุสมผล  เพราะพื้นฐานซาทิสฟายคือเกม  และระบบเลเวลทักษะคือส่วนสำคัญที่ช่วยให้ผลลัพธ์ออกมาดี

    กริดเป็นช่างตีเหล็กในตำนาน  ชีวิตในช่วงต้นจึงไม่ยากลำบากเท่ากับผู้เล่นคลาสทั่วไปที่ต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนอย่างหนัก

    ‘แต่ไม่ใช่ความผิดของเขา’

    อลิซาเบธแสดงสีหน้าเห็นใจขณะจ้องมองกริด  ชายคนนี้คงคิดว่างานของเธอจะเสร็จภายในไม่กี่ชั่วโมง  

    อลิซาเบธมิได้เกลียดชังกริด  เธอกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของ SA กรุ๊ปที่สร้างคลาสระดับตำนานให้มีประสิทธิภาพสูงเกินไป
    
    “ไม่มีปัญหา  เชิญดูได้ตามใจชอบ  แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายจะอดทนได้กี่ชั่วโมง”

    … 

    ณ ใจกลางย่านการค้าของกรุงไรนฮาร์ทที่มีผู้คนพลุกพล่าน  ร้านค้าแห่งหนึ่งซึ่งถูกตกแต่งด้วยสีสันสวยงามและหรูรา  เป็นร้านขนาดเล็กที่มีป้ายเขียนไว้ว่า ‘ห้องทำงานอลิซาเบธ’

    กริดตอบแทนการเข้าร่วมกิลด์ของเธอด้วยบริการพิเศษสุด  นี่คือสิ่งที่ช่างอัญมณีระดับช่างฝีมือควรได้รับ  

    อลิซาเบธเดินเข้ามาในร้านใหม่เอี่ยมพร้อมกริดด้วยสีหน้าตื่นเต้น  เธอกวาดสายตามองรอบร้านอย่างมีความสุข

    “อุปกรณ์และการตกแต่งภายในสมบูรณ์แบบมาก…นายทำตามที่ฉันขอร้องไว้ทุกเรื่อง  และใส่ใจแม้กระทั่งรายละเอียดเล็กน้อยที่ฉันไม่เคยพูดถึง”
    
    กริดเป็นชายที่ละเอียดอ่อน  ตรงข้ามกับภาพลักษณ์ดิบเถื่อนภายนอกโดยสิ้นเชิง
    
    ‘ใช่แล้ว  ต้องเป็นบุคคลระดับนี้  ถึงสามารถดึดดูดแรงเกอร์โอเวอร์เกียร์และกุมหัวใจยูร่าได้อยู่หมัด’

    สายตาที่อลิซาเบธมองกริดเปลี่ยนไปจากช่วงแรกมาก  เธอนึกชื่นชม  แต่นั่นต้องแยกแยะระหว่างนิสัยส่วนตัวกับฐานะช่างตีเหล็กในตำนาน

    ในสายตาของผู้เล่นคลาสผลิตทั่วโลก  กริดคือบุคคลที่ถูกประเมินให้มีฝือการผลิตไอเท็มต่ำกว่าความเป็นจริงเสมอ

    “จะเริ่มละนะ”

    “อื้อ”
    
    อลิซาเบธนั่งลงหน้าโต๊ะทำงานพลางกล่าวเตือนกริดขณะสวมแว่นขยาย

    “ขอเตือนไว้ก่อน  มันไม่ใช่เรื่องน่าสนุกหรอกนะ  การเฝ้ามองจะไม่ทำให้นายเกิดประโยชน์อันใด  หากรู้สึกเบื่อ  เชิญออกไปได้ทุกเมื่อ  ไม่ต้องรบกวนฉัน”

    “ใจดีจังนะ”

    กริดย่อมไม่ทราบว่าอลิซาเบธคิดกับตนในแง่ลบ  เขาจึงมองว่าเธอเป็นกำลังห่วง  ชายหนุ่มฉีกยิ้มกว้างเพื่อตอบแทนความหวังดี

     เมื่อเห็นรอยยิ้มกริด  อลิซาเบธเริ่มเกิดอาการกระสับกระส่าย

    ท่าทีที่กริดเคยแสดงออกต่อหน้าสื่อทั่วโลก  ทั้งโอหังและเย่อหยิ่ง  แถมยังมั่นใจตัวเองจนออกนอกหน้า  

    แต่ความจริงแล้ว  ทั้งหมดนั่นเป็นเพียงตัวตนที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อบิดเบือนศัตรูงั้นหรือ?

    แท้จริงแล้วกริดเป็นคนยังไงกันแน่?

    รอยยิ้มจากชายหนุ่มที่กำลังย่างเข้าวัยสามสิบ  สิ่งนี้เกิดเสน่ห์อย่างแปลกประหลาดต่ออลิซาเบธ  
    
    เธอเพิ่งฉุกคิดได้ว่า  ตนกำลังอาศัยอยู่ในห้องขนาดไม่ใหญ่มากร่วมกับผู้เล่นเพศตรงข้ามตามลำพัง

    ใบหน้าของสาวน้อยเริ่มแดงก่ำเมื่อหวนนึกถึงความรู้สึกเสียวซ่านในยามได้สัมผัสมือกริด

    “หือ…มีอะไรรึเปล่า?”

    “ม…ไม่มี!  ไม่มี!!”

    อลิซาเบธหลับตาลงและพยายามสลัดกริดออกจากหัว  เธอเริ่มจัดแจงถุงอัญมณีที่กริดรวบรวมให้

    ประการแรก  เริ่มจากอัญมณีเกรด C จำนวน 400 เม็ด  

    แม้จะได้ชื่อว่าเกรด C  แต่ความงามและความแข็งกลับยอดเยี่ยมยิ่งกว่าทับทิมหรือมรกตเกรดสูงสุดที่เคยพบ  

    ระดับของมันเทียบเท่าเพชรชั้นเลิศเลยทีเดียว

    แทบไม่น่าเชื่อว่านี่เป็นเพียงอัญมณีดิบ  อลิซาเบธจินตนาการไม่ออกว่ามันจะยอดเยี่ยมเพียงใดหากเธอเจียระไนพวกมันเสร็จสิ้น

    “เฮ่อ…”

    ลมหายใจถูกสูดเข้าปอดหนึ่งฟอดใหญ่  สมาธิปริมาณมหาศาลถูกรวบรวมอย่างแน่วแน่

    เธอลงมือทำงานของตัวเองอย่างปราณีบรรจง  

    เริ่มด้วยการทำสัญลักษณ์  
    กะเทาะเศษออกอย่างหยาบ  
    ใช้เครื่องตัดความละเอียดสูง  
    และสุดท้ายคือการตกแต่งรูปทรง

    มือของเธอนิ่งจนน่าทึ่ง  นิ่งมาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อครั้งสอบผ่านด่านสุดท้ายของการเลื่อนระดับเป็นช่างฝีมือ  

    สมาธิถูกคงสภาพไว้ตลอดทั้งคืน

    … 

    จนกระทั่งเช้าวันถัดมา… 

    “งดงามมาก…”

    อัญมณีแสนล้ำค่าที่เพิ่งเจียระไนเสร็จถูกวางเบื้องหน้าอลิซาเบธ

    เธอฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุขพลางนึกถึงกริด  บุคคลที่เธอหลงลืมเสียสนิทตลอดหนึ่งคืนที่ผ่านมา

    ‘เขาออกไปตอนไหนกันนะ?’

    อลิซาเบธเกือบจำไม่ได้แล้วว่ากริดเคยอยู่ที่นี่  เป็นผลจากสมาธิที่จดจ่อจนเกินไป

    ‘คงกลับไปแล้วล่ะมั้ง?’

    ขณะคิดเช่นนี้  เธอลุกขึ้นบิดขี้เกียจพลางหันไปมองด้านหลัง  

    จากนั้นก็กรี๊ดออกมาสุดเสียง

    “ก…กรี๊ดดดด?!”
    
    กริดยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมท่าเดิมโดยไม่เปลี่ยนอิริยาบท  

    “ท…ทำไมนายถึงยังอยู่?”

    กริดเกาหลังมือพลางตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย

    “ก็บอกไปแล้วว่าจะนั่งดู”

    หลังจากเห็นอลิซาเบธทำงานหนักทั้งคืน  ชายหนุ่มเริ่มได้เค้าลางของไอเดียใหม่

    “อัญมณีเหล่านี้…หากพวกมันมีความแข็งที่มากพอ  เราสามารถนำไปใส่ในอุปกรณ์สวมใส่จำพวกดาบและชุดเกราะได้ใช่ไหม?”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,263
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous