จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,359

[นานมาแล้ว หญิงสาวคนหนึ่งเริ่มต่อสู้เพื่อเทพที่ตนศรัทธา]

[สำหรับเธอ เทพของตนทั้งสง่างามและเลอค่ายิ่งกว่าสิ่งใดในโลก]

[เพื่อปกป้องเกียรติยศขององค์เทพ หญิงสาวแผดเผาอายุขัยตัวเองท่ามกลางเปลวเพลิงสีขาวบริสุทธิ์ เธอเชื่อโดยไม่เคลือบแคลงว่าตนเกิดมาเพื่อกระทำสิ่งนี้]

[หญิงสาวถูกปลูกฝังตั้งแต่ยังเล็ก จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อว่านั่นคือความจริง]

[ยิ่งเชื่อมาก เธอก็ยิ่งทุกข์ทรมาน]

[แม้จะเอาแต่ร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวเพราะตระหนักถึงอายุขัยที่ถดถอย แต่เธอก็ไม่เคยเคลือบแคลงในเทพของตน]

“จนกระทั่งฉันได้พบนาย”

[จนกระทั่งเธอได้พบกับ ‘เขา’]

[หญิงสาวได้ประจักษ์ ‘เทพ’ เป็นครั้งแรกผ่านภาพความพยายามในการสยบเพลิงสีขาวของชายหนุ่ม]

[‘เขา’ ปลดปล่อยเธอจากความทนทุกข์และช่วยมอบชีวิตใหม่ นั่นคือวินาทีแรกที่หญิงสาวได้ประจักษ์คำว่า ‘เทพมาโปรด’]

[‘เขา’ คนนั้นกลายเป็นเทพในใจเธอทันที]

“…”

เพื่อช่วยอิสซาเบลที่กำลังจะตาย กริดใช้แก่นของเทพธิดาเพื่อผนึกหอกไลฟาเอล

ขณะยืนอ่านเนื้อหาของมหากาพย์และหวนนึกถึงอดีต ชายหนุ่มจ้องหน้าอิสซาเบลที่อยู่ในท่าคุกเข่าคำนับ

ผิวพรรณอันเปล่งปลั่งของหญิงสาวช่างงดงามราวกับนางฟ้า ไม่หลงเหลือคราบของเด็กสาวที่เคยสั่นระริกด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัว

กริดรู้สึกอิ่มเอมใจเมื่อตระหนักว่าตนคือผู้มอบชีวิตอันสดใสให้อีกฝ่าย

แต่ทันใดนั้น มันรีบสลัดความคิดดังกล่าวทิ้ง

เทพ

ไร้สาระสิ้นดี… เรายังไม่คู่ควรในตอนนี้…

ขณะกริดพยายามสลัดความอิ่มเอมใจ สองพ่อลูกฮานซอกบงเดินเข้ามาใกล้

ด้านหลังมีทหารของทวีปตะวันออกและหน่วยฟินิกซ์แดงจำนวนหนึ่ง หลายคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากสงครามอันดุเดือด สภาพร่างกายอิดโรยอย่างชัดเจน

แต่สำหรับซูเอ ใบหน้าอันงดงามของเธอปรากฏรอยไหม้ฉกรรจ์

นอกจากนั้น นักรบหนุ่มบางคนได้รับบาดเจ็บสาหัสชนิดที่ว่า จะล้มลงและตายไปตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องประหลาด

อย่างไรก็ตาม สายตาที่ทุกคนกำลังมองมาทางกริดกลับเปี่ยมด้วยความแน่วแน่

[นานมาแล้ว มีคนจำนวนมากเชื่อฟังคำสั่งของเทพโดยมิอาจขัดขืน]

[สำหรับพวกเขา เทพคือตัวตนที่ต้องหวาดกลัว]

[พวกเขาต้องเสียสละตัวเองเพื่อทำตามประสงค์ของเทพ โดยเชื่อว่านั่นคือหน้าที่ของมนุษย์ทุกคน]

[พวกเขาถูกปลูกฝังมาเช่นนี้ ทุกคนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อว่านั่นคือความจริง]

[ยิ่งเชื่อมาก พวกเขาก็ยิ่งต้องเผชิญความอัปยศอดสู]

[ทั้งที่เทพของพวกตนเอาแต่เหยียบย่ำศักดิ์ศรีมนุษย์เพราะกลัวเสียหน้า แต่ก็ไม่มีใครในหมู่พวกเขาที่กล้าตำหนิหรือตั้งคำถาม]

[จนกระทั่งพวกเขาได้พบกับ ‘เขา’]

“ทำไมไม่รีบรักษาแผลก่อน…”

มหากาพย์คือหนึ่งในระบบสำคัญสำหรับกริด

ไม่เกินจริงไปนักหากจะกล่าวว่า ชายหนุ่มเฝ้ารอให้มหากาพย์เกิดขึ้นทุกลมหายใจ

ทว่า มันก็มิได้สำคัญมากไปกว่าชีวิตของพวกพ้อง

ขณะกริดเรียกเซฮีและใช้โพชั่นสาดใส่หน้าซูเอ

“ก่อนจะได้พบฝ่าบาท… พวกเราเคยสงสัยว่า บางทีเราอาจเป็นแค่เครื่องมือที่เกิดมาเพื่อให้เทพใช้งานอย่างทิ้งขว้าง”

ซูเอกล่าวขึงขัง

หญิงสาวยังคงไม่ลืมความสิ้นหวังและหดหู่ในวินาทีที่คันศรฟินิกซ์แดงหายไป

จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เอาแต่กังวลเกี่ยวกับบทลงโทษและคำตำหนิที่จะได้รับจากยังบัน

จนกระทั่งถูกคุมขังโดยการัม ยังบันที่เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการแก้แค้นกริด ซูเอละทิ้งความหวังที่จะมีชีวิตอยู่

[พวกเขาได้ประจักษ์ ‘เทพ’ เป็นครั้งแรกผ่านฉากการตวัดดาบตัดกรงเหล็กของห้องขังที่สร้างโดยเจตจำนงของเทพ]

[หลังจากถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากความกลัวและทวงศักดิ์ศรีที่สูญหายไปกลับคืนมา พวกเขาได้ตระหนักถึงคำว่า ‘เทพมาโปรด’ เป็นครั้งแรก]

[‘เขา’ กลายเป็นเทพองค์ใหม่ของผู้คนเหล่านั้น]

ฮานซอกบงและลูกสาวถูกจับขังคุกเพราะมิอาจตามหาเบาะแสของผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดง ชะตากรรมเดียวของทั้งคู่คือการรอรับโทษประหาร

ไม่ใช่แค่สองพ่อลูก แต่ชาวบ้านอีกนับไม่ถ้วนบนทวีปตะวันออกล้วนทุกข์ทรมานจากการกดขี่อย่างไม่เป็นธรรมของยังบัน

เลวร้ายถึงขั้น ช่างตีเหล็กที่เชื่อในตัวกริด ต้องเสียชีวิตด้วยฝีมือของยังบันไปมากมาย

“…”

ขณะฟังเนื้อหาของมหากาพย์ กริดหวนนึกถึงอดีตอีกครั้ง

ชายหนุ่มหันไปจ้องใบหน้าซูเอด้วยสายตาอ่อนโยน

แม้รอยไหม้ฉกรรจ์จะบดบังความงดงาม แต่เธอกลับมีความสุขมากกว่าตอนที่ยังสวย

มหากาพย์ยังคงดำเนินต่อไป

[ผู้คนจำนวนมากเคยสูญเสียเทพที่ตนเคยศรัทธา]

[พวกเขาทำได้เพียงสวดภาวนาให้เทพองค์เก่ากลับมายังดินแดนอีกครั้ง]

[เหตุผลที่พวกเขาไม่ละทิ้งดินแดนของเทพองค์เดิม แม้จะถูกเทพจอมปลอมเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะพวกเขาเชื่อว่า เทพของตนจะหวนกลับมาช่วยเหลืออีกครั้ง]

[เหตุผลที่พวกเขาไม่ละทิ้งดินแดนของเทพองค์เดิม แม้จะถูกเทพจอมปลอมใช้ความรุนแรงอย่างโหดร้าย เพราะพวกเขากังวลว่า เทพของพวกตนที่กำลังดิ้นรนตามลำพังภายในความมืดมิด จะถูกผู้คนลืมเลือนไปตลอดกาล]

[จนกระทั่ง ‘เขา’ ได้กลายเป็นเทพองค์ใหม่ของผู้คน]

[‘เขา’ เริ่มลงทัณฑ์เทพจอมปลอมและค้นหาร่องรอยของเทพองค์ก่อน]

[‘เขา’ ประกาศอย่างกึกก้องว่า ตนขอเป็นเทพเองยังเสียดีกว่า]

“…”

ตอนนั้นกริดพูดไปเพราะความโกรธ

เมื่อชายหนุ่มเห็นยังบันชั่วช้าเอาแต่อ้างตัวว่าเป็นเทพ โทสะพลันปะทุจนตะโกนออกไปด้วยความรู้สึกที่ว่า ‘ถ้าเทพมันเฮงซวยขนาดนี้ เราขอเป็นเทพเองยังดีเสียกว่า’

การจะแก้ต่างอะไรในตอนนี้คงสายเกินไปแล้ว

และในความเป็นจริง มหากาพย์หนนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคำประกาศในอดีต

มหากาพย์มิได้ยกย่องให้กริดเป็นเทพเพราะคำประกาศเมื่อครั้งก่อน แต่เป็นผลมาจากความปรารถนาอย่างแรงกล้าของผู้คนจำนวนมาก

[ดังที่กล่าวมาข้างต้น เขากลายเป็นเทพในใจผู้คนมานานแล้ว]

……

…

[ราชาโอเวอร์เกียร์ กริด เสร็จสิ้นการเขียนมหากาพย์บทที่สิบ!]

[เทวตำนานใหม่ถือกำเนิด!]

เทวตำนาน ระดับที่เหนือกว่าตำนาน

หากตำนานคือสิ่งที่จะส่งต่อเรื่องราวไปตลอดกาล เทวตำนานก็คือสิ่งที่จะส่งต่อความเชื่อและความศรัทธาไปตลอดกาล

แน่นอน ระดับความศรัทธาของมนุษย์ที่มีต่อกริดยังค่อนข้างเปราะบาง

น้อยคนนักจะหันมานับถือกริดเพียงเพราะเทพบนสวรรค์ถูกเปิดโปงบาป

มีแค่ไม่กี่คนที่ได้ประจักษ์พลังของกริดกับตา หรือไม่ก็ถูกกริด ‘มอบชีวิตใหม่’ จึงจะเกิดเป็นความศรัทธาอย่างแรงกล้า

หรือกล่าวได้ว่า ผู้คนในสนามรบคือกลุ่มที่เกิดความศรัทธาต่อกริดโดยตรง

อย่างไรก็ตาม ระบบ ‘ความศรัทธา’ จะไม่มีผลกับผู้เล่น

ไม่อย่างนั้น หากความเชื่อของผู้เล่นจำนวนมากทำให้เกิดเทพองค์ใหม่ ซาทิสฟายคงเป็นเกมที่เต็มไปด้วยเทพเดินขวักไขว่ ใครก็สามารถเป็นเทพได้ขอเพียงมีเงินทองและชื่อเสียง

[ผู้คนต่างยกย่องให้ท่านเป็น ‘เทพมนุษย์’]

[ผู้คนต่างยกย่องให้ท่านเป็น ‘เทพคุณธรรม’]

[ผู้คนต่างยกย่องให้ท่านเป็น ‘เทพสงคราม’]

ความศรัทธาที่กระจายตัวออกไปเริ่มส่งผล

บางคนยังไม่ลืมว่ากริดเป็นมนุษย์ จึงเรียกขานว่าเทพมนุษย์

บางคนสำนึกในคุณงามความดีของกริด จึงเรียกขานว่าเทพคุณธรรม

บางคนหลงใหลในพลังของกริด จึงเรียกขานว่าเทพสงคราม

และบางคนหลงใหลในฝีมือการตีเหล็ก จึงเรียกขานว่าเทพตีเหล็ก

แต่สำหรับคนส่วนใหญ่

[ผู้คนต่างยกย่องท่านให้เป็น ‘เทพโอเวอร์เกียร์’]

กริดถูกเรียกขานว่าเทพโอเวอร์เกียร์ เพราะฉายาที่โด่งดังที่สุดและเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวก็คือ ‘ราชาโอเวอร์เกียร์’

‘ด…เดี๋ยว!’

กริดพยายามปฏิเสธด้วยสีหน้ากระวนกระวาย

[นี่คือจุดเริ่มต้นของเทวตำนานเทพโอเวอร์เกียร์!]

‘สมญาเทพ’ ของกริดถูกระบบเกมตั้งให้โดยไม่ไถ่ถามความสมัครใจ

“พรูด!”

บรรดาผู้เล่นที่กำลังดื่มน้ำเพื่อผ่อนคลายร่างกายอันเหนื่อยล้าจากสงคราม ต่างพากันตกตะลึงกับข้อความโลกตรงมุมสายตา

“อะ… อะ…”

ลอเอลทรุดลงไปนั่งกับพื้นด้วยสีหน้าซีดเผือด

หลายคนนึกเสียดายว่า ทำไมถึงไม่ใช่เทพกริด หรือก็อดกริด

ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มทำเพียงเงียบงัน ตรวจสอบหน้าต่างสถานะตัวเอง

ชื่อ : กริด

เลเวล : 441

คลาส : ผู้สืบทอดแพ็กม่า, ดยุคแห่งปัญญา, มหากาพย์จอมดาบเวท

สมญานาม : ‘ผู้กลายเป็นตำนาน’ และอีก 44 สมญานาม

ไม่มีสิ่งใดแตกต่างจากค่าสถานะของผู้เล่นทั่วไป นอกจากจำนวนคลาสที่เพิ่มจากปรกติสองชนิด และสมญานามจำนวนหนึ่ง

จนกระทั่งกริดพบความผิดปรกติใต้สถานะของ ‘ราชา’

สถานะ : เทพโอเวอร์เกียร์

มีแค่ตรงนี้ที่เพิ่มเข้ามาใหม่

ข้อความดังกล่าวทำให้กริดตระหนักว่า ตนกลายเป็นเทพแล้วอย่างแน่นอน เพียงแต่ยังมิอาจสนุกสนานไปกับชีวิตอมตะหรือการใช้พลังเทพได้ตามใจนึก เนื่องจากระดับบารมีเทพยังค่อนข้างต่ำ

[* หากต้องการเพิ่มระดับบารมีเทพ ท่านต้องสร้างศาสนาและรวบรวมสาวก]

“…หืม”

เทพอยู่ในหมวดหมู่ของสถานะ ไม่ใช่เผ่าพันธุ์?

น่าแปลก ครึ่งเทพอยู่ในหมวดหมู่ของเผ่าพันธุ์แน่นอน เป็นเผ่าที่สามารถพัฒนากลายเป็นเทพได้

‘เผ่าของเรายังเป็นมนุษย์เหมือนเดิม แต่มีสถานะเป็นเทพ…’

อะไรคือข้อแตกต่างระหว่างเทพโดยสถานะกับเทพโดยเผ่าพันธุ์?

‘ช่างเถอะ เดี๋ยวก็คงรู้คำตอบเอง… เรื่องราวในวันนี้ช่างบ้าบอสิ้นดี…’

กริดไม่ต้องการเป็นเทพเพราะไม่อยากให้ทวยเทพบนสวรรค์โกรธเคือง

แต่ก็สายไปเสียแล้ว

ในวินาทีที่กลายเป็นเทพ อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ต้องเผชิญกับภัยธรรมชาติมากมาย

ว่ากันตามตรง กริดอยากสละตำแหน่งเทพทิ้งทันที

แต่แน่นอนว่าระบบไม่เปิดช่องให้ลาออก ไม่ว่าจะปรารถนาสักเพียงใดก็ตาม

“ขอคารวะเทพโอเวอร์เกียร์”

“เงียบน่า”

กริดหันไปตำหนิพวกพ้องที่พยายามกลั้นหัวเราะขณะทำเสียงล้อเลียน

ชายหนุ่มตั้งใจอ่านรายละเอียดของระบบใหม่ที่เพิ่งเปิดใช้งาน

เป็นระบบเกี่ยวกับอำนาจของเทพ จำพวกความสามารถในการส่ง ‘วิวรณ์’ ไปยังสาวก รวมถึงการแต่งตั้งผู้ส่งสารแห่งเทพ

พิจารณาจากสิ่งเหล่านี้ กริดไม่สงสัยในสถานะของตนอีกต่อไป ถึงจะไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรนักเพราะแต้มสถานะทุกอย่างยังเหมือนเดิม

ซาลิเอลที่เผยสีหน้าลังเล รวบรวมความกล้าถามออกมา

“ตัวข้าคู่ควรแก่การรับใช้เทพโอเวอร์เกียร์หรือไม่เพคะ?”

นางฟ้าตัวจริงเสียงจริง…

หากเราไปไหนมาไหนกับนางฟ้า ผู้คนก็จะยิ่งเชื่อว่าเป็นเทพไปกันใหญ่…

และความสัมพันธ์ของตนกับเทพบนสวรรค์ก็จะไม่มีวันกลับมาคืนดีได้เลย

ไม่เพียงเท่านั้น มีหลายคนที่จ้องจะเล่นงานเพราะปรารถนาสมญานาม ‘ผู้สังหารเทพ’

แถมสถานะเทพยังเป็นการขัดต่อเจตนารมณ์ของซือโหยวที่ต้องการให้กริดคงความเป็นเหนือมนุษย์ไว้ก่อน

ขณะชายหนุ่มกำลังหนักใจกับคำถาม มหาโจรราตรีสีชาดเดินเข้ามาใกล้

“ข้าเลือกได้แล้วว่าต้องการสิ่งใดจากเจ้า”

“เชิญกล่าว”

ว่ากันตามตรง มหาโจรราตรีสีชาดมีสถานะเป็นศัตรู

การจับมือกันชั่วคราวมีจุดประสงค์เพื่อกำจัดดราเชี่ยนเท่านั้น

เนื่องจากต้องการยืมกำลังของอีกฝ่าย กริดจึงสัญญาว่าจะให้มหาโจรราตรีสีชาดเลือกไอเท็มใดก็ได้หนึ่งชิ้น

ชายหนุ่มจะทำอย่างไรหากอีกฝ่ายเลือก ‘ขาดน้ำ’ หรือ ‘หัตถ์เทวะ’ ?

กริดเริ่มเป็นกังวล

ปฏิเสธไม่ได้ว่า พลังของมหาโจรราตรีสีชาดทำให้การล่าดราเชี่ยน (?) ประสบความสำเร็จอย่างราบรื่น หลีกเลี่ยงการสูญเสียอย่างใหญ่หลวง

ชายหนุ่มเผยสีหน้าตึงเครียดขณะรอคำตอบจากอีกฝ่าย

ทันใดนั้น มหาโจรฯ เหยียดแขนออกมา

“ข้าต้องการดาบเล่มนั้น”

“ตกลง”

กริดนำดาบสั้นเฮ็กเซเทียเก็บไว้ข้างหลัง ก่อนจะดึงดาบอัสนีฯ ออกมายื่นให้มหาโจรราตรีสีชาด

แน่นอน อีกฝ่ายไม่รับดาบอัสนีฯ

กริดผงะเล็กน้อย จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นดาบมังกรเพลิง

เป็นอีกครั้งที่มหาโจรราตรีสีชาดไม่รับไว้

“ข้าหมายถึงดาบสั้นเล่มนั้น”

“…คุณมหาโจร ผมขออธิบายเรื่องราวของดาบเล่มนี้ให้ฟัง”

กริดเริ่มสาธยายยืดยาว

ชายหนุ่มถ่ายทอดความสัมพันธ์ของตนกับเฮ็กเซเทียอย่างละเอียด ไปจนถึงการเสียสละของเฮ็กเซเทียที่แลกมากับการถูกจองจำในคุกนิรันดร์

ทว่า คำอธิบายทั้งหมดล้วนไร้ผล

“ข้าไม่เปลี่ยนใจ ส่งดาบเล่มนั้นมา… แต่ในเมื่อเป็นถึงดาบที่เทพสร้าง ข้าจะเพิ่มเงื่อนไขให้ก็แล้วกัน”

มหาโจรราตรีสีชาดมีทั้งพลังและทักษะล้นเหลือ การช่วงชิงดาบสั้นจากกริดไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร แต่ที่ไม่ทำเช่นนั้นเพราะว่ามันไม่อยากเป็นศัตรูกับกริด มหาโจรราตรีสีชาดตระหนักดีว่ากริดสำคัญมากเพียงใด

“ข้าจะให้เจ้าเลือกสมบัติหนึ่งอย่างจากข้าเป็นของขวัญ จริงอยู่ที่มันไม่ค่อยยุติธรรมนักเพราะเจ้าคงไม่ทราบว่าข้ามีสมบัติอะไรบ้าง แต่นี่เป็นน้ำใจหนึ่งเดียวที่ข้าพอจะหยิบยื่นให้ได้… นอกจากนั้น หากเจ้าคิดจะบุกสวรรค์เพื่อช่วยเทพเฮ็กเซเทีย ข้ายินดีให้ยืมดาบเล่มนี้ชั่วคราว”

“ขอบคุณมาก… ถ้าอย่างนั้นก็ส่งสร้อยคอเนอวาร์ธานมา”

“…อะ?”

สีหน้าจอมมหาโจรราตรีสีชาดพลันบิดเบี้ยว

ขณะเดียวกันก็นึกเสียใจที่ตนลั่นวาจาเช่นนั้นออกไป

______________

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 2 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,836

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous