จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,182

ซ่าาาา!

สายฝน

สายฝนอัคคีกำลังปกคลุมท้องฟ้าดินแดนตอนใต้ของทวีปตะวันออก

“อ…อะ! อะ!”

ชาวอาณาจักรโชรีบชะโงกหน้าออกจากบ้านและแหงนมองท้องฟ้า กระจกตาพวกมันกำลังสะท้อนภาพของสายฟ้าอัคคีสีทองอร่ามโปรยปราย

เมื่อเหล่าสัตว์ป่าสัมผัสถึงไอความร้อน ทุกตัวล้วนเงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างพร้อมเพรียง

โฮกกกกกกก—!

เสียงคำรามของสัตว์

“ท่านเทพ… ท่านเทพของพวกเรา!”

รวมถึงเสียงของมนุษย์

นี่มิใช่เสียงแห่งความหวาดกลัว แต่เป็นเสียงโหร้องยินดีเมื่อได้เห็นสายฝนศักดิ์สิทธิ์จากสรวงสวรรค์ ทุกชีวิตเบื้องล่างล้วนอ้าแขนรับสายฝนสีทองด้วยสีหน้าสุดอิ่มเอมใจ

สิ่งเหล่านี้คือพฤติกรรมตามสัญชาตญาณเมื่อได้เห็นพรจากอดีตเทพซึ่งถูกมนุษย์ลืมเลือนเป็นเวลานาน

[พลัง <ฟินิกซ์แดงพิทักษ์> จะส่งผลต่อทุกชีวิตบนดินแดนภาคใต้!]

[เลเวลและค่าสถานะของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในดินแดนภาคใต้จะเพิ่มขึ้น อัตราการฟื้นฟูตามธรรมชาติจะเพิ่มขึ้น]

[สัตว์ป่าและสัตว์วิเศษบางตนได้รับพลังกลับคืนมาบางส่วน]

[ร่องรอยของ ‘เทวตำนานปลอม’ ถูกลบเลือนอย่างสมบูรณ์]

[ทุกสิ่งมีชีวิตซึ่งตั้งรกรากบนทวีปใต้จะกลายเป็นศัตรูกับอาณาจักรฮวานทันที]

[ฮวานจักรฮวานปิดกั้นมิให้เรื่องราวในวันนี้ล่วงรู้ไปถึงหูอาณาจักรชิง ปา และคายา]

“…ท่านกริด!”

“…!”

ณ กรุงคาราสึ เมืองหลวงแห่งโช

กริด ผู้กำลังดื่มด่ำกับอารมณ์อันหลากหลายหลังจากได้เห็นการัมเสียชีวิตไปต่อหน้า พลันคืนสติเมื่อถูกใครบางคนเรียกหา

นอกจากข้อความระบบอันน่ายินดีตรงมุมหน้าจอ กริดยังมองเห็นกษัตริย์โชและบริวาร

“เป็นเพราะท่านกริด อาณาจักรโชของพวกเราจึงปลอดภัย และเทพฟินิกซ์แดงได้คืนชีพ ฉะนั้น เราขอเป็นตัวแทนพลเมืองเพื่อแสดงความขอบคุณจากใจจริง”

กษัตริย์โชยังคงสุภาพนอบน้อมเช่นเคย

จริงอยู่ บุญคุณของกริดอาจมากมาย แต่อีกฝ่ายก็เป็นถึงกษัตริย์ เป็นตัวตนในระดับเดียวกัน ไม่มีเหตุผลให้ต้องนอบน้อมจนเกินพอดีเช่นนี้

ถึงขั้นคุกเข่าลงหนึ่งข้าง

กริดเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปพยุงให้ยืน

“ส่วนหนึ่งฉันทำไปเพื่อตัวเอง ไม่เพียงเท่านั้น ท่านราชาเองก็ร่วมต่อสู้เหมือนกันไม่ใช่หรือ”

กริดพยายามให้เกียรติกษัตริย์โช

พฤติกรรมเช่นนี้เข้าใจได้ไม่ยาก ต่อหน้าข้าราชบริพารจำนวนมาก การปล่อยให้กษัตริย์โชเสื่อมเกียรติเป็นเวลานานย่อมไม่ใช่สิ่งดี

เสียงกระซิบกระซาบของผู้คนเริ่มดังแว่ว

“ท่านกริดช่างใจกว้างอะไรเช่นนี้!”

“ถูกต้อง แตกต่างจากยังบันโดยสิ้นเชิง!”

การเปลี่ยนแปลงเริ่มขึ้นทีละนิด

[กษัตริย์โชและข้าราชบริพารเกิดความศรัทธาในตัวท่าน ค่าบารมีเทพเพิ่มขึ้น 1 แต้ม]

ไม่เพียงเท่านั้น

[กษัตริย์โชและข้าราชบริพารเกิดความศรัทธาในตัวบราฮัม ค่าบารมีเทพของบราฮัมเพิ่มขึ้น 1 แต้ม]

กริดพัฒนาไปพร้อมกับบราฮัม

เรื่องนี้ไม่น่าแปลกใจอะไรนัก กล้าพูดได้เต็มปากว่าถ้าศึกนี้ไม่มีบราฮัมเข้าร่วม กริดก็คงไม่มีทางเอาชนะสี่ยังบันตามลำพังไหว และเทพฟินิกซ์แดงก็จะไม่มีโอกาสได้คืนชีพ

ขณะเดียวกัน เมื่อชาวคาราสึทุกคนได้ประจักษ์ฉากดวลอันดุเดือดระหว่างบราฮัมและยังบันสั่งสมบารมี การัม พวกเขาล้วนเกิดความเลื่อมใสและเทิดทูนบราฮัมเปรียบดังเทพสงคราม

“โฮ่…?”

บราฮัมทำสีหน้าประหลาดใจเมื่อสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย มันเริ่มมองเห็นหนทางกลับไปมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์ได้อีกครั้ง

กริดเปล่งเสียงเย็นชา

“จากนี้ไปก็ช่วยทำดีกับมนุษย์สักหน่อยก็แล้วกัน เพื่อประโยชน์ของตัวนายเองด้วย”

“ชิ!”

บราฮัมจิ๊ปากไม่สบอารมณ์ แต่ความจริงแล้วตรงกันข้าม มันออกจะยินดีด้วยซ้ำ

มันรู้สึกขอบคุณกริดยิ่งกว่าเดิม กับการช่วยให้คนใกล้ตายอย่างตนกลับมามีชีวิตใหม่และได้พบเห็นโลกอันกว้างใหญ่

ขณะเดียวกันก็เริ่มตระหนักว่า การมีพลังอำนาจอยู่ในมือนั้นจำเป็นต่ออนาคตมากเพียงใด

ซ่าาา!

ประกายเพลิงศักดิ์สิทธิ์พลันสว่างวาบ

หลังจากลืมตาตื่น เทพฟินิกซ์แดงได้ก็ปรากฏตัวสู่สายตาสาธารณชนทันที

เทพผู้พิทักษ์ เทพผู้มีตัวตนได้เพราะความปรารถนาอันแรงกล้าของมนุษย์

ตัวตนของ ‘เทพแท้จริง’ ย่อมแฝงอำนาจเหนือธรรมชาติไว้อย่างเข้มข้น

เมื่อชาวอาณาจักรโชนับแสนนับล้านเริ่มสัมผัสถึงความอบอุ่นและความรักอันไร้ขอบเขตจากเพลิงแห่งเทพ ทุกคนพลันหลั่งน้ำตาพลางโห่ร้องยินดีอย่างมีความสุข

“ได้โปรดอภัยให้เหล่าชาวเมืองด้วยขอรับ พวกเขามิได้มีเจตนาทอดทิ้งท่าน สำหรับความผิดทั้งหมด กระหม่อมยินดีรับไว้แต่เพียงผู้เดียว”

กษัตริย์โชก้มกราบ มันไม่กล้าเงยหน้า

ขณะเดียวกัน สิบวีรชนต่างถูกแรงกดดันมหาศาลครอบงำจนต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ แม้แต่บราฮัมยังต้องกัดฟันกรอดอย่างไม่ยอมรับ

ท่ามกลางบรรยากาศเงียบงัน

『มนุษย์ผู้สูงส่งเอ๋ย』

ฟินิกซ์แดงเปล่งเสียงกังวาน

เป้าหมายของสายตาไม่ใช่ใครนอกจากกริด

『ความกล้าและความเสียสละของเจ้าในการเผชิญหน้ากับเทพเทียม ส่งผลให้อาณาจักรแห่งนี้กลับคืนสู่ความสงบสุขดังเดิม หากไม่มีเจ้าอยู่ทั้งคน คงไม่มีใครในโลกสามารถสลายการล้างสมองของฮานึลได้อีก』

ทุกสายตาจับจ้องมายังกริดทันที

เหล่าผู้เล่น โดยเฉพาะเฮล่า กำลังจ้องมองแผ่นหลังกริดด้วยดวงตาเปล่งปลั่ง

『ขอบคุณเจ้ามาก หลังจากนี้ไป ข้าจะขอยืนหยัดต่อสู้กับโชคชะตาอย่างไม่ย่อท้อ แม้ว่าผู้พิทักษ์คนอื่นจะไม่คืนชีพกลับมาก็ตาม 』

『ข้าเป็นเทพผู้พิทักษ์ประจำทิศใต้ มิอาจเดินทางออกจากดินแดนไปช่วยเจ้าทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ได้ ข้อขออวยพรให้เจ้าโชคดี จะคอยเฝ้ามองจากตรงนี้และเอาใจช่วยอีกแรง』

『มนุษย์ผู้สูงส่ง ข้านับถือเจ้า』

ซู่วววว!

เมื่อสิ้นเสียง เพลิงแห่งเทพพลันกระจัดกระจายจนเต็มท้องฟ้า เพลิงศักดิ์สิทธิ์จะคอยชำระล้างสิ่งอัปมงคล และอวยพรให้แก่ทุกชีวิตภายในดินแดนภาคใต้ไปอีกแสนนาน

[★ภารกิจลับ★ <ผู้พิทักษ์ฟินิกซ์แดง> เสร็จสิ้น!]

[รางวัลสำเร็จภารกิจ ลมหายใจฟินิกซ์แดงจะผสานเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกาย]

[ท่านได้รับ <หัวใจฟินิกซ์แดงลำดับ 999>]

[<หัวใจฟินิกซ์แดงลำดับ 999> ถูกดูดกลืนโดย <หัวใจฟินิกซ์แดงลำดับ 9> ในร่างกายท่าน]

[<หัวใจฟินิกซ์แดงลำดับ 9> ถูกยกระดับขึ้นจากเดิมหนึ่งขั้น ผลการรักษาทุกชนิดเพิ่มขึ้นจาก 20% เป็น 30%]

[<เขตแดนพายุเพลิงเทพ> ได้รับเอฟเฟคเพิ่มเติมจากของเก่า]

[ค่าความสัมพันธ์กับเสือครามเพิ่มขึ้น 50 หน่วย]

[ค่าความสัมพันธ์กับเทพฟินิกซ์แดงกลายเป็นค่าสูงสุด]

[ฟินิกซ์แดงจะชื่นชอบในตัวท่าน รวมถึงคอยปกป้องดินแดนของท่านด้วย]

<ลมหายใจฟินิกซ์แดง> Lv.1

* เมื่อเปิดใช้งาน ความเร็วในการฟื้นฟูพลังชีวิตตามธรรมชาติเพิ่มขึ้น 2 เท่าและสามารถใช้งานทักษะ <เพลิงแห่งชีวิต>

* ทักษะนี้ไม่สามารถใช้ร่วมกับ <อัคคีจุติ> แต่จะสามารถใช้ได้พร้อมกับ <อัสนีจุติ> <ธรณีจุติ> และ <มรณาจุติ>

ระยะแสดงผล : 10 นาที

ระยะหน่วงหลังใช้ : 3 ชั่วโมง

ทรัพยากร : ไม่มี

<เพลิงแห่งชีวิต>

เผาผลาญค่าเรี่ยวแรงของเป้าหมายไปพร้อมกับฟื้นฟูค่าเรี่ยวแรงของตน

ระยะหน่วงหลังใช้ : 3 ชั่วโมง

ทรัพยากร : ไม่มี

“…!”

กริดเคยเห็นทักษะ <อัคคีจุติ> จากคำอธิบายในรายละเอียดของคันศรฟินิกซ์แดง ซึ่งปัจจุบันอยู่ในมือจิสึกะ ทักษะดังกล่าวจะช่วยเร่งอัตราการฟื้นฟูตามธรรมชาติ 90% และทำให้ค่าเรี่ยวแรงไม่มีวันลดต่ำกว่า 5 หน่วย

เมื่อนำไปผนวกกับทักษะ <อสนีจุติ> จากรองเท้ามังกรคราม ประสิทธิภาพการใช้งานทรัพยากร ค่าเรี่ยวแรง และอัตราการฟื้นฟูตามธรรมชาติจะช่วยส่งเสริมกันจนเห็นผลเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

<อัสนีจุติ> Lv.1

ทักษะติดตัว

…

ค่าเรี่ยวแรงไม่ลดลงขณะทำการบิน ลดการใช้มานาของเวทมนตร์บิน 20% ท่ามกลางบรรยากาศเมฆหนาหรือฝนตก ลดการใช้ทรัพยากรเพิ่ม 10% ท่ามกลางพายุสายฟ้า ลดการใช้ทรัพยากรเพิ่ม 20%

หากถูกโจมตีด้วยสายฟ้า ร่างกายจะได้รับผลด้านบวกแทน (ค่าเรี่ยวแรงฟื้นฟูเล็กน้อย มานาฟื้นฟูรุนแรงหนึ่งหน เอฟเฟคของแต้มสถานะเพิ่มขึ้นเล็กน้อยแบบสุ่ม ระยะหน่วงหลังใช้ 10 วินาที)

…

‘หืม… ทักษะอัคคีจุติจะแสดงผลตลอดเวลา ถ้าอย่างนั้น หากเลเวลของลมหายใจฟินิกซ์แดงในตัวเราเพิ่มขึ้น ประสิทธิภาพของมันอาจเพิ่มสูงจนเราไม่ต้องพึ่งพาโพชัน’

โดยทั่วไปแล้ว อัตราการฟื้นฟูตามธรรมชาติของตัวละคร หรือศัพท์วงการเกมคือ ‘เด้งเลือด’ จะมีค่าเท่ากับ 2 หน่วยต่อค่าความอดทน 100 หน่วย

อย่างไรก็ตาม โบนัสจากการตื่นของค่าสถานะจะไม่ส่งผลต่อจำนวนการเด้งเลือด

แตกต่างจากเอฟเฟคอื่น อัตราการเด้งเลือดสามารถเพิ่มได้จากหลายหนทาง เช่นสมญานาม ทักษะติดตัว หรือไอเท็มมากมาย ยิ่งพัฒนาตัวละครไปจนถึงระดับสูง ค่าเด้งเลือดก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว

ยกตัวอย่างเช่นกริด ถ้าไม่นับแต้มสถานะ ค่าเด้งเลือดของกริดยังเพิ่มขึ้นจากพรของ 4 เทพในแร่ละโมบ ทักษะเขตแดนพายุเพลิงเทพ การหลอมรวมกับลมหายใจฟินิกซ์แดง รวมถึงพลังราชินีแห่งไฟจากอักขระแห่งความตะกละ

นอกจากนั้นยังมีสมญานามดยุคแห่งคุณธรรมซึ่งช่วยเพิ่มค่าความอดทน 35% รวมถึงยังมีไอเท็มอีกหลายชนิดในการช่วยเพิ่มค่าเด้งเลือด

หากกริดเน้นการเด้งเลือดเป็นพิเศษและใส่ไอเท็มประเภทเด้งเลือดทั้งหมด ชายหนุ่มสามารถทำค่าเด้งเลือดสูงสุดได้ถึงวินาทีละ 1,000 กว่าหน่วยเลยทีเดียว

และนี่คือเหตุผลว่าทำไมการตื่นของค่าสถานะจึงควรไม่ส่งผลต่อการเด้งเลือด เพราะหากมันส่งผล คุณค่าของโพชันในเกมก็จะลดลงไปตามกาลเวลา

‘สำหรับตัวเราในปัจจุบัน ลำพังการเปิดใช้งานอัคคีจุติก็ช่วยให้เลือดเด้งในปริมาณน่าพึงพอใจ แต่ถ้าต้องการมากกว่านั้น การเปิดใช้งานลมหายใจฟินิกซ์แดงไปพร้อมกับเขตแดนพายุเพลิงเทพจะช่วยให้เลือดเด้งได้อย่างมหาศาล’

ในช่วงเวลาปรกติ เลือดของเราจะเด้งด้วยความเร็วเทียบเท่าเทียบเท่าการดื่มโพชันระดับกลางทุกวินาที แต่ถ้าเปิดเขตแดนเพลิงเทพร่วมด้วย เลือดจะเด้งด้วยความเร็วระดับโพชันสูงสุดต่อหนึ่งวินาที

ดูเหมือนว่าความพยายามของ SA กรุปในการทำให้โพชันมีมูลค่า ได้กลายเป็นหมันอย่างสมบูรณ์เมื่ออยู่ต่อหน้ากริด

“…”

หลังจากอ่านทักษะใหม่และจินตนาการภาพตาม กริดเริ่มครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด

เราจะไม่กลายเป็นสัตว์ประหลาดเอาหรือ?

ขณะชายหนุ่มกำลังหวาดกลัวตัวเอง

“…?”

กริด ผู้กำลังส่ายศีรษะอย่างกระวนกระวาย พลันตระหนักถึงบรรยากาศผิดปรกติรอบตัว

ทั้งกษัตริย์โช ชาวอาณาจักรโช เฮล่า รวมถึงเหล่าสิบวีรชน ทุกคนต่างกำลังจ้องมองกริดอย่างไม่ละสายตา

สีหน้าชายหนุ่มเผยความตกตะลึงสุดขีด

“พวกเขาเป็นอะไรไป?” กริดกระซิบถามบราฮัมด้านข้าง

“แม้แต่ฉันก็มองว่าเรื่องนี้ไม่ปรกติ ตัวตนระดับเทพมักไม่ออกปากชมมนุษย์บ่อยครั้งนัก” บราฮัมตอบตามตรง

ทันใดนั้น กริดพลันหวนนึกถึงบทสนทนาระหว่างตนและฟินิกซ์แดง

ใช่แล้ว เราไม่ได้กำลังจะกลายเป็นสัตว์ประหลาด…

เรากำลังเดินบนเส้นทางถูกต้อง…

***

ณ ห้องรับรองแขกพิเศษซึ่งกษัตริย์โชเตรียมไว้ให้กริดกับพวกพ้องโดยเฉพาะ

หลังจากไม่ได้พบกันนาน กริดและเหล่าสิบวีรชนมีโอกาสได้พบหน้ากันอีกครั้งเพื่อแบ่งปันประสบการณ์อันล้ำค่า

ส่วนใหญ่เป็นข่าวสารทั่วไป ข้อมูลเกม และประสบการณ์สุดตื่นเต้นของแต่ละคน

“เธอทำลายพิธีกรรมของบาเอลได้ยังไง?”

กริดให้ความสนใจกับกิจกรรมในนรกของยูร่าเป็นพิเศษ มันยังไม่ลืมขณะกดใช้งานถ้อยคำนักคุณธรรมเพื่อขอหยิบยืมอาวุธ

เมื่อชายหนุ่มเกิดความสิ้นหวังและคิดว่าตนคงไม่รอดพ้นจากการจ้องมองของบาเอลแน่แล้ว ยูร่าได้เปรียบดังเทพธิดาจากฟากฟ้าลงมาโปรด

เธอมอบคำตอบเรียบง่าย

“เป็นความบังเอิญโดยแท้จริง ฉันรับภารกิจจัดการอสูรในละแวกดังกล่าวพอดี เมื่อเห็นสิ่งไม่ชอบมาพากลเข้า จึงตัดสินใจทำลายทิ้งทันที”

“ขุมนรกของบาเอลคือชั้น 1 ไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมเธอถึงได้รับภารกิจปราบเผ่าอสูรบนชั้น 1 เร็วขนาดนี้?”

“เป็นเพราะความบังเอิญอีกเช่นกัน”

“…”

ต้องไม่ใช่ความบังเอิญอย่างแน่นอน กริดอ่านใจยูร่าได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเลือกจะยืนกรานเช่นนั้น การไปขุดคุ้ยก็คงไม่เกิดประโยชน์อันใด

“เธอไม่ต้องเสียสละตัวเองเพื่อฉัน”

“ตกลง”

“…”

เธอไม่ตกลงแน่นอน เรามั่นใจ

แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปห้ามความคิด

จนกระทั่ง ระยะหน่วงของทักษะลมหายใจฟินิกซ์แดงในตัวกริดวนกลับมาครบอีกครั้ง ชายหนุ่มรีบทดสอบเปิดใช้งาน

แวนเนอร์ซักถามอย่างสนใจ

“เป็นยังไงบ้าง? ได้ค่าประสบการณ์ไหม”

“ไม่เลยสักนิด”

กริดสวมสีหน้าสับสน

มันเคยทดสอบเปิดใช้งานทักษะลมหายใจฟินิกซ์แดงไปแล้วสองหน แต่ค่าประสบการณ์กลับไม่เพิ่มขึ้นแม้แต่หน่วยเดียว

ดูเหมือนทฤษฎีของจิสึกะจะถูกต้อง

การจะเลเวลอัปทักษะลมหายใจฟินิกซ์แดง มีแต่ต้องใช้ลมหายใจฟินิกซ์แดงในการอัปเท่านั้น

“บ้าน่า… ฉันต้องกินเจ้านี่จริงหรือ ให้เคี้ยวไข่มุกแข็งเหมือนหินเนี่ยนะ?”

กริดทำหน้าเสียดายปนพะอืดพะอม

ไม่เพียงลมหายใจฟินิกซ์แดงจะเป็นสุดยอดวัตถุดิบสำหรับสร้างไอเท็ม แต่ด้านในยังมีเพลิงอนันต์แสนล้ำค่า

และเหนือสิ่งอื่นใด รสชาติของมันจะออกเป็นอย่างไร? เรื่องนี้ไม่มีใครช่วยพิสูจน์ได้แน่

“ลองกินดู และถ้าได้ผล ฉันขอสัญญาว่านายจะได้กินเจ้าไข่มุกสีแดงนี่จนพุงกางแน่ พวกเราจะนำของรางวัลจากการแข่งนานาชาติมาประเคนให้ถึงมือ!”

จิสึกะฉีกยิ้มกว้าง รอยยิ้มทีเล่นทีจริงของเธอทำให้กริดทวีความเครียด

“ฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะ…”

เราต้องกินไอ้นี่เข้าไปจริงหรือ…

บนฝ่ามือกริดกำลังถือลมหายใจฟินิกซ์แดงซึ่งดรอปมาจากการัม สีหน้าแววตาชายหนุ่มเผยความอึดอัดใจโดยไม่ปิดบัง

ไม่มีใครแน่ใจด้วยซ้ำว่าสิ่งนี้กินได้หรือไม่

ขณะกริดนั่งลังเลตามลำพัง บทสนทนาของพวกพ้องคนอื่นยังคงดำเนินต่อไป

จนกระทั่งถึงเวลาทุกคนต้องแยกย้ายกลับ การอำลาจึงมีขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

ปัจจุบัน เหล่าสิบวีรชนต้องกลับไปยังโลกจริงเพื่อเตรียมเข้าร่วมการแข่งขันซาทิสฟายนานาชาติปี 5 ส่วนกริดได้รับสิทธิ์ให้ผจญภัยต่อไปในซาทิสฟายอย่างอิสระ

“นายคิดจะคืนชีพเทพผู้พิทักษ์ให้ครบทุกตนเลยไหม?”

ณ กลางดึกสงัด

ต้องของคุณพรอันสิ่งใหญ่จากเทพฟินิกซ์แดง บรรยากาศภายในอาณาจักรโชจึงกำลังสดชื่นเป็นพิเศษ

บราฮัมอยู่ในชุดชาวตะวันออก

เสื้อคลุมสีม่วงระยิบระยับหรูหรา เข้ากันกับมาดบุรุษโฉมงามเจ้าของเส้นผมสีเงินอย่างไร้จุดตำหนิ

“ฉันยังไม่อยากทำอะไรเกินตัว แผนการขั้นแรกคือสำรวจพลังของยังบันคนอื่นให้แน่ใจเสียก่อนว่า พวกมันแข็งแกร่งตามคำบอกเล่าฮารังจริงหรือไม่ หากประเมินว่าสู้ไม่ไหว คงต้องกลับทวีปตะวันตกทันที”

“ความคิดดี ในบางครั้ง การพักผ่อนก็คือการพัฒนาตัวเองประเภทหนึ่ง”

“อื้อ”

แน่นอน การพักผ่อนนั้นสำคัญ ไม่ว่าจะบนโลกใบใดก็ตาม

การพักผ่อนช่วยให้อยู่กับตัวเองมากขึ้น ได้ทบทวนข้อบกพร่องในอดีต และนำมาปรับปรุงแก้ไขจนเกิดเป็นก้าวกระโดดใหญ่ในอนาคต

เหนือสิ่งอื่นใด กริดต้องการพบหน้าไอรีน

‘การฝืนตัวเองมากเกินไปก็ไม่ช่วยให้บทกวีรอบใหม่ปรากฏขึ้น…’

ชายหนุ่มคาดเดาไว้แล้วว่า ยิ่งจำนวนบทกวีมากเท่าไร ความยากในการปรากฏก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ตัวอย่างชัดเจนคือ บทกวีไม่ปรากฏขึ้นหลังจากความตายของสี่ยังบันและการคืนชีพของเทพฟินิกซ์แดง

“แต่ก่อนจะไปอาณาจักรชิง ฉันต้องไปพบใครบางคนก่อน”

กริดหมายถึงสัตว์เหล่าวิเศษ

เสือครามและโทซุน

ชายหนุ่มเชื่อว่าการคืนชีพของฟินิกซ์แดงจะช่วยให้เหล่าสัตว์วิเศษฟื้นคืนความทรงจำและคืนพลังเดิมกลับมาได้บางส่วน

“นายไปกับฉันได้ไหม?”

กริดยื่นแขนออกไปขอจับมือบราฮัม

ปัจจุบัน มันไม่กลัวว่ามหาจอมเวทในตำนานผู้นี้จะพลาดท่าจนถึงแต่ความตาย บราฮัมพัฒนาตัวเองจนแซงกริดหน้าไปไกลมากแล้ว

“เริ่มอยากพึ่งพาขึ้นมาบ้างแล้วหรือ? จอมเวทอันดับหนึ่งตลอดกาลของโลกอย่างฉันคนนี้”

บราฮัมเผยรอยยิ้มขณะจับมือกริดตอบ

คล้ายกับเสียงธรรมชาติด้านนอกกำลังอวยพรให้การเดินทางรอบใหม่ของบุรุษทั้งสองเป็นไปอย่างราบรื่น

***

『คุณผู้ชมครับ! นักกีฬาผู้เข้าร่วมการแข่งขันซาทิสฟายนานาชาติปี 5 กำลังเดินเข้ามาในสนามแล้วครับ!』

บรรยากาศงานแข่งในปีนี้ค่อนข้างจืดชืด

สืบเนื่องจาก ความสำเร็จสุดน่าทึ่งหนแล้วหนเล่าของกริดก่อนงานแข่งจะเริ่ม ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนไปจนเกือบหมด

สังหารครึ่งเทพ เขียนบทกวีใหม่ และคืนชีพอดีตเทพอย่างฟินิกซ์แดง

จึงไม่น่าแปลกใจสักเท่าไร หากความสนใจทั้งหมดจะเทไปทางกริดแทนงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติปีปัจจุบัน

แต่โชคยังดี

ดูเหมือนว่าเรทติ้งของพิธีเปิดการแข่งซาทิสฟายนานาชาติปี 5 จะไม่ได้ด้อยไปกว่าปีอื่นสักเท่าไร ตัวเลขยังอยู่ในเกณฑ์พอรับได้

= ตอนนี้กริดกำลังทำอะไร?

= คงอยู่ทวีปตะวันออกละมั้ง

= การแข่งนานาชาติอันปราศจากกริด ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องจัดก็ได้นะ เสียเวลาเปล่า

= ก็อดกริดจงเจริญ!

ปัญหาของผู้จัดงานก็คือ ช่องแชตรายการสดมีแต่คำว่ากริดเต็มไปหมด

“ลูกเราก็ดังเหมือนกันนะเนี่ย”

ณ บ้านชินยองวู

พ่อแม่ของยองวูกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุขขณะรับชมพิธีเปิดการแข่งซาทิสฟายนานาชาติ

ด้วยทีวีรุ่นใหม่ล่าสุดจากเครือแดจินกรุปในหนวดเทคโนโลยีเครื่องใช้ไฟฟ้า การรับชมถ่ายทอดสดจึงมีช่องแชตแยกให้ดูต่างหาก ไม่ไปรบกวนกับจอหลัก

นักกีฬาชาวเกาหลีใต้กำลังเดินเข้าสนาม

นำทีมโดยยูร่าและจิสึกะ

แม่ของยองวูพลันปรบมือและตะโกนเชียร์เสียงดังขณะหนึ่งในสองตัวเต็งลูกสะใภ้เดินนำธงชาติของประเทศเข้าสู่สนามจัดพิธีเปิด

ทันใดนั้น เธอเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยเมื่อได้เห็นเซฮีกับเยริมเดินตามหลังเข้าไป

“แม่ได้ยินว่าพวกเธอยังเป็นแค่นู๊บ แล้วจะไหวจริงหรือ?”

“น…นู๊บ…”

ยองวูระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อแม่ของตนพยายามใช้ศัพท์เกมสื่อสาร

“พวกเธอฉลาดมาก ต้องไม่เป็นอะไรแน่”

ยองวูได้ยินมาว่า เยริมกับเซฮีเลือกลงแข่งในรายการประเภทคู่เท่านั้น

ใครจะไปหยุดคู่หูแฝดนรก อัศวินแห่งนักบุญและนักบุญหญิงได้ พวกเธอเล่นกวาดล้างดันเจียนวิหารกัลกุนอสซึ่งมีระดับเลเวลสูงกว่าตัวเองหลายเท่าอย่างง่ายดาย…

ขณะยองวูอมยิ้มอย่างมีความสุขพลางกระดกแก้วเครื่องดื่มโคล่า

“แกคิดว่าประเทศไหนจะเป็นเจ้าเหรียญทองประจำปีนี้” ผู้เป็นพ่อหันมาถาม

“เกาหลีใต้อยู่แล้ว” ยองวูตอบโดยไม่ลังเล

ในสายตามัน พัฒนาการของเหล่าสิบวีรชนสูงเกินความคาดหมายไปมาก

โดยเฉพาะจิสึกะผู้ได้รับการยกระดับอาวุธจากพรของฟินิกซ์แดงร่างเทพ รวมถึงยูร่าผู้สามารถตะลุยไปจนถึงขุมนรกชั้น 1

ยองวูไม่เคลือบแคลง

“ถ้าไม่ใช่ครอเกลหรือคริส ไม่มีใครหยุดยูร่ากับจิสึกะได้แน่”

“ฮะฮะ…”

พ่อแม่ยองวูเผยรอยยิ้มแฝงเลศนัย

“แม่อยากอุ้มหลานเต็มทีแล้ว ตกลงเป็นคนไหนกันแน่? เลือกหรือยัง?”

“อ…อะไรกัน…”

ผู้บรรยาย ผู้เชี่ยวชาญ และผู้ชมส่วนใหญ่ต่างคาดหมายว่านักกีฬาทีมสหรัฐจะกลายเป็นเจ้าเหรียญทองในปีนี้

ด้วยเหตุผลว่า ในเมื่อปีนี้ไม่มีกริด ถ้าทีมสหรัฐยังคว้าอันดับหนึ่งไม่ได้อีก นั่นคงจะแปลกเกินไปสักหน่อย

การประโคมข่าวเช่นนั้นได้ทำให้พ่อและแม่ยองวูเข้าใจผิดมาตลอด

ชายหนุ่มรับถุงถั่วมาหยิบกินพลางทิ้งท้ายความเห็นส่วนตัว

“…แล้วทุกคนจะต้องประหลาดใจในอีกสองสามวันข้างหน้า”

ยองวู ผู้กำลังมีใบหน้าแดงก่ำ รีบลุกขึ้นและเดินไปทำความสะอาดโต๊ะอาหาร

ในเมื่อขีดจำกัดการออนไลน์ใกล้ถูกยกเลิก มันวางแผนทำงานบ้านและล้างจานให้เสร็จก่อนเข้าไปนอนในแคปซูล

ชายหนุ่มพยายามอย่างหนักเพื่อให้แม่ของตนทำงานน้อยลง

‘จ้างสาวใช้ดีไหม…? แต่ถ้าเจอพวกโรคจิตแบบหยางเฟยจะทำยังไง…’

ไม่มีทาง เราคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นแน่…

ยองวูรีบล้างจานให้เสร็จพลางวางแผ่นว่า พรุ่งนี้ค่อยหาทางติดต่อบริษัทจัดหาแม่บ้าน

***

“แน่ใจใช่ไหมว่ากริดจะผ่านมาทางนี้?”

“มั่นใจมาก”

“ดี…”

เวอราดิน ผู้เล่นคลาสหมอผีซึ่งสูญเสียทุกสิ่งเพราะดันไปล่วงเกินกิลด์โอเวอร์เกียร์เข้า

ท่ามกลางฝูงเจียงชือแข็งแกร่งหลายสิบซึ่งดักซุ่มในเขตป่าลึกของชุมชนมอนสเตอร์ เวอราดินกำลังแผ่จิตสังหารอันเข้มข้นโดยไม่ปกปิด

หลังจากอพยพมายังทวีปตะวันออกและได้พบกับนักพรตชั่วโดยบังเอิญ มันก็ไม่คิดปล่อยโอกาสล้างแค้นให้หลุดลอยไป

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,571

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous