จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,422

    *ตอน 1421 ผมลงผิด กลายเป็นข้ามมา 1 ตอน ย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าก่อน

“ “…?!” ”

ศีรษะทั้งแปดของดันทาเลี่ยนถูกหั่นออกจากกัน

ดวงตาสิบหกคู่ตกลงในแต่ละจุด แต่ละดวงมองเห็นภาพที่แตกต่าง

เทพโอเวอร์เกียร์ แฮชลิ่ง มหาจอมเวท ร่างจุติของเจ็ดมาร อัครเทวทูต เจ้าแห่งเนตรมองทะลุ นักล่าอสูร

บรรดากลุ่มคนที่มีพลังในการปกครองโลกหรือยุคสมัย กำลังปรี่เข้าหามันอย่างหิวกระหายราวกับเห็นเหยื่อ

‘นี่มัน… ขัดแย้งกับสิ่งที่เราคิดไว้’

ดันทาเลี่ยนฉลาดมาก

มันพิจารณาจากเหล่าผู้ส่งสารและคาดการณ์ว่า จุดมุ่งหมายของเทพโอเวอร์เกียร์น่าจะประกอบไปด้วยการแก้แค้นให้เบริอาเช่ การกำราบมังกรมาร และการเปิดศึกกับแอสการ์ด

เฉกเช่นเทพต้นกำเนิด เทพโอเวอร์เกียร์แบกรับภาระมากมายไว้บนบ่า

เพื่อที่จะให้เหล่าผู้ส่งสารจงรักภักดีอย่างสุดหัวใจ อย่างน้อยๆ ก็ต้องเติมเต็มความปรารถนาให้แต่ละคน

‘เทพโอเวอร์เกียร์หลีกเลี่ยงการปะทะกับกองทัพนรกไม่ได้ และเพื่อการนั้น ความรู้ของข้าคือสิ่งที่จำเป็น’

เช่นนั้นแล้ว สถานการณ์ตรงหน้าคืออะไร?

เทพโอเวอร์เกียร์ทำในสิ่งที่ขาดสามัญสำนึกโดยสิ้นเชิง คล้ายกับเสียสติไปแล้ว

แปดศีรษะที่ร่วงหล่นลงพื้นเปิดปากพูดพร้อมกัน

“ “เทพโอเวอร์เกียร์ เหตุใดเจ้าถึงต้องสังหารข้า? บั่นศีรษะทั้งแปดของข้า? การร่วมมือกันจะสร้างประโยชน์ให้เจ้าได้มากกว่าไม่ใช่หรือ?” ”

กริดซักถามอย่างคลางแคลง

“ทำไมถึงคิดแบบนั้น?”

“ “จำเป็นต้องอธิบายด้วยหรือ? ความรู้และพลังของข้าจะเป็นประโยชน์กับเจ้ามาก” ”

“ไม่จริงมั้ง”

“ “เจ้าไม่ไว้ใจเพราะข้าเป็นจอมอสูร? ถ้าอย่างนั้นก็จงทำให้ข้าเป็นผู้ส่งสาร เจ้าจะได้เชื่อใจข้า” ”

“เจ้าไม่ได้สำคัญขนาดนั้น”

ถึงจะเหมือนการคุยกับศพ แต่กริดก็มิได้สั่นกลัว

ชายหนุ่มทราบอยู่ก่อนแล้วว่า จอมอสูรจะไม่เสียชีวิตเพียงเพราะถูกตัดหัว

ดาบมังกรเพลิงถูกประเคนฟันใส่ร่างดันทาเลี่ยนพร้อมกับเปลวไฟที่ลุกโชน

ศีรษะทั้งแปดถอนหายใจเหนื่อยหน่ายขณะเฝ้ามองร่างตัวเองลุกไหม้

“ “ช่างโง่เขลา… เพียงเพราะเป็นเทพ ไม่ได้แปลว่าเจ้าจะฉลาดที่สุด มีเทพพื้นเมืองจำนวนไม่น้อยที่เอาแต่เห่าหอนเหมือนหมู” ”

‘พูดมากชะมัด’

เมื่อถูกอีกฝ่ายด่าว่าโง่ กริดที่เริ่มหงุดหงิดตัดสินใจปลดปล่อยวิชาดาบผสานห้าชนิด

หัวใจและอวัยวะภายในของดันทาเลี่ยนถูกทำลายจนสิ้นซาก

คลื่นพลังที่ยิงจากปากเนเฟลิน่า รวมถึงเวทมนตร์จากบราฮัม ป่นกระดูกและเนื้อหนังของดันทาเลี่ยนจนแหลกละเอียด

อักขระของซิกเฟรคเตอร์ระงับการฟื้นฟูของร่างกาย ซาลิเอลและเมอร์เซเดสคอยตัดแขนขาทิ้ง

ยูร่าปืนขึ้นไปบนต้นถั่วของปิอาโร่และยิงถล่มลงมาจากด้านบน เล็งทำลายศีรษะทั้งแปดของดันทาเลี่ยนเพื่อยับยั้งมิให้เกิดการงอกใหม่

ดันทาเลี่ยนโดดเดี่ยวโดยสิ้นเชิง ปราศจากความช่วยเหลือจากอสูรหรือเผ่าอสูร พวกมันเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ภายในปราสาทอย่างขลาดเขลา

‘ในนรกไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความจงรักภักดีเลยหรือ?’

อสูรและเผ่าอสูรจะถูกบังคับให้จงรักภักดีด้วยพันธสัญญา และนั่นคือสิ่งที่น่ารำคาญ

จอมอสูรและอสูรที่เป็นบริวารพันธสัญญาจะมีชะตากรรมร่วมกัน หากจอมอสูรตายไป ดวงวิญญาณของเหล่าอสูรก็จะได้รับความเสียหาย หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกมันไม่ควรทำเพียงยืนดูดันทาเลี่ยนตายไปต่อหน้าต่อตา

‘แปลกมาก’

กริดและพรรคพวกสัมผัสถึงความไม่ชอบมาพากล แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่จะหยุดสู้

การรุมโจมตีจากทุกทิศทางยังคงดำเนินต่อไป ส่วนดันทาเลี่ยนทำได้เพียงขัดขืนอย่างสิ้นหวัง

ดันทาเลี่ยนทดแทนดวงตาที่ถูกทำลายด้วยพลังเวท คอยอ่านการโจมตีของศัตรูและสร้างวงเวทยิงตอบโต้

แตกต่างจากกริดและบราฮัมที่มีถอดรหัสเวทมนตร์ รวมถึงเนเฟลิน่าที่สามารถต้านทานจากความแตกต่างของเผ่าพันธุ์ สมาชิกที่เหลือของปาร์ตี้เริ่มได้รับบาดเจ็บจากเวทมนตร์และสูญเสียพลังชีวิต ทว่า อัตราการบาดเจ็บของดันทาเลี่ยนสูงกว่าหลายเท่า

ดันทาเลี่ยนซึ่งตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบตั้งแต่เริ่มเนื่องจากศีรษะถูกตัดทีเผลอ ค่อยๆ สูญเสียพลังเวทไปพร้อมกับพลังชีวิตจนกระทั่งทรัพยากรทั้งสองหลอดเหือดแห้ง

บุคคลที่สร้างความเสียหายได้มากกว่าใครคือยูร่าซึ่งสามารถยิงปืนของเธอได้โดยไม่ต้องกังวลจะถูกสวนกลับ

ขณะร่างกายดันทาเลี่ยนเริ่มกลายเป็นขี้เถ้า

[กระแสเวลากำลังถอยหลังกลับเนื่องจากพลังของดันทาเลี่ยน]

“…?!”

กริดและยูร่าเผยสีหน้าตกตะลึงหลังจากได้อ่านข้อความระบบ

เหล่าผู้ส่งสารเริ่มเข้าใจสถานการณ์ในวินาทีถัดมา

ซากเถ้าถ่านของดันทาเลี่ยนค่อยๆ กลับมารวมตัวกลายเป็นร่างเนื้อ แขนขาที่ถูกตัดขาดฟื้นฟูกลับเป็นปรกติ บาดแผลตามร่างกายสมานตัวโดยสมบูรณ์

ศีรษะที่เคยถูกปืนของยูร่ายิงทำลายจนแหลกละเอียด ฟื้นฟูตัวเองและลอยกลับไปต่อกับลำคอของจอมอสูร

คล้ายกับกำลังดูวิดีโอที่เล่นย้อนกลับ

เพียงไม่นาน ดันทาเลี่ยนที่ฟื้นตัวโดยสมบูรณ์ ก้าวถอยหลังจนกระทั่งกลับไปยังจุดที่กริดและพรรคพวกสังเกตเห็นเป็นครั้งแรก

นอกจากนั้น ตำแหน่งของทุกคนก็ยังถูกย้อนกลับไปในจุดก่อนหน้า

‘ย้อนเวลา?’

ลองทดสอบอาวุธดีไหม?

เมื่อกระแสเวลากลับเป็นปรกติ กริดเริ่มผุดคำถาม

“ “สำหรับข้า อนาคตคืออดีต” ”

บางคนอาจเรียกว่า ‘หนังสือดันทาเลี่ยน’

แต่ดันทาเลี่ยนเรียกมันว่า ‘หนังสือแห่งอนาคต’

หนังสือที่ดันทาเลี่ยนถือในมือสามารถเผยให้เห็นอนาคตโดยต้องสังเวยบางสิ่งแลกเปลี่ยน

แน่นอน พลังนี้มิได้ครอบจักรวาลหรือขี้โกงอะไรนัก เพราะผู้ใช้งานไม่สามารถระบุอนาคตที่อยากเห็น

อย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มเดียวกันยังมีอีกหนึ่งการใช้งานที่อาจเข้าข่าย ‘ขี้โกง’ ในสายตากริด

นั่นคือการทำให้ ‘ปัจจุบัน’ กลายเป็น ‘สิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต’ ส่งผลให้สามารถย้อนเวลากลับไปได้

แน่นอน พลังนี้มีข้อจำกัด

ผู้ใช้งานมิอาจเลือกช่วงเวลาที่จะย้อนกลับ

ดันทาเลี่ยนนับว่าโชคดีมากที่สามารถย้อนเวลากลับไปในจุดที่ร่างกายยังครบถ้วนสมบูรณ์ เพราะหากจุดที่ย้อนกลับไปเป็นเหตุการณ์หลังจากศีรษะถูกตัดขาด เกรงว่าผลลัพธ์การต่อสู้คงจะไม่แปรเปลี่ยน

‘นอกจากนั้น สิ่งที่ต้องสังเวยก็ยังใหญ่หลวง’

ดันทาเลี่ยนรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส

จากบรรดาศีรษะทั้งแปด ศีรษะของชายหนุ่มและหญิงสาวค่อยๆ กลายเป็นสีดำก่อนจะสลายตัว ส่งผลให้ความรู้บางส่วนสูญหายไปตลอดกาล

ชิ! ดันทาเลี่ยนส่ายหน้าพลางหลังหันกลับเพื่อเตรียมหนีเข้าปราสาท

ทันใดนั้น ดาบแสงสีเงินพุ่งเข้าหาลำคอของมันอย่างแม่นยำ

“อนาคตคืออดีต… หมายถึงอะไร?”

กริดเข้าประชิดตัวพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

ดันทาเลี่ยนเม้มปากแน่น

‘ชุนโปสินะ’

นี่คือหนึ่งในอำนาจของเทพที่เดินบนเส้นทางเหนือมนุษย์

‘เจ้านี่ไม่ใช่เทพธรรมดา… หากผ่านบททดสอบทั้งหมดเมื่อใด… มันจะกลายเป็นราชาแห่งเทพ’

ดันทาเลี่ยนเปิดใช้งานหนังสือแห่งอนาคตอีกครั้ง

เห็นดังนั้น กริดรีบดึงหินเสริมแกร่งอาวุธที่ถูกอวยพรออกมาถือ

ไม่ใช่ม้วนคาถาเสริมแกร่งดึกดำบรรพ์ แต่เป็นหินเสริมแกร่งธรรมดา

[ท่านทำการเสริมแกร่ง <+4 ดาบอัสนีแห่งการบรรลุสัจธรรมฯ >]

[การเสริมแกร่งล้มเหลว ระดับการตีบวกลดลง]

กระแสเวลาไหลย้อนกลับอีกครั้ง

‘บัดซบ!’

ดันทาเลี่ยนที่เหลือแค่สี่หัวเผยสีหน้าบิดเบี้ยวสุดขีด

กระแสเวลาถูกย้อนกลับไปในจุดที่มันอยู่นอกปราสาท แถมยังเป็นช่วงก่อนที่จะถูกตัดหัวแค่ไม่กี่วินาที

เมื่อหันกลับไปมอง กริดกำลังยืนห่างออกไปไม่ถึงสิบเมตร

แต่ทำไมสีหน้าของกริดถึงกำลังบิดเบี้ยวยิ่งกว่ามัน?

ดันทาเลี่ยนแหกปาก

“ “หัดคิดถึงข้อดีของการมีข้าเป็นผู้ส่งสารบ้าง!” ”

“หุบปาก… ฉันกำลังหงุดหงิด”

กริดถอนหายใจพลางตรวจสอบอาวุธ

มันกลับไปเป็น +4 ตามเดิม แต่ชายหนุ่มกลับไม่รู้สึกดีนัก

‘โอกาสล้มเหลวต้องมากกว่าสำเร็จอยู่แล้ว… แสดงให้เห็นว่าพลังในการย้อนเวลาของดันทาเลี่ยนนั้นยอดเยี่ยมเพียงใด’

กระแสเวลามิได้ถูกย้อนเฉพาะตัวผู้ใช้งาน แต่จะส่งผลต่อทั้งโลก

กริดมั่นใจว่าผู้เล่นทุกคนที่กำลังออนไลน์ ล้วนเผชิญเหตุการณ์กระแสเวลาถอยกลับ

‘สาเหตุที่มันไม่ได้ใช้พลังนี้ในตอนที่รุกรานโลก เพราะผลข้างเคียงรุนแรงเกินไป’

สำหรับจอมอสูร กิจกรรมรุกรานโลกมนุษย์คงเป็นเพียง ‘เกม’ ประเภทหนึ่ง

แน่นอน ไม่มีใครอยากเผชิญความสูญเสียในขณะเล่นเกม

ด้วยเหตุผลข้างต้น จอมอสูรที่ขึ้นไปเล่นเกมและถูกทำลายดวงวิญญาณโดยฝีมือรูบี้ ล้วนเป็นไอ้พวกงั่งโดยแท้จริง

‘การย้อนเวลาแต่ละครั้งต้องสังเวยไปสองหัว… มันคงไม่มีชีวิตอยู่ถ้าหัวทั้งหมดถูกทำลาย… สรุปก็คือ มันเหลือโอกาสย้อนเวลาอีกแค่ครั้งเดียว….’

ชุนโป!

ในมือกริดกลายเป็นดาบจันทราดับอีกครั้ง เนื่องจากเวลาถูกย้อนกลับไปในจุดที่ชายหนุ่มเตรียมใช้ดาบจันทราดับสะบั้นของมันจนขาด

ใช่แล้ว การย้อนกลับของกระแสเวลาไม่ได้มีผลเฉพาะกับตัวดันทาเลี่ยนเท่านั้น หากต้องการให้ย้อนเวลาให้ได้เปรียบ จำเป็นต้องคำนึงถึงปัจจัยแวดล้อมมากมาย หนึ่งในนั้นคือโชค

“ “บัดซบ!” ”

ดันทาเลี่ยนสูญเสียความเยือกเย็นโดยสมบูรณ์

ใจจริง มันอยากใช้เทเลพอร์ตหนีกลับเข้าไปในปราสาท แต่เมื่อสัมผัสถึงสายตาของบราฮัม มันเลือกชักดาบออกมาแทน

ดันทาเลี่ยนทราบดี มหาจอมเวทชำนาญรายนี้การใช้วงเวทมากเพียงใด และนั้นถือเป็นก้างขวางคอชิ้นใหญ่ในการคำนวณ

“…!”

ดวงตากริดพลันเบิกโพลงขณะเตรียมฟันดาบจันทราดับใส่เป้าหมาย

ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงลางร้ายจากท่าถือดาบของดันทาเลี่ยน

ปัจจุบัน ดันทาเลี่ยนกำลังโน้มตัวไปด้านหลังเล็กน้อยพร้อมกับทำเสียงโลหะเสียดสี

ข้อมูลหนึ่งผุดขึ้นในใจกริดทันที ข้อมูลที่ว่า ดันทาเลี่ยนเคยใช้ทักษะของอริยดาบบนโลกมนุษย์

ทันใดนั้น ภาพการสอนสั่งของบีบันพลันแล่นเข้ามาในสมอง รวมถึงความทรงจำสมัยดวลกับครอเกล – ผู้เป็นทั้งมิตรและคู่แข่ง

ร่างกายกริดขยับไปตามสัญชาตญาณ

ชายหนุ่มฝืนบิดกล้ามเนื้อเพื่อดึงดาบจันทราดับกลับ ตามด้วยเปิดใช้งานทักษะ ‘จิตวิญญาณเสือขาว’

ขณะเดียวกัน ดาบของดันทาเลี่ยนโผล่ขึ้นตรงหน้าอย่างว่องไวปานสายฟ้าแลบ เล็งฟันเข้าที่ร่างกายท่อนบนของกริด

นี่คืออีกหนึ่งทักษะสุดโกงของอริยดาบ เป็นทักษะที่ชนะการดวลดาบทุกชนิดบนโลกอย่างไม่มีเงื่อนไข สามารถฟันผ่านดาบของศัตรูและสร้างความเสียหายมหาศาลแก่เป้าหมาย

แรงปะทะอันหนักหน่วงทำให้ชุดเกราะของกริดถึงกับเกิดประกายไฟ

[ท่านได้รับความเสียหาย 43,508 หน่วย]

[แหวนโดรันแสดงผล]

ดันทาเลี่ยนเก่งกาจสมกับเป็นจอมอสูร

แม้ชุดเกราะจะไม่ถูกทำลายเนื่องจากสร้างด้วยละโมบ แต่กริดที่เปิดใช้งานจิตวิญญาณเสือขาวซึ่งช่วยเพิ่มค่าพลังป้องกันมหาศาล ก็ยังได้รับความเสียหายหนักหน่วงเป็นของแถม

ได้เห็นดังนั้น ดันทาเลี่ยนไม่ปล่อยโอกาสทองหลุดลอย รีบใช้ ‘พลังจิตไร้เทียมทาน’ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของอริยดาบจู่โจมใส่โดยไม่เปิดช่องว่าง

ใจจริง กริดต้องการต้อนให้ดันทาเลี่ยนจนมุมและสูญเสียความเยือกเย็น เพราะนั่นจะทำให้รับมือได้ง่ายขึ้น

อย่างไรก็ตาม จิตใจดันทาเลี่ยนแข็งแกร่งกว่าที่ชายหนุ่มคำนวณ

ดันทาเลี่ยนสามารถสยบความอาฆาตต่อกริดที่เอาแต่ไล่ต้อนตน แถมยังครองสติและรักษาความเป็นเหตุเป็นผลเอาไว้ได้อย่างเหนียวแน่น การโจมตีและตั้งรับเป็นไปอย่างสุขุมเยือกเย็น ไม่เปิดช่องว่างให้ตอบโต้

ขณะเดียวกัน บราฮัมและซิกเฟรคเตอร์คอยยิงเวทมนตร์สนับสนุนกริด ส่วนยูร่าคอยยิงกระสุนเวทมนตร์ดักทางหนี

ทว่า ดันทาเลี่ยนงัด ‘อ่านใจ’ ของอริยดาบออกมาใช้

มันหลบกระสุนได้ด้วยการขยับตัวเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็ใช้ม่านดาบเพื่อสกัดคลื่นพลังของเนเฟลิน่า

อย่างไรก็ตาม การโจมตีทั้งหมดรุนแรงเกินกว่าที่ดันทาเลี่ยนจะสลายทิ้งโดยสมบูรณ์

ร่างกายของมันสั่นระริกอย่างมิอาจหักห้าม

‘เสร็จฉัน!’

เมื่อสบช่องว่าง กริดปลดสถานะจิตวิญญาณเสือขาวพร้อมกับลงมือตอบโต้

แต่ในวินาทีถัดมา เลือดอุ่นๆ กลับไหลซึมออกจากลำคอตัวเองอย่างน่าฉงน

เหตุเพราะดันทาเลี่ยนฉากหลบได้อย่างฉิวเฉียดพร้อมกับแทงดาบใส่ช่องว่างระหว่างหมวกเหล็กและชุดเกราะชายหนุ่ม

‘เจ้าบ้านี่เป็นอริยดาบรึไง’

กริดขมวดคิ้วหน้าเครียด

ชายหนุ่มตระหนักเป็นอย่างดี การโจมตีถัดไปของดันทาเลี่ยนสามารถทำให้ตนได้รับบาดเจ็บสาหัส

ทว่า ดันทาเลี่ยนควบคุมสติได้ยอดเยี่ยม มันเลือกจะถอยหลังเพื่อคุมเชิงและเพิ่มระยะการมองเห็น

และเป็นไปตามคาด โล่ของเมอร์เซเดสพุ่งมาจากด้านหลังกริดเพื่อคอยสนับสนุน

ดันทาเลี่ยนใช้ดาบในมือฟันโล่บินจนกระเด็นขึ้นไปกระแทกกับหัตถ์เทวะกลางอากาศ

“…”

“…”

ทุกคนจำต้องยอมรับว่า ในวินาทีนี้ ดันทาเลี่ยนไม่ต่างอะไรกับอริยดาบ

“ “เจ้าที่ไม่ยอมรับข้อเสนอของข้า… จงสำนึกเสียใจความโง่เขลาในวันนี้ไปชั่วชีวิต!” ”

มันคิดจะปิดฉาก?

ดันทาเลี่ยนเสียบดาบกลับเข้าไปในฝัก จากนั้นก็โน้มลำตัวท่อนบนลงเล็กน้อย

ทุกคนที่เห็นต่างเดาได้ทันที นี่คือวิชา ‘ชักดาบฟัน’

“ฝ่าบาท!”

ปิอาโร่ที่สัมผัสถึงวิกฤติรีบตะโกนพร้อมกับปรี่เข้ามาหา

บราฮัมและซิกเฟรคเตอร์ต่างพร้อมใจกางบาเรียคุ้มกายบนร่างกริด

เนเฟลิน่าเตรียมพ่นลมหายใจ ส่วนยูร่าทำอย่างอื่นไม่ได้นอกจากเตรียมเปิด ‘สยบขุมนรก’ เนื่องจากซาลิเอลด้านข้างเริ่มแสดงสัญญาณของอาการคลุ้มคลั่ง

มีเพียงสองคนที่ตอบสนองต่างออกไป

คนแรกคือกริด ชายผู้ตกเป็นเป้าการโจมตี

ส่วนอีกหนึ่งคนคือเมอร์เซเดส อัศวินในตำนานที่คอยอารักขาข้างกาย

สิ่งที่ทั้งคู่มีเหมือนกันก็คือ พวกมันรู้จักเคล็ดวิชา ‘พลังจิตไร้เทียมทาน’ เป็นอย่างดี

แถมยังถูกถ่ายทอดมาจากอริยดาบบีบันผู้เป็นเจ้าของโดยตรง!

หลังจากดาบในมือดันทาเลี่ยนถูกชักออกจากฝัก ปราณดาบอันคมกริบพุ่งเข้าหาลำคอกริดด้วยความเร็วสูงสุด

ทว่า ปราณดาบชะงักกลางอากาศเล็กน้อยก่อนจะสลายตัวกลายเป็นเพียงละอองแสง

ขณะเดียวกัน ดันทาเลี่ยนหันหลังบินหนีด้วยความเร็วสูงสุดไปทางปราสาท

มันใช้ปราณดาบเมื่อครู่เพียงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

ระหว่างที่ดันทาเลี่ยนกำลังหลบหนีและยิ้มเยาะอย่างพึงพอใจ ดวงตาของมันพลันเบิกกว้างกะทันหัน

เหตุเพราะกริดพุ่งตัวแซงหน้าไปด้วยความเร็วที่สูงกว่า ประหนึ่งเดาได้แต่แรกว่ามันจะใช้วิชาดาบเมื่อครู่ในการหลบหนี

‘ได้ยังไง?’

คอของดันทาเลี่ยนถูกสะบั้นอีกครั้ง

หลังจากโจมตีเสร็จ กริดทิ้งดาบจันทราดับพร้อมกับผสานดาบอัสนีฯ และดาบมังกรเพลิงเข้าด้วยกัน

“แกอ่อนแอเกินกว่าจะเป็นผู้ส่งสารของฉัน”

เป็นเพราะกำลังหวังให้แมรีโรสหรือไม่ก็เลอราเฆ่มาเป็นผู้ส่งสาร กริดจึงไม่เคยสนใจข้อเสนอดันทาเลี่ยน

มีความรู้มหาศาลแล้วยังไง?

บราฮัม สติกส์ เนเฟลิน่า และซิกเฟรคเตอร์เองก็มีความรู้มากมายตามแบบฉบับของแต่ละคน

ถึงแม้คนเหล่านี้จะมองไม่เห็นอนาคต แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะสำหรับกริด อนาคตคือสิ่งที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ด้วยเหตุนี้ การฆ่าดันทาเลี่ยนและช่วงชิงพลัง จึงมีประโยชน์กว่าการยอมรับดันทาเลี่ยนเป็นบริวาร

พิจารณาจากเหล่าผู้ส่งสาร ณ ปัจจุบัน กริดไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งพาดันทาเลี่ยนไม่ว่าจะด้านใด

“ “อวดดีนักนะ!” ”

ดันทาเลี่ยนระเบิดโทสะพร้อมกับย้อนเวลาอีกครั้ง

ในคราวนี้ อสูรและเผ่าอสูรจำนวนมากเริ่มกรูกันออกมานอกปราสาท

ผลลัพธ์เข้าขั้นเลวร้ายสำหรับดันทาเลี่ยนที่ต้องการย้อนเวลากลับไปในตอนที่ตัวเองอยู่ในปราสาท

ปัจจุบันคือช่วงเวลาที่ดันทาเลี่ยนเพิ่งออกจากปราสาทไม่ได้นาน โดยมีเหล่าอสูรและเผ่าอสูรตามมาส่ง

จำนวนที่มากกว่าหลายเท่าของบรรดาอสูรและเผ่าอสูรนั้นต้องไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ส่งสาร

มอนสเตอร์เลเวลสี่ร้อยกว่าถูกทำลายในพริบตาด้วยเวทมนตร์วงกว้างของผู้ส่งสาร

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พลังทำลายของซาลิเอลนั้นน่าตื่นตาตื่นใจ เธอที่เคยเกือบคลุ้มคลั่งเพราะกริดตกอยู่ในอันตราย กลับมามีสติมั่นคงอีกครั้งด้วยผลจากการย้อนเวลา

ดันทาเลี่ยนนั่งลงในสภาพเหลือเพียงสองหัว

ปากขยับพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา

“ “โชค… ถ้าข้ามีบ้างสักครั้ง…” ”

“เป็นคำสั่งเสียที่น่าสมเพชชะมัด”

กริดเย้ยหยันราวกับเหนือกว่าเสียเต็มประดา

ทั้งที่หากมันตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับดันทาเลี่ยน สารพัดคำสาปแช่งคงพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย

[ท่านได้รับไอเท็ม <แก่นแท้ความรู้ของดันทาเลี่ยน>]

[จอมอสูรลำดับ 25 ดันทาเลี่ยน ถูกกำจัดแล้ว]

[ท่านได้รับไอเท็ม <แก่นแท้ความรู้ของดันทาเลี่ยน> x4]

[ท่านได้รับไอเท็ม <หนังสือของดันทาเลี่ยนที่ชำรุด>]

[ท่านได้รับไอเท็ม <ดาบของดันทาเลี่ยน>]

[ท่านได้รับไอเท็ม <ไม้เท้าของดันทาเลี่ยน>]

[เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น 3 ระดับ]

______________

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 3 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,921

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

#จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ #BJKNovel #BJK_Novel #Overgeared_แปลไทย #Overgeared #นิยาย_เกมออนไลน์ #พระเอกเทพ

• Next
• Previous