จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,173
“ได้อารมณ์เหมือนกับคนเพิ่งเริ่มเล่นแฮะ”
“เห็นด้วย ฉันไม่ได้รู้สึกสิ้นหวังขนาดนี้มานานแล้ว”
ระดับความยากของทวีปตะวันออกนั้นเกินกว่าข่าวลือไปมาก ถึงแม้จะมีการเตรียมตัวมาอย่างดี แต่หนทางก็ยังตะกุกตะกัก
แผนการจะใช้ดินแดนตะวันออกเป็นสปริงบอร์ดช่วยถีบตัวเองอย่างก้าวกระโดด คงต้องพับเก็บไปก่อนชั่วคราว
“ภารกิจยากเกินไปมาก… ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นแค่ภารกิจฆ่าโคโบลอ่อนแอ เพราะได้ยินชาวบ้านเล่าว่า ‘ช่วยจัดการมอนสเตอร์หน้าบ้านให้ฉันหน่อยสิ’ , แต่ในความเป็นจริง มอนสเตอร์ระยำนั่นกลับเป็นไซคลอป!”
“เลเวลของมอนสเตอร์ไม่สมดุลกับระดับความยากภารกิจเลยสักนิด, ณ ดินแดนแห่งนี้ ภารกิจเริ่มต้นจากชาวบ้านล้วนให้สู้กับมอนสเตอร์เลเวลไม่ต่ำกว่า 300 ทั้งสิ้น”
“ถูกต้อง ช่วงนี้พวกเราคงต้องเลือกทำภารกิจไปก่อน เลี่ยงภารกิจฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมด เริ่มจากการซึมซับบรรยากาศ เน้นพวกภารกิจรวบรวม หากมีข้อมูลมากขึ้น บางที การจัดปราบมอนสเตอร์อาจไม่ใช่เรื่องยาก”
“แรงเกอร์คนเมื่อวานก็พูดเหมือนนาย แต่หลังจากรับภารกิจตัดไม้ไปทำ เขาก็ตายทันที”
“…?”
“ถูกต้อง เขาตัดไม้… แล้วก็ตายทันที”
“…???”
“ต้นไม้ระเบิด”
“…นี่คงเป็นเหตุผลให้กริดยอมถอดใจ”
ไม่มีใครไม่ทราบว่ากริดเคยเดินทางมายังทวีปตะวันออก สภาพแวดล้อมส่วนใหญ่ยังมีร่องรอยของกริดหลงเหลืออยู่
ในสมัยก่อน ชาวเมืองแพงเจียมักกล่าวถึงความยอดเยี่ยมของกริดอยู่เสมอ บ่อยเสียจนชื่อของกริด ไม่เคยจางหายไปจากแพงเจียเป็นเวลาหลายปี
แต่หลังจากนั้น ชื่อเสียงของกริดก็เริ่มเงียบลงจนกระทั่งไม่หลงเหลืออีกเลย
ผู้เล่นทุกคนต่างทราบว่า กริดเดินทางกลับทวีปตะวันตกเพื่อบริหารบ้านเมือง และมิได้เดินทางมาเหยียบทวีปตะวันออกเป็นเวลาหลายปีหลังจากครั้งแรก
ถึงข่าวลือจะได้รับการยืนยันแล้วว่า บทกวีล่าสุดของกริดถูกเขียนขึ้นบนทวีปตะวันออก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่า เขาไม่ได้กลับมาเหยียบทวีปตะวันออกเลยสักครั้งก่อนหน้านั้น
“…”
“…”
หลังจากกัดฟันทนชีวิตอันขื่นขมบนทวีปตะวันออกอยู่หลายวัน ผู้เล่นกลุ่มหนึ่งตัดสินใจรวมตัวเพื่อปรึกษาหารืออย่างเคร่งเครียด
พวกมันควรทำอย่างไร บนดินแดนซึ่งแม้แต่กริดยังเผ่นหนีและไม่ได้ย้อนกลับมาอีกเลยเป็นเวลาหลายปี
พวกตนมาเร็วเกินไป
ผู้เล่นบางคนเริ่มตัดพ้ออย่างเจ็บใจ
แต่เพียงไม่นาน บรรยากาศก็กลับตาลปัตร
“…พวกเรามาใส่ให้สุดฝีมือกันเถอะ!”
“อุตส่าห์ถ่อมาถึงนี่ทั้งที อย่าเพิ่งด่วนถอดใจกันดีกว่าน่า! จงใช้โอกาสนี้สร้างความสำเร็จให้โลกต้องจดจำ!”
“ผิดแล้ว พวกเราจะอยู่ทวีปตะวันออกไปอีกหลายปีต่างหาก! ถ้ากริดทำเรื่องใดไม่ได้ พวกเราก็ต้องฝ่าฟันจนกว่าจะทำมันสำเร็จ! ไล่ตามกริดให้ทัน!”
“โอ๊ส!!”
การจะมาเยือนทวีปตะวันตกได้ ผู้เล่นทุกคนต้องอยู่ในระดับสูงกว่ามาตรฐาน
พวกมันเริ่มให้กำลังใจกันและกันเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคตรงหน้า
แต่ละคนพลันเกิดความคาดหวังเมื่อเริ่มจินตนาการว่า ถ้าตนสามารถฝ่าฟันเอาชนะอุปสรรคซึ่งกริดเคยยอมแพ้ พวกมันจะเติบโตอย่างก้าวกระโดดจนไม่มีใครจินตนาการออก
นี่คือโอกาสทองสำหรับไล่ตามกริดให้ทัน
ในสายตาพวกมันกำลังมองเห็นเป็นเช่นนี้
“ซักผ้าในแม่น้ำ? ตกลง! ฉันรับทำ!”
“เฝ้าสวนสตรอว์เบอร์รี่และคอยเก็บผลผลิตตลอดทั้งวัน? ตกลง! ฉันรับทำ!”
“นำจดหมายไปส่งให้เพื่อนสมัยเด็ก… ฮุฮุฮุ! งานของฉันคือการเป็นกามเทพสินะ!”
“ลึกเข้าไปในป่าทึบ ทำไมเจ้าถึงไม่ลองเข้าไปตัดไม้ดูล่ะ? ป…ปฏิเสธ! ขอผ่าน!”
อาณาจักรโช ศูนย์กลางแห่งการค้าขายและเศรษฐกิจแห่งหนึ่งบนทวีปตะวันออก เมืองหลวงอย่างคาราสึนั้นประสบปัญหาขาดแคลนแรงงานมานานหลายปี แต่บัดนี้กำลังคึกคักและเต็มไปด้วยพลังงานจนน่าตกใจ
ผู้เล่นระดับสูงกว่าร้อยคนเริ่มรับทำภารกิจจิปาถะภายในเมืองอย่างบ้าคลั่ง พฤติกรรมเช่นนี้นับว่าเป็นประโยชน์ต่อชาวเมืองคาราสึมากทีเดียว
“…พวกนายถ่อมาไกลถึงทวีปตะวันออกเพียงเพื่อทำเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ?”
หมอเฮล่า
ต้องขอบคุณโชคชะตาไม่คาดฝัน เธอได้พบกับเคนดริก และนั่นช่วยให้เดินทางมาถึงเมืองคาราสึได้อย่างราบรื่นปลอดภัย
แต่ภาพแรกกลับกลายเป็น ผู้เล่นระดับสูงจำนวนมากกำลังช่วยงานกรรมกรของชาวเมืองอย่างลืมตาย ในสายตาเฮล่า เหตุการณ์เช่นนี้ช่างยากจะทำใจยอมรับลง
เรนเจอร์แห่งวายุ ยอลจุงช็อต
หมาล่าเนื้อแห่งโดมิเนี่ยน โฮลเตอร์
เจ้าแห่งการปักครอสติชโบราณ เคย์ซี
ไฮแรงเกอร์ชื่อดัง และแรงเกอร์ผู้ใกล้จะกลายเป็นไฮแรงเกอร์ กำลังไล่ทำภารกิจแสนง่ายดายซึ่งแม้แต่เด็กก็ทำได้ ไปทั่วเมืองคาราสึ
“พวกนายทำเรื่องแบบนี้บนทวีปตะวันตกไม่ได้หรือไง? เสียเวลาเดินทางมาทำไม…”
และจากการกะเกณฑ์ด้วยสายตา คนเหล่านี้คงถลำลึกลงไปถึงภารกิจย่อยทั้งหมด
ยิ่งคิดหาคำตอบก็ยิ่งปวดหัว เฮล่าตัดสินใจปล่อยวางพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
เธอมีสมาธิอยู่กับเป้าหมายของตัวเอง
หญิงสาวยังคงไม่ลืม คนไข้ของเธอคือเด็กหนุ่มผู้ทุกข์ทรมานมาตั้งแต่เกิด และลูกค้าของเธอก็เป็นบิดาผู้เจ็บปวดหัวใจเพราะไม่สามารถให้กำเนิดทายาทสุขภาพแข็งแรงเหมือนคนอื่น
‘นอกจากเรา ไม่มีใครช่วยพวกเขาได้อีกแล้ว’
ตัวตนของลูกค้ารายนี้ค่อนข้างเป็นปริศนา
แม้จะต้องการรักษาบุตรชายให้หายขาด แต่มันกลับเลือกอาศัยภายในซากวิหารซึ่งปราศจากผู้คนละแวกใกล้เคียง จึงไม่ต้องพูดถึงหมอ
แน่นอน ลูกค้าของเธอย่อมรู้จักชื่อเสียงอันโด่งดังของ ‘นักบุญหญิง’ , แต่เขากลับอ้างว่าไม่อยากเดินทางไกลเพื่อไปรักษา
บางที ชายคนนี้คงพยายามปกปิดตัวตน
ในอดีตอาจเคยก่อเรื่องไม่ดีเอาไว้มาก
แต่เธอทราบดีว่า ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกนั้นทุกข์ทรมานเพียงใด จึงไม่คิดทอดทิ้งลูกค้าและคนไข้รายนี้ ถึงขั้นยอมเดินทางมายังทวีปตะวันออกเพื่อตามหาวัตถุดิบปรุงยา
“โสมคุนลุ้น?”
“ใช่ค่ะ”
เฮล่าตระเวนทั่วคาราสึมาแล้วสี่วันเต็ม
เธอแวะเข้าไปถามคนขายสมุนไพรในทุกร้านทั่วกรุงคาราสึ เพื่อตามหาวัตถุดิบชนิดพิเศษให้ตรงตามสูตรปรุงยา
จนกระทั่ง หญิงสาวเริ่มพบปัญหา
“หือ เธอกำลังตามหาโสมคุนลุ้น? คิดจะชุบชีวิตคนตายหรือไง”
วัตถุดิบชิ้นสุดท้ายนั้นค่อนข้างพิเศษ
แม้แต่สูตรปรุงยาซึ่งติดมากับภารกิจ ก็ยังระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ระดับความยากในการค้นหาโสมคุนลุ้นคือ ‘ยากบัดซับ’
“ชุบชีวิตคนตาย… ก็ไม่ผิดเสียทีเดียว คนไข้ของฉันอาการแย่มากจนไม่ต่างอะไรกับตายไปแล้ว”
“ไม่ได้คิดจะนำไปชุบชีวิตเจียงชือใช่ไหม”
“ชุบชีวิตเจียงชือ? ฮะฮะ! กำลังอำฉันเล่นอยู่หรือคะ…"
“พลังหยางอันเข้มข้นในโสมคุนลุ้นมีสรรพคุณช่วยกระตุ้นร่างกาย การชุบชีวิตคนตายจึงไม่ใช่วลีเกินความจริงเมื่อมองจากประสิทธิภาพของมัน แต่การจะทำเช่นนั้นได้ต้องมีพลังเวทมนตร์และเทคนิคในระดับสูงเท่านั้น”
“…!”
เฮล่าพลันเย็นสันหลังวาบ
ชุบชีวิตคนตายได้จริง…?
เธอยังจำความผิดปรกติของลูกค้าขณะพบกันวันแรกได้เป็นอย่างดี ทุกปัจจัยจึงเริ่มประกอบกันจนหญิงสาวทวีความสงสัย
ขณะครุ่นคิด เฮล่าเริ่มได้สติ
“ฮะฮะฮะ… อันนี้ก็ล้อเล่นเหมือนกันใช่ไหม”
เจ้าของร้านเผยรอยยิ้ม
มันกล่าวกับเฮล่าผู้ยังคงยืนนิ่ง
“ผมพูดเรื่องจริง โสมคุนลุ้นสามารถชุบชีวิตคนตายได้ เพราะเคยมีนักพรตชั่วใช้ชุบชีวิตเจียงซือเพื่อทำลายเมืองมาแล้ว นับแต่นั้น ทางราชวงศ์ก็สั่งห้ามขายโสมคุนลุ้นและเก็บไว้ใช้ภายในวังเพียงอย่างเดียว… แต่ถึงคุณจะหาซื้อได้ การใช้โสมคุนลุ้นชุบชีวิตคนตายจำเป็นต้องมีเวทมนตร์และเทคนิคพิเศษ… เทคนิคขั้นสูงสุดอย่างคุณคงชุบชีวิตคนตายไม่ได้แน่”
“เป็นความจริงหรือนี่…”
“คำถามก็คือ คุณจะซื้อโสมคุนลุ้นไปให้ใครปรุงยา? จริงอยู่ ถ้าไม่ใช่พลังระดับนักพรตชั่ว คุณจะไม่มีวันชุบชีวิตคนตายสำเร็จ… แต่ผมก็ไม่เคยพูดเช่นกันว่า มันไม่สามารถนำไปปรุงเป็นยาธรรมดาได้ ฉะนั้น คุณไม่ต้องกังวลไป”
“เลิกล้อกันเล่นสักที!”
สีหน้ายิ้มแย้มของคนขายสมุนไพรพลันแปรเปลี่ยนเป็นขึงขัง ดวงตาของมันหรี่หลงพร้อมกับจดจ้องเฮล่า
“ผมจำเป็นต้องทดสอบ เพราะคุณอาจเป็นนักพรตชั่วปลอมตัวมาซื้อ”
“…”
“ช่างเถอะ ในสายตาพ่อค้าสมุนไพรอย่างผม คุณไม่มีพิษมีภัยอะไรนัก จงเดินทางไปยังวังหลวง ในนั้นมีโสมคุนลุ้นขาย หากคุณผ่านการทดสอบจากพวกเขาได้ ก็จะได้รับสิทธิ์ให้ซื้อโสมคุนลุ้นจำนวนหนึ่ง… แต่มีกฎเหล็กอยู่ว่า คุณจะต้องปรุงยาต่อหน้าพวกเขาเท่านั้น ไม่ได้รับอนุญาตให้พกติดตัวออกมา”
“ขอบคุณค่ะ”
หลังจากขอบคุณพ่อค้าสมุนไพรใจดี เฮล่ารีบตรงไปทางวังหลวงประจำกรุงคาราสึด้วยอารมณ์ชื่นมื่น
ทหารเปิดทางให้เข้าโดยง่ายดายและไม่มีการตรวจอาวุธเข้มงวด ทหารบางส่วนยังช่วยนำทางเข้าไปยังอาคารย่อยฝั่งตรงข้ามท้องพระโรง
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
บึ้ม! บึ้ม!
ภายในอาคารย่อย ผู้เชี่ยวชาญหลากหลายสาขากำลังรวมตัวกันทำงานขยันขันแข็ง
ในบางตึก ช่างเหล็กกำลังก้มหน้าผลิตอาวุธ ในบางตึก นักวิจัยกำลังรวมตัวกันเพื่อทดสอบประสิทธิภาพของปืนใหญ่ และในบางตึก คนไข้กำลังนอนเรียงราย รอให้หมออย่างเฮล่าเข้าไปช่วยตรวจโรค ตลอดทาง เธอได้พบผู้คนจากหลากหลายสาขาอาชีพกระจุกตัว
“อึก…!”
เฮล่า ผู้กำลังย่างกรายตามลำพังไปบนทางเดินกว้าง พลันกลืนน้ำลายคำใหญ่เสียงดัง
เธอเหลือบไปเห็นหน่วยนักรบและทหารประจำวัง พวกมันแผ่บรรยากาศคุกคามรุนแรงจนน่าตกตะลึง
หญิงสาวเริ่มเข้าใจแล้วว่า เหตุใดวังหลวงจึงกล้าปล่อยให้คนนอกผ่านเข้าออกได้ง่ายดาย
คล้ายกับสื่อเป็นนัยว่า ‘คิดจะทำอะไรก็เชิญ พวกเจ้าไม่มีทางก่อความวุ่นวายในนี้ได้อยู่แล้ว’
เฮล่าย่อมทราบว่า NPC ชาวตะวันออกมีระดับสูงกว่าตะวันตกเล็กน้อย แต่ภายในวังหลวงกลับยิ่งแตกต่างโดยสิ้นเชิง
แรงเกอร์โด่งดังบนทวีปตะวันตก กลับเป็นได้เพียงกรรมกรทำงานจิปาถะอย่างไม่มีปากเสียงให้กับชาวเมือง…
ขณะเฮล่ากำลังชมเชยในความยอดเยี่ยม
“ระดับต่ำเกินไป!”
เป็นเสียงตะโกนจากใครบางคน
เสียงซึ่งเธอยากจะลืมเลือน
และไม่ผิดคาด
เมื่อหันไปมองตามต้นเสียง เธอได้พบกับแรงเกอร์หนุ่มนามเคนดริก ซึ่งเคยช่วยเหลือเธอไว้เมื่อไม่กี่วันก่อน
ช่างเหล็กจำนวนมากกำลังยืนรายล้อมนักรบเคนดริกอย่างผิดธรรมชาติ
“ดาบเล่มนี้ยังรีดประสิทธิภาพของเหล็กออกมาได้ไม่ถึงขีดจำกัด! โดยเฉพาะเทคนิคการใช้ความร้อน ฉันขอเตือนทุกคนไว้ก่อน ขั้นตอนการทุบค้อนและนำไปแช่ไฟจะต้องทำอย่างประณีตไม่ต่ำกว่าสามครั้ง!”
“…?”
ทำไม ‘นักรบ’ ถึงกำลังมอบคำแนะนำให้กับช่างตีเหล็กฝีมือเยี่ยมของทวีปตะวันออก?
เมื่อไม่เชื่อหูและตาตัวเอง เฮล่าตัดสินใจหยุดเดินและหันไปจ้องเคนดริกอย่างไม่กะพริบตา
เคนดริกยังคงกล่าวต่อไป
“ก็ตามนั้นแหละครับ …เพื่อนของผมฝากแนะนำมาแบบนี้”
น้ำเสียงขึงขังจริงจังเมื่อครู่เริ่มอ่อนโยนลง เคนดริกกล่าวกับเหล่าช่างเหล็กทุกคนอย่างสุภาพและเป็นกันเอง
ทันใดนั้น เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมาพบเฮล่า สีหน้าแววตาพลันเผยให้เห็นอาการตกตะลึงโดยไม่ปิดบัง
“เฮล่า…! คุณมาทำอะไรในวัง?”
“อ…อ้อ! ฉันมาตามหาวัตถุดิบปรุงยาชิ้นสุดท้าย พอดีได้รับข้อมูลว่ามีขายเฉพาะในวังหลวง เพิ่งมาถึงเมื่อครู่ ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณเคนดริกอีก คุณเองก็มีธุระในวังเหมือนกันหรือคะ”
“อา… ใช่ครับ”
“ธุระอะไร พอจะบอกฉันได้ไหม”
“ธุระเล็กน้อยครับ เพื่อนคนหนึ่งของผมฝากให้แวะมามอบคำแนะนำกับช่างตีเหล็กของอาณาจักรโช… ก็เลย”
ดวงตาเฮล่าพลันเปล่งปลั่ง
“ส…สามารถมอบคำแนะนำให้กับช่างฝีมือของทวีปตะวันออก…! ร…หรือว่า เพื่อนของคุณคือกริดหรือคะ?”
“…ใช่ครับ”
“สุดยอด! ได้เป็นเพื่อนกับกริดคนนั้นด้วย… นึกแล้วเชียวว่าคุณเคนดริกต้องไม่ธรรมดา แต่ไม่คิดว่าจะสุดยอดขนาดนี้!”
“ฮะฮะ… สุดยอดอะไรกันครับ ผมเป็นแค่คนรู้จักของกริด ไม่ได้น่าชื่นชมเลยสักนิด… เอาล่ะ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
เคนดริก
ระบุให้ชัดคือกริดผู้สวมหน้ากากหนังเฟย์ริส มันรีบชิ่งหนีจากเฮล่าเพราะกังวลว่า หากสนทนากับเธอนานกว่านี้ ความลับของตนอาจรั่วไหลออกไปโดยไม่ตั้งใจ
“พวกคุณตามผมมา!”
เหล่าช่างตีเหล็กต่างรีบกุลีกุจอตามหลังกริด
หลังจากได้รับคำแนะนำอันมีค่าจากชายหนุ่มภายในช่วงเวลาแสนสั้น พวกมันก็มอบความเคารพให้กริดอย่างสุดหัวใจ ปัจจุบันจึงกำลังใจจดใจจ่อรอให้เตาหลอมถูกจุด พวกตนจะได้เรียนเทคนิคใหม่เพิ่มเติมอีกเป็นจำนวนมาก
“ฟู่ว”
โรงตีเหล็กตั้งอยู่ในตึกในสุดของอาคารย่อย
กริดอาศัยหัตถ์เทวะให้ช่วยงานจิปาถะอย่างการจุดเตาหลอมเป็นไปอย่างราบรื่น, ระหว่างสมาธิกำลังจดจ่ออยู่กับอุณหภูมิ มันรีบหันไปกำชับกลุ่มช่างตีเหล็กด้านหลัง
“ถ้าผู้หญิงคนนั้นตามหาผมอีก ให้บอกไปว่าผมกลับแล้ว”
“ตกลงครับ!”
“ฟู่ว…”
หลังจากได้ยินคำตอบอันน่าพึงพอใจ กริดเริ่มผ่อนคลายตัวเองทีละนิด
ลมหายใจฟินิกซ์แดง แท้จริงแล้วคือแก่นเปลวเพลิงซึ่งเกิดจากการควบแน่นเป็นก้อน
การจะถลุงมันได้ สิ่งจำเป็นคือเปลวไฟในระดับอุณหภูมิมหาศาล
การทำงานภายใต้สภาพแวดล้อมดังกล่าวจำเป็นต้องใช้ค่าเรี่ยวแรงและความอดทนเหนือจินตนาการ
สมาธิจะถูกรบกวนไม่ได้เด็ดขาด
“…หมอนั่นกำลังจะมา”
ทุกสิ่งต้องถูกจัดเตรียมให้เสร็จก่อนการัมจะมาถึงคาราสึ
กริดต้องชุบชีวิตเทพฟินิกซ์แดง ส่วนกษัตริย์โชต้องเผยแพร่ความจริงออกไปเป็นวงกว้าง เพื่อให้ประชาชนรับทราบข้อมูลถูกต้องอย่างทั่วถึง
มีแต่ต้องบรรลุทั้งสองภารกิจให้ทันภายในเวลากำหนด อาณาจักรโชจึงจะยืนหยัดต่อต้านการัมและอาณาจักรฮวานด้วยลำแข้งตัวเองได้
“แค่ก! แค่ก! แค่ก!”
“อั่ก…!”
ความร้อนพลันแผ่ออกไปทั่วโรงเหล็กอย่างกะทันหัน ช่างเหล็กใกล้เคียงสองสามคนถึงกับหมดสติไปเพราะความเจ็บปวด
ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น คนธรรมดาไม่มีทางอดทนต่อความร้อนระดับนี้ได้ ร่างกายจะหายใจได้ยากลำบากจากภาวะอุณหภูมิสูงฉับพลัน
ปัจจัยพื้นฐานของการเสริมแกร่งลมหายใจฟินิกซ์แดงคืออุณหภูมิมหาศาล สิ่งนี้คือกฎเหล็กซึ่งมิอาจถูกเปลี่ยนแปลง
เป็นเหตุผลว่าทำไม นอกจากกริด ก็ไม่มีใครสามารถเสริมแกร่งลมหายใจสัตว์เทพได้อีกแล้ว
ขณะออกคำสั่งให้หัตถ์เทวะหามร่างของช่างเหล็กหมดสติออกไปทีละคน กริดย่างกรายเข้าไปใกล้เตาหลอมใหญ่และหยุดยืนนิ่ง
ซ่า!
เปลวเพลิงอันร้อนแรงลุกท่วมลมหายใจฟินิกซ์แดงเม็ดเท่าไข่มุก
วาบบบบ!
เปลวเพลิงพวยพุ่งออกจากเตาหลอม ทุกซอกมุมของโรงตีเหล็กถูกอาบไปด้วยแสงสว่างสีส้ม
ในเวลาเดียวกัน
“…และนั่นก็คือโฉมหน้าแท้จริงของห้าอาวุโสกับกลุ่มยังบัน”
กษัตริย์โชเรียกรวมเจ้าเมืองน้อยใหญ่ทั้งหมดมาประชุมและเริ่มเปิดโปงความจริง
อย่างไรก็ตาม สาวกผู้กราบไหว้ห้าอาวุโสย่อมมีจำนวนไม่น้อย พวกมันต่อต้านแนวคิดดังกล่าวพร้อมกับกล่าวหาว่ากษัตริย์โชสติฟั่นเฟือน
ฉัวะ!
พื้นห้องเจิ่งนองไปด้วยเลือด
กษัตริย์โช ผู้ต้องเร่งมือทำภารกิจของตนให้เสร็จก่อนการัมจะมาถึง เริ่มกวาดล้างความเชื่ออันผิดเพี้ยนของชาวเมืองทั้งน้ำตา
***
ณ คุกนรก
“เจ้าคือผู้เฝ้าประตูใช่ไหม”
เมื่อมาถึงเวิ้งคุกนรกและพบกับบีฟรองเซ่ บราฮัมเปิดปากซักถามโดยไม่รีรอ
ทันใดนั้น โกลด์ฮิตผู้เหลือเพียงศีรษะ พลันส่งเสียงหัวเราะอย่างตื่นเต้นยินดี
“โยโฮะโฮะ…! บีฟรองเซ่เป็นถึงเผ่าอสูรอันแข็งแกร่ง เกิดและเติบโตภายในเวิ้งคุกนรกแห่งนี้ บราฮัมเอ๋ย! ถึงแกจะเก่งกว่าฉัน แต่ก็ไม่มีทางเก่งไปกว่าเผ่าอสูร… แอ๊พ!”
บราฮัมซัดแส้มานาใส่ส่วนหัวของโกลด์ฮิตด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เครียดพอๆ กับขณะพบกริดเป็นครั้งแรก
“ทำไมเจ้าถึงมาเกิดใหม่ในนี้ได้…”
“เกิดใหม่…? เจ้ารู้จักข้ามาก่อนหรือ?”
“อยากรู้จริงๆ ใช่ไหม”
“…”
แน่นอน มันอยากรู้
ไม่สิ มันเชื่อว่าตัวเองอยากรู้
บีฟรองเซ่เกิดและเติบโตท่ามกลางเวิ้งคุกนรกอันมืดมิด มันไม่ทราบอะไรนอกจากตนเป็นอสูร
เป็นใครมาจากไหน แล้วทำไมถึงเกิดภายในมิติแห่งนี้ ดินแดนด้านนอกเป็นเช่นไร… มันอยากพูดออกไปว่า ‘ข้าต้องการทราบในทุกเรื่อง!’
แต่แล้วทำไม…
ทำไมถึงกลัวการได้ทราบความจริงถึงเพียงนี้
ความหวาดกลัวดังกล่าว รุนแรงยิ่งกว่าการถูกความมืดในเวิ้งคุกนรกกัดกินจิตใจหลายเท่า
บราฮัมพยักหน้ารับ
“หากยังไม่พร้อม ข้าก็จะไม่เล่า… ถ้าอย่างนั้นช่วยหลีกทางให้ด้วย”
“…อา”
บีฟรองเซ่ปล่อยให้อีกฝ่ายผ่านเข้าไปอย่างไร้การต่อต้านขัดขืน
มันมั่นใจมากว่า หากตนสู้กับศัตรูตรงหน้า ความตายอาจไม่ใช่จุดจบเลวร้ายอันดับหนึ่ง
บทสรุปดังกล่าวทำให้ใบหน้าโกลด์ฮิตเริ่มกลายเป็นสีม่วงคล้ำ
“แกมันบ้าไปแล้ว! บราฮัม! ข้างล่างนั่นคือไฮดร้าเชี่ยวนะ! ไฮดร้า!!!”
ถึงจะตายไปแล้ว แต่มันก็ไม่อยากตายซ้ำ
ถึงจะเหลือแค่หัว แต่มันก็ไม่อยากเผชิญกับความรู้สึกถูกฆ่า
โกลด์ฮิตแหกปากอ้อนวอนจนเสียงแหบพร่า แต่มีหรือคนอย่างบราฮัมจะยอมฟัง
มหาจอมเวทในตำนานเริ่มพาตัวเองดำดิ่งลงไปในความมืดมิดไร้ก้นบึ้ง
ค้างหนักมากก
ReplyDeleteค้างงงง😣
ReplyDeleteขอบคุณมากๆครับ🙏
'บีฟรองเซ่'คงไม่ใช่'อเล็กซ์'นะ
ReplyDelete