จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,174

“อีกฝ่ายเป็นถึงไฮดร้าเชียวนะ! ไฮดร้า!!”

ไฮดร้าไม่ได้เป็นเพียงมอนสเตอร์

ผู้คนต่างเชื่อว่าไฮดร้าถูกคายออกมาจากปากของเทพมารยาธาน เป็นสัตว์ประหลาดซึ่งมีระดับการฟื้นฟูพลังชีวิตใกล้เคียงกับคำว่า ‘อมตะ’ เป็นอย่างมาก มาพร้อมพิษรุนแรงจนแม้แต่เทพยังหวาดหวั่น ถือเป็นสิ่งมีชีวิตในตำนานยิ่งกว่าตำนานใด

“แกคิดจะสู้กับสัตว์ประหลาดในตำนานอายุยืนยาวผู้ไม่เคยพ่ายแพ้เลยสักครั้งเนี่ยนะ!? เพี้ยนไปแล้วรึไง! ย้อนกลับไปเดี๋ยวนี้!!”

พิษของไฮดร้าไม่เพียงจะทำให้มนุษย์อ่อนแอเสียชีวิตในทันที แต่ยังทำให้ผู้เป็นอมตะต้องทนทุกข์ไปตลอดกาล

กล่าวกันว่า เคยมีเทพตกสวรรค์อยู่ตนหนึ่งถูกพิษของไฮดร้าเล่นงาน หลังจากนั้น มันปรารถนาความตายจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่กลับต้องทุกข์ทรมานอยู่นานหลายพันปีกว่าจะสิ้นลม

และนี่คือสาเหตุให้โกลด์ฮิตแตกตื่น

เมื่อเธอกำลังอยู่ในร่างอมตะ ไฮดร้าจึงเป็นของแสลงอันดับหนึ่งจากก้นบึ้งจิตใจ

บราฮัมพึมพำ

“เจ้ารู้ไหม เพราะเหตุใด ไฮดร้าถึงมีชีวิตยืนยาวจวบจนทุกวันนี้”

“…?”

“เพราะมันยังไม่เคยสู้กับข้า”

“…!”

คิดจะเอาชนะสัตว์ประหลาดระดับเหนือตำนานได้จริงหรือ?

หลงตัวเองไปกันใหญ่แล้ว!

ขณะโกลด์ฮิตกำลังจ้องมองบราฮัมด้วยสีหน้าเคลือบแคลง ดวงตาของเธอพลันเบิกโพลง

เปรี้ยะ!

เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

ละอองมานาปริมาณมหาศาลกำลังไหลเวียนมารวมกันรอบตัวบราฮัม

ตลอดช่วงเวลาอันเป็นนิรันดร์ซึ่งไม่มีใครทราบอายุขัยแน่ชัด สะเก็ดมานาได้บรรจงก่อตัวและกระจัดกระจายจนเต็มดินแดนอันมืดมิดใต้เวิ้งคุกนรกแห่งนี้ โดยละอองมานาทั้งหมดกำลังถูกบราฮัมดูดกลืนเข้ามาหาตนพร้อมกับเปลี่ยนเป็นพลังเวทมนตร์

“นอกจากตัวข้าและมาดรา คงไม่มีมนุษย์คนใดสามารถทำลายทั้งเก้าเศียรพร้อมกันได้อีก”

แม้จะไม่เคยแสดงออก แต่ภายในใจลึกๆ แล้ว บราฮัมก็ยอมรับอยู่เต็มอก หากตนต้องเผชิญหน้ากับอริยดาบมุลเลอร์ตัวต่อตัว โอกาสพ่ายแพ้จะมีมากกว่าชนะ

จริงอยู่ โลกจินตภาพของบราฮัม หรืออีกชื่อหนึ่งคือ ‘ห้องทดลอง’ , สามารถสยบดาบจิตของอริยดาบได้อยู่หมัด และบราฮัมในยุครุ่งเรืองก็สามารถสร้างบาเรียเวทมนตร์ได้ด้วยจำนวนใกล้เคียงกับอนันต์ แต่ทั้งหมดคงถูกคมดาบจริงของอริยดาบทำลายอย่างหมดจดและต่อเนื่อง

ไม่แคล้วเกิดเป็นวังวนไม่รู้จบ

หากบราฮัมไม่คอยสร้างบาเรีย นั่นจะถือเป็นการเปิดช่องว่างให้อริยดาบมุลเลอร์โจมตีใส่ร่างเนื้อโดยตรง หากมัวแต่สร้างบาเรีย บราฮัมก็จะไม่มีโอกาสโต้กลับแม้แต่หนึ่งครั้ง ผลลัพธ์การต่อสู้จึงมีเพียงเสมอหรือแพ้เท่านั้น

สิ่งนี้เรียกว่าภาวะสมดุลไม่รู้จบ

เฉกเช่นจุดแข็งของไฮดร้า

ด้วยพลังฟื้นฟูตัวเองในระดับใกล้เคียงอนันต์ ต่อให้อีกฝ่ายเก่งกาจสักเพียงใด แต่ถ้าตัดศีรษะไฮดร้าทั้งเก้าพร้อมกันไม่ได้ การต่อสู้จะเข้าสู่ภาวะสมดุลไม่รู้จบเหมือนบราฮัมกับมุลเลอร์

อย่างไรก็ตาม บราฮัมมั่นใจว่าตนมีไพ่เด็ดเพื่อเล่นงานไฮดร้าโดยเฉพาะ

“จงจับตาดูให้ดี สุดยอดเวทมนตร์ซึ่งจะทำให้เจ้าแทบหยุดหายใจ”

ครืน!

ครืนนนนนน!

ขณะเดียวกัน ความมืดมิดรอบตัวบราฮัมและโกลด์ฮิตเริ่มเกิดเป็นรอยแยกขนาดใหญ่

สุดยอดเวทมนตร์อันก้าวข้ามขีดจำกัดของมวลมนุษย์ สามารถทำลายได้แม้กระทั่งเป้าหมายซึ่งไม่มีวันถูกทำลาย

‘นี่เขาเอาจริงหรือ…?’

ดวงตาโกลด์ฮิตกำลังลุกวาว

หากไม่นับความชั่วในอดีต เธอเองก็เป็นจอมเวทผู้คลั่งไคล้ในเวทมนตร์ทุกชนิดคนหนึ่ง และแน่นอน โกลด์ฮิตย่อมต้องการประจักษ์สุดยอดเวทมนตร์ในตำนานด้วยตาตัวเอง

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ในวินาทีบราฮัมเสก ‘อุกกาบาต’ ใส่หอแห่งนิรันดร์ของเธอ ความรู้สึกแรกซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับอารมณ์โกรธเคืองคือความยินดีปรีดาและตื่นเต้น

‘เวทมนตร์ในตำนานจะทำลายสิ่งมีชีวิตระดับไฮดร้าได้จริงหรือ…?’

เราอยากเห็น… เราอยากเห็นด้วยตาคู่นี้!

นั่นสินะ… ชีวิตแบบนี้ก็ไม่เลวนัก

ใช้ความเป็นอมตะของลิชเพื่อค้นคว้าความลับอันไม่รู้จบของเวทมนตร์ไปตลอดกาล…

ขณะโกลด์ฮิตสลัดความสิ้นหวังพร้อมกับเกิดแรงบันดาลใจใหม่

คิย๊าาาาาาาาา~!!

เบื้องหน้าบราฮัมและโกลด์ฮิต เสียงร้องหวีดแหลมเล็ก พลันดังกังวานไปทั่วทุกซอกมุมคุกนรกอย่างเท่าเทียม พร้อมกันกับภาพของเกล็ดส่องแสงขนาดมหึมาจำนวนมาก

“เดสทรักชั่น!” (Destruction)

หนึ่งในสุดยอดเวทมนตร์ในตำนานซึ่งจอมเวททุกคนต่างใฝ่ฝันอยากลองใช้งานสักครั้ง บัดนี้ถูกปลดปล่อยโดยปราศจากความลังเลหรือการคิดทบทวนหาผลดีผลเสีย

บึ้มบึ้มบึ้ม!

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!

ความมืดมิดรอบตัวกำลังถูกทำลายในลักษณะคล้ายกระจกแตก

ด้านหลังเศษกระจกคืออสรพิษขนาดมหึมาจำนวนเก้าเศียร ดวงตาทุกคู่มีสีแดงก่ำยิ่งกว่าเลือดสด

สัตว์ประหลาดผู้สามารถสังหารเทพ

เปรี้ยงงงงง—!

เพียงพริบตา เศียรทั้งเก้าถูกสะบั้นขาดกระจัดกระจายอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะหล่นกระทบพื้นด้วยเสียงดังหนักแน่น

“…!”

พลังทำลายเหนือกว่าคำอธิบายในบันทึกประวัติศาสตร์และการเล่าปากต่อปากไปมาก…

โกลด์ฮิตกำลังตกตะลึงในความรุนแรงของเวทมนตร์ระดับตำนานจอมเวท

ส่วนบราฮัมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ

“คึ… คึฮ่าฮ่าฮ่า!!”

คึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

คึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เสียงสะท้อนของมัน, ดังสลับค่อยดัง กำลังกังวานไปทั่วทุกมุมในจุดลึกสุดของคุกนรก

สำหรับวินาทีนี้ บราฮัมกำลังเกิดความตื่นเต้นยิ่งกว่าโกลด์ฮิตด้านข้างเสียอีก

ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น

มันเพิ่งจะปราบสัตว์ในตำนานลงไป

ความสำเร็จในครั้งนี้นับว่ายิ่งใหญ่เกินกว่าจะพรรณนาให้ใครเห็นภาพชัด โดยแม้แต่อดีตตำนานอย่างแพ็กม่า มุลเลอร์ หรือกระทั่งมาดราก็ไม่เคยทำสำเร็จมาก่อน

และเหตุผลเดียวให้บราฮัมทำสำเร็จ

เพราะมันคือบราฮัม

นอกจากมหาจอมเวทในตำนาน คงไม่มีใครสามารถดึงละอองมานาปริมาณมหาศาลรอบเวิ้งคุกนรกมาใช้งานได้ดั่งแขนขาอีกแล้ว

เวทมนตร์เมื่อครู่ บราฮัมยอมรับว่า แม้แต่ตนในช่วงรุ่งเรืองก็ไม่สามารถร่ายออกมาได้

การขโมยมาละอองมานาจากทะเลแดงยังเทียบไม่ติดกับปริมาณมานาซึ่งสั่งสมภายในคุกนรกมาแสนนาน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เดสทรักชั่นเมื่อครู่คือเวทมนตร์ทรงพลังอันดับหนึ่งในชีวิตบราฮัม และคงไม่มีวันใช้ซ้ำได้อีก

“ส…สุดยอดมากค่ะท่าน! สุดยอดมาก!!”

โกลด์ฮิตส่งเสียงยินดีปรีดา

หล่อนใช้สรรพนามยกย่องกับบราฮัม แม้ว่าจะเคยกลืนลงคอมาตลอดนับตั้งแต่ถูกบราฮัมสังหารอย่างไม่คาดฝัน

บราฮัมหยุดหัวเราะ พร้อมกับหลับตาลงและตั้งใจฟังเสียงหัวเราะของตนดังสะท้อนไปมา

มันสัมผัสได้

การเติบโต

ไม่สิ… พัฒนาการ

“…”

ผ่านไปนานแค่ไหนไม่มีใครทราบ

เมื่อบราฮัมลืมตาอีกครั้ง มันกวาดสายตาตรวจสอบสถานการณ์รอบตัวซึ่งเสียงสะท้อนเงียบลงไปสักพักแล้ว

บราฮัมพยายามจับกระแสการไหลเวียนของมานาโดยรอบ

“ค่อนข้างน่าเสียดาย…”

ละอองมานาปริมาณมหาศาล ซึ่งแม้แต่มันก็ไม่ทราบว่าจะต้องใช้เวลากี่ปีในการสะสมใหม่

สิ่งนี้คือผลจากเวทกลืนมานาของบราฮัม เป็นเทคนิคสำหรับดึงละอองมานารอบตัวมาใช้ขับเคลื่อนเวทมนตร์ของตัวเอง

ต่อให้ย้อนกลับมาใหม่ในอีกสิบปีข้างหน้า แต่ปริมาณมานาก็ไม่มีทางเท่าของเดิมอีกแล้ว

บราฮัมบินไปทางซากศพไฮดร้า, เตรียมเฉลิมฉลองสุดยอดการโจมตีอันดับหนึ่งในชีวิตของตน

เก้าเศียรของไฮดร้าหล่นกระจัดกระจายอย่างไร้ระเบียบ ส่วนลำคอทั้งเก้ายังยึดติดกับร่างอย่างสมบูรณ์ รอบปากแผลมีน้ำพุพิษพวยพุ่งออกมาเป็นระยะ บนพื้นเต็มไปด้วยบ่อพิษรุนแรงซึ่งกัดกร่อนทุกสิ่งจนลึกลงไปด้านล่าง

“หืม…”

บราฮัมทดสอบโดยการสร้างบาเรียครอบพื้นหินด้านล่างไว้ และได้พบว่า บ่อพิษของไฮดร้ามีอำนาจกัดกร่อนทำลายบาเรียเวทมนตร์ของตนอย่างรุนแรง

แม้จะเสียชีวิตไปแล้ว แต่พิษอันทรงพลังของไฮดร้ากลับยังทำให้โกลด์ฮิตเกิดความตื่นเต้น

ทันใดนั้น บราฮัมกล่าวเสียงเรียบ

“ในเมื่อเจ้าตายไปแล้ว จะอยู่ในสภาพก้อนเหนือหรือเศษกระดูกก็คงไม่ต่างสักเท่าไร”

คนตายก็คือคนตาย

บราฮัมครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะโยนศีรษะโกลด์ฮิตลอยสูงขึ้นไปในอากาศ

“…!?”

ความหวาดกลัวซึ่งเคยเลือนหายไปแล้วพักหนึ่ง พลันกลับมาเติมเต็มใบหน้าอันบิดเบี้ยวของโกลด์ฮิตอีกครั้ง

บราฮัมกล่าวเสียงเย็นชาแต่ราบเรียบขณะยืนจ้องศีรษะของอีกฝ่ายค่อยๆ หล่นลงบ่อพิษ

“เจ้ารู้หรือไม่ ว่าทำไมข้าถึงเก็บแก่นมานาของเจ้าไว้ในโลกจินตภาพ” "

“ได้โปรด! ได้โปรด! อย่า!”

“เพราะไม่ว่าคนอย่างเจ้าจะปรารถนาความตายมากเพียงใด…”

“ได้โปรด!!”

“หรือไม่ว่าโลกนี้จะล่มสลาย…”

“บราฮัม! ได้โปรด…!”

“แต่เจ้าก็จะไม่ได้ตายอย่างสบายแน่นอน”

“ม่ายยยยย…!!!”

ผลุบ!

ศีรษะโกลด์ฮิตจุ่มลงไปในบ่อพิษจนมิดหัว

ความเจ็บปวดอันยากจะหาคำใดมาอธิบาย กำลังแล่นไปทุกซอกมุมอย่างปวดแสบปวดร้อนทุกรนทุราย ทุกอนูบนศีรษะถูกพิษรุนแรงกัดกร่อนอย่างเท่าเทียมโดยไม่เว้นช่องว่าง

แต่เธอไม่สามารถตายได้

บราฮัมจ้องมองโกลด์ฮิต ผู้จนปัญญาแม้แต่จะส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ สายตาของเธอจ้องมองบราฮัมด้วยความเว้าวอนมากกว่าโกรธแค้นหรือแช่งให้ตาย

“เพื่อแก้แค้นให้ศิษย์”

“…?”

“เจ้ากินลิลิธเข้าไปสินะ…”

“…!”

“ข้ามองเห็นแก่นมานาของลิลิธซึ่งถูกฉีกทำลายทั้งเป็น ปะปนเป็นหนึ่งเดียวกับแก่นมานาของเจ้า”

“…!!”

“เลวทรามยิ่งกว่าหนอนแมลง ทุกความสำเร็จของเจ้าล้วนเกิดจากพลังของผู้อื่น งานของเจ้ามีเพียงการช่วงชิงมาจากเจ้าของ…”

ฉึบ.

บราฮัมล้วงเข้าไปในอากาศอันว่างเปล่าพร้อมกับหยิบบางสิ่งออกมา

แก่นมานาของโกลด์ฮิต

ตัวแทนการมีชีวิตของโกลด์ฮิต หลังจากฆ่าหล่อน บราฮัมก็เก็บไว้ในโลกจินตภาพของตนมาตลอด แต่ยามนี้กลับล้วงออกมาและเปิดเผยให้อีกฝ่ายเห็นเต็มสองตา

สิ่งนี้คือความหวังสุดท้ายของโกลด์ฮิต

และบราฮัมก็ทำลายมันจนแหลก

กร็อบ!

แก่นมานาของลิลิธซึ่งติดอยู่กับโกลด์ฮิตมาเป็นเวลานาน บัดนี้ถูกแยกออกมาและทำลายทิ้ง

ดวงวิญญาณลิลิธถึงคราวได้เป็นอิสระเสียที…

“ศิษย์ผู้โง่เขลา”

จิตส่วนหนึ่งของบราฮัมเริ่มหวนนึกถึงอดีตเมื่อราวหนึ่งร้อยปีก่อน ขณะเดียวกัน มันโยนแก่นมานาของโกลด์ฮิตกลับเข้าไปในโลกจินตภาพตามเดิม

ศิษย์ลำดับ 4 ของบราฮัม ลิลิธ

บราฮัมรับมาชุบเลี้ยงเนื่องด้วยความสงสาร

แม้จะไม่มีพรสวรรค์มากพอจะเรียนเวทมนตร์เสริมแกร่งเหมือนศิษย์อื่น แต่บราฮัมก็ไม่เคยคิดทอดทิ้งลิลิธเลยสักครั้ง

มันรู้สึกคุ้นเคยดวงตาอันโกรธแค้นและสิ้นหวังของอีกฝ่าย ราวกับได้เห็นภาพของตนกำลังซ้อนทับลงบนตัวลิลิธ

“เปลือกนอกแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง แต่ความจริงแล้วเปราะบางกว่าใคร…”

ชายผู้น่าเศร้า*

(*ลิลิธเป็นผู้ชาย ค่อนข้างน่าตกใจอยู่เหมือนกัน แต่ตรวจสอบซ้ำจนมั่นใจแล้วว่า ทางผมไม่ได้แปลผิดทั้งชื่อและเพศ เป็นชื่อทับศัพท์ตรงตามตำนานของ Lilith)

ช่วงน่าเศร้า มีคนอย่างเราเป็นอาจารย์ไม่พอ แต่ยังมีเด็กระยำแบบนังนั่นเป็นศิษย์…

“ถ้ามีวาสนาได้เกิดใหม่… ได้โปรดกลับมาเป็นศิษย์ของฉันอีกครั้ง”

ขอสัญญา คราวนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

ฉันจะทำให้ชีวิตของนายมีแค่ความสุข

บราฮัมพึมพำพลางเก็บรวบรวมชิ้นส่วนของไฮดร้าไปพร้อมกับขยับตัวหลบพิษ

จนกระทั่งจัดการเสร็จสรรพ บราฮัมไม่แยแสศีรษะโกลด์ฮิตในบ่อพิษ เพียงเดินตรงไปหยุดยืนหน้าประตูลึกลับจำนวนสองบาน

งานหลักของไฮดร้าคือการพิทักษ์ประตูทั้งสองบานนี้ด้วยชีวิต

บราฮัมสัมผัสถึงเวทมนตร์ทรงพลังและน่าเกรงขามได้จากบานหนึ่ง ส่วนอีกบานเต็มไปด้วยห้วงความคิดนับล้าน

ทั้งหมดคือความคิดของทุกสิ่งมีชีวิตบนทวีปตะวันออก

“…ชิ!”

ขณะเดินเข้าไปใกล้ประตูบานซ้าย ห้วงความคิดจากด้านในก็ยิ่งเข้มข้นรุนแรง ถึงขั้นล้นทะลักเกินขอบเขตการกักเก็บทางสมองและอารมณ์ของบราฮัม

มหาจอมเวทในตำนานขบกรามแน่นอย่างอดทน มันฝืนออกแรงเปิดประตูตรงหน้าด้วยแววตาทุกข์ทรมาน ร่างกายกำลังเผชิญห้วงอารมณ์ถาโถมจนเกิดความเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกพิษไฮดร้ากัดกร่อนทั้งเป็น

แต่มันก็ยอมทน

กริดกำลังรออยู่ด้านหลังประตูบานนี้

***

โดยทั่วไปแล้ว กริดมักไม่หวังพึ่งพาโชคในการสร้างไอเท็ม

แต่ต้องขอบคุณค่าความโชคดี ผลลัพธ์ในช่วงหลังจึงออกมาค่อนข้างน่าพึงพอใจเสมอ แต่ผู้ทุกคนย่อมทราบว่า ความโชคดีอย่างต่อเนื่องมักจะมีจุดจบเข้าสักวัน

และมันมีสิทธิ์เกิดขึ้นในคราวนี้

การัมกำลังใกล้เข้ามาเต็มที กริดจึงไม่ต้องการเสริมแกร่งลมหายใจฟินิกซ์แดงล้มเหลว

และผลลัพธ์ก็คือ…

[ท่านเสริมแกร่งลมหายใจฟินิกซ์แดงสำเร็จ!]

โชคยังดี ผลลัพธ์สำเร็จ

“ฟู่ว…”

ความตึงเครียดจากงานหนักพลันถูกปลดปล่อยในคราวเดียว แข้งขาเริ่มออกอาการอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด

กริดเสียหลักโซเซจนต้องนั่งลงพัก แต่เพียงไม่นานก็ลุกพรวดขึ้นอีกรอบ

มันไม่มีเวลาแล้ว

อันดับแรก ต้องรีบชุบชีวิตเทพฟินิกซ์แดงให้สำเร็จ จากนั้นก็เร่งสร้างดาบเล่มใหม่ขึ้นมาแทน <ดาบยาวอุดมคติ> ซึ่งถูกการัมทำลายไป

บัฟ <พลิ้วไหว> นั้นสำคัญมาก โดยเฉพาะเมื่อไม่มีพลังของร่างมืดด้วยแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ด้านนอกยังมีคนรออยู่

“เราเข้าไปได้หรือยัง”

เสียงกษัตริย์โชดังจากด้านนอกโรงตีเหล็ก

บ่งบอกว่าอีกฝ่ายยืนรอได้สักพักแล้ว

ทั้งกษัตริย์โชและองครักษ์ต่างยืนรอนอกห้องตีเหล็กไม่ต่ำกว่าหนึ่งชั่วโมง รอให้กริดจัดการงานของตนจนเสร็จเรียบร้อย

ไม่ใช่ว่าพวกมันไม่อยากเข้ามาชมฝีมือกริดภายในทำงาน เพียงแต่สภาพอากาศและอุณหภูมิไม่เอื้ออำนวยให้มนุษย์อยู่อาศัย

“เข้ามาได้”

เมื่อสิ้นเสียง กษัตริย์โชและบริวารทำการเปิดประตูทันที

เครื่องแต่งกายของทุกคนล้วนอยู่ในสภาพไม่ปรกติ, ค่อนไปทางมอมแมมและสกปรก

สำหรับกษัตริย์โช ริมฝีปากของมันเริ่มสั่นเทา ใบหน้าเปื้อนคราบเลือดกำลังเผยความหวาดกลัวอย่างเจือจาง

แม้ว่ากษัตริย์โชจะเป็นคนสุขุม แต่การต้องเป็นศัตรูกับอาณาจักรฮวานนั้นถือเป็นเรื่องใหญ่

“พิธีกรรมอัญเชิญเทพฟินิกซ์แดงถูกเตรียมการแล้วเสร็จหรือยัง”

“เสร็จแล้ว ทางท่านก็เหมือนกันสินะ”

“…”

ขั้นตอนการเตรียมตัวผ่านไปได้ด้วยดี

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของกษัตริย์โชกลับยังคงอึมครึมราวกับโลกใกล้แตกดับ

‘เพื่ออนาคต…’

แม้จะทำไปเพราะแทบไม่มีเวลาเหลือ แต่การออกคำสั่งฆ่าประชาชนและลูกน้อง สิ่งนี้มิอาจทำให้จิตใจของมันสงบลงได้ง่ายนัก

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลามัวสำนึกผิด

กษัตริย์โชเดินนำทางกริดออกไปนอกโรงเหล็ก

ภายในลานโล่ง แท่นบูชาพร้อมด้วยพรมแดงกำลังถูกจัดเตรียมอย่างเด่นสง่า

สิ่งถูกสร้างขึ้นขณะกริดกำลังทำงาน ชายหนุ่มสามารถบอกได้ว่า กษัตริย์โชมีรสนิยมทางเพศและหัวการตกแต่งค่อนข้างดี

กริดไม่ลังเล

มันรีบนำคันศรฟินิกซ์แดงอัดแน่นด้วยพลังเทพออกมาถือด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งใช้ถือลมหายใจฟินิกซ์แดงเสริมแกร่ง

ตึกตัก!

หัวใจของเทพผู้เคยถูกสาวกทอดทิ้ง บัดนี้กำลังมาเต้นโครมคราม

ทันใดนั้น เปลวเพลิงพลันพวยพุ่งขึ้นท้องฟ้าเป็นระลอกใหญ่ ราวกับพลุศักดิ์สิทธิ์ถูกจุดขึ้นโดยมีคันศรฟินิกซ์แดงเป็นศูนย์กลาง

“ส…สุดยอด…!

“ดูนั่น!”

ด้านข้างกษัตริย์โช เหล่าขุนนางซึ่งยังคงแอบต่อต้านความเชื่อลึกๆ ในใจ ยามนี้พลันดวงตาลุกวาวอย่างตื่นเต้น

หากใครเกิดและเติบโตขึ้นมาภายในอาณาจักร สัญชาตญาณของทุกคนต้องร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่า นี่คือกลิ่นอายของความสุขและความปลอดภัย ซึ่งคงอยู่คู่กับอาณาจักรโชมานานหลายปี

ด้วยเหตุนี้ เทพผู้พิทักษ์ผู้คอยปกปักรักษาบรรพบุรุษและบ้านเมืองพวกตนในอดีต คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเทพฟินิกซ์แดงอีกแล้ว

พรึบ!!

คันศรฟินิกซ์แดงซึ่งกำลังยุบพองตึกตักใจกลางแท่นบูชา พลันสร้างเสาเปลวเพลิงขนาดใหญ่พุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า

ขนาดของมันใหญ่เสียจน สามารถมองเห็นได้จากทุกมุมของอาณาจักรโช

ซุ่วววว…

ท้องฟ้าเริ่มถูกย้อมด้วยสีตะวันตกดิน

ชีวิตชีวากำลังจะคืนสู่ผืนดินอีกครั้ง

ประชาชนชาวอาณาจักรโชทั้งหมด เมื่อได้เห็นเศษเสี้ยวพลังของเทพผู้ถูกลืมเต็มสองตา บางคนกำลังตกตะลึงแกมยินดี และบางคนกำลังแสดงท่าทีตกใจ

แต่ในทางกลับกัน สีหน้ากริดกำลังบิดเบี้ยว

[พลังฟินิกซ์แดงเริ่มไหลเวียนเข้าสู่ <คันศรฟินิกซ์แดงอัดแน่นพลังเทพ>, แต่เนื่องจากฟินิกซ์แดงหลับใหลนานเกินไป จึงยังไม่สามารถลืมตาตื่นขึ้นได้ทันที]

[เหลือเวลาอีก 1 ชั่วโมง 29 นาทีจนกว่าเทพฟินิกซ์แดงจะลืมตาตื่น]

จงปกป้องคันศรฟินิกซ์แดงจนกว่าเทพฟินิกซ์แดงจะลืมตาตื่นอย่างปลอดภัย

“บัดซบ!”

ไม่มีใครชื่นชอบภารกิจป้องกัน

เพราะโดยส่วนมาก ภารกิจป้องกันฐานมักสร้างสถานการณ์บีบคั้นจนใกล้ถึงขีดจำกัด

ทันใดนั้น

เปรี้ยง!!

“…!?”

กริดพลันประหลาดใจกับเสียงระเบิด ชายหนุ่มรีบลอยขึ้นฟ้าและกวาดสายตามองตามสัญชาตญาณ

มันหันศีรษะไปยังทิศทางการเกิดระเบิด เพียงแต่ระยะทางยังไกลเกินไปมาก การได้เห็นหรือได้ยินจึงเป็นเรื่องยาก

แต่กริดไม่ได้อยู่ตามลำพัง

“โนเอะ!”

“เมี๊ยว!”

โนเอะปรากฎกายด้วยท่าเหยียดแขนขาออกจนสุด มันรีบเหาะไปทางจุดเกิดเหตุเพื่อคอยเป็นหูเป็นตาให้เจ้านาย

“ก…การัม! การัมกำลังฆ่าทหาร!”

เสียงของกษัตริย์โชดังจากเบื้องล่าง

“การัมกำลังบุกโจมตีประตูปราสาทชั้นนอกเข้ามา! เราจะนำทหารออกไปถ่วงเวลา รบกวนท่านช่วยเร่งมือคืนชีพเทพฟินิกซ์แดงด้วย!”

ทั้งกษัตริย์โชและแม่ทัพต่างเริ่มสังเกตเห็นว่าเสาเพลิงกำลังค่อยๆ ขยายขนาด เป็นสัญญาณว่าเทพฟินิกซ์แดงยังฟื้นตัวไม่เต็มประสิทธิภาพ

ในเมื่อยังต้องการเวลา ทุกคนจึงเตรียมต่อสู้โดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

แต่พวกเขาไม่ใช่คู่มือการัม…

คงถูกการัมฆ่า… แทบจะในพริบตา

“…บ้าจริง!”

ยังเหลืออีก 1 ชั่วโมง 28 นาที

พวกเขาจะยื้อเวลาสำเร็จจริงหรือ?

แน่นอน ไม่มีทางเลยสักนิด

ในชุมชนกระต่ายพากเพียร ถึงกริดจะลงทุนใช้ทักษะสุดโกงอย่าง ‘ถ้อยคำนักคุณธรรม’ , แต่ก็ยังถ่วงเวลาการัมได้เพียง 20 นาทีเท่านั้น

ภายในปราสาทตอนนี้ นอกจากตนก็ไม่มีใครรับมือการัมไหวแล้ว

กริดตัดสินใจถอดหน้ากากหนังเฟย์ริส

มันเตรียมใจตาย

ไม่ว่าจะหลบซ่อนหรือหนี แต่อาณาจักรโชก็คงไม่แคล้วต้องประสบชะตากรรมอันน่าเศร้า และถ้าไม่มีอาณาจักรโช ภารกิจของตนก็คงไม่สำเร็จเช่นกัน

กริดทำได้เพียงสวดภาวนา

“พวกนายทุกคนคอยคุ้มกันคันศรฟินิกซ์แดงอยู่ตรงนี้… ฉันจะล่อการัมให้ไปทางอื่นให้เอง!”

“ท…ทำไมท่านถึงต้องทำเพื่อเราขนาดนี้!”

กริดหันหลังพูด ไม่กล้าหันไปสบตากับกษัตริย์โชและเหล่าแม่ทัพด้านหลัง มันกำลังตัดสินใจอย่างหนักแน่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ต้องหลอกล่อให้การัมไปทางอื่นให้จงได้

“เพราะฉันสัญญาไว้แล้วว่าจะช่วย”

“…!”

เปรี้ยะ!

กริดห่อหุ้มตัวเองด้วยสายฟ้าสีขาวพร้อมกับหายตัวไปจากการมองเห็นทุกคน

กษัตริย์โชและบริวาร หน่วยนักรบ หน่วยทหารกล้า ทั้งหมดกระจายตัวล้อมรอบแท่นบูชาแสนศักดิ์สิทธิ์, ฟันบนกำลังกัดริมฝีปากล่างอย่างสั่นระริก ดวงตาแดงก่ำคล้ายเตรียมหลั่งน้ำตา

เมื่อเห็นนักรบบางคนคิดจะไล่ตามกริด กษัตริย์โชรีบส่งเสียงห้ามปราม

ขณะกำลังโกรธแค้นในความไร้พลังของตน คำสั่งถูกเปล่งออกไปทั้งน้ำตาเลือด

“ในเมื่อกษัตริย์จากตะวันตกอาสาถ่วงเวลาให้พวกเรา พวกเจ้าจงไปเกณฑ์นักพรตและบัณฑิตจากในเมืองหลวงมารวมตัวรอบแท่นบูชาให้หมด! อย่าให้การเสียสละของเขาต้องสูญเปล่า ต้องทำให้แน่ใจว่าเทพฟินิกซ์แดงจะคืนชีพได้อย่างราบรื่น”

“…น้อมรับบัญชา!!”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,563

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous